του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Το εκλογικό αποτέλεσμα στις χθεσινές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ ήταν επιθυμητό απο τις στήλες. Εδώ και καιρό, άλλωστε, επισημάναμε την ανάγκη μιας αλλαγής. Και πολιτικής και ιδεολογικής και ηλικιακής. Στο πολιτικό σκηνικό εισήλθε η ηλικία των 40. Είναι η κατάλληλη ηλικία για να τρέχει. Έχει την βιολογική δυνατότητα για κάτι τετοιο και τον χρόνο για να επιμείνει στις φιλοδοξίες της. Διότι χωρίς φιλοδοξίες δεν γίνεται τίποτε.
Ήταν λάθος η κάθοδος του Γ. Παπανδρέου στις εκλογές. Ούτε το κλίμα τον ευνοούσε, ούτε και οι απόψεις του είναι της εποχής. Δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Η ανεξέλεγκτη επιθυμία του να κυβερνήσει τον οδήγησαν στο να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας στην πιο δύσκολη στιγμή της μεταπολεμικής ιστορίας της. Λίγο πριν την χρεοκοπία. Η απειρία του, η αδυναμία του στις επιλογές συνεργατών, και η έλλειψη γνώσης όλου του ευρωπαϊκού συστήματος να διαχειριστεί κρίσεις σαν και αυτές που αντιμετώπισε η Ελλάδα, οδήγησαν τον Γιώργο Παπανδρέου σε οδυνηρή αποτυχία.
Αλλά η αποτυχία δεν ήταν, μόνο, οικονομική. Απέτυχε, κυρίως, στα εθνικά ζητήματα με αυτο που εξέπεμπε ως αντίληψη εξωτερικής πολιτικής. Δύο κρίσιμες στιγμές ως υπουργού εξωτερικών, θα τον σημαδεύουν: το Σχέδιο Ανάν και η υπόδειξη, στον τότε υπουργό εξωτερικών της Κύπρου Νίκο Ρολάνδη, να μην υπογράψει συμφωνία η Κύπρος με την Αίγυπτο για ΑΟΖ για να μην ενοχληθεί η Τουρκία. Και, μάλιστα, στο κρίσιμο εκείνο σημείο που αν είχε περιληφθεί στη συμφωνία, σήμερα τα πράγματα για την Ελλάδα θα ήταν πολύ καλύτερα.
Ο Γ. Παπανδρέου ευνοήθηκε για την πολιτική του εξέλιξη απο το όνομα που φέρει. Το πολιτικό του αποτύπωμα ενώ σε εσωτερικά θέματα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ορισμένες φορές ως εκσυγχρονιστικό, στην εξωτερική πολιτική ήταν αναχρονιστικό. Δεν είχε καταλάβει, ούτε σήμερα αντιλαμβάνεται, την φύση της απειλής που δέχεται η χώρα.
Θα ήταν λάθος του οι φιλοδοξίες του να τον οδηγήσουν στην διατήρηση ενός φορέα που θα δημιουργεί έστω και μικρές δυσκολίες στην ενότητα του χώρου που θέλει να εκφράσει το ΠΑΣΟΚ. Ο Γ. Παπανδρέου μεγάλωσε στο ΠΑΣΟΚ και σ αυτό ανήκει. Για την υστροφημία και του ίδιου και του ονοματός του πρέπει να προσέξει. Δεν μπορεί ένας Παπανδρέου να αντιπολιτεύεται το ΠΑΣΟΚ.
Νικητής των εκλογών αναδείχθηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ένας νέος φέρελπις πολιτικός. Το ότι μέσα σε δύσκολες συνθήκες κατάφερε να αναδειχθεί, να εξελιχθεί και να κερδίσει την ηγεσία δείχνει ικανότητα.
Το βάρος που αναλαμβάνει είναι τεράστιο.
1.-Κατ αρχάς είναι το βάρος που σου δίνει μια πλειοψηφία κοντά στο 70%. Αυτός ο κόσμος κάτι περιμένει. Και το περιμένει εναγωνίως. Διότι ο χώρος στον οποίο έχει προσωπικές και ιστορικές αναφορές έχει βεβηλωθεί και καταληστευθεί. Είναι ο πολιτικός χώρος που στον 20 αιώνα δημιουργήθηκε απο τον Ελευθέριο Βενιζέλο, μια απο τις δύο μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες που ανέδειξε η Ελλάδα στα 200 χρόνια του σύγχρονου βίου της (η άλλη ήταν ο Καποδίστριας).
2.-Αναλαμβάνει στην πιο δύσκολη συγκυρία. Η Φώφη Γενημματά ανέλαβε το Κίνημα σε δύσκολη επίσης συγκυρία και σταμάτησε σε κάποιο σημείο την ολίσθησή του. Αυτή ήταν η πολιτική της συμβολή. Ο Ανδρουλάκης καλείται να ξαναβάλει τον ιστορικό αυτό πολιτικό χώρο στο παιχνίδι της εξουσίας. Δεν μπορεί αυτός ο πολιτικός χώρος να είναι αουτσάιντερ και να εκπροσωπεί την εναλλακτική λύση στη δεξιά πρόταση η Αριστερά η οποία δεν ανταποκρίθηκε στον ρόλο της στις ιστορικές προκλήσεις (1922, 1946, στην οικονομική κρίση που διανύσαμε, στο “Μακεδονικό” κλπ). Η χώρα χρειάζεται πολιτική ανανέωση αλλά με την διατήρηση των πολιτικών και ιδεολογικών συντεταγμένων που την έφεραν στα σημερινά, έστω, σύνορα μετά την αποτυχία του οράματος να συμπεριλάβει στα όριά της το σύνολο του ελληνισμού και την επικράτηση του μικροελλαδισμού.
3.-Έχει σημασία, λοιπόν, το στίγμα που ο κ. Ανδρουλάκης θα δώσει στο Κίνημα. Και απο το στίγμα που θα δώσει θα εξαρτηθούν πολλά. Μια νέα αντίληψη Σοσιαλδημοκρατίας με ένα άνοιγμα προς το κέντρο θα είναι το πολιτικό στίγμα που θα βρει ανταπόκριση τα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Οι παλιές σοσιαλιστικές αντιλήψεις περί μετασχηματισμού της οικονομίας είναι ξεπερασμένες. Οι φιλελεύθερες που επικρατούν τα τελευταία χρόνια οδηγούν σε ολοένα και μεγαλύτερες ανισότητες και περιθωριοποιούν ευρέα στρώματα της κοινωνίας. Χρειάζεται μια σύνθεση ελευθερίας στη οικονομία αλλά και παρέμβασης εκεί που είναι αναγκαίο. Η οικονομική ελευθερία δεν μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση των συστημάτων υγείας. Δεν μπορούν να εκχωρηθούν τα πάντα στον ιδιωτικό τομέα όταν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας δεν έχει την δυνατότητα να ανταποκριθεί οικονομικά στις απαιτήσεις του. Η συνύπαρξη δημοσίου και ιδιωτικού είναι, ακόμη, αναγκαία. Παράλληλα, το κράτος δικαίου πρέπει να ενισχυθεί, η διαφθορά να παταχθεί, η δημόσια διοίκηση να οργανωθεί, η δημοκρατία να διευρυνθεί.
4.-Για να επιτευχθεί ανανέωση του χώρου πρέπει η νέα ηγεσία να δείξει πνεύμα ενότητας. Ο κ. Ανδρουλάκης πήρε ένα πολύ σημαντικό ποσοστό για να τον κάνει να αισθανθεί άνετα και σίγουρα. Απο τις πρώτες του κινήσεις πρέπει να είναι η ενότητα του χώρου. Κατ αρχάς πρέπει να φερθεί με ευγένεια στον ανθυποψήφιό του και διότι αυτό επιτάσσει ο πολιτικός πολιτισμός αυτού του χώρου και για το βαρύ όνομα που φέρει. Δεν πρέπει να φερθεί εκδικητικά στους ψηφοφόρους και τα στελέχη του Γ.Παπανδρέου.
5.-Κυρίως, όμως, να βρεί τρόπο και να φέρει σε επαφή τις δύο μεγάλες προσωπικότητες του χώρου που μπορούν να λειτουργήσουν συμβουλευτικά και πυροσβεστικά: Τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Η εποχή τους ως ενεργών, πολιτικά, προσώπων μπορεί να παρήλθε. Μπορούν, όμως, να βοηθήσουν με βάση την εμπειρία και τις γνώσεις τους. Κυρίως, όμως, θα στείλουν το μήνυμα ενότητας του χώρου. Το έχει ανάγκη το νέο ΠΑΣΟΚ.
6.-Στα εξωτερικά θέματα ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει να επαναφέρει το Κίνημα στη λεγόμενη “πατριωτική γραμμή”. Αυτήν με την οποία ξεκίνησε και στην πορεία, πολλές φορές αλλοιώθηκε. Καμιά παραχώρηση κυριαρχίας ή κυριαρχικού δικαιώματος. Διεκδίκηση όσων δικαιούται η χώρα (ΑΟΖ, 12 μίλια κλπ). Ειρήνη με τους γείτονες αλλά με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων για διαμόρφωση ισχυρής αποτρεπτικής δύναμης. Διεύρυνση των διεθνών συνεργασιών. Τήρηση των υποχρεώσεων στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ αλλά και καλές σχέσεις με Ρωσία και Κίνα.
7.-Να δώσει, επίσης, απάντηση στον αποδομισμό. Το Κίνημα πίστευε και ο λαός του πιστεύει πως υπάρχει συνέχεια του ελληνικού έθνους. Αυτό το έθνος το 1821 δημιούργησε εθνικό κράτος και όχι το κράτος δημιούργησε το έθνος. Έδωσαν η Ελλάδα και ο Ελληνικός λαός στα 200 χρόνια της σύγχρονης πορείας τους τον αγώνα να συμπεριλάβουν στα εθνικά σύνορα το σύνολο του ελληνισμού αλλά η προσπάθεια αυτή απέτυχε το 1922 διότι υπονομεύθηκε απο τις δυνάμεις του μικροελλαδισμού. Σήμερα χρειάζεται να δημιουργηθεί μια νέα Ελλάδα που δεν θα βασίζεται στο αποτυχημένο συγκεντρωτικό πρότυπο του μικροελλαδισμού. Θα βασισθεί στις δυνάμεις και της Περιφέρειας και θα αναπτυχθεί σε όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα.
8.-Αξιοπρεπές άνοιγμα στις δυνάμεις που κατέφυγαν, αναγκαστικά, στον Συριζα. Δεν νοιώθουν ικανοποιημένες. Αν προσεγγισθούν αξιοπρεπώς και με ένα πολιτικό πλαίσιο που θα τις εκφράζει, θα ανταποκριθούν. Κανένας ρεβασισμός και πρόσκληση με όρους αξιοπρέπειας.
Με αυτες τις σύντομες σκέψεις ας ευχηθούμε καλή επιτυχία στην προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να ανασυσταθεί. Το χρειάζεται η Ελλάδα, Το απαιτούν οι Έλληνες.
”Από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κα αν καεί” λέει μια παροιμία , αλλά ας γράψουμε λίγα για το φέρελπι -λόγω ηλικίας- νέο Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ κ. Ανδρουλάκη, απόφοιτο της Σχολής Μηχανολόγων του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου-Ξάνθη-ο οποίος δεν άσκησε το επάγγελμα διότι έκτοτε σταδιοδρόμησε στο εκσυγχρονιστικό τότε ΠΑΣΟΚ με την Μαδρίτη του ,το Ελσίνκι το ,Ελιαμέπ κλπ.
Αυτό είναι το σύνηθες και το φυσιολογικό για την εξέλιξη των κομματικών στελεχών σε όλες τις εντός και εκτός εισαγωγικών Δημοκρατίες ,ασχέτως αν πολλοί συνέλληνες ”καταρρώνται” τους πολιτικούς χωρίς ένσημα και άπειρους σε διοίκηση .
Το νέο ΠΑΣΟΚ του κ.Ανδρουλάκη με άλλους πέντε ανθυποψηφίους για την Αρχηγία-εκ των οποίων και ο απρόβλεπτος σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο ,αλλά και ισόβιος πρόεδρος της Διεθνούς Σοσιαλιστικής κ.ΓΑΠ -συν τον Ευάγγελο Βενιζέλο θα έχει πρόβλήματα συνοχής και ομοφωνίας σε πολιτικές για αντιμετώπιση και των εσωτερικών ,αλλά κυρίως των εξωτερικών θεμάτων (ας πούμε θα επικρατήσει η άποψη του κ.Λοβέρδου, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν κακίστη ;;;).
Θα βαρύνει πολύ και η απουσία από την Βουλή του κ.Ανδρουλάκη ,ιδίως στις προ ημερησίας διατάξεως ”κονταρομαχίες” των λοιπών αρχηγών , που κερδίζουν πόντους κάθε φορά.
Λείπει βλέπετε και ο κ. Βενιζέλος,που πάντοτε κερδίζει τις εντυπώσεις και ως δάσκαλος
Είναι πρωτόγνωρο αυτή η εμπειρία και αν ”σταθεί” μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλα κόμματα. Πάντως την δυαρχία την απέρριψε ο κ.Σημίτης το 1996.
Εν τέλει και ο κ.Ανδρουλάκης είναι παιδί της Αλλαγής (διαβάστε το σχετικό άρθρο στην χθεσινή Καθημερινή) -στην δε περίπτωσή του ΔΕΝ επιβεβαιώθηκε η φράση ”ουδείς προφήτης στον τόπο του” (αφού στην Κρήτη του θριάμβευσε ,μαζί με όλους τους Κρητικούς της άλλης Ελλάδος). και ίσως αυτό να ”συσπειρώσει” και τους βορειοελλαδίτες για να στηρίζουν τους συντοπίτες τους πολιτικούς ,που μέχρι τώρα τους περιφρονούν και τους απαξιώνουν (συνάδελφος ,νοτιοελλαδίτης δήλωνε πως εάν αυτοί είχαν τον Καραμανλή θα του είχαν κάνει αγάλματα και στα χωριά τους).
ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ,που μέχρι τώρα μας το εξασφάλισε και μας το εξασφαλίζει η μεγάλη Πατριωτική Παράταξη ,που νίκησε το 1946 τον εθνοκτόνο κομμουνισμό και μας έκανε μέλη της μεγάλης οικογενείας της Ευρώπης ,από την οποίαν τρέφονται με παχυλές αποδοχές και ο κ.Ανδρουλάκης (και ο κ.Παπαδημούλης) και άλλοι, -οι οποίοι το 1979 ούτε παρέστησαν στο Ζάππειο κατά την υπογραφή της σχετικής Συμφωνίας , χωρίς έκτοτε να ομολογήσουν το λάθος και να ”αναπέμπουν δεήσεις” στον καλύτερο πολιτικό μας του 20ου αιώνος Καραμανλή , που δεν δίχασε το έθνος και ούτε έκανε στρατιωτικά κινήματα για την πολιτική επιβιώσή του, όπως ο ”ανθυποψήφιός του ” για την πρωτιά Ελευθέριος Βενιζέλος.
Ηγέτης είναι αυτός που θα συγκρουστεί με τα μεγάλα τζάκια (κοτσαμπάσηδες) και θα τα “κοντύνει” υπέρ του λαού. Ο Ανδρουλάκης σίγουρα δεν είναι από αυτούς. Είναι ένας απλός διαχειριστής κόμματος, σε επίπεδο micromanagement της εγχώριας πολιτικής. Οι αναφορές στον Ελευθέριο Βενιζέλο και πολύ περισσότερο στον Καποδίστρια υπερβάλλουν κατά πολύ το ύψος του φέρελπι πολιτικού. Με ένα 10-12% στις επόμενες εκλογές να είναι ευχαριστημένος.
1) Ο καταληψίας και η παρέα του, από Κυριακή και μετά έχουν αρχίσει και ανησυχούν. Η ανησυχία αργότερα θα μετατραπεί σε πανικό. Όλα καλά θα πάνε με το ΚΙΝΑΛ, όπως ακριβώς αναζωογονήθηκε η ΝΔ με την εκλογή Μητσοτάκη.
2) Πόσο ψυχασθενής και ναρκισιστής κόπανος μπορεί να είναι κάποιος ο οποίος έχει συντριβεί σε εκλογές και πάει για κρασί και χορεύει ζεϊμπέκικο; Άβυσσος πραγματικά.
Ο χορευταράς ίδιος ήταν και όταν τον ψήφισε το 43% των Ελλήνων εκλογέων το 2009 .
Αυτοί ποια επίθετα είχαν και έχουν ;;;
Ξαναείδαμε και πλαστικές σημαίες με τον πράσινο ήλιο από τα παιδιά της Αλλαγής ,που δεν ήταν και ούτε θα εξελιχθεί σε σοσιαλδημοκρατική-άγνωστη λέξη για την τριτοδρομική Αλλαγή από το 1974.
Φυσικά η ”μετανάστευση” από τον Τσιπροσύριζα θα αυξηθεί ιδιαίτερα προ των εκλογών.
Και μόνο οι ανά την Ελλάδα ισόβιοι ”δημοκράτες” Κρητικοί να επανέλθουν αρκεί.
Φίλε, Σ.Α.Ν. τι εννοείς από πίτα που δεν τρως;
Καλημέρα ,φίλε κ.Πέτρο ,εννοώ ότι έγραψα για το ΠΑΣΟΚ ,παρ’ότι ουδέποτε το επέλεξα σε εκλογές ,επειδή εξαρχής απευθυνόταν στους Έλληνες με την κομμουνιστική προσφώνηση ”σύντροφοι και συντρόφισσες” -εξαιρώντας όλους τους άλλους -και επειδή στις διαδοχικές μονοκομματικές κυβερνήσεις του στις 10ετίες 1980 ,1990 και 2000 έβλαψε καίρια την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ζωή της Πατρίδος το 1985/86 με την αναθεώρηση του Συντάγματος και την καθιέρωση της πρωθυπουργικής-κομματικής Δημοκρατίας ,(χωρίς άλλους θεσμού), την ΕΘΝΙΚΗ τιμή με την Ενδιάμεση Συμφωνία με τα Σκόπια το 1995 -προάγγελο της Συμφωνίας των Πρεσπών- και στα Ίμια, Μαδρίτη και Ελσίνκι το 1996,97 και 2001 ΚΑΙ τέλος την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ συνέχεια της Ελλάδος από το 1950 ως το 2009 με την πτώχευση και την 10ετή εποπτεία από ΔΝΤ και Ε.Ε , χωρίς να ”απολογηθεί” με δημόσια συγγνώμη σε όλο τον Ελληνισμό.
Φυσικά στην πολυκομματική Δημοκρατία με την ισότητα των ψήφων όλων των Ελλήνων από της ηλικίας πια των 17 ετών ,τα πάντα όλα γίνονται και γίνονται νομίμως ,αλλά τίποτε και κανένας δεν ξεχνιέται ,κυρίως από την Ιστορία ,γιαυτό και γνωρίζουμε τις ακμές και τις παρακμές όλων των λαών και των κρατών-μερικών δε Αυτοκρατοριών.
Αποκλείεται να εννοούσες αυτό! (εντελώς φιλικά το λέω)
Πάντως έχουμε ψηφίσει τόσες πολλές φορές και πάντα με πάθος το ξανακάνουμε! Ο Ανδρουλάκης χαίρεται κι εμείς κοιτιόμαστε. Και σιγά σιγά πέρασε και η ζωή μας.
@ Banned_Member “όπως ακριβώς αναζωογονήθηκε η ΝΔ με την εκλογή Μητσοτάκη”, δηλαδή επιστρέφοντας στο σημιτικό ΠΑΣΟΚ; Θεωρείς αναζωογόνηση την επιστροφή των ηττημένων, γέρικων μυαλών τού ΕΛΙΑΜΕΠ; Μπορεί ο θάνατος να φέρει ζωή, εκτός κι αν εννοείς το “θανάτω θάνατον πατήσας”, αλλά ο Κούλης μάλλον δεν φαίνεται για … Χριστός!
Ὅταν «πασοκοποιεῖς» τήν ΝΔ στό τέλος ἀνασταίνεις τό ΠΑΣΟΚ
Στην Δημοκρατία -μονοκομματική (υπήρξαν και υπάρχουν και τέτοιες) ή πολυκομματική δεν έχουμε άλλη επιλογή .Ή ψηφίζουμε ,ή, απέχουμε. Ουδέποτε απείχα και δήλωσα τι δεν ψήφισα παραθέτοντας και τα τρία κριτήρια-ζητήματα – εθνικό ,πολιτικό ,οικονομικό- στα οποία ”τάκανε θάλασσα” η Πασοκική Αλλαγή από το 1981-89, 1993-2004 και 2009-2011 ,παρελθόν από το οποίο δύσκολα θα ξεφύγει ο κ.Ανδρουλάκης, εκτός να μεταγράψει στελέχη της αγοράς ,που φιλοδοξούν να πολιτευθούν.