Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected], www.kalkis.eu
Χθες πραγματοποιήθηκε η 11η μαζική απεργία, ενάντια στο Συνταξιοδοτικό του Μακρόν, σε διάφορες πόλεις της Γαλλίας και ήδη έχει προγραμματιστεί η 12η για την επόμενη Πέμπτη 13-4-2023. Δηλαδή την παραμονή της προαναγγελθείσας έκδοσης της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου που θα κρίνει τη συνταγματικότητα ή μη του Συνταξιοδοτικού και του αιτήματος των πολέμίων του για τη διενέργεια σχετικού δημοψηφίσματος τους επόμενους μήνες.
Η κοπιαστικότητα (la pénibilité) είναι η επαναλαμβανόμενη λέξη που επικαλούνται οι πολέμιοι του Συνταξιοδοτικού για να αποφύγουν την παράταση του ορίου ηλικίας από τα 62 στα 64 χρόνια και την ασφάλιση 43 ετών για να έχει ο Γάλλος στο μέλλον δικαίωμα πλήρους σύνταξης. Με άλλα λόγια οι πολέμιοι (αριστεροί και δεξιοί που ζητούν να επιστρέψουν στα 60 χρόνια, όχι να πάνε στα 64 !) θεωρούν ότι η δουλειά που κάνουν οι συμπατριώτες τους είναι αυτό που εμείς εδώ αποκαλούμε «βαριά δουλειά», δηλαδή κοπιαστική (pénible). Και μάλιστα το προταθέν από τον Μακρόν Συνταξιοδοτικό και εγκριθέν από τη Γερουσία, είναι ιδιαίτερα αρνητικό για τις Γαλλίδες, ισχυρίζονται οι πολέμιοι.
Ο γράφων σέβεται απόλυτα την συντριπτικά πλειοψηφούσα αντίθεση των Γάλλων στο Συνταξιοδοτικό του Μακρόν. Αλλά να μου επιτρέψουν οι τελευταίοι να διαφωνήσω μαζί τους. Και τούτο διότι θυμάμαι, ως να ήταν χθες, κάτι συγκρίσιμο που ζήσαμε κι εμείς, τηρουμένων των αναλογιών βέβαια, επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη, όταν σύμπαντα τα ελληνικά κόμματα, ακόμα και το ΠΑΣΟΚπου ήταν στην εξουσία(!) και η ελληνική Δεξιά (που αρέσκεται στη θεωρία στα νοικοκυρεμένα οικονομικά), αντιτάχθηκαν σφόδρα στην αναγκαία μεταρρύθμιση του δικού μας Ασφαλιστικού Συστήματος.Ο Σημίτης σύρθηκε τότε να την αποσύρει (παρόλο που είχε την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, κάτι που δεν έχει σήμερα ο Μακρόν) και μερικά χρόνια αργότερα (2010) οδηγηθήκαμε στην σχεδόν χρεοκοπία. Και αφού πορευθήκαμε έτσι στην λογική «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει…» ήρθε η βίαιη μεταρρύθμιση των Δανειστών μας, με μεγάλες περικοπές συντάξεων, μισθών, εφάπαξ και καταλήξαμε πια στην συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια.
Θα με ρωτήσετε : «μα καλά η Γαλλία, η 2η οικονομία της ευρωζώνης, διατρέχει παρόμοιο με εμάς κίνδυνο» ;
Κακός προφήτης δεν είμαι.
Αλλά τα παρακάτω δημογραφικά στοιχεία για την γήρανση του γαλλικού πληθυσμού (1,8 Γάλλοι εργάζονται σήμερα για 1 συνταξιούχο), σε συνδυασμό με το εξωτερικό χρέος της χώρας τους, μόνο ανησυχία προκαλούν σε κάθε λογικό οικονομολόγο. Πράγματι, σύμφωνα με την Στατιστική Υπηρεσία (INSEE), το γαλλικό χρέος έφτασε τα 
2.950 δισεκατομμύρια ευρώ (σχεδόν 3 τρις εκατομμύρια) στο τέλος του 2022 και παραμένει η δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των Γάλλων, σύμφωνα με το άρθρο των Elsa Conesa και Audrey Tonnelier, με τίτλο : «Το γαλλικό χρέος αγγίζει τα 3.000 δισ. Ευρώ» (La dette française frôle les 3 000 milliards d’euros), στην ηλεκτρονική έκδοση του Le Monde, στις28-3-2023.
Τώρα θα σας παραθέσω και τα φρέσκα στοιχεία για τους αιωνόβιους, ζωή νάχουν, κι εσείς, με αντικειμενικότητα, βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Τα στοιχεία τα πήρα από τον Guillaume Dosda που τα δημοσίευσε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Le
journal du Dimanche, στις 6-4-2023, με τίτλο : «Η Γαλλία είναι η ευρωπαϊκή χώρα με τους περισσότερους αιωνόβιους» (La France est le pays européen qui compte le plus de centenaires). Πώς τα συνοψίζει ; «Υπάρχουν 30.000 αιωνόβιοι στη Γαλλία, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων είναι γυναίκες. Ένας αριθμός που έχει αυξηθεί κατακόρυφα από το 1960».
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 5-4-2023, η Στατιστική Υπηρεσία (INSEE) ανέφερε ότι η Γαλλία είχε 30.000 αιωνόβιους, ή «σχεδόν 30 φορές περισσότερους από ό,τι κατά τα έτη 1960-1975». Και αυτή η τάση θα συνεχιστεί σύμφωνα με την εν λόγω υπηρεσία που έκανε μια προβολή στο μέλλον. Πράγματι, το 2040, η χώρα θα μπορούσε να έχει 76.000 αιωνόβιους. Το 2070, ο αριθμός των αιωνόβιων θα κυμανθεί μεταξύ 100.000 και 600.000, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις.
Αναλυτικότερα, από το 1975 έως το 2015 ο αριθμός των αιωνόβιων «αυξανόταν συνεχώς 8% κατά μέσο όρο ετησίως». Από το 2015 έως το 2019, ο αριθμός των αιωνόβιων μειώθηκε από 24.100 άτομα σε 18.500. Από το 2020, ο αριθμός των αιωνόβιων έχει αυξηθεί απότομα (+15% ετησίως κατά μέσο όρο μεταξύ 2020 και 2023). Αυτή η αύξηση θα ήταν ακόμη ταχύτερη αν δεν υπήρχε η επιδημία Covid-19, εκτιμά η Στατιστική Υπηρεσία.
«Αυτός ο υψηλός αριθμός αντικατοπτρίζει εν μέρει το γεγονός ότι αυτή η χώρα είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες, αλλά αντικατοπτρίζει επίσης και το γεγονός ότι είναι πιο πιθανό από αλλού να γίνεις αιωνόβιος εκεί», δήλωσε η Υπηρεσία INSEE.
Μήπως γιατί το υφιστάμενο Ασφαλιστικό Σύστημα της Γαλλίας, αν δεν είναι το πρώτο, είναι τουλάχιστον από τα πρώτα στον Κόσμο ; Θα αναρωτιόμουν εγώ.
Ο αριθμός των αιωνόβιων γυναικών είναι πολύ σημαντικός
Επί του παρόντος, από τους 30.000 αιωνόβιους που ζουν στη Γαλλία, το 86% είναι γυναίκες, ανέφερε η Στατιστική Υπηρεσία INSEE. «Σε οποιαδήποτε ηλικία, η θνησιμότητα των γυναικών είναι χαμηλότερη από αυτήν των ανδρών», ανέφερε. Από την ηλικία των 60 ετών, το χάσμα μεταξύ του αριθμού των ατόμων του κάθε φύλου διευρύνεται: οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 53% των εξηντάρηδων, το 61% των ογδοντάρηδων και το 73% των ενενηντάρηδων.
Δεν λέω ότι δεν το αξίζουν οι γυναίκες. Το αξίζουν με το σπαθί τους, αφού είναι αυτές που γενούν και μεγαλώνουν τα παιδιά μας, είναι αυτές που εργάζονται και επωμίζονται το κύριο βάρος, ενίοτε και όλο, της δουλειάς του σπιτιού. Πρέπει να ζουν δικαιωματικά παραπάνω από εμάς τους άνδρες, που όπως μου είπε κάποτε η διευθύντρια ενός γηροκομείου της Θεσσαλονίκης, «εσείς οι άνδρες παραιτείστε εύκολα από τη ζωή», όταν την ρώτησα πώς εξηγεί ότι λίγοι άνδρες βρίσκονταν στο ιδιωτικό ίδρυμά της.
Τέλος η εν λόγω μελέτη της γαλλικής Στατιστικής Υπηρεσίας έβγαλε κι ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο : το να γίνει κανείς αιωνόβιος είναι πολύ πιο συχνό φαινόμενο μεταξύ των αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι «έχουν γενικά ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, το οποίο ευνοεί την πρόσβασή τους στην υγειονομική περίθαλψη».
Τα συμπεράσματα λοιπόν δικά σας.
Η ταπεινότητά μου θεωρεί ότι κάνει λάθος η πλειονότητα των Γάλλων που αντιτίθεται σφόδρα στην αλλαγή του Συνταξιοδοτικού της συστήματος. Δεν θέλει να παραδεχθεί ότι δίχως μεταρρύθμιση θα υπερχρεώσει τα παιδιά της, υποθηκεύοντας το μέλλον τους.
Μακάρι με έναν θαυματουργό τρόπο να μην το πληρώσει, όπως έγινε με εμάς.
