Δένδιας από Αίγυπτο: Η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι μια πολιτική αρχών.
Μήπως διεκδικεί την θέση του Ιερώνυμου;
Η πολιτική αρχών τελείωσε στις πεδιάδες της Ουκρανίας.
Η θεωρία του ζωτικού χώρου και της γεωπολιτικής επιρροής είναι παρούσα. Σε αντίθεση με την επίκληση του διεθνούς δικαίου και των οικονομικών σχέσεων που προβλήθηκαν από τη δύση την εικοσαετία που πέρασε μετά την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων.
Αλλά η αμερικανικής πρόνοιας νέα θεωρία δεν ευδοκίμησε. Διότι και άφησε κενά και δεν εφαρμόσθηκε ως αξία που θα καθόριζε τις διεθνείς σχέσεις. Εφαρμόζεται εκεί που θέλουν, κυρίως, οι ΗΠΑ.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι, απολύτως, καταδικαστέα διότι παραβιάζει κάθε έννοια δικαίου. Αλλά και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο είναι πανομοιότυπη. Για την ρωσική εισβολή διεξάγεται πόλεμος με άγνωστη κατάληξη. Για την τουρκική, σιωπή ιχθύος. Γιατί να πιστέψει η ανθρωπότητα πως οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται, πράγματι, για την επικράτηση του διεθνούς δικαίου και δεν το επικαλούνται όποτε τις συμφέρει;
Ο κ. Δένδιας είναι αυτός που μας είπε πως η Ελλάδα δεν θα κάνει εξορύξεις υδρογονανθράκων διότι είναι οικολογικό κράτος.
Το ενοχλητικό με τον κ. Δένδια είναι ότι επιχειρεί να μας “δουλέψει”.
Δεν θέλει να μας πει πως η κυβέρνηση στην οποία ειναι διακεκριμένο στέλεχος, φοβάται τις αντιδράσεις της Τουρκίας.
Απο το κυβερνητικό “αφήγημα”, κάποτε θα το λέγαμε παραμύθι, κάποια στιγμή άρχισα να πείθομαι και εγώ. Μέχρι που είδα τον Μητσοτάκη να είναι τόσο περιχαρής που συναντήθηκε με τον Ερντογάν που με έπιασε κατάθλιψη. Απλώς, δεν υπάρχουμε. Δεν μας υπολογίζει κανείς.
Αν έπιασα καλά και τον διάλογο με τον Ερντογάν μπροστά στις κάμερες:
Ερντογάν: Θέλετε καφέ, τσάι;
Μητσοτάκης: Όχι, είμαι καλά με το νερό.
Ερντογάν: Να πάρουμε ένα τσάι
Μητσοτάκης: Αν πάρετε εσείς ένα τσάι θα πάρω και εγώ.
Ούτε καφέ δεν τόλμησε να ζητήσει απο τον Ερντογάν. Θα θέσει τα δικαιώματα της χώρας; Αλλά έχουν πολιτική αρχών.
Σταματώ εδώ.
Νομίζω πως δεχόμαστε όλοι ότι τα ανόμοια δεν συγκρίνονται και όταν ακόμη οι διαφορές τους είναι ελάχιστες και αμελητέες.
ΝΑΙ λοιπόν υπάρχει μια όχι μικρή ,αλλά πρωταρχική αιτία για την επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974 , που δεν υπάρχει στην επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία και αυτή η διαφορά ”έκανε την διαφορά” στην συμπεριφορά των Δυτικών και της Ρωσίας έναντι της Τουρκίας το 1974-πέραν της υπάρξεως των δύο Συνασπισμών και της άρρητης μάλλον Συμφωνίας αμφοτέρων ”να κοντύνουν” τον Μακάριο δια της αδιαφορίας τους .
Εμείς -ο Ιωαννίδης δηλαδή-έκανε πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 1974 εναντίον του Μακαρίου, αλλά διατάραξε τις σχέσεις τωνδύο Κοινότητες στην Κύπρο -,ή, έτσι το εξέλαβαν οι Τούρκοι και έκαναν την απόβαση ,αφού αυτήν την ευκαιρία την ήθελαν από το 1963 ,αλλά δεν τόλμησαν να επέμβουν.
Αντιθέτως στην Ουκρανία επιτέθηκαν οι Ρώσοι ,χωρίς πολεμική αφορμή από τους Ουκρανούς, γιαυτό και η παγκόσμια σχεδόν καταδίκη των Ρώσων,
Αν επεκτείνουμε το θέμα (και ας πέρασαν 100 χρόνια) τα κράτη και οι λαοί τους ”μέτρησαν” ως επιθετική ενέργεια εναντίον της Τουρκίας την δειλή έστω απόβαση των Ελληνικών πολεμικών δυνάμεων στην Σμύρνη το 1919 και γιαυτό δυσκολεύονται και να χαρακτηρίσουν ως γενοκτονία την σφαγή των Μικρασιατών στον 3ετή πόλεμο , ενώ αναγνώρισαν την γενοκτονία των Αρμενίων και Ποντίων γιατί εξοντώθηκαν ,χωρίς να υπάρχει θέατρο πολέμου.
ΤΕΛΟΣ η μη αντίδραση μας εναντίον των Τούρκων στον Ελλαδικό χώρο χρονολογείται από το 1967 και από το 1987 στο Αιγαίο όταν οι αείμνηστοι Ανδρέας Παπανδρέου και ΟΖΑΛ συμφώνησαν να μη γίνουν έρευνες για ό,τιδήποτε στο Αιγαίο πέραν των χωρικών μας υδάτων(έξι μιλίων) ,παρά την ισχύ της υφαλοκρηπίδας των 12 μιλίων και για τα νησιά από το Δίκαιο της Θάλασσας και φυσικά και από το 1996 στα Ίμια.
ΓΙΑΥΤΟ και είναι πολύ άδικο να ”φορτώνουμε” στην σημερινή κυβέρνηση αυτές τις διαχρονικές ομόφωνες σχεδόν ”συμμορφώσεις μας” με το Διεθνές Δίκαιο.
Χρειάζεται πολύ να καταλάβουμε ότι είμαστε οι ”Μήλιοι” του Θουκιδίδη , που κινδυνεύουμε -ειδικά αν προκαλέσουμε -,αλλά Βενιζέλο κα Ιωαννίδη -και κάνουμε ”μάγκες” νέους Κεμάλ και Ετσεβίτ.;;;.
ΑΝ ΟΜΩΣ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΠΡΩΤΟΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ Ο Κ. ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΜΙΚΡΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΤΟΤΕ ΗΓΕΤΗ ΜΑΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ -ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ- ΘΑ ΘΥΜΗΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΜΙΜΗΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ,ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ,ΠΟΥ ΠΡΟΚΟΒΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ.
Η κατάσταση στο ΥΠΕΞ (και όχι μόνον) είναι θλιβερή. Ένας άσχετος και ατάλαντος υπουργός, ο οποίος όμως συστηματικά αγνοείται από τον π/θ, που προτιμά τούς συμβούλους τού σημιτικού ΕΛΙΑΜΕΠ, ή την συνοδεία τής … πεθεράς του…. Ένα άχρηστο διακοσμητικό στοιχείο, που αν είχε αξιοπρέπεια, θα είχε παραιτηθεί. Η δήλωσή του για αποχή από εξορύξεις υ/α, ήταν εντελώς ανεύθυνη και εις βάρος των συμφερόντων τής χώρας. Και ο Μητσοτάκης στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε (Σ/μβριος ’21), ανεύθυνα και χωρίς την εξουσιοδότηση τού λαού, στον οποίον ανήκει ο όποιος πλούτος τής Ελλάδος. “ἀπό τοῦ βήματος τοῦ ΟΗΕ ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ὅτι «οἱ ἐξορύξεις εἶναι ξεπερασμένες» δεσμευόμενος στήν οὐσία, ὅτι ἡ Ἑλλάς ἀφίσταται τέτοιων προσπαθειῶν εἰς τό ἑξῆς” (απ’ εδώ). Κράτος-παρωδία, δυστυχώς.
“Δεν θέλει να μας πει πως η κυβέρνηση στην οποία ειναι διακεκριμένο στέλεχος, φοβάται τις αντιδράσεις της Τουρκίας.”
Ισχύει.
Όμως κ. Σαββίδη, είναι στο στρατηγικό πλάνο της χώρας η εκμετάλλευση του (όποιου) ορυκτού πλούτου; Εννοώ ανεξαρτήτως κυβερνήσεως.
Αν αυτό σημαίνει σύγκρουση με τους νταβατζήδες απέναντι, αντέχουμε; Μάλλον όχι. Άρα συμφωνούμε σε αυτό που ορθά επισημαίνετε.
Ποιοι όμως είναι πραγματικά οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της χώρας, γεωστρατηγικά; Γνωρίζει κανείς; Αν ναι, ποιος είναι αυτός; Η μανταμίτσα στο Προεδρικό Μέγαρo; Ο Μητσοτάκης; Ο ρεμπεσκές της Κουμουνδούρου;
Μήπως ο Μαρινάκης;
Οι Τούρκοι έχουν το βιβλίο του Νταβούτογλου σαν μπούσουλα. Εμείς;
Αν και τα ερωτήματά σου δεν απευθύνονται σε μένα, θα σού απαντήσω σε ένα-δυό απ’ αυτά:
Η εκμετάλλευση τού ορυκτού πλούτου τής χώρας, δεν σημαίνει απαραιτήτως σύγκρουση με τούς νταβατζήδες απέναντι, διότι ούτε αυτοί ρισκάρουν ανοικτή σύγκρουση με την Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι θα πάθουν μεγάλη ζημιά. Η σύγκρουση είναι με τούς νταβατζήδες εδώ, οι οποίοι εισάγουν, διυλίζουν και πουλούν τα καύσιμα. Αυτοί βάζουν τα εμπόδια και οι άλλοι, οι μιζονόμενοι κρατικοί, που τα παίρνουν από τούς Ρώσσους, για να μην προχωρήσομε σε εξόρυξη δικών μας υ/α, αλλά να αγοράζομε εσαεί απ’ αυτούς και μάλιστα ακριβά. Αν είχες παρακολουθήσει τόσα χρόνια τον καθηγητή Αντώνη Φώσκολο, θα ήξερες ότι τα έχει πει ξανά και ξανά.
Δεν νομίζω ότι η χώρα αυτή έχει μακροπροθέσμους γεωστρατηγικούς στόχους, ούτε βραχυπρθέσμους. Οι πολιτικάντηδές μας ενδιαφέρονται για την καρέκλα και μόνο και τα εξ αυτής απορρέοντα τυχηρά.
Αν ο κ. Σαββίδης έχει κάτι να διορθώσει/παρατηρήσει/συμπληρώσει, θα τον διαβάσω με πολύ ενδιαφέρον, όπως πάντα.
Ο κόσμος καίγεται και το υπουργείο Εξωτερικών εκδίδει… εγχειρίδιο καλής συμπεριφοράς προς τους ΛΟΑΤΚΙ