Η εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη και Δένδια στη βάση της αρχής του δεδομένου είναι επικίνδυνη.
Προκειμένου να ικανοποιήσει αυτήν την πολιτική η κυβέρνηση έβαλε σε μεγάλες περιπέτειες τη χώρα. Μπορεί η πολιτική αυτή να προσφέρει οφέλη στα δύο πρόσωπα που διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική αλλά είναι βλαπτική για τα ελληνικά συμφέροντα. Και εμάς, αυτό είναι που μας ενδιφέρει.
Όπως αποκαλύπτει η “Καθημερινή” σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ρεπορτάζ με το παρασκήνιο της υπόθεσης του ιρανικού πετρελαίου, η Ελλάδα τελεί εν αδίκω.
Μάλιστα, για να ικανοποηθεί το αμερικανικό αίτημα, ασκήθηκαν πιέσεις σε υπηρεσιακά όργανα της χώρας ενώ για ένα ζήτημα υψίστης σημασίας για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αφέθηκε να αποφασίσει ένας πρωτοδίκης ο οποίος είναι αμφίβολο, ακόμη, και αν κατάλαβε την υπόθεση που χειρίστηκε.
Αποτέλεσμα της δεδομένης εξωτερικής πολιτικής των δεδομένων είναι αυτήν την στιγμή το Ιράν να απαιτεί να πληρώσει η Ελλάδα το πετρέλαιο που κατασχέθηκε, διαφορετικά απειλεί να κατάσχει σε τακτά χρονικά διαστήματα απο ένα ελληνικό δεξαμενόπλοιο που πλέει στα νερά του Περσικού Κόλπου. Πέρα απο την μακροχρόνια ζημιά που έχουν υποστεί οι σχέσεις των δύο χωρών.
Παραθέτω αυτολεξεί τις σχετικές παραγράφους του ρεπορτάζ της “Καθημερινής”
“Αρμόδιοι αξιωματούχοι με άμεση σχέση με την υπόθεση εξηγούν ότι το αμερικανικό εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο έχει ισχύ στις ΗΠΑ, όχι όμως και στην Ε.Ε.
Και ως εκ τούτου θέτουν υπό αμφισβήτηση την απόφαση του Πρωτοδικείου Χαλκίδας να προχωρήσει σε κατάσχεση των 107.000 τόνων ιρανικού πετρελαίου δυνάμει του αιτήματος του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης.
Το «Lana» κατέπλευσε ρυμουλκούμενο στο αγκυροβόλιο της Καρύστου στις 14 Απριλίου. Με διάταξή της η Αρχή για το ξέπλυμα προχώρησε στη δέσμευσή του, καθώς σύμφωνα με την αρχική ενημέρωση το δεξαμενόπλοιο ανήκε σε ρωσική τράπεζα που συγκαταλέγεται στις 800 και πλέον οντότητες σε βάρος των οποίων έχουν τεθεί σε ισχύ κυρώσεις μετά τη ρωσική εισβολή.
Κατόπιν ελέγχου, ωστόσο, προέκυψε ότι στα μέσα Μαρτίου, και σίγουρα πριν από τον κατάπλου του στην Κάρυστο, το δεξαμενόπλοιο είχε μεταβιβαστεί στην επίσης ρωσική εταιρεία Transmorflot, σε βάρος της οποίας πάντως δεν έχουν τεθεί σε ισχύ κυρώσεις.
Ως εκ τούτου, η Αρχή για το ξέπλυμα ήρε τη διάταξη για τη δέσμευση του πλοίου, εκτιμώντας ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.
Με ορατό το ενδεχόμενο να επιτραπεί ο απόπλους του «Lana», το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης απέστειλε στις 20 Απριλίου αίτημα δικαστικής συνδρομής ζητώντας αυτή τη φορά τη δέσμευση όχι του πλοίου, αλλά του φορτίου του.
Στο σχετικό έγγραφο αναφέρεται συγκεκριμένα ότι η εισαγγελία της περιφέρειας Κολούμπια, το FBI και η υπηρεσία Ερευνών Εσωτερικής Ασφάλειας (Homeland Security Investigation – HSI) διεξάγουν έρευνα για μεταφορά ιρανικού πετρελαίου, «τα έσοδα του οποίου θα υποστηρίξουν μια ξένη τρομοκρατική οργάνωση κατά παράβαση της ποινικής νομοθεσίας των ΗΠΑ».
Το αίτημα δικαστικής συνδρομής διαβιβάστηκε στα αρμόδια υπουργεία Δικαιοσύνης και Εξωτερικών, πριν καταλήξει στο αρμόδιο (λόγω Καρύστου) Πρωτοδικείο Χαλκίδας για εκτέλεση, ήτοι να προχωρήσει στην κατάσχεση των 100.000 τόνων πετρελαίου και τη μετάγγισή τους σε δύο άλλα δεξαμενόπλοια.
«Σας διαβιβάζουμε το από 20 Απριλίου 2022 κατεπείγον αίτημα δικαστικής συνδρομής του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και παρακαλούμε να μεριμνήσετε για την άμεση ικανοποίηση αυτού», αναφέρεται σε επίσημο κυβερνητικό έγγραφο που βρίσκεται στη διάθεση της «Κ».
Την 20ή Μαΐου, αντίστοιχα, το Πρωτοδικείο Χαλκίδας με έγγραφο που φέρει την ένδειξη «Ακρως εμπιστευτικόν» ζητάει από το Λιμεναρχείο Καρύστου «να προχωρήσει στην παράδοση του κατασχεμένου φορτίου από το πλοίο “Lana” σε δύο πλοία ναυλωμένα από τις αιτούσες αμερικανικές αρχές».
Δυνάμει των παραπάνω και το αρχηγείο του Λιμενικού ενέκρινε με σήμα του προς το Λιμεναρχείο Καρύστου τη μετάγγιση του ιρανικού πετρελαίου σε μισθωμένα από τις ΗΠΑ δεξαμενόπλοια, παρά το γεγονός ότι η μετάγγιση πετρελαίου από ένα καράβι σε άλλο επιτρέπεται για περιβαλλοντικούς λόγους σε μόλις τρία σημεία στη χώρα: τη Λήμνο, την Πρέβεζα και την Κρήτη.
Οι πληροφορίες, μάλιστα, αναφέρουν ότι ασκήθηκαν πιέσεις προκειμένου να καμφθούν οι ενστάσεις της επικεφαλής του Λιμεναρχείου επί της συγκεκριμένης διαδικασίας.
Η μετάγγιση του ιρανικού πετρελαίου από το «Lana» στα δεξαμενόπλοια «Ice Energy» και «Alkinoos» ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα και βρίσκεται σε εξέλιξη”.
Το αφήνω στην διακριτική σας ευχέρεια να κρίνετε ποιος έχει δίκαιο και αν η πολιτική των δεδομένων Μητσοτάκη και Δένδια εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας ή την βάζει σε περιπέτειες.
Την ίδια στιγμή ΗΠΑ και ΕΕ δεν παίρνουν θέση στις υπερπτήσεις της Τουρκίας πάνω απο ελληνική ηπειρωτική χώρα και επαναλαμβάνουν το ρεφρέν “βρείτε τα” ενώ η Τουρκία ασκεί μια δυναμική, αξιοπρεπή και επικίνδυνη για τα ελληνικά συμφέροντα πολιτική.
Η πολιτική του δεδομένου είναι επικίνδυνη.
Εντάξει περί Μητσοτάκη, Δένδια, ενδοτικότητας, υποταγής στις ΗΠΑ κλπ. Συμφωνούμε. Αυτή είναι η ελληνική εξωτερική πολιτική εδώ και δεκαετίες (με κάποιες μικροεξαιρέσεις). Πιθανότατα η απόφαση του Πρωτοδικείου Χαλκίδος να ήταν παράνομη ή έστω, επιεικώς λανθασμένη.
Αλλά από όσο μαθαίνουμε τα ελληνικά τάνκερ κατασχέθηκαν σε διεθνή ύδατα από τους φρουρούς της Επανάστασης. Αυτό συνιστά πειρατεία. Τουλάχιστον έτσι ακούσαμε στα ελληνικά δημοσιογραφικά μέσα. Δεν πρέπει να το επισημάνουμε;
Εκτός αν οι συστημικοί δημοσιογράφοι και κάποιοι γεωπολιτικοί αναλυτές μας δουλεύουν ψιλό γαζί, πράγμα όχι ασύνηθες…
Το επισημαίνουμε. Πειρατεία είναι. Την πολιτική διάσταση αναλύουμε. Χρειαζόταν αυτό που έγινε ανοικτά της Εύβοιας; Τι εξυπηρέτησε; Δεν δικαιολογώ την πράξη των Ιρανών, ούτε και τις απειλές τους.
Το έγραψα και πριν δύο-τρεις ημέρες: Οι δεδομένοι αυτοί είναι επικίνδυνοι και μάλιστα ποικιλοτρόπως.
Συμφωνώ με το άρθρο
Στο αυτό μήκος κύματος:
Όταν για χάρη των ΗΠΑ η Αθήνα πυροβολεί την ελληνική Ναυτιλία!
Συμφωνώ απολύτως κ. Σαββίδη με την πολιτική σας ανάλυση. Δεν χρειαζόταν αυτό που έγινε στην Εύβοια. Ούτε βέβαια υπονόησα ότι δικαιολογείτε τις πράξεις των πειρατών.
Το πρόβλημα προσπαθώ να το δω σφαιρικά: υπάρχει διεθνές δίκαιο τουλάχιστον όσον αφορά την εμπορική ναυτιλία; Αν ναι, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για να αποδειχθεί ότι μέσα στον γενικότερο χαμό, έστω και αυτή η μικρή κρίση μπορεί να λυθεί με νομικά μέσα. Αφού περί συμμορφώσεως με το διεθνές δίκαιο μιλούν συνεχώς οι πολιτικοί μας, ας αποδείξουν ότι αυτό το δίκαιο δεν είναι εντελώς κουρελόχαρτο. Αλλιώς να πάψουν να μας μιλούν για διεθνή νομιμότητα και λοιπές φανφάρες. Και ας αντιληφθεί επιτέλους ο ελληνικός λαός ότι αργά ή γρήγορα θα μιλήσουν τα όπλα (τουλάχιστον όσον αφορά την Τουρκία).
“Η πολιτική του δεδομένου είναι επικίνδυνη”
Θα συμπλήρωνα: η πολιτική του ραγιαδισμού και της υποτέλειας είναι επικίνδυνη.
Όμως, έτσι είναι τα πράγματα στην αποικία…
Ο δεδομένος είναι ραγιάς και υποτελής. Σωστά γράφει στο σημερινό του άρθρο ο κ. Σαββίδης:
“Η ανεξαρτησία και η ελευθερία ενός λαού προϋποθέτουν χαρακτηριστικά που η Ελλάδα δεν τα διαθέτει.
Γι αυτό κατήντησε δεδομένη. Αλλά ο δεδομένος είναι δούλος. Μπορεί να μην θέλετε να το πιστέψετε αλλά έτσι είναι.”
Διπλωματική νίκη τοῦ Ἰράν ἐπί τῶν ΗΠΑ μέσῳ τῆς ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης