Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
(Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Ορέστης Παναγιώτου)
Ισραήλ και Λίβανος, δύο χώρες που δεν διατηρούν διπλωματικές σχέσεις και επισήμως βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, έχουν καταλήξει σε συμφωνία για τη διαφιλονικούμενη ζώνη των 860 τ.χλμ. για την εξόρυξη φυσικού αερίου.
Η συμφωνία χαιρετίστηκε και από την Αθήνα και από τη Λευκωσία, στη λογική ότι επιτεύχθηκε στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Αναλυτές εκτιμούν ότι θα επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό.
Το πώς θα επηρεάσει, είναι ζητούμενο. Εκείνο που άρχισε να καλλιεργείται δημοσίως από προπομπούς του είδους μετά την ανακοίνωση της καταρχήν συμφωνίας είναι ότι θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για ανάλογες διευθετήσεις. Τι μπορεί να εννοείται;
Ας δούμε καταρχάς ορισμένα στοιχεία της συμφωνίας:
- Οι δύο χώρες επειδή δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις και βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, εδώ και δύο χρόνια δεν συνομιλούν μεταξύ τους, αλλά με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ. Δηλαδή, πρόκειται για αμερικανική διπλωματική επιτυχία, κατά κάποιο τρόπο.
- Στη διαφιλονικούμενη περιοχή υπάρχουν δύο εντοπισμένα κοιτάσματα. Το Κανά που δόθηκε στον Λίβανο και το Καρίς που δόθηκε στο Ισραήλ. Το ενδιαφέρον είναι ότι από το κοίτασμα που θα ερευνήσει ο Λίβανος το Ισραήλ θα πάρει χρηματικά ποσοστά. Τη σχετική συμφωνία δεν θα την κάνει με τον Λίβανο, αλλά με την κοινοπραξία που θα αναλάβει την εξόρυξη, με επικεφαλής τον γαλλικό κολοσσό TOTAL. Ο Λίβανος δεν θα πάρει τίποτε από το κοίτασμα που δόθηκε στο Ισραήλ.
- Το κοίτασμα του Ισραήλ είναι επιβεβαιωμένο ότι έχει φυσικό αέριο. Στο κοίτασμα του Λιβάνου η ύπαρξή του θα πρέπει να επιβεβαιωθεί με έρευνες.
Αντιδράσεις υπάρχουν και στις δύο πλευρές, με το Ισραήλ να επείγεται να εγκρίνει την συμφωνία πριν από τις εκλογές, καθώς η επιστροφή Νετανιάχου θεωρείται πιθανή. Ο πρώην Ισραηλινός πρωθυπουργός έχει δηλώσει στο πως αν επανέλθει στην εξουσία θα ακυρώσει τη συμφωνία.
Αλλά και η Χεζμπολάχ του Λιβάνου, η οποία αποδέχθηκε τη διαδικασία, δηλώνει τώρα πως όλα θα εξαρτηθούν από το περιεχόμενο του τελικού κειμένου.
Η συμφωνία δεν έχει γίνει δημοσίως γνωστή· αλλά οι βασικές αρχές της έχουν διαρρεύσει. Μεσανατολικά μέσα ενημέρωσης –όπως το Emirates Policy Center, ένα επίσημο κέντρο των ΗΑΕ–, έχουν σχολιάσει το περιεχόμενό της και το γιατί η Χεζμπολάχ συμφώνησε.
Αξίζει να αναφερθούν ορισμένες παρατηρήσεις:
- Αποδέχτηκε τη συμφωνία μόνο επειδή οι απειλές της δεν είχαν αντίκρισμα και έτσι δεν είχε την πολυτέλεια να πάει σε πόλεμο με το Ισραήλ. Αυτή η νέα πραγματικότητα μακροπρόθεσμα θα αποδυναμώσει το αφήγημα της αντίστασης της Χεζμπολάχ κατά του Ισραήλ.
- Επίσης συνειδητοποίησε ότι ένας ακόμα πόλεμος θα μπορούσε να έχει χειρότερες συνέπειες για την οργάνωση από παραχωρήσεις στον ορκισμένο εχθρό της. Πολλές μονάδες της είναι τώρα λιγότερο καλά εκπαιδευμένες, λιγότερο ιδεολογικοποιημένες και λιγότερο πειθαρχημένες, και συνεπώς θα χρειαζόταν περισσότερο χρόνο, πόρους και χρηματοδότηση για να τις καταστήσει ετοιμοπόλεμες.
- Ο κύριος προστάτης της Χεζμπολάχ, το Ιράν, δεν είναι σε καλή οικονομική θέση για να χρηματοδοτήσει πλήρως την ομάδα ή να ανοικοδομήσει το στρατό και το οπλοστάσιό της, εκτός εάν σπάσει το εμπάργκο λόγω των πυρηνικών.
- Η οικονομική κατάσταση του Λιβάνου είναι οικτρή.
Έχουμε λοιπόν μια συμφωνία μεταξύ δύο χωρών που δεν έχουν καμιά επαφή, αλλά με τη μεσολάβηση τρίτου (των ΗΠΑ) κατόρθωσαν να συνεννοηθούν.
Η περίπτωση δεν ταιριάζει στα ελληνοτουρκικά. Ταιριάζει περισσότερο στις σχέσεις Τουρκίας – Κυπριακής Δημοκρατίας και το διεθνές ενδιαφέρον εκεί πρέπει να εστιάσει. Άλλωστε, σωστά οι αναφορές του ελληνικού ΥΠΕΞ γίνονται στην Ανατολική Μεσόγειο όπου κυριαρχεί η εκτός Διεθνούς Δικαίου συμπεριφορά της Τουρκίας. Η Άγκυρα με τη βία καταπατά την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και δημιουργεί προβλήματα στην εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου σε μια περίοδο που η Ευρώπη τα έχει μεγάλη ανάγκη.
Θα πρέπει η Κύπρος να συζητήσει με την Τουρκία τα δικά της κυριαρχικά δικαιώματα;
Αρχικά, δεν μιλάμε για απευθείας συνομιλίες τις οποίες θα αρνηθεί η Τουρκία. Αλλά αυτή η στάση της Τουρκίας να μην αναγνωρίζει μία χώρα-μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ πρέπει να λάβει τέλος.
Επειδή δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο (η περίπτωση άμεσων συνομιλιών), θα μπορούσαν να μεσολαβήσουν οι ΗΠΑ. Αλλά γιατί η Κύπρος να συζητήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα; Έχει εισαχθεί στο Διεθνές Δίκαιο η έννοια της προστασίας, όπως γίνεται στις περιπτώσεις των νυχτερινών καταστημάτων και των μπράβων;
Είναι δηλαδή η Τουρκία ένας μπράβος της περιοχής και αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουν οι μικρότερες χώρες αν θέλουν να ασκήσουν τα δικαιώματά τους; Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Δεν μπορεί η Κύπρος να έρθει σε έναν συμβιβασμό με την Τουρκία, επειδή έτσι το θέλει η Άγκυρα.
Θα μπορούσαν να συνεννοηθούν Άγκυρα και Λευκωσία με την προϋπόθεση ότι η Τουρκία θα αναγνώριζε τα δικαιώματα στην ΑΟΖ της Κύπρου. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να το δεχθούν οι Τούρκοι. Συνεπώς όσοι μιλούν για αμοιβαίο συμβιβασμό, τι ακριβώς εννοούν;
Ίσως προβάλουν το θέμα και στην περίπτωση Ελλάδας-Τουρκίας. Αλλά η προϋπόθεση αναγνώρισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από την Τουρκία είναι αναγκαία και εδώ για οποιαδήποτε συνεννόηση.
Με άλλα λόγια: αν η διεθνής κοινότητα θέλει να εκλάβει τη συμφωνία Ισραήλ-Λιβάνου ως πρότυπο για την περιοχή και ειδικότερα για τα ελληνοτουρκικά, πρέπει πρώτα η Άγκυρα να αναγνωρίσει τα ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα. Μετά, θα μπορούσε να ανοίξει ο δρόμος.
Επιπλέον ο Λίβανος βρίσκεται σε κατάσταση «ανάγκης» και ανάγκα και θεοί πείθονται. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε τέτοια θέση.
Εν κατακλείδι, ως παράδειγμα διευθέτησης επί του πεδίου η ισραηλο-λιβανική περίπτωση δεν συμπίπτει με τις περιπτώσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα και την Κύπρο. Ως φιλοσοφία αποδοχής ενός ενδιαμέσου –κατά το δυνατόν αντικειμενικού– θα μπορούσε να αποτελέσει μια πλατφόρμα για συζητήσεις. Και πάλι όμως, τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος φαίνεται ότι θα δεχθούν ή αποδεχθούν απώλειες και η Τουρκία κέρδη.
Είναι αυτό αμοιβαίος συμβιβασμός;
Θα άξιζε εδώ να επισημάνουμε μια πιθανή στρατηγική στην επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος. Η αποτροπή της πρόσβασης της τουρκίας στν ορυκτό πλούτο της ανατολικής μεσογείου δεν αποτελεί μόνο ελληνικό εθνικό συμφέρον αλλά και επίσης:
– για την ε.ε. ζωτικό συμφέρον αφού μια τουρκία ανεξέλεγκτη θα μπορεί να εκβιάζει επιθετικότερα την ε. ε. με το μεταναστευτικό και θα μπορεί να διεκδικεί σαφέστατα κάτι πολύ περισσότερο από μερικά δισεκατομμύρια για να δημιουργεί και να συντηρεί υποδομές υποδοχής των προσφύγων και λαθρομεταναστών,
– για το νατο επίσης ζωτικό συμφέρον διότι μαζί με την τουρκία χέρι σε αυτόν τον ορυκτό πλούτο θα βάλει και η Ρωσία.
Μα εμείς με την Τουρκία έχομε ήδη συνεννοηθεί μέσω εντελώς φερέγγυου τρίτου….
συνεννοηθεί
Θα κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι για να συμβούν όλα όσα τώρα ”βγάζει ο νους μας” για Συμφωνία σε ΑΟΖ Ελληνική και Κυπριακή με την Τουρκία . Η Ελλάς από το 1976 περιμένει την Τουρκία για υπογραφή συνυποσχετικού προς προσφυγή στο Δ .Δ .της Χάγης και η Κυπριακή Δημοκρατία την περιμένει από το 1983 να την αναγνωρίσει , γιατί αυτή την λογαριάζει ως ΕΚΛΙΠΟΥΣΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και αγωνίζεται να δημιουργήσει μια Δημοκρατία της Κύπρου από τα δύο συνιστώντα κράτη ,είτε ως Ομοσπονδία -όπως αποφασίστηκε από Μακάριο και Ντεκτάς το 1977- είτε -το καινούργιο φρούτο της -ως Συνομοσπονδία δύο κρατών και στο τέλος -αν και αυτό δεν συμβεί-μπορεί να παίξει καμιά προσάρτηση του ψευδοκράτους ,για να εξασφαλίσει ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, ΑΝ ΟΜΩΣ αυτό το επιτρέψουν ΗΠΑ και Βρετανία, που σαν την Κρήτη θέλουν και το δεύτερο αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Ανατολικής Μεσογείου ολόκληρη την Κύπρο.
Κάποιο δείγμα αναγνώρισης -δεν την προσέξαμε – είχαμε στην πρόσφατη Σύνοδο των (44) της Ευρώπης στην Πράγα με την επιμονή του κ.Ερντογάν να συναντηθεί (δις μάλιστα)-μεταξύ τυρού και αχλαδιού-με τον Πρόεδρο της -κατά τα άλλα- εκλιπούσης Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Αναστασιάδη (οι ξένοι και Τούρκοι διπλωμάτες το πρόσεξαν).
Σε κάθε περίπτωση η Δυτικοί-ιδίως της Ευρώπης-αν θέλουν απεμπλοκή από τους Ρωσικούς υδρογονάνθρακες θα επισπεύσουν τις διακρατικές Συμφωνίες για ΑΟΖ και εκμετάλλευση των υδρογοναθράκων της Ανατολικής Μεσογείου και γιαυτό μπορούν ”να στραμπουλήξουν” το χέρι της Τουρκίας και για λύση του Κυπριακού σύμφωνα με τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών -όχι φυσικά κατά τα διά μας συμφέροντα ,όπως τα θέλουμε και τα σχεδιάζουμε-.
Πάντως τον πόλεμο δεν θα τον επιλέξουν γιατί η Ανατολική Μεσόγειος θα φλέγεται για πολλά χρόνια.
ΤΩΡΑ -ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ -.
Γιατί κάθε φορά που οι Ελληνικές και Κυπριακές αντιπροσωπείες συμμετέχουν σε συζητήσεις, διαλόγους κλπ, με τις ΗΠΑ και ιδίως με την Τουρκία ,θεωρούμε ως βέβαιο ότι θα δεχθούν απώλειες και ζημίες, ενώ η Τουρκία μόνο κέρδη ;;;.
Δεν είναι αυθαίρετο αυτό το συμπέρασμα;;;.
Εντάξει είχαμε και εθνικές ήττες από την Τουρκία , το 1987 -που αποδέχθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου να μη κάνουμε έρευνες πέραν των 6 μιλίων(θέση Μπάμπουρα στην Θάσο)-το 1996 στα Ίμια ,-που άρχισε το ”γκριζάρισμα” του Αιγαίου- και απανωτά στην Μαδρίτη το 1997 και στο Ελσίνκι το 1990 ,αλλά έκτοτε -αν στείλουμε στην εθνική λήθη την αδικαιολόγητη ήττα μας στις Πρέσπες το 2018- δεν κέρδισε τίποτε η Τουρκία και μαυτήν την κυβέρνηση δεν έχει ελπίδα, γιαυτό και πιέζει μόνον με τα λόγια και μάλλον θα αποφύγει να μπει στο φρενοκομείο του πολέμου.
Να μη θυμίσουμε και το Βουκουρέστι το 2008;;;
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ , ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ ,ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΣ ΜΗ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΣ, ΟΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ ΙΚΑΝΟΥΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΒΙΟΥ.
Αμοιβαίος συμβιβασμός σημαίνει ότι η Τουρκία αποδέχεται την επέκταση της θαλάσσιας κυριαρχίας μας στα 12 νμ και την χάραξη της ΑΟΖ μας στην μέση γραμμή, στην θάλασσα μεταξύ δικών μας γραμμών βασης και δικών της.
Κοινώς αναγνωρίζει πλήρως τα απορρεοντα από το Διεθνές Δίκαιο (Δ.Δ.τ.Θαλασσας 1982) κυρίαρχα και κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Σε αντάλλαγμα υποχρεουμαστε να μην παραχωρήσουμε την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μας -ειδικα στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ρόδου -Κασου- Καρπάθου και Καστελόριζου & στα νοτιοδυτικά της Κρήτης στο τμήμα της αμφισβητούμενης με το ψευδοτουρκολιβυκο μνημόνιο θαλάσσιας περιοχής μας – σε εργολάβο Κοινοπραξία (*σύμπραξη δηλαδή ξένων εταιρειών όπως πχ η ExxonMobil , Total, Eni κλπ) στην οποία δεν θα συμμετέχει η Τουρκία με
τις εταιρείες της και τα γεωτρύπανα της με ένα ικανοποιητικό ποσοστό συμμετοχής, ενδεικτικά -το τονιζω- της τάξης του 25%-30% ειδικά ως προς τα κέρδη.
Σε αυτήν την περίπτωση , μπορούμε κι εμείς να περιορίσουμε το ύψος της αντιπαροχής που θα λάβουμε από την εργολάβο Κοινοπραξία κατά ένα ποσοστό 5% (πχ διεκδικούσαμε 35% από την εργολάβο Κοινοπραξία , το περιορίζουμε στα 30%).
Όποιος θέλει να κάνει τον διαμεσολαβητή , θα πρέπει να είναι αποφασισμένος ότι αυτός ή οι σύμμαχοι του , δηλαδή οι εταιρείες της χώρας του μέσω της συμμετοχής τους στην Κοινοπραξία ή οι αντίστοιχες των συμμάχων του , θα είναι αναγκασμένοι να μοιραστούν τα κέρδη τους ,από την εκμετάλλευση των Ελληνικών υδρογονανθράκων, με την Τουρκία.
Σήμερα οι εργολάβοι μας δίνουν ένα ποσοστό αντιπαροχής κατά μέσο όρο 20%-30% έχοντας στις προσλαμβάνουσες τους τα εμπόδια που θα τους βάλει ενόσω εξορύσσουν η Τουρκία και την ζημία τους από τις καθυστερήσεις που θα τους προκαλέσει.
Η Τουρκία σήμερα έχει καταντήσει ένα ενεργειακό ζόμπι.
Στερείται ενεργειακών πόρων η ίδια στο έδαφος της και ψάχνει να τους κλέψει από άλλους (Λιβύη, Ελλάδα, Κύπρο, Συρία, Ιράκ κλπ).
Συγχρόνως είναι μανούλα στα παζάρια.
Ζητά 50% για να πάρει 30%
Η πρόταση είναι σύμφωνη, με το Διεθνές Δίκαιο κατοχυρώνει τα απορρεοντα από αυτό εθνικά μας δικαιώματα κυριαρχίας (12 ν.μ.) και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα (ΑΟΖ), ενώ συγχρόνως δεν πετά έξω την Τουρκία από το ενεργειακό παιχνίδι στην περιοχή .
Αυτό της δίνει το δικαίωμα να το πλασάρει και στο εσωτερικό της ως επιτυχία.
Η πρόταση πρέπει να τεθεί στην Τουρκία υπό τύπον “το παίρνεις ή φεύγεις !”.
Να καταλάβει ότι δεν χωρούν άλλα παζάρια.
Υστ-1 : Λυπάμαι εάν τυχόν στεναχωρηθούν οι φίλοι μας οι Γάλλοι , αλλά η Ελλάδα δεν μπορεί να τους βοηθήσει να εκμεταλλευτούν μόνοι τους ή με εταιρείες της επιθυμίας τους (αμερικανικές , ιταλικές κλπ) τους υδρογονάνθρακες της ώστε να καλύψουν κάποιο μεγάλο μέρος από το 1,3 τρις του Εθνικού τους χρέους , αποφεύγοντας συγχρόνως να εμπλακεί η ίδια σε μια πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία
. Όλοι θα πρέπει να συμβιβαστούν.
Εδώ μιλάμε για business.
Στο κάτω κάτω αποδεδειγμένα κάνουμε ότι μπορούμε για αυτούς , είμαστε από τους μεγαλύτερους επενδυτές της αμυντικής τους βιομηχανίας και θα συνεχίσουμε.
Υστ-2: Αν δεν το δεχτεί η Τουρκία , τότε το μόνον που απομένει να της πούμε είναι το ” Μολών λαβέ “.
Κι ας είμαστε για αυτό από τώρα αποφασισμένοι.
Επικλήσεις τύπου η Τουρκία είναι αποφασισμένη και δεν κάνει βήμα πίσω, θα είμαστε τρελοί αν το πιστέψουμε ότι θα υποχωρήσει κλπ , ο Έλληνας τα γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του.
Πρέπει να αντιληφθεί η Ελλάδα ότι ο Έλληνας είναι το ίδιο και περισσότερο από αυτήν αποφασισμένος.
Οι Ελληνικές πολεμικές δυνάμεις σπάνια ηττήθηκαν.
Αυτές που έχουν ηττηθεί πλειστακις στο παρελθόν ήταν οι πολιτικές του ηγεσίες.
Ακόμα και στην Μικρασιατική Καταστροφή αυτό ακριβώς συνέβη.
Υσ-3 : Οποιαδήποτε άλλη πρόταση μεσολαβητή που δεν θα κινείται στο παραπάνω πνεύμα , απλώς θα ζητά από εμάς εκποιήσεις εθνικών δικαιωμάτων.
Σε αυτή την περίπτωση εαν μας απέμεινε λίγη τσίπα και φιλότιμο δεν θα έπρεπε καν να δεχτούμε να κάτσουμε να την συζητήσουμε.
Να μην θεωρήσει κανείς διαμεσολαβητής ότι είναι ικανός να δεσμεύσει τον Ελληνικό λαό βρίσκοντας πρόχειρους ημεδαπούς συνεργάτες.
Ο Ελληνικός λαός θα ακυρώσει στην πράξη την οποιαδήποτε άδικη για αυτόν συμφωνία
Ο Ελληνικός λαός δεν δεσμεύεται από ενέργειες προσώπων , όσο υψηλές θέσεις κι αν αυτά κατέχουν, που δεν τους έδωσε σχετική εξουσιοδότηση για εκποίηση νόμιμων εθνικών του δικαίων.
“Πρέπει να αντιληφθεί η Ελλάδα ότι ο Έλληνας είναι το ίδιο και περισσότερο από αυτήν αποφασισμένος.”
Διόρθωση στο ορθό :
“Πρέπει να αντιληφθεί η ΤΟΥΡΚΊΑ ότι ο Έλληνας είναι το ίδιο και περισσότερο από αυτήν αποφασισμένος.”
Δυστυχώς ,αγαπητή κ. Μαρία Ν.Παπαδοπούλου ο Έλληνας ουδέποτε ανέτρεψε αποφάσεις των κυβερνήσεων του, γιατί απλούστατα ΚΑΙ δεν του δίνεται η ευκαιρία ,αλλά ΚΑΙ γιατί ”διαβουκολείται ” από όσους ”υποχώρησαν ” στα εθνικά θέματα.
Εδώ επανεξέλεξε το 2015 τον αντιδημοκράτη κ. Τσίπρα , που έκανε το 62% του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, ενώ ως δημοκράτες ,έπρεπε να τον εξαφανίσουν από την πολιτική.
Να μη θυμηθούμε τον κ.Σημίτρη ,που επανεξελέγη το 2000 μετά τα Ίμια ,τον Οτσαλάν , την Μαδρίτη και το Ελσίνκι και -πάλι-τον κ.Τσίπρα, που παρ’ότι το 80% των Ελλήνων δεν ήθελε την Συμφωνία των Πρεσπών ,πήρε στις εκλογές το 2019 το 32,5% .
Συγγνώμη που κάνω αναδρομή στο παρελθόν.
Σαν να απαιτείτε από τον υπόλοιπο κόσμο να μην παίρνει στα σοβαρά τις ελληνικές κυβερνήσεις.
@Σ.Α.Ν.
Καλημέρα σας !
Όχι, καλά κάνατε και την κάνατε την αναδρομή.
Σε αυτά τα λάθη του παρελθόντος
ενδέχεται να επενδύουνν για να τα επαναλάβουν και σήμερα.
Μην δράττουν τις δάφνες του παρελθόντος.
Ο Έλληνας έχει αλλάξει πολύ από τότε κι έχει επίγνωση ότι για αυτόν και τα παιδιά του καταλήγει θέμα μελλοντικής του επιβίωσης.
Δεν είναι ίδια τα πράγματα.
Ο 50αρης του 1997 γεννήθηκε σε μια μεταπολεμική Ελλάδα στα 1947 κι ανατράφηκε όπως, όπως σε δύσκολες εποχές ,μέσα σε μια Ελλάδα που προσπαθούσε να επιβιώσει. Ο σύγχρονος 50σρης το πιο πιθανόν είναι να είναι τόσο ο ίδιος , όσο και τα παιδιά του εφοδιασμένος με πανεπιστημιακη μόρφωση κι έχει χαλκευτεί μέσα από μια 10ετια μνημονίων. Πήγε και ψήφισε τον Τσίπρα με την ελπίδα της ανατροπής , κατέβηκε κατά χιλιάδες στους δρόμους για το Μακεδονικό κι όταν αντιμετώπισε την απογοήτευση τον έστειλε με συνοπτικές διαδικασίες από εκεί που ήρθε.
Ακόμα κι οι Πρέσπες στο υποσυνείδητο του είναι μια προσωρινή συμφωνία.
Ότι κι αν κάνουν απλώς στάλα την στάλα γεμίζουν το ποτήρι της αγανάκτηση του και θα ‘ρθει η ώρα αυτής της σταγόνας που θα το ξεχυλισει.
Μην αυταπατούνται ότι είναι ικανοί να οδηγήσουν τον Έλληνα στην επόμενη εθνική καταστροφή.
Η αγανάκτηση του θα έχει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά από του παρελθόντος.
Ο Έλληνας σήμερα είναι ενημερωμένος . Ξέρει ακόμα και το λέει το Διεθνές Δίκαιο που συνεχώς του τσαμπουνουν. Ελέγχει Ασκεί κριτική. Κάνει προτάσεις. Δίνει λύσεις.
Δεν θα δεχθεί εύκολα επόμενο εμπαιγμό .
Υποθηκεύουν από σήμερα το μέλλον μιας συμφωνίας που θα εκποιεί τα όσια και τα ιερά του.
Είναι πολύ νωρίς ακόμα και για την Συμφωνία των Πρεσπών 2018 να χαρακτηριστεί ως παγιωμενη…
Αν είναι έξυπνοι θα κοιτάξουν να διαπραγματευτούν μια συμφωνία στο πνεύμα αυτής που θα κατοχυρώνει απόλυτα και δίχως εκπτώσεις τα εθνικά μας δίκαια σύμφωνα με τα απορρεοντα βάσει του Διεθνούς Δικαίου, δίχως εκπτώσεις.
Σε αυτό οι Έλληνες, ανεξάρτητα από τις πολιτικές του πεποιθήσεις ο καθένας, είμαστε ενωμένοι.
Η Πατρίδα είναι αυτή που μας ενώνει.
Δεν μου λέει τίποτα αν αύριο έρθουν να μας που παραχωρήσαμε Εθνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα αλλά μια εταιρεία τύπου Energia , που την διαχειρίζονται οι παρεουλες μας, θα έρθει αύριο να πλουτίσει.
@Ο Λούμπεν
Λάθος το τοποθετήσατε.
Απαιτούμε από όλους να παίρνουν σοβαρά τον Ελληνικό λαό και τις κυβερνήσεις του.
Κυρία Μ.Ν. Παπαδοπούλου ,
Μια Ελλάδα στην οποίαν οι πολιτικοί πλην των καλουμένων Δεξιών βγαίνουν στους δρόμους από το 1974 -αλά μπρατσέτα-για αγώνες κοινωνικοοικονομικούς και όχι για εθνικούς και τους ακολουθεί ένας κόσμος ,που έκτοτε δεν υπακούει στο όποιο κράτος και διαταράσσει την κοινωνικοοικονομική ζωή της κάθε πόλεως δύσκολα θα αποφασίσει να αντιμετωπίσει πολεμικά ένα εξωτερικό εχθρό.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι οι κυβερνήσεις αυτής της Παρατάξεως που τώρα κυβερνά δεν καταγράφουν μέχρι τώρα εθνικές υποχωρήσεις ,γιαυτό ας εμπιστευτούμε περισσότερο την σημερινή κυβέρνηση.
Για την energia που αναφέρετε ,νομίζω πως κάνετε σύγχυση μεταξύ εθνικών και κοινωνικοοικονομικών συμφερόντων , που χρόνια τώρα με την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων δεν μπορούν να ελεγχθούν ούτε από την κομμουνιστική Κίνα ,την Ερντογανική Τουρκία ,ή, άλλη χώρα.
Μη πιστεύετε στον κρατικό έλεγχο της οικονομίας, που υπόσχονται οι Αριστεροί πάσης αποχρώσεως ,στην εποχή των ηλεκτρονικών συναλλαγών .Αποκρύπτουν ότι αυτό θα γίνει-αν γίνει- μόνο με δικτατορία και φτωχοποίηση των λαών.
ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΟΥΤΟΠΙΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΥΛΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
Αγαπητέ @Σ.Α.Ν. δεν έχω ουτοπικές θεωρίες και δεν συνδέω τις πολιτικές μου απόψεις με οποιοδήποτε ελληνικό κομματικο σχηματισμό .
Θεωρώ τιμή μου να υπερασπίζομαι , με ανεπηρέαστη κρίση , την Πατρίδα μου και δεν εξαιρω κανέναν κομματικό σχηματισμό από τις αξιώσεις και τις απαιτήσεις μου .
Όλοι λίγο ή πολύ μας έφεραν ως εδώ.
Όλοι πολύ ή λίγο οφείλουν να βελτιώσουν τα πράγματα και να διορθώσουν τα λάθη.
Δεν χώρα άφεση αμαρτιών για κανέναν.
Θεωρώ ύψιστη υποχρέωση όσων πολιτών είναι θιασώτες ενός συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος αντί να παίρνουν ανά χείρας την αγιαστούρα και να καθαγιαζουν τα πάντα , παρέχοντας εύκολα συγχωροχάρτια να είναι αυτοί που θα ασκούν πρώτοι δριμεία κριτική στο κόμμα της επιλογής τους ώστε να ωθούν τα πρόσωπα που το στελεχώνουν προς συνεχή βελτίωση .
Ουδείς αναμάρτητος αγαπητέ μου. Όλοι χρειάζονται την κριτική για να αποδίδουν καλύτερα . Ακόμα κι άριστοι την χρειάζονται για να γίνουν τέλειοι.
Η τυφλή κι άκριτη κομματική οπαδοποιηση, πολλές φορές παραβλέπει ως επί τω πλείστον το γεγονός ότι όλοι πρέπει να είμαστε
πρώτιστα οπαδοί της ίδιας Πατρίδας κι οδηγεί σε εύκολους διχασμούς και διαιρέσεις.
.
Στην Εθνική ομάδα συμμετέχουν προς υποστήριξη της οπαδοί από όλες τις ομάδες. Είδατε ποτέ κανέναν όταν κερδίζει η Εθνική ομάδα να επικαλείται ότι αυτό οφείλονταν στους τάδε που παίζουν πχ στον ΠΑΟΚ ή στον Ολυμπιακό ?
Θα περίμενα από εσάς αντί να περιστρέφετε την συζήτηση γύρω από την κομματικολογία και τον αυθαίρετο καταμερισμό των υπολοίπων συμπολιτών σας με κομματικά κριτήρια τα οποία χρησιμοποιείτε ως ευκαιρία για να προταξετε τον δικό σας κομματικό προσανατολισμό να ασχολούμασταν λίγο με το πνεύμα της πρότασης “αμοιβαίου συμβιβασμού ” που έκανα παραπάνω και να λειτουργούσαμε διαδραστικά ψάχνοντας τυχόν τροποποιήσεις και βελτιωσεις επί της ουσίας του.
Κάθε φορά που σας ακούω να συνδέεται το όφελος της Πατρίδας μας ακραιφνώς με κομματικούς σχηματισμούς και να κατατάσσεται τις απόψεις που ακούτε με βάση αυτούς , ειλικρινά σας το λέω λυπάμαι.
Για εμένα εκπροσωπείται άτομο τρίτης ηλικίας προσδεδεμενο στα παλιά στερεότυπα, αλλοτινών εποχών.
Τα πράγματα αλλάζουν αγαπητέ μου , κρατειστε το νεανικό σας πνεύμα και την πολύτιμη εμπειρία σας και πορευτείτε στην σύγχρονη εποχή. Προπαντός μην οπισθοπορειτε.Οσμηστειτε τις ανάγκες των καιρών κι απεγλωβιστειτε από τα προτυπα δεξιός – αριστερός κλπ. Αυτά πλέον ακούγονται στα αυτιά της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών ως εξαιρετικά παρωχημένα.
Ειλικρινά σας τα λέω καλοπιστα ,με πνεύμα φιλικής παραιμεσης και ίχνος καν ανταγωνισμού ή πρόθεσης καπελωματος.
Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να βάλουμε όλοι το μυαλό μας να κινηθεί σε δημιουργική κατεύθυνση προς όφελος της Πατρίδας μας κι όχι να μας εκλαμβανουν κάποιοι εκεί έξω ως ένα είδος μπαμπουϊνων ακόμα κρεμασμενων από το κομματικό κλαρί.
Υστ : Η κυβέρνηση αυτή ως προς την εξωτερική πολιτική -το τονιζω αυτό, ως προς την εξωτερική πολιτική, όχι όμως το ίδιο και στους άλλους τομείς – κινείται προς την σωστή κατεύθυνση συγκριτικά με τις προηγούμενες, το έχω ξαναπεί αυτό στο παρελθόν σε άλλο σχόλιο μου.
Εμείς οφείλουμε να της ασκουμε κριτική για να μην παρεκκλίνει και για να ανεβάζουμε συνεχώς τον πήχη για καλύτερες επιδόσεις.
Δεν έχει πιάσει το άριστα, κινείται μεν πάνω από την βάση , όσον αφορά την εξωτερική πολιτική κάπου κοντά στο 6,3 αλλά έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να πιάσει το 10 ή να βρεθεί πάραυτα κάτω από την βάση , όπως όλες ήταν όλες οι προηγούμενες σε αυτόν τον τομέα.
Εσάς σας αρκεί το 6,3 ?
Τι πρέπει πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει για να την δείτε να πιάνει στην εξωτερική της πολιτική το 9 και το 10???
Θα πάμε στη Χάγη και για τη… Ρόδο;
@Επισκεπτη
Διάβασα την αρχή του άρθρου και δεν το συνεχίζω , γιατί λέει ανακρίβειες.
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να δικάσει διακρατικές διάφορες απαιτεί υπογραφή κοινού συνυποσχετικου και από τα δύο κράτη.
Αν κάποιο κράτος προσφύγει από μόνο του χωρίς την υπογραφή συνυποσχετικου με το άλλο κράτος , το Δ. Δικαστηριο της Χάγης κηρύσσει τον εαυτό του ως αναρμοδιο (μη εχον δικαιοδοσία) κι απορρίπτει την αίτηση του ως απαράδεκτη και δεν μπαίνει καν στην ουσία.
Αν επιζητείς πράγματι σοβαρή ενημέρωση για την υπόθεση που προσφυγαμε μονομερώς ως Ελλάδα το 1976 στο Δ.Δικαστηριο της Χάγης (International Court of Justice) θα βρεις, μέχρι κεραίας, όλες τις λεπτομέρειες εδώ (αίτηση, απόφαση, εισηγήσεις κλπ) :
https://www.icj-cij.org/en/case/62
Εγώ εδώ σε παραπέμπω σε μετάφραση την θέση του Προεδρεύοντος του Δικαστηρίου :
“ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ NAGENDRA SINGH
Ενώ προσυπογράφω την απόφαση της πλειοψηφίας και ψηφίζω, επομένως, υπέρ της απόφασης στην παρούσα υπόθεση, θεωρώ ότι υπάρχουν ορισμένες πτυχές που πρέπει να υπογραμμιστούν προς το γενικό συμφέρον της απονομής δικαιοσύνης, ιδίως στο πλαίσιο της διευθέτησης διακρατικών διαφορών σε σχέση με εκ των οποίων το Δικαστήριο έχει να διαδραματίσει διακριτό ρόλο στην υπηρεσία της διεθνούς κοινότητας. Αυτές οι πτυχές που με βαραίνουν στο βαθμό που πρέπει να αναδειχθούν ειδικά αναφέρονται εν συντομία παρακάτω:
Το Δικαστήριο αναμφίβολα επέλεξε τον σωστό δρόμο για την εκδίκαση των θεμάτων δικαιοδοσίας που προκύπτουν από την υπόθεση, όταν έδωσε πρωταρχική προτεραιότητα στην εξέταση της ελληνικής επιφύλαξης όπως δεόντως επικαλέστηκε η Τουρκία, εξαιρουμένων των διαφορών που αφορούν το «εδαφικό καθεστώς» από την δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. Είναι η αποτελεσματικότητα ή όχι αυτής της επιφύλαξης που γίνεται το βασικό κρίσιμο ζήτημα στην αναζήτηση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, διότι εάν ο Γενικός Νόμος του 1928 θεωρείτο ποτέ ως καθόλου έγκυρος, τότε η ελληνική επιφύλαξη θα ήταν καθοριστική για την εφαρμογή του. είτε να ανοίξει είτε να απαγορεύσει την πρόσβαση στο Δικαστήριο. Από την άλλη πλευρά, εάν ο ίδιος ο νόμος ήταν άκυρος, δεν θα μπορούσε προφανώς να παράσχει την απαραίτητη βάση για τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. ΩΣ ΕΚ ΤΟΎΤΟΥ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΟ ΔΙΚΑΊΩΣ ΑΝΈΛΑΒΕ ΤΗΝ ΕΞΈΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΕΠΙΦΎΛΑΞΗΣ «ΑΜΈΣΩΣ», ΔΗΛΑΔΉ ΠΡΙΝ ΑΠΌ ΟΤΙΔΉΠΟΤΕ ΆΛΛΟ, ΚΑΙ ΔΙΑΠΊΣΤΩΣΕ ΌΤΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΆ ΑΠΑΓΌΡΕΥΣΕ ΤΗΝ ΠΡΌΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΟ ΚΑΙ ΈΤΣΙ ΚΑΤΈΣΤΗΣΕ ΠΕΡΙΤΤΉ ΤΗΝ ΑΠΌΦΑΣΉ ΤΟΥ σχετικά με τη Γενική Πράξη ως ισχύουσα συνθήκη. Υπό τις συνθήκες αυτές, το Δικαστήριο δικαίως απέφυγε να αποφανθεί σχετικά με το κύρος του Γενικού Νόμου του 1928 στην παρούσα υπόθεση. Με τον τρόπο αυτό, το Δικαστήριο προέβαλε επίσης δύο βάσιμους λόγους για την υιοθέτηση της προαναφερθείσας πορείας στη σκέψη 40 της Αποφάσεως.
Ενώ υποστηρίζω αυτή την προσέγγιση του Δικαστηρίου στην απόφασή του, θα ήθελα να προσθέσω έναν τρίτο λόγο υπέρ του. Αυτός ο πρόσθετος λόγος είναι ότι, ΣΎΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΉ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΉΣ ΕΥΠΡΈΠΕΙΑΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΟ ΥΠΟΧΡΕΟΎΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΝΘΕΊ ΜΌΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΖΗΤΉΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΠΛΈΚΟΝΤΑΙ ΤΌΣΟ ΆΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ ΛΉΨΗΣ ΑΠΟΦΆΣΕΩΝ ΏΣΤΕ ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΉΣ ΈΛΕΓΧΟΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΊΤΑΙ ΑΠΌ ΤΑΚΤΙΚΉ ΑΠΌΦΑΣΗ ΑΠΌ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΟ. Εν ολίγοις, κατά την ορθή εκτέλεση της δικαστικής του λειτουργίας, ένα δικαστήριο δεν υποχρεούται να αποφανθεί επί των πτυχών της υπόθεσης που δεν απαιτούν τη λήψη απόφασης κατά την εκτέλεση της εκδίκασης της διαφοράς. Κανένα δικαστήριο δεν θα μπορούσε ποτέ να αναλάβει μια άσκηση ματαιότητας. Η συγκεκριμένη αρχή της δικαστικής 5:13
ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ (ΣΕΠ. OP. NAGENDRA SINGH)
Η καταλληλότητα πρέπει να τονιστεί, καθώς θα έπρεπε να βρει τη σωστή θέση στη νομολογία του Δικαστηρίου, καθώς ΈΝΑ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΔΊΔΕΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΤΤΈΣ ΑΝΑΚΟΙΝΏΣΕΙΣ, ΚΆΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΌΤΑΝ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ ΑΠΌ ΤΟ ΝΌΜΟ ΝΑ ΤΟ ΚΆΝΕΙ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΕ ΕΎΚΟΛΑ ΝΑ ΥΠΟΝΟΜΕΎΣΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΌ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΉΡΑ . Αυτό θα ίσχυε ιδιαίτερα στο πλαίσιο της διαχείρισης του διακρατικού δικαίου όπου οι παρατηρήσεις του Δικαστηρίου, παρά το άρθρο 59 του Καταστατικού, θα μπορούσαν εύκολα να δημιουργήσουν επιπτώσεις στις σχέσεις μεταξύ κρατών, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και εκείνων που δεν ενώπιον του Δικαστηρίου. Ένα δικαστήριο πρέπει να έχει πάντα υπόψη του αυτή την πτυχή.
II
Μολονότι το Δικαστήριο κατέληξε στην έγκυρη διαπίστωση ότι η ανακοίνωση των Βρυξελλών της 31ης Μαΐου 1975 δεν μπορούσε πράγματι να αποτελέσει από μόνη της δεσμευτική συμφωνία που να δημιουργεί αμέσως άμεση πρόσβαση στο Δικαστήριο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μέρη είχαν προσφύγει το εν λόγω ανακοινωθέν με βέβαιη πρόθεση να οδηγηθεί τελικά η διαφορά στο Δικαστήριο για δικαστική διευθέτηση. ΕΆΝ ΤΟ ΣΎΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΊΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΏΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΏΠΕΥΕ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΠΡΌΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΑΦΉ ΒΟΎΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΡΏΝ, ΤΌΤΕ ΘΑ ΦΑΙΝΌΤΑΝ ΌΤΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΕΡΈΒΑΙΝΕ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΆ ΌΡΙΆ ΤΟΥ εάν επισήμανε, αν και όχι διάταγμα, τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το ανακοινωθέν, δηλαδή προχωρήσουμε περαιτέρω στην κατεύθυνση των διαπραγματεύσεων. Ένα δικαστήριο δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβουλεύσει τα μέρη ως προς την άσκηση μιας επιλογής «μεταξύ των διαφόρων μαθημάτων» ή των επιλογών που έχουν στη διάθεσή τους, όπως επισημάνθηκε στην υπόθεση Haya de la Torre (I.C.J. Reports 1951, σελ. 78-79). Ωστόσο, το Δικαστήριο θα μπορούσε να ασχοληθεί με τη σχέση του ανακοινωθέντος έναντι των μερών και τα αντίστοιχα καθήκοντά τους να επιλύσουν τη διαφορά με ειρηνικά μέσα, σύμφωνα με το άρθρο 33 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, η υποχρέωση του οποίου παραμένει αμετάβλητη. Εάν το Δικαστήριο δεν μπορούσε, από μόνο του, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ανακοινωθέν των Βρυξελλών συνιστά νομική υποχρέωση και για τα δύο κράτη να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση της συμφωνίας σχετικά με τις λεπτομέρειες που απαιτούνται για την υποβολή της υπόθεσης στο Δικαστήριο, θα μπορούσε, Ωστόσο, σύμφωνα με τον δικαστικό του χαρακτήρα, επισημαίνουν την ανάγκη για περαιτέρω διαπραγματεύσεις που πρέπει να αναληφθούν και από τις δύο πλευρές με καλή πίστη και προς το συμφέρον της ειρηνικής επίλυσης της διαφοράς. Το να προχωρήσουμε στη μέχρι τώρα απόφαση θα ήταν σύμφωνο με τον βασικό ρόλο του Δικαστηρίου στη διεθνή κοινότητα. Και πάλι, δεν θα ήταν ασύμβατο με τη δικαστική του λειτουργία, ούτε κατά παρέκκλιση του δικαστικού του χαρακτήρα. Συναφώς, θα ήταν σκόπιμο να αναφερθούν οι παρατηρήσεις του Δικαστηρίου στην υπόθεση Fisheries Jurisdiction (L.C.J. Reports 1974, σ. 32, παρ. 74), όπου το Δικαστήριο είπε:
«Η υποχρέωση για διαπραγμάτευση απορρέει επομένως από την ίδια τη φύση των αντίστοιχων δικαιωμάτων των Μερών· το να τα κατευθύνετε να διαπραγματευτούν είναι επομένως μια ορθή άσκηση της δικαστικής λειτουργίας σε αυτή την περίπτωση. Αυτό αντιστοιχεί επίσης στις Αρχές και τις διατάξεις του Χάρτη του Τα Ηνωμένα Έθνη σχετικά με την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών Όπως δήλωσε το Δικαστήριο στις υποθέσεις της Ηπειρωτικής Υφαλοκρηπίδας της Βόρειας Θάλασσας:
ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΣ (ΣΕΠ. OP. NAGENDRA SINGH)
Αυτή η υποχρέωση αποτελεί απλώς μια ειδική εφαρμογή μιας αρχής που διέπει όλες τις διεθνείς σχέσεις και η οποία, επιπλέον, αναγνωρίζεται στο άρθρο 33 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ως μία από τις μεθόδους για την ειρηνική επίλυση διεθνών διαφορών» (I.C.J. Reports 1969, σελ. 47, παρ. 86)».
Ως εκ τούτου, δεν τίθεται θέμα ασυμβατότητας των διαπραγματεύσεων με τη δικαστική διευθέτηση σε οποιοδήποτε στάδιο της διαφοράς. Το Δικαστήριο, έχοντας προχωρήσει ως εδώ στην απόφασή του, θα μπορούσε να είχε κάνει το επόμενο βήμα προς τα εμπρός, δηλώνοντας την ανάγκη περαιτέρω ουσιαστικών διαπραγματεύσεων, υπογραμμίζοντας έτσι όχι μόνο τη δέουσα σημασία αυτής της συγκεκριμένης μεθόδου για την ειρηνική επίλυση των διαφορών, αλλά και υποδεικνύοντας την πορεία που οδηγεί στην ολοκλήρωση εκείνων των απαραίτητων λεπτομερειών που παραμένουν ακόμη ελλιπείς στο ανακοινωθέν των Βρυξελλών της 31ης Μαΐου 1975.
III
Στο διεθνές πεδίο, Η ΥΠΕΡΟΧΉ ΤΟΥ ΔΌΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΊΝΕΣΗΣ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΡΊΖΑ ΌΧΙ ΜΌΝΟ ΤΟΥ ΝΌΜΟΥ ΌΠΩΣ ΈΧΕΙ ΘΕΣΠΙΣΤΕΊ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΊΑΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΊΖΕΤΑΙ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΝΌΜΟ. Στο προαναφερθέν πλαίσιο της κυριαρχίας των κρατών, κανένα διεθνές δικαστήριο δεν είχε την πολυτέλεια να αγνοήσει σήμερα το γεγονός ότι ο προσφεύγων επιδιώκει την προστασία του νόμου και, αποφεύγοντας να προσφύγει σε άλλα μέσα, ζητά από το Δικαστήριο να επανορθώσει το πένθος του και ως εκ τούτου ενεργεί ως ένα νομοταγές μέλος της κοινότητας. Το Δικαστήριο κατέληξε στο σωστό συμπέρασμα μετά την απόφασή του στην υπόθεση Norwegian Loans (I.C.J. Reports 1957) ότι, από την Ελληνοτουρκική Συνθήκη Φιλίας, Ουδετερότητας, Συνδιαλλαγής και Διαιτησίας της 30ης Οκτωβρίου 1930 δεν επικαλέστηκε ο προσφεύγων ως ως βάση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, σαφώς απαλλάσσει το Δικαστήριο από το να εισέλθει περαιτέρω στο ζήτημα που θέτει η ύπαρξη της εν λόγω Συνθήκης. Ωστόσο, φαίνεται ότι εξακολουθεί να είναι απαραίτητο να επισημανθεί ότι η πόρτα του Δικαστηρίου δεν είναι σε καμία περίπτωση οριστικά κλειστή στον αιτούντα σαν να τον αφήνει για πάντα χωρίς ένδικο μέσο. Αξιοσημείωτο είναι ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία έχουν αποδεχθεί την προαναφερθείσα Συνθήκη του 1930 ως συνθήκη σε ισχύ που δεσμεύει ακόμη και σήμερα τα μέρη. ΕΆΝ, ΕΠΟΜΈΝΩΣ, ΣΤΟ ΜΈΛΛΟΝ ΤΑ ΜΈΡΗ ΣΥΜΦΩΝΉΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΟΎΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΒΛΕΠΌΜΕΝΕΣ ΑΠΑΙΤΉΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΘΉΚΗΣ ΣΧΕΤΙΚΆ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΉ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΡΌΠΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΎΧΟΥΝ ΜΙΑ ΦΙΛΙΚΉ ΔΙΕΥΘΈΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΎΣΑΣ ΔΙΑΦΟΡΆΣ.
(Υπογραφή) NAGENDRA SINGH.) ”
ΥΣΤ-1: Η Απόφαση είναι μεγάλη και δεν χωρά μετάφρασης. Ωστόσο είναι στην διάθεση σου όλη στην σελίδα που σου στέλνω.
Υστ-2 : Εάν δεν ακολουθηθούν οι διαδικασίες που προβλέπονται σε Διεθνείς Συνθήκες πχ όπως η “συνδιαλλαγή” που προβλέπονταν στην Ελληνοτουρκική Συνθήκη Ειρήνης και Φιλίας που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε εξωδικαστική επίλυση της διαφοράς.
Κι αν δεν υπάρχει κοινή συναίνεση (δηλαδή συνυποσχετικο) των κρατών να προσφύγουν από κοινού ( στην περίπτωση που δεν καταφέρουν αλλιώς να λύσουν τις διαφορές τους ειρηνικά) στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, τότε το Δικαστήριο αυτό στερείται δικαιοδοσίας κι είναι παντελώς αναρμόδιο να δικάσει. Κοινώς μονομερής προσφυγή κράτους εναντίον άλλου κράτους, απορρίπτεται , το Δικαστήριο δεν μπαίνει στην ουσία της υπόθεσης και προτρέπει να τηρηθούν οι νόμιμες διαδικασίες.
Αυτό έκανε και το Δ.Δ.Χαγης ύστερα από την μονομερή προσφυγή που καταθέσαμε το 1976 εκδίδοντας την απόφαση του το 1978.
Τώρα διάβασε από την πηγή φίλε μου κι άσε τις παραφιλολογιες.
Εσένα ειδικά οι τελευταίες δεν σου ταιριάζουν.
Το λαμβάνω υπ’ όψιν μου και σ’ ευχαριστώ.
@Επισκεπτης
Πρόσεξε τώρα αυτό που θα πω .
Στο παρελθόν σου είχα γράψει ότι θεωρώ σκόπιμη την επίκληση από εμάς του θέματος της ψευδοαξιωσης της Τουρκίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης γιατί αφενός έχουμε το 80% των πιθανοτήτων , εάν προσφυγαμε να νικήσουμε κι η Τουρκία το 20% , γεγονός που θα την αποθαρρύνει στην υπογραφή κοινού συνυποσχετικου , αφετέρου στο θέμα των ευρύτερων εντυπώσεων σήμερα εμφανιζομαστε εμείς με την άρνηση μας να αμφιβάλλουμε πως θα δικαιωθούμε κι η Τουρκία να εκπέμπει παντού την εικόνα πως οι ισχυρισμοί της είναι βάσιμοι και δίκαιοι.
Όπως ήδη κατάλαβες το να δεχτείς ότι θα πας στο Δ.Δ.Χαγης , δεν συνεπάγεται ότι πράγματι θα πας. Θα πρέπει πρώτα να ισχύσουν διαπραγματεύσεις (πράγμα το οποίο ήδη κάνουμε με τις διερευνητικής), θα πρέπει μετά (αν δεν πετύχουν οι διαπραγματεύσεις) να ακολουθηθεί η διαδικασία της συνδιαλλαγής που επιβάλλει το Σύμφωνο Ειρήνης &Φιλίας του 1930 κι αν δεν πετύχει κι αυτό τότε τα μέρη θα πρέπει να αποδεχτούν να υπογράψουν κοινό συνυποσχετικό (πχ όπως κάναμε με την Αλβανία) για παραπομπή της υπόθεσης στο Δ.Δ.Χαγης.
Όλα αυτά απαιτούν χρόνο. .
Η Τουρκία δύσκολα θα δεχτεί να υπογράψει συνυποσχετικο. Γνωρίζει ότι οι ισχυρισμοί της δεν είναι νόμιμοι, για την ουσία είναι δικολαβιστικοι κι ότι το 80% των πιθανοτήτων είναι να χάσει στην δίκη και να αποστερηθει του συγκεκριμένου ισχυρισμού, που αυτός καθ’αυτός εμπεριέχει αξίωση (αποστρατιωτικοποίηση) περιορισμού της κυριαρχίας μας.
Όμως επικαλούμενοι εμείς εξαιρέσεις του Διεθνούς Δικαίου κι εθνικά δόγματα ,σήμερα της δίνουμε τα περιθώρια να συνεχίσει να αμφισβητεί την κυριαρχία μας και συγχρόνως να εμφανίζεται ότι τελεί επί δικαίων κι εμείς εν αδικω.
Φτάσαμε στο σημείο να μας απειλεί τελευταίως ο Ερντογάν και τα τσιράκια του
(βλ. https://www.milliyet.com.tr/gundem/komsuya-tazminat-ayari-6820310 ) ότι θα μας πάνε αυτοί στα διεθνή δικαστήρια
( βλ.Ο Δρ. Ο Yücel Acer είπε, «Η Ελλάδα προσπαθεί να παρουσιάσει την Τουρκία ως μια χώρα που έχει ξεφύγει από τα ένδικα μέσα της. Η πρότασή μου είναι να προσφύγει η Τουρκία στο Διεθνές Δικαστήριο για τον εξοπλισμό των νησιών και την παραβίαση του εναέριου χώρου, έστω και μονομερώς. «Το δικαστήριο πιθανότατα θα αποφασίσει για την έλλειψη δικαιοδοσίας, αλλά θα μπορούσε τουλάχιστον να είναι μια προσπάθεια να δείξει ότι η Ελλάδα ξεφεύγει από το νόμο», είπε….)
Εάν λέγαμε απλώς και μόνον ότι είμαστε πρόθυμοι να στείλουμε την υπόθεση στο Δ.Δ.Χ. (κάτι που όπως εξήγησα δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη, ούτε σε τελική ανάλυση επειδή το είπες είναι δεσμευτικό σε εσένα να πας) η Τουρκία θα έχει απογυμνωθεί την ίδια στιγμή από ένα επιχείρημα όπως η αποστρατιωτικοποίηση που στην ουσία θέλει να περιορίσει ,επ’ωφελεια της , το δικαίωμα μας κυριαρχία μας στα νησιά μας κι επιπλέον θα έχει επίγνωση ότι εάν δεχτεί οποτεδήποτε στο μέλλον να υπογράψει μαζί μας συνυποσχετικο οι συντριπτικές πιθανότητα της θα είναι να χάσει την δίκη και να αποβάλει το δικαίωμα της να επικαλεστεί αντίστοιχη αξίωση δια παντός.
Το 80% των πιθανοτήτων είναι ότι αν βρεθεί με το αυγό στον πισινό, δεν θα δεχτεί να υπογράψει συνυποσχετικο
Οσο την αφήνουμε να εμφανίζεται ότι τελεί δήθεν επί δικαίω , τόσο ενδυναμώνουμε διεθνώς τα επιχειρήματα της και τα δίνουμε νομιμοφανεια.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι εξυπηρετεί αυτό ,αν και θα μπορούσα να κάνω υποθέσεις του τύπου πχ το παιχνίδι είναι στημένο και το αποτέλεσμα του δεν είναι υπέρ μας και των εθνικών δικαίων μας.
Από την άλλη πάλι δεν ξέρω , μπορεί το θέμα να οφείλεται ίσως σε έλλειψη γνώσης κι εμμονικα αντίληψη προσκόλλησης σε εθνικά δόγματα που μας προέκυψαν το 2015 κι έχουν ευρύτερη κομματική συναίνεση.
Πάντως στα δικά μου τα αυτιά το να ακούω περί εξαιρέσεων Διεθνούς Δικαίου κι εθνικών δογμάτων την ώρα που γνωρίζω ότι έχουμε δίκιο και τις χρονοβόρες διαδικασίες που απαιτούνται ώσπου να φτάσουμε στο Δ Δ.Χσγης τις οποίες στην ουσία έχουμε ξεκινήσει, το όλο θέμα μου ακούγεται ως χονδροειδές φάλτσο και κακοηχη παραφωνία. Νομίζω εξήγησα κι απέδειξα αναλυτικά το γιατί…
Υστ: Ο καλώς ενημερωμένος πολίτης είναι δυνατός πολίτης ,ικανός να αποφύγει τακτικιστικους ελιγμούς ή ακούσια πολιτικά στραβοπατημστα. Είναι υψίστης προτεραιότητας να ενημερωνόμαστε από τις πηγές σωστά.
Αγαπητή κ. Μ. Ν. Παπαδοπουλου λειτουργείτε ως δασκάλα ,που ξεχνά να δει την ώρα για διάλειμμα και γράφετε-γράφετε -συνήθως πέραν των θεμάτων ,που θίγονται στο κάθε άρθρο, ,ή, σχό0λιο ”σεντόνια ολόκληρα” ,με οίηση-όπως φαίνεται και από την απάντησή σας -ότι κατέχετε θέματα ,που ως νεαρά δεν γνωρίσατε και ζήσατε .
Αν σπουδάσατε την νομική επιστήμη θα είχατε πειστεί ότι δεν υπάρχει και δεν προβλέπεται συλλογική ευθύνη και στα καθημερνά αδικήματα και στα πολιτικά . Κανένας δεν είναι κατηγορούμενος , χωρίς περιγραφή του αδικήματος σε τόπο και χρόνο .Σε αντίθετη περίπτωση οι ”κατηγορίες” συζητούνται πρωί ,μεσημέρι και βράδυ στην τηλεόραση και στα καφενεία, αλλά ως εκεί . Με κοινωνική καταδίκη δεν φυλακίζεσαι ,αλλά απαξιώνεσαι για να μη εκτεθείς σε κάθε φύσεως εκλογική διαδικασία ,ή, αποβάλεσαι από την παρέα. Αν τα αμφισβητείτε ρωτήστε κανένα νομικό φίλο σας .
ΟΥΤΩΣ εχόντων των πραγμάτων ,γιατί ευθύνονται όλοι οι πολιτικοί για το σκάνδαλα του Γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού και του Κοσκωτά και επί των εξωτερικών θεμάτων ,γιατί ευθύνονται όλοι οι πολιτικοί για τα Ίμια, την Μαδρίτη και το Ελσίνκι και ιδίως τις Πρέσπες, όταν η τότε Αξιωματική αντιπολίτευση υπέβαλε δυο φορές πρόταση μομφής ,για να μην υπογραφεί και να μη κυρωθεί η κακίστη -και για τον κ.Σαββίδη -Συμφωνία των Πρεσπών;;;.
ΟΥΤΕ Ο ΝΙΑΓΑΡΑΣ ”ΞΕΠΛΕΝΕΙ ” ΟΣΟΥΣ ΑΠΌ ΤΟ 1981 -2011 ΜΕ (22) ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΑΝ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ και ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΛΙΛΙΠΟΥΤΕΙΑ ΑΛΛΑ ΣΚΛΗΡΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ -ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΣΤΑ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΗΜΠΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ -ΩΝ ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΑΡΙΘΜΟΣ-.
Υ.Γ Εσείς να συνεχίσετε να έχετε ελαστική συνείδηση για τους ονοματικά υπεύθυνους ,να διαχέετε την ευθύνη και στα νήπια της 10ετιας 1980 και φυσικά να μη σας αγγίζει το του Σωκράτους ”φίλος Πλάτων ,φιλτάτη η αλήθεια ” – των γεγονότων φυσικά και όχι των απόψεων μας ,που πάντοτε θα διαφέρουν .
Αν όμως δεν συμφωνούμε στα καταγεγραμμένα γεγονότα δεν υπάρχει σοβαρός διάλογος.
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ.
@Σ.Α.Ν.
Με γενικεύσεις , υποτιμήσεις που φτάνουν στην ύβρη και συνεχόμενες προβολές αυτού που είσαστε εσείς πάνω στους συνομιλητές σας ,.δεν πρόκειται ποτέ να δικαιωθείτε .
Απλά ακούγεστε γραφικός!
Υστ: Καλύτερα να διαβάζετε μόνος σας τα σεντόνια που γράφετε διαρκώς εσείς έχοντας ανά χείρας την αγιαστούρα κι αν ψαρέψετε κάποιον που από αντίδραση θα σας απαντήσει,.τυχερός θα είστε.
Εγώ προσωπικά δεν θεωρώ ότι αξίζει ο κόπος να ασχοληθώ άλλο μαζί σας.
Θεώρησα χάσιμο χρόνου να διαβάσω το κείμενο σας μετά την πρώτη -δευτερη παράγραφο.
Στην μόνιμη νύχτα που ζείτε, το μόνο πλέον που μπορώ να σας.ευχηθω κι εγώ είναι Καληνύχτα!
Ως νεότερη, αν μη τι άλλο είστε αγενής ,δεν έχετε επιχειρήματα ,αλλά μόνο ιδεοληψίες και περισσή οίηση και αν εσείς θέλετε να δικαιωθείτε, εμένα αυτό δεν με απασχολεί .
Απλώς προσγειώνω μερικούς ανιστόρητους ,νεωτερικούς και νεφελοκάτοικους -που γνωρίζουν ,ή, νομίζουν ότι γνωρίζουν πολλά-,αλλά δεν έμαθαν να σκέπτονται πολύ ,γιατί αλλιώς θα ομιλούσαν και θα έγραφαν με κοινή λογική για σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά θέματα.
Πάντως ”τα γενόμενα ουκ απογίγνονται ”,η δε Ιστορία έγραψε ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΩΣ όσους έβλαψαν ,ή, ωφέλησαν την Πατρίδα και η Ιστορία δεν διαγράφεται και δεν ξαναγράφεται, όπως επιδιώκουν πολλοί ,για να ξεχαστούν οι πομπές τους ,η δε συλλογική ευθύνη είναι απάτη , την οποίαν μαζί σας χρησιμοποιούν και πολλοί άλλοι ”με λερωμένη φωλιά”.
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΕΝΟΧΛΩ ΜΕ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ,ΧΩΡΙΣ ΚΑΛΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΕΣ .
Καλή συνέχεια και σε εσάς.