του Παντελή Σαββίδη
1.-Υπάρχει μια αδυναμία συνεννόησης. Τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και στην σχέση κοινωνίας εξουσίας. Ο λόγος είναι ότι οι κώδικες επικοινωνίας έχουν διαρραγεί. Δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα με τις ίδιες λέξεις. Η αδυναμία συνεννόησης επιτείνει την πορεία αποδόμησης κράτους και κοινωνίας.
2.-Τι λείπει; Μια νέα θεωρητική προσέγγιση της παγκόσμιας δυναμικής. Ο καθένας δίνει μια ερμηνεία της δυναμικής αυτής. Παλαιότερα, απο τη μια ο μαρξισμός και απο την άλλη ο φιλελευθερισμός, ερμήνευαν την κοινωνική εξέλιξη. Σήμερα δεν υπάρχει μια θεωρία. Και οταν λέμε θεωρία δεν εννοούμε κάτι στείρο ακαδημαϊκό. Εννοούμε την κατανόηση του γιατί αυτής της πορείας και την παρέμβαση της κοινωνίας στα στοιχεία της εξέλιξής της.
3.-Όλες οι μεγάλες μεταβάσεις απο ένα σύστημα σε ένα άλλο επιτεύχθηκαν με καταλύτη την τεχνολογία. Το πέρασμα απο την φεουδαρχία στην αστική εποχή επιτεύχθηκε με τη βιομηχανική επανάσταση. Και κάθε μεγάλη περίοδος είχε και το δικό της πολιτικό σύστημα. Η αριστοκρατία, η αυτοκρατορία και η βασιλεία ήταν μορφές οργάνωσης φεουδαρχικών δομών. Ο κοινοβουλευτισμός είναι αστικό χαρακτηριστικό.
4.-Αστικό χαρακτηριστικό είναι και το κράτος έθνος.
5.-Στις ημέρες μας συντελείται μια νέα τεχνολογική επανάσταση ίσως καθοριστικότερη απο τις προηγούμενες. Οι προηγούμενες, βελτίωναν τον τρόπο παραγωγής και διαβίωσης του ανθρώπου. Οι εξελίξεις στις ημέρες μας αμφισβητούν την ανθρώπινη φύση. Με την Τεχνητή Νοημοσύνη αμφισβητείται η ουσία του είναι.
6.-Εκείνο που μας ενδιαφέρει εδω είναι ότι οι νέες τεχνολογίες διέρηξαν τα εθνικά σύνορα. Απο την φύση τους είναι παγκόσμιας εμβέλειας. Τα εθνικά σύνορα τις περιορίζουν.
7.-Όσοι μπορούν και προσαρμόζονται σ αυτές έχουν μια διεθνή κινητικότητα. Σήμερα είναι εδώ αύριο αλλού και παντού νοιώθουν σαν τον τόπο τους. Δεν δεσμεύονται απο την αίσθηση των ορίων της λεγόμενης, παλαιότερα, πατρίδας. Σύνθημά τους το “όπου ζεις, πατρίς”. Αυτή είναι η μια κοινωνική κατηγορία. Συνήθως κατέχει τα μέσα παραγωγής και ελέγχει την εξουσία.
8.- Η δεύτερη κοινωνική κατηγορία είναι όσοι δεν μπορούν να προσαρμοσθούν και νοιώθουν την ανάγκη του εθνικού κράτους να τους προστατεύσει. Αυτοί είναι οι υποστηρικτές του εθνικού κράτους. Προσπαθούν να περισώουν ό,τι είναι δυνατόν, απο αυτό. Η ιδεολογική και πολιτική ρήξη μεταξύ των δύο κατηγοριών είναι εμφανής.
9.-Και εδώ αρχίζουν οι πολιτικές προτάσεις. Η πρώτη κατηγορία λέει ότι πάμε μπροστά και όποιος ακολουθήσει. Δεν μας ενδιαφέρει αν και πόσοι μπορούν να ακολουθήσουν. Η δεύτερη κατηγορία λέει πως πρέπει να συσπειρωθούμε και να υποστηρίξουμε το κράτος μας διότι αυτό θα μας προστατεύσει. Και η σύγκρουση με την πρώτη κατηγορία είναι διαρκής και επιδεινώνεται συνεχώς.
Η τρίτη κατηγορία που μπορεί να συγκροτηθεί σε πολιτική πρόταση που θα αποκαλούνταν προοδευτική λέει πως πρέπει να παρακολουθήσουμε τις διεθνείς εξελίξεις και τάσεις διότι διαφορετικά θα μείνουμε πίσω και θα εξαφανισθούμε. Αλλά να το κάνουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Όχι, μόνο, όσοι μπορούν να προσαρμοσθούν. Αλλά και όσοι προσαρμόζονται δυσκολότερα στα νέα δεδομένα.
10.- Γιατί; Διότι αποτελούμε μια κοινότητα ανθρώπων που αποκαλείται έθνος. Μια κοινότητα, δηλαδή, που έχει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά και θέλει να τα διατηρήσει.
11.-Θέλει; Οι ευπροσάρμοστοι με το σύνθημα “όπου γης, πατρίς” έχουν αίσθηση εθνικής καταγωγής;
Είδα, χθες, την ταινία “Καπόνε”. Ο μεγαλύτερος γκάγκστερ των ΗΠΑ, στο τέλος της ζωής του, κατατρυχόταν απο Ερινύες για ό,τι έκανε. Με άνοια, εγκεφαλικά, μόνος, αισθανόταν το τέλος του και δεν μπορούσε να κοιμηθεί.
Αν ακόμη και στον Καπόνε λειτούργησε η ανθρώπινη συνείδηση, πιστεύω πως και σε όσους δείχνουν πως δεν ενδιαφέρονται για το ‘εθνος τους, λειτουργεί στο υποσυνείδητο η εθνική συνείδηση έστω και αν νοιωθουν πατρίδα τον κόσμο όλο.
Άλλωστε, δεν μιλάμε για κράτος. Μιλάμε για έθνος. Το έθνος είναι συλλογικό υποκείμενο που διατρέχει την ιστορία. Όχι τα κράτη.
Το ελληνικό έθνος, για παράδειγμα, απο της εμφανίσεώς του έχει ζήσει σε διάφορες κρατικές μορφές. Οι μορφές του κράτους εξέλιπαν, το εθνος υπάρχει.
12.-Που, λοιπόν, θα ζήσει το έθνος; Οι τάσεις είναι δύο (δεν εξετάζω την υπάρχουσα του εθνικού κράτους).
Η μια μιλά για ομοσπονδίες που θα καταστήσει βιώσιμα μικρά έθνη όπως είναι και το δικό μας.
Η άλλη λέει πως ο κόσμος όλος θα καταστεί ενιαίος και θα διαμορφωθούν κάποιοι πόλοι τους οποίους θα αποτελούν οι μεγάλες πόλεις. Αυτές οι πόλεις υπάρχουν, ήδη, και είναι κάπου 40. Στην περιοχή μας τετοια πόλη θεωρείται μόνο η Κωνσταντινούπολη.
13.-Αυτή η ανάλυση συνειδητά η υποσυνείδητα διατρέχει την σκέψη της αθηναϊκής νομενκλατούρας. Και επεδίωξε-και συνεχίζει να το επιδιώκει- να καταστήσει την πόλη της έναν απο τους παγκόσμιους πόλους. Οι παγκόσμιοι πόλοι, όμως, έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά. Είναι σημαντικές αριθμητικά (περίπου απο 8 εκατομμύρια και πάνω), διαθέτουν παγκόσμιους θεσμούς και παρέχουν ένα επίπεδο αξιοπρεπούς ζωής.
Το αριθμητικό δεδομένο δίνει την απάντηση στο γιατί και σήμερα γίνεται προσπάθεια ο ελληνικός πληθυσμός να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Θέλουν να δημιουργήσουν μια πόλη, τουλάχιστον, 8 εκατομμυρίων. Αλλά όλοι μας είμαστε γύρω στα 11 εκατομμύρια. Τι θα γίνει με την υπόλοιπη χώρα;
Δεν τους ενδιαφέρει. Διοτι, όπως σημειώσαμε ρόλο στο διεθνές σύστημα θα διαδραματίζουν οι πόλεις. Τους ενδιαφέρει αποκλειστικά η πόλη τους. Δεν τους ενδιαφέρει, επίσης, αν με την πολιτική τους αυτή αποδομούν το εθνικό κράτος. Το θεωρούν παρελθόν. Το έθνος, ας ζήσει στην Αθήνα.
Και εδώ μπαίνει το ερώτημα. Όσοι δεν συμφωνούμε με την αθηναϊκή πολιτική να καταστήσει την επικράτεια αποικία της, τι κάνουμε;
Αυτό είναι το κύριο πολιτικό ερώτημα που ζητά απάντηση.
Υπάρχει απάντηση;
Ως και ρομαντικός που έζησα τα παιδικά και νεανικά μου χρόνια στην Αυγουστιάτικη φύση με εντυπωσίασε το δειλινό με τον ήλιο να χάνεται στη θάλασσα , που τώρα το απολαμβάνω στην μοναδική παραλία της Θεσσαλονίκης και για μόνο αυτό σας ευχαριστώ κύριε Σαββίδη ,μαζί με τις ευχές μου για χρόνια πολλά ,αλλά κυρίως καλά για όλους μας και την Πατρίδα μας.
Στον σημερινό κόσμο -που δεν είναι σαν τον κόσμο που γνωρίσαμε στα νιάτα μας- με την 40χρονη χαλαρότητα και την κατάρρευση των εξουσιών της οικογενείας και του σχολείου δεν έχουμε άλλη επιλογή από του να ακολουθήσουμε το ρεύμα και να ”απολαύσουμε τον αγώνα στο Κολοσσιαίο” των κ.κ. Μασκ και Ζούκεμπεργκ για την τεχνική πρόοδο που τρέχει πια με διαστημικές ταχύτητες.
Στην Ελλάδα δεν συνεννοούμαστε και γιατί χρόνια τώρα οι νέοι μιλούν αγγλικά (το Ο.Κ έχει καθιερωθεί από το νηπιαγωγείο ) ,αλλά κυρίως γιατί οι πολιτικοί μας και οι εδώ και 45 χρόνια κομματικοποιημένοι πολίτες ”με μπροστάρηδες τους λειτουργούς της εκπαίδευσης” στις συνομιλίες τους προτάσσουν την ιδεολογία τους η οποία στην Μεταπολίτευση πήρε διαστάσεις διχαστικές με τα επίθετα ,συντηρητική, φασιστική, δημοκρατική, προοδευτική ,χωρίς να ερμηνεύονται οι διαφορές.
Πάντως οι πολιτικές μας διαφορές δεν είναι για τα πεπρωμένα της φυλής, -άντε της Ελλάδος -και των Ελλήνων ,αλλά για την εφαρμογή ξένων προτύπων ειδικά στην οικονομία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που αυξάνονται γεωμετρικώς.
ΞΕΦΥΓΑΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΤΗΝ ΤΡΟΦΟ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ- ΕΙΔΑΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ”ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ” ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ- ΣΕ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟ ΞΩΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗΣ .
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι είναι καιρός να ξαναφέρουμε τον Χριστό και την Ελλάδα των 25 αιώνων στα Σχολεία και τις καρδιές μας , αλλά ποιοι θα διεκπεραιώσουν αυτό το έργο .
Σκεφτόμαστε, λέμε ,γράφουμε αλλά χωρίς παραγωγική σκέψη που να υπολογίζει και τα υπόλοιπα , τα παρατάμε και δεν ξεκολλάμε από την λάσπη που βρισκόμαστε , ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΕΛΙΠΕΝ Η ΕΛΠΙΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ”ΝΑΤΗΝ ΠΕΤΙΕΤΑΙ… ” ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ.
Πολύ σωστά!
1)”Oι κώδικες επικοινωνίας έχουν διαρραγεί”. Συμβαίνει σε κάθε μεταβατική-εμπόλεμη κατάσταση, όπως το παρατηρούσε και για την εποχή του ο Θουκυδίδης.
2) “Τι λείπει; Μια νέα θεωρητική προσέγγιση της παγκόσμιας δυναμικής”. Τα μυαλά καθορίζονται από τα ιδεολογήματα του Ισχυρού, κανείς δεν τολμά να σκεφτεί την ύπαρξη του Ανθρώπου, της Κοινωνίας, του Κόσμου. Έτσι, η νέα “προοδευτική” Θεωρία για το διεθνές επίπεδο είναι ο Νεο-μεσαιωνισμός των δικτύων εξουσίας και τω πρωτευουσών (βλ. Αν-Μαρι Σλώτερ).
3-4-5) “Οι μεγάλες μεταβάσεις επιτεύχθηκαν με καταλύτη την τεχνολογία”. Το λεγόμενο αστικό Πολίτευμα (νομικο-εθνικό Κράτος-Γραφειοκρατία και κοινοβουλευτισμός-αντιπροσώπευση) επεβλήθη από τον Ισχυρό της βιομηχανικής επανάστασης που ήταν οι Άγγλοι με τον θετικισμό-εμπειρισμό τους. Στη μετα-βιομηχανική εποχή, που ο Ισχυρός είναι η Αμερική με όλη την Αγγλόσφαιρα, σκεπτόμαστε σύμφωνα με τον ρεαλισμό-σχετικισμό ρωμαϊκού τύπου. Δηλαδή με όρους εθνομηδενισμού-κοσμοπολιτισμού (χωρίς τις ευρωπαϊκές αξίες του Έθνους, του Λαού και του Πολίτη). Ο σχετικισμός στις κοινωνικές επιστήμες ακυρώνει πλέον την ίδια τη Φύση ως προσδιοριστικό παράγοντα της Ανθρωπότητας και του Ανθρώπου. Η Προπαγάνδα έγινε Πλύση Εγκεφάλου που νομιμοποιείται με θεωρίες περί επιτελεστικότητας (performativity) για το πώς
κάνουμε πράγματα με τις λέξεις. Η καταστροφή της Γλώσσας-Σκέψης γίνεται με εκφωνήματα που πήραν τη θέση της ελεύθερης Βούλησης και Κρίσης. Οι “προοδευτικοί” σήμερα σκίζονται για να καθηλώσουν τον άνθρωπο στον κομφορμισμό.
Απορίες
6-12) Πώς γίνεται το ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ των “προοδευτικών”-“λαϊκιστών” όταν ο νέος αυτός διαχωρισμός αφορά την υπόσταση του ανθρώπινου όντος, του όντος της Κοινωνίας-Έθνους και το όντως όν του καθολικού όντος-Κόσμου; Για το ζητούμενο μιας Πρότασης με όρους Ελευθερίας χρειάζεται να διακρίνουμε το επίπεδο της αναγκαιότητας στις διεθνείς σχέσεις από το επίπεδο της Ελευθερίας στις κοινωνικές (όπως το έκαναν οι σοφοί μας πρόγονοι, πολεμούσαν για να φέρουν την ειρήνη, δεν έκαναν πόλεμο για τον πόλεμο, για τα κέρδη και την εξουσία όπως το κάνουν οι απόγονοι των πολεμοχαρών Γερμανών-Βαρβάρων και των φιλοπόλεμων Τουρκο-Μογγόλων).
Αν παρακολουθούμε τις διεθνείς εξελίξεις και τάσεις για να μην μείνουμε πίσω και εξαφανιστούμε, χωρίς να φέρουμε πίσω τον Πολιτισμό, κινδυνεύουμε να εξαφανιστούμε ως Κοινωνίες και ως Άνθρωποι.
Πράγματι, το κύριο πολιτικό Ερώτημα είναι τι κάνουμε όσοι έχουμε μείνει με λίγη ελευθερία στη σκέψη μας και αρνούμαστε τόσο την ελληνική επικράτεια ως αποικία της Αθήνας όσο και το έθνος-Γένος μας ως μια βάση του ΝΑΤΟ και προτεκτοράτο μιας άλλης “πρωτεύουσας”, των Βρυξελλών.
Η Απάντηση για να είναι πολιτική, δηλαδή του Πολιτισμού, πρέπει να είναι “ορθή”, δηλαδή με τον όρο του κοινωνείν-αληθεύειν: Εφόσον διαθέτουμε ικανότητα ελεύθερης Κρίσης και Βούλησης μέσω Αρετής (που θα πει ενεργός Υπόσταση), προσφεύγουμε στη συνολική εμπειρία της κοινωνίας μας, την οποία εκφράζουν με τη γνώμη τους οι σοφοί, οι φρόνιμοι. Το ελληνικό παράπονο για την έλλειψη πνευματικών ανθρώπων δηλώνει τη Μνήμη Πολιτισμού του λαού μας.
Απάντηση δεν υπάρχει επειδή αφήσαμε να χαθεί ο Πολιτισμός μας.
έγραψα ένα σχόλιο και χάθηκε στην αποστολή. μπορείτε να το βρείτε;
Θα το αναζητήσω
Υπό το σεληνόφως;
Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται στην ιστοσελίδα και πώς δουλεύει, ή μάλλον δεν δουλεύει.
Συγγνώμη Μαρία, αλλά πόσα σχόλια έχεις εσύ γράψει σήμερα; Εγώ τώρα βλέπω ένα 10:15 π.μ. (το είχα δει αμέσως τότε) κι ένα από κάτω 10:18 π.μ. που λέει ότι χάθηκε ένα σου σχόλιο, προφανώς το πρώτο.
Άλλο σχόλιό σου δεν βλέπω εδώ κι όμως στο email έχουν έλθει άλλα δύο με το αυτό περίπου περιεχόμενο (τού πρώτου εννοώ). Δηλαδή, συνολικά πρέπει να υπάρχουν σ’ αυτό το νήμα τουλάχιστον 4 σχόλιά σου (επαναλήψεις, ή μη, δεν ξέρω) κι εγώ βλέπω μόνο δύο. Σ’ ευχαριστώ εκ των προτέρων για την βοήθειά σου και σού εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και προπαντός ΚΑΛΑ, έστω και με καθυστέρηση. Στην Κρήτη λέμε ότι οι γιορτές κρατούν τρεις μέρες, άρα είμαι εντός περιθωρίου 🙂
Tώρα που έστειλα το σχόλιό μου, βλέπω ότι πράγματι υπάρχουν άλλα δύο δικά σου, 4:00 μμ και 5:56 μμ κι ένα τού Banned_Member 12:04 μμ. Προηγουμένως δεν υπήρχε τίποτε απ’ αυτά.
“Η τρίτη κατηγορία που μπορεί να συγκροτηθεί σε πολιτική πρόταση που θα αποκαλούνταν προοδευτική λέει πως πρέπει να παρακολουθήσουμε τις διεθνείς εξελίξεις και τάσεις διότι διαφορετικά θα μείνουμε πίσω και θα εξαφανισθούμε. Αλλά να το κάνουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Όχι, μόνο, όσοι μπορούν να προσαρμοσθούν. Αλλά και όσοι προσαρμόζονται δυσκολότερα στα νέα δεδομένα.”
Δεν υπάρχει περίπτωση, κ. Σαββίδη. Απαιτείται παιδεία, άρα εκ των πραγμάτων μιλάμε για την επόμενη γενιά. Τα απομεινάρια της μεταπολίτευσης δεν μπορούν, πως να το κάνουμε τώρα;
Στο παρκάκι εδώ δίπλα στο σπίτι, τοποθέτησε σχετικά πρόσφατα ο Δήμος 3 μεγάλους και ωραίους κάδους, για ανακύκλωση ξύλου, γυαλιού & πλαστικού αντίστοιχα. Σας πληροφορώ ότι έχουν ξεχειλίσει από σακούλες super-maket με χύμα σκουπίδια. Σε 20-30 μέτρα υπάρχουν οι 2 παλιοί κάδοι για τα χύμα, αλλά όχι – βαριέται ο άλλος/η, που να περπατάει ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ. Είμαι σίγουρος ότι δεν είναι νέα παιδιά τα άτομα αυτά.
Οπότε ας φύγει αυτή η γενιά απ’ τη μέση και βλέπουμε τι θα κάνει η επόμενη με το AI. Η παιδεία & η Δικαιοσύνη επίσης, είναι σε μεγάλο χάλι, κ. Σαββίδη. Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μ’ αυτά – αν και με τον Φλωρίδη στο Δικαιοσύνης, τεσπα…
1) Σωστά, «δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα με τις ίδιες λέξεις» επειδή σε ζούμε σε εποχή σύγκρουσης δύο κόσμων. Το παρατηρούσε ο Θουκυδίδης για την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου.
2) Πράγματι, «λείπει μια νέα θεωρητική προσέγγιση της παγκόσμιας δυναμικής» επειδή τόσο ο μαρξισμός όσο και ο φιλελευθερισμός ήταν δημιουργήματα του θετικισμού του 19ου αιώνα. Ο σημερινός σχετικισμός καθιστά αδύνατες τις κοινωνικές ερμηνείες έχοντας ακυρώσει τόσο το νόημα της Κοινωνίας όσο και της εξέλιξής της, την «πρόοδο».
3-4) Έτσι είναι, «το πέρασμα από την φεουδαρχία στην αστική εποχή επιτεύχθηκε με τη βιομηχανική επανάσταση». Αλλά στη μετα-βιομηχανική εποχή δεν μπορεί να υπάρχει νέο πολιτικό σύστημα. Το πολιτικό σύστημα ήταν ταυτισμένο με το Κράτος και τώρα έχουν ακυρωθεί και τα δύο μαζί με τα νοήματα του Έθνους-Λαού. Τα πάντα έγιναν κομμάτια και αποσπάσματα της Οικονομίας, του Ιδιωτικού χώρου.
5-6) Ασφαλώς, «με την Τεχνητή Νοημοσύνη αμφισβητείται η ουσία του είναι». Όμως, δεν υπάρχει ουδέτερη Τεχνο-Επιστήμη. Η σκέψη υποτάσσεται στα Νοήματα του Ισχυρού (ο οποίος είναι απρόσωπος ως διεθνής Ελίτ και Αγγλόσφαιρα). Τα κράτη είναι πολύ αδύναμα απέναντι στις πανίσχυρες Ελίτ της παγκοσμιοποίησης. Το ίδιο το ΝΑΤΟ αυτονομήθηκε από τα κράτη-μέλη του, ενώ η Αγγλόσφαιρα θεσμοθετήθηκε ως ιδιαίτερο ΝΑΤΟ.
7. Το “όπου ζεις, πατρίς” μάλλον δεν αποτελεί πιστεύω μιας κοινωνικής κατηγορίας αλλά της πλειονότητας. Μάλλον μας διαφεύει ότι αυτό που αλλάζει με τις μεταβάσεις από την μια εποχή στην άλλη είναι ο ανθρώπινος τύπος. Και ο «κοσμοπολιτισμός» κυριαρχεί επειδή σήμερα επικρατεί ο τύπος του κομφορμιστή, ο προσαρμοσμένος.
8. «όσοι δεν μπορούν να προσαρμοσθούν και νοιώθουν την ανάγκη του εθνικού κράτους» ανήκουν σε άλλον ανθρωπολογικό τύπο, δεν έχουν απλώς διαφορετική ιδεολογία όπως συμβαίνει στην Αμερική ανάμεσα στους υπέρ του Ιδιωτικού «προοδευτικούς» και τους υπέρ του Δημοσίου «λαϊκιστές».
9. «Η πολιτική πρόταση» του ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ ως τρίτης κοινωνικής κατηγορίας μπορεί να υπάρξει μόνον με συνείδηση ενός τρίτου ανθρωπολογικού τύπου. Χωρίς συνείδηση της απουσίας Πολιτισμού, θα εξαφανιστούμε ακόμα και αν παρακολουθήσουμε τις διεθνείς εξελίξεις και τάσεις και «δεν μείνουμε πίσω».
10-11-12 . Οι εσωτερικές συγκρούσεις εντός των Κρατών γίνονται όλο και πιο ακραίες επειδή δεν υπάρχει πια «μια κοινότητα ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά». Δεν υπάρχει συνείδηση Έθνους-Γένους στα άτομα που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της Κοινωνίας και αυτό ισχύει και για τους δύο τύπους ανθρώπου: τον ατομικιστή και τον οικουμενιστή. Ο ένας (θεωρώντας υπαρκτό το «δένδρο» και ανύπαρκτο το «δάσος»), βλέπει όπως στον Μεσαίωνα μόνο «πόλεις» (βλ. τα δίκτυα εξουσίας της θεωρίας περί Νέο-μεσαιωνισμού. Ο άλλος ανθρώπινος τύπος βλέπει όπως οι Ρωμαίοι: ομοσπονδίες-αυτοκρατορίες.
13. Προφανώς η αθηναϊκή νομενκλατούρα ανήκει στον τύπο του ατομικιστή, του κοινωνικά/εθνικά αδιάφορου.
Όποιος λοιπόν δεν συμφωνεί με την επικράτεια-αποικία μιας πρωτεύουσας τι κάνει;
Ίσως να κάνει σύνδεση με το έθνος-στρατόπεδο το ΝΑΤΟ και με την πατρίδα-προτεκτοράτο της ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας των Βρυξελλλών. Δηλαδή να θυμώσει περισσότερο και να σκεφτεί ότι η μόνη εναλλακτική είναι του Πολιτισμού. Ξανά κάτι σαν το «πολιτισμός ή βαρβαρότητα» της δεκαετίας του ’60;
) Σωστά, «δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα με τις ίδιες λέξεις» επειδή σε ζούμε σε εποχή σύγκρουσης δύο κόσμων. Το παρατηρούσε ο Θουκυδίδης για την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου.
2) Πράγματι, «λείπει μια νέα θεωρητική προσέγγιση της παγκόσμιας δυναμικής» επειδή τόσο ο μαρξισμός όσο και ο φιλελευθερισμός ήταν δημιουργήματα του θετικισμού του 19ου αιώνα. Ο σημερινός σχετικισμός καθιστά αδύνατες τις κοινωνικές ερμηνείες έχοντας ακυρώσει τόσο το νόημα της Κοινωνίας όσο και της εξέλιξής της, την «πρόοδο».
3-4) Έτσι είναι, «το πέρασμα από την φεουδαρχία στην αστική εποχή επιτεύχθηκε με τη βιομηχανική επανάσταση». Αλλά στη μετα-βιομηχανική εποχή δεν μπορεί να υπάρχει νέο πολιτικό σύστημα. Το πολιτικό σύστημα ήταν ταυτισμένο με το Κράτος και τώρα έχουν ακυρωθεί και τα δύο μαζί με τα νοήματα του Έθνους-Λαού. Τα πάντα έγιναν κομμάτια και αποσπάσματα της Οικονομίας, του Ιδιωτικού χώρου.
5-6) Ασφαλώς, «με την Τεχνητή Νοημοσύνη αμφισβητείται η ουσία του είναι». Όμως, δεν υπάρχει ουδέτερη Τεχνο-Επιστήμη. Η σκέψη υποτάσσεται στα Νοήματα του Ισχυρού (ο οποίος είναι απρόσωπος ως διεθνής Ελίτ και Αγγλόσφαιρα). Τα κράτη είναι πολύ αδύναμα απέναντι στις πανίσχυρες Ελίτ της παγκοσμιοποίησης. Το ίδιο το ΝΑΤΟ αυτονομήθηκε από τα κράτη-μέλη του, ενώ η Αγγλόσφαιρα θεσμοθετήθηκε ως ιδιαίτερο ΝΑΤΟ.
7. Το “όπου ζεις, πατρίς” μάλλον δεν αποτελεί πιστεύω μιας κοινωνικής κατηγορίας αλλά της πλειονότητας. Μάλλον μας διαφεύει ότι αυτό που αλλάζει με τις μεταβάσεις από την μια εποχή στην άλλη είναι ο ανθρώπινος τύπος. Και ο «κοσμοπολιτισμός» κυριαρχεί επειδή σήμερα επικρατεί ο τύπος του κομφορμιστή, ο προσαρμοσμένος.
8. «όσοι δεν μπορούν να προσαρμοσθούν και νοιώθουν την ανάγκη του εθνικού κράτους» ανήκουν σε άλλον ανθρωπολογικό τύπο, δεν έχουν απλώς διαφορετική ιδεολογία όπως συμβαίνει στην Αμερική ανάμεσα στους υπέρ του Ιδιωτικού «προοδευτικούς» και τους υπέρ του Δημοσίου «λαϊκιστές».
9. «Η πολιτική πρόταση» του ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ ως τρίτης κοινωνικής κατηγορίας μπορεί να υπάρξει μόνον με συνείδηση ενός τρίτου ανθρωπολογικού τύπου. Χωρίς συνείδηση της απουσίας Πολιτισμού, θα εξαφανιστούμε ακόμα και αν παρακολουθήσουμε τις διεθνείς εξελίξεις και τάσεις και «δεν μείνουμε πίσω».
10-11-12 . Οι εσωτερικές συγκρούσεις εντός των Κρατών γίνονται όλο και πιο ακραίες επειδή δεν υπάρχει πια «μια κοινότητα ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά». Δεν υπάρχει συνείδηση Έθνους-Γένους στα άτομα που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της Κοινωνίας και αυτό ισχύει και για τους δύο τύπους ανθρώπου: τον ατομικιστή και τον οικουμενιστή. Ο ένας (θεωρώντας υπαρκτό το «δένδρο» και ανύπαρκτο το «δάσος»), βλέπει όπως στον Μεσαίωνα μόνο «πόλεις» (βλ. τα δίκτυα εξουσίας της θεωρίας περί Νέο-μεσαιωνισμού. Ο άλλος ανθρώπινος τύπος βλέπει όπως οι Ρωμαίοι: ομοσπονδίες-αυτοκρατορίες.
13. Προφανώς η αθηναϊκή νομενκλατούρα ανήκει στον τύπο του ατομικιστή, του κοινωνικά/εθνικά αδιάφορου.
Όποιος λοιπόν δεν συμφωνεί με την επικράτεια-αποικία μιας πρωτεύουσας τι κάνει;
Ίσως να κάνει σύνδεση με το έθνος-στρατόπεδο το ΝΑΤΟ και με την πατρίδα-προτεκτοράτο της ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας των Βρυξελλλών. Δηλαδή να θυμώσει περισσότερο και να σκεφτεί ότι η μόνη εναλλακτική είναι του Πολιτισμού. Ξανά κάτι σαν το «πολιτισμός ή βαρβαρότητα» της δεκαετίας του ’60;
Θα ήθελα να συνεχίσω με πολιτικό σχόλιο ,γιατί και ο κ. Σαββίδης πολιτικό άρθρο έγραψε ,αλλά οι άλλοι σχολιαστές ”έφεραν το θέμα στο αμφιθέατρο” για να μην απαντήσουν στα φανερά και αφανή ερωτήματα , που ετέθησαν .
Μιμήθηκαν τους πολλούς που στην Μεταπολίτευση σε ανάλογες περιπτώσεις καταλήγουν ,-μας το έγραψε και το τραγούδησε ο αλησμόνητος αστός Λουκιανός Κηλαηδόνης-.
”Φταίμε κι εμείς ,φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι .Φταίμε κι εμείς , φταίτε κι εσείς και φταίει κι ο Χατζηπετρής”.
ΠΟΙΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ, ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΟΧΙ ΜΑΖΑΝΘΡΩΠΟ ,ΣΚΕΨΗ ΑΔΟΓΜΑΤΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΠΡΟΚΑΤΑΛΗΠΤΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ;;;.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ ΟΙ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ 50 ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ;;;.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ .-ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ ΤΟΥ ΜΠΕΕΤΟΒΕΝ .
Η αρετή δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της ορθοδοξίας. Υπάρχουμε κι εμείς όπου διάγουμε ενάρετο βίο, χωρίς την απαραίτητη σήμανση της εκκλησίας στο πέτο.
Σεβόμαστε τους μεγαλύτερους, το περιβάλλον, τους γείτονες, ταΐζουμε τα γατάκια στις πυλωτές των πολυκατοικιών μας, δεν οδηγούμε σαν τρομοκράτες της ασφάλτου, πληρώνουμε τους φόρους μας κ.ο.κ.
Μπορεί να είμαστε λίγοι. Κατανοητό. Όμως την ίδια στιγμή, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων “της διπλανής πόρτας” που πράττουν τα ακριβώς αντίθετα. Όμως πηγαίνουν στην εκκλησία, είναι “νοικοκυραίοι”, με άλλα λόγια είναι “καθώς πρέπει” σύμφωνα με τα χρηστά ήθη της Ελληνικής κοινωνίας, άσχετα αν πίσω από κλειστές πόρτες μπορεί να κρύβονται πολλά ένοχα μυστικά βιαιοπραγιών και κακοποιήσεων.
Το είναι και το φαίνεσθαι, που έλεγε κάποτε αυτή η αγαπημένη μορφή – ο Orson Welles.
Κανένας χριστιανός δεν έχει σήμανση στο πέτο . Φορεί ένα σταυρό από τότε που βαφτίστηκε και τίποτε άλλο και να ανάβει κανένα κερί στις εκκλησιές και στα εκκλησάκια για τις ζωντανές και κοιμηθείσες ψυχές των συγγενών του. Στη ζωή παρατηρούμε εξαιρέσεις σε όλους τους ανθρώπους ,αλλά εκτιμούμε τους συνεπείς των λόγων και των έργων τους και πάντως η Πατρίδα δεν θα στηριχθεί στους φιλόζωους ,που μπορεί και να αποφύγουν την στράτευση επειδή δεν θα έχουν πουν να αφήσουν τα ζωντανά τους .
ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ ΚΑΙ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ;;;.
Να ζήσουν όλοι με τις ιδιορρυθμίες τους , αλλά να μην αυτοπροβάλλονται και ως πατριωτικά ή θρησκευτικά παραδείγματα. Αυτό πρέπει να το καταφέρουμε οι αυτοθυσιαστικοί πατριώτες.
Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΘΕΛΕΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΕ ΜΟΝΗ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ,Η ΔΕ ΕΜΠΡΑΚΤΟΣ ΦΙΛΟΖΩΪΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ”ΣΑΛΟΝ ΣΟΣΑΙΛΣΤ” ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ -ΚΑΙ ΖΟΥΝ – ΣΕ ΒΙΛΕΣ ,ΑΛΛΑ ”ΚΟΒΟΝΤΑΙ” ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ .
“όπου ζεις, πατρίς”, μπορεῖς νά ζεῖς, νά δουλεύεις μέ τά νέα μέσα, λίγο σέ ἕναν τόπο καί μετά σέ κάποιον ἄλλο. Τόπους ἕτοιμους, πού κάποιοι ἔχουν κοπιάσει νά φτιάξουν, νά ὀργανώσουν, πού ἔχουν τόν λόγο ὕπαρξής τους, τήν ἱστορία τους. Μπορεῖς νά εἶσαι ἐκεῖ ἐργαζόμενος μέ τά νέα μέσα, χωρίς νά συμμετέχεις στό κοινωνικό γίγνεσθαι ἐκεῖ. Καί μετά κάπου ἀλλοῦ καί κάπου ἀλλοῦ κλπ, χωρίς συμμετοχή στήν τοπική κοινότητα. Οἱ κοινότητες ὅμως κάπως ὀργανώνονται καί στηρίζονται σέ αὐτό τό ἐνδιαφέρον γιά τήν τοπική κοινότητα καί τήν πρόοδό της. ῾Η συνείδηση ἑνός ἀνθρώπου, ἤ μίας τοπικῆς κοινότητας εἶναι ἡ ἱστορία ὅλη τοῦ ἀνθρώπου ἤ τῆς κοινότητας. ᾿΄Αν ἀφαιρέσεις αὐτήν τήν ἱστορία, τήν συνείδηση, τήν συνέχεια, εἶναι σάν νά ἀφαιρεῖς τόν σκελετό ἀπό ἕνα ψάρι καί περιμένεις νά κολυμπήσει μόνο μέ τήν σάρκα. ῾Η κοινότητα συνδιαμορφώνει τόν ἄνθρωπο, οἱ ἀγῶνες γιά τήν ἐλευθερία ἦταν ἀγῶνες γιά τήν κοινότητα, τό κοινό δηλαδή πού διαμορφώνεται ἀπό ὅλους μαζί.
Δεν καταλαβαίνω πραγματικά τον όρο αθηναϊκή νομενκλατούρα. Όλη η επαρχία βοήθησε σε αυτό. Όλοι είμαστε υπεύθυνοι. Έτσι κι αλλιώς οι πολύ μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο, δημιουργούν νομενκλατούρα. Τι να πούμε για νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, σεουλ, Κωνσταντινούπολη, κλπ. Και όλοι συμμετείχαμε στο όραμα του «εθνάρχη». Έλεος ποιος άλλος. Το δημιούργησε;;; Όμως εμείς απλά αφήσαμε την επαρχία να σβήσει. Έτσι κι αλλιώς στα σχέδιά τους δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει. Δεν μ αρέσει να το ακούω. Αντιλαμβάνομαι τι θέλετε να πείτε. Αλλά τα πυρά στο κράτος που ψηφίζεται κάθε φορά με μεγάλα ποσοστά.
Μια γιαγιά γνώρισα στην 10ετια του 90 στην φολεγανδρο. Μου πε, μου ζητάνε το σπίτι. Μου δίνουν καλά λεφτά, αν το πουλήσω όμως που θα πάω;;; Πατρίδα θα έχω;;;
Ξέρετε ότι στην Τήνο, έχουν οι Ξένοι αγοράσει ολόκληρα χωριά και οι ντόπιοι δεν σε αφήνουν καν να πας σε αυτά;;;
Οι παλεστοινιοι έχασαν την χώρα τους γιατί πούλαγαν σε ξένους. Σε Ισραηλίτες για την ακρίβεια. Παλεύουν χρόνια τώρα να τα πάρουν πίσω. Γιατί;;; Τα πούλησαν. Την ψυχή τους μαζί με τους τοίχους.
Εμείς χάνουμε την χώρα μας γιατί πουλάμε.
Αθηνοκεντρικό είναι αυτό;;;
Μήπως απλά είμαστε βόλεψάκιδες;;;;