του Άλκη Καλλιαντζίδη,
Το διασκεδαστικό στοιχείο των προχθεσινών προκριματικών εκλογών (primaires) του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα θα έχουμε στις προσεχείς προεδρικές εκλογές του Μαΐου την εξής ρίμα :
Fillon
Macron
Hamon
Mélenchon
ως υποψηφίους για τον προεδρικό θώκο, πέραν της Le Pin.
Το μελαγχολικό στοιχείο, μάλλον, είναι ότι οι Γάλλοι σοσιαλιστές έχουν ήδη εισέλθει σε μια μακρά ομφαλοσκόπηση για τους υπεύθυνους της αναπότρεπτης σχεδόν ήττας τους. Ιδιαίτερα αν στον δεύτερο ενδοπαραταξιακό γύρο της προσεχούς Κυριακής εκλεγεί, μετά βεβαιότητας, ο κ. Hamon, από τα ηγετικά στελέχη της αριστερής πτέρυγας του parti socialiste, αν και υπήρξε υπουργός του François Hollande, εγκαταλείψας εγκαίρως το κυβερνητικό τρένο.
Μάλιστα κάποιος σχολιαστής ισχυρίστηκε προχθές βράδυ στο κανάλι France 24, καθ’υπερβολήν, ότι ίσως κάνουν και 50 χρόνια για να επανέλθουν στην εξουσία !!! Και τούτο διότι η πλειοψηφία των σοσιαλιστών οδηγούν την παράταξή τους στο «Corbynisation», δηλαδή στο βόλεμά τους στην φωνασκούσα αύριο αντιπολίτευση, δίχως τα βάρη μιας κυβερνητικής παράταξης. Ό,τι δηλαδή έκανε και κάνει στη Βρετανία ο ηγέτης των εκεί εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν με τις αριστερές του κορώνες, εκτός εξουσίας.
Η μόνη πιθανότητα για να μη συμβούν αυτές οι εξελίξεις, λένε οι Γάλλοι αναλυτές, θα ήταν : να έρθει τέταρτος ή και πέμπτος ο κ. Hamon στον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών και δεύτερος ο κ. Emmanuel Macron (κάτι το πάρα πολύ δύσκολο), ως ανεξάρτητος υποψήφιος με την παράταξη «Εμπρός» και στο δεύτερο γύρο των εν λόγω εκλογών να συμπαρασύρει πίσω του το μεγαλύτερο μέρος της εν γένει αριστεράς (κι ενός μικρού μέρους της κεντροδεξιάς) για να μη βγει δεξιός ή ακροδεξιός πρόεδρος!!! Αφού μάλιστα οι δημοσκοπήσεις του δίνουν διεισδυτικότητα, ως νέου 39 ετών, ακόμα και στο εκλογικό σώμα της Le Pin, πέραν εκείνου του François Fillon.
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τελευταία οι δημοσκοπήσεις πέφτουν έξω, όπως και προχθές. Ο κ. Benoit Hamon εθεωρείτο ως ο τρίτος άνθρωπος (όπως και ο Fillon εντός της γαλλικής Δεξιάς), κι όμως ήρθε πρώτος τελικά, υποσχόμενος, μεταξύ άλλων, το «καθολικό εγγυημένο εισόδημα των 750 ευρώ», τις 32 ώρες εργασίας τη βδομάδα αντί των 35 σήμερα, τη φορολόγηση των ρομπότ και την νομιμοποίηση της χρήσης της κάνναβης τα οποία ο ενδοκομματικός του αντίπαλος Manuel Valls τα θεωρεί εξωπραγματικά και κοστοβόρα, αφού λεφτά δεν υπάρχουν.
΄Ιδωμεν…
