Του ‘Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu
Ο 2ος γύρος των γαλλικών κοινοβουλευτικών εκλογών διενεργήθηκε κι έτσι ολοκληρώθηκαν οι 4 συνολικά διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, περιλαμβανομένων και των προεδρικών, όπως προβλέπει ο εκλογικός νόμος. Ο σχετικός κουρνιαχτός θα αρχίσει, σιγά-σιγά, να κατακάθεται μετά τον ορισμό της νέα κυβέρνησης σήμερα βράδυ. Κάποιοι μιλούν ήδη για έναν δομικό, κι όχι οριακό, ανασχηματισμό, δεδομένου ότι 5 εν ενεργεία υπουργοί εγκαλούνται για «υποθέσεις» τους, με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση του υπουργού Δικαιοσύνης
François Bayrou ο οποίος παραιτήθηκε ήδη, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μαζί με τις συντρόφισσές του υπουργούς Marielle de Sarnez και
Sylvie Goulard.
Όλοι τους υψηλόβαθμα στελέχη του συμπράξαντος στην πρόσφατη εκλογική επιτυχία κεντροδεξιού κόμματος MoDem. Όλοι τους εγκαλούμενοι σήμερα για «πλασματική απασχόληση» βοηθών τους στο ευρωκοινοβούλιο που στην πραγματικότητα φέρονται να δούλευαν για το κόμμα τους και τους πλήρωνε ο ευρωπαίος φορολογούμενος.
Όμως η αναμενόμενη σήμερα κυβερνητική αναδόμηση δεν αφορά μόνο τους ανωτέρω απερχόμενους 3 υπουργούς. Αφορά σίγουρα τον υπουργό εδαφικής συνοχής Richard Ferrand (εγκαλούμενο για μεροληπτική προικοδότηση της πρώην και νυν συζύγου του με νόμιμες αλλά επιλήψιμες συμβάσεις) και πιθανόν την 
υπουργό εργασίας Muriel Penicaud (εγκαλούμενη για ευνοιοκρατική διοργάνωση συγκέντρωσης με επιβάρυνση της εταιρείας από την οποία προέρχεται), όπως απαίτησε σήμερα το πρωί εκπρόσωπος του Ρεπουμπλικανικού δεξιού κόμματος.
Το εν λόγω κόμμα, ως γνωστόν, ήταν ο μεγαλύτερος χαμένος, σε μια εκλογική αναμέτρηση που δεν χανόταν (imperdable), πολιτικά χώρος των προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών, εξαιτίας της συγκρίσιμης «πλασματικής απασχόλησης» της συζύγου και των παιδιών του François Fillon, βεβαρημένης με αργομισθία.
Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, οι Γάλλοι αναλυτές θεωρούν, κι έτσι πρέπει να είναι, ότι όσοι πήγαν να ψηφίσουν, όσοι έκαναν αποχή (57% περίπου) και όσοι έριξαν άκυρο ή λευκό ψηφοδέλτιο (2.000.000 περίπου) απέφυγαν την απολυτότητα της ηγεμονίας του Emmanouel Macron, διαψεύδοντας έτσι τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που προέβλεπαν πάνω από τις 400 έδρες (σε σύνολο 577) για την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία (355 έδρες τελικά).
Σήμερα λοιπόν ο Emmanouel Macron, στον ανασχηματισμό που θα κάνει, διευκολύνεται αφάνταστα και αναίμακτα να απαλλαγεί από τα παραπάνω «βαρίδια», ικανοποιώντας έτσι από την αρχή της θητείας του το λαϊκό αίτημα για «ηθικοποίηση της γαλλικής πολιτικής ζωής». Δεν του κοστίζει πολιτικά γιατί διαθέτει 308 έδρες δικές του, δίχως να υπολογίζονται και έδρες που πιθανότατα να προέλθουν από τον διεμβολισμό που κατάφερε να κάνει στα αντίπαλα κόμματα. Νομίζω ότι θα ενισχύσει το προφίλ του ως αναμορφωτή ενάντια στις πολιτικές πρακτικές νεποτισμού και κολλητιλικίου, για να περάσει στη συνέχεια με περισσότερη κοινωνική ανοχή στην δύσκολη ελαστικοποίηση του γαλλικού κώδικα εργασίας. Διαφορετικά; Ποιος ξέρει από σήμερα…
Γιαυτους ,ομως, τους λογους των υπο παραιτηση υπουργων του κ. Μακρον, δεν εξελεγη Προεδρος της Δημοκρατιας ο υποψηφιος των Ρεμπουπλικανων κ. Φιγιον, που κερδισε στις εσωκομματικες εκλογες του κομματος του τον κ. Σαρκοζυ, που προφανως τον ειχαν ”βαρεθει” οι διεθνεις γεωπολιτικοι συμπαικτες, μαλλον απο την υποθεση της διαλυσης της Λιβυης. Και ετσι ” θα ζησει και θα βασιλευσει” ο κ. Μακρον, με το 20% ΜΟΝΟΝ των Γαλλων, αν υπολογισθει η αποχη τους απο τις εκλογες στον β’γυρο κατα 57%. Κατα τα αλλα και τωρα στην Γαλλια ”ενικησε η Δημοκρατια”, με ολοφανερα ”σημαδεμενη τραπουλα”, που λεμε. Ποιος υποστηριζει οτι και αυτα δεν ενοχλουν τους συνευρωπαιους μας και οτι ενοχλει μονο η οικονομικη κριση;;;.