Με αφορμή τις εκλογές στην  «Βόρεια Μακεδονία»

Του Δημήτρη Γαρούφα*

Με αφορμή τις εκλογές   που έγιναν την Τετάρτη 8 Μαϊου 2024  στην αποκληθείσα με την συμφωνία των Πρεσπών «Βόρεια Μακεδονία» όπου θριάμβευσε το εθνικιστικό  VMRO να θυμηθούμε ότι  συμπληρώνονται  φέτος  6 χρόνια από την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, μιας συμφωνίας με την οποία διαφωνούσε η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών  γιατί με αυτή η Ελλάδα αναγνώριζε έστω και εμμέσως ύπαρξη Μακεδονικής εθνότητας  και γλώσσας κόντρα στην ιστορική  αλήθεια..

Φέτος συμπληρώνονται  επίσης 121 χρόνια από την αποκληθείσα  «επανάσταση του ΄Ηλιντεν» κι από την έκδοση του βιβλίου «Μακεδονικές υποθέσεις» του Κρίστε Μισίρκωφ ο οποίος τιμάται ως «εθναπόστολος» στην γειτονική χώρα  γιατί με το βιβλίο του   το 1903  ζητούσε από τους Σλάβους  της γειτονικής χώρας να απαρνηθούν τις Βουλγαρικές ρίζες, να ονομάσουν «μακεδονική  γλώσσα» την ομιλούμενη στην περιοχή Μοναστηρίου και Περλεπέ διάλεκτο  τονίζοντας την αναγκαιότητα να αποκτήσουν συνείδηση «μακεδονικού ΄εθνους» λέγοντας πως «αυτό που δεν υπάρχει σήμερα δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρχει αύριο»  και περιέγραφε το 1903  τα βήματα που έπρεπε να ακολουθήσουν  για  να αποκτήσουν συνείδηση μακεδονικού έθνους

Η συμφωνία των Πρεσπών έγινε  για να γίνει δεκτή η γειτονική  χώρα στο ΝΑΤΟ και να αρχίσει η ενταξιακή  διαδικασία εισδοχής στην Ε.Ε με την τότε Ελληνική  κυβέρνηση να επαίρεται ότι πέτυχε μια ιστορική  συμφωνία επίλυσης ενός προβλήματος που   «αδυνάτιζε» διεθνώς την διπλωματική  θέση της Ελλάδας» και  ότι δήθεν μέσω αυτής σταθεροποιήθηκε  η κατάσταση στα Βαλκάνια. Σύμφωνα με ενδείξεις η συμφωνία επεβλήθη από ΗΠΑ και Γερμανία ως συνέχεια της συμφωνίας της Οχρίδας(που σταθεροποίησε την κατάσταση στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας)σαν ένα βήμα σταθεροποίησης της κατάστασης στα Βαλκάνια.

Η λύση που δόθηκε με την συμφωνία αυτή δεν έλυσε το πρόβλημα γιατί οι υποβολείς της συμφωνίας δεν είχαν κατανοήσει  ότι το πρόβλημα δεν ήταν μόνο μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων αλλά πρόβλημα της ευρύτερης περιοχής διότι η γειτονική  χώρα   ήταν τεχνητό κατασκεύασμα από τον Τίτο το 1944 στο πλαίσιο των στόχων του για ηγεμονία στα Βαλκάνια επιτυγχάνοντας εν μέρει μετέπειτα να δημιουργήσει συνείδηση ΄Εθνους στους πολίτες της κλέβοντας ήρωες και ιστορία από την Ελλάδα και την Βουλγαρία. Γι αυτό, παρά την «περίεργ绨Ελληνική   υποχώρηση, η Βουλγαρία στην συνέχεια έθεσε VETO αποκλείοντας την έναρξη ενταξιακής διαδικασίας  στην Ε.Ε της αποκληθείσας με την συμφωνία των Πρεσπών  «Βόρειας Μακεδονίας» ζητώντας   να αλλάξει το σύνταγμα της  αναγνωρίζοντας  μεταξύ άλλων  ότι υπάρχει και Βουλγαρική  εθνότητα   και η ομιλούμενη γλώσσα είναι Βουλγαρική διάλεκτος.

Στις εκλογές της 8-5-2024 θριάμβευσε  το ακραίο VMRO    που δεν δέχεται την συμφωνία των Πρεσπών και στην προεκλογική περίοδο δήλωνε ότι θα χρησιμοποιεί την ονομασία «Μακεδονία» και στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό…Το πιθανότερο, μετά από  διεθνείς πιέσεις,  είναι να μην καταγγείλει την  συμφωνία των Πρεσπών αλλά να μην την εφαρμόζει στο εσωτερικό  της γειτονικής χώρας και το ερώτημα είναι πως θα αντιδράσει η Ελλάδα…αν  αντιδράσει.

Ελληνομαθής συνάδελφος από την γειτονική  χώρα μου έλεγε με χιούμορ  ότι δικαιώθηκε ο Κρίστε Μεσίρκωφ που έλεγε το 1903  ότι αυτό που δεν υπάρχει σήμερα δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρχει αύριο κι έτσι  μετά από μερικές  δεκαετίες  έγινε κατορθωτό οι Σλάβοι τω Σκοπίων  να «αποκτήσουν συνείδηση μακεδονικού ΄Εθνους».

Από τις  εξελίξεις μετά την συμφωνία των Πρεσπών και ιδιαίτερα από τις  υποχωρήσεις της ηγεσίας της γειτονικής χώρας προς την Βουλγαρία αποδείχθηκε ότι η Ελλάδα μπορούσε, με καλύτερη διαπραγμάτευση,  να επιτύχει τουλάχιστον να μην αναγνωρισθούν ως «μακεδονική εθνότητα» οι Σλάβοι των Σκοπίων και η ομιλούμενη από αυτούς σλαβική  διάλεκτος ως «Μακεδονική  γλώσσα».

• Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης
• Εφημερίδα Δημοκρατία