Με εξέπληξε η εκτίμηση του διαδικτύου στον Χρήστο Σαρτζετάκη. Ίσως, διότι οι διαδικτυακοί “φίλοι” βρίσκονται στο ιδιο, με εμένα, κλίμα.
Με αφορμή τον θάνατό του αξίζει μια πολύ σύντομη πολιτική αναδρομή.
Ο Χρ. Σαρτετάκης εξελέγη πρόεδρος το 1985 με μια επεισοδιακή διαδικασία. Στις λεπτές συνταγματικές αποχρώσεις της δεν μπορώ να υπεισέλθω. Αλλά είμαι πεπεισμένος ότι οι συνταγματολόγοι κρίνουν με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις τους. Δικαιολογούν τις ερμηνείες τους αλλά στο υπόβαθρο των ερμηνειών τους υπάρχει ως καταλυτικό στοιχείο η πολιτικοιδεολογική τους οπτική. Εκείνη την εποχή οι προεξάρχοντες του είδους όχι, μόνο, δεν διέκειντο ευνοϊκά στον Σαρτζετάκη και τον πρωθυπουργό που τον πρότεινε αλλά είχαν στενή σχέση και επηρεάζονταν απο τον Κων. Καραμανλή και την καταλυτική πολιτική παρουσία του.
Πέραν, λοιπόν, των συνταγματικών, η εκλογή Σαρτζετάκη σηματοδότησε μια τομή στην μεταπολεμική εξέλιξη της Ελλάδας. Η κοινωνία ήρθε σε αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτικοιδεολογική αντίληψη που επικράτησε στη χώρα μετά τον Εμφύλιο.
Η πρώτη ρήξη με το εμφυλιοπολεμικό κλίμα έγινε το 1974 και την στήριξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Διαχειρίστηκε ευφυώς την μετάβαση απο την δικτατορία στην δημοκρατία, αν και δεν πιστευω πως με την τραγωδία που προκάλεσαν θα μπορούσαν να παραμείνουν στην εξουσία οι στρατιωτικοί. Θα χύνονταν, όμως αίμα. Και αυτό το απέφυγε ο Καραμανλής με τους χειρισμούς του. Άψογη ήταν η στάση του και στο δημοψήφισμα για την μοναρχία.
Η δεύτερη ρήξη ήταν η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Για την μετεμφυλιακή Ελλάδα ήταν αδιανόητο να κυβερνά άλλος πλην της δεξιάς. Και ο Καραμανλής, του οποίου την συμβολή στην ανάπτυξη της μεταπολεμικής Ελλάδας αναγνωρίζω, ήταν μέρος αυτού του συστήματος. Με τις ιδαιτερότητες του χαρακτήρα του, βεβαίως, αλλά ήταν μέρος του συστήματος.
Ακόμη και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν τολμούσε να έρθει σε ριζική αντίθεση με το σύστημα. Την επιλογή Σαρτζετάκη επέβαλε στον Ανδρέα ο λαός με την άρνησή του να αποδεχθεί την υποψηφιότητα Καραμανλή ως υποδεικνυομένου Προέδρου της Δημοκρατίας απο το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, τον Ανδρέα.
Ήταν η δεύτερη φορά που ο Σαρτζετάκης ερχόταν, ως παρουσία, σε αντίθεση με το μετεμφυλιακό σύστημα. Η πρώτη ήταν η υπόθεση Λαμπράκη.
Ο Σαρζετάκης, τον οποίο τα δημοσιεύματα φέρουν ως φιλελεύθερο βενιζελικό είχε μια ιδιαίτερη αντίληψη για την λειτουργία των θεσμών στους οποίους απέδιδε απόλυτο χαρακτήρα. Και ως ανακριτής στην υπόθεση Λαμπράκη και ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας άσκησε τα καθήκοντά του όπως ο νόμος, το Σύνταγμα και το περιεχόμενο των θεσμών ορίζουν.
Δεν ήταν και φοβάμαι πως δεν είναι αυτή η κυρίαρχη αντίληψη για την λειτουργία των θεσμών στην Ελλάδα.
Οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες, ακόμη και οι δυτικόφρονες “εκσυγχρονιστές” θέλουν τους θεσμούς να λειτουργούν με την επιρροή των υποκειμένων που τους υπηρετούν.
Η κριτική που άσκησαν στον Χρήστο Σαρτζετάκη, όταν ερχόταν σε αντίθεση ακόμη και με την παντοδυναμία του Ανδρέα Παπανδρέου, αυτό υπονοεί.
Έχοντας συνείδηση της δύναμης που του παρείχε ο θεσμός που υπηρετούσε ο Σαρτζετάκης αδιαφορούσε για τις δυσαρέσκειες που θα προκαλούσε η άσκηση του καθήκοντός του. Ήταν ένας άριστος δημόσιος λειτουργός, ίσως, όχι πολιτικός.
Αλλά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τους συνταγματικούς περιορισμούς του έχει ρόλο περισσότερο θεσμικού αντιβάρου χωρίς πολιτική αρμοδιότητα. Και στον ρόλο αυτό ο Χρ. Σαρζτετάκης ήταν άψογος. Δεν ξέρω πως θα διαχειριζόταν τον θεσμό αν είχε περισσότερα πολιτικά χαρακτηριστικά.
Οι δηλώσεις του, πάντως, για το ελληνικό έθνος και την θέση του στην διεθνή κοινότητα με εξέφραζαν πλήρως.
Καλό Ταξίδι σε έναν Πρόεδρο που δύο φορές στη ζωή του επηρέασε την πορεία μας ως έθνους. Και την επηρέασε θετικά.
« Με εξέπληξε η εκτίμηση του διαδικτύου στον Χρήστο Σαρτζετάκη» :
Η εκτίμηση του κόσμου προφανώς προέρχεται απ’ την ευθύβολη, ορθολογική, αντικειμενική και πατριωτικού πνεύματος αρθρογραφία του, και του λόγου του, που συλλέγεται εδώ: http://www.sartzetakis.gr
Μακράν ο καλύτερος πρόεδρος που είχε η χώρα μας ποτέ.
ΥΓ. Η ιστοσελίδα του επιβάλλεται να παραμείνει ανοιχτή, άπαξ.
” Άψογη ήταν η στάση του και στο δημοψήφισμα για την μοναρχία”
Αμφισβητείται πολύ. Σάς θυμίζω ότι άφησε άπαξ των πρώην βασιλέα να μιλήσει στην τηλεόραση κι αυτό από το εξωτερικό. Όπως αργότερα είπε ο Κωνσταντίνος, ήταν λάθος του, άπαξ κι έπεσε η δικτατορία και προσωρινώς ίσχυσε το Σύνταγμα τού 1952, να μην έλθει στην Ελλάδα και να εγκατασταθεί στο “σπίτι του” και να δώσει τον αγώνα απ’ εκεί και όχι από το Λονδίνο. Είπε επίσης, πράγμα που δεν διεψεύσθη ποτέ, ότι ο Καραμανλής το ξεγέλασε, λέγοντάς του ότι, μετά που θα πάει στην Ελλάδα, θα το ειδοποιήσει να έλθει, αν η κατάσταση το επιτρέπει. Όχι, το δημοψήφισμα έγινε όπως το ήθελε ο Καραμανλής, το οποίον βεβαίως είχαν διώξει τα ανάκτορα το 1963. Και ο Κων/νος Μητσοτάκης είχε κάμει στο Λονδίνο δήλωση, με την οποία χαρακτήρισε το δημοψήφισμα “unfair”. Και ήταν. Εφ’ όσον επανέφεραν τον Σύνταγμα τού 1952, ποιος αποφάσισε ότι “τα καθήκοντα τού βασιλέως θα αναλάβει προσωρινός πρόεδρος τής Δημοκρατίας”; Ούτε καν αντιβασιλεύς, όπως το 1944. Όλες αυτές, όμως, οι αυθαιρεσίες τού Καραμανλή, είχαν σαν αποτέλεσμα και την σύνταξη κυριολεκτικώς στο γόνατο τού 1975, κομμένου και ραμμένου στα μέτρα του, το οποίο έτεκεν το σημερινό καταστροφικό πολιτικό σύστημα. Να τα θυμώμαστε αυτά, κ. Σαββίδη.
Όσον αφορά στα τής εκλογής τού Σαρτζετάκη, ο ίδιος έχει δώσει απάντηση στο ιστολόγιό του, το οποίο συμφωνώ με τον θ.Γ. ότι πρέπει να παραμείνει ανοικτό.
“στο γόνατο τού 1975” => στο γόνατο τού συντάγματος τού 1975
Γράφεται στο σχόλιο της ημέρας ότι” Ακόμη και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν τολμούσε να έρθει σε ριζική αντίθεση με το σύστημα (μήπως όχι με το ανώνυμο Σύστημα της Μεταπολίτευσης που τον ευνοούσε από το 1974 και που τον ανέβαζε από το 13% το 1974, στο 26% το 1977 και στο 48% το 1981 ,αλλά δεν τολμούσε ”να σπάσει τα μούτρα του” στον σοφότατο και εμπειρότερο και ισχυρού χαρακτήρος Καραμανλή, αποδεκτό από Έλληνες και Ευρωπαίους, που είχε μαζί με την αναίμακτο Μεταπολίτευση και την επιτυχία της εισδοχής στην τότε ΕΟΚ;;;)
και συνεχίζει το Σχόλιο .”Την επιλογή Σαρτζετάκη επέβαλε στον Ανδρέα ο λαός με την άρνησή του να αποδεχθεί την υποψηφιότητα Καραμανλή ως υποδεικνυομένου Προέδρου της Δημοκρατίας ,δηλαδή του Ανδρέα”, αλλά αν ο συντάκτης του σχολίου διάβαζε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της 8ης Μαρτίου 1985 θα κατέγραφε ότι την επιλογή Σαρτζετάκη την επέβαλαν ο Γιώργος Κουρής με την ΑΥΡΙΑΝΗ του και ο Μένιος Κουτσόγεωργας ,ενώ ο Ανδρέας είχε υποσχεθεί την επιλογή Καραμανλή και τον εξαπάτησε, γιαυτό και η άμεση παραίτησή του και τα επακολουθήσαντα ”καραγκιοζλίκια” για την εκλογή του Σαρτζετάκη ,με τα δίχρωμα ψηφοδέλτια και την ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ -κατά τον πρύτανη των Ελλήνων συνταγματολόγων , (παραιτηθέντα την επομένη της 21ης Απριλίου 1967) Αριστόβουλο Μάνεση, ΨΗΦΟ του ασκούντος προεδρικά καθήκοντα ,λόγω της παραιτήσεως του Καραμανλή, Προέδρου τότε της Βουλής Γιάννη Αλευρά ,για να επιβεβαιωθεί η αρχή ”Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ”.
Αυτήν δυστυχώς την διαδικασία και εκλογή του απεδέχθη ο ανυποψίαστος ,τυχερός και Α-πολιτικός Σαρτζετάκης έχοντας την τύχη να ξαναεκλεγεί- ελέω ΚΚΕ- το ΑΝΔΡΕΟΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Ιουνίου 1985 και να αποδεχθεί όλες αυτές τις παρατυπίες και παρανομίες του Μαρτίου η υπό τον Κων/νο Μητσοτάκη-τον εφιάλτη κατά Ανδρέα- Αξιωματική Αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας, που ουδέποτε ως κόμμα κατέβαινε -και ούτε τώρα κατεβαίνει(γιατί απεχθάνεται την λαοκρατία) -στους δρόμους και αποδέχεται -όπως τώρα τις Πρέσπες-” τα γενόμενα, που δεν απογίγνονται”,χωρίς διαταραχή στο εσωτερικό και τις εξωτερικές μας σχέσεις, πράγματα άγνωστα στα ”δημοκρατικά” κόμματα της Πατρίδος μας ,που από το 1965 είναι στους δρόμους για το ”΄ψύλλου πήδημα” και ταλαιπωρούν την Ελλάδα ,γιατί εθίζουν τους Έλληνες σε ”νταηλίκια” -και στην καθημερινότητα μας-, όπως όλοι διαπιστώνουμε.
(Δεν είναι άσχετο το έγκλημα εις βάρος του 19χρονου ΑΛΚΗ).
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΤΕΥΟΔΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΧΡΗΣΤΟ ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ.
Οι πολιτικές συγκυρίες της εποχής νομίζω αδίκησαν τον τ.Πρόεδρο Χρήστο Σαρτζετάκη με τα γαλάζια ψηφοδέλτια και τον τρόπο εκλογής του από τη βουλή, επειδή δεν ήταν προϊόν συναλλαγής ή άκρατης φιλοδοξίας του, αλλά μάλλον δέχτηκε με αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος. Λιδωρίθηκε όμως άδικα και αργότερα κατά την άσκηση των καθηκόντων του τόσο με την προσήλωσή του στο θεσμό όσο και με τις αναφορές του στο Μακεδονικό που ήταν άλλη μία μάχη του ενάντια στο σύστημα. Τελικά δικαιώθηκε σε βάθος χρόνου από την ιστορία και γι αυτό εκτιμήθηκε τώρα η πατριωτική του στάση που δεν αποποιήθηκε τότε για να γίνει αρεστός. Σεβάστηκε όλους τους Έλληνες και τίμησε τη σημαία του κράτους που κλήθηκε να υπηρετήσει μένοντας ακέραιος ως το τέλος. Μοιραία οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και δεν μπορούν να τον αδικήσουν….
Τον αείμνηστο πια Σαρτζετάκη δεν τον αδίκησαν οι πολιτικές συγκυρίες.
Ο ίδιος -με τον” φωτοστέφανο ” του αδέκαστου δικαστή, που έγινε παγκοσμίως γνωστός με το έργο του Γαβρά ”Ζ” ,αδίκησε τον εαυτό του όταν δέχθηκε τις πολιτικάντικες μεθοδεύσεις των Κουρή και Κουτσόγεωργα για να ρίξουν τον Καραμανλισμό (όπως τότε έλεγαν ) ,γιατί ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ από το 1963 είχε συμβολικό αντιδεξιό και αντικαραμανλικό χαρακτήρα.
Ένας τέτοιος δικαστής δεν έπρεπε να δεχθεί την εκλογή του με την ψήφο του υπηρεσιακού Προέδρου της Δημοκρατίας Γιάννη Αλευρά και τότε θα είχε καταγραφεί στην συλλογική μνήμη του Ελληνισμού, ως δικαστής υπόδειγμα.
Ας ξεχάσουμε τα παρατράγουδα από το ταξίδι του στην Κίνα και τις μηνύσεις του κατά των Χάρυ Κλύν και Λάκη Λαζόπουλου ,που αμφότεροι αθωώθηκαν .
Δεν ήταν και ελπίζεται να μην είναι παράδειγμα προς μίμηση για κατάληψη του αξιώματος του Ανωτάτου Άρχοντος της Πατρίδος .
Φτάνουν πια τα σχόλια-δοξολογίες πάντων και πασών. .
Η υστεροφημία δεν είναι μαύρο ή άσπρο αλλά η εντύπωση που αφήνει κάποιος φεύγοντας από τον πολιτικό βίο στην κοινή γνώμη και έχει δίκιο ο κ. Σαββίδης ότι η εντύπωση που αφήνει φεύγοντας ο Σαρτζετάκης είναι θετική χωρίς να έχει επικοινωνιολόγους να του φτιάχνουν το προφίλ…… θα δεχόταν να γίνει Πρόεδρος και να “ξεχάσει” το Μακεδονικό ή να βγάλει δικαστική απόφαση υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών ή ότι τα μνημόνια είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα. Άραγε θα ήταν καλύτερα αν είχε αρνηθεί τότε τη θέση και θα είχε ευθύνη για τις πολιτικές εξελίξεις που θα ακολουθούσαν δεν θα μάθουμε ποτέ. Οι χυδαιότητες της σάτυρας προφανώς δεν του ήταν ανεκτές όπως φάνηκε. Αν κρίνουμε από τη συνεπή προσήλωση στους θεσμούς πάντως ίσως πίστευε ότι θα προστατεύσει το θεσμό που υπηρετούσε. Καλώς ή κακώς εκείνος έφυγε με τα λάθη και τα πάθη που έχει κάθε άνθρωπος αλλά και μόνο που μιλούσε για τα εθνικά θέματα και στάθηκε στο ύψος της δικαιοσύνης και της πατρίδας ως το τέλος παραμένοντας “ντεμοντέ” πληρώνοντας το ανάλογο πολιτικό κόστος νομίζω ότι μέτρησε υπέρ του. Μακάρι να υπάρξουν καλύτεροι…..
Για να το τελειώνουμε το θέμα ήταν αυτός που στα 34 του χρόνια το 1963 ως νεαρός πρωτοδίκης ,ανακριτής (τώρα οι ανακριτές σε τέτοιες υποθέσεις είναι τουλάχιστον Εφέτες) στην υπόθεση Λαμπράκη ταυτίσθηκε με εξωθεσμικές και αήθεις πολιτικά απόψεις της τότε αντιπολιτεύσεως της Ενώσεως Κέντρου και της ΕΔΑ και άλλαξε έκτοτε την Ιστορία της Ελλάδος και το 1985 αποδέχθηκε την Μακιαβελική μεθόδευση του ΑΝΔΡΕΟΠΑΣΟΚ δια των Κουτσόγεωργα και Κουρή και ξανάλλαξε την πολιτική Ιστορία μας με το ανεξέλεγκτο πρωθυπουργικό κοινοβουλευτικό σύστημα , που αποτελεί τον βρόγχο της Πατρίδος, που δεν θα καθιερωνόταν εάν δεν εκλεγόταν και γίνονταν εκλογές.
Θέλετε από κάποιες τύψεις ,αλλά και λόγω της εξ Αμυνταίου μητρός του στο λεγόμενο Μακεδονικό ήταν όπως όλοι οι Βορειοελλαδίτες -αυτό του αναγνωρίζεται- αλλά αυτό ακριβώς παρέλειψαν να το αναφέρουν όλοι οι επίσημοι, που έκαναν δηλώσεις ,πλην του κ.Σαμαρά.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΡΕΣΤΟΙ ;;;
ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΕΦΥΓΕ ΣΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ, ΟΠΩΣ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΣΥΝΕΒΑΛΕ ΚΑΙ ΤΟ 1963 ΚΑΙ ΤΟ 1985. ;;;.(δΙς εξαμαρτείν).
ΚΑΙ πάλι ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του.
Συμφωνώ απόλυτα θα έπρεπε να αρκεί το πατριώτης πολιτικός τα υπόλοιπα ανήκουν πια στην ιστορική μνήμη….
Τώρα που συμφωνήσαμε στο μείζον ,αβίαστη έρχεται η απορία γιατί αυτόν τον πατριώτη πρωθυπουργό – τον έδιωξαν δυο φορές οι” δημοκράτες” πολιτικοί και στις δυο αυτές φορές έγινε ”υπομόχλιο” ο αποθανών Χρήστος Σαρτζετάκης .Συνειδητά ή ασυνείδητα αυτόν έγραψε η Ιστορία μας.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
Σε κάθε περίπτωση ο Χρ. Σαρτζετάκης δεν πολιτικολογούσε, επομένως ευθύνεται λιγότερο για το πολιτικό σύστημα και τους πολιτικούς ή τις νοσηρότητες που γέννησε. Σίγουρα δεν χρειάζονται αγιοποιήσεις αλλά ο αείμνηστος τουλάχιστον προσπάθησε να σταθεί στο ύψος του και αυτό νομίζω αναγνωρίζεται μαζί με την ενοχή μας ότι αδικήθηκε ως πρόεδρος με χυδαίο τρόπο γιατί μιλούσε για τα εθνικά θέματα και δεν έπαιξε το πολιτικό-μιντιακό παιχνίδι….. Δεν σας κάνει εντύπωση που τονίζεται η δικαστική του ιδιότητα και το Ζ και ελάχιστα η προεδρική του ιδιότητα….