Θράκη: ”Τα κάστρα πέφτουν από μέσα”
”Τα κάστρα πέφτουν από μέσα”, λένε. Πέφτουν απ’ τα ημεδαπά κακέκτυπα Ελλήνων που, σε αντίθεση με τα πρότυπα, ντύνονται ηθελημένα ή αθέλητα, τη στολή του Εφιάλτη και λιθοβολούν την πατρίδα τους δίνοντας χέρι βοηθείας στον ”Αρταξέρξη”.
Τα κάστρα τα βυζαντινά έτσι έπεσαν. Απ’ τις θρησκευτικές έριδες Ενωτικών — Ανθενωτικών. Κι αυτό γιατί οι τελευταίοι ”διευκόλυναν” το έργο των μωαμεθανών πολιορκητών, για να γίνει πραγματικότητα μια ώρα αρχύτερα η Άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Την ώρα που ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με 6-7.000 πολεμιστές και 200 του Καρδινάλιου Ισίδωρου προσπαθούσε να αποκρούσει τα στίφη των Οθωμανών στις χερσαίες Πύλες της Πόλης (Χαρισίου, Ρησίου, Καλιγαρίας, Ζωοδόχου Πηγής, Εβδόμου, Αγίου Ρωμανού κλπ), οι ανθενωτικοί έσπερναν διχασμό κι έδιναν χέρι βοήθειας στον Μωάμεθ βυσσοδομώντας κατά του Έλληνα αυτοκράτορα, γιατί είχε επιτρέψει ένα χρόνο πριν (1452) στον εκπρόσωπο του Πάπα Νικόλαου Ε’ να χοροστατήσει στην Αγία Σοφία και να καθίσει στον Πατριαρχικό θρόνο.
Την ώρα που είχαν αρχίσει οι εχθροπραξίες στα τείχη και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος απαντούσε ως Έλλην στο κάλεσμα του φερέλπιδος Πορθητή να του παραδώσει τα κλειδιά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (”Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν”*), οι ανθενωτικοί καθύβριζαν τον αυτοκράτορα και τον ιστορικό ναό της Αγίας Σοφίας αποκαλώντας την ”καταφύγιον δαιμόνων και βωμό ελληνικό”.
Έτσι έφτασαν στο σημείο να σπεύδουν από συνοικίες της Πόλης, και προπάντων από το Πέραν, στο πλευρό του φιλότουρκου Γεννάδιου-Σχολάριου (του πρώτου [ανθενωτικού] Ορθόδοξου Πατριάρχη μετά την Άλωση) που έκανε διχαστικό αγώνα με τους καλόγερους των Μοναστηριών κατά του ”ενωτικού” Παλαιολόγου, ο οποίος έδινε τον ύστατο αγώνα υπεράσπισης της Βασιλεύουσας απ’ τους Οθωμανούς του Μωάμεθ στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού.
Τα κάστρα πέφτουν από μέσα. Κι αυτό δε μας το δίδαξε μόνο η αφύλακτη Κερκόπορτα απ’ όπου όρμησαν σαν λιμασμένα σκυλιά οι Τούρκοι, αλλά και η σύγχρονη Ιστορία του ”χθες” (Κύπρος 1974), του ”σήμερα” (Ροζάκειες γνωματεύσεις περι ελληνικού ”μαξιμαλισμού” & Ντόκειες εισηγήσεις για ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου κλπ) και του ”τώρα” σε Αιγαίο και Θράκη.
Στην μόνιμα εκτεθειμένη στον τουρκικό κίνδυνο Θράκη. Τη Θράκη που όχι μόνο δεν ενισχύεται δημογραφικά και δεν αναπτύσσεται οικονομικά (για να δικαιολογηθεί και η απόφαση του πρωθυπουργού τον Ιούλιο του ’20 για σύσταση ‘Διακομματικής Επιτροπής για την Ανάπτυξη της Θράκης’ με επικεφαλής την αδελφή του), αλλά μειώνεται πληθυσμιακά και ‘καθεύδει’ αναπτυξιακά και εθνικά.
‘Καθεύδει υπό μανδραγόραν’** λόγω της κυβερνητικής αμεριμνησίας και της… ”Διακομματικής…” ανυπαρξίας, αφού είναι εξόφθαλμη η απουσία τοπικής συμμετοχής σε αυτήν και ενημέρωσης για τις ‘δράσεις ανάπτυξης” της Επιτροπής εδώ και μήνες από την Πρόεδρό της Ντόρα Μπακογιάννη.
Κάτι που φρόντισαν πρώτοι απ’ όλους να εκμεταλλευτούν ο Τούρκος Πρόξενος Κομοτηνής (ο οποίος αλωνίζει ανενόχλητος την περιοχή επιχειρώντας να εργαλειοποιήσει μειονοτικά στοιχεία που δρουν προβοκατόρικα προωθώντας τα σχέδια της Τουρκίας) και το τουρκόφρονο DEB.
Το κόμμα που ίδρυσε το ’91 ο Αχμέτ Σαδίκ και αυτοαποκαλείται ”τουρκικό” (”Κόμμα της Άγκυρας”), του οποίου η πρόεδρος Τσιγδέμ Ασάφογλου είχε ανακοινώσει πριν ένα μήνα (μέσα Σεπτεμβρίου του ’20) την κάθοδό του στις εθνικές εκλογές, όπου – όπως ευελπισυεί – θα περάσει το πλαφόν του 3% και θα μπει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο…
Πώς τα αντιμετωπίζουμε όλα αυτά εμείς; Το σκωπτικό του Θουκυδίδη ”Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν” *** (που αποτύπωνε μοναδικά την καταστροφική αδυναμία της Αθηναϊκής Πολιτείας να αντιληφθεί τα πραγματικά διακυβεύματα που χάνονταν στις φλόγες του Πελοποννησιακού Πολέμου, 431-404) φωτογραφίζει και τη δική μας αδυναμία να αντιληφθούμε το εφήμερο των πανηγυρισμών για τις υπογραφείσες Αμυντικές Συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, όσο δεν αντιλαμβανόμαστε ότι όλα αυτά μπορούν να αποδειχθούν ανώφελα αν αφήσουμε τον ”Αρταξέρξη” να διεισδύσει στα ”κάστρα” μας.
Γιατί ο ”Αρταξέρξης” (ο εφησυχασμός, η εθνική και κοινωνική αγρανάπαυση) μας κάνει να ξεχνάμε πως ο ”Hannibal ante portas” εστί, ενώ βαυκαλιζόμαστε ως καστροφύλακες της Ελλάδας πως με την αγορά των εξοπλιστικών και τις παραμυθίες των Αμερικανών θα λύσουμε τα προβλήματά μας.
Πως με 25μελείς Διακομματικές Επιτροπές και βαρύγδουπες, πομπώδεις ανακοινώσεις θα λύσουμε τα αναπτυξιακά, θεσμικά και διασυνοριακά θέματα των ακριτικών, ξεχασμένων Περιφερειών μας (ηπειρωτικών και νησιωτικών) και θα δώσουμε – ως δια μαγείας – ψηφιακή πνοή στην μαραζωμένη λόγω διαχρονικής κρατικής εγκατάλειψης οικονομική και τεχνολογική πορεία του τόπου μας.
Φευ!.. Αν κρίνουμε από τη Θράκη, δεν είμαστε ικανοί να προωθήσουμε παρά μόνο ελάχιστα από εκείνα που υποσχεθήκαμε δια της διορισμένης και πολυδιαφημισμένης περιώνυμης Επιτροπής η οποία ανέλαβε – υποτίθεται – να επιλύσει θέματα εργασιακού και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, παιδείας, πολιτισμού και μεταναστευτικού, πέραν των θεμάτων της μειονότητας για τα οποία όντως εργάστηκε με ζέση, αν και είχε τη δυνατότητα να το πράξει πριν απ’ αυτήν ένα… αρμοδιότερο όργανο, το Προξενείο Κομοτηνής το οποίο δεν μπορεί κανείς να το ”κουνήσει”.
Μιλώ καυστικά όχι τυχαία, αλλά γιατί με πικραίνει το γεγονός ότι λίγο-πολύ οι περισσότερες ηγεσίες μας – χωρίς να εξαιρείται και η σημερινή – αφήνουν ανεφάρμοστα ή καταργούν στην ουσία καλά νομοθετήματα ακόμα και δικών τους παλιότερων κυβερνήσεων, όπως εκείνη του ’13 για τον ”νόμο των 240 ιμάμηδων”, που ήταν απ’ τα καλύτερα σχετικά με το θέμα, αφού έθεταν βάσεις ”για την αποκατάσταση της νομιμότητας και την εξασφάλιση των εθνικών συμφερόντων μας στη Θράκη”.
Και πώς θα γινόταν αυτό; Με προσλήψεις ιεροδιδασκάλων απ’ το ελληνικό κράτος ιεροδιδασκάλων και ιμάμηδων ελληνόφρονων για τα τεμένη, οι οποίοι δε θα στέκονταν εμπόδιο στα εθνικά μας συμφέροντα εκεί, κοινώς δε θα ποδηγετούνταν απ’ το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, το φερέφωνο της Άγκυρας στη Θράκη.
Ωστόσο, μέσα σε επτά χρόνια από τότε, όλα τα θετικά έχουν παραγραφεί και η διαφθορά ξεχειλίζει, καθώς το μαύρο χρήμα της Άγκυρας – μέσω του Τουρκικού Προξενείου – έχει καταφέρει να πάρει τον έλεγχο και να παραμορφώσει τόσο τα αρχικά δεδομένα, που σάρωσε ό,τι υγιές υπήρχε θεσμικά προωθώντας στα παρασκήνια – για το παιχνίδι της εκλογής – αναρμόδιους και ακατάλληλους ανθρώπους οι οποίοι μεταγγίζουν τη διαφθορά τους στην μειονοτική κοινωνία της Θράκης.
Αποτέλεσμα αυτού είναι οι πενταμελείς επιτροπές που παίζουν τον ρόλο του κριτή των αιτούντων ιεροδιδασκάλων και ιμάμηδων για υπηρεσία 9μηνης σύμβασης σε σχολεία και τεμένη της Θράκης να είναι σκανδαλωδώς μεροληπτικές (η εξαγορά πάει σύννεφο, βλέπετε) επιλέγοντας στη θέση των άξιων τους ανάξιους οι οποίοι πληρώνονται απ’ το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής και προωθούνται στις θέσεις τους ερήμην της ελληνικής Πολιτείας με ένα νεύμα της Άγκυρας.
Προωθείται το τουρκικό παρακράτος, ουσιαστικά, που κουβαλάει τον ζόφο της διαφθοράς διατηρώντας θέσεις αργομισθίας στις μουφτείες και προωθώντας τουρκόψυχους ”ημετέρους” στον απρόσωπο διοικητικό οργανισμό και τα σχολεία.
Ευθύνες για το διαβλητό διοικητικό-γραφειοκρατικό σύστημα σίγουρα υπάρχουν πολλές για τους καθ’ ύλην αρμόδιους, για να μην πω ότι κάποιες ευθύνες αναλογούν και στην ”Διακομματική Επιτροπή Θράκης” που δεν πήρε καν πήρε μυρωδιά τα όσα συμβαίνουν εκεί και γελοιοποιούν το ελληνικό κράτος.
Την μεγαλύτερη όμως ευθύνη την έχουν τα υπουργεία Εξωτερικών (αρμόδιο για τις θρησκευτικές ελευθερίες) και, προπάντων, το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το οποίο έχει χάσει τον έλεγχο προφανώς στους διορισμούς των ιμάμηδων και των ιεροδιδασκάλων στα τεμένη και τα σχολεία, με αποτέλεσμα ο υπάρχων νόμος του ’13 να έχει απαξιωθεί.
Και έχει απαξιωθεί με την απουσία κάθε ελέγχου στους διορισμούς των εν λόγω θρησκευτικών εκπροσώπων της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα την εξαγορά των θέσεων των ιμάμηδων και τη λεηλασία θέσεων ευθύνης από όργανα της Άγκυρας.
Τα όργανα της Άγκυρας που παίζουν προβοκατόρικο ενίοτε ρόλο ερήμην της ελληνικής Πολιτείας και κινούνται με διπλό προσωπείο, καθώς προσιδιάζουν μάλλον με υπαλλήλους του Προξενείου Κομοτηνής παρά με θρησκευτικούς λειτουργούς της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης, όπως παρουσιάζονται.
Κι αυτό θα έπρεπε ήδη να έχει σημάνει συναγερμό στις Ελληνικές Αρχές, γιατί αποδεικνύει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο πως ο ”Αρταξέρξης” που υπονομεύει το ”κάστρο” της Θράκης από μέσα έχει διττό πρόσωπο. Αυτό του ”Δούρειου Ίππου” του Τούρκου απέναντι και το άλλο της νοοτροπίας του εφησυχασμού και μιθριδατισμού μας στα φαινόμενα διαφθοράς τα οποία προδίδουν την απουσία ελέγχου απ’ το ελληνικό κράτος…
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
* 1. ”Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν” (μτφ: ”Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της ∙ γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας”)
** 2. ”Καθεύδει υπό μανδραγόραν”: Κοιμάται ύπνο βαθύ, αδιαφορεί τελείως. Σημειωτέον ότι το φυτό μανδραγόρας έχει υπνωτικές ιδιότητες.
*** 3. ”Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν”: (μτφ: ”Τα σπίτια μας καίγονται και εμείς τραγουδάμε”)
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Ο ”Δούρειος Ίππος” του κάστρου της Θράκης και ο ελληνικός μιθριδατισμός
