του Παντελή Σαββίδη
Ελληνική αποδομητική μετανεωτερικότητα και βαλκανική προνεωτερική εθνικιστική έξαρση.
ΤΟ ΘΕΜΑ: Ένα εργαστήριο του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονία, το οποίο ονομάζεται «Σύνορα-Πολιτισμός-Φύλο» σε συνεργασία με το εργαστήριο Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου των Σκοπίων πραγματοποιεί σήμερα Σάββατο εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία με θέμα ««Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και Ελλάδα: Προοπτική πολιτιστικής συνεργασίας. Η μακεδονική γλώσσα».
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Η όλη υπόθεση εγείρει ορισμένα ερωτήματα, κυρίως, λόγω της αναφοράς σε μακεδονική γλώσσα αλλά και σε Βόρεια Μακεδονία. Η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει χώρα με το όνομα Βόρεια Μακεδονία, έχει αναγνωρίσει ότι η γλώσσα του λαού της χώρας αυτής είναι η μακεδονική και έχει αναγνωρίσει, μάλιστα, και εθνότητα μακεδονική.
Άρα προς τι οι αντιδράσεις;
Υπάρχει, όμως, στην Ελλάδα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού που δεν δέχεται την Συμφωνία αυτή και αγωνίζεται καθημερινά για την ανατροπή της. Αντιδρά και σήμερα. Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι οι διοργανωτές πραγματοποιούν την εκδήλωση στο πλαίσιο συνεργασίας των προαναφερομένων επιστημονικών εργαστηρίων, την κάνουν σε πανεπιστημιακό χώρο και της δίνουν μια ακαδημαϊκή- επιστημονική διάσταση.
Ο προφανής σκοπός τους είναι να διασφαλίσουν ότι η αμφισβήτησή της, αμφισβητεί την ακαδημαϊκή έρευνα. Εθνικισμός κατά ακαδημαϊκής ελευθερίας. Ιδού οι αντιδραστικοί Έλληνες.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:
1.-Το πρώτο ερώτημα που αναδεικνύεται είναι αν πρόκειται για ακαδημαϊκή έρευνα, όπως δείχνουν τα εξωτερικά στοιχεία ή για κεκαλυμμένη προπαγάνδα και προσπάθεια ένταξης της διδασκαλίας της γλώσσας αυτής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία. Όταν πρωτοτέθηκε το θέμα της δημιουργίας σχολείων διδασκαλίας της «μακεδονικής» γλώσσας στη Φλώρινα από την φιλοσκοπιανή οργάνωση «Κέντρο ‘‘Μακεδονικής’’ Γλώσσας», στην σχετική δήλωση υπονοήθηκε ότι θα επιδιωχθεί η διδασκαλία της γλώσσας αυτής εκτός από τα φροντιστήρια και από πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Βρήκε πρόσφορο έδαφος στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονία αυτή η ΜΚΟ η οποία είναι η δημόσια έκφραση εθνικιστικών οργανώσεων των Σκοπίων και της διασποράς της γειτονικής χώρας; Αν ναι. Γιατί; Και πώς; Πως ήταν τόσο σίγουρη ότι το αίτημά της για διδασκαλία της γλώσσας σε πανεπιστημιακά ιδρύματα θα γινόταν δεκτό; Υπέβαλε, μάλιστα, και σχετικό αίτημα στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία. Άρα, υπάρχει ένας πυρήνας στο Πανεπιστήμιο αυτό που υποθάλπει την καλλιέργεια της ιδέας.
Σημειωτέων ότι το Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών λειτουργούσε στη Φλώρινα μέχρι την ενσωμάτωσή του στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία και στόχος του είναι η μελέτη της ιστορίας, του πολιτισμού και της γλώσσας των βαλκανικών λαών. Τυπικά και επιστημονικά οι οργανωτές είναι καλυμμένοι. Ουσιαστικά είναι;
Είναι η επιδίωξή τους η επιστημονική έρευνα ή με την κάλυψη της επιστημονικής έρευνας την οποία κανείς δεν μπορεί να σταματήσει επιδιώκουν άλλους σκοπούς;
Είναι ερώτημα της κοινής γνώμης και έχει το δικαίωμα να το θέσει και να ζητήσει απαντήσεις. Το εργαστήριο ή η Πρυτανεία οφείλουν απαντήσεις.
Η ουσία, όμως, είναι βαθύτερη. Χωρίς να έχει αλλάξει τους θεσμούς της και να διασφαλίσει την ασφάλεια και την ακεραιότητά της η ελληνική κοινωνία έχει περάσει σε μετανεωτερικές αναζητήσεις.
Οι θεσμοί της, δηλαδή, είναι στην καλύτερη περίπτωση νεωτερικοί (μερικοί είναι και προνεωτερικοί) αλλά η νοοτροπία που επιχειρείται να επιβληθεί στην κοινωνία είναι μετανεωτερική.
Δεδομένης της πλήρους εγκατάλειψής της από το κεντρικό αθηναϊκό κράτος η βορειοελλαδική κοινωνία αναρωτιέται αν έχει αφεθεί στην προνεωτερική, ακόμη, βαλκανική χοάνη. Ποιο είναι το μέλλον της σε ένα περιβάλλον πολύ διαφορετικό από την καλή, μετανεωτερική, βούληση της ίδιας; Ένα περιβάλλον που επιδιώκει την αναδιαμόρφωση των συνόρων στα πριν της Συνθήκης του Βουκουρεστίου δεδομένα;
Η επιστημονική έρευνα είναι ξεκομμένη από τις κοινωνικές αγωνίες;
Το ιδρυτικό κείμενο του Τμήματος λέει πως έχει σκοπό να μελετά τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις των χωρών αυτών με την Ελλάδα. Το κάνει αυτό το συγκεκριμένο Εργαστήριο; Ή έχει αφεθεί στο αποδομητικό ρεύμα;
Σε κοινωνικό επίπεδο ανάλογες προσπάθειες σύγκλισης της κοινής γνώμης των δύο χωρών έγιναν και κατά την διάρκεια της κορύφωσης του προβλήματος της ονομασίας την δεκαετία του 90 τις οποίες παρακολούθησα. Η προσπάθεια της σκοπιανής πλευράς ήταν να περάσει τις θέσεις της. Η προσπάθεια της ελληνικής αντιπροσωπείας να καταγγείλει τον ελληνικό εθνικισμό.
Είναι επιστημονική διαπίστωση την οποία συμμερίζεται το Εργαστήριο ότι έχουμε να κάνουμε με έναν μακεδονικό λαό, απόγονο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο οποίος μιλά την μακεδονική γλώσσα (προφανώς των αρχαίων Μακεδόνων) τον οποίο λαό προσπαθεί να καταπνίξει και να εξαφανίσει ο ελληνικός εθνικισμός;
Εν τέλει, το Εργαστήριο σε τι αποσκοπεί; Να θέσει ερωτήματα, όπως κάνει η επιστημονική έρευνα ή να αιτιολογήσει με την ακαδημαϊκή κάλυψη ένα πολιτικό αφήγημα; Απο την επιστημονική έρευνα προέκυψε κάποια αμφισβήτηση της παραδοχής περί “μακεδονικής” γλώσσας; ‘Η δεν ασχολούνται με τέτοια θέματα και ψάχνουν να δουν που μπαίνουν τα σημεία στίξης της γλώσσας αυτής;
Πίσω από την επιστημονική κάλυψη έχουμε να κάνουμε με μια προσπάθεια ενταγμένη στο πλαίσιο μιας μετανεωτερικής αποδόμησης κάθε είδους ταυτότητας.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση επιχειρείται να αποδομηθεί η ελληνική ταυτότητα, όχι η ταυτότητα του λαού της γειτονικής χώρας στον οποίο αποδίδεται αβρόχοις ποσί ο τίτλος της μακεδονικής εθνότητας και της μακεδονικής γλώσσας. Και επισήμως, πλέον (Τσίπρας, Κοτζιάς, Συριζα. Ολόκληρος ο Συριζα).
Όσοι έχουν παρακολουθήσει την ιστορική εξέλιξη αυτού του λαού και της γλώσσας του δεν έχουν αμφιβολία ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο αντιεπιστημονικό από τον ισχυρισμό του περί μακεδονικής καταγωγής του.
Το Εργαστήριο το οποίο είναι προσανατολισμένο σε μετανεωτερικές αποδομητικές αντιλήψεις όπως αποκαλύπτει ο τίτλος του ( «Σύνορα-Πολιτισμός-Φύλο”) τι ακριβώς επιδιώκει;
Η ελληνική κοινωνία δεν είναι και δεν πρέπει να είναι μονοδιάστατη. Αλλά θέλει να γνωρίζει τι υπηρετούν και τι εξυπηρετούν οι θεσμοί που δημιουργούνται και τους στηρίζει. Την βοηθούν στην εξέλιξή της ή στην αποδόμησή της και, τελικά, στην διάλυση και την παράδοσή της;
Όλοι, ή σχεδόν όλοι, οι δημόσιοι ακαδημαϊκοί θεσμοί στην χώρα έχουν ενταχθεί, προσαρμοζόμενοι στις επιθυμίες της κυρίαρχης ιδεολογικής και πολιτικής αντίληψης, σε ένα αποδομητικό ρεύμα που δημιουργεί υπαρξιακές κοινωνικές αγωνίες.
Γι αυτό το θέμα που θίγει το Εργαστήριο δεν είναι ακαδημαϊκό. Είναι προ πολλού πολιτικό. Και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται από την κοινωνία. Οπότε ο ακαδημαϊσμός είναι απλώς ο φερετζές του αποδομητισμού.
Κατά τα άλλα στα πανεπιστήμια πρέπει να αναπτύσσονται οι κάθε είδους ιδέες, αρκεί να γνωρίζουμε τι επιδιώκουν οι φορείς τους. Αλλά όταν επιδιώχθηκε για λόγους συναισθηματικούς να παρουσιαστεί στο ΑΠΘ ένα ανώδυνο βιβλίο της κ. Δελιβάνη, η επαχθής αριστερά (μπαχαλάκηδες και άλλοι) επέδραμαν και απείλησαν το πάνελ και τον κόσμο με βία αν δεν εγκατέλειπαν τον χώρο.
Το ίδιο συνέβη όταν ένα εργαστήριο στην Πολυτεχνική Σχολή εφήρμοζε προγράμματα κατασκευής drones για να βοηθήσει την χώρα να αποκτήσει δική της παραγωγή για να αντιμετωπίσει τος κινδύνους που την απειλούν.
Συνεπώς, ορισμένοι, στους οποίους συγκαταλέγονται και οι διοργανωτές της ημερίδας, θέλουν τα πανεπιστήμια χώρους παραγωγής των ιδεολογημάτων τους. Και η πρακτική τους δείχνει πως πολλοί έχουν θέσει τον ακαδημαϊκό τίτλο τους σε άλλες υπηρεσίες.
Αυτήν την παθογένεια θέλει να αντιμετωπίσει η κοινωνία με τις αντιδράσεις της. Και έχει κάθε δικαίωμα.
Το πρόβλημα δεν είναι το συνέδριο αλλά οι σκοπιμότητες που τέτοιου είδους συνέδρια κρύβουν. Και υπάρχουν πολλοί που θέλουν να τις καλλιεργήσουν. Δυστυχώς, και να τις υπηρετήσουν.
Εξαιρετικό άρθρο, με το οποίο συμφωνώ απολύτως.
Παραθέτω άρθρο, το οποίο ίσως ενδιαφέρει κάποιους:
Τα Σκοπιανά (η γλώσσα)
Η ουσία πάντως είναι ότι η Γιουγκοσλαβία αμυντικά έναντι της Βουλγαρίας και όχι της Ελλάδας, αλλάζει το Αλφάβητο της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ώστε να αποσείσει την Βουλγαρική εθνικιστική απειλή της προηγούμενης περιόδου. Το ίδιο κάναμε κι εμείς με τους Πομάκους, που τους επιβάλαμε την διδασκαλία της Τουρκικής γλώσσας, καθώς η γλώσσα των Πομάκων ομοίως ήταν η Σλαβική γλώσσα της περιοχής. Δεν έχω προσωπική άποψη, εάν είναι εγγύτερη προς την Βουλγαρική ή την Μακεδονική όπως αναλύω παρακάτω όσον αφορά την Μακεδονική και την αρχαία εκκλησιαστική Σλαβονική, βεβαιότατα είναι εξισλαμισμένοι Σλάβοι. Να σημειώσω όμως την διαφωνία, ότι λόγω ακριβώς της Βουλγάρικης απειλής, καθώς είχαμε και Βουλγαρική κατοχή, ενώ πρόκειται πιθανότατα για την ίδια σλαβική γλώσσα που οι Κύριλλος και Μεθόδιος εμπνεύστηκαν το σλαβικό αλφάβητο, Ελληνες δάσκαλοι που πήγαν στη Θράκη σε Πομακικά χωριά, έκαναν λεξικό της τοπικής γλώσσας με ελληνικά γράμματα, υποθέτω ότι θα τους έγινε κάποια υπόδειξη να μην χρησιμοποιήσουν το… (ίσως) “κομμουνιστικό” αλφάβητο.
Μακεδονική γλώσσα; Εντάξει, καταλάβαμε…
ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ Εμείς οι καθηγητές…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2000
Ποιος είναι ο επιστημονικός και κοινωνικός ρόλος των «καθηγητών διεθνών σχέσεων»; Ο ρόλος ενός καθηγητή Πανεπιστημίου Διεθνών Σχέσεων είναι, νομίζω, πνευματικός και όχι πρακτικός: καλλιεργεί την επιστημονική γνώση και αποστασιοποιείται από αδιαφανή συμφέροντα και πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες που διαφθείρουν τον επιστημονικό στοχασμό και τον καθιστούν προπαγανδιστή.
Όταν εκδηλώνεται με την επιστημονική του ιδιότητα, είναι υποχρεωμένος να μη διατυπώνει γνώμες αλλά θέσεις θεμελιωμένες στην επιστημονική γνώση. Το ίδιο δεν απαιτούμε από τους γιατρούς ή τους πιλότους αεροπλάνων; Μήπως οι συνέπειες μιας καταστροφικής εθνικής στρατηγικής είναι λιγότερο σημαντικές από μια λανθασμένη ιατρική διάγνωση ή μια πτώση αεροπλάνου;
Οποιοσδήποτε άλλος εκφράζει γνώμη περί τα διεθνή ελέγχεται: Αν είναι γραφικός, διασκεδάζουμε. Αν ως υποψήφιος πολιτευτής είναι ικανός, εκλέγεται, αν αποδειχθεί ανίκανος δεν επανεκλέγεται. Τον «ανεξάρτητο ακαδημαϊκό» ποιος τον ελέγχει; Ποιος διαφυλάττει τον ανυποψίαστο πολίτη αν οι θέσεις δεν είναι επιστημονικές και αν οι ακαδημαϊκοί τίτλοι είναι μανδύες που αποκτήθηκαν με πολιτικές αναρριχήσεις, με «υπόγειες παρεμβάσεις» ξένων πρεσβειών ή με έξωθεν(επι)«βραβεύσεις»; Θέλετε παραδείγματα; Πόσοι επιφανείς Δυτικοευρωπαίοι διανοούμενοι αποκαθηλώθηκαν όταν το άνοιγμα των σοβιετικών αρχείων (απ)έδειξε πως ο «αφελής» ειρηνισμός τους δεν ήταν αφιλοκερδής. Διεθνώς, εξάλλου, αλλά και οίκαδε, εκατοντάδες πανεπιστημιακά τμήματα και χιλιάδες «ινστιτούτα ανάλυσης» επιδίδονται περισσότερο σε αδρά (αντ)αμειβόμενες (κατ’ εντολή) (παρα)επιστημονικές «γνώμες» αντί σε καθαυτό θεωρητικό στοχασμό.
Όσοι νομίζουν πως υπερβάλλω σ’ αυτή την (αυτο)κριτική ή πως νεφελοβατώ αναζητώντας αδέκαστους ιδεατούς επιστήμονες, τι θα λέγατε αν υπογράψω, για παράδειγμα, ως «κύριος Φράνκενσταϊν, καθηγητής διεθνών σχέσεων» και εκφράσω τις εξής, περίπου, (παρα) «επιστημονικές» γνώμες: 1) Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο μια μειονότητα όταν είναι περίπου 10% του πληθυσμού ενός κράτους, θα μπορούσε «να αποσχιστεί». Εάν μια πλειονότητα και μια μειονότητα εντός ενός κράτους αντιμετωπίζουν προβλήματα (Κόσοβο, Θράκη, Κύπρος) η λύση είναι μία: Διαζύγιο, κρατική διάσπαση, διχοτόμηση. 2) Η αποικιοκρατική στρατηγική του «διαίρει και βασίλευε» τη δεκαετία του 1950 στην Κύπρο ήταν… «πολιτική προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». 3) «Πρέπει να προηγηθεί η λύση του προβλήματος και μετά να γίνει η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.». Επίσης, είναι αδιάλλακτοι όσοι ¬ σχεδόν όλοι στην Ελλάδα, Κύπρο και στις Βρυξέλλες ¬ ενάντια στη θέληση των Ετζεβίτ / Ντενκτάς υποστηρίζουν σθεναρά το αντίθετο. 4) «Η ισχύς δεν διαδραματίζει σημαντικό ρόλο» στις «σύγχρονες διεθνείς σχέσεις». Γι’αυτό, οι διενέξεις επιλύονται αν κατανοήσουμε τον «άλλο» (υιοθετώντας, προφανώς, τις θέσεις του). 5) Είναι «ανένδοτοι – αδιάλλακτοι» όσοι δεν δεχτούν «συνομοσπονδία ως λύση του Κυπριακού [γιατί όχι; Ίσως… εξυπηρετείται η «επιστήμη» αν οι Κύπριοι μετατραπούν σε πειραματόζωα εντός ενός «κράτους», τα εσωτερικά σύνορα του οποίου θα προσδιορίζονται με φυλετικά – εθνι(κιστι)κά κριτήρια].
Αποτελεί έσχατη παρακμή αν κυριαρχήσει ένα πλήθος προβληματικών διανοουμένων που ρυπαίνουν τον διεθνολογικό στοχασμό με κωμικά αφελείς γνώμες, που ευτελίζουν τον δημόσιο διάλογο με εριστικούς δογματισμούς και που δημιουργούν δίνες θεμελιωδών συγχύσεων με επιστημονικοφανή ιδεολογήματα και εντεταλμένες σοφιστείες. Η ακαδημαϊκή κοινότητα έχει συμφέρον να αναπτύσσει στοιχειώδεις ποιοτικούς αυτοελέγχους, κώδικες ακαδημαϊκής ηθικής και νόρμες επιστημονικής υπευθυνότητας. Αν αυτό δεν συμβαίνει, οι πανεπιστημιακοί εύκολα διολισθαίνουν σε κοινωνικά επιβλαβείς δραστηριότητες, παρασιτισμό, αχρηστία και μετατροπή των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων σε συνδικάτα (παραγωγής) αγραμμάτων. Πώς όμως θα αποφευχθεί αυτό, αν πολλοί από «εμάς τους καθηγητές» κυκλοφορούν περισσότερο στους διαδρόμους υπουργείων ή ξένων πρεσβειών και λιγότερο στις βιβλιοθήκες ή στα αμφιθέατρα;
Αν μέλη της κοινότητας των πανεπιστημιακών δεν σέβονται την ιδιότητά τους, ίσως απαιτείται να αναπτυχθούν κοινωνικές αντιστάσεις: Εκδότες και διευθυντές εφημερίδων (που με ευκολία μας προσφέρουν βήμα έκφρασης), πολιτική ηγεσία (που ευκολόπιστα αναζητά ή δέχεται «συμβουλές») και στρατιωτικοί (που καλούν πανεπιστημιακούς για διαλέξεις) να δυσπιστούν, να καιροφυλακτούν και, γιατί όχι, να διαδραματίζουν ρόλο φύλακα στοιχειώδους έστω σοβαρότητας και υπευθυνότητας.
Ο Παναγιώτης Ήφαιστος είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων,Έδρα Jean Monnet για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ολοκλήρωση. Διδάσκει Αμερικανική Διπλωματία και Στρατηγική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Στα πλαίσια της ακαδημαϊκής έρευνας γιατί να μην αποκλείσουμε και κάποια μελλοντικά συνέδρια με τουρκικούς φορείς για θέματα ιστορικά, πολιτιστικά κλπ; Πχ για το ποντιακό ζήτημα κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν ευσταθεί ο όρος της γενοκτονίας (στην Ελλάδα έχει ανοιχτούς υποστηρικτές από τον ΣΥΡΙΖΑ), ή για τις τουρκικές αρχαιότητες της Ιωνίας (υπάρχει και η θεωρία των αρχαίων τούρκων της Μ.Ασίας) και τον σφετερισμό τους από τον ελληνικό εθνικισμό.
Όχι στη φίμωση της ακαδημαϊκής ελευθερίας!
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εξυπνάδα για να καταλάβει κανείς τι παίζεται, μπορούν να το καλλωπίσουν αλλά δεν μπορούν να το κρύψουν.
Ας αρχίσουμε από το Αλφα .
Τυχαία το Συνέδριο στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας , που είναι η μετεξέλιξη της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης,- καθηγήτρια της οποίας υπήρξε και η γνωστή κυρία Νεγρεπόντη -Δεληβάνη- και ονομάσθηκε με το Π.Δ 147 της 10-4-1990 .
Δεν έχασε χωρίς αγώνα στην έδρα του το συνώνυμο Πανεπιστήμιο , τις απόψεις του Πρυτάνεως του οποίου για τυχόν αδράνειά του ή άνωθεν εντολές πρέπει να έχουμε για να τον ”περιαδράξουμε”;.
ΚΑΙ γιατί όχι να μη είχαμε και μια δήλωση του εκλεγμένου και -ντεμέκ-πρώτου πολίτη της Θεσσαλονίκης Δημάρχου κ. Αγγγελούδη , που έχει στην σημαία-λάβαρο του Δήμου του την κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και στην Νέα Παραλία τον ανδριάντα του έφιππο με τον ανυπότακτο Βουκεφάλα του;.(ο φιλοσκοπιανός Γιάννης Μπουτάρης μας βλέπει από ψηλά).
Το μεγάλο κενό θα το καλύψουν οι εκπρόσωποι των μικρών ‘δεξιών” κομμάτων που ”πληθύνονται” στην Βόρειο Ελλάδα και θα μειωθούν οι υπερήφανοι για την Συμφωνία των Πρεσπών Συριζαίοι .
ΛΕΤΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ως ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ ΤΟ ”ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ” ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ;;..
Υ.Γ 1.-”Τα κάστρα καταλαμβάνονται από μέσα -με τους εφιάλτες-” (άγνωστος )
2.-.”Καθηγηταί τρεις ,εχάθη η Πατρίς ” (Μπίσμαρκ)
Σταύρος Αθαν.Ναλμπάντης
᾿Από Α τό ὄνομά του καί γνωστή ἡ ἐτυμολογία στά ῾Ελληνικά, γιατί σέ ξένες γλῶσσες δέν σημαίνει κάτι. Γνωστοί καί οἱ γονεῖς του καί ἡ περιοχή πού γεννήθηκε καί τό ἔργο του, παγκοσμίως. Ταινίες ἔχουν γίνει γι αὐτόν, μελετητές ἔχουν ἐρευνήσει καί περπατήσει στά ἴχνη του, ὑπαρκτές οἱ πόλεις πού ἔχτισε, 70 κατά τόν Πλούταρχο, ἀκόμα ἐρευνοῦν.
Αποκάλυψη: Το μυστικό της CIA το Μέγα Αλέξανδρο | Star.gr
Ὅμως στήν σημερινή ῾Ελλάδα τό ἔργο του φαίνεται ἀγνοεῖται, ἀγνοοῦν καί τά ῾Ελληνικά; ᾿Εξάντλησαν φαίνεται κάποιοι τίς ἔρευνες ἐκεῖ πού εἶναι τό ἔργο του, πού τό γνωρίζουν ἐκεῖ οἱ λαοί ἀκόμα, καί τόν ψάχνουν στά Σκόπια; Ἤ τόν ψάχνουν στήν Θεσσαλονίκη πού δέν ἔκτισε; Γιατί εἶναι ἐκεῖ ὁ ἀνδριάντας του; Ἄς ρωτήσουν τόν Βουκεφάλα, τό πνεῦμα τοῦ ἀλόγου του, μπορεῖ νά τούς ἀπαντήσει.
Συγνώμη. «Δεδομένης της πλήρους εγκατάλειψης από το αθηναϊκό κράτος»…. Δλδ το «αθηναϊκό κράτος» εγκατέλειψε αποκλειστικά και μόνο την Μακεδονία;;; Δλδ τι ακριβώς γίνεται με το αιγαίο;;; Τι γίνεται με την Κύπρο;;; Τι γίνεται με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις;;; Τι γίνεται ακριβώς με έναν λαό που οι ταγοί του του λένε ότι δεν είναι φτωχός, νομίζει ότι είναι. Ποιος ακριβώς είναι αυτός που σήμερα κιόλας διάβασα ότι δεν μπορεί να προσφύγει ούτε καν στην Χάγη. Και καλά κάνει σήμερα, αλλά ο κατεστραμμένος δεν το έκανε χθες, που ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Όχι ότι ποτέ πίστεψα ότι η Χάγη είναι δημοκρατική. Σε καμία των περιπτώσεων. Συγνώμη και πάλι, αλλά όλη αυτή η κακοδαιμονία δεν είναι θέμα αθηναϊκού κράτους. Είναι θέμα κράτους. Γενικώς. Πολιτών. Γενικώς. Ακόμη κι αν το κράτος ήταν Θεσσαλονίτικο, τα ίδια σκ…. Θα είμασταν. Δείτε τι ψηφίζετε οι Θεσσαλονικείς. Και όλοι εμείς φυσικά.
Αυτούς που μας δίνουν τα ψίχουλα.
Όχι πάνω στο τραπέζι. Κάτω τα πετάνε. Και γλύφουμε το χώμα.
Άρα γιατί ζοριζόμαστε τόσο;;;
Γιατί έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε περήφανοι έλληνες, ενώ εδώ και καιρό είμαστε απλώς υπηρέτες και τσιράκια;;;
Γιατί αναφερόμαστε στους γείτονες που χτίζουν ταυτότητα έστω και πλαστή, όταν εμείς την δική μας, την αυθεντική, απλά την αποδομούμε;;;
Γιατί ενδιαφερόμαστε μόνο για τα Σκόπια και όχι για την Τουρκία πχ που όλα τα αρχαιοελληνικά αρχαία τα έχει βαφτίσει ρωμαϊκά;;; Την εφεσσο πχ;;;
Τι σόι πολιτική είναι αυτή, που έναν μικρουτσικο λαο, γίγαντα στην πρόοδο της ανθρωπότητας, δεν τον καταρρακώνει απλά, τον εξαφανίζει και κυρίως τον εκμηδενίζει. Και τον διασύρει επιπλέον.
Και το μακεδονικό είναι το λιγότερο. Η ίδια η ύπαρξη του γένους είναι το σοβαρό. Όπου κι αν κρέμεται η εξουσία.
Όσον αφορά τη γλώσσα, η ορθή προσέγγιση είναι ότι η γλώσσα είναι Μακεδονική και ανήκει στην ελληνική πολιτιστική κληρονομιά, εννοώ της Μακεδονίας του Πρώτου Μέρους (της Ελλάδας) σύμφωνα με την συμφωνία των Πρεσπών, επειδή η συγκεκριμένη σλαβική γλώσσα είναι μία από τις ομιλούμενες στην Ελληνική Μακεδονία κατά τους Βυζαντινούς χρόνους (μετά τον 6ο αιώνα) όταν οι Θεσσαλονικείς ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος στη Μακεδονία (στη Θεσσαλονίκη) την τεκμηρίωσαν και δημιούργησαν το αλφάβητο της. Είναι δηλαδή προϊόν της Μακεδονίας (εννοώ σαφώς και ρητά της Μακεδονίας, όπως ορίζεται στη συμφωνία των Πρεσπών ως το πρώτο μέρος, δηλαδή στην Ελλάδα), κι έτσι εύλογα ονομάζεται Μακεδονική γλώσσα, ανεξάρτητα εάν είναι σλαβική γλώσσα, καθώς στην Μακεδονία της εποχής εκείνης κατοικούσαν και Σλάβοι, προφανώς απόγονοι των οποίων είναι και οι σύγχρονοι δίγλωσσοι ή και σλαβόφωνοι Έλληνες (όπως θα το εξηγήσω στην επόμενη ενότητα), και είναι Μακεδονική (σλαβική) γλώσσα, σε αντιδιαστολή με την (αρχαία) Μακεδονική διάλεκτο της Ελληνικής γλώσσας που σε άλλη εποχή μιλιόταν (αποκλειστικά) στην αρχαία Μακεδονία. Συνεπώς, ας ξεφορτωθούμε αυτό το κόμπλεξ, που ακούμε Μακεδονική γλώσσα και εννούμε την σλαβική πρωτο-τεκμηριωθείσα στη Μακεδονία και να είμαστε υπερήφανοι που δύο Έλληνες ισαπόστολοι τους διαφώτισαν κι έγιναν Χριστιανοί, και χάρη σε αυτούς και όλοι οι Σλάβοι, οι οποίοι εμάς τους Έλληνες τιμούν και είναι φίλοι μας. Να συμπληρώσω ότι επειδή αυτή είναι η πρώτη γλώσσα που τεκμηριώθηκε, που συνεχώς ομιλείται από τους δίγλωσσους (ή Σλαβόφωνους) Έλληνες της Μακεδονίας (όσοι δεν το γνωρίζουν ότι υπάρχουν, και είναι γηγενείς, από το 600μ.Χ. και μετά, και χωρίς νομικές παρεμβάσεις και αλλοιώσεις από το Ελληνικό κράτος, είναι και μία γλώσσα αυθεντική που θα έπρεπε να την μελετάμε και να την τεκμηριώνουμε ως Έλληνες για λογαριασμό όλων των Σλάβων (δεν αναφέρομαι στη Μακεδονική της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά στη (σλαβική) Μακεδονική γλώσσα της Ελληνικής Μακεδονίας). Θα μπορούσαμε, δεδομένης της συμφωνίας των Πρεσπών, να την ονομάζουμε “αυθεντική Μακεδονική” και να την μελετούμε και ως αρχαία και ως σύγχονη και ανεπηρέαστη ομιλούμενη στη Μακεδονία (Ελλάδα). Η διαφορά με τις διαλέκτους ή γλώσσες της Βόρειας Μακεδονίας και της Βουλγαρίας αντίστοιχα (Μακεδονική και Βουλγαρική), αυτές είναι γλώσσες σύγχρονες προσαρμοσμένες με νομικές αποφάσεις (εκδημοκρατισμός και απλουστεύσεις της αλφαβήτου και της γραμματικής κλπ) των εν λόγω κρατών, που έκτοτε αποκλίνουν από την “αυθεντική Μακεδονική” γλώσσα που συνεχίζει ανεπηρέαστη να ομιλείται στη Μακεδονία (Ελλάδα).
Όσον αφορά τη γλώσσα, η ορθή προσέγγιση είναι ότι η γλώσσα είναι Μακεδονική και ανήκει στην ελληνική πολιτιστική κληρονομιά, εννοώ της Μακεδονίας του Πρώτου Μέρους (της Ελλάδας) σύμφωνα με την συμφωνία των Πρεσπών, επειδή η συγκεκριμένη σλαβική γλώσσα είναι μία από τις ομιλούμενες στην Ελληνική Μακεδονία κατά τους Βυζαντινούς χρόνους (μετά τον 6ο αιώνα) όταν οι Θεσσαλονικείς ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος στη Μακεδονία (στη Θεσσαλονίκη) την τεκμηρίωσαν και δημιούργησαν το αλφάβητο της. Είναι δηλαδή προϊόν της Μακεδονίας (εννοώ σαφώς και ρητά της Μακεδονίας, όπως ορίζεται στη συμφωνία των Πρεσπών ως το πρώτο μέρος, δηλαδή στην Ελλάδα), κι έτσι εύλογα ονομάζεται Μακεδονική γλώσσα, ανεξάρτητα εάν είναι σλαβική γλώσσα, καθώς στην Μακεδονία της εποχής εκείνης κατοικούσαν και Σλάβοι, προφανώς απόγονοι των οποίων είναι και οι σύγχρονοι δίγλωσσοι ή και σλαβόφωνοι Έλληνες (όπως θα το εξηγήσω στην επόμενη ενότητα), και είναι Μακεδονική (σλαβική) γλώσσα, σε αντιδιαστολή με την (αρχαία) Μακεδονική διάλεκτο της Ελληνικής γλώσσας που σε άλλη εποχή μιλιόταν (αποκλειστικά) στην αρχαία Μακεδονία. Συνεπώς, ας ξεφορτωθούμε αυτό το κόμπλεξ, που ακούμε Μακεδονική γλώσσα και μας σηκώνεται η τρίχα, επειδή μας πατήσαν τον εθνικιστικό κάλο, και διαγράφουμε την ιστορία και τον πολιτισμό μας, και να εννοούμε υπερήφανοι την σλαβική πρωτο-τεκμηριωθείσα στη Μακεδονία γλώσσα, να είμαστε υπερήφανοι που οι δύο Έλληνες ισαπόστολοι τους διαφώτισαν κι έγιναν Χριστιανοί (αντίθετα με την αποτυχία μας ως Ελλήνων να το επαναλάβουμε με τους Τούρκους ή και άλλους), και χάρη σε αυτούς (τους ισαποστόλους Κύριλλο και Μεθόδιο) όλοι οι Σλάβοι εμάς τους Έλληνες τιμούν και είναι φίλοι μας. Να συμπληρώσω ότι επειδή αυτή είναι η πρώτη γλώσσα που τεκμηριώθηκε, που συνεχώς μιλιέται από τους δίγλωσσους (ή Σλαβόφωνους) Έλληνες της Μακεδονίας (όσοι δεν το γνωρίζουν ότι υπάρχουν, και είναι γηγενείς, από το 600μ.Χ. και μετά, να έρθουν να τους πάω να τους γνωρίσουν) και χωρίς νομικές γλωσσικές παρεμβάσεις και νομικές αλλοιώσεις από κάποιο εκπαιδευτικό σύστημα στο Ελληνικό κράτος, είναι και μία γλώσσα αυθεντική που θα έπρεπε να την μελετάμε και να την τεκμηριώνουμε ως Έλληνες για λογαριασμό όλων των Σλάβων (δεν αναφέρομαι στη Μακεδονική της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά στη (σλαβική) Μακεδονική γλώσσα της Ελληνικής Μακεδονίας). Θα μπορούσαμε, δεδομένης της συμφωνίας των Πρεσπών, να την ονομάζουμε “αυθεντική Μακεδονική” και να την μελετούμε και ως αρχαία και ως σύγχρονη και ανεπηρέαστη ομιλούμενη στη Μακεδονία (Ελλάδα). Η διαφορά με τις διαλέκτους ή γλώσσες της Βόρειας Μακεδονίας και της Βουλγαρίας αντίστοιχα (Μακεδονική και Βουλγαρική), είναι ότι αυτές είναι γλώσσες σύγχρονες προσαρμοσμένες με νομικές αποφάσεις (εκδημοκρατισμός και απλουστεύσεις της αλφαβήτου και της γραμματικής κλπ) των εν λόγω κρατών, μετά την απελευθέρωση τους, που έκτοτε αποκλίνουν από την “αυθεντική Μακεδονική” γλώσσα που συνεχίζει ανεπηρέαστη να ομιλείται στη Μακεδονία (Ελλάδα). Αυτή είναι και η κύρια σχέση της Μακεδονικής (της Βόρειας Μακεδονίας) με τη Βουλγαρική, ότι είναι και οι δύο εκδημοτικισμένες διάλεκτοι της αυθεντικής Μακεδονικής που μιλιούνταν (και ακόμη ομιλείτα) από τους Σλαβους και πλέον δίγλωσσους Έλληνες στη Μακεδονία (εννοώ στην Ελλάδα).
Και μόνον οι αλλεπάλληλες επεξηγηματικές δηλώσεις εντός παρενθέσεων στο κείμενό σας, εκτιμώ πως καταδεικνύουν το άτοπο της αποδοχής “μακεδονικής” (σκέτο) γλώσσας.
Θα μπορούσαμε, ίσως, να αναφερόμαστε σε “σλαβομακεδονική”, “μακεδονίτικη”, κλπ, αλλά ο όρος “μακεδονική” δημιουργεί τεράστια σύγχυση, για να τον υιοθετήσουμε ασμένως.
Βεβαίως συνάδει με την ασάφεια και την γελοιότητα της συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά κάποτε θα πρέπει στην Ελλάδα να ασκήσουμε πολιτική βάσει συμφερόντων και όχι θρησκευτικής προσηλώσεως σε κάποιο αόριστο “δίκαιο”…
Όσο για το αν ενοχλείται ο “εθνικιστικός μας κάλος”, ας προσέξουμε να μην αποτελέσει η διαρκής προσπάθεια καταπολεμήσεως του ελληνικού εθνικισμού (αν όντως υφίσταται…) το καλύτερο εκκολαπτήριο για τους πέριξ ημών εθνικισμούς, οι οποίοι δεν φαίνεται να μας ανησυχούν ιδιαιτέρως…
Νομίζω, πάντως, πως διακρίνεται μια λανθάνουσα κεντρική ιδέα στο σχόλιό σας για υιοθέτηση επιθετικών (επικοινωνιακών και όχι μόνον) τακτικών στην εξωτερική μας πολιτική, αντί για διαρκή άμυνα στις πρωτοβουλίες τρίτων, με την οποία δεν μπορώ παρά να συνταχθώ.
Επειδή εσύ είσαι έξυπνος και δεν χρειάζεσαι διευκρινήσεις, θα σου το γράψω απλά και κατανοητά: Όσον αφορά τη γλώσσα, η ορθή προσέγγιση είναι ότι η γλώσσα είναι Μακεδονική και ανήκει στην ελληνική πολιτιστική κληρονομιά, σύμφωνα με την συμφωνία των Πρεσπών, επειδή η συγκεκριμένη σλαβική γλώσσα είναι μία από τις ομιλούμενες στην Ελληνική Μακεδονία κατά τους Βυζαντινούς χρόνους (μετά τον 6ο αιώνα) όταν οι Θεσσαλονικείς ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος στη Μακεδονία την τεκμηρίωσαν και δημιούργησαν το αλφάβητο της. Είναι δηλαδή προϊόν της Μακεδονίας, κι έτσι εύλογα ονομάζεται Μακεδονική γλώσσα, ανεξάρτητα εάν είναι σλαβική γλώσσα, καθώς στην Μακεδονία της εποχής εκείνης κατοικούσαν και Σλάβοι, προφανώς απόγονοι των οποίων είναι και οι σύγχρονοι δίγλωσσοι ή και σλαβόφωνοι Έλληνες (όπως θα το εξηγήσω στην επόμενη ενότητα), και είναι Μακεδονική γλώσσα, σε αντιδιαστολή με την Μακεδονική διάλεκτο της Ελληνικής γλώσσας που σε άλλη εποχή μιλιόταν (αποκλειστικά) στην αρχαία Μακεδονία. Συνεπώς, ας ξεφορτωθούμε αυτό το κόμπλεξ, που ακούμε Μακεδονική γλώσσα και μας σηκώνεται η τρίχα, επειδή μας πατήσαν τον εθνικιστικό κάλο, και διαγράφουμε την ιστορία και τον πολιτισμό μας, και να εννοούμε υπερήφανοι την σλαβική πρωτο-τεκμηριωθείσα στη Μακεδονία γλώσσα, να είμαστε υπερήφανοι που οι δύο Έλληνες ισαπόστολοι τους διαφώτισαν κι έγιναν Χριστιανοί (αντίθετα με την αποτυχία μας ως Ελλήνων να το επαναλάβουμε με τους Τούρκους ή και άλλους), και χάρη σε αυτούς (τους ισαποστόλους Κύριλλο και Μεθόδιο) όλοι οι Σλάβοι εμάς τους Έλληνες τιμούν και είναι φίλοι μας. Να συμπληρώσω ότι επειδή αυτή είναι η πρώτη γλώσσα που τεκμηριώθηκε, που συνεχώς μιλιέται από τους δίγλωσσους (ή Σλαβόφωνους) Έλληνες της Μακεδονίας (όσοι δεν το γνωρίζουν ότι υπάρχουν, και είναι γηγενείς, από το 600μ.Χ. και μετά, να έρθουν να τους πάω να τους γνωρίσουν) και χωρίς νομικές γλωσσικές παρεμβάσεις και νομικές αλλοιώσεις από κάποιο εκπαιδευτικό σύστημα στο Ελληνικό κράτος, είναι και μία γλώσσα αυθεντική που θα έπρεπε να την μελετάμε και να την τεκμηριώνουμε ως Έλληνες για λογαριασμό όλων των Σλάβων. Θα μπορούσαμε, δεδομένης της συμφωνίας των Πρεσπών, να την ονομάζουμε “αυθεντική Μακεδονική” και να την μελετούμε και ως αρχαία και ως σύγχρονη και ανεπηρέαστη ομιλούμενη στη Μακεδονία. Η διαφορά με τις διαλέκτους ή γλώσσες της Βόρειας Μακεδονίας και της Βουλγαρίας αντίστοιχα, είναι ότι αυτές είναι γλώσσες σύγχρονες προσαρμοσμένες με νομικές αποφάσεις (εκδημοτικισμός και απλουστεύσεις της αλφαβήτου και της γραμματικής κλπ) των εν λόγω κρατών, μετά την απελευθέρωση τους, που έκτοτε αποκλίνουν από την “αυθεντική Μακεδονική” γλώσσα που συνεχίζει ανεπηρέαστη να μιλιέται στη Μακεδονία. Αυτή είναι και η κύρια σχέση της Μακεδονικής με τη Βουλγαρική, ότι είναι και οι δύο εκδημοτικισμένες διάλεκτοι της αυθεντικής Μακεδονικής που μιλιούνταν (και ακόμη μιλιέται) από τους Σλάβους και πλέον δίγλωσσους Έλληνες στη Μακεδονία.
Μία προβληματική ιδιαιτερότητα της συμφωνίας των Πρεσπών, μοναδική για νομικό κείμενο, είναι η δισημία των όρων “Μακεδονία”/”μακεδονικός”, που επιτρέπει στο κάθε μέρος να τους αποδίδει διαφορετικό εννοιολογικό περιεχόμενο, παραβιάζοντας την πρόταση του Αντισθένους “αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις”.
Πέρα λοιπόν από την συσχέτιση με εθνικισμούς, η ανάγκη κάθε φορά που χρησιμοποιείται ο σχετικός όρος να διευκρινίζεται σε ποιό μέρος και σε ποιά εποχή αναφέρεται δεν συνάδει με επιστημονικό λόγο, περισσότερο παραπέμπει σε σοφιστικά τεχνάσματα.
Εσείς καλώς μπορείτε να ερμηνεύετε την “μακεδονική” γλώσσα ως το κατασκεύασμα των Κυρίλλου και Μεθοδίου, αλλά το θέμα είναι πώς θα αντιλαμβάνονται τον όρο οι τρίτοι, χωρίς να χρειάζεται κάθε φορά να προβαίνετε στις απαραίτητες υποσημειώσεις.
Δεδομένου, μάλιστα, ότι η συμφωνία των Πρεσπών δεν αναφέρεται μόνο σε γλώσσα, αλλά και σε εθνότητα, αντιλαμβάνεστε πόσο περίπλοκα μπορούν να γίνουν τα πράγματα, όταν επιχειρηθεί η συσχέτισή τους.
Δεν έχω καμμία αντίρρηση να μελετηθεί το σλαβικής προελεύσεως ιδίωμα που ομιλείται σε περιοχές της Μακεδονίας, αλλά γιατί θα πρέπει να αποδεχθούμε την κλήση του ως “μακεδονική γλώσσα” ή “αυθεντική μακεδονική”, την στιγμή που δεν υπάρχει καταγεγραμμένο ιστορικό έρεισμα, όπως γράφει και ο κ. Κουγιουμτζόγλου; Δεν αντιλαμβάνεστε την σύγχυση και την υπονόμευση της αρχαίας ιστορίας που μπορεί να επιφέρει μια τέτοια εξέλιξη;
Θα επιχειρήσω και έναν (κάπως υπερβολικό) παραλληλισμό:
Δεδομένης της συσσωρεύσεως Πακιστανών στην περιφέρεια Αττικής, πόσο επιστημονικώς ορθό θα ήταν, μετά από 100 χρόνια, να αποκαλέσουμε την γλώσσα τους “αττική”, συγχέοντάς την με την αρχαία αττική διάλεκτο;
Επί της αρχής, πάντως, συμφωνώ με την γενικότερη συλλογιστική σας.
Θεωρώ εσφαλμένη στρατηγική την επιλογή μας να αποκρούουμε τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών περί “μακεδονισμού”, αντιτείνοντας ότι δεν έχουν σχέση με την Μακεδονία, αντί να επενδύσουμε στον σταδιακό προσεταιρισμό τους, με όχημα το ότι η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδος και όχι αντιθετική της ιδιότητα.
Αλλά κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε οργανωμένο κράτος, με όραμα για την παρουσία του στην ευρύτερη περιοχή και με ισχυρούς επικοινωνιακούς μηχανισμούς (στο εξωτερικό, όχι στα εγχώρια ΜΜΕ…), όχι ένα κομματικό φέουδο, αδιάφορο για τα τεκταινόμενα εκτός Λεκανοπεδίου (ίσως και Μυκόνου…).
Για τον ίδιο λόγο (του επικοινωνιακού μας ελλείμματος), είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και η δική σας πρόταση για την “μακεδονική” γλώσσα, όσο καλοπροαίρετη και να είναι.
Μία σλαβική γλώσσα, μέρος της Ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς; Σοβαρά τώρα; Και η Ελληνική γλώσσα, γιατί δεν είναι μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς των Σκοπίων ή της Βουλγαρίας; Χιλιάδες Ελληνικές επιγραφές, αρχαίες και μεσαιωνικές, έχουν βρεθεί στις δύο αυτές χώρες! Και δε ξεχνάμε ότι και τα Σκόπια, ως τμήμα της Βουλγαρίας ή της Σερβίας ή της Γιουγκοσλαβίας, αφάνισαν τις ελληνικές μειονότητες, είτε εκδιώκοντας είτε αφομοιώνοντας είτε σφάζοντας, κάτι το οποίο προσπαθούνε να ολοκληρώσουν και η Τουρκία και η Αλβανία, με τους ελαχιστους Έλληνες που έχουν απομείνει εκεί!! Αλλά εμείς, πρέπει να είμαστε..ανώτεροι και μεγαλόψυχοι μονίμως, να χαϊδεύουμε τα αυτιά και τους εθνικισμούς Τούρκων και Βαλκανίων και να τους αφήσουμε να ιδρύουν και μειονότητες!!!
Το πρόβλημα με τον συλλογισμό σας κύριε Μανομενίδη είναι πως η σλαβική διάλεκτος που ομιλιόταν στην ιστορική Μακεδονία μας αποκλειστικά και μόνο εντός των ορίων εγκατάστασης Σλάβων (σλαβηνίες) μετά το 600 μ.Χ. δεν ονομάστηκε ΠΟΤΕ “μακεδονική”, ούτε τα σλαβικά αυτά φύλα ονομάστηκαν ποτέ “μακεδονικά”. Σε όλες ανεξαιρέτως τις βυζαντινές πηγές αναφέρονται ως Σλάβοι και ο όρος “Μακεδών” συσχετίζεται αποκλειστικά με α. τους αρχαίους Μακεδόνες και τον Μέγα Αλέξανδρο που αναγνωρίζονται από τους βυζαντινούς συγγραφείς ως Έλληνες εθνοτικά και β. τους ελληνορθόδοξους υπηκόους του Βυζαντίου που κατοικούν είτε στην ιστορική Μακεδονία (“πάλαι Μακεδονία” των βυζαντινών πηγών) είτε στο γνωστό Θέμα Μακεδονίας ανατολικότερα. ΜΟΝΟ με τον εξελληνισμό τους – ζώντας ανάμεσα σε Έλληνες – οι Σλάβοι της Μακεδονίας είχαν πλέον το έρεισμα να εγκολπωθούν τη μακεδονική ταυτότητα. Οι σημερινοί Σκοπιανοί δεν είναι καν απόγονοι των σλαβικών αυτών φύλων, όπως ήταν οι Δραγουβίτες…είναι απόγονοι Βουλγάρων που παρεισέφρυσαν αργότερα στον μακεδονικό χώρο, κυρίως κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας. Αγωνίστηκα κατά της ανιστόρητης – επομένως και προβληματικής κατά το ελάχιστο – Συμφωνίας των Πρεσπών διότι ακριβώς ως ιστορικός και αρχαιολόγος έχω γνώση του ανυπόστατου της μακεδονικής εθνότητας / γλώσσας. Με λύπη μου διαπιστώνω πόσο δίκιο είχα βλέποντας και τα καμώματα πανεπιστημιακών φορέων της χώρας μας που επισημαίνονται στο εν λόγω άρθρο. Και που είσαι ακόμα…
Δημήτριος Κουγιουμτζόγλου
αρχαιολόγος – φιλόλογος / εκπαιδευτικός / συγγραφέας
Δηλαδή, εάν καταλαβαίνω καλά, δεν θεωρείτε ελληνορθόδοξους τους Σλάβους (ίσως και τους Βλάχους και τους Αρβανίτες) της Μακεδονίας πριν την σύσταση της Βουλγάρικης Εξαρχίας.
Μάλιστα..το πάτε και εκεί τώρα!!! Και άλλες μειονότητες!!! Και, αλήθεια, τι πάει να πει “Ελληνορθόδοξοι”,ειδικώς για τους Αρβανίτες και τους Βλάχους;
Αφού δεν είναι γλωσσολόγοι οι κ.κ. Ανώνυμος και Ιωάννης Μανομενίδης (στο google διάβασα το αξιόλογο βιογραφικό του ) γιατί προσπαθούν να μας ”ενημερώσουν ” για την ομιλούμενη από τους Σλάβους της περιοχής -πρώην Βαρντάρσκα της Σερβίας-Γιουγκοσλαβίας μέχρι το 1944- ”’μαγειρεμένη” γλώσσα,που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Μακεδονίας στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο -ο οποίος πήρε ”από το στόμα του Βούλγαρου Δημητρώφ την Ανεξάρτητη Κομμουνιστική Μακεδονία , όπως την οραματίσθηκαν οι ”πατριώτες ” ‘-Βαλκάνιοι και οι δικοί μας του ΚΚΕ- από το 1924 και ειδικά από το 1934-;;;.
Όσοι παρακολουθήσαμε πρόσφατα την ομιλία του κ. Μπαμπινιώτη στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών καταπεισθήκαμε με επιστημονικά στοιχεία ότι αυτή -η καλούμενη και με βούλα και υπογραφή του κ. Κοτζιά στην Συμφωνία των Πρεσπών γλώσσα μακεδονική- είναι μια βουλγαρική διάλεκτος εμπλουτισθείσα με αρκετές σερβικές λέξεις και φράσεις , γιαυτό και για αυτήν την θεσπισθείσα στην Συμφωνία των Πρεσπών ανύπαρκτη ”’μακεδονική” γλώσσα -αλλά και την επίσης ανύπαρκτη ”μακεδονική” εθνότητα- δεν συνηγορεί ακόμη η Βουλγαρία για έναρξη διαπραγματεύσεων των Σκοπίων με την Ε.Ε .
Η τελευταία εξέλιξη είναι ότι και η Σερβία έγινε ”ερωτική αντίζηλος” με την Βουλγαρία ”για τα μάτια της Βόρειας ”Μακεδονίας”.
Αυτή την διαμάχη των δύο βορείων γειτόνων μας εντόπισε και μας προειδοποίησε σε πρόσφατη ομιλία του ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής όταν αναφέρθηκε σε υποκρυπτόμενο αλυτρωτισμό εις βάρος της Μακεδονίας μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ .Αφού με την νέα κυβέρνηση στα Σκόπια η Συμφωνία των Πρεσπών ουσιαστικά ”μπήκε στο ψυγείο” -και από την Ελλάδα- γιατί αυτή η πρεμούρα των πανεπιστημιακών στη Θεσσαλονίκη και δη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας;.
Μήπως για να ”ταπώσουν” τους Βουλγάρους επιστήμονες και πολιτικούς που επιμένουν ότι δεν υπάρχει γλώσσα μακεδονική και ότι η γλώσσα των Σκοπιανών είναι μια βουλγαρική διάλεκτος;. ΚΑΙ
τέλος πάντων γιαυτό πληρώνονται οι καθηγητές από το κράτος -Έλληνες ;.
Υ.Γ Περιμένω απαντήσεις από κ.κ. Ανώνυμο και Μανομενίδη.
Σέβομαι απολύτως τον Καθ. Μπαμπινιώτη και δεν είμαι άξιος σαν γλωσσολόγος να τον διαψεύσω επιστημονικά. Διατηρώ πάντως την επιφύλαξη μου στα λεγόμενα του ότι προσπάθησε να δικαιολογηθεί για την ρητή αναφορά σε “Μακεδονική” που αποδέχθηκε, σε μία άσχετη επιτροπή που προήδρευσε, εάν θυμάμαι καλά, την απόδοση σε άλλες γλώσσες των τοπωνυμιών. Αλλά επειδή μεταξύ άλλων έχω σπουδάσει τη Βουλγαρική γλώσσα τρία χρόνια στο ΙΜΧΑ, μπορώ να σας επιβεβαιώσω για τη στενότερη σχέση που έχουν οι δύο γλώσσες (εννοώ την Βουλγάρικη με την Μακεδονική), γραμματικά και συντακτικά. Όσον αφορά τη σχέση των γλωσσών μεταξύ τους, εάν η Μακεδονική είναι διάλεκτος της Βουλγάρικης, ή Βουλγάρικη της Μακεδονικής, επιφυλάσσομαι να επικοινωνήσω μαζί του και να συζητήσω το σκεπτικό μου, διότι, προφανώς, δεν έχουμε ηχητικά αποσπάσματα των σλαβικών γλωσσών του 6ου έως και τον 18ο αιώνα ώστε να συμπεράνουμε μςε ασφάλεια, εάν και ποια γλώσσα ήταν προγενέστερη των άλλων, καθώς λογικά όλες οι σλαβικές γλώσσες, είτε μιλιούταν στην Μακεδονία (που επί Βυζαντινής και Οθωμανικής αυτοκρατοριών ήταν ενιαίος χώρος με την Ανατολική Ρωμυλία -σημερινή Βουλγαρία – και την περιοχή του Μοναστηρίου – σημερινή Βόρεια Μακεδονία), είτε με το Βελιγράδι, ή… την Οδυσσό και τη Μόσχα. Τα συμπεράσματα μας μπορούν επιστημονικά να συναχθούν σχεδόν αποκλειστικά από μελέτη των γραπτών κειμένων που συναντούμε διαχρονικά, είτε (μάλλον λιγότερο εύκολα) ίσως από άλλου είδους ανθρωπολογικές μελέτες όπως λ.χ. τα δημοτικά τραγούδια κλπ, πάντως όχι από ηχητικά της μεσαιωνικής περιόδου της περιοχής μας. Συνεπώς, όσον αφορά τα γραπτά κείμενα που έχουμε στη διάθεση μας, θεωρώ ότι, και θα επιχειρήσω να τα συζητήσω αυτά με τον Μπαμπινιώτη, δεν ξέρω εάν έχει δώσει κάποιο διδακτορικό στο θέμα αυτό, ή εάν θα πρέπει να το αναλάβω εγώ, αλλά κάποιο άλλο Πανεπιστήμιο θα πρέπει κάποτε να το κάνει αυτό (και γιατί όχι το ΠαΜακ δηλαδή – και αναρωτιέμαι γιατί, εάν όχι από προκαταλήψεις και εθνικιστική εχθρότητα με την αλήθεια δεν έχει ήδη γίνει κάτι τέτοιο στο παρελθόν – διότι βεβαιότατα θα το έχουν κάνει και στα Πανεπιστήμια των Σκοπίων και στης Σόφιας, ώστε αναπόδραστα όσοι θα το αναλάβουν από αυτά θα πρέπει να ξεκινήσουν τη μελέτη τους), θεωρώ λοιπόν ότι εφόσον πρώτη γραπτή γλώσσα (παλαιά εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα) ήταν η ομιλούμενη πέριξ της Θεσσαλονίκης https://el.wikipedia.org/wiki/Παλαιά_εκκλησιαστική_σλαβονική_γλώσσα , κι ότι έγραψαν ο Κύριλλος και Μεθόδιος με το πρώτο τους γλαγολιτικό αλφάβητο https://el.wikipedia.org/wiki/Γλαγολιτικό_αλφάβητο . Ακολούθως σε όλη την επόμενη περίοδο όλες οι σλαβικές γλώσσες αναπτύχθηκαν γραπτά, στην αρχή εύλογα η γλώσσα που μιλιούνταν πέριξ της Θεσσαλονίκης είναι η αρχαία σλαβική γλώσσα στην οποία γράφτηκε το ευαγγέλιο στην οποία λογικά θα ξεκίνησαν να γράφουν όλοι οι Σλάβοι και στη συνέχεια εύλογα και η γραφή θα εξελίχθηκε ανεξάρτητα έως και επάνω στη Ρωσία με τους τόσους φημισμένους συγγραφείς (έχουμε πλέον και τους Ουκρανούς να ερίζουν εάν είναι Ρωσικά ή Ουκρανικά τα λογοτεχνικά τους κείμενα), καθώς και οι σλαβικές γλώσσες θα ήταν και από την αρχή διαφορετικές (υποθέτω για μία τόσο μεγάλη έκταση όπως όλη η Ανατολική Ευρώπη), όμως στην περιοχή της Μακεδονίας ξεκίνησαν όλα από πλευράς γραφής, όπου μπορούμε να βρούμε γραπτά στοιχεία από τον 9ο αι., που ξεκίνησαν να γράφουν οι Κύριλλος και Μεθόδιος (παρακαλώ διαβάστε τα όσα γράφει η wikipedia τουλάχιστο, μέχρι ίσως και κάποιος γλωσσολόγος, ίσως ο Μπαμπινιώτης να μας ενημερώσει σχετικά, πάντως από τον Μπαμπινιώτη δεν άκουσα τίποτα σχετικό στην αναφερόμενη παραπάνω ομιλία του. Θεωρώ, και παρακαλώ διαψεύστε με τεκμηριωμένα εάν δύναστε, ότι ακόμη και στην περίοδο των Βουλγάρικων Αυτοκρατοριών που ανταγωνίστηκαν το Βυζάντιο μέχρι την περίοδο της Μακεδονικής Δυναστείας και του Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου, ποτέ οι ονομαζόμενοι ως Βούλγαροι δεν ήταν αποξενωμένοι στην Ανατολική Ρωμυλία, αλλά ανταγωνίζονταν με το Βυζάντιο για την κυριαρχία σε όλη την περιοχή της Μακεδονίας (μέχρι και την Οχρίδα) από όπου (από τη Θεσσαλονίκη) ξεκίνησαν όλα τα γραπτά κείμενα, ώστε θεωρώ βάσιμο ότι όποια διαφοροποίηση κι αν είχαν οι διάλεκτοι που μιλούσαν, γραπτά για μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως και αιώνες θα έγραφαν στην η ίδια (εκκλησιαστική) ομιλούμενη πέριξ της Θεσσαλονίκης, που εάν πάμε σήμερα στο Λαγκαδά (Θεσσαλονίκη), στη Γουμένισσα (Κιλκίς) ή στην Πέλλα και την Φλώρινα, το ιδίωμα που μιλούν είναι εγγύτερο (εάν όχι ακριβώς της Μακεδονικής γλώσσας της Βόρειας Μακεδονίας) παρά το Βουλγάρικο, παρ’ όση συγγένεια γλωσσική ως διάλεκτος η μία της άλλης κι αν είναι, ώστε θεωρώ βάσιμο ότι η γλώσσα που θα βρούμε γραπτή σε όλο το Βυζάντιο και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έως κάποια χρονική στιγμή που ξεκίνησε η Βουλγάρικη να διαφοροποιείται γραπτά από την ομιλούμενη πέριξ της Θεσσαλονίκης, και να μπορούμε να την αναγνωρίσουμε ως διαφορετική διάλεκτο σε γραπτά κείμενα, κι όχι το αντίθετο επειδή βολεύει τους Βούλγαρους. Αυτό είναι τεκμηριωμένο επιστημονικά καθώς υπάρχει ο πρώτος Βούλγαρος καλόγερος Παΐσιος Χιλανδαρινός που το 1872 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο που αφύπνιζε τους Σλάβους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την Βουλγάρικη τους συνείδηση, το οποίο οδήγησε και στο σχίσμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την Βουλγάρικη Εξαρχία (δείτε την περίληψη σχετικού διδακτορικού) https://ikee.lib.auth.gr/record/350908 διότι ακριβώς όλοι οι Σλάβοι έως τότε αισθάνονταν Ρωμιοί, και συνεπώς Έλληνες (Γραικομάνοι), ιδιαίτατα ίσως καθώς πριν από 3 δεκαετίες είχε γίνει η επανάσταση του 1821, ενώ λίγο μετά (1878) δημιουργήθηκε και το σύγχρονο Βουλγαρικό κράτος με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, οπότε και επίσημα μπορούμε να πούμε ότι αρχίζουν να αποκλίνουν οι δύο σλαβικές γλώσσες η μία στη Βουλγαρία με νόμους και εκπαίδευση καθορίζοντας έως και δημοτικισμό αργότερα, με ξεχωριστή λογοτεχνία κλπ, και η άλλη εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θεωρητικά παραμένει η ίδια Μακεδονική γλώσσα ή διάλεκτος, όπως εξελίχθηκε από την αρχαία εκκλησιαστική Σλαβονική και ίσως στην εποχή εκείνη (1878-1912 πριν τους Βαλκανικούς πολέμους) να έχουμε και στη Μακεδονία κείμενα σε αυτή τη γλώσσα, καθώς μετά και εντός της Σερβίας (και της νέας εδαφικής κτήσης της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας) λογικά θα διδάσκονταν και θα έγραφαν επίσημα στη Σερβική γλώσσα (υπόθεση που μέλει να επιβεβαιωθεί) ενώ οι κάτοικοι λογικά θα συνέχιζαν να ομιλούν την εξελισσόμενη Βορείως των συνόρων μας ίδια αρχικά με την Μακεδονική διάλεκτο (από την αρχαία Σλαβονική). Να θυμίσω σε όσους βιάζονται να χαρίσουν την γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας και των κατοίκων της ως διάλεκτο της Βουλγάρικης, κι όχι το αντίστροφο, ή και τις δύο ως διαλέκτους της αρχαιότερης εν και πέριξ της Θεσσαλονίκης ομιλούμενης και καθόλου επηρεαζόμενης θεσμικά από το ελληνικό κράτος σλαβικής γλώσσας που κι αυτή (κυρίως αυτή) εξελίχθηκε από την αρχαία εκκλησιαστικά σλαβονική, στη σύγχρονη γλώσσα που ονόμασα “αυθεντική Μακεδονική”, θα ήθελα να θυμίσω στους υπερπατριώτες, ότι όταν αυτοί οι Σλαβόφωνοι ή δίγλωσσοι κάτοικοι της Μακεδονίας μας, πιέστηκαν από τους Βούλγαρους στη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα, να αλλαξοπιστήσουν και να υπαχθούν στη Βουλγάρικη εξαρχεία, ως κίνημα Βουλγαρικής αυτοσυνειδησιίας (βλ. παραπάνω υπόθεση Παΐσιου Χιλανδαρινού) το οποίο το προσπερνάμε βιαστικά και το υποτιμούμε λέγοντας ότι η γλώσσα τους είναι Βουλγάρικη διάλεκτος, αυτοί οι Σλαβόφωνοι επέμειναν να παραμείνουν Έλληνες υπαγόμενοι στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, και στον Μακεδονικό αγώνα πολέμησαν ως Μακεδονομάχοι, παρότι μιλούσαν την ίδια τότε γραπτή γλώσσα με τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, όπως ο Καπετάν Κώττας που δεν μιλούσε καθόλου Ελληνικά και όταν τον κρέμασαν τα τελευταία του λόγια ήταν “Ζιβέε Γκρτσια!”, δηλαδή ζήτω η Ελλάδα, ώστε προσωπικά, όσους Έλληνες δεν αναγνωρίζουν σε αυτούς τους Σλαβόφωνους Έλληνες ότι είναι Μακεδόνες, να με συγχωρέσουν αλλά το λιγότερο τους θεωρώ ανέντιμους και ανιστόρητους, κι ας έρθει να μου πει όποιος ιστορικός ότι κάνω λάθος, κι αυτοί οι Μακεδόνες, που μιλούσαν Σλάβικα και πολέμησαν τους Βούλγαρους κομιτατζήδες στην Μακεδονία, στην περίοδο του Μακεδονικού αγώνα, να σας θυμίσω ότι δεν πολέμησαν στα σύνορα της σημερινής Μακεδονίας, διότι τότε ήμασταν Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά σε όλη την επικράτεια που ζούσαν Σλαβόφωνοι και έδρασαν οι Βούλγαροι κομιτατζήδες, βεβαιότατα κι εντός της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας (που τότε ήταν Βιλαέτι του Μοναστηρίου) κι εκεί έγινε η σφαγή του Ίλιντεν = Ημέρα του προφήτη Ηλία. Εάν είστε έντιμοι και θέλετε να κατανοήσετε όσα μας αφηγείται ο Παντελής Σαββίδης στον τοίχο του στο Facebook https://www.facebook.com/pantelis.savvidis/posts/pfbid0d9YfJjwZyALctk6F24vEhaDzXTivV2oY3qBvpsSpE2Q63nhfP43T6DYSyCNZEdwzl ότι κατανόησε παρακολουθώντας τα όσα συνέβησαν στην ημερίδα στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, “το μέρος της εκδήλωσης που αναφερόταν σε μαρτυρίες για τους “αιγαιάτες πρόσφυγες” … ήταν απο τον Εμφύλιο, μετά την ήττα των ανταρτών και την φυγή τους στα Σκόπια ή στην Αλβανία… Οι περισσότεροι ήρθαν απο κάπου, νοιώθουν μακεδόνες και βεβαίως θεωρούν πως η γλώσσα τους είναι η μακεδονική…” να συμπληρώσω την ιστορία ότι μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, ενώ αντίθετα με την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών με την Τουρκία για τους μουσουλμάνους με τους Έλληνες, με τις άλλες Βαλκανικές χώρες η ανταλλαγή ήταν εθελοντική, και αναλόγως πως αισθανόταν οι κάτοικοι της Μακεδονίας, εάν αισθάνονταν Έλληνες (κι ας μιλούσαν σλαβικά) παρέμειναν στην Ελλάδα, εάν αισθάνονταν Σέρβοι ή Βούλγαροι μετανάστευσαν εκεί και γνωρίζω προσωπικά οικογένεια της Έδεσσας που ο ένας αδελφός έμεινε στην Ελλάδα, με γυναίκα που μιλούσε αποκλειστικά τη “ντόπια” Μακεδονίτικη διάλεκτο (έτσι τα λέγαμε από τότε που γεννήθηκα, Πόντιος ων), όπως το εξήγησα παραπάνω, κι ο άλλος μετανάστευσε. Στη συνέχεια, κι όσοι έμειναν αντιμετώπισαν μεγάλο ρατσισμό από τους Κρητικούς και τους Πελοποννήσιους αστυνομικούς και τους δασκάλους, που μετατέθηκαν στην Μακεδονία και για να επιβάλουν να μιλούν τα ελληνικά απαγόρευαν την ομιλία των σλαβικών, με κυρώσεις και στου γονείς εάν τα παιδιά τους μιλούσαν ελληνικά. Το πρόβλημα κορυφώθηκε στην περίοδο του εμφυλίου, που κάθε άσχετος καρεκλοκένταυρος θεωρούσε κομμουνιστή κάθε σλαβόφωνο. Κοντολογίς, πολλοί σλαβόφωνοι, ενώ είχαν επιλέξει να μείνουν στην Ελλάδα, ως Έλληνες, επειδή προφανώς και η οικογένεια τους είχε παραμείνει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και αισθάνονταν Μακεδόνες κι όχι Βούλγαροι, εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ και αγωνίστηκαν μαζί του στον Εμφύλιο, που πλέον αναγνωρίζουμε ότι ήταν εμφύλιος κι όχι κάτι άλλο και αυτοί μαζί με τους άλλους ελληνόφωνους Έλληνες βρέθηκαν πρόσφυγες στην Βόρεια Μακεδονία, ή στην Αλβανία. Αλλά μετά την εθνική συμφιλίωση, τους Σλαβόφωνους κομμουνιστές δεν τους αποδεχθήκαμε να επιστρέψουν στην Ελλάδα, παρότι όπως προανέφερα ήταν αυτοί που είχαν οικογενειακή παράδοση υπέρ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ίσως και Μακεδονομάχων κι επέλεξαν να είναι Έλληνες κι όχι Βούλγαροι (αλλιώς θα πήγαιναν στη Βουλγαρία). Παρόμοια γνωρίζω από αφήγηση ντόπιου της Έδεσσας, ότι όταν ο αδελφός του (πλέον Κομμουνιστής με αξίωμα από τη γειτονική χώρα) ήρθε με άδεια του Ελληνικού κράτους να συναντήσει τους συγγενείς του μέσα σε μαύρη λιμουζίνα, η γυναίκα του δεν τον επέτρεψε να τον δει και τους έδιωξε, ίσως διότι ως εθνικόφρων φοβήθηκε μην χαρακτηριστούν κομμουνιστές, είτε ακόμη χειρότερα για να μην χάσουν την πατρική περιουσία που είχε ήδη μοιραστεί και στα παιδιά της. Αυτοί λοιπόν, οι πρόσφυγες στη Βόρεια Μακεδονία ή στην Αλβανία, για όσους δεν τα γνωρίζετε ή δεν τα ψιλιάζεστε, έχουν αυτό το παράπονο από το ελληνικό κράτος, και όσοι διαφωνείτε με τη συμφωνία των Πρεσπών, αυτή η συμφωνία που έχει και τη σφραγίδα του ΟΗΕ, και οι εθνικιστές των Ελλήνων (που προσωπικά προανέφερα ότι τους θεωρώ ανέντιμους ή ανιστόρητους για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω) που δεν θέλουν την τήρηση της και παράλληλα η ΝΔ φοβούμενη τις αντιδράσεις της δεν την τήρησε μη προωθώντας τα πρωτόκολλα για την εκπαίδευση σχολεία, τα μακεδονικά προϊόντα και τον έλεγχο του εναέριου χώρου (και πλέον ίσως να τον αναλάβει η Τουρκία, εφόσον εμείς δεν τα υπογράψαμε και δεν στηρίξαμε τον Ζάεφ ώστε να πετυχαίνει ως Πρωθυπουργός και να μείνει στην εξουσία, κι έπεσε και ανέβηκαν στην εξουσία οι παρομοίως ανέντιμοι και ανιστόρητοι εκεί “Μακεδόνες” εθνικιστές (“una faccia una razza” θα έλεγα εγώ), αυτή λοιπόν η συμφωνία των Πρεσπών (που ίσως και να θέλετε να ακυρώσετε) έχει προβλέψει ότι δεν υπάρχουν ούτε αλυτρωτικές διεκδικήσεις, ούτε μειονότητες στις δύο χώρες και είναι και η μόνη μας, αλλά επίσημη απάντηση με διεθνοπολιτικό χαρακτήρα. Το εάν μία γλώσσα θα διδάσκεται ως ξένη στην Ελλάδα, θεωρώ ότι δεν μας ενοχλεί, όπως καμία άλλη γλώσσα δεν μας ενοχλεί. Εάν θα όμως θα διδάσκεται ως μητρική γλώσσα των γηγενών σλαβόφωνων / δίγλωσσων Ελλήνων, σας είπα την άποψη μου, ότι είναι και η μόνη μου ένσταση για τη συνθήκη των Πρεσπών, όμως δεν είναι αργά να το καταλάβουμε και να το διορθώσουμε στην πράξη, ότι αντί να την θεωρήσει πολιτιστική κληρονομιά της Βόρειας Μακεδονίας κι έτσι να είναι “Μακεδονική” ως πολιτιστική κληρονομιά του Δεύτερου μέρους της συμφωνίας ως η εκεί ομιλούμενη, να είναι η Μακεδονική ως η πρωταρχικά ομιλούμενη στην Μακεδονία (να διευκρινίσω ότι με βάση τη Συμφωνία των Πρεσπών, μία είναι η Μακεδονία, ή άλλη είναι η Βόρεια Μακεδονία, αλλά πρώτοι οι εθνικιστές Έλληνες συμπατριώτες μου δεν θέλετε να το καταλάβετε), κι έτσι οφείλουμε να το σεβαστούμε και να τιμήσουμε τους σλαβόφωνους συμπατριώτες μας που την ομιλούν και παρόλα αυτά επέλεξαν να μείνουν Έλληνες και οι οικογένειες τους πολέμησαν ως Μακεδονομάχοι και να τους αναγνωρίζουμε με δόξα και τιμή ότι είναι Μακεδόνες. Εάν ως κράτος αδικήσαμε κάποιους, επειδή ήταν κομμουνιστές, και δεν τους δεχθήκαμε πίσω, κι έγιναν φανατικοί εναντίον μας, καθώς έχασαν Πατρίδα και περιουσίες, δεν είμαι εγώ που θα απολογηθώ, ας απολογηθούν όσοι εθνικιστές(*) καλλιεργούν το μίσος κι αισθάνονται περισσότερο Μακεδόνες (κάποιοι ίσως και Πόντιοι που ήρθαμε μετά τους Βαλκανικούς πολέμους), από αυτούς που μπορεί και να κατάγονται από Μακεδονομάχους, και δεν θέλησαν να είναι Βούλγαροι, όπως και αντίθετα από ότι λέει ο Μπαμπινιώτης (γλωσσολογικά που διατύπωσα τις επιφυλάξεις μου παραπάνω), ηθικά δικαιούνται να μην δέχονται τη γλώσσα τους ως Βουλγάρικη. (*) περιττό να συμπληρώσω ανέντιμοι και ανιστόρητοι σύμφωνα με το σκεπτικό που έχω τεκμηριώσει παραπάνω. Ή μήπως δεν δεχθήκαμε τους Κροάτες στην Ε.Ε. με γλώσσα Κροατική, ενώ γνωρίζουμε ότι είναι η ίδια με τους Σέρβους, η Σερβοκροάτικη, γιατί εκεί το δεχόμαστε; Υ.Γ. εάν σε μία τόσο εκτενή και αναλυτική απάντηση, που έκανα αρκετό κόπο να σα εξηγήσω, προσπεράσετε την ουσία και πιαστείτε από λεπτομέρειες ή συντακτικά λάθη που μπορεί να μου διέφυγαν, για να αντιλέξετε, αντιλαμβάνεστε ότι θα είστε κατ’ ουσίαν κι όχι κατά λάθος ανέντιμοι. Την γνώμη μου σας έγραψα και τεκμηριωμένα. Κλείνω με την ανησυχία μου, διότι εύκολος ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός, όμως, να μην κινδυονολογούμε, όμως τώρα που το μέτωπο της Συρίας έκλεισε και πλέον η Τουρκία θα μπορεί να ασχοληθεί μαζί μας, αναλογιστείτε πόσο χάνουμε που της χαρίζουμε μία χώρα που θα έπρεπε να είχε αδελφική σχέση με την Ελλάδα, και που μπορεί να οδηγηθούμε εάν θα μεταδοθεί η ανάφλεξη και στην περιοχή μας, διότι δεν εκτιμούμε την ειρήνη που έχουμε, αλλά δεν είναι δεδομένη.
Οδησσός, όχι Οδυσσός…
Ειδικά για το ΠαΜακ και τη μελέτη της γλώσσας από το επώνυμο “Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών”, δεν ξέρω ποιοι, ή πως, μπορούν να διαφωνούν ότι η γλώσσα αυτή, η διεθνοπολιτικά συμφωνηθείσα ως “Μακεδονική”, είτε είναι, είτε όχι, ότι πρέπει η γλώσσα να είναι αντικείμενο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας; Πολλώ δε μάλλον όσον αφορά το πολιτιστικό προϊόν και τη συμβολή της Θεσσαλονίκης στην αρχική της γραφή, ειδικά στην ομιλούμενη στην εγγύς περιφέρεια της Θεσσαλονίκης σλαβική γλώσσα, και ανεξάρτητα από την όποια νομική ή διεθνοπολιτική εξέλιξη και ονομασία της γειτονικής χώρας σε Βόρεια Μακεδονία, το οποίο είναι άσχετο με αλυτρωτισμούς, καθώς είναι η αλήθεια. Άλλο το ζήτημα των δικαιωμάτων κάποιων, είτε γηγενών σλαβόφωνων στην ελεύθερη ομιλία της μητρικής τους γλώσσας (που πάλι είναι αντικείμενο του υπόψη τμήματος του ΠαΜακ, ανεξαρτήτως ονομασίας), είτε προσφύγων του εμφυλίου στη Βόρεια Μακεδονία που έχασαν περιουσίες ή ότι διεκδικούν, έχει θεωρώ επιλυθεί από τη συμφωνία, ίσως και αδίκως για αυτούς, όμως εφόσον οι δύο χώρες συμφώνησαν ότι δεν έχουν αλυτρωτικές διεκδικήσεις ούτε μειονότητες, το ζήτημα έχει επιλυθεί, όσον αφορά αλυτρωτισμούς και την ειρήνη, και η κάθε χώρα ευθύνεται να αποζημιώσει τους δικούς της πολίτες (διότι και στη Βόρεια Μακεδονία είχαμε Έλληνες που είτε ήρθαν στην Ελλάδα, είτε έμειναν εκεί και ενσωματώθηκαν στον πληθυσμό της Βόρειας Μακεδονίας). Άλλο ζήτημα η καταγωγή, όπως κι κάποιοι από εμάς είμαστε Πόντιοι, και κάποτε είχαμε περιουσίες στον Πόντο, από τις οποίες έχουμε αποξενωθεί, κι άλλο ζήτημα τα δικαιώματα σε ένα άλλο κράτος, όπως και των πολιτιστικών προϊόντων (λ.χ. ένα Μοναστήρι όπως η Παναγία Σουμελά, ή τα ελληνιστικά μνημεία), που είναι πανανθρώπινες αξίες και δικαιούμαστε και οφείλουμε όλοι οι άνθρωποι να τα υπερασπιζόμαστε και να μεριμνούμε για τη διάσωση και την αλήθεια, στοιχεία που αποτελούν αντικείμενα μελέτης για ένα Πανεπιστήμιο.
Διεθνοπολιτικά -γράφετε -(με σκοπιμότητες δηλαδή) συμφωνήθηκε με την Συμφωνία των Πρεσπών να ονομασθεί ”μακεδονική” -η στην ουσία σερβοκροατική γλώσσα όσο υπήρχε η Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία-επιστημονικά όμως δικαιούται να έχει αυτήν την ονομασία , όταν ουδέποτε ομιλήθηκε και εγράφη με τέτοια ονομασία μέχρι το 1944,που εφευρέθηκε από τον ΤΙΤΟ για την αποβουλγαροποίηση της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Μακεδονίας και την ”παλινόρθωση” του Πανσλαβισμού με τον αλυτρωτισμό για σκλαβωμένες Αιγαιακή και του Πιρίν Μακεδονίες;.
ΑΥΤΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΝ ΟΙ ”ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΣΣΕΣ” ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ”ΕΔΩΣΑΝ ΧΩΡΟ” ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ , ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ -για την ”μακεδονική” γλώσσα κυρίως-ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ”ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ” .
Εντάξει έκαναν ένα λάθος-το γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες-οι κ.κ. Τσίπρας-Καμμένος και Κοτζιάς -γιατί πρέπει να ”νομιμοποιήσουμε” το λάθος τους και επιστημονικώς ,όταν μάλιστα γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι φενάκη , το μεγαλύτερο ψεύδος και ιστορική κλοπή από τους Σλαβομακεδόνες όπως τους κατέγραψε η συλλογική εθνική μας μνήμη από το 1944 μέχρι το 2018;.
ΚΑΙ τέλος.
Δεν έπρεπε να υπάρξει και αντίθετη επιστημονική άποψη από ένα ‘Έλληνα γλωσσολόγο ,για να μη θεωρηθεί αυτή η μερίδα -όπως ήταν- βήμα προπαγάνδας των Βορειομακεδόνων στο σπίτι των Μακεδόνων -αναντάμ μπαμπαντάν , Έλληνα πόντιε κ. Μανομενίδη;
Δεν μου απάντησε ούτε οκ. Ανώνυμος -που τώρα τρόμαξε από τις εμβριθείς αναλύσεις του κ.Μανομενίδη και ”μας τα γύρισε” λίγο-καλοδεχούμενος- ούτε ο κ. Μανομενίδης , ο οποίος με δύο μακροσκελή σχόλια θέλει να μας επιβάλει την άποψή του ότι αργήσαμε ΚΙΟΛΛΑΣ να ονομάσουμε με την Συμφωνία των Πρεσπών τη γλώσσα-(και την εθνότητα μήπως κύριε Μανομενίδη ;;;) των Σλάβων μακεδονική .
Και θεωρώ κυριολεκτικά άγος να ονομάζει ”ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ” την Κυριλλική γλώσσα και γραφή ,που δίδαξαν με εντολή του Οικουμενικού Πατριάρχου Φωτίου οι Θεσσαλονικείς αδελφοί και Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος σε όλους τους Σλάβους και τους Ρως -ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΡΩΣΟΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΕΡΓΡΑΨΑΝ ΟΤΙ ΟΜΙΛΟΥΝ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΛΛΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΜΕΤΕΦΡΑΣΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.
Επισκέφθηκε άραγε τις ορθόδοξες εκκλησίες στο κράτος των Σκοπίων που οι επιγραφές τους είναι γραμμένες στην ελληνική γλώσσα οι περισσότερες;;;.
Από αυτόν τον λόγο αι μόνο έπρεπε όλοι οι επιστήμονες -και πας τις – κυρίως όμως οι Έλληνες ”να κατατροπώνουν ” τους εξυπνάκηδες Σλάβους κομμουνιστές των Σκοπίων που για πολιτικούς και γεωπολιτικούς καθαρά σκοπούς καθιέρωσαν το 1944 την έστω κυριλλική γραφή ως μακεδονική γλώσσα , η οποία ουδέποτε εγράφη στην μια και μόνη Μακεδονία την οποίαν ”μάδησαν” με πολέμους οι βόρειοι γείτονες μας -και οι πάτρωνές τους- όταν είμασταν βαθιά διχασμένοι .
Υ.Γ Θα ήθελα από τον κ. Μανομενίδη αν είναι και απόστρατος της Αεροπορίας (όπως αναφέρεται στο google) να ξαναδιαβάσει ή να επιστρέψει τα ιστορικά βιβλία που διάβασε και διδάχτηκε για την Μακεδονία μας ”του Σλάβου το όνειρο και του Ρωμιού η λαχτάρα” κατά τον Κωστή Παλαμά.
Απόστρατος άλλου όπλου είμαι και δεν θέλω το ”σινάφι” να υστερεί σε επιχειρήματα για εθνικά θέματα -σαν αυτό που μας ταλαιπωρεί εδώ και 80 χρόνια-.
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΖΗΤΩ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ.,ΜΑΝΟΜΕΝΙΔΗ , ΓΙΑΤΙ Η ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ”ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΎ”-ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ-.
Που θα βρούμε το δίκιο μας οι πληγωμένοι Μακεδόνες και πως θα πολεμήσουμε όλοι οι Έλληνες το ”τσακάλι” και την αρκούδα”, καθώς έγραψαν και μελοποίησαν οι αείμνηστοι Γκάτσος και Χατζηδάκις;. ΤΟΣΗ ΛΗΣΜΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ;.
Η ουσία πάντως της διαφωνίας μας, εάν διαβάζω καλά την απάντηση σας, είναι ότι προσωπικά προσπαθώ να προσεγγίσω το πρόβλημα επιστημονικά, αναζητώντας την αλήθεια, είτε θεωρείτε ότι μας συμφέρει εθνικά η αλήθεια, είτε όχι, καθώς κατ’ εμέ εθνικά συμφέρον είναι το αληθές, ενώ εσείς αδιαφορείτε για την αλήθεια και αντιμετωπίζετε το θέμα από πλευράς του αντιλαμβανόμενου από εσάς εθνικού συμφέροντος, συνεπώς, χωρίς παρεξήγηση, το προσεγγίζετε προπαγανδιστικά.
Να διευκρινίσω πάντως ότι η ονομασία που δίνω “μακεδονική” ή “αυθεντική μακεδονική” στο κείμενο μου για την αρχαία εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα https://el.wikipedia.org/wiki/Παλαιά_εκκλησιαστική_σλαβονική_γλώσσα που ομιλούνταν στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας γενικότερα, αναφέρεται στη συμφωνία των Πρεσπών, που αναφέρεται στην χρήση του προσδιορισμού “Μακεδονικός” (είτε αρέσει είτε όχι έχει ισχύ διεθνοπολιτική), και τον διακρίνει όταν αφορά το Πρώτο Μέρος της συμφωνίας (Ελλάδα) σε αντιδιαστολή με το Δεύτερο Μέρος της συμφωνίας (την Βόρεια Μακεδονία) σχετίζοντας τα προσδιοριζόμενα προϊόντα με τις δύο συμβαλλόμενες χώρες. Είτε λοιπόν η γλώσσα, ως πολιτιστικό προϊόν, αναφερόμενη ως Μακεδονική, θα ανήκει στο Πρώτο μέρος, είτε στο Δεύτερο. Επιλέξτε εσείς σε ποιον ανήκει η συγκεκριμένη γλώσσα, ως πολιτιστικό προϊόν, που τυποποίησαν οι “…με εντολή του Οικουμενικού Πατριάρχου Φωτίου οι Θεσσαλονικείς αδελφοί και Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος σε όλους τους Σλάβους και τους Ρως…”, τουλάχιστο σε αυτό συμφωνούμε, ποιοι είναι αυτοί που την παρήγαγαν ως πολιτιστικό αγαθό την ονομαζόμενη έως το 2019 Αρχαία Εκκλησιαστική Σλαβονική, διότι αδιαμφισβήτητα αυτή είναι η ιστορική και ακαδημαϊκή της ονομασία, αλλά το ερώτημα είναι σε ποιας από τις δύο συμβαλλόμενες χώρες περιοχές πολιτιστική κληρονομιά ανήκει. Ανήκει στην Μακεδονία; ή στη Βόρεια Μακεδονία. Δηλαδή, οι Έλληνες σλαβόφωνοι της Πέλλας και της Φλώρινας, και όπου αλλού λιγότερο την ομιλούν ως μητρική τους γλώσσα, όπως στη συνέχεια μετεξελίχθηκε η γλώσσα αλλά χωρίς κρατικές παρεμβάσεις (όπως συνέβη στη Βουλγαρία και στην Βόρεια Μακεδονία, ιδίως στην περίοδο της πρώην Ομόσπονδης της Γιουγκοσλαβίας Δημοκρατίας της Μακεδονίας), εάν σεβόμενοι την πολιτιστική τους κληρονομιά τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να την διδάσκουν στα παιδιά τους (ή και οι Πομάκοι της Ελληνικής Θράκης, που μην μου πείτε ότι δεν σας ενοχλεί ότι τους εκτουρκίσαμε, μιας και είστε συνάδελφος στρατιωτικός), θεωρείτε σωστό να διδαχθούν την Μακεδονική γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας ως μειονότητα της Ελλάδας (ή την Βουλγάρικη οι Πομάκοι αντίστοιχα), ή την Μακεδονική της Μακεδονίας όπως αδιαλείπτως ομιλούν από την εποχή των ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου; Εμπρός λοιπόν, επιλέξτε!
Διότι ακόμη και που τους το απαγορεύσαμε από το ελληνικό δικαστήριο, δεν θα αργήσει η χρονική στιγμή που θα το κερδίσουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Θέλετε να περιμένουμε μοιραίοι και άβουλοι το αναπόφευκτο; ή θα ενεργήσουμε με γνώση και τόλμη; Ειδικά εφόσον το τεκμηριώνω και με επιχειρήματα βασιζόμενα στην ιστορία και κατ’ εμέ, αδιαμφισβήτητα επιστημονικά (μέλει προφανώς στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας να τα επιβεβαιώσει με τα ανάλογα ερευνητικά διδακτορικά, εάν αληθεύουν οι προφανείς κατ’ εμέ υποθέσεις – διότι δεν ισχυρίζομαι ότι σε μία ιστοσελίδα και με αναφορές στη Wikipedia, έκανα επιστημονική τεκμηρίωση), καθώς με ενδιαφέρει η αλήθεια, και την θεωρώ και εθνικά συμφέρουσα. Όπως βλέπετε προσωπικά γράφω επώνυμα, και μπορείτε να διαπιστώσετε ποιος είμαι και την καταγωγή μου. Εσείς, που γράφετε με ψευδώνυμο, δεν γνωρίζω εάν ίσως έχετε και προσωπικό συμφέρον από την άποψη που την υποστηρίζετε ως εθνικά συμφέρουσα, θέτοντας εμένα και τον πατριωτισμό μου υπό αμφισβήτηση, εάν ίσως (υπόθεση εργασίας, οι πρόγονοι σας προφανώς, έχουν καταπατήσει περιουσίες προσφύγων κομμουνιστών, ή συνδέεστε με τέτοια πρόσωπα, εμφανίζοντας τις θέσεις σας ως πατριωτικές. Γιατί πρέπει να σας υποστηρίξω εσάς, και να τους αδικήσω αυτούς;
Νά ἐντοπίσω κάτι στήν προσέγγισή σας, γράψατε ἀρχαία ἐκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα, ἐνῶ στήν Βικιπαίδεια ἀναφέρεται ὡς παλαιά ἐκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα. Ὁ ὅρος ἀρχαῖος ἀναφέρεται στήν πρό Χριστοῦ ἱστορία, ἡ ᾿Εκκλησία ἀναφέρεται σέ μ. Χ. ἐποχή.
Ἡ Μακεδονία εἶναι ἀρχαία ὀνομασία, γνωστή ἱστορικά μέ πολιτισμό καί εὑρήματα γνωστά ἀπό τήν π.Χ. ἐποχή, ἀκόμα καί τά θέατρά της
Το θέατρο στην αρχαία Μακεδονία
εἶναι ἀκόμα ἔνδειξη τοῦ ἀρχαίου της πολιτισμοῦ.
Σχετικά μέ τούς Κύριλλο καί Μεθόδιο.
Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος – Βικιπαίδεια
Γράφαμε ταυτόχρονα τα σχόλια-απαντήσεις μας και δεν διάβασα την μακροσκελή απάντησή σας, στην οποίαν ανταπαντώ ως ακολούθως.
Τώρα πια ”σηκώνω τα χέρια” και ως Έλλην από την Βόρειο Ελλάδα και ως τέως Αξιωματικός με ξίφος – που δεν το παίρνουν άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι – και ως επιστήμων -κάποια πτυχία τα πήρα μελετώντας και ως φιλίστωρ βιβλία γλωσσολόγων από τον Ανδριώτη και Μπαμπινιώτη και πολλών ιστορικών (Σφέτα ας πούμε) από την επιμονή σας να υποστηρίζετε με οιονεί διδακτορική διατριβή ότι επιστημονικώς η γλώσσα -που ονομάσθηκε το 1944 ως μακεδονική- δικαιούται να αποδεχθούμε οριστικά αυτήν την την ονομασία της που πρωτακούσαμε στην Ελλάδα μετά την Συμφωνία των Πρεσπών , κατ’ εφαρμογή της οποίας ”έδρασε” καθ’ όμολογία της η καθηγήτρια του ΠΑΜΑΚ κυρία Ιωαννίδου.
Με την μακεδονική γλώσσα και εθνότητα ”υπό τον μόδιον ” αποκλείετε να αναγεννηθεί ο ”φοίνικας” του Πανσλαβισμού στην πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων;. Αγωνιζόμαστε και για τους αγέννητους. Δεν πρέπει;.
ΚΑΙ τέλος πάντων για τους ολίγιστους που είναι δίγλωσσοι -που τα ”κονομάνε” κιόλας οι επιχειρηματίες- ”θα σφάξουμε’ τον Μακεδονικό Ελληνισμό , που μιλούσε και έγραφε μόνο ελληνικά ;.
ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΠΕΙΣΑ- ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ -ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΚΛΗΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΕΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟ ΚΥΡΙΟ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ . Καληήσυνέχεια.
Σταύρος Αθαν. Ναλμπάντης.
Η απάντηση μου προς τον κ. Μανομενίδη -μεσολάβησε η κυρία Ελένη Π.-
Λυπάμαι αλλά κάνετε κλασσική κομμουνιστική και σλαβική αλλά και γενικότερα διχαστική, προπαγάνδα…
Και ένα σχόλιο από τον πρώην πρύτανη του Πα.Μακ., Αχιλλέα Ζαπράνη.
https://www.voria.gr/article/trampoyikismoys-kai-apeiles-kataggelei-o-proin-prytanis-toy-pamak-exo-apo-tin-ekdilosi-gia
Ευχαριστούμε για τον ”εμπλουτισμό” της συζήτησης με τις δηλώσεις του πρώην πρύτανη του ΠΑ.ΜΑΚ κ. Ζαπράνη και με την ευκαιρία διαβάσαμε -ε΄γω και άλλοι αναγνώστες- και τις δηλώσεις του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, που κατεδίκασε μεν τον προπηλακισμό -και άλλοτε συνέβη – του κ. Ζαπράνη από τους ”πολιτισμένους” φοιτητές και τους ”σεκιουριτάδες” εντός των χώρων του Πανεπιστημίου ,αλλά δεν βρήκε λόγο για να σχολιάσει -ηπίως έστω- τους πανεπιστημιακούς που ”φλέγονται από την επιθυμία” να λύσουν και αυτό το ”σοβαρό ”πρόβλημα με την υπαρξιακό ερώτημα. Υπήρξε ποτέ -σε ομιλίες και γραφή- η μακεδονική γλώσσα στο Ελληνικό βασίλειο της Μακεδονίας και αν όχι γιατί οι Σλάβοι βάφτισαν την δική τους γλώσσα μετά το 1944 σε μακεδονική και οι Έλληνες (του νότου) κ.κ Τσίπρας ,Καμμένος και Κοτζιάς την χάρισαν χωρίς να την ζητήσουν-γιατί δεν την είχαν ζητήσει ενωρίτερα- στους Αλβανοσλάβους των Σκοπίων
Εντάξει ”τρέχουν” ένα χρηματοδοτούμενο -μάλλον από την Ε.Ε – (λεφτά είναι να μη τα πάρουν) πρόγραμμα ,αλλά να μη μας ”μπαλαμουτιάζουν” ότι οι Αλβανοσλάβοι των Σκοπίων μιλούν και γράφουν γλώσσα μακεδονική που ουδέποτε μιλήθηκε και εγράφη.
Ομιλώ ως εκπρόσωπος των πολιτών της Θεσσαλονίκης -θα έλεγα εγώ και όχι μόνο ”αν ήμουν Δήμαρχος” .
Γιατί να φοβόμουνα ;.
Θα με καθαιρούσαν;.
Λιγοστεύουμε οι ορθόδοξοι χριστιανοί να μη λιγοστέψουμε και οι πατριώτες .
Μπορεί η Πατρίδα να μας χρειαστεί . Καλή εβδομάδα.
Που το ξέρετε ότι οι Τσίπρας, Κοτζιάς και Καμμένος είναι Έλληνες του Νότου; Μάλλον Ηπειρώτες είναι στην καταγωγή και οι τρεις τους!! Μεγάλε Ιωάννη Κωλέττη.. Θεωρείται η Ήπειρος, Νότιος Ελλάς; Δεν είμαι βέβαιος!! Και σεις, να μην είστε βέβαιος ότι οι Έλληνες του Νότου, σκέφτονται όπως οι τρεις προαναφερθέντες, για τους οποίους είναι λίαν αμφίβολον ότι αισθάνονται Έλληνες!!
Ας θυμηθούμε το μήνυμα.
”Αγαπάς την …-ας πούμε Μακεδονία -από την αρχαιότητα ως τα σήμερα- ,απόδειξέ το ” και εγώ -και εσείς- και όλοι οι Έλληνες δεν είδαν επίμονες αντιδράσεις από τους φίλους, συγγενείς και ”συμπέθερους” Έλληνες του νότου προ ,κατά και μετά την Συμφωνία των Πρεσπών ,στις δε εκλογές και του 2019 και του 2023 ”τίμησαν ” -περισσότερο από Έλληνες του Βορρά-τον υπερήφανο -ακόμη και τώρα- για την Συμφωνία των Πρεσπών , που ”μας φόρτωσε” και το θέμα της ανύπαρκτης στην γλωσσολογία μακεδονικής γλώσσας κ. Τσίπρα .
Ό,τι έγραψε η Ελληνική Ιστορία -στην περίπτωσή μας για την Μακεδονία -δεν μπαίνει στην προκρούστεια κλίνη κανενός κόμματος ,ιδίως της Κομμουνιστικής ή Κομμουνιστογενούς Αριστεράς του Σύριζα, οι οποίες από του 1944 έδειξαν την προτίμησή τους στην Ανεξάρτητη-Αυτόνομη Μακεδονία με απόσπαση και της Μακεδονίας με τις Αιγές, την Πέλλα , τους Φιλίππους και όλες τις τοποθεσίες του Βασιλείου της Μακεδονίας που δόξασε τον Ελληνισμό.
Υ.Γ Πρέπει να διαβάσουν πολλά βιβλία για την Μακεδονία μας ,να επαναλαμβάνουν την φράση και να δακρύζουν και αυτοί όπως ο Μακεδόνας αείμνηστος Καραμανλής ” η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική”, οι δε Αθηναίοι ,
-αφού ξεχάσουν τι έγραψε ο Δημοσθένης για τον Φίλιππο -ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.
Ζήτω η Μακεδονία μας.
Σταύρος Αθαν.Ναλμπάντης
“οι Αλβανοσλάβοι των Σκοπίων μιλούν και γράφουν γλώσσα μακεδονική που ουδέποτε μιλήθηκε και εγράφη.”
Σού έχω διορθώσει τουλάχιστον 50 φορές αυτό το “Αλβανοσλάβοι”, αλλά μάλλον δεν μπορείς να το καταλάβεις. Ο “μακεδονισμός” αφορά μονό στούς ΣΛΑΒΟΥΣ των Σκοπίων. Οι Αλβανοί ουδέποτε ισχυρίστηκαν ότι είναι κάτι άλλο εκτός από Αλβανοί, ούτε ότι η γλώσσα των είναι κάτι άλλο εκτός από αλβανικά. Μιλούν και γράφουν αλβανικά, τα οποία χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο, και ουδέποτε ζήτησαν να τούς αναγνωρισθεί κάτι.
Η Συμφωνία των Πρεσπών παραχώρησε εθνότητα και γλώσσα σε όλους τους κατοίκους των Σκοπίων και οι Αλβανοί ”Βορειομακεδόνες” το έχουν ‘δίπορτο” .
Είναι επισήμως Μακεδόνες στην εθνότητα και έχουν επίσημη γλώσσα την μακεδονική αλλά και ως Αλβανικής καταγωγής διδάσκονται και ομιλούν και την αλβανική , όπως οι δικοί μας μουσουλμάνοι της Θράκης και οι Βορειοηπειρώτες ελληνικής καταγωγής της Αλβανίας καθώς και οι Ρωμιοί της Πόλης και της Τουρκίας.
Γιαυτό ”χτυπιέται” η Βουλγαρία και για την ”μακεδονική” γλώσσα ,που ήταν και είναι βουλγαρική διάλεκτος και για να αναγνωρισθεί και βουλγαρική εθνότητα-μειονότητα στα Σκόπια , για να μη τα κληρονομήσει” η Μεγάλη Αλβανία ή η Μεγάλη Σερβία .
Γράψαμε ”του Σλάβου το όνειρο και του Ρωμιού η λαχτάρα” η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία ,αλλά αυτό ούτε το γνωρίζουν και αν το γνωρίζουν δεν το δέχονται από το 1934 οι Αριστεροί της Ελλάδος και είναι και υπερήφανοι ,γιατί συνεχίζουν να τους ψηφίζουν Έλληνες , που ”λατρεύουν” τα μικρά κόμματα-ονόματα δεν λέμε- .
Πρότεινα βιβλία θα ήταν καλό να τα διαβάσετε.
Καλή συνέχεια ”δάσκαλε διορθωτή” μου .
Περισσότερο με ”πειράζει” ο ενικός που χρησιμοποιείτε ,παρ’ ότι δεν γνωριζόμαστε ,αλλά γνωρίζω ότι ο ενικός άρχισε το 1981 από την κυβέρνηση της Αλλαγής που κατήργησε και την προσφώνηση κύριε.
” Σύντροφε εδώ ,σύντροφε εκεί ,σύντροφε παραπέρα” (μαζί τα έφαγαν και μας χρεωκόπησαν).
Δε μού λες, ποιοι κοπτόταν για τον λεγόμενο “μακεδοσνισμό”, οι Σλάβοι, ή οι Αλβανοί; Ποιοι είχαν πρόβλημα με την ονομασία τού κράτους και ήθελαν να λέγεται “Μακεδονία”, οι Σλάβοι, ή οι Αλβανοί; Ισχυρίστηκαν/ισχυρίζονται ποτέ οι Αλβανοί ότι είναι άλλης εθνότητος, από την αλβανική; Με την διδασκαλία τής αλβανικής γλώσσας, κάνεις λάθος. “Η εκπαίδευση στην Αλβανική γλώσσα παρέχεται σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης αυτής του πανεπιστημιακού επιπέδου, όπως είναι το Πανεπιστήμιο του Τέτοβου”. εδώ).
Επίσης διάβασε τι ορίζει το άρθρο 7 τού Συντάγματός των.
Η αλβανική γλώσσα είναι δεύτερη επίσημη γλώσσα τού κράτους. Συνεπώς, οι συγκρίσεις που κάνεις με μουσουλμάνους τής Θράκης κλπ., είναι λάθος. Φρόντισε να πληροφορηθείς.
Συνεπώς, η παραχώρηση έγινε στους Σλάβους, που ονόμασαν την γλώσσα των “μακεδονική” και όχι στους Αλβανούς. Η Βουλγαρία, που αναφέρεις, “χτυπιέται” για την γλώσσα των Σλάβων, όχι των Αλβανών.
Τα παρακάτω που γράφεις είναι άσχετα με το θέμα.
Διόρθωση: εδώ
Ξεσκονίζοντας τώρα τά ράφια τῆς ἱστορίας μπορεῖ νά βλέπουμε μόνο ἀράχνες, ἐνῶ ἐκεῖ ὑπῆρχαν ὅλα τά βιβλία τά σχολικά πού κάποτε πετάξαμε, ἀλλά ἐξακολουθοῦν νά ὑπάρχουν ἐντός μας.
Νά θυμηθοῦμε ὅτι ὁ σκοπός τοῦ ἀλφαβήτου πού δημιούργησαν οἱ Κύριλλος καί Μεθόδιος ἦταν σκοπός ἀθανασίας, τούς εἶχε ζητηθεῖ γιά τήν διάδοση καί κατανόηση βαθύτατων νοημάτων Χριστιανικῶν, πού ἦταν δυνατό σέ ὅσους γνώριζαν ῾Ελληνικά. Γιατί προσεγγίζεις αὐτά τά νοήματα τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν κειμένων καί ψαλμῶν, ὄχι μέ προσηλυτισμό ἤ μέ κάποιο μαγικό ραβδί, ἀλλά μέ προσπάθεια βαθειᾶς κατανόησης, προσωπική πορεία, ὑπεύθυνη στάση ζωῆς, συνεχῆ προσπάθεια νά κρατηθεῖς ἤ νά προσεγγίσεις τόν δρόμο αὐτό.
Δεν πέταξα ποτέ σχολικά βιβλία, αλλά δεν θυμάμαι να διάβασα εκεί, ή να διδάχτηκα στο σχολείο ὅτι ὁ σκοπός τοῦ ἀλφαβήτου πού δημιούργησαν οἱ Κύριλλος καί Μεθόδιος ἦταν σκοπός ἀθανασίας, τούς εἶχε ζητηθεῖ γιά τήν διάδοση καί κατανόηση βαθύτατων νοημάτων Χριστιανικῶν, πού ἦταν δυνατό σέ ὅσους γνώριζαν ῾Ελληνικά.
Διάβασα ότι το κυριλλικό αλφάβητο δημιουργήθηκε για τούς σλαβικούς λαούς (Βουλγάρους εν πρώτοις), ώστε να μπορούν να διαβάζουν την Αγία Γραφή μεταφρασμένη στην γλώσσα των. Δεν δίδαξαν οι Θεσσαλονικείς ιεραπόστολοι (και όχι … ισαπόστολοι, που γράφει ο άλλος παραπάνω) ελληνικά, ή κάποια άλλη γλώσσα. Κάνω λάθος;
῾Ο Χριστιανισμός ἔχει σκοπό τήν ἀθανασία. Ὅσοι γνώριζαν ῾Ελληνικά, τήν γλώσσα πού ἦταν ἱκανή νά ἐκφράσει τά βαθιά νοήματα τῶν Εὐαγγελίων καί τῶν ψαλμῶν, μποροῦσαν καί νά τά προσεγγίσουν. ῾Ο Κύριλλος καί ὁ Μεθόδιος γνώριζαν τήν ῾Ελληνική γλώσσα, κατανοοῦσαν τά ἱερά κείμενα καί μποροῦσαν νά τά μεταφράσουν. ῾Η μετάφραση δέν εἶναι δυνατή χωρίς τήν κατανόηση τοῦ πρωτοτύπου. Γνωρίζοντας τίς ἀπαιτήσεις τοῦ πρωτοτύπου, χρειάσθηκε νά ἐπινοήσουν ἀλφάβητο πού νά προσαρμόζεται στήν γλώσσα των ανθρώπων πού τούς ζητήθηκε νά μεταδώσουν τά ὑψηλά νοήματα τῶν Εὐαγγελίων. Δέν ἐπρόκειτο δηλαδή γιά μιά ὁποιαδήποτε γραφή, ἀλλά ἦταν γραφή σέ γλώσσα ἱκανή νά μεταδώσει αὐτά τά νοήματα.
Ἄν θυμᾶσαι, συζητούσαμε στήν ἱστοσελίδα αὐτή παλιότερα τίς δυνατότητες τῶν διαφόρων γλωσσῶν.
῾Η κατανόηση ὅμως δέν ἔρχεται μόνο ἀπό τήν δυνατότητα τῆς γλώσσας νά ἐκφράσει νοήματα, ἀλλά καί ἀπό τήν προσπάθεια καί τήν δυνατότητα τοῦ ἀνθρώπου νά τά προσεγγίσει.
“Δέν ἐπρόκειτο δηλαδή γιά μιά ὁποιαδήποτε γραφή, ἀλλά ἦταν γραφή σέ γλώσσα ἱκανή νά μεταδώσει αὐτά τά νοήματα.”
Άποψή μου ότι αυτά που γράφεις εκφράζουν μία προσωπική άποψη για την κυριλλική γραφή. Ίσως κάνω λάθος.
Εἶναι ἀπό μελέτες ἄλλων.
Η Συμφωνία των Πρεσπών -το γράφω για όλους- δεν εξήρεσε τους Αλβανούς των Σκοπίων. Έχουν μετά την Συμφωνία ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ – εθνότητα ”μακεδονική”-αυτή γράφεται στα διαβατήρια ή τις ταυτότητες τους , στα δε επίσημα έγγραφα γράφεται ως γλώσσα τους η ”μακεδονική”.
Στην Βόρειο Ελλάδα ξέρουμε περισσότερα για το πλέγμα των υποχωρήσεων-παραχωρήσεων με την Συμφωνία των Πρεσπών.(πολλοί-και εγώ- δεν συναλλάσσονται με ”βορειομακεδόνες”-και Αλβανικής καταγωγής -, επειδή απαιτούν να γραφεί ως γλώσσα τους η φκιαχτή μακεδονική η οποία ουδέποτε υπήρξε.
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΑΣ ΕΡΩΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΤΟΝ Κ.ΚΟΤΖΙΑ ,ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.
Υ.Γ ”Τρομάξαμε” να πείσουμε αρκετούς στις Ανιχνεύσεις -ονόματα δεν λέμε- ότι υπεύθυνοι για την κακίστη Συμφωνία των Πρεσπών είναι αυτοί που την υπέγραψαν και την κύρωσαν τώρα μας έβγαλαν και το φασούλι της γλώσσας.
Την διαφήμιση-με αυτές τις καταγεγραμμένες διαφωνίες Ελλήνων – ήθελε και η παρέα του ΠΑΜΑΚ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο- και αυτό έγινε .(”βαρέθηκα” να απαντώ).
Έμειναν πολύ λίγοι τώρα οι υπερήφανοι για την Συμφωνία αυτή του 2018 .
Ας τους αφήσουμε να εξαφανισθούν και από την ελληνική κοινωνία και από την ελληνική Ιστορία .
Και αργήσαμε πολύ.