του Νίκου Μέρτζου.
Είναι ευοίωνο το γεγονός ότι οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδος-Σκοπίων απεφάσισαν να συστήσουν κοινή ομάδα ειδικών επιστημόνων η οποία θα αφαιρέσει από τα σχολικά βιβλία όσα σημεία τους γαλουχούν τις νέες γενεές με τον επιθετικό Αλυτρωτισμό εναντίον της Ελλάδος. Κλειδί είναι το όνομα Μακεδονία. «Είναι το όχημα του αλυτρωτισμού σε βάρος της Ελλάδας» δήλωσε ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου πριν 25 χρόνια. Όλα τα σχολικά βιβλία των Σκοπίων διδάσκουν μέχρι και σήμερα ότι δήθεν: * Οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες. * Τον Μακεδονικό Αγώνα 1903-1908 διεξήγαγαν κατά των Ελλήνων οι Μακεδόνες και όχι οι Βούλγαροι κομιτατζήδες. * Υπό τους Οθωμανούς υπήρχε μια (ανύπαρκτη στα οθωμανικά Αρχεία) «Ενιαία Μακεδονία» την οποία στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913 κατέκτησαν και διεμέλισαν οι κατακτητές της Έλληνες, Βούλγαροι και Σέρβοι. * Η Βαρντάρσκα Μακεντόνια «απελευθερώθηκε από τον ζυγό των Σέρβων χάρις στους αγώνες των Μακεδόνων» και το 1991 ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη «Δημοκρατία της Μακεδονίας», «η οποία είναι το μοναδικό ελεύθερο τμήμα της Ενιαίας Μακεδονίας και έχει το καθήκον να μεριμνά για τους υπόδουλους Μακεδόνες των γειτονικών της Κρατών». * «Το 52% της Ενιαίας Μακεδονίας είναι η Εγκέϊτσκα (Αιγαιατική) Μακεντόνια την οποία η Ελλάδα το 1923 αποίκισε με Έλληνες πρόσφυγες της Ανατολής και νόθευσε την εθνική ομοιογένεια των Μακεδόνων». * «Οι Αιγαιάτες Μακεδόνες πολέμησαν για να απελευθερώσουν την Εγκέϊτσκα Μακεντόνια το 1941-1944 κατά την Κατοχή και το 1944-1949 κατά τον Ελληνικό Εμφύλιο. Όταν ηττήθηκαν, κατέφυγαν στην ελεύθερη Μητέρα Μακεδονία που τους χορήγησε πολεμική σύνταξη για την συμμετοχή τους στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα ενάντια στους Έλληνες κατακτητές». * «Στην Εγκέϊτσκα Μακεντόνια μέχρι σήμερα ζουν ακόμη άλλοι 250.000 Αιγαιάτες Μακεδόνες στους οποίους η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει αλλά υποχρεούται να αναγνωρίσει ως εθνική μακεδονική μειονότητα».
Τα επιθετικά μυθεύματα των Σκοπίων τεκμηρίωσε αδιάσειστα και δημοσίευσε η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών στην μελέτη της «Μακεδονισμός». Η αγγλική της έκδοση “Macedonism” επεδόθη σε όλες τις αντιπροσωπείες των κρατών μελών του ΝΑΤΟ, που είχαν συνέλθει τον Απρίλιο 2008 σε Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι και είχαν ήδη προαποφασίσει να εντάξουν στη Συμμαχία τα Σκόπια με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ωστόσο, όταν διάβασε την μελέτη “Macedonism”, η Σύνοδος Κορυφής απεφάσισε ομόφωνα, χωρίς κανένα βέτο της Ελλάδος, ότι προϋπόθεση της εντάξεως είναι η προηγουμένη συμφωνία Αθηνών-Σκοπίων. Αυτήν την ομόφωνη απόφαση επαναλαμβάνει σταθερά κάθε έξη μήνες όλα τα επόμενα εννέα χρόνια κάθε Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ και, επίσης, της Ε.Ε.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η νέα κυβέρνηση Ζάεφ στα Σκόπια έλαβε, επί τέλους, το σαφές μήνυμα και φέρεται διατεθειμένη να επιδιώξει τώρα, επί τέλους, μιαν έντιμη συμφωνία με την Ελλάδα αφού διαγράψει προηγουμένως τον Αλυτρωτισμό της. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Η άμεση προσγείωση στην πραγματικότητα από τα σύννεφα των φαντασιώσεων που βιώματα αλλεπαλλήλων γενεών αλλά ναρκοθέτησαν τον δρόμο τους προς ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Το δύσκολο εγχείρημα, που φέρεται αποφασισμένη να πραγματώσει η σημερινή κυβέρνηση Ζάεφ – Αλβανών, απαιτεί τόλμη, ισχυρή επιβολή, σοκ και δέος. Από την Ελλάδα απαιτεί γενναιοψυχία και στρατηγική.
Ενδιαφέρει να γνωρίζει η ελληνική Κοινή Γνώμη κάποιες από τις νάρκες με τις οποίες το ολοκληρωτικό καθεστώς του Γκρούεφσκι μετέβαλε σε ναρκοπέδιο την χώρα του και τις προοπτικές της. Ενδεικτικά εν προκειμένω αναδημοσιεύονται εδώ αυτούσια τα ακόλουθα αποσπάσματα βιβλίων που διδάσκου ακόμη σήμερα τα εξής:
«Έτσι στις 30 Ιουνίου 1913 ξεκινά ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Η Βουλγαρία ηττήθηκε και η Μακεδονία στις 30.VII.1913 με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου διαιρέθηκε σε τέσσερα τμήματα μεταξύ των εμπολέμων: της Σερβίας (Μακεδονία του Βαρδάρη), της Ελλάδας (Μακεδονία του Αιγαίου), της Βουλγαρίας (Μακεδονία του Πιρίν) ενώ ένα μικρό τμήμα παραχωρήθηκε στο νεοσύστατο κράτος της Αλβανίας. Με την πράξη αυτή διασπάσθηκε η ενότητα της Μακεδονίας γεγονός που επιβεβαίωσε και η Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών το 1919».
«Η σύναψη της τετραμερούς Βαλκανικής Συμμαχίας εξέφρασε τις κατακτητικές διαθέσεις της βουλγαρικής, σερβικής και ελληνικής μπουρζουαζίας εις βάρος της Μακεδονίας. Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο “οι απελευθερωτές” έσπευσαν να αρπάξουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα της Μακεδονίας αλλά, επειδή ήρθαν σε σύγκρουση για τη διανομή, οδηγήθηκαν στο Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο. Η Βαλκανική Συμμαχία είχε κατακτητικό χαρακτήρα ως προς τη Μακεδονία Θεωρούσε ότι η τουρκική κυριαρχία πρέπει να αντικατασταθεί από τη σερβική, τη βουλγαρική και την ελληνική εξουσία και η εθνική ακεραιότητα της Μακεδονίας να διασπασθεί».[1]
«Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο παρόμοια ήταν και η κατάσταση στη Μακεδονία του Αιγαίου όπου επιστρατεύθηκαν περίπου 20.000 Μακεδόνες από τον ελληνικό στρατό. Χωρίς καμία στρατιωτική προετοιμασία τους οδήγησαν απευθείας στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Έτσι οι επιστρατευθέντες Μακεδόνες σε διάφορους στρατούς ήταν αναγκασμένοι να πολεμήσουν ο ένας εναντίον του άλλου».
«Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε πολύ σοβαρές και εκτεταμένες συνέπειες για τη Μακεδονία, την οικονομική της ανάπτυξη και το εθνικοαπελευθερωτικό της κίνημα. Πολλές πόλεις και πολλά χωριά υπέστησαν τρομερές καταστροφές».[2]
«Χάρη σε αρχαιολογικές έρευνες ανακαλύφθηκαν υπολείμματα αρχαίων πόλεων όπως οι Αιγές, η Πέλλα, το Δίον κ.ά. καθώς επίσης η πολύ σημαντική νεκρόπολη στο Τρεμπένιστε (6ος αι. π.Χ.), η νεκρόπολη στη Σίνδο της Θεσσαλονίκης, οι βασιλικοί τάφοι στο Κούτλες (Βεργίνα) κ.ά. Η ανασκαφή των βασιλικών τάφων αποδεικνύει ότι στη Μακεδονία είχε αναπτυχθεί ένας ξεχωριστός αρχιτεκτονικός τύπος νεκροταφείου που δεν συναντάται καθόλου στην Ελλάδα και στις γειτονικές χώρες».[3]
«Η σημερινή επικράτεια της γεωγραφικής ενότητας της Μακεδονίας στο παρελθόν κατοικούνταν από διάφορες φυλές. Μεταξύ αυτών, ασφαλώς τον σημαντικό ρόλο στην αρχαιότητα είχαν οι αρχαίοι Μακεδόνες. Οι αρχαίοι Μακεδόνες διέφεραν από τους Έλληνες τόσο ως προς τη γλώσσα, όσο και ως προς τα έθιμα, τη θρησκεία, την κοινωνική ζωή και την πολιτειακή οργάνωση».
Η έννοια Ελληνισμός είναι ένας τεχνητός και κατασκευασμένος όρος στην ιστοριογραφία του 19ου αιώνα για να χαρακτηρίσει μία μακρά περίοδο στα ιστορικά και πολιτιστικά δρώμενα των μη ελληνικών λαών από την εποχή των μεγάλων κατακτήσεων του Αλεξάνδρου Γ΄ του Μακεδόνα (334-323 π.Χ.) μέχρι το 30 π.Χ. όταν και καταλύθηκε η τελευταία μακεδονική δυναστεία. Σε αυτό το πλαίσιο, η ονομασία δόθηκε από την ελληνική λέξη Ελληνισμός.
«Ο όρος Ελληνισμός θα έπρεπε να δίδει την έμφαση σε κάθε τι ελληνικό στην Ιστορία και τον πολιτισμό των μη ελληνικών λαών. Ωστόσο, με τις μεγάλες κατακτήσεις του Αλεξάνδρου Γ΄ του Μακεδόνα στην πραγματικότητα αναμίχθηκαν ο μακεδονικός και ο ελληνικός πολιτισμός με τους αρχαίους πολιτισμούς της Ανατολής. Ως εκ τούτου ο νέος πολιτισμός, που προέκυψε από τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις και τις αναμίξεις, αναφέρεται στην ιστοριογραφία ως ελληνιστικός πολιτισμός ή μακεδονο-ελληνιστικός σε αντίθεση με τον ελληνικό και τον μακεδονικό πολιτισμό. Παρόλα αυτά, ο όρος θα μπορούσε να αντικατασταθεί με τον όρο αλεξανδρισμός (aleksandrizam) ή μακεδονισμός (makedonizam)».[4]
Στα Σκόπια ο υπουργός Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρώφ γνωρίζει ότι ο Έλληνας ομόλογός του κατέχει πλήρη φάκελο με όλα τα αμάχητα τεκμήρια του Αλυτρωτισμού και έκρινε προφανώς ότι είναι άσκοπο να σκιαμαχεί. Καθώς τέλη του μηνός επανέρχεται ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, ο Ντιμιτρώφ περιορίζεται στην χρήση του ονόματος και στα παράγωγά του: γλώσσα και εθνική ταυτότητα. Έτσι την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου δήλωσε: «Η πολιτική δεν μπορεί να παρεμβαίνει στον τρόπο με τον οποίο γράφονται τα εγχειρίδια της Ιστορίας, όπως έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια σε κάποιο βαθμό στα δικά μας εγχειρίδια. Πιστεύω ότι πρέπει να αφήσουμε την Ιστορία στους ιστορικούς. Η αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας στην αρχαιότητα ήταν πολύ μεγάλο λάθος και αποδυνάμωσε δραματικά τις θέσεις μας.»
Σε λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ κατήργησε το όνομα του αεροδρομίου «Μέγας Αλέξανδρος» και το ονόμασε Κίρο Γκλιγκόρωφ. Ήταν ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είχε διακηρύξει ότι οι «Μακεδόνες» του είναι Σλάβοι και, σε μυστικές συνομιλίες με τον υποφαινόμενο, τότε Σύμβουλο του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τον Ιούλιο 1993 είχε αποδεχθεί σύνθετο όνομα.
Πολύ νερό τρέχει στον Βαρδάρη. Μένει να δούμε τι μας κατεβάζει.
Ν. Ι. Μέρτζος
[1] Blaže Ristovski, Šukri Rahimi, Simo Mladenovski, Todor Čepreganov, Stojan Kiselinovski, Istorija za vtora godina gimnazisko obrazovanje, Skopje, 2014.
Εγχειρίδιο Ιστορίας της Β΄ Γυμνασίου, Σκόπια 2006, επανέκδοση 2014. Σελ. 177-178
[2] Blaže Ristovski, Šukri Rahimi, Simo Mladenovski, Todor Čepreganov, Stojan Kiselinovski,
Istorija za treta godina gimnazisko obrazovanje, Skopje, 2015.
Εγχειρίδιο Ιστορίας Γ΄ Γυμνασίου, Σκόπια 2006, επανέκδοση 2015. Σελ. 30
[3] Blaže Ristovski, Šukri Rahimi, Simo Mladenovski, Todor Čepreganov, Stojan Kiselinovski,
Istorija za treta godina gimnazisko obrazovanje, Skopje, 2015.
Εγχειρίδιο Ιστορίας Γ΄ Γυμνασίου, Σκόπια 2006, επανέκδοση 2015. Σελ. 30
4 Blaže Ristovski, Šukri Rahimi, Simo Mladenovski, Todor Čepreganov, Mitko B. Panov, ISTORIJA ZA PRVA GODINA GIMNAZISKO OBRAZOVANJE, Skopje 2014.
Ιστορία A΄ Γυμνασίου, Σκόπια 2014. Σελ. 59, 74, 78
Δεν υπάρχει σκοπιανός αλυτρωτισμός, διότι τα Σκόπια δεν έχουν τίποτε προς λύτρωση (απελευθέρωση) στην Ελλάδα. Αυτοί, με την πλύση εκκεφάλου που έχουν υποστεί, ίσως τον θεωρούν αλυτρωτισμό. Επεκτατισμός είναι και τίποτε άλλο.
H ανοχή τής Ελλάδας τόσα χρόνια και η μη τήρηση τής γραμμής των πολιτικών αρχηγών τού 1992 (ούτε Μακεδονία, ούτε παράγωγο), έχουν δημιουργήσει το πρόβλημα. Συζητήσεις επί συζητήσεων για ένα θέμα, που δημιούργησε η δική μας ανοησία και, όπως πάντα, λανθασμένη εξωτερική πολιτική.
Πώς τα Σκόπια κατάφεραν να αρπάξουν την ονομασία «Μακεδονία»
Πώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχασε την υπόθεση της ονομασίας