Άρχισαν οι φήμες για εκλογές τον Μάϊο, διότι αναμένεται κύμα πιέσεων στην οικονομία, δύσκολα διαχειρίσιμο απο την κυβέρνηση στο επόμενο διάστημα.
Το πολιτικό αδιέξοδο είναι σαφές:
Μειωμένης αποτελεσματικότητας πολιτικό προσωπικό, αλλά αυτό είναι μια αντικειμενική δυσκολία. Αυτοί είμαστε ως λαός, αυτοί και οι ταγοί μας. Ούτε αυτοί ήρθαν απο τον Άρη, ούτε εμείς είμαστε αρειανοί. Είναι κομμάτι της ψυχοσύνθεσής μας, είναι ο μέσος όρος μας.
Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Ότι αυτό το μέτριο προσωπικό δεν θέλει να δημιουργήσει θεσμούς παραγωγής πολτικής, είναι υποταγμένο σε ολιγάρχες, εξαρτημένο απόλυτα απο το εξωτερικό και διοικεί με μικρές ομάδες συμφερόντων.
Αυτό το μείγμα το οποίο υπάρχει σε όλα τα κόμματα είναι που δημιουργεί το αδιέξοδο.
Οι πολιτικές ομάδες που διαχειρίζονται την εξουσία (δεν έχουν καμιά σχέση με ιδεολογίες, είναι ομάδες στενών συμφερόντων) είναι τόσο βουλημικές για την εξουσία, τόσο ευάλωτες και τόσο εξαρτημένες που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να υποχωρήσουν σε ό,τι τους ζητείται απο τις Δυνάμεις. Η Ελλάδα σε ό,τι αφορά την κρατική της υπόσταση έχει αφεθεί στο έλεος των Δυνάμεων. Υπάρχει επειδή αυτές θέλουν να υπάρχει. Η ηγεσία είναι ανύπαρκτη, η κοινωνία έχει υποστεί φοβικό μιθριδατισμό και η πολιτεία εμφανίζει σημεία παράλυσης.
Όλα αυτά είναι φανερά.
Έχουν και κάτι άλλο το οποίο είναι τραγικό. Υπονοεύει την ακεραιότητα και την υπόσταση της χώρας περισσότερο και απο την εξαρτησιακή τάση των πολιτικών ομάδων. Θεωρούν πως Ελλάδα είναι το λεκανοπέδιο και ο υπόλοιπος ελλαδικός χώρος προς ανάλωση και εκμετάλλευση.
Δυστυχώς, αυτό δεν το αντιλαμβάνονται και οι Έλληνες που κατοικούν στο λεκανοπέδιο. Δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν συμφέρει και τους ίδιους αυτός ο ακραίος συγκεντρωτισμός.
Είναι επικίνδυνος για αρκετούς λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι περιορίζει τον χώρο δράσης της ενεργού Ελλάδας. Για να αναδειχθεί, ό,τι δυναμικό εμφανίζεται στην περιφέρεια μετακομίζει στο κέντρο. Ποιος θα φροντίσει για την υπόλοιπη επικράτεια;
Ο δεύτερος ότι καθώς περιορίζεται η δυνατότητα αναζήτησης εναλλακτικής εργασίας εκτός λεκανοπεδίου είναι φυσκό οι άθρωποι να αναζητήσουν διαμονή εκεί που ήδη ζει ο μισός ελληνικός πληθυσμός. Εκεί που θα βρούν εργασία και συνθήκες ανάδειξής τους. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να αναδειχθεί είτε στην κομματική, είτε στην δημοσιοϋπαλληλική, ούτε ακόμη και στην στρατιωτική ηγεσία κάποιος που δεν περιφέρεται στους αθηναϊκούς διαδρόμους.
Είναι καλό αυτό; Είναι καλό να ερημώσουν οι επαρχιακές πόλεις και να αυξηθεί κατά άλλα 3 εκατομμύρια ο πληθυσμός του λεκανοπεδίου;
Ο τρίτος είναι ότι η μετακίνηση των ανθρώπων αυτών στο λεκανοπέδιο θα αλλάξει και το είδος της εργασίας τους. Θα το κάνει πιο αστικό. Με τις άλλες παραδοσιακές εργασίες τι θα γίνει; ποιος θα τις ασκεί; Ωφελεί αυτό τον ελληνικό πληθυσμό και την ελληνική πολιτεία;
Ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Τσίπρας είναι πρωτεργάτες αυτής της συγκεντρωτικής αντίληψης.
Αυτό και μόνο θα πρέπει να κάνει μονοψήφια τα ποσοστά που θα πρέπει να πάρουν στην ελληνική περιφέρεια.
Και οι δύο χαρακτηρίζονται και απο μια οίηση που προσδίδει η εξουσία σε ανερμάτιστα ιδεολογικά και φιλοσοφικά άτομα.
Δεν ακούν κανέναν και διοικούν με τις παρέες τους.
Αν δεν πάρουν το μήνυμα που πρέπει οι Έλληνες της περιφέρειας θα είναι υπεύθυνοι της μοίρας τους.
Οι εκλογές είναι το μέσον που μπορούν να στείλουν τα μηνύματά τους.
Υπάρχει και ένας τρίτος πόλος. Ό,τι απέμεινε απο το ΠΑΣΟΚ το οποίο προσπαθεί να επανασυσπειρώσει ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Ό,τι και να πούμε, θα είναι πρόωρο. Το κόμμα αυτό ανασυγκροτείται για να εκφράσει έναν πολιτικό χώρο που συνηθίσαμε να αποκαλούμε κέντρο.
Δεν έχει φανεί, ακόμη, τίποτε απο τα ερωτήματα που θέτει ο πολίτης. Με ποιούς και τι ακριβώς θα πρεσβεύει.
Ελπίζω να έχει την προνοητικότητα να απαντήσει θετικά και στα δύο.
Το με ποιούς πρέπει να αποκλείει ό,τι έχει φθαρεί απο την κατάχρηση της εξουσίας στο παρελθόν. Η εμμονή στους νέους συνήθως αναδεικνύει άπειρα άτομα, χωρίς τριβή στα παράκεντρα, με λίγο γιάπικη αντίληψη και άγχος εύκολου και γρήγορου πλουτισμού. Χρειάζεται μια μίξη ηγετικής ομάδας απο έμπειρους που θα παράσχουν την σοφία και νέους που θα δώσουν την δυναμική.
Και στο τι θα πρεσβεύει πρέπει να βάλει κυρίαρχη την περιφερειακή συνιστώσα. Αν θα είναι το ίδιο κεντρομόλα η πολιτική του, απλώς, δεν μας ενδιαφέρει και θα αποτύχει.
Πολύ ωραίο θέμα για προβληματισμό -ευχαριστούμε γιαυτό-.
Ας προβληματισθούμε λοιπόν , όσο γίνεται εν συντομία.
Όλες οι πρωτεύουσες όλων των κρατών συγκεντρώνουν κυρίως την πολιτική ,αλλά και πολλές- όπως η δική μας Αθήνα- και την κοινωνικο-οικονομικο-πολιτιστική δύναμη.
Και μη ξεχνάμε ότι αυτή η Αθήνα στην Αρχαιότητα ήταν η Μεγάλη Δύναμη του Ελληνισμού ,που θεωρούσε -αχ εκείνος ο Δημοσθένης σε αντίθεση με τον Ισοκράτη-όλους τους βορειοελλαδίτες-(Μακεδόνες και Θράκες και Ηπειρώτες)- ως βαρβάρους και ας ήταν αυτοί που προμαχούσαν για την σωτηρία της Ελλάδος και υπό τον Φίλιππο και Μ. Αλέξανδρο πήγαν τον Ελληνισμό μέχρι την Βακτριανή και τον Νείλο και γέννησαν τους μεγαλύτερους πανεπιστήμονες Αριστοτέλη ,Δημόκριτο ,Πρωταγόρα και όχι μόνον.
Είχαν όμως βασιλείς -σχεδόν όλους πεφωτισμένους- ,χωρίς τους Τριάκοντα και τους λαικιστές του τύπου Αλκιβιάδη , που μπαινόβγαιναν και στην αυλή του Πέρση βασιλέα.
Αυτή η Αθήνα υπεκλίθη μόνον στην Κωνσταντινούπολη των Ελλήνων Ρωμαίων αυτοκρατόρων ,αλλά ”φύλαγε την αρχαία δόξα της” και όταν το 1834 έγινε πρωτεύουσα του μικρού Ελλαδικού κράτους , μας ”ξεκόλλησε” με τον μικροελλαδίτη Φαρμακίδη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και παρ’ότι ενσωμάτωσε έστω δύσκολα την Μεγάλη Ιδέα συνέχιζε να θεωρεί ετερόχθονες τους εκτός των συνόρων αυτού του μικρού κράτους Έλληνες και τους απέκλειε από το Δημόσιο γενικώς.
Άργησε βλέπετε και η απελευθέρωση κατά 100 χρόνια (η Θράκη ενσωματώθηκε το 1920) είχαμε και την ατυχή κατάληξη στην Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη και έκτοτε φαντάζει -και είναι- με την Ακρόπολη της ο φωτοδότης Ελληνισμός για όλους τους άλλους λαούς.
Κάποια δόξα πήρε η Μακεδονία με την αρχαιολογική σκαπάνη του αειμνήστου Ανδρόνικου στις Αιγές-Βεργίνα ,αλλά η Συμφωνία των Πρεσπών ,που ονόμασε τους Σλάβους με την βουλγαρική διάλεκτο ως Μακεδόνες με την ανύπαρκτη γλωσσολογικώς μακεδονική γλώσσα την υπονόμευσε στον Πανσλαβισμό που ελλοχεύει από το 1878.
ΚΑΙ εν τέλει όσο δεν γίνεται -και καλώς ομοσπονδιακή η μικρή Ελλάδα με τους μουσουλμάνους στην Θράκη και τους μεταναστοπρόσφυγες -που μας ήλθαν και μας έρχονται και θα μας έρχονται-θα περιμένει αυτή η Βόρεια Ελλάδα μεγάλους πολιτικούς ηγέτες από τα σπλάχνα της (είχαμε τους δύο Καραμανλήδες) ,για να μπορέσει να εξισορροπήσει την ”φαταούλικη” διάθεση των πρωτευουσιάνων , που εξέλεγαν ,εκλέγουν και θα εκλέγουν κυβερνήσεις.
Αλλά-κακά τα ψέματα- δεν έχουμε και άλλους σε άλλους τομείς, που” να σέρνουν τον χορό”.
Η γενική παρακμή μετά το 2010 κτύπησε πρώτα την Βόρειο Ελλάδα.
Υπομονή και προσοχή στους ασήμαντους δημαγωγούς.
ΠΑΝΤΩΣ ΑΠΑΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΣΜΕΝ.