του Παντελή Σαββίδη
Υπάρχει η πολιτική που διαμορφώνει το αθηναϊκό κράτος, η οποία δεν μπορεί να εκφράζει το σύνολο του ελληνισμού διότι τον θεωρεί αποικία του, και υπάρχει και η πολιτική την οποία θα πρέπει να διαμορφώσουν σκεπτόμενες δυναμεις απέναντι στην Τουρκία. Οι σοβαροί διαμορφωτές της εξωτερικής του πολιτικής.
Η Τουρκία αυτήν την στιγμή διέρχεται μια περίοδο μετάβασης στην μεταερντογανική εποχή.
Λόγω της φύσης της και των πολλών εθνοτήτων που κατέλαβε κι ενσωμάτωσε ο τουρκισμός, η Τουρκία δεν εκφράζεται απο μια πολιτική αντίληψη, αν και στην επικράτησή της στην περιοχή ως περιφερειακής δύναμης πρέπει να συμφωνούν όλοι.
Στα επι μέρους, όμως, υπάρχουν διαφορές. Κυρίως, στην φύση του καθεστώτος και στις δυνάμεις που θα κυριαρχούν στην διακυβέρνησή του.
Στην Τουρκία υπάρχει βαθύ κράτος. Και η αντίληψη που έχει είναι η κεμαλική. Αλλά η μαφιόζικη κεμαλική. Οτιδήποτε αποκλίνει απο τον κεμαλικό τουρκισμό, εξαφανίζεται.
Αυτό το κεμαλικό κράτος το ήλεγξε ο Ερντογάν αλλά τώρα, καθώς πέφτει, το βαθύ κράτος ανασυστήνεται.
Το ερώτημα που αγνοεί το αθηναϊκό κράτος- για μην πω κρατίδιο και παρεξηγηθούν- είναι ποιών τουρκικών δυνάμεων η ανάδυση ευνοεί την συνύπαρξη με την Ελλάδα. Και αν δεν είναι εμφανείς να εντοπιστούν και να υποστηριχθούν. Όχι πως οι αθηναϊκές κυβερνήσεις έχουν την δυνατότητα να στηρίξουν τουρκικές δυνάμεις οι οποίες τις ευνοούν. Αλλά μπορεί να τις προβάλλουν στα διεθνή φόρα όταν ερωτώνται.
Για παράδειγμα, η αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα και η ανάπτυξη της πολιτικής της Ουάσιγκτον στην περιοχή με ελληνική παράμετρο. δεν ήταν πολιτική επιλογή της Αθήνας. Της επιβλήθηκε απο τις ΗΠΑ. Είναι αυτή η επιλογή προσωρινή μέχρι να ξεκαθαρίσουν τις σχέσεις τους με τον Ερντογάν ή έχει μονιμότερα χαρακτηριστικά; Διότι αν είναι προσωρινή, τότε η υπαγωγή της Ελλάδας στην σφαίρα επιρροής της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης είναι θέμα χρόνου. Αν έχει μονιμότερα χαρακτηριστικά μιας συνύπαρξης και συνεργασίας με την Τουρκία ως πυλώνα ασφαλείας της Δύσης στην περιοχή (για την μετα Ερντογάν εποχή μιλάμε), τότε στο αθηναϊκό κάτος πρέπει να αναζητήσουν τις δυνάμεις που είναι ευνοϊκές προς μια τέτοια συνεργασία.
Για να γίνουν πιο αντιληπτά τα παραπάνω, η Δύση έχει τρείς επιλογές:
-Η πρώτη είναι η απομάκρυνση της Τουρκίας απο την επιρροή της Δύσης Σ αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να αναζητήσουν οι δυτικές ηγεσίες αντικαταστάτη. Και ο αντικαταστάτης αυτός μπορεί να είναι μια συλλογική δύναμη. Σαν και τις συνεργασίες που διαμορφώνονται με κύριο άξονα Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ. Στην περίπτωση αυτή ο ρόλος της Ελλάδας είναι αναβαθμισμένος.
– Η δεύτερη είναι η επιστροφή της Τουρκίας στο δυτικό μαντρί. Στην περίπτωση αυτή θα ήταν τραγικό σφάλμα η επανάληψη της προηγούμενης πολιτικής της δύσης. Να εναποθέσουν όλες τις ελπίδες τους στην Τουρκία. Κάτι άλλο πρέπει να εφεύρουν.
-Η τρίτη επιλογή, είναι η επιστροφή της Τουρκίας στη δύση και η ένταξή της στο σύστημα συμμαχιών που έχει, ήδη, διαμορφωθεί. Στην περίπτωση αυτή, με ποιες δυνάμεις συνομιλεί στην Τουρκία η κυβέρνηση της Αθήνας;
Επειδή θεωρώ πως η τρίτη αυτή περίπτωση είναι η πιθανότερη, (επιστροφή, δηλαδή, της Τουρκίας στη δύση και ένταξή της στο σύτημα συμμαχιών που έχει ήδη διαμορφωθεί), καλόν είναι οι διαμορφωτές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής να αρχίσουν να σχεδιάζουν πως η Τουρκία θα ενταχθεί στις ήδη διαμορφούμενες συμεργασίες χωρίς να βλαφθούν τα ελληνικά (όχι αθηναϊκά) συμφέροντα και με ποιες δυνάμεις πρέπει να αρχίσουν να συνομιλούν ώστε να ενισχυθούν και να επικρατήσουν στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας. Υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις και η Ελληνική Περιφερειακή Αμφικτυονία θα τις αναδείξει.
ΥΓ: Το κείμενο αυτό δεν απευθύνεται σε όσους πιστεύουν πως η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου, αποτελεί κυρίαρχο κράτος και επειδή εκφράζουν οι ίδιοι την αποφασιστικότητά τους στο καφενείο, μπορεί η Ελλάδα να επιβάλλει τη βούλησή της στην περιοχή. Έτσι, απλώς, διότι είναι Έλληνες. Για να μην περάσουμε σε μια νέα, ύπουλη και soft τουρκική επικυριαρχία χρειάζεται πολιτική. Η οποία θα διαμορφωθεί με πολύ μεγάλη μελέτη, λαμβάνοντας υπόψη πολλές παραμέτρους και αδιαφορώντας για όσους εκτονώνονται στο διαδίκτυο, νομίζοντας πως η επιθυμία τους θα γίνει πραγματικότητα επειδή οι φίλοι τους τους το ευχήθηκαν στις γιορτές.
Όλοι έχουμε δικαίωμα στην ανήσυχη σκέψη – όπως επανειλημμένα αποδεικνύετε και εσείς με τα γραπτά σας ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ-,αγαπητέ κ. Σαββίδη, αλλά ας μη προφητεύουμε μη αναστρέψιμες καταστροφές για ένα κράτος -έστω το Αθηναικό (πάντα εδώ και 200 χρόνια αυτό επικρατούσε στον ελλαδικό χώρο ) ,όσο και αν εσείς και εγώ και πολλοί άλλοι λατρεύουμε τον αντίπαλο αυτού του κράτους Ίωνα Δραγούμη ,που όμως τον εξόρισε για πέντε χρόνια και τελικά τον δολοφόνησε το 1920.
Το Κεμαλικό κράτος-για να επικεντρωθούμε στο άρθρο -προσπαθεί να ανασυσταθεί ,αλλά αν δεν επέμβει ”ο άτλαντας από το 1923 του Κεμαλικού κράτους τουρκικός στρατός” δεν θα νεκραναστηθεί .γιατί θα το προλάβουν -ο πρώην Ερντογανικός και θεωρητικός της Γαλάζιας Πατρίδος με τα μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες της και οι οπαδοί του ,ο γνωστός μας κ.Νταβούτογλου -τον οποίον ”μάλλον πάνε” και οι Δυτικοί .
Σημασία -και μεγάλη -έχει ότι, το ελληνικό πολιτικό σύστημα και ”το κράτος των Αθηνών”συνεταράχθησαν με τα ελληνοτουρκικά γεγονότα στις Καστανιές του Έβρου και στην Ανατολική Μεσόγειο το 2020 και δύσκολα θα επανέλθουν -σώπασε και το ΕΛΙΑΜΕΠ-στις” γλυκανάλατες” από το 1996-2019 σχέσεις μας με την Τουρκία.
Καιρό τώρα με την παρούσα κυβέρνηση προετοιμαζόμαστε και διπλωματικώς και στρατιωτικώς και ας μην αμφιβάλλουμε θα ανταποκριθεί όσο γίνεται καλύτερα η χώρα μας αν η χρεία το επιβάλλει.
ΤΕΛΟΣ καλό θα ήταν να μην εξαρτούμε τις δικές μας προετοιμασίες και ενέργειες από τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις της Τουρκίας- τις γνωρίζουμε από το 1912 ,γιατί ” ο λύκος τρίχα αλλάζει ,κεφάλι δεν αλλάζει” -ούτε από τις εξαγγελίες και δραστηριότητες των τουρκικών πολιτικών κομμάτων-ας αφήσουμε μόνο το ΚΚΕ να έχει επαφές με τους αδελφούς τούρκους εργαζόμενους- και ας ξανακοιταχτούμε όλοι οι Έλληνες (της Κύπρου και της Ελλάδος) αλλά κυρίως οι πολιτικοί- στα μάτια και να αποφασίσουμε με προοπτική 10ετίας ακόμη και ελληνοτουρκικό πόλεμο (με φέρετρα φυσικά) ,γιατί όλες οι άλλες ”μεγαλεπήβολε” στρατηγικές αναλύσεις και προβλέψεις θα είναι ασκήσεις επί χάρτου και παιχνίδια στην άμμο.
Υ.Γ Ο κόσμος ήταν πάντοτε ταραγμένος . Οι ευαίσθητοι άνθρωποι ένιωθαν ξένοι σε όλες τις εποχές .Όμως έτσι είναι ο κόσμος από τότε που δημιουργήθηκε, αγαπητέ κύριε Σαββίδη .
Καλή πρωτοχρονιά και καλή χρονιά- ο Θεός να φυλάει την Πατρίδα και όλους μας.
Το αθηναϊκό κράτος και η νομιμοποίησή του να εκπροσωπεί όλον τον Ελληνισμό έχει απαντηθεί με την συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή πληθυσμών.
Ενώ μέχρι τότε η εστία νομιμοποίησής του ήταν η Μεγάλη Ιδέα, από εκεί και έπειτα, με την κατάρρευση του μικρασιατικού Ελληνισμού, έπαψε να υπάρχει κάποιο άλλο κέντρο με προδιαγραφές κράτους να εκπροσωπεί πολιτικά τον Ελληνισμό. Η Κύπρος δεν διεκδίκησε ποτέ κάποιον ρόλο, λόγω του γεγονότος ότι επιδίωκε την ένωση. Ο ομογενειακός Ελληνισμός δεν έχει πολιτικό ή οικονομικό τρόπο να ασκεί πολιτική, οπότε εκ των πραγμάτων όταν μιλούμε για πολιτικά οργανωμένο Ελληνισμό εννοούμε το ελλαδικό κράτος.
Όσον αφορά τώρα τις επιλογές για μια νέα στρατηγική απέναντι στην τουρκία οφείλουμε να διαπιστώσουμε, ότι με την παρούσα αστική τάξη, η χώρα και άρα ο Ελληνισμός δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δηλώνουν και να πράττουν ό,τι είναι απαραίτητο ώστε η Δύση (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε.) να μας θεωρούν δεδομένους.