ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ: το παρασκήνιο της Κεσάνης.-Ποιός ανακάλεσε τη Μεραρχία;

Το Γ’ ΜΕΡΟΣ της σειράς των αποκαλυπτικών στοιχείων για την 21η Απριλίου.

Α’ ΜΕΡΟΣ

Β’ ΜΕΡΟΣ

Αφηγείται ο Επίλαρχος ε.α. Ιωάννης Αλμπάνης

Ο Ιωάννης Αλμπάνης πήρε μέρος στην επιχείρηση εγκαθίδρυσης δικτατορίας το βράδυ της 21ης Απριλίου και συνυπήρξε με τους πρωτεργάτες του Πραξικοπήματος στις φυλακές Κορυδαλού και Αιγίνης επι τριετίαν ως πολιτικός κρατούμενος. Οι διηγήσεις του εδώ είναι απο τα όσα του είπαν και τα στοιχεία που του έδωσαν οι πραξικοπηματίες. Εμυήθη στην Ομάδα απο τον Στυλιανό Παττακό.

Φωτογραφία:απο τη συνάντηση της Κεσάνης. 9-10 Σεπτεμβρίου 1967. Ο Κωσταντίνος Κόλλιας στο κέντρο και δεξιά του ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ 

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΕΣΣΑΝΗΣ

1.Την 17.12.1966 υπογράφεται το Πρωτόκολλον τών Παρισίων μεταξύ τών ΥΠΕΞ τής Κυβερνήσεως Στεφ.Στεφανοπούλου Ναυάρχου Ιωαν.Τούμπα και τού Τούρκου ΥΠΕΞ Ιχσάν Σαμπρί Τσαγλαγιανκίλ.

Τώρα μέ την 21^ην Απριλίου 1967 Υπουργός Εξωτερικών είναι ο έμπειρος βετεράνος διπλωμάτης Παύλος Οικονόμου-Γκούρας επιλογή τού Βασιλέως και ο από τάς προηγουμένας Κυβερνήσεις ορισθείς ώς μόνιμος ΥΦΕΞ Γεώργιος Χριστόπουλος ο οποίος και είχεν αρχίσει τον διάλογον μέ τον Τούρκον πρεσβευτήν Τουρκμέν. Βοηθοί τού Ελληνος ΥΠΕΞ Οικονόμου-Γκούρα ήσαν οι έμπειροι Πρέσβεις Βύρων Θεοδωρόπουλος και Ευστ.Λαγάκος οι οποίοι είχον συμμετάσχει και εις τάς προηγουμένας συνομιλίας.

2.Τήν 10^ην Μαϊου 1967 συναντώνται εις την Βόννην οι δύο ΥΠΕΞ Οικονόμου-Γκούρας και Τσαγλαγιανκίλ κι’ αποφασίζεται η ενεργοποίησις μεταξύ τών δύο πλευρών διά την εφαρμογήν τού Πρωτοκόλλου. Επανασυναντώνται πάλιν την 14^ην Ιουνίου 1967 εις το Λουξεμβούργον και εκδίδουν ανακοίνωσιν περί ενάρξεως τού διαλόγου ευχόμενοι θετικήν κατάληξιν.

Αποφασίζεται άκρα απόρρητος σύσκεψις ίνα μή υπάρξη διαρροή μέ την συμμετοχήν τών Πρωθυπουργού Κων.Κόλλια, Αντιπροέδρου Σπαντιδάκη, Γ.Παπαδοπούλου, Μακαρέζου, Παττακού,ΥΠΕΞ Οινονόμου-Γκούρα και ΥΦΕΞ Χριστοπούλου.

Διαρρέουν όμως πληροφορίαι ότι το Πρωτόκολλον προέβλεπεν Ενωσιν.

Ακαριαίως ήρχισαν τή υποκινήσει Μακαρίου ο ανθενωτικός τύπος τής Κύπρου,το ΑΚΕΛ αλλά και φυσικά πρόσωπα τής Κυπρου λυσσαλέον αγώνα κατά τής Ενώσεως και η μπάλα επήρε τότε και τούς Ελληνας Αξιωματικούς πού ήσαν εις την Κυπρον (Μεραρχία ΕΛΔΥΚ/Μ- Εθνοφρουρά) ότι πρέπει να φύγουν οι «Καλαμαράδες» κ.α.

Αμέσως η Ελληνική Κυβέρνησις απαντά μέσω Ρ/Φ υπό τύπον δήθεν διαρροών περί Ενώσεως και ότι ουδείς πρέπει να είναι αντίθετος.

Την 24/6/1967 έρχεται μέσω ΥΕΝΕΔ και πάλιν υπό κύκλων αυστηροτάτη ανακοίνωσις καθ’ όσων αντιτίθεται εις την Ενωσιν.

Την 26/6/1967 προφανώς τη υποδείξει Μακαρίου ο Πρόεδρος τής Βουλής Γλαύκος Κληρίδης συγκαλεί την Κυπριακήν Βουλήν ένθα ακούονται σφόδρα ανθελληνικαί φράσεις όπως….πρέπει να ληφθούν νομικά και διπλωματικά μέσα κατά τής επεμβάσεως τής Ελλάδος εις τήν Κύπρον,ότι δήθεν η Ελληνικη Κυβερνησις αποβλέπει εις την διχοτόμησιν και πλείστα άλλα….Ολα τά ανωτέρω εδείκνυον δάκτυλον Μακαρίου επιθυμούντος την Ανεξαρτησίαν και όχι Ενωσιν.

Ετσι τη υποδείξει τού Μακαρίου η Κυπριακή Βουλή την 27/6/1967 εκδίδει ψήφισμα το οποίον ουσιαστικώς απέκλειεν την Ενωσιν αφού υπήρχεν η φαρισαϊκη φράσις …Ενωσιν μέ την Ελλάδα αλλά άνευ σταθμού και αδιαιρέτου…..Η φράσις αυτή ανέτρεπεν την πργ.2 τού Πρωτοκόλλου τών Παρισίων το οποίον ήθελεν βάσιν τής Τουρκίας εις τήν Κύπρον.

Η Ελληνικη Κυβέρνησις απήντησεν αυστηρά κατά τρόπον πού άφηνεν να εννοηθή ότι όλη αυτή η ανθενωτική υστερία ήγγιζεν τον Μακάριον το δε ΑΚΕΛ κατόπιν υποδείξεως τής ΕΣΣΔ διέδιδεν ότι η Ελλάς δήθεν με πραξικόπημα θ’ ανέτρεπεν τον Μακαριον μέ το σχέδιον «Κεραυνός» και θα έκαμεν την Ενωσιν.

Μάλιστα η ΕΣΣΔ, επισήμως, διπλωματικώς εδήλωσεν ότι αντετίθετο εις μίαν επέμβασιν τής Ελλάδος εις την Κύπρον διά να λάβη αμέσως απάντησιν από το Ελληνικόν ΥΠΕΞ ….ουδείς δύναται να ομιλή περί επεμβάσεως τής Ελλάδος εις την Κύπρον διότι η Κύπρος είναι Ελλάς και η ΕΣΣΔ ουδέν δικαίωμα έχει εις την Μεγαλόννησον

3.Τήν 4^ην Ιουλίου 1967 συναντώνται εις την Ν.Υόρκην πάλιν οι δύο ΥΠΕΞ για να ενεργοποιηθή το Πρωτόκολλον των Παρισίων δηλ.ΕΝΩΣΙΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ….

Ιδού η δήλωσις τού Τούρκου ΥΠΕΞ Τσαγλαγιανκίλ:

«Η Τουρκία δέν θα είχεν αντίρησιν διά την Ενωσιν εάν τής παρεχωρείτο μία βάσις εις την Κύπρον…..» δηλ.ό,τι προέβλεπεν το σχέδιον Ατσεσον.(Βλ.Κων.Κόλλια Βασιλεύς και Επαναστασις 1967).

4.Βλέπων όλα αυτά ο Παπαδόπουλος καίτοι Υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως την 9^ην Αυγούστου 67 επισκέπτεται την Κύπρον όπου κατ’ εντολήν Μακαρίου τού γίνεται υποδοχή και φιλοξενία «αυτοκρατορική» αλλά φαρισαϊκή……αφού μέχρι και το ΑΚΕΛ μέ επικεφαλής τον Γεν.Γραμ.Παπαϊωάννου τον υπεδέχθη!!!

Ο Γ.Παπαδόπουλος μέ σαφήνειαν εξέθεσεν εις τον Μακάριον και μού τά εδωσεν και γραμμένα τά κατωθι:

α.Αντικειμενικός σκοπός ήτο η Ενωσις δι’ ειρηνικών μέσων

(Τούτο σφόδρα το απεχθάνετο ο Μακάριος)

β.Τήν επανάληψιν τών συνομιλιών μέ βάσιν το Πρωτόκολλον τών Παρισίων Τούμπα-Τσακλαγιανκίλ περί Ενώσεως κ.λπ.(Αλλεργία έπιανε τον Μακάριον με την λέξις Ενωσις).

γ.Τήν συνεργασίαν τών δύο Κυβερνησεων διά το μείζον και έλλασσον τών διαπραγματεύσεων ώς και διά ανταλλάγματα εις την Τουρκίαν.(Ο Μακάριος ήτο μαίτρ εις τούς τορπιλισμούς συμφωνιών)

δ.Εάν αι συνομιλίαι απετύγχανον θά συνενοούντο επί τού πρακτέου αι δύο Κυβερνήσεις. (Ο Μακάριος θα εφρόντιζεν ν’ αποτύχουν).

Μετέπειτα ο Γ.Παπαδόπουλος μοί εξημυστερεύθη προσωπικώς ότι ο Μακάριος ήτο Ρασπούτιν και ό,τι κακόν υπέστη η Ελλάς μετά το 1950 ωφείλετο εις αυτόν.

      5.Τήν 24^ην Αυγούστου 1967 περατούνται αι συνομιλίαι μεταξύ τού μονίμου ΥΦΕΞ Χριστοπούλου και τού Τούρκου διπλωμάτου Τουράν Τουρλουϊ μέ την συμφωνίαν.

α.Ενωσις Κύπρου μετά τής Ελλαδος.

β.Επιστροφή-Εκχώρησις τής Βρετανικής Βάσεως τής Δεκελείας εις την Ελλάδα κατά κυριότητα υπό την προϋπόθεσιν ότι θα ενοικιάζετο εις το ΝΑΤΟ.

γ.Παραχώρησις Τουρκικής Βάσεως εντός τής Βάσεως τής Δεκελείας εις το Νότιον Τμήμα διά 50 έτη .

δ.Εντός τής βάσεως τής Δεκελείας θά εστάθμευεν και Ελληνική Στρατιωτική Δύναμις εκτός τής Τουρκικής.

ε.Διασφάλισις τών δικαιωμάτων τών Τουρκοκυπρίων και παροχή Ελληνικών εγγυήσεων ασφαλείας της.(Βλ.πρέσβεως Κων.Παναγιωτάκου «Στην πρώτη γραμμή αμύνης» σελ.36 και Ανδρ.Αθανασίου  «Αγνωστος πόλεμος Αθηνών-Λευκωσίας¨σελ.340-0 & 353).

Ούτω η Ελλάς επετύγχανεν το μέγιστον επιθυμητόν και το μόνον πού απέμενεν ήτο η επίσημος υπογραφή εις την Κεσάνην και Αλεξανδρούπολιν.

6.Όμως ο Μακάριος πλήρως ανθενωτικός και δόλιος απηυθύνθη μυστικώς εις τον Πρεσβευτήν τής ΕΣΣΔ Λευκωσίας εκμεταλεύομενος ότι η βάσις τής Δεκελείας θα ενοικιάζετο εις το ΝΑΤΟ.Η ΕΣΣΔ αντέδρασεν αμέσως και απέστελεν διάβημα εις την Τουρκίαν ότι αφ’ ενός θά εματαιούτο η επικειμένη επίσκεψις τού Τούρκου πρωθυπουργού εις την ΕΣΣΔ δι’ υπογραφήν εμπορικών Συμφωνιών και αφ’ ετέρου θα ημπορούσαν να διακοπούν ακόμη και αι διπλωματικαί σχέσεις. Ταυτοχρόνως η ΕΣΣΔ διεμαρτυρήθη και προς το Λονδίνον ώς εγγυητρίας δυνάμεως. Ετσι ο Μακάριος εν αγνοία τής Ελληνικής Κυβερνήσεως ετορπίλισεν τήν συμφωνίαν τής Ενωσεως οι δε τότε ΥΠΕΞ Οικονόμου–Γκούρας και ο μόνιμος ΥΦΕΞ Χριστόπουλος είναι σαφέστατοι ότι ο Μακάριος ετορπίλισεν τήν Ενωσιν τότε.  Ο δέ Πατριάρχης τής Ελληνικής διπλωματίας Π.Πιπινέλης γράφει….ο Μακάριος εχρησιμοποίησεν την ευαίσθητον χορδήν τών Σοβιετικών επί τού Κυπριακού διά να ματαιώση την συμφωνίαν….

Ετσι εφθάσαμεν εις την Κεσάνην τον Σεπτεμβριον τού 1967 προδομένοι χωρίς να το γνωρίζωμεν από τον Μακάριον. Εκ μέρους τής Ελλάδος συμμετέσχον ο πρωθυπουργός Κων.Κόλιας,ο αντιπρόεδρος Σπαντιδάκης,ο ΥΠΕΞ Οικονόμου-Γκούρας,ο προεδρίας Γ.Παπαδόπουλος,ο πρεσβευτής μας εις την Αγκυραν Δεληβάνης, οι πρέσβεις Ευστ.Λαγάκος και Βύρων Θεωδωρόπουλος, ο Γ.Γ Δημ.Ταξεως Ι.Λαδάς και Αντ Μέξης και έκ μέρους τής Τουρκίας ο πρωθυπουργός Ντεμιρέλ, ο ΥΠΕΞ Τσαγλαγιανκίλ, ο πρεσβευτής εις Αθήνας Τουράν Τουλούϊ κ.α.

Όμως μετά τά ανωτέρω αναφερθέντα ο Ντεμιρέλ υπανεχώρησεν και αντί των συμπεφωνημένων αντέτεινεν δύο λύσεις. Η μία διπλή ένωσις 85% τής Κύπρου η Ελλάς και 15% η Τουρκία και η ετέρα Ομοσπονδίαν με διαχωρισμόν εις καντόνια διαδικής Διοικήσεως. Απερρίφθησαν ασυζητητεί έκ μέρους της Ελλάδος.

Αρα η λάσπη που ρίπτεται εναντίον τής 21^ης Απριλίου ότι δήθεν ήτο απρο-παράσκευος η συνάντησις και άλλα άθλια δέν ευσταθούν αφού όλην την εργασίαν η 21^η Απριλίου την ηύρεν καθό είχεν αρχίσει επί τών προηγουμένων Κοινοβουλευτικών Κυβερνήσεων και δή από την τότε αφρόκρεμα τής Διπλωματίας μας.

ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑΤΙ ΑΝΕΚΛΗΘΗ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΚΥΠΡΟΥ (ΕΛΔΥΚ/Μ) ΤΟ 1967;

1.Κατ’ αρχήν κακώς λέγεται Μεραρχία καθό δέν ήτο πλήρους δυνάμεως τών 12-13.000 οπλιτών αλλά τών 7.328 αποσταλέντων τό 1964 υπό τού τότε Υπουργού Εθνικής Αμύνης Πέτρου Γαρουφαλιά και Α/ΓΕΣ Ιωάννου Γεννηματά επειδή ο Μακάριος εκαθυστέρει νά οργανώση τήν Εθνικήν Φρουράν και οι Τούρκοι κρυφίως ηύξανον τάς παρανόμους δυνάμεις των.

Ο Π.Γαρουφαλιάς λαβών αρχικώς τήν έγκρισιν παρά τού Πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου δι’ αποστολήν 1.000 ανδρών διαπιστώσας,ότι οί Τούρκοι επικινδύνως ενισχύοντο, ιδία ευθύνη κι’ άνευ ετέρας ενημερώσεως τού Γ.Παπανδρέου απέστελεν κρυφίως ετέρους 6.328 οπλίτας από τάς Μεραρχίας τής Κεντρο-Δυτ.Μακεδονίας ήτοι τάς 1^ην Γιαννιτσών, 9^ην Κοζάνης και 15^ην Καστοριάς καθιστάσης τής Ελλάδος εκθέτου έναντι τών συμβατικών υποχρεώσεών της πρός τό ΝΑΤΟ διό και συνεχώς επιέζετο νά τάς έχη πλήρεις.

2.Ενεκεν τών Ιουλιανών τού 1965 και τής εκρύθμου τότε πολιτικής καταστάσεως ο Βασιλεύς έχων αρχικώς τό «πορτοκαλί» ούτως ειπείν φώς τών ΗΠΑ προετοίμαζεν Δικτατορίαν υπό τού τότε Αρχηγού ΓΕΣ Στρατηγού Γρηγ.Σπαντιδάκη διά τών σχεδίων «Ιεράξ ΙΙ» και «Προμηθεύς».

Ομως επειδή έκ τών 11 Αντιστρατήγων οί 5 εδίσταζον ήλθεν η μή διστακτική και μή προβληματιζομένη αλλ’ αποφασισμένη 21^η Απριλίου μέ τούς Συνταγματάρχας τήν οποίαν όμως επ’ ουδενί ήθελον αι ΗΠΑ και ο Βασιλεύς καθό δέν τήν ήλεγχον και τούς είχεν αιφνιδιάσει.

Μάλιστα ο Βασιλεύς ηρνείτο σθεναρώς ν’ ορκίση Κυβέρνησιν τήν ημέραν τής 21^ης Απριλίου αλλά «πιεσθείς εντόνως» και εν συνεχεία «απειληθείς επικινδύνως» υπό τού όλου Επαναστατικού περιρρέοντος κλίματος νεαρών Αξιωματικών ηναγκάσθη εκών-άκων περί τήν 19.00 ώραν νά τήν ορκίση μέν αλλ’ αυτός δέ νά επιλέξη Πρωθυπουργόν τόν Κ.Κόλλιαν και όλην τήν Κυβέρνησιν πλήν τής τετρανδρίας τής 21^ης Απριλίου Γ.Παπαδοπούλου, Στ.Παττακού, Ν.Μακαρέζου και Γ.Ζωϊτάκη.

     Καί ναί μέν το Στρατιωτικόν Καθεστώς είχεν επικρατήσει αναιμάκτως και πλήρως καθ’ άπασαν τήν Χώραν εν τούτοις εις τάς Ενόπλους Δυνάμεις δέν είχεν ακόμη εδραιωθή αφού πλήν Α/ΓΕΣ Οδυσσέως Αγγελή,όλοι οι Αρχηγοί ΓΕΕΘΑ, ΓΕΝ, ΓΕΑ, οι Διοικηταί Σωμάτων Στρατού και Μεραρχιών κι’ ανώτεροι Αξιωματικοί ηλέγχοντο εισέτι υπό τού Βασιλέως διό και μετά 7 μήνας τήν 13^ην Δεκεμβρίου 1967 ημπόρεσε ν’ αποπειραθή κι’ απεπειράθη διά κινήματος νά τήν ανατρέψη.

      3.Ομως ο Βασιλεύς διά νά προχωρήση ήθελεν νά έχη τό ΟΚ τών ΗΠΑ διό μέ πρόσχημα επίσκεψίν του εις τήν Ελληνικήν Ομογένειαν τόν Σεπτέμβριον τού 1967 συναντάται εις τόν Λευκόν Οίκον μετά τού Προέδρου Τζόνσον.

Ιδού τί αναφέρει η έγκριτος Δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου,φίλη τών Ανακτόρων συνοδεύουσα τότε τήν Βασίλισσαν και τόν Βασιλέα εις τάς ΗΠΑ:

«Ενώ ήμουν μέ τήν Αννα-Μαρία και τήν μικρήν Αλεξία εις τόν κήπον τού Λευκού Οίκου,ο Βασιλεύς μετά τού Προέδρου Λύντον Τζόνσον συζητούντες μάς επλησίασαν οπότε ήκουσα τόν Τζόνσον νά λέγη εις τόν Κωνσταντίνον.«You better get rid of the Colonels=Διώξε πρώτα τούς Συνταγματάρχας».(Βλ.Τό βιβλίον «Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος» τής ιδίας).

.4.Λαβών λοιπόν το ΟΚ κι’ επανελθών εις τήν Ελλάδα ο Βασιλεύς αρχίζει να σχεδιάζη τήν ανατροπήν τής 21^ης Απριλίου.Τό σχέδιον προέβλεπεν δημιουργίαν τεχνητής Ελληνο-Τουρκικής κρίσεως εν συνεργασία μετά τού Μακαρίου καί δυστυχώς εμμέσως καί μετά τής «Τουρκίας». Τό ποίος διεπραγματεύθη μετά τής Τουρκίας ώστε να δημιουργηθούν τά γεγονότα τής Κοφίνου εικάζω ότι ο μόνος πού ηδύνατο νά το πράξη ήτο ο Μακάριος.

Ιδετε τά γεγονότα βάσει σχεδίου:

      α.Προκλήσεις διά πυροβολισμών εις τήν Κοφίνου τής Κύπρου κατά τών εκεί Τουρκοκυπρίων υπό Ελληνοκυπριακών παρακρατικών ομάδων. (Γεωρκάτζης ΥΠ.ΕΣ)         

     β.Επέμβασις εξεπίτηδες τής Εθνικής Φρουράς κατόπιν Διαταγής τού μεμυημένου εις τό σχέδιον Α/ΓΕΕΘΑ Ναυάρχου Αυγέρη ώστε νά δημιουργηθή μία συμπεφωνημένη Ελληνοτουρκική κρίσις.

     γ.Μετακίνησις ένεκεν τούτου όλων τών Στρατιωτικών Μονάδων πρός τόν Εβρον ώστε νά ελέγχωνται καλύτερον και τέλος ,

    .δ.Εκδήλωσις τού κινήματος ανατροπής.

        Ούτω, λοιπόν, αρχάς Νοεμβρίου τού 1967 δημιουργούνται εξεπίτηδες υπό τού Μακαρίου διά τού ΥΠ.ΕΣ Γεωρκάτζη τά επεισόδια τής Κοφίνου κατά τών Τουρκοκυπρίων εν γνώσει τής Τουρκίας, εμπλέκουν εξεπίτηδες την Εθνοφρουράν μέ Αρχηγόν τόν εν αγνοία Γ.Γρίβαν μέ θύματα Τουρκοκυπρίους και αμέσως εκσπά πραγματική πλέον και ουχί ώς είχε προσυμφωνηθή μετά των Τούρκων φαινομένη Ελληνοτουρκική κρίσις καθό οί Τούρκοι καίτοι «συμμετείχον συναινετικώς» εις τήν συνωμοσίαν πονηρώς σκεπτόμενοι ότι ημπορούν ώς συνήθως νά εκμεταλευθούν τήν κατάστασιν υπανεχώρησαν και προφασιζόμενοι ότι είχον υπερβολικά θύματα εις τήν Κοφίνου ηπείλουν απόβασιν εις τήν Κύπρον.

Η κρίσις κορυφώνεται και αρχίζει νά μή ελέγχηται, πλέον, οπότε ο Γ.Παπαδόπουλος, έχων εν τώ μεταξύ απορρήτους κι’ ακριβείς πληροφορίας ότι κάποιον ύποπτον παιχνίδι εξελίσσεται υπό τού Βασιλέως-Μακαρίου, εις μίαν σύσκεψιν απευθυνόμενος εις τόν Κωνσταντίνον τού λέγει:

«Μεγαλειώτατε ξέρετε ότι βάσει τού Συντάγματος εάν κηρυχθή πόλεμος εσείς αναλαμβάνετε Αρχηγός τών Ενόπλων Δυνάμεων». Ο Κωνσταντίνος ηφνιδιάσθη και φοβηθείς τά μέγιστα εκάλεσεν άρον-άρον τόν έμπιστόν του εμπειρότατον Διπλωμάτην και πολιτικόν Παν. Πιπινέλην νά χειρισθή το θέμα εν λευκώ και νά τό κλείση μέ οιονδήποτε τίμημα.

Όμως κατά τάς διαβουλεύσεις μεταξύ Τουρκίας, ΟΗΕ, ΝΑΤΟ και Αμερικανών ετίθετο επιμόνως υπό τών Τούρκων η ανάκλησις έκ τής Κύπρου τής ΕΛΔΥΚ/Μ πράγμα το οποίον οι μέν Απριλιανοί Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος, Ζωϊτάκης, Αγγελής κατηγορηματικώς απέρριπτον κι’ αντεμετώπιζον μέ πολεμικήν διάθεσιν δηλ. διεκινδύνευον πόλεμον, ο δέ Βασιλεύς αντιθέτως έναντι παντός τιμήματος συμπεριλαμβανομένης τής ανακλήσεως τής ΕΛΔΥΚ/Μ επεδίωκεν ομαλοποίησιν τής καταστάσεως ώστε νά εκδηλώση το κίνημα ανατροπής τού Στρατιωτικού Καθεστώτος ώς κι’ εγένετο.

     .5.Ιδού αί αποδείξεις πέραν τής προσωπικής πρός τόν γράφοντα βεβαιώσεων τής ηγεσίας τής 21^ης Απριλίου καθό συνφυλακισθέντες επί 3ετίαν:

.α.Το 1969 εις σύσκεψιν εις τό Σνάχ τής Ελβετίας τών διαπεπιστευμένων εις τήν Ευρώπην Ελλήνων Πρεσβευτών ο τότε ΥΠΕΞ πού εχειρίσθη τήν υπόθεσιν ανακλήσεως τής Μεραρχίας Π.Πιπινέλης είπεν:«Τό στρατιωτικόν καθεστώς ήτο υπέρ τού πολέμου μέ τήν Τουρκίαν παρά υπέρ αποσύρσεως Ελληνικών δυνάμεων έκ τής Κύπρου..» (Βλ.απομνη-μονεύματα παρισταμένων Πρεσβευτών)

..β.Ο Σπ.Μαρκεζίνης γράφει:«Οπως μοί απεκάλυψεν ο Βρετανός πρεσβευτής Στιούαρτ ο Βασιλεύς τού ετηλεφώνησεν νά επέμβη πρός τήν Τουρκίαν πρός εκτόνωσιν και αυτός θά απέσυρεν τήν ΕΛΔΥΚ/Μ.Τούτο τού τό είχεν εισηγηθή νά πράξη ο τότε ΥΠΕΞ έμπιστός του Π.Πιπινέλης. .(Βλ.Ιστορίαν Μαρκεζίνη και απομνημονεύματα Βρετανού Πρεσβευτού Στιούαρτ)

.γ.Ο τότε διαμεσολαβητής τών ΗΠΑ Σαϋρους Βάνς εις αποχαρακτηρισθείσαν απόρρητον έκθεσίν του πρός τό Κογκρέσσον αναφέρει:«Στό ζήτημα τής ανακλήσεως τής ΕΛΔΥΚ/Μ ο Βασιλεύς είχεν τόν κύριον λόγον.Εγώ μόνον αυτόν έβλεπα και τόν Πιπινέλην,μ’ αυτούς τούς δύο συζητούσα και ο Βασιλεύς απεφάσιζεν.Κανέναν Παπαδόπουλον ή άλλον από τό Στρατιωτικόν Καθεστώς συνήντησα…»

(Βλ.Ο βιασμός τής Δημοκρατίας Αλεξ.Παπαχελά σελ.43 αλλά και αρχεία Κογκρέσσου).

.δ.Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος εις συνέντευξίν του εις τήν εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» τής 11.2.2006 αναφέρει επί λέξει.«Η πρότασίς μου ανακλήσεως τής ΕΛΔΥΚ/Μ αντεμετωπίσθη υπό τού Στρατιωτικού Καθεστώτος αρνητικά».Καί εν συνεχεία λέγει:«όταν μετά από χρόνια τυχαίως συνήντησα εις τάς ΗΠΑ τόν τότε πρωθυπουργόν τής Τουρκίας Ντεμιρέλ μού είπεν.Εάν η Αμερικανική Κυβέρνησις δέν μού διεβεβαίωνεν ότι είχατε εγγυηθή προσωπικά ότι θα αποσύρατε τήν ΕΛΔΥΚ/Μ θά εκινούμην πρός απόβασιν..»

.ε.Ο αλάνθαστος και εγκυρότατος ιστοριογράφος τού Κυπριακού Σπ.Παπαγεωργίου γράφει. «Από πουθενά ούτε έκ τών αντιπάλων τού Καθεστώτος υπάρχει μαρτυρία ότι ο Γ.Παπαδόπουλος ή άλλος από το Καθεστώς ήτο υπέρ τής ανακλήσεως και απόδειξις είναι ότι όταν ελήφθη υπό τού Βασιλέως απόφασις ανακλήσεως και μέχρις αυτή αρχίσει νά υλοποιήται το Αρχηγείον Στρατού κρυφίως και ταχέως εν συνεργασία μέ τόν εφοπλιστή Γιάννη Λάτση διαθέσαντα τά πλοία απέστελεν εις τήν Κύπρον από το Κέντρον Τεθωρακισμένων εδρεύοντος εις τό ΓΟΥΔΗ μίαν Ιλη Καταστροφέων αρμάτων Μ18 τήν οποίαν υπεδέχθη εις τήν Λεμεσόν ο εκεί Ελλην Αντισυνταγματάρχης ΤΘ Σπηλιωτόπουλος.

Καί αμέσως μετά ενώ απεσύρετο η ΕΛΔΥΚ/Μ ο Γ.Παπαδόπουλος απήτησεν νά παραμείνουν κρυφίως και παρέμεινον 275 Αξιωματικοί-Υπαξιωματικοί να επανδρώσουν τήν Εθνικην Φρουράν,όλος ο βαρύς οπλισμός ώς και πυρομαχικά 20 ημερών πολέμου».Καί αμέσως μετά από τάς αρχάς τού 1968 μέ πλαστά Διαβατήρια Κυπριακά επανήρχισεν η επαναποστολή Αξιωματικών και ειδικευμένων οπλιτών τοσούτον ώστε σχεδόν το σύνολον τής Εθνοφρουράς εις ποσοστόν κρισίμων ειδικοτήτων να καλύπτηται απο Ελλαδίτας μέχρι το 1974 πού επολέμησαν και τινές έπεσαν επί τού πεδίου τής μάχης τυπικώς ώς Κυπριοι.(Ετσι παρανόμως μέ τό Κυπριακόν επώνυμον ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ υπηρέτησα κι’ εγώ το 1971-3

στ.Ο βετεράνος δημοσιογράφος Γ.Λεονταρίτης εις τήν εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» τής 18.3.2018 αναφέρει επί λέξει:

«Σ’ εκείνην τήν περίοδον πού βρεθήκαμε πρό τού πολέμου μέ τήν Τουρκίαν ο Γ.Παπαδόπουλος δέν συμφώνησε μέ τήν απόσυρσιν τής Μεραρχίας.Η απόφασις ανακλήσεως τής Μεραρχίας ελήφθη από το Πολεμικόν Συμβούλιον υπό τήν Προεδρίαν τού Βασιλέως Κωνσταντίνου…» Και συνεχίζει «Η ιστορία δέν γράφεται μέ τάς προτιμήσεις και τά κέφια τού καθ’ ενός.Καί διά να είμεθα δίκαιοι ο Παπαδόπουλος ήτο αντίθετος τής ανακλήσεως….».

6.Όταν καταγράφωνται όλαι αι ανωτέρω αναμφισβήτητοι αποδείξεις ότι ο Βασιλεύς απέσυρεν την Μεραρχίαν ποίαν ετέραν χρείαν θέλετε; Και μή ισχυρισθή κάποιος ότι οι Συνταγματάρχαι ήλεγχον την κατάστασιν και όχι ο Βασιλεύς. Λάθος, ο Βασιλεύς είχεν μαζί του όλας τάς Μεγάλας Μονάδας (1^η Στρατιά-Α’,Β’,Γ’ Σώματα Στρατού-Μεραρχίας-Ναυτικόν-Αεροπορία) διό και ηδυνήθη να οργανώση υπό άκραν μυστικότητα το κίνημα της 13^ης Δεκεμβρίου και εάν έκ συμπτώσεως δέν ευρίσκοντο είς την Κομοτηνήν οι Διοικηταί τής 22ας Επιλαρχίας και τού 645 Μηχανοκινητου Ταγματος Πεζικού της ΧΧΤΘ/Μ Αντισυνταγματάρχαι Χρ.Πυρόπουλος και Νικ.Πετάνης ώς και όλοι οι κατώτεροι Αξιωματικοί τών δύο αυτών Μονάδων καθώς και τινές άλλοι νεαροί Αξιωματικοί έγγύς ευρισκομένων Μονάδων μέχρι τάς Φέρας,ώς η ταπεινότης μου υπηρετών τότε εις την 21^ην ΕΜΑ, να είναι πιστοί εις την 21^ην Απριλίου μέ βεβαιότητα το κίνημα τού Βασιλέως θα επετύγχανεν..