Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης
Δεν διχάζουμε τον προοδευτικό κόσμο της χώρας. Δεν δαιμονοποιούμε πρόσωπα και συμπεριφορές στον ευρύτερο χώρο. Δεν πριμοδοτούμε τον ρεβανσισμό και δε δημιουργούμε νέα πεδία πολιτικής μνησικακίας και προσωπικής εχθροπάθειας. Σκεπτόμαστε τους όρους της επόμενης ημέρας.
Συγκρουόμαστε ανοικτά, χωρίς δεύτερες σκέψεις, με το νεοφιλελεύθερο αντιδημοκρατικό καθεστώς του Κ. Μητσοτάκη και τους εξωθεσμικούς πάτρωνές του.
Δεν πανικοβαλλόμαστε και δεν επηρεαζόμαστε από τις δημοσκοπήσεις. Διαχειριζόμαστε ψύχραιμα και τα πραγματικά και τα αναληθή δεδομένα των μετρήσεων. Δεν υποτιμούμε τον αντίπαλο, αλλά και δεν μεγαλοποιούμε τις δυνατότητές του. Είναι πιο αδύναμος από όσο φαίνεται.
Πρώτος στόχος, λοιπόν, είναι η εκλογική αποδυνάμωση του νεοφιλελεύθερου μπλοκ εξουσίας με “μονομέτωπο” (κατά την προσφιλή έκφραση του υποψηφίου ευρωβουλευτή με το ψηφοδέλτιο του “Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος- ΠΑ.ΣΟ.Κ.” Γρηγόρη Ζαρωτιάδη) αγώνα κατά της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς. Αυτός θα φέρει και την εκλογική ενίσχυση και την κοινωνική ισχυροποίηση του Κινήματος.
Η μείωση των ποσοστών της “Νέας Δημοκρατίας” με σύγχρονη αύξηση των ποσοστών της Άκρας Δεξιάς και αυξημένα ποσοστά ενός κονιορτοποιημένου “αριστερού” αντιπολιτευόμενου χώρου θα είναι ενδεχομένως η χειρότερη αφετηρία για την επόμενη ημέρα. Μια Βαβυλωνία που θα επιφέρει πολιτική αμηχανία και απραξία. Σε μια παρόμοια βαβυλωνιακή συνθήκη η δεύτερη θέση στην προτίμηση των εκλογέων θα είναι δώρον άδωρον.
Αντιθέτως, ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν το προοίμιο της απόλυτης κυριαρχίας των εξωθεσμικών παραγόντων στην πολιτική ζωή του τόπου με τη χρησιμοποίηση αχυρανθρώπων από την ευρεία δεξαμενή Δεξιάς και Ακροδεξιάς, αλλά και των άλλων γνωστών πρόθυμων.
Ωστόσο, θα πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας, ότι η απουσία προοδευτικής πολιτικής πρότασης και ριζοσπαστικού πολιτικού λόγου από τα πολιτικά πράγματα της χώρας ποτέ δεν υποκαθίσταται “αναίμακτα”. Το τίμημα είναι πάντοτε σκληρό. Σε μια τέτοια συνθήκη πολιτικού χάσματος δεν θα συνεχίσουν να εξαθλιώνονται μόνο τα λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα και δεν θα μεταναστεύει ο ανθός της ελληνικής νιότης, αλλά θα περάσουν και τα εθνικά ζητήματα στις γκρίζες ζώνες των διεθνοπολιτικών ανακατατάξεων.
Οι ευθύνες ενός πατριωτικού λαϊκού κινήματος σε περιόδους ασάφειας και σύγχυσης δεν εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από τα εκλογικά ποσοστά του για να μπορέσει να γίνει ηγεμονική εθνική αντιπολιτευτική δύναμη. Η μετάθεση αυτής της ευθύνης στο αποπροσανατολισμένο εκλογικό σώμα δηλώνει αδυναμία του πολιτικού κόμματος να καθοδηγήσει και να δείξει κατεύθυνση στα λαϊκά στρώματα. Εκφράζει μια μορφή αντιδραστικής ηττοπάθειας που έχει διαβρώσει όλον τον προοδευτικό χώρο.
Από εδώ προέρχεται και το διαρκές δημόσιο “κλαψούρισμα” για την επικοινωνιακή υπεροπλία του αντιπάλου. Από εδώ προέρχεται και η επιλογή ως κατ΄ εξοχήν αντιπάλου έναν όμορο πολιτικό χώρο και όχι τον πραγματικό πολιτικό και κοινωνικό αντίπαλο: Πρόκειται για μια παλαιοκομμουνιστική λογική που τώρα ενισχύεται και από τον κατακερματισμό του χώρου.
Τέλος, οι μηχανιστικές ερμηνείες των πολιτικών πραγμάτων στη βάση μιας κενολόγου “ποσοστολογίας” φενακίζουν το πραγματικό πρόβλημα και των δύο κομμάτων του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου: την έλλειψη συνεκτικού πολιτικού αφηγήματος και μακροϊστορικής προοπτικής.
Μια αναδρομή στην δραστηριότητα της πρώτης κοινοβουλευτικής ομάδας και της πρώτης κοινοβουλευτικής παρουσίας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑ.Σ0.Κ.) στα έδρανα του πρώτου εκλεγμένου μεταπολιτευτικού κοινοβουλίου θα έπειθε και τον πιο δύσπιστο, ότι δεν είναι τα ποσοστά αυτά που μετατρέπουν έναν κομματικό φορέα σε εθνική πολιτική δύναμη.
Το σοσιαλιστικό κίνημα οφείλει να ξαναγίνει, mutatis mutandis, “η Αριστερά της Αριστεράς”, κατά την τότε πολιτική μομφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή προς τον Ανδρέα Παπανδρέου… Και κάτι τέτοιο περνάει μέσα από τον “μονομέτωπο” (κατά την προσφιλή έκφραση του υποψηφίου ευρωβουλευτή του “Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος” Γρηγόρη Ζαρωτιάδη) αγώνα κατά της Δεξιάς και Ακροδεξιάς. Εντός και εκτός κοινοβουλίου…
O Όμηρος Ταχμαζίδης είναι οργανωτικός γραμματέας της ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ (www.sopro.gr)
