Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του στην «Καθημερινή» ο Κ. Φίλης, καθηγητής του Αμερικανικού Κολεγίου κάνει την εκτίμηση, μετά από μια επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για την Ανατολική Μεσόγειο όσο της αποδίδουμε. Ούτε και νοιάζεται, ιδιαίτερα, αν εκλεγεί ή όχι ο Ερντογάν. Μπορεί να θεωρεί καλύτερη εξέλιξη την επανεκλογή του διότι σε αντίθετη περίπτωση η Τουρκία θα περάσει μια μη επιθυμητή αστάθεια. Έχουν αναθέσει, δε, την διαχείριση των ισορροπιών στην περιοχή στη Γερμανία. Αντιθέτως από την εικόνα που έχουμε στην Ελλάδα, κατά τον αρθρογράφο, οι ΗΠΑ δεν θεωρούν και τόσο προβληματική την ερωτοτροπία της Τουρκίας με ανεπιθύμητες, για την Ουάσιγκτον, χώρες διότι με την εμπλοκή της σε διάφορες περιοχές παρέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Αντιθέτως, στο Κογκρέσο υπάρχει μια διακομματική αρνητική πρόσληψη της τουρκικής συμπεριφοράς.
Αν αυτό κρατήσουμε ως ένα, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ως δεύτερο και την εμμονή της Τουρκίας να διαδραματίσει περιφερειακό ρόλο και να αιτείται, συνεχώς, νέες αρμοδιότητες. Στην προσπάθειά της αυτή δεν θα είναι τόσο εύπιστη και υπάκουη στα δυτικά κελεύσματα.
Ο κ. Φίλης έχει μια ενδιαφέρουσα παρουσία στο δημόσιο λόγο αλλά, δεν νομίζω πως αυτή που περιγράφει είναι η πολιτική των ΗΠΑ. Βεβαίως, όταν γίνονται επισκέψεις στην χώρα τους και οι άνθρωποι ενημερώνονται από υπηρεσίες των ΗΠΑ, η αμερικανική γραφειοκρατία φροντίζει να περνά αυτό που θέλει. Και αν οι επισκέπτες έχουν και δημόσιο λόγο, ο λόγος αυτός αναπαράγεται.
Το σχόλιό μου δεν αφορά στον κ. Φίλη ο οποίος από καιρού εις καιρόν καταθέτει ενδιαφέροντες συλλογισμούς αλλά την τακτική των ΗΠΑ. Άλλωστε, στο κείμενό του ο κ. Φίλης φροντίζει να παρουσιάζει αυτά που άκουσε εν είδει ρεπορταζ.
Κάνει, όμως, στο τέλος, μια πρόταση την οποία συμμερίζομαι και έχω και εγώ κατά καιρούς διατυπώσει εδώ.
Αντί να περιμένουμε από τρίτους να καταθέσουν πρόταση προσέγγισης και λύσης προβλημάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, μήπως θα πρέπει η Ελλάδα να καταστρώσει σχέδιο πάνω στο οποίο να γίνει η συζήτηση;
Όταν οι αντιβενιζελικοί πήραν την εξουσία και ακολούθησαν επεκτατική πολιτική στη Μικρά Ασία κάλεσαν τον Μεταξά να τον συμβουλευτούν. Με απλά λόγια ο Μεταξάς εξέφρασε την αντίθεσή του στην προέλαση και τους είπε: αντί να τρέχουμε εμείς με χίλιους δύο κινδύνους να πονοκεφαλιάζουμε πως θα καταλάβουμε τα κάστρα του Κεμάλ ας οχυρώσουμε καλά την Σμύρνη σε μια λογική ακτίνα έξω από την πόλη και ας προσπαθεί ο Κεμάλ να πονοκεφαλιάζει πως θα μας εκπορθήσει. Βεβαίως, την στιγμή εκείνη το ζητούμενο δεν ήταν ο έλεγχος της περιοχής που για τον Μεταξά ήταν αδύνατος αλλά μια συμφωνία για συντεταγμένη υποχώρηση. Η προέλαση, όμως, είχε αρχίσει και η πρόταση Μεταξά είχε ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Τώρα που με καλέσατε είναι αργά, τους είπε.
Όσο δεν διαμορφώνει η Ελλάδα προτάσεις οι εξελίξεις θα είναι αρνητικές. Οι ΗΠΑ δεν θα πιέσουν την Τουρκία. Το πολύ πολύ να την παροτρύνουν, όπως έκανε και ο Μπλίνκεν. Αν χρειασθεί κάποιον να πιέσουν θα είναι η Ελλάδα.
Μπορεί το ΥΠΕΞ να διαμορφώσει πρόταση;
Παντελής Σαββίδης
Ας αφήσομε λίγο στην άκρη το τι έγινε ή γινόταν πριν από 100 χρόνια κι ας έλθομε στο παρόν. Η σημερινή Ελλάς δεν καταστρώνει σχέδια. Τής τα καταστρώνουν κι αυτή απλώς εκτελεί.-
ΥΓ: Αλήθεια, ποιο είναι το πραγματικό ΥΠΕΞ στην Ελλάδα; Το κτήριο τής Β. Σοφίας, οι προσωπικοί σύμβουλοι τού Μητσοτάκη, ή το ΕΛΙΑΜΕΠ;
Ιδού ένα σχέδιο διαμόρφωσης πρότασης:
Αν ήταν πατριώτες οι ιθύνοντες νόες της χώρας, θα έπρεπε να προσπαθήσουν να πείσουν τις ΗΠΑ ότι είναι υπέρ του συμφέροντός τους η ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Η Τουρκία βέβαια θα αντιδρούσε και ο στόχος πιθανότατα δεν θα επιτυγχάνετο. Όμως η ελληνική πρωτοβουλία (συνοδευόμενη από ολοκληρωμένη πρόταση στρατιωτικής συνεργασίας Κύπρου – Αμερικής) θα υποχρέωνε την Τουρκία να αναδιπλωθεί λίγο σε σχέση με τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της.
Αντιθέτως η Ελλάδα και η Κύπρος δεν θα είχαν τίποτα να χάσουν από την όλη διπλωματική προσπάθεια.
Πρώτα-πρώτα όταν σχεδιάζουν οι μικροί ας πούμε εμείς
1.-στην Ιωνία το 1919 και 1920 μετά τις Σέβρες ,που ούτε καν σχεδιάσαμε στρατιωτικώς εκείνη την επέμβαση , γιατί μας διέταξαν να πάμε εκεί οι Σύμμαχοι του Βενιζέλου, χωρίς να απαιτήσουμε την στρατιωτική τους βοήθεια μέχρι τέλους ,-και
2.-όταν το 2004-2009 ”τα βρήκαμε” με Ρώσους και Κινέζους σε αγωγούς πετρελαίου και εμπόριο στην Ευρώπη από το λιμάνι του Πειραιά
μας ”γκρέμισαν” στα τάρταρα για μια 10ετία.
Τώρα τυχόν σοβαρά Σχέδια μας για την Ανατολική Μεσόγειο -εν αγνοία των Αμερικανών και Βρετανών,- όπως μας προτείνει ο κ. Φίλης και πολλοί άλλοι- θα γίνουν ευμενώς αποδεκτά από αυτούς ή θα μας ”επαναφέρουν στην τάξη” όπως το 1922 και το 2010 γιατί ”παρανακατευτήκαμε με τα πίτυρα” ;;;.
Μπορεί να μας επιβεβαιώσει το αντίθετο ο κ.Φίλης και όσοι άλλοι ”αιθεροβάμονες”;;;.
ΚΑΙ το κυριότερο. Στο Σχέδιό μας θα πρέπει να υπολογίσουμε και την Τουρκία μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία ,αλλά θα δεχτεί στο ίδιο τραπέζι -έστω οβάλ-για διαπραγματεύσεις τον εκλεγέντα Πρόεδρο της κ. Χριστοδουλίδη ο κ.Ερντογάν -ή όποιος άλλος εκλεγεί -όταν αυτήν την Κυπριακή Δημοκρατία δεν την αναγνωρίζουν οι Τούρκοι από το 1974;;;.
Δεν πιστεύω να προτείνει ο κ. Φιλης και οι ομόφρονές του να προηγηθεί κανένα νέο Σχέδιο Ανάν.
ΈΧΟΥΜΕ ΑΓΕΦΥΡΩΤΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΑΠΟ ΤΟ 1974 .
ΑΣ ΤΙΣ ΠΑΓΩΣΟΥΜΕ ΟΣΟ ΑΥΤΗ ΚΡΑΤΑΕΙ ΕΚΕΙ ΤΟΥΣ 40.000 ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΕΙ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΑΣ.
Υ.Γ Οι μεγάλοι γεωπολιτικοί σύμμαχοί μας θα περιμένουν αυτό το Σχέδιο για την Ανατολική Μεσόγειο ,όπως περίμεναν από το 1995 μέχρι το 2018 για και την Συμφωνία των Πρεσπών .
Δεν μας λείπουν οι ΥΠΕΞ λάτρεις της ενεργητικής διπλωματίας ,όπως ο κ.Κοτζιάς για τις Πρέσπες.