1.-Το δυτικό γεωπολιτικό παιχνίδι το κάνουν οι ΗΠΑ. Η Ευρώπη συνεισφέρει αλλά δεν μπορεί.
2.-Σε ό,τι μας αφορά, οι ΗΠΑ βλέπουν Ελλάδα και Τουρκία ως ενιαίο γεωπολιτικό χώρο. Σ αυτήν την ενότητα λόγω έκτασης και θέσης της Τουρκίας θεωρούσαν ότι στις διμερείς διενέξεις (Ελλάδας- Τουρκίας), έπρεπε να ικανοποιήσουν την Άγκυρα. Όταν έβρισκαν δουλικό έδαφος στην Αθήνα το πετύχαιναν. Όταν υπήρχαν αντιδράσεις τα πράγματα πάγωναν. Η περίπτωση της χούντας και της Κύπρου αποτελεί μια μακρά τομή. Χρειάζεται άλλη προσέγγιση.
3,-Σήμερα, η Τουρκία δείχνει μια διάθεση αυτονόμησης και αναζήτησης και άλλων δυνατοτήτων. Όχι, κατ ανάγκην για να φύγει από τη Δύση αλλά για να μπορεί να ελίσσεται και να εκβιάζει (ο εκβιασμός και το παζάρι είναι κυρίαρχα στην τουρκική πολιτική κουλτούρα). Ικανοποιείται και το λαϊκό αίσθημα περί μεγάλης και ισχυρής Τουρκίας.
4.-Η κρίσιμη σχέση με τους Αμερικανούς είναι αν προκρίνουν την Τουρκία για να την κρατήσουν στο δυτικό άρμα, ή αν την χρησιμοποιήσουν στο παιχνίδι της εκβιαστικής διαμεσολάβησης με Ρωσία και Κίνα.
5.-Σ αυτήν την περίπτωση οι εξελίξεις θα είναι αρνητικές για την Ελλάδα.
6.-Σε περίπτωση που οι ΗΠΑ επιλέξουν την ανάπτυξη της διεθνούς πολιτικής τους χωρίς κατ ανάγκην την Τουρκία, η Ελλάδα αν δεν κερδίσει, τουλάχιστον, δεν θα χάσει.
7.-Η Ελλάδα είναι χρήσιμη στην δυτική γεωπολιτική αρχιτεκτονική.
8.-Η Ελλάδα θα πρέπει να βοηθήσει τον αμερικανικό γεωπολιτικό προβληματισμό στην βάση διατήρησης της συνεργασίας που έχει διαμορφωθεί στην Ανατολική Μεσόγειο (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν) και εισόδου του Ιράν στο παιχνίδι.
9.-Μια ανάλυση πως μπορεί το Ιράν να τα βρει με το Ισραήλ και να ενταχθεί στην δυτική αντίληψη για την περιοχή θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Και με βάση αυτή την ανάλυση να αναλάβει πρωτοβουλίες το ελληνικό ΥΠΕΞ.
10.-Στην πολιτική τίποτε δεν είναι αδύνατο.
