Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Όπως σας υποσχέθηκα στο άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις στις 13-4-2021, ΕΔΩ
στο οποίο σκιαγράφησα τη δράση τους στη Γαλλία, σήμερα θα ασχοληθώ για το πώς δρουν στη Γερμανία της Μέρκελ, της προστάτιδας του Ερντογάν. Τον οποίο δεν πρέπει να εξαγριώσει, ιδιαίτερα φέτος που θα γίνουν οι γερμανικές εκλογές στις 26 Σεπτεμβρίου.
Ο Μακρόν έλαβε ήδη νομοθετικά μέτρα από τον Νοέμβριο του 2020 ενάντια στην χωριστικότητα (séparatisme) που συνεχίστηκαν στη Γερουσία, καλώντας όλες τις εν Γαλλία αλλοδαπές μουσουλμανικές οργανώσεις να αποδεχθούν «μια Χάρτα σεβασμού των αξιών της γαλλικής δημοκρατίας», την οποία τρία τουρκογενή παρακλάδια των Γκρίζων Λύκων αρνήθηκαν να αποδεχθούν επί ποινή διάλυσής τους.
Αντίθετα στη Γερμανία, ενώ αναγνωρίζεται ο κίνδυνος από τη δράση των παραλλαγμένων Γκρίζων Λύκων κι εκεί, μέχρι σήμερα το γερμανικό κοινοβούλιο Bundestag δεν έχει προχωρήσει ακόμα στη λήψη προστατευτικών μέτρων, ανάλογων ή και ισχυρότερων από τα αντίστοιχα γαλλικά. Αυτή η διαπίστωση προκύπτει από το ρεπορτάζ του Antoine Malo στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Le journal du Dimanche στις 7-4-2021 με τίτλο : «Γιατί η Γερμανία δυσκολεύεται να απαγορεύσει τους Γκρίζους Λύκους, μια τουρκική ακροδεξιά οργάνωση» (Pourquoi l’Allemagne peine à interdire les Loups gris, organisation d’extrême droite turque). Η Bundestag θέλει, όπως και στη Γαλλία, να απαγορεύσει τους Γκρίζους Λύκους. Ωστόσο, η κυβέρνηση παίζει με το χρόνο για να μην θέσει σε κίνδυνο τη σχέση της με τον Ερντογάν.
Κάθε βράδυ, να ακολουθείτε έναν διαφορετικό δρόμο για να φτάσετε στο σπίτι σας, να ελέγχετε ότι οι κάμερες 
παρακολούθησης στην είσοδο του γραφείου σας λειτουργούν, να επικοινωνείτε με κρυπτογραφημένα μηνύματα, να προσέχετε τους αγνώστους που κρύβονται … Εδώ και αρκετά χρόνια, ο Ilias Uyar, δικηγόρος και προσωπικότητα των Αρμενίων από την Κολωνία, τελικά συνήθισε σε αυτές τις οδηγίες αυτοπροστασίας. Και έπειτα, πέρυσι, λόγω των εντάσεων και στη συνέχεια στον πόλεμο μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν, συμμάχου των Τούρκων και της Αρμενίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ο φόβος αυτός επανεμφανίστηκε. Τον Ιούλιο του 2020, ένα μπαρ στην πόλη που διευθύνεται από έναν Αρμένιο βανδαλίστηκε και στη συνέχεια κάηκε από δέκα φασιστοειδή, μερικά από τα οποία μιλούσαν τουρκικά. Τέσσερις μήνες αργότερα, απεστάλησαν απειλητικές επιστολές σε έξι οικογένειες στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, καθώς οι ηγέτες της κοινότητας έλαβαν ανώνυμες τηλεφωνικές κλήσεις που τους υπόσχονταν το σύντομο τέλος τους. Καμία διεκδίκηση δεν υπήρξε πίσω από αυτές τις πράξεις εκφοβισμού. Αλλά ο εν λόγω δικηγόρος, που είδε να εντείνεται η παρενόχληση τις τελευταίες εβδομάδες, αναγνωρίζει σε αυτήν τα νύχια των Γκρίζων Λύκων.
Μια συζήτηση που αντανακλά τη γαλλική απόφαση να διαλύσει τους Γκρίζους Λύκους
Οι Γκρίζοι λύκοι… Από τη δημιουργία τους στην Τουρκία στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αυτό το υπερεθνικιστικό, βίαιο, αντισημιτικό και αντιδημοκρατικό κίνημα έμοιαζε με σκιάχτρο. Γνωστό με το όνομα των Ιδεαλιστών (Ülkücü) που συνδέονται με το κόμμα της ακροδεξιάς MHP, εξαπλώθηκε γρήγορα στην Ευρώπη, ιδίως στη Γερμανία, όπου ζει η μεγαλύτερη τουρκική κοινότητα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Από τη δεκαετία του 1970, μικρο-ομάδες, πιο εγκληματικές παρά μαχητικές, πραγματοποίησαν εγκληματικές αποστολές εναντίον όλων εκείνων που τόλμησαν να αντιταχθούν στο σχέδιό τους της μεγάλης Τουρκίας : Κούρδοι, Αρμένιοι, Κομμουνιστές … Πιο πρόσφατα, μετά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από το γερμανικό κοινοβούλιο το 2016, το εν λόγω κίνημα κάνει ξανά θόρυβο. Πριν επιστρέψει κάτω από τα γερμανικά ραντάρ. Eδώ και μερικούς μήνες, οι Γκρίζοι Λύκοι επανεμφανίστηκαν και η περίπτωσή τους 
επιβλήθηκε στη δημόσια συζήτηση στη Γερμανία. Λίγο εξαιτίας του πολέμου στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Πολύ περισσότερο επειδή το Νοέμβριο η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε τη διάλυση τους. «Τούτο άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιρίας να απαιτήσει το ίδιο πράγμα και η Γερμανία», εξηγεί η τουρκικής καταγωγής Sevim Dagdelen,
ομοσπονδιακή βουλευτής του κόμματος Die Linke (της αριστερά), η οποία αγωνίζεται εδώ και χρόνια ενάντια σε εξτρεμιστές κάθε είδους, κάτι που την οδήγησε στο να έχει μια μόνιμη αστυνομική προστασία. Δέκα ημέρες μετά την ανακοίνωση του Γάλλου Υπουργού Εσωτερικών, Gérald Darmanin, του οποίου το κόμμα παρουσίασε μια πρόταση στη Bundestag, ζητώντας την απαγόρευση της οργάνωσης των Γκρίζων Λύκων. Οι πολιτικοί σχηματισμοί του κυβερνητικού συνασπισμού (του CDU της δεξιάς και του SPD της αριστεράς) εκπονούν κάτι άλλο το οποίο θα εγκριθεί από το γερμανικό Κοινοβούλιο. Για λίγους βουλευτές στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, είναι επείγον να διαλυθεί αυτή η οργάνωση. Σύμφωνα με τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών, οι Γκρίζοι 
Λύκοι έχουν 11.000 μέλη στη Γερμανία. «Ο αριθμός των 18.000 είναι πιο πιθανός, διορθώνει ο πανεπιστημιακός Kemal Bozay. Και ακόμα, αν προσθέσουμε και τις οικογένειές τους, είναι ένα πολύ διευρυμένο δίκτυο». «Αυτό το καθιστά το μεγαλύτερο ακροδεξιό κίνημα στη χώρα!» Προειδοποιεί η Sevim Dagdelen, που
απειλήθηκε πρόσφατα με θάνατο. «Η ιδεολογία τους είναι αντίθετη με το Γερμανικό Σύνταγμα και τη δημοκρατία», δήλωσε από την πλευρά του ο Christoph de Vries, βουλευτής του CDU, ο οποίος είναι επίσης πολύ αφοσιωμένος στο ίδιο θέμα.
Ένα νομικό πρόβλημα
Αλλά έξι μήνες αργότερα, δεν έγινε τίποτα. «Ούτε τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού ούτε ο 
Υπουργός Εσωτερικών αγωνίζονται για αυτήν την απαγόρευση», δήλωσε ο Πράσινος βουλευτής τουρκικής καταγωγής Cem Özdemir, ο οποίος αναγκάστηκε επίσης να ζει υπό αστυνομική προστασία. Η πραγματικότητα είναι λίγο πιο περίπλοκη. Νομικά, δεν υπάρχουν οι Γκρίζοι Λύκοι, γεγονός που περιπλέκει την
απαγόρευσή τους. Μόνο το σύμβολό τους με τα δάχτυλα, για να σχηματίσουν το προφίλ του λύκου, τους επιτρέπει να αναγνωριστούν. «Περισσότερο από μια ομάδα, έχουν γίνει μια ταυτότητα, ένα σύμβολο», λέει ο ιστορικός Nikolaus Brauns. Παρόλο που δεν έχουν επίσημη ύπαρξη, ορισμένοι καθιερωμένοι οργανισμοί είναι σαφώς συνδεδεμένοι μαζί τους στη Γερμανία. Ανάμεσά τους, η Adüfdt (Ομοσπονδία Τουρκικών Ιδεωδών Δημοκρατικών Γερμανικών Συλλόγων), η οποία έχει υπό τον έλεγχό της 170 τοπικές ενώσεις και 7.000 μέλη ή η Atib (Ευρωπαϊκή Ένωση Τουρκο-Ισλαμικού Πολιτισμού), επίσης επικεφαλής πολλών συλλόγων (αθλητικών , πολιτιστικών, εκπαιδευτικών) και 28 τζαμιά. Κυρίως σε αυτούς τους δύο οργανισμούς προτείνει να επικεντρωθεί η πρόταση που υιοθέτησε η Bundestag και στο τέλος ίσως να τους απαγορεύσει. «Αλλά πρώτα πρέπει να ερευνηθούν και να συγκεντρωθούν τα στοιχεία των διασυνδέσεών τους, να αποδειχθεί ότι τούτο αποτελεί ένα σύστημα, εξηγεί ο Christoph de Vries. Μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος. «Σε μια χώρα όπου ζουν 3 εκατομμύρια Τουρκόφωνοι, το θέμα είναι πολύ ευαίσθητο. Το να το αντιμετωπίσουμε πριν από τις κρίσιμες κοινοβουλευτικές εκλογές στις 26 Σεπτεμβρίου 2021 θα ήταν απερίσκεπτο για την κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ.
Δηλαδή η μεν Γαλλία αντιμετωπίζει τους Γκρίζους Λύκους για να μην επηρεάσουν τις επόμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές το 2022, η Γερμανία ακολουθεί την οδό του πολιτικαντισμού : «ας περάσουν οι επόμενες εκλογές και θα τους τη φέρουμε μετά !»
Πώς να μην προκληθεί ο θυμός του Ερντογάν;
«Η αμφισβήτηση των Γκρίζων Λύκων και των παρακλαδιών τους είναι ένα ρίσκο, όπως αυτό συνέβη με το Παρίσι που προκάλεσε την οργή του Ερντογάν. Επειδή από το 2018 το AKP, το κόμμα του και το MHP το κόμμα του Μπαχστελί, δηλαδή την ιδεολογική μητέρα των Γκρίζων Λύκων, συγκυβερνούν. «Υπήρχε μια ιδεολογική ανταλλαγή μεταξύ των δύο κινημάτων, υπογραμμίζει ο Kemal Bozay. Το AKP έχει γίνει πιο εθνικιστικό, το MHP πιο θρησκευτικό». «Σήμερα, δεν υπάρχει πλέον διαφορά μεταξύ των Γκρίζων Λύκων και του σκληρού περιθωρίου του AKP», δήλωσε ο Ilias Uyar, ο δικηγόρος από την Κολωνία. Ο ιστορικός Nikolaus Brauns διευκρινίζει: «Οι Γκρίζοι Λύκοι στη Γερμανία έχουν γίνει σαν μια μυστική κοινωνία. Βγαίνουν από τη σκιά, όταν τους το ζητά η Άγκυρα». Επομένως, η οργάνωση έχει γίνει όργανο αυτής της νέας ισλαμο-εθνικιστικής τάξης, ένα πιόνι στην πολιτική επιρροή της τουρκικής εξουσίας στο εξωτερικό. Ακριβώς όπως η Ditib (Τουρκική-Ισλαμική Ένωση Θρησκευτικών Υποθέσεων). Αυτό το όργανο, υπό την Diyanet, δηλαδή τη διοίκηση θρησκευτικών υποθέσεων της κυβέρνησης της Άγκυρας, επιβλέπει 900 τζαμιά στη Γερμανία. «Το πρόβλημα είναι ότι οι γερμανικές αρχές δεν ασκούν κανέναν έλεγχο επί των ιμάμηδών τους» (σε αντίθεση με το Παρίσι που λέει όχι στους εισαγόμενους Ιμάμηδες από Τουρκία, Μαρόκο, Αλγερία), ανησυχεί ο Ilias Uyar.
«Ένας νεαρός πιστός, αξιαγάπητος, παίζει το ρόλο του οδηγού. Διορίστηκε απευθείας από το προξενείο ενώ ούτε καν μιλά γερμανικά. «Αρκετές αναφορές πληροφοριών υποστηρίζουν ότι κατά τη διάρκεια της τουρκικής επέμβασης στη Συρία, τα κηρύγματα ζήτησαν από τους πιστούς να προσευχηθούν για τους στρατιώτες στο μέτωπο, λέει η Sevim Dagdelen. Αφήνουμε τον Ερντογάν να μας εξάγει θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει στη χώμα μας».
Η μεταναστευτική συμφωνία του 2015 σε αντιστάθμισμα των τουρκικών αυθαιρεσιών
Γιατί η γερμανική κυβέρνηση, η οποία ωστόσο παρακολουθεί στενά αυτές τις δραστηριότητες, τις αφήνει να συμβαίνουν ; Πέρα από το βάρος της τουρκικής διασποράς, υπάρχει ο φόβος μιας επίπτωσης στις εμπορικές συναλλαγές με την Άγκυρα (που ανήλθαν στα 30 δισεκατομμύρια ευρώ το 2019, δηλαδή υπερδιπλάσιες των γαλλο-τουρκικών συναλλαγών). Και έπειτα υπάρχει και αυτή η μεταναστευτική συμφωνία που συνήφθη το 2015 μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Erdogan, μιας πραγματικής
Δαμόκλειας Σπάθης πάνω από το κεφάλι της Angela Merkel. Ο Kamel Bozay δείνει μια άλλη εξήγηση : το AKP, το MHP και οι σύμμαχοί τους στη Γερμανία κατάφεραν να διεισδύσουν στα μεγάλα κόμματα, CDU, SPD και Πράσινοι, ειδικά σε τοπικό επίπεδο. Ακριβώς το ίδιο που επιχειρούν να κάνουν και στη Γαλλία, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και αλλαχού.
Όμως οι ίδιες οι ομοσπονδιακές αρχές παίζουν ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Για να αντιμετωπίσουν το ζήτημα του Ισλάμ στη Γερμανία, συμπεριλαμβάνουν μεταξύ των 
συνομιλητών τους και το Κεντρικό Συμβούλιο Μουσουλμάνων. Ωστόσο, ένας από τους αντιπροέδρους του, ο Mehmet Çelebi που δεν είναι άλλος από ένα ανώτερο στέλεχος της τουρκικής ένωσης Atib, η οποία βρίσκεται στο στόχαστρο της Bundestag για τις σχέσεις του με τους Γκρίζους Λύκους!
Συμπέρασμα
Η Τουρκία της καταπάτησης των κάθε είδους ατομικών δικαιωμάτων, δια των παραλλαγμένων Γκρίζων Λύκων της εξωτερικού, εκμεταλλεύεται τις ελευθερίες που της παρέχει αφειδώς η αστική Δημοκρατία της Ευρώπης και λειτουργεί ως Κράτος μέσα σε κάθε φιλοξενών Κράτος : προπαγανδίζει τον αντιαρμενισμό, τον αντικουρδισμό και το «μεγαλείο» του Ερντογάν αλλά και απειλεί με θάνατο σε όποιον άνθρωπο δεν υποτάσσεται στην αυθαιρεσία της.
Προσοχή λοιπόν. Δεν αρκούν μόνο τα Ραφάλ, οι φρεγάτες και οι νέοι εξοπλισμοί. Χρειάζεται παράλληλα και το ανελέητο κυνηγητό από την Ελλάδα των παραπάνω φασιστικών πρακτικών των παραλλαγμένων Γκρίζων Λύκων.
