Ο 19χρονος που αρίστευσε στις φετινές πανελλαδικές μιλάει στην «Κ» για το ταξίδι από το Ιράν στη Μόρια, περιγράφει τη δύσκολη καθημερινότητα στο νησί και αποκαλύπτει τα όνειρά του για το μέλλον
Ο Κουρός Νουρμοχαμαντί Μπαϊγκί είναι ένας 19χρονος αριστούχος μαθητής στο Πρότυπο Λύκειο Μυτιλήνης, ο οποίος σήμερα έχει καταπλήξει με το κατόρθωμά του όχι μόνο το νησί της Λέσβου, αλλά ολόκληρη την Ελλάδα.
Ο ευτυχισμένος μαθητής μίλησε στην «Κ» για την επιτυχία του, τα όνειρα του για το μέλλον αλλά και για το δύσκολο ταξίδι του ως εδώ.
«Να σας πω την αλήθεια, δεν ξέρω καν πως αισθάνομαι αυτή τη στιγμή!» μας λέει στην αρχή της συνομιλίας μας και συνεχίζει: «Δεν περίμενα να γράψω τόσο καλά. Ήμουν αγχωμένος, ειδικά με το μάθημα της γλώσσας-έκθεσης. Με φόβιζε πολύ η έκθεση και τελικά εκεί πήρα και τον πιο κακό βαθμό, 13,5. Είδα στο χαρτί λέξεις που δεν τις γνώριζα, αλλά ευτυχώς κατάλαβα το νόημα από τις υπόλοιπες. Πήρα και δύο 20άρια!
Σήμερα είναι η πιο ωραία μέρα της ζωής μου από τότε που ήρθα στην Ελλάδα. Ή μάλλον, η δεύτερη πιο ωραία. Η πρώτη πιο ωραία ήταν τον περασμένο Ιανουάριο όταν πήραμε τα χαρτιά για το άσυλο. Νοικιάσαμε ένα σπίτι στην πόλη και από τότε ζούμε εκεί».
«Στη Μόρια ήμασταν συνέχεια στις ουρές»
Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας – με τρόπο αφοπλιστικό αλλά και με την αθωότητα που χαρακτηρίζει την ηλικία του- μάς λέει συνεχώς: «Μην με βλέπετε έτσι χαρούμενο. Έχω περάσει πολύ δύσκολες μέρες».
Ο ίδιος τις θυμάται για λίγο- «Ήρθα στην Ελλάδα όταν ήμουν 15 χρονών τον Αύγουστο του 2019. Μπήκαμε και εμείς σε βάρκα από Τουρκία. Ευτυχώς είχε καλό καιρό και δεν κινδυνέψαμε.
Για δυόμιση χρόνια ζούσαμε στα camp- πρώτα Μόρια, μετά Καρά Τεπέ, μετά πάλι Μόρια και στο τέλος στον καταυλισμό που πήρε τη θέση της καμένης Μόριας. Στη Μόρια ήταν πολύ άσχημα. Ήμασταν συνέχεια σε μια ουρά- για φαγητό, για μπάνιο, ουρές για όλα. Ευτυχώς, τη φετινή σχολική χρονιά, μια ΜΚΟ μού βρήκε έναν μικρό χώρο στην πόλη για να πηγαίνω μετά το σχολείο. Στο camp δεν μπορούσα να διαβάζω και να βρω ησυχία. Σας λέω, με βοήθησαν όλοι πάρα πολύ!»
Ο δρόμος προς την επιτυχία και τα όνειρα για το αύριο
Ο Κουρός μάς μίλησε και για την προετοιμασία που έκανε για τις εξετάσεις. «Διάβασα πάρα πολύ. Πήγαινα φροντιστήριο, διάβαζα και τα Σαββατοκύριακα» περιγράφει στην «Κ» και σημειώνει: «Τελευταία φορά βγήκα με τους φίλους μου το περασμένο Πάσχα. Με βοήθησαν όμως όλοι πάρα πολύ, οι συμμαθητές μου, οι καθηγητές μου, όλοι. Με αγαπούν και με υποστηρίζουν».
Σε ερώτηση σχετικά με τα εξαιρετικά ελληνικά του, απαντά με τη σεμνότητα που τον διακρίνει: «Ήμουν σε ένα περιβάλλον που μιλούσαν όλοι ελληνικά».
«Η αγαπημένη μου ελληνική λέξη είναι η “γαλήνη”» μας λέει ο Κουρός και συνεχίζει: «μου αρέσει να ακούσω ελληνικό undergroung ραπ. Μου αρέσουν οι Social Waste! Μου αρέσει ακόμα η ελληνική φύση».
Και πόσο μακριά στο μέλλον βλέπει ο Κουρός; «Έμαθα τα ελληνικά εδώ, πέτυχα στο σχολείο. Έχτισα ήδη κάποια πράγματα. Θα ήθελα να ζήσω και στην Ελλάδα». Όσο για τα όνειρα μέχρι να αρχίσει το Πανεπιστήμιο; «Πολλά μπάνια, ποδήλατο και βόλτες», απαντά.
“Καθημερινή”
Θα μας τρελάνει το άρθρο. Απ’ τη μια λέει «Είδα στο χαρτί λέξεις που δεν τις γνώριζα, αλλά ευτυχώς κατάλαβα το νόημα από τις υπόλοιπες» και παρακάτω ο αρθρογράφος γράφει «σχετικά με τα εξαιρετικά ελληνικά του». Είναι πασιφανές ότι ελληνικά επιπέδου πανελληνίων δεν μπορείς να μάθεις σε τρία χρόνια διαμονής στη χώρα ό,τι σχολείο και να παρακολουθήσεις, όσο και να προσπαθήσεις. Ο μαθητής αυτός που έγραψε άριστα (προσωπικά εγώ ούτε που μπορούσα να ονειρευτώ τέτοιους βαθμούς που αυτός έλαβε και στα τέσσερα μαθήματα όταν πολύ παλιά έγραφα πανελλήνιες εξετάσεις πολλαπλές χρονιές και παρότι είχα ξεσκιστεί σε όλο το λύκειο) και ο μόνος λογικός τρόπος εξήγησης της επιτυχίας αυτής του εν λόγω μαθητή είναι ότι ο μαθητής αυτός είναι προικισμένος εκ φύσεως με πολύ υψηλότατα πνευματικά προσόντα, που του επιτρέπουν να παράγει υπερυψηλή απόδοση στις εξετάσεις, ακόμη και όταν δεν γνωρίζει όλες τις λέξεις του θέματος όπως ο ίδιος λέει. Είναι δηλαδή μια περίπτωση στις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων. Όσοι ανήκουν στον ανθρώπινο μέσο όρο δεν θα μπορέσουν ποτέ να τον φτάσουν όσο και να διαβάσουν, ό,τι και να κάνουν. (Σε αντιστοιχία όπως ένας μέσος άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να φτάσει την αθλητική επίδοση του Αντετοκούμπο, για παράδειγμα, ο οποίος έχει έναν πολύ ξεχωριστό σωματότυπο που του επιτρέπει να αποδώσει αυτά που αποδίδει).