Μάρω Βακαλοπούλου
Ποιος θα είναι ο νικητής στις 29 Ιανουαρίου; Ο 49χρονος Αμόν, πρώην υπουργός Παιδείας, έχει αναμφισβήτητα πολλές πιθανότητες πλέον, παρά την έκκληση του θεσμικού Βαλς προς τους ψηφοφόρους της Αριστεράς να μην επιλέξουν τη «βέβαιη καταστροφή».
Στο σημείο ωστόσο που έχει βρεθεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα σήμερα, με το χάσμα ανάμεσα στους αριστερούς ιδεολόγους και τους αριστερούς ρεαλιστές πιο μεγάλο από ποτέ, πολιτικοί αναλυτές συμφωνούν στην πλειονότητά τους σε ένα πράγμα: το Κόμμα δεν θα είναι ποτέ το ίδιο.
Θαυμαστής του Μπέρνι Σάντερς, του «δημοκρατικού σοσιαλιστή» γερουσιαστή από το Βερμόντ των ΗΠΑ, και ακτιβιστής από τα σχολικά του χρόνια, ο Αμόν αυτό παρουσιάστηκε στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους της Γαλλίας ως «αντίδοτο» στη δεξιά στροφή του πρώην πρωθυπουργού. Και δεν είναι μόνος του σε αυτόν τον αγώνα. Σύμμαχος του ο πρώην υπουργός Οικονομίας Αρνό Μοντμπούρ, που επίσης υποχρεώθηκε σε παραίτηση το 2014, και ο οποίος αφού δεν κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο κάλεσε τους ψηφοφόρους να στηρίξουν τον Αμόν.
Για τουλάχιστον δύο χρόνια μετά την απομάκρυνσή του, ο Αμόν κράτησε χαμηλούς τους τόνους. Μέχρι που άρχισε πια να εξαπολύει μετωπική σύγκρουση με τον Βαλς τονίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να στηρίξει πολιτικές οι οποίες ούτε μείωσαν τα ποσοστά της ανεργίας ούτε έδωσαν ώθηση στην ανάπτυξη.
Ακρογωνιαίος λίθος της προεκλογικής του εκστρατείας είναι το ελάχιστο καθολικό εισόδημα των περίπου 750 ευρώ μηνιαίως για όλους τους Γάλλους άνω των 18 ετών ως απάντηση στη «διάβρωση των θέσεων εργασίας που έφερε η ψηφιακή επανάσταση». «Το ελάχιστο καθολικό εισόδημα θα είναι η κοινωνική προστασία του 21ου αιώνα», εκτιμά ο Αμόν υπογραμμίζοντας ότι σήμερα 8,8 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στα όρια της φτώχειας στη Γαλλία.
Ψηλά στην ατζέντα του Αμόν βρίσκεται επίσης η προστασία του περιβάλλοντος, η νομιμοποίηση της κάνναβης και η χαλιναγώγηση των ανισοτήτων τόσο στον τομέα της υγείας όσο και στον τομέα της Παιδείας.
Το ερώτημα ωστόσο που τίθεται μετά τον θρίαμβό του επί του Βαλς στον πρώτο γύρο των προκριματικών εκλογών (36% έναντι 31%) δεν είναι μόνο εάν θα καταφέρει να ηγηθεί του Κόμματος ή εάν θα μπορέσει να το «επανατοποθετήσει» στον κεντροαριστερό προσανατολισμό του. Κυρίως είναι εάν θα καταφέρει να συσπειρώσει τη σοσιαλιστική οικογένεια. Διότι, όπως σχολιάζει ο γάλλος δημοσιογράφος Σιλβέν Κουράζ στον Nouvel Observateur, εάν όντως υπερισχύσει, τότε υπάρχει μεγάλος κίνδυνος οι ρεαλιστές Αριστεροί να βρουν καταφύγιο στον ανεξάρτητο Μανουέλ Μάκρόν, τον πρώην υπουργό Οικονομίας που φαίνεται να κερδίζει συνεχώς έδαφος στην κούρσα προς τις προεδρικές εκλογές της άνοιξης. Εάν πάλι, είναι ο Βαλς που θα οδηγήσει τους Σοσιαλιστές στις εκλογές, τότε ένα πολύ πιθανό σενάριο θέλει τους ιδεολόγους αριστερούς του Σοσιαλιστικού Κόμματος να στρέφονται προς τον Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο οποίος επί του παρόντος στηρίζεται από το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Εφόσον οι προβλέψεις αυτές επιβεβαιωθούν, όπως επίσης και οι δημοσκοπήσεις που θέλουν τους Σοσιαλιστές να μην περνούν ούτε καν στον β’ γύρο, δεχόμενοι ταπεινωτική ήττα αφενός από τον Κεντροδεξιό Φρανσουά Φιγιόν και αφετέρου από τη ηγέτιδα του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, τότε το διαζύγιο μοιάζει μονόδρομος και η επανασύνθεση αναπόφευκτη.
