Του Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu
Είχα συμπεράνει στις 12-07-2017 στο άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις ότι «η υφιστάμενη ισχνότατη αριθμητική αντιπολίτευση δεν έχει καμία τύχη να αντισταθεί επιτυχώς στην γαλλική Εθνοσυνέλευση ενάντια στη μεταρρύθμιση του Κώδικα Εργασίας, όσα χάπενιγκς και ευφυολογήματα κι αν σκαρφιστεί» https://www.anixneuseis.gr/?p=171087. Αυτό ήδη αποδείχτηκε, αφού ψηφίστηκε με σαρωτική πλειοψηφία. Όμως φαίνεται να έχει ήδη δώσει ένα βαρύτατο δημοσκοπικό πλήγμα στον Emmanuel Macron (30% μόνο η δημοτικότητά του σε λιγότερο από 4 μήνες στην εξουσία), αφού όπως ο ίδιος δήλωσε «οι Γάλλοι απεχθάνονται τις μεταρρυθμίσεις».
Τι μέλλει γενέσθαι τώρα στο επίπεδο των λεγόμενων «κοινωνικών αγώνων» ;
Αν και βρισκόμαστε μόνο 3 μέρες πριν την 1η εξαγγελθείσα διαδήλωση στις 12 Σεπτεμβρίου 2017 στο Παρίσι, το σίγουρο είναι ότι δεν παρατηρείται, επί του παρόντος τουλάχιστον, μια γενικευμένη εναντίωση, τόσο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όσο και κυρίως από τα συνδικάτα εργαζομένων και εργοδοτών. Τα δεύτερα μάλιστα θεωρούν ευλόγως τις μεταρρυθμίσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού προβλέπεται να τους εξασφαλίζει μεγαλύτερη ευελιξία.
Η μη γενικευμένη εναντίωση νομίζω ότι οφείλεται στα εξής :
1) Ο Macron, σε αντίθεση με τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του πρωθυπουργού μας, υποσχέθηκε ότι θα κάνει τις συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, στον συγκεκριμένο χρόνο και με τον συγκεκριμένο τρόπο, τα Διατάγματα για να τις προχωρήσει γρήγορα.
2) Το 40% περίπου των Γάλλων επιθυμεί τις μεταρρυθμίσεις κατά τα γερμανικά και σκανδιναβικά πρότυπα.
3) Τα κεντροδεξιά κόμματα, που πάντα είχαν στη ρητορεία τους συγκρίσιμες μεταρρυθμίσεις, θα ήταν μη σοβαρό σήμερα να εναντιωθούν μετωπικά σε αυτές, πέραν του ότι σπαράσσονται μετεκλογικά.
4) Οι σοσιαλιστές είναι διαιρημένοι επί του ιδίου θέματος, αφού είχαν κάνει κάποιες δειλές μεταρρυθμίσεις με τον νόμο El Khomri και βλέπουν πώς θα επιβιώσουν πολιτικά επί του παρόντος.
5) Tο κόμμα της Marine Le Pin, όσο κι αν λαΐκισε προεκλογικά για τις μεταρρυθμίσεις που πρέσβευε τότε ο Macron, είναι δύσκολο να γίνει συνοδοιπόρος του ΚΚ Γαλλίας και του νεόδμητου κόμματος του Jean-Luc Mélenchon της «Ανυπότακτης Γαλλίας» οι οποίοι συνιστούν τους βασικούς αντιπάλους των δρομολογηθέντων μεταρρυθμίσεων. Η Marine Le Pin μάλιστα κατηγορείται στο κόμμα της για κοινοβουλευτικό καπέλωμα από τον Jean-Luc Mélenchon.
6) Τα γαλλικά συνδικάτα δεν έχουν όλα μετωπικές προθέσεις, όπως είδαμε στο άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις στις 01-09-2017 https://www.anixneuseis.gr/?p=174192. Στη χειρότερη περίπτωση είναι επιφυλακτικά ή απογοητευμένα, όχι όμως αντίπαλα.
7) Η θεμιτή, όχι όμως και ώριμη, πρόθεση του Jean-Luc Mélenchon να ηγεμονεύσει σύμπασας της αντιπολίτευσης με μόνο 17 έδρες στην Εθνοσυνέλευση, καθόλου έδρες στη Γερουσία και σχεδόν μηδενικά ερείσματα στον γαλλικό συνδικαλιστικό χώρο, οφείλει να αποδείξει την αποτελεσματικότητά της. Βασίζεται σε κάποιες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι το 59% των Γάλλων τον θεωρεί τον πιο σοβαρό αντίπαλο του Macron, όπως έγραψαν στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας LE MONDE στις 30.08.2017 οι δημοσιογράφοι Cédric
Pietralunga, Bastien Bonnefous και Abel Mestre. Το μοναδικό πολιτικάντικο έρεισμα που έχει βρει μέχρι στιγμής ο Mélenchon είναι το νεόδμητο μαγαζάκι του Benoît Hamon, υποψηφίου προέδρου της γαλλικής δημοκρατίας, που δεν εξελέγη ούτε καν βουλευτής. Είναι ο μόνος επώνυμος που θα διαδηλώσει μαζί με την «Ανυπότακτη Γαλλία» του Mélenchon στις 23 Σεπτεμβρίου, αλλά θα συμμετάσχει και στη διαδήλωση της 12ης Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Jim Jarrassé στις 07/09/2017 στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Le Figaro. «Ελπίζω ότι μετά τις 23 Σεπτεμβρίου να υπάρξει ίσως μια άλλη κοινωνική συνάντηση και ότι εκείνη τη στιγμή θα βρούμε, τα συνδικάτα και οι πολιτικές δυνάμεις, ένα πανομοιότυπο σλόγκαν», δήλωσε ο Benoît Hamon.
Στο μεταξύ την περασμένη Τρίτη, ο Jean-Luc Mélenchon και ο Philippe Martinez, ηγέτης της φιλοκομμουνιστικής συνδικαλιστικής οργάνωσης CGT προσπάθησαν να βρουν μια συμβιβαστική λύση, χωρίς όμως επιτυχία. Ο δεύτερος προβάλει την ανεξαρτησία των συνδικαλιστικών οργανώσεων από τις πολιτικές δυνάμεις, για αυτό και ανακοίνωσε την Πέμπτη το πρωί μια νέα διαδήλωση που θα μπορούσε να λάβει χώρα μεταξύ 12ης και 23ης Σεπτεμβρίου! Η χαρά του Macron δηλαδή, αφού μέχρι στιγμής έχει επιτύχει άριστα το «διαίρει και βασίλευε». Από την πλευρά του ο Mélenchon διατυμπανίζει ότι η κυβέρνηση προβαίνει σε ένα «Κοινωνικό Πραξικόπημα» (Coup d’Etat social) το οποίο μόνο ο «ευρύτερος Λαός» θα μπορούσε να το σταματήσει, κι όχι τα στενά συνδικάτα, και να υποχρεώσει έτσι τον Macron σε «πρόωρες εκλογές»! Ενώ δηλαδή και οι δυο υπόσχονται αγώνα κατά της μεταρρύθμισης του Κώδικα Εργασίας, το συνδικάτο CGT και η «Ανυπότακτη Γαλλία», εξήγγειλαν δυο ξεχωριστές, κι άρα διασπαστικές, συγκεντρώσεις, οι οποίες μπορεί και να γίνουν τρεις! Ήτοι σε επαναστατική γυμναστική να βρίσκονται οι Γάλλοι.
Έτσι, παρά την μακρά παράδοση που έχουν οι Γάλλοι στις μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις, τολμώ να προβλέψω, με κίνδυνο να διαψευστώ, ότι μάλλον θα πρόκειται για «σκόρπιες διαδηλώσεις» του «αραία-αραία για να φαίνουμες καμιά σαρανταραίαν» που θα έλεγε και η πόντια γιαγιά μου.
Επί του παρόντος τουλάχιστον. Γιατί η κυβέρνηση του Macron μας είπε ότι μόλις ξεκίνησε τις μεταρρυθμίσεις… Άρα άδηλο το μέλλον της.
Ο Άλκης Καλλιαντζίδης είναι οικονομολόγος.
