Είναι απίστευτο και όμως είναι αληθινό. Ο φανατισμός που διακατέχει εκατομμύρια άτομα σε πολλές χώρες του κόσμου είναι επικίνδυνος. Είναι πραγματικά εξωφρενικό. Να βλέπεις να επιχαίρουν και να πανηγυρίζουν, όταν σκοτώνονται άνθρωποι ή δολοφονούνται, απλά και μόνο γιατί είναι από την αντίθετη πλευρά στην οποία βρίσκονται αυτοί που επιχαίρουν. Θα εστιάσω σε Κύπρο και Ελλάδα που παρακολουθώ πιο στενά.
Όταν έγινε η επιδρομή της Χαμάς στο Ισραήλ, ορισμένοι που υποστηρίζουν τον αγώνα των Παλαιστινίων ανάρτησαν χαιρέκακα σχόλια για την αδυναμία του Ισραήλ να αποτρέψει το κτύπημα αλλά δυστυχώς ακόμα και για τις ανθρώπινες απώλειες. Το ίδιο συμβαίνει και όταν δέχονται ανελέητα κτυπήματα οι Παλαιστίνιοι, από την αντίθετη πλευρά. Από όσους δηλαδή θεωρούν ότι το δίκαιο είναι με το Ισραήλ.
Παρόμοια είναι η στάση αυτών των ομάδων πολιτών και σε άλλα διεθνή αλλά και εσωτερικά θέματα. Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου μια αρρωστημένη προσέγγιση. Μια επικίνδυνη, όπως προανέφερα στάση. Γιατί; Διότι όσον αφορά τα εσωτερικά θέματα μιας χώρας εμποδίζει την αντικειμενική θεώρηση και εξέταση των γεγονότων, άρα και την εξαγωγή ορθών συμπερασμάτων έτσι ώστε να διορθώνονται τα κακώς έχοντα. Αποτρέπει δηλαδή αυτή η προσέγγιση τη διόρθωση των πραγμάτων και την πρόοδο.
Σε ό,τι αφορά τα διεθνή θέματα, για παράδειγμα η κατάσταση στη Μέση Ανατολή πέραν του στοιχείου απανθρωπιάς, προδίδει και άλλα πράγματα.
>Πρώτο άγνοια των συνεπειών της παγκοσμιοποίησης σε όλα τα επίπεδα. Δεν κατανοούν ότι αυτό που συμβαίνει π.χ. στη Μέση Ανατολή δεν αφορά και δεν επηρεάζει μόνο Ισραήλ και Παλαιστίνιους, ή τη Χεζμπολάχ και το Ισραήλ ή το Ισραήλ και το Ιράν. Επηρεάζει και την Κύπρο, την Τουρκία, την Ελλάδα, τις Αραβικές χώρες, την Αρμενία κλπ.
>Τρίτο ορισμένοι οφείλουν να κατανοήσουν ότι στο σύγχρονο κόσμο επηρεάζονται τα συμφέροντα σχεδόν όλων, ανεξάρτητα σε πιο σημείο του πλανήτη συμβαίνει η ανάφλεξη. Ως εκ τούτου είναι σχεδόν αδύνατο να λυθούν με τέτοιου είδους προσεγγίσεις τα φλεγόμενα προβλήματα.
>Τέταρτο ειδικά στην περίπτωση της Μέσης Ανατολής είναι αναγκαίο να κατανοηθεί ότι δεν πρόκειται να φτάσει καμία πλευρά σε ολοκληρωτική νίκη. Γιατί; Διότι στοιχίζονται πίσω από τους δύο αντιμαχόμενους πόλους <Ισραήλ και Ιράν> δυνάμεις υπέρτερες και των δύο.
Άρα η κλιμάκωση των εχθροπραξιών φέρνει όλο και πιο κοντά τον κίνδυνο άμεσης εμπλοκής, γιατί έμμεση ήδη υπάρχει, αυτών των υπέρμετρων δυνάμεων. Οι οποίες ήδη δυστυχώς συγκρούονται, ουσιαστικά άμεσα, στο πεδίο της Ουκρανίας. Κατά συνέπεια κάθε νέα κλιμάκωση μας φέρνει πιο κοντά στο κατώφλι του παγκόσμιου και ολοκληρωτικού ολέθρου.
Ας μην επιχαίρει λοιπόν κανείς για τις «επιτυχίες» αυτού που υποστηρίζει από την στιγμή που δεν οδηγούν σε απάνεμο λιμάνι αλλά σε επικίνδυνο τσουνάμι παγκόσμιων διαστάσεων. Τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή θα λυθούν στα πλαίσια των αποφάσεων του ΟΗΕ και όταν κατανοήσουν οι άμεσα εμπλεκόμενοι αλλά και οι «θεατές» ότι στρατιωτικά δεν θα λυθούν οριστικά. Απλά προχωρούν στο χρόνο με όλους τους συνεπαγόμενους κινδύνους.
Υ.Γ. 1 Διπλωμάτες, Eλλαδίτες και Kύπριοι, ακαδημαϊκοί, ερευνητές, δημοσιογράφοι και πολιτικοί που μελέτησαν έγγραφα ή βίωσαν τα γεγονότα, τεκμηριώνουν με δεδομένα γραπτά και μαρτυρίες ότι ουδέποτε έγινε αποδεκτό από τη Βρετανία κατά πρώτο λόγο και έπειτα και από τις ΗΠΑ να καταστεί η νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία κράτος μέλος του ΝΑΤΟ, παρά την κίνηση Μακαρίου προς αυτή τη κατεύθυνση το 1960. Παρ΄ όλον τούτο ορισμένοι στην Κύπρο επιμένουν για το αντίθετο χωρίς καμία τεκμηρίωση. Θεωρώ ότι αποτελεί κλασικό παράδειγμα εμμονής λόγω πολιτικής διαπαιδαγώγησης, σε ένα άκρατο και άκριτο αντιμακαριακό πνεύμα από τη μία και από την άλλη μια τάση λόγω ιδεολογικού προσανατολισμού να βαπτισθεί η Δύση στη κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Δηλαδή, να περάσει στην κοινή γνώμη ότι φθάσαμε στο πραξικόπημα του 1974, χωρίς την πλήρη συνενοχή της Δύσης. Τότε προς τι η συγνώμη Χολμπρούκ εδώ στην Λευκωσία για το 1974; Τι προσπαθούν να υποβάλουν ; Ότι, αν ο Μακάριος ενέτασσε την Κύπρο στο ΝΑΤΟ, ούτε πραξικόπημα θα είχαμε ούτε εισβολή. Η αλήθεια όμως είναι αυτή που προανέφερα. Άλλωστε χάρι παραδείγματος να υπενθυμίσω ότι το χουντικό πραξικόπημα του 1967 στην Ελλάδα, έγινε σε ΝΑΤΟϊκή χώρα, όπως και σειρά πραξικοπημάτων που έγιναν στην Τουρκία.
Το άλλο παραμύθι που μέσα στο ίδιο πνεύμα πλασάρεται, αφορά το διαβόητο Σχέδιο Ντην Άτσεσον. Πέραν του επιλήψιμου περιεχομένου του εν λόγω Σχέδιου, που προτάθηκε σε 2 -3 εκδοχές, ουδέποτε έγινε αποδεκτό από την Τουρκία.
Υ.Γ. 2 Με κανένα τρόπο δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιοριστούν η ελευθερία της έκφρασης. Και με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να συνεχίζεται η ασυδοσία των ύβρεων και των χυδαιοτήτων υπό τον μανδύα της ανωνυμίας από οποιοδήποτε βήμα. Κατανοώ την ανάγκη της ανωνυμίας για σειρά λόγους. Δεν κατανοώ την εκμετάλλευση της. Διατυπώνεται το επιχείρημα ότι αν σου γράψουν ψεύδη και συκοφαντίες, απλά τα διαψεύδεις και τέλος. Κι όμως. Όλοι γνωρίζουν δύο πράγματα:
α) οι εντυπώσεις μένουν και
β) στην Κύπρο αυτός που κατηγορεί οφείλει να αποδείξει τους ισχυρισμούς του και όχι ανάποδα.
Αυτό είναι το ισχύον δίκαιο της απόδειξης. Άρα κανένας περιορισμός στην ελευθερία έκφρασης αλλά και καμιά ασυδοσία εν ονόματι της ελευθερίας έκφρασης.
