του Παντελή Σαββίδη
Απο τότε που δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας του νεοελληνικού κράτους το ζητούμενο ήταν πως θα διαμορφωθούν οι θεσμοί που θα υποστηρίξουν την λειτουργία του.
Στην πορεία του υπήρξαν, δόξα τω θεώ, αρκετές αντιλήψεις για τον προσανατολισμό του. Δυτικό, ανατολικό ή η καθ ημάς ερμηνεία των γεωγραφικών χώρων. Το σημειώνω αυτό διότι αναλόγως του γεωγραφικού προσανατολισμού του, επηρεάζονταν και η μορφή και το περιεχόμενο των θεσμών του.
Ήταν, μάλιστα, έντονες οι αντιπαραθέσεις. Στις πιο κρίσιμες στιγμές, κυριάρχησε ο δυτικός προσανατολισμός.
Οι δυτικοί θεσμοί, όμως, δεν ταίριαζαν απολύτως σε έναν λαό που είχε έντονα χαρακτηριστικά της καθ ημάς Ανατολής και είχε επηρεασθεί απο την ώσμωσή του με ανατολικους λαούς.
Αυτό ήταν το πρώτο πρόβλημα στη σύλληψη και τη λειτουργία των δυτικών θεσμών στη χώρα.
Το δεύτερο, μεγάλο πρόβλημα, ήταν η νοοτροπία των κυβερνώντων. Ήθελαν την επίφαση των δυτικών θεσμών, όχι, όμως, με το περιεχόμενό τους και, κυρίως, την λειτουργία τους.
Αυτό το πρόβλημα ταλανίζει την χώρα ως σήμερα.
Για να καταλάβετε τι λέω, η ΕΥΠ ως μυστική υπηρεσία, ως θεσμός, δηλαδή, είναι αναγκαία για την χώρα. Αντί, όμως, οι κυβερνήσεις να την διαμορφώσουν με τρόπο που να επιτελεί αποτελεσματικά την λειτουργία της και, παράλληλα να σέβεται τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, την κατέστησαν εξάρτημα του εκάστοτε πρωθυπουργού.
Σε μια εκπομπή της διαδικτυακής τηλεόρασης Ανιχνεύσεις web tv ο ειδικός επιστήμονας Κώστας Πικραμένος εξήγησε αναλυτικά που χωλαίνει η υπηρεσία. Απο την ανάλυση προκύπτει πως τα προβληματικά σημεία έχουν εύκολες λύσεις αλλά δεν θέλησε η πολιτική εξουσία να τις δώσει; Γιατί; Διότι θέλει τους θεσμούς να χωλαίνουν και να βρίσκονται διαρκώς στην υπηρεσία της, όχι στην υπηρεσία του κράτους και της κοινωνίας.
Το πρόβλημα επιδεινώνεται και η λύση του αναβάλλεται ή καθίσταται αδύνατη απο την λαϊκή υποστήριξη των κομμάτων αντι της εύρυθμης λειτουργίας των θεσμών. Και το γεγονός αυτό δεν δίνει, απλώς, άλλοθι στις κυβερνήσεις και τους πρωθυπουργούς. Αλλά τους δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τον λαϊκό παράγοντα ως το μακρύ χέρι τους για να επιβάλλουν την εξουσία τους και να διατηρήσουν τους θεσμούς παρωχημένους. Μέχρι, φυσικά, να γίνουν τόσο δυσλειτουργικοί που κάποιος απο έξω θα τους πει, φθάνει, ως εδώ.
Το δημοσίευμα των New York Times με τον απολύτως περιφρονητικό και επικίνδυνο για τη χώρα τίτλο “Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι, πλέον, ξεκάθαρη” επισημαίνει-κακά τα ψέμματα- μια αλήθεια. Με αφορμή τις υποκλοπές, στο νου όλων έρχονται όλες οι θεσμικές ανεπάρκειες του συστήματος και, κυρίως, η βαθιά διαφθορά η οποία δεν εξέλιπε επειδή δεν συζητείται δημοσίως.
Σοβαρό θεσμικό πρόβλημα είναι, επίσης, η χειραγώγηση των Μέσων Ενημέρωσης. Μια χειραγώγηση που δεν επιτρέπει τη λειτουργία θεσμικών αντιβάρων στην απόλυτη πρωθυπουργική εξουσία.
Η απολυτότητα της πρωθυπουργικής εξουσίας έχει καταστήσει τις κοινοβουλευτικής ομάδες στρατιωτάκια του κόμματος και μια παράξενη συμπεριφορά της δικαιοσύνης, σε συνδυασμό με ένα εξαρτημένο απο την πολιτική εξουσία σύστημα λειτουργίας της, την έχει καταστήσει και αυτήν παρακολούθημα της εκτελεστικής.
Το θεσμικό πρόβλημα αν και δεν απασχολεί την κουρασμένη κοινή γνώμη είναι πολύ σοβαρό. Δεν πρόκειται, απλώς, για την ποιότητα της δημοκρατίας που και αυτή είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Πρόκειται για έντονα σημεία παρακμής.
Αυτήν την πορεία προς την παρακμή η ελληνική κοινωνία πρέπει να ανακόψει. Διαφορετικά, το μέλλον της θα είναι δυσοίωνο.
Όταν η στήλη αυτή πρότεινε στον πρωθυπουργό να αναλάβει τις ευθύνες του και να πάει σε εκλογές, δεν το έκανε για να τον υπονομεύσει. Ούτε υπάρχει κάτι που να υποχρεώνει τον πρωθυπουργό να πάει σε εκλογές. Θα ήταν μια δική του επιλογή για να δείξει και ο ίδιος και να επιβάλλει και η κοινωνία ότι φαινόμενα σαν και αυτό που απασχολούν, εσχάτως, την δημοσιότητα είναι σοβαρά. Αυτός θα ήταν ο συμβολισμός αλλά και η ουσία της προσφυγής στις κάλπες.
Εμείς, ως πολίτες πρέπει να στηρίξουμε τους θεσμούς. Οι εξουσίες, λόγω της αλαζονείας που τους δημιουργεί η άσκησή τους, τείνουν να τους περιφρονήσουν. Αν εμείς συμφωνήσουμε σε αυτό με την εξουσία, στο τέλος θα την πληρώσουμε όλοι μαζί.
Η ευθύνη του κ. Μητσοτάκη είναι μεγάλη διότι ήρθε στην εξουσία ευαγγελιζόμενος και αυτός ένα νέο κράτος. Βλέπουμε τα ίδια.
Μήπως ήρθε η ώρα να ζητήσουμε κάθαρση; Αλλά η απαίτηση για κάθαρση προϋποθέτει αποστασιοποίηση απο την πολιτική εξουσία.
Δυστυχώς, φοβάμαι πως τίποτε δεν αλλάξει στο τέλος και αυτού του δρόμου. ‘Αλλημια ευκαιρία θα πάει χαμένη. Διότι δεν υπάρχει λαϊκό αίτημα. Και η ελευθερία δεν χαρίζεται. καταχτιέται.
Το ερώτημα “…αλλά δεν θέλησε η πολιτική εξουσία να τις δώσει; Γιατί; ” έχει απαντηθεί επαρκώς. Διότι ο αποκλειστικός σκοπός τους έιναι η νομή του κράτους και των προνμών του. Και τα τελευταί 12 χρόνια εις βάρος του Ελληνισμού και της ελληνικής κοινωνίας.
Για το δεύτερο ζητημα, δλδ την χειραγώγηση των μμε, αυτό φαίνεται καθαρά πό το γεγονός οτι όλοι όσοι χρηματίζονται από το ελλαικό (ελληνικό δεν είθναι) κ΄ρατος, υποχρεούνται να αναφέρονται στα σκόπια με το σφετερισμένο όνομα της Μακεδονίας.
Το ό,τι βιώνουμε πολλά χρόνια τώρα μια φαλκιδευμένη δημοκρατία είναι γεγονός. Μεγάλα παραδείγματα: 1. Οι βάσεις φεύγουν ο αγώνας δικαιώνεται. 2. Το ΌΧΙ που έγινε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. 3. Η ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών παρά την αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. 4. Η προκήρυξη εκλογών προώρως με προσχηματικές αιτίες. 5. Η μη τήρηση των νόμων. 5. Τα οικονομικά των κομμάτων.
Το πρωτότυπο άρθρο, το οποίο πρέπει να διαβαστεί, για να απαντηθεί το ερώτημα τού άρθρου:
The Rot at the Heart of Greece Is Now Clear for Everyone to See
Νομίζω ότι δεν μάς συκοφαντούν. Τα πάντα είναι σάπια στο κομματικό κράτος των Αθηνών.
“Μήπως ήρθε η ώρα να ζητήσουμε κάθαρση;”
Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι: με ποιο τρόπο επιτυγχάνεται η κάθαρση;
Όταν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων εξακολουθεί να ψηφίζει με μοναδικό, ίσως, κριτήριο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της, αυτό το είδος της πολιτικής και κατ΄ επέκταση των πολιτικών ανδρών θα μας κυβερνά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός αυτό.
Η παρακμή της ελληνικής, και όχι μόνο, κοινωνίας ακολούθησε μια εκφυλιστική διαδρομή με τις απαρχές της πολλά χρόνια πριν με αποκορύφωμα (είναι άραγε;) τη σημερινή αποχαυνωμένη κοινωνία.
Το ίδιο ισχύει και για τη σήψη του ελληνικού κράτους, αν κι έχω επιφυλάξεις ως προς τις ρίζες της. Κατά τη γνώμη μου, οι κατσαπλιάδες που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο, από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, εξακολουθούν και ελέγχουν τα κέντρα αποφάσεων ή είναι οι ίδιοι που αποφασίζουν για το μέλλον του. Και οι αποφάσεις αυτές δεν ήταν ποτέ προς όφελος του ελληνικού λαού και του ελληνικού κράτους. Το ίδιον όφελος προηγούνταν ως κριτήριο. Τώρα, αν εξυπηρετούνταν και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού αυτό ήταν, κυρίως, θέμα τύχης. (Ο Μαυρογυαλούρος, άλλωστε, παραμένει τρομακτικά επίκαιρος)
Η αλλαγή αυτής της κατάστασης απαιτεί συλλογικούς αγώνες και προσωπικές θυσίες, ανιδιοτέλεια και πίστη στην ιερότητα του σκοπού.
“Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή!”.
Είμαστε σε πνευματική κατάσταση, ως κοινωνία, να αναλάβουμε τη δράση που απαιτείται; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι έχουμε φτάσει σε οριακό σημείο όπου ένα δυστοπικό μέλλον μας περιμένει;
Το ημερολόγιο έγραφε 27 Σεπτεμβρίου 1831 .
Αυτή ήταν -με το παλαιό – η ημερομηνία που το Ελληνικό κράτος έπαυσε να έχει οποιαδήποτε προοπτική εξέλιξης του ως ένα σύγχρονο ανεξάρτητο , προηγμένο, στηριγμένο σε δημοκρατικούς θεσμούς κράτος.
Η δολοφονία Καποδίστρια άνοιξε, πολύ νωρίς μετά την Ελληνική Επανάσταση,, την Κερκόπορτα, για ένα κράτος παρωδία , άβουλο κι ελεγχόμενο από τις εκάστοτε Μεγάλες Δυνάμεις μέσω μιας ντόπιας κάστας πρώην Μπέηδων , Κοτζαμπάσηδων και Φαναριωτών που κατέλαβαν πολιτικές θέσεις κι αξιώματα, στις οποίες έκτοτε τους διαδέχονται ανελλιπώς τα παιδιά , τα δισέγγονα ,τα τρισέγγονα ,τα ανήψια και τα μικρανήψια τους, συγκροτώντας μια κλειστή ολιγαρχική κάστα, χαρακτηριστικών ιδιομορφιών.
Αυτοί έχουν καταλάβει έκτοτε τις θέσεις εξουσίας και τα αξιώματα τα οποία δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψουν οικειοθελώς για αυταπόδεικτους λόγους. Νέμονται δε τον συγκεκριμένο Ελλαδικό χώρο σαν να ήταν το τσιφλίκι τους και με ηγεμονικού τύπου νοοτροπίες στις οποίες ήδη από οθωμανοκρατίας είχαν μυηθεί και μυήσαν κατόπιν και τους απογόνους τους, οι πρόγονοι τους. Έτσι “σόι πάει το βασίλειο” , εκλαμβάνοντας , στην καλύτερη περίπτωση ,τους κατοίκους του συγκεκριμένου χώρου ως ένα μάτσο πρόβατα, που άλλοτε τα στέλνουν για βοσκή κι άλλοτε τα κλείνουν στο μαντρί.Ενιοτε και για σφαγή.
Με την έλευση του Γερμανού.Όθωνα και της Αμαλίας και την διαδοχή τω Γερμανοδανών Γκλυξμπουργκ το απολυταρχικό καθεστώς καθιερώθηκε κι ένα πολίτευμα ελέω Θεού μοναρχίας ανέλαβε την θέση της Δημοκρατίας κι εξελίσσεται , συγκαλυμμένα έκτοτε μέχρι σήμερα .
Οι αγωνιστές της Εθνικής μας παλιγγενεσίας , όσοι δεν πέθαναν δηλαδή στις μάχες , Γρήγορα παραμερίστηκαν κι εγκατέλειψαν τον μάταιο τούτο κόσμο παρίες, ταπεινοί και καταφρονεμενοι ..
Προσωπικά δεν γνωρίζω πολλούς αγνούς τότε πατριώτες που έχυσαν το αίμα τους να ανέλαβαν ποτέ κρατικά οφίτσια…
Η μεταπολίτευση , στην ουσία το μόνο που κατάφερε ήταν να αποτινάξει από την πλάτη των Ελλήνων την ξένη βασιλική κηδεμονία , ανταλλάσσοντας την με το μπουλούκι των απογόνων των αρχικών σφετεριστών της εξουσίας και ντόπιων αντιπροσώπων των ξένων δυνάμεων, που συγκαλυμμένοι πλέον πίσω από μια ψευδεπίγραφη έννοια δημοκρατικού πολιτεύματος την οποία πωλούν κατά κόρον στον λαό, συνεχίζουν υπό τις υποδείξεις -και σε κάθε περίπτωση την εύνοια των ξένων εντολέων- να εξουσιάζουν και να διαφεντεύουν αυτόν τον τόπο , χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό τις στρατιές των απογόνων των πρώην αρματωλών,κλεφτών και ληστάρχων, που έχουν πλέον ενταχθεί στην κομματική χαβούζα.
Όποιο ξένο προς την κάστα τους , νέο κι αμφίβολης προέλευσης και
προγονικής καταγωγής, ντόπιο στοιχείο εντάσσεται στην χαβούζα αυτή, απεμπολεί πάραυτα κάθε δικαίωμα προσωπικής άποψης,θέσης και παρέμβασης. Αφομοιώνεται από το κομματικό σύστημα που τον αναπαύει από τις ευθύνες του, με την βεβαιότητα πως έχει εξασφαλίσει μια θέση στον ήλιο. Για να μην χάσει την θέση αυτή ποτέ, πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθεί πιστά τους κανόνες της πειθαρχίας που διέπουν την κομματική χαβούζα και να μετατρέπεται σε πειθήνιο μέλος της που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της και τις εντολές της κομματικής ολιγαρχίας που καταλαμβάνει την αρχηγικού- πεφωτισμένου ηγεμονικού τύπου θέση της κορυφής στην κομματική ιεραρχία
Αυτή, με την σειρά της ακολουθεί πιστά τις έξωθεν οδηγίες που λαμβάνει. Αν δεν τις ακολουθήσει , καθαιρείται με συνοπτικές διαδικασίες κι ο επόμενος αναπληρώνει την κενή θέση.
Έτσι, εδώ και πολλά χρόνια, όλα εξελίσσονται ήσυχα, ήρεμα και απλά κι ο λαός ,που μυήθηκε πάππον προς πάππον στην αναξιοκρατία , βολεύεται κι αυτός σε ένα αυξημένων προνομίων καθεστώς υποτέλειας που του προσφέρεται συγκριτικά με αυτό που ζούσαν οι πρόγονοι του, υπομένοντας άλλοτε να του σφίγγουν το λουρί κι άλλοτε να του το χαλαρώνουν, ώστε να εξαερώνονται κάπως οι εντάσεις κι οι κατά καιρούς κίνδυνοι που αυτές πιθανόν ελλοχεύουν.
Γνωρίζετε κανένα άλλο κράτος, από ιδρύσεως του μέχρι σήμερα,που τα έδρανα του κοινοβουλίου του να τα στελεχώνουν και να τα καταλαμβάνουν άτομα που πρόσκεινται σε κόμματα τα οποία καθορίζουν την ταυτότητα και την αιτία ύπαρξης τους, όχι ακραιφνώς στο εθνικό συμφέρον, αλλά ανάλογα με τις σχέσεις τους προς την ξένη δύναμη που τα υποστηρίζει και την οποία εκπροσωπούν στο εσωτερικό της χώρας?
Το άλλοτε φιλοαγγλικο κόμμα μεταβλήθηκε , ακολουθώντας τις εξελίξεις σε φιλοαμερικανικο, ενώ δεν είναι διόλου δύσκολο να ξεχωρίσεις σήμερα ποιοι σύγχρονοι κομματικοί σχηματισμοί εκπροσωπούν τα άλλοτε φιλορωσικό, φιλογερμανικό και φιλογαλλικό κόμμα… (*Τουλάχιστον παλιότερα ήξεραν και τα έλεγαν με το όνομα τους).
Όλα τους βέβαια ντυμένα την προβιά προβάτου εμφανίζονται ως φιλελληνικά. Μόνον που προσωπικά δεν βλέπω, πουθενά εντός της ημεδαπής, τα αμιγώς εθνικά συμφέροντα να εκπροσωπούνται από κάποιον κομματικό σχηματισμό, δίχως κάποια εξωτερική επιρροή..
Βρισκόμαστε στο σημείο , όπου ακόμα και ξενόφερτες κοσμοθεωρίες που στην πράξη απέτυχαν κι έχουν προ πολλού εκλείψει στις χώρες που τις γέννησαν (πχ φασισμός, κομμουνισμός κλπ) να βρίσκουν κι αυτές έδρανα στην Ελληνική Βουλή πλασαριζόμενες ως εναλλακτικές λύσεις.Δεν ξέρω που αυτό μπορεί να μας βοηθά, εκείνο που ξερω είναι ότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα δεν θα μου φανεί καθόλου απίθανο να δω να μας ξεφυτρώνει και το φιλοκινεζικο κόμμα ! Εάν δεν έχει ήδη ξεφυτρώσει…
Όλα τους βέβαια τα κόμματα χρειάζονται και τον άλλοτε τελάλη, για να κάνουν σωστά την δουλειά τους. Αυτός ανάλογα με την δύναμη του κάθε κόμματος, διαθέτει και τις αναλογες φωνητικές χορδές.
Μια φορά ο βασικός τελάλης πρέπει να κάνει με συνέπεια την δουλειά του, γνωστοποιώντας στον λαό υπό τύπον θέσφατου τις ήδη ληφθείσες για λογαριασμό του αποφάσεις της εκάστοτε κυρίαρχης τάξης .
Συνεχίζουμε να μιλάμε για “κυρίαρχη” ή για “άρχουσα” τάξη , γιατί ο λαός είναι υποτελής.
Δεν συμμετέχει σε καμία απόφαση.
Η μόνη απόφαση στην οποία συμμετέχει, είναι να αποφασίσει , με πρόφαση την εκλογική διαδικασία, από ποιον εξωελεγχομενο κομματικό μηχανισμό θα επιλέξει την επόμενη κυρίαρχη τάξη που θα τον διοικήσει.
Κι επειδή ο λαός εκλαμβάνεται εκ προοιμίου ως είτε ανεγκεφαλος , είτε ανώριμος, του κάνει πριν βρεθεί έμπροσθεν της κάλπης και μια πλύση εγκεφάλου ο τελάλης… .
Αυτην την κατάσταση , διαστρεβλώνοντας εντελώς τις έννοιες,οι σύγχρονοι Έλληνες το ονομάζουμε έκφραση δημοκρατίας!
Ο σύγχρονος τελάλης δεν είναι μόνον τα ΜΜΕ – ιδίως αυτά που σφετερίζονται τις συχνότητες πανελλήνιας εμβέλειας – μην τα αδικούμε επιρρίπτοντας τους όλο το ανάθεμα κι όλη την ευθύνη.
Παρέα με τα ΜΜΕ συνυπάρχει επίσης μια ορδή ανθρώπων, των κατονομαζομενων με τον σύγχρονο όρο “influencers”, επηρεαστών δηλαδή κοινής γνώμης ,που το ευρύτερο σύστημα τους έχει παραχωρήσει θέσεις κλειδιά (* ίσως γιατί, κατά το κοινώς λεγόμενο, είχαν μπάρμπα στην Κορώνη) , ώστε να περιβάλλονται με το αναγκαίο κύρος , που θα τους επιτρέπει να προωθούν και να εξυπηρετούν , τηρουμένων των αναλογιών, τα εκάστοτε συμφέροντα των ξένων δυνάμεων στα οποία πρόσκεινται .
Έτσι θα δεις πχ τον τάδε ,σεβάσμιο κύριο καθηγητή να σου πλασάρει , υπό τύπον ντίλερ τάπερ, το τάδε πχ ξένο οπλικό σύστημα, που αυτός εκπροσωπεί και να πασχίζει να σε πείσει για τους λόγους , που πρέπει απαραίτητα να το αγοράσεις ,ενώ τον δείνα να επιχειρεί να σε πείσει για το άλλο.
Δεν ξέρω εάν οι περισσότεροι από αυτούς κάνουν αζημίως ή όχι την συγκεκριμένη δουλειά. Εκείνο όμως που στο τέλος της ημέρας , νομίζω πως έχει σημασία είναι να σε πείσουν, με περισπούδαστο ύφος, να μην αποκτήσεις ποτέ ο ίδιος αυτονομία και τα λεφτά σου να κατευθυνθούν προς τα ξένα κρατικά ταμεία που ο καθένας από τους εν λόγω influencers εκπροσωπεί, ώστε να πλουτίσουν αυτά κι ο πλούτος τους να εξασφαλίσει στους ξένους κατόχους τους τον δικό σου καλύτερο έλεγχο.
Στην πραγματικότητα κανείς από αυτούς δεν είναι καλύτερος ή ανώτερος από εμάς, στο μόνο που διαφέρουμε είναι ο βαθμός της ηθικής μας.
Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι, που εκφράζουν τις απόψεις τους από καθαρή φιλοπατρία, αλλά αυτοί οι συγκεκριμένοι στο τέλος καταλήγουν βορά στα χέρια και στις επιδιώξεις των υπολοίπων, ενώ εξαιρετικά σπάνια θα εισακουστούν από την κυρίαρχη τάξη . Το τελευταίο συμβαίνει κυρίως στις περιπτώσεις που σιωπούν οι ξένες καθοδηγήσεις, γιατί τα κέντρα λήψεις τους διερευνούν τις συμμαχίες τους και δεν έχουν πάρει ακόμη αποφάσεις.
Πάντως το τελευταίο διάστημα αυτό που βλέπω είναι ότι έχουν πολλαπλασιαστεί οι φιλοπατριωτικες φωνές και το παράδοξο είναι ότι αυτό σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει από Έλληνες που μας έχουν διαρρεύσει εκτός συνόρων!
Παρόλαυτα το φαινόμενο αυτό, προσωπικά μου δημιουργεί έναν βαθμό αίσιοδοξίας.
Η καλύτερη άμυνα, λένε, είναι η επίθεση. Κι έτσι μια σύγχρονη κυβέρνηση ολιγαρχίας , πριν εφαρμόσει τις οδηγίες που λαμβάνει , πρέπει να εξουδετερώσει πλήρως τον έλεγχο των ατόμων που την συγκροτούν από τους άλλους δύο πόλους συνταγματικά κατοχυρωμένης εξουσίας.
Πως το κάνει αυτό ?
Μα φυσικά καθιστώντας τους πόλους αυτούς εξουσιας αίφνης υπόλογους για κάτι πρόσκαιρο, της στιγμής, που εφηύρε χάριν των περιστάσεων , ρίχνοντας τους , μέσω των τελάληδων , εάν δεν καταφέρει με κάποιον άλλον τρόπο να τους ελέγξει, όσο περισσότερο λάσπη γίνεται .
Σημειωτέον ότι για να πετύχει η συνταγή εάν η λάσπη πέφτει με το τσουβάλι τόσο το καλύτερο!
Όσο περισσότερη λάσπη τόσο περισσότερο ο απλός πολίτης αντιλαμβάνεται την σπουδαιότητα και την σοβαρότητα της έξωθεν οδηγίας που έχει δοθεί στην άρχουσα τάξη και κρυφοπαρακαλά μέσα του τουλάχιστον κάπου αυτή να συμπίπτει τυχαία με τα δικά μας εθνικά συμφέροντα…
Κι επειδή η Νομοθετική εξουσία (Βουλή) , συνήθως απαρτίζεται από πειθήνια κομματικά στοιχεία , την λάσπη εκείνος που την τρώει κατά κόρον και προκαταβολικά ,σε αυτές τις περιπτώσεις , είναι ο θεσμός της Δικαιοσύνης.
Ούτως ώστε τα πρόσωπα που την στελεχώνουν , να βρίσκονται σε κατάσταση άμυνας , αποπροσανατολισμένα, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος δικαιϊκού ελέγχου που ενδεχόμενα να στείλει κάποιους εκεί που πραγματικά ανήκουν, δηλαδή στα σωφρονιστικά καταστήματα.
Αυτά είναι τα σημεία των καιρών κατά τις απόψεις μου, όπως συνολικά σας τις εξέφρασα παραπάνω, αγαπητέ μου κύριε Σαββίδη.
Δεν νομίζω πως υπάρχει Έλληνας που να μην γνωρίζει κατά βάθος πως παίζεται το παιχνίδι .
Ακόμα κι αν υπήρχε έστω κάποιος που αγνοούσε το παιχνίδι ,νομίζω πως στις 12 Ιουλίου του 2015 τον εξαφάνισε οι κινήσεις που έγιναν και ποδοπάτησαν το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 , την συντριπτική βούληση και το υπερήφανο ΌΧΙ του 61,35% του Ελληνικού Λαού ,ο οποίος ας επισημανθεί, είχε αυξημένη προσέλευση στο δημοψήφισμα αυτό που με βεβαιότητα άγγιξε το 63% – εάν δεν το ξεπέρασε κιόλας
Εάν την είχαν σεβαστεί τότε την βούληση του Ελληνικού Λαού, ίσως τα σημερινά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην Ευρώπη οδηγώντας την σε αδιέξοδα να είχαν πάρει γενικώς εντελώς διαφορετική τροπή ,έχοντας αποφευχθεί…
Αλλά η ηγεσίες μας εδώ στην Ελλάδα δεν κοιτούν να προλάβουν καταστάσεις , αλλά να προσαρμοστούν σε αυτές ,πείθοντας με κάποιον τρόπο τον Έλληνα για την αναγκαιότητα της προσαρμογής.
..Ίσως να μην είχε υπογραφεί ποτέ κι η Συμφωνία των Πρεσπών. Αν θυμάστε όποιος Έλληνας ήταν αντίθετος σε αυτήν , αναγορευονταν αυτοματως από την τότε άρχουσα τάξη σε δήθεν φασιστικό στοιχείο και του προσκολλούνταν η λάσπη κατακούτελα. .
Αν κι ομολογουμένως η λάσπη πάντα κάνει την δουλειά της , εντούτοις τα αποτελέσματα των επόμενων εκλογών κατέδειξαν πόσοι ήταν οι αναγνωρισμένοι αυθαίρετα ως “φασίστες” στην Ελλάδα…
Μια φορά αυτό που πετύχαμε σε λιγότερο από έναν χρόνο από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών , ήταν να πάμε να ενταχθούμε στις 12.4.2019 στο αποτυχημένο 17+1 της Κίνας.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος ποια ευρωπαϊκή τότε δύναμη το έσπρωξε το πράγμα , επιβάλλοντας το στις “ευέλικτες” κι “ευπροσάρμοστος” ντόπιες ηγεσίες.. Ήταν η ίδια που οι δημοκρατικές της αξίες δεν σεβάστηκαν ούτε καν την θέληση του 61,35 % του Ελληνικού Λαού.
Γενικώς τόσο καιρό αγόμαστε και φερόμαστε σαν τα καρυδότσουφλο, χωρίς την αναγκαία εμπιστοσύνη στον εαυτό μας ,
Εδώ καλά για να πολεμησουμε, κάποιοι συστηματικά προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι αναγκαία η υποστήριξη κάποιες μεγάλης δύναμης!!! Λες κι είμαστε ανάπηροι κι οι πρόγονοι μας δεν μας μετέφεραν την γνώση και την τέχνη του πολέμου…
Εντελει , όπως τα βλέπω εγώ τα πράγματα ,για εμάς η έννοια εθνικό συμφέρον ταυτίζεται εν πολλοίς, με το πώς θα καταφέρουμε να αποφύγουμε να εξελιχθούν οι απειλές που εξακοντιζουν εις βάρος μας αυτές που προκρινουμε εκάστοτε ως ξένες δυνάμεις και πως θα πείσουμε , με το καλό ή με τον βουρδουλα ( βλ. capital controls , τρόικες κλπ) τον Έλληνα να υποταχθεί στο δικό τους εθνικό συμφέρον!
Γενικώς αγαπητέ κι αξιότιμε μου -κατά κυριολεξίαν- κύριε Σαββιδη , δεν νομίζω ότι λύση στην παρούσα φάση θα ήταν η διενέργεια εκλογών. . Νομίζω πιο πάνω εξήγησα όλους τους λόγους στους οποίους θεμελιώνονται τα όσα θα αναφέρω παρακάτω…
Η εκλογική διαδικασία μόνον κάποιες υπολανθάνουσες λαϊκές εντάσεις θα εξαέρωνε εντελώς προσωρινά , οι οποίες θα επανέρχονταν δριμύτερες λίαν συντόμως .
Για εμένα, μια απλή Ελληνίδα πολίτη, δεν έχει καμία σημασία εάν θα αλλάξει ο Μανωλιός και θα βάλει τα ρούχα του αλλιώς.
Εάν είναι να εκλέξουμε με κριτήριο ποιο θα είναι το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που θα εξυπηρετήσουν καλύτερα τα ξένα συμφέροντα ώστε να γίνουν πιο εύπεπτα από το λαό μας, άστε το να πάει καλύτερα κύριε Σαββίδη.
Όχι τίποτα άλλο, μην βγάλουμε εντελει και κανέναν που δεν τους αρέσει εκεί έξω και δεν πάνε τα πράγματα όπως μας τα προγραμματίζουν και τους δούμε αίφνης να αλλάζουν κατεύθυνση και να πριμοδοτουν την Τουρκία…
Δεν έχει λοιπόν για εμένα καμία σημασία και χρησιμότητα να βαυκαλιζόμαστε στα εκάστοτε παραμύθια που μας σερβίρουν, σαν ζεστά κουλούρια τα διάφορα ξένα μέσα ενημέρωσης , ώστε να προωθήσουν τα δικά τους εθνικά σχέδια, συμφέροντα και προγραμματισμούς.
Σημασία για εμένα έχει να αλλάξουμε εμείς οι Έλληνες εκ βάθρων νοοτροπίες που ριζώθηκαν βαθιά μέσα μας και στην κοινωνία μας τα τελευταία 200 παρά κάτι, χρόνια δημιουργώντας συστήματα που μας έφεραν σε ανίατη πλέον κατάσταση σηψαιμικής καταπληξίας.
Ξέρετε, εάν η σηψαιμία είναι καθολική το σώμα πεθαίνει. Εγώ προσωπικά δεν έχω καμία διάθεση να συντηρήσω άλλο ένα σάπιο σώμα
Εάν είναι να καταλήξει , το τέλος είναι μοιραίο. Ίσως, η επόμενη μέρα μας δώσει την ευκαιρία να συγκροτηθεί κάτι εντελώς νέο και υγιές. . Διακατέχομαι από την βέβαια πεποίθηση ότι ο μέσος Έλληνας είναι απόλυτα έτοιμος για αυτό το νέο , το αποζητά όπως ο διψασμένος το νερό κι έχει αρχίσει να το διαπραγματεύεται πλέον πολύ σοβαρά μέσα του. Τον ωθούν βλέπετε οι περιστάσεις…
Αφήστε την σήψη του παλιού να καταλήξει με την ησυχία της… Αφήστε το άρρωστο σώμα επιτέλους να αναπαυθεί και να περάσει στον αιώνιο λήθαργο. Δεν υπάρχει λόγος να ανακυκλώνουμε την σήψη μέσω εκλογικής εναλλαγής προσώπων που θα αντληθούν από τις υπάρχουσες κομματικές χαβούζες.
Αφήστε νέες δυνάμεις μαζί με κάποιες παλιές που θα απεγκλωβιστούν από τα υπάρχοντα σαθρά κομματικά πρότυπα και συστήματα να συγκροτήσουν κατι εντελώς πρωτότυπο και καθαρό. Αφήστε τον Ελληνισμό να αναπνεύσει.
Μην τον μπερδεύουμε σε εκλογικές διαδικασίες αυτή την στιγμή…
Οι εκλογικές διαδικασίες μοιάζουν σαν τα αναλγητικά που δίνονται στον καρκινοπαθή λίγο πριν την τελευτή του.
Τίποτα δεν έχουν πλέον να του προσφέρουν !
Σύμφωνα με την δική μου ερμηνεία των πραγμάτων, εάν τα ξένα ΜΜΕ διαπραγματεύονται την κατάσταση μας κακόβουλα , τότε με τα δημοσιεύματα τους προσπαθούν νά ανατρέψουν το αναπόφευκτο της έλευσης της επόμενης μέρας και σε κάθε περίπτωση να ελέγξουν τις εξελίξεις της προς όφελος δικών τους συμφερόντων. Επικαλούνται αυτά που επικαλούνται έχοντας για να μην απωλέσουν πλήρως τα ερείσματα που νιώθουν ότι διέθεταν σε αυτή την χώρα .Εάν ο σκοπός τους είναι να μας επιβάλουν , για δήθεν αλλαγή κι ανάνηψη του ασθενούς,φαρμακευτικές συνταγές , με νέου τύπου κηδεμονίες πχ κυβερνήσεων τεχνοκρατών, όπως ακούστηκε , τις οποίες να καπελωθουμε εμείς για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα , ποιος είναι πραγματι ο λόγος να προσδίδουμε σπουδαιότητα και σημασία σε ανάλογου τύπου ξένα δημοσιεύματα ?
Για αυτό δεν δίνω βάση σ’αυτα που λένε τα ξένα μέσα.
Δεν μας περιγράφουν κάποια εσωτερική κατάσταση που την γνωρίζει λιγότερα καλύτερα από αυτούς ο Ελληνικός λαός .
Ο Ελληνικός λαός είναι ο μόνος αρμόδιος να επιλέξει το εάν και το πότε και το πώς θα βρει τις ενδεδειγμένες για αυτόν λύσεις και δεν χρειάζεται για αυτό τα σπρωξίματα κανενός! Γνωρίζει άριστα την κατάσταση του.
Οι ΝΥΤ δεν μας είπαν κάτι καινούργιο,ούτε σε εμάς, ούτε διεθνώς.
Όποιος είναι καλόπιστος, θα σεβαστεί
τον Έλληνα,θα τον αφήσει ήσυχο καιι θα τον περιμένει να δώσει , ανεκβίαστα , την απάντηση ο ίδιος στα ζητήματα που τον αφορούν.
Η απάντηση μου λοιπόν στο ερώτημα του άρθρου σας είναι, όχι κύριε Σαββίδη οι ΝΥΤ με το άρθρο τους δεν μας συκοφαντούν. Απλώς προσπαθούν ,για άλλη μια φορά , να παρέμβουν και να ρυθμίσουν κατά τα νομιζόμενα συμφέροντα του δικού τους κράτους τα εσωτερικά μας.
Για την σηψαιμία που επικαλείται το συγκεκριμένο άρθρο , υπό την οποία υποστηρίζεται ότι τελεί η Πατρίδα μας, έχουν ήδη βάλει, ώστε να συντηρηθεί αυτή κατάσταση, προ πολλού, τουλάχιστον ύστερα από τον Β’ΠΠ – για τα καλά το χεράκι τους και οι ίδιες οι ΗΠΑ.
Έχουν κάνει κατά καιρούς με την παρεμβατικότητα τους στα εσωτερικά μας ζητήματα, πολλά λάθη !
Άλλα τέτοια λάθη δεν νομίζω ότι αντέχει ο Ελληνικός λαός..
Πολλά μάλιστα από τα λάθη αυτά έχουν τις αιτίες του στον δικό τους εσωτερικό εμφύλιο διχασμό που επικρατεί μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ.
Στην ουσία με αυτόν τον εθνικό διχασμό θα έπρεπε να ασχοληθεί σοβαρά το εν λόγω ξένο άρθρο των ΝΥΤ, παρά να τον ξορκίζει με αναφορές στα θέματα υγείας άλλων λαών και σε ξένα προβλήματα.
Η άποψη μου είναι ότι ο Αμερικανός λαός πρέπει να αναλάβει να διορθώσει τα δικά του συστημικά προβλήματα, αφήνοντας κατά μέρος τα υπάρχοντα προβλήματα άλλων λαών να τα λύσουν οι ίδιοι .
Μεγάλα καράβια μεγάλα προβλήματα- μικρά καράβια, μικρότερα προβλήματα…
Αν αρχίσεις και μπερδεύεις τα προβλήματα , χάνεσαι στις λεπτομέρειες κι οι επιθυμητές λύσεις δεν θα βρεθούν ποτέ .
Έκαστος λοιπόν εφ’εφ’ω ετάχθη, εάν δεν θέλουμε να πούμε κι οι δυο μας κάποια στιγμή ως λαοί το έκαστος εφ’ω ετάφη.
Ο ευρύτερος εξ ανατολών κίνδυνος ,είναι πολύ μεγάλος για να τον αντιμετωπίσει ο καθένας μας είτε από μόνος του είτε από κοινού , ευρισκόμενος εν μέσω εμφυλίων σπαραγμών και προ σηψαιμικων επεισοδίων ή καταπιεστικών κηδεμονευσεων.
Ούτε με παζάρια με την Τουρκία λύνονται κάποια ζητήματα, ούτε με εκποιήσεις ξένης εθνικής κυριαρχίας . Αυτό το τελευταίο ειδικά ας το έχουν στα υπόψη τους οι ΗΠΑ .
Ας λαβουν υπόψη τους πόσο υποστήριξε κι αν συνεχίζει να υποστηρίζει ή όχι ο Ελληνικός λαός τις ξένες δυνάμεις και τις ντόπιες ηγεσίες που τον οδήγησαν στο φιάσκο της Συμφωνίας των Πρεσπών. Τέτοιο φιάσκο δεν πρόκειται τον Έλληνα να τον κουμαντάρουν για να ξαναδεχθεί και να ανεχτεί σε οποιαδήποτε νέα στροφή του δρόμου. Δεν υπάρχει λόγος να διακινδυνεψουν σχέσεις εμπιστοσύνης, ούτε κι υφίστανται περιθώρια κατάχρησης της εμπιστοσύνης αυτής από οποιαδήποτε πλευρά
Ας κάνει λοιπόν ο κάθε ένας λαός από εμάς , μόνος του την δουλειά που του αναλογεί κι ας μην τον οδηγούν οι εσωτερικές του ανασφάλειες να εμπλέκεται στο εσωτερικό ξένων συμμάχων του και μέσα στα πόδια άλλων λαών , αλλά να συμπορεύεται με τα πόδια του άλλου. Ιδίως όταν αυτός ο άλλος είναι επιβεβαιωμένα σύμμαχος του στον οποίο μπορεί με ασφάλεια να στηριχθεί…
Ας κάνουμε επιτέλους πράξη κι οι δυο λαοί τις δημοκρατικές μας αξίες, πρώτα εντός της επικράτειας μας .
Ας βλέπουμε την καμπούρα μας κι όχι την καμπούρα του άλλου.
Αυτή είναι η μόνη μας πιθανότητα για να υπάρξουμε και μάλιστα ως προοδευτικά έθνη , αλλά και για να
μπορέσουμε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε από κοινού προς ένα καλύτερο μέλλον..
Αυτή είναι η απάντηση μιας απλής Ελληνίδας.
Πολύ καλό άρθρο, είναι σίγουρα κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά.
Όταν ισχυροποιείσαι -είτε ως άτομο, είτε ως επιχείρηση, πόλη, πολιτισμός ή χώρα- γίνεσαι απειλή και στόχος. Με αυτό ως αδιαπραγμάτευτο δεδομένο, το ζητούμενο είναι πώς αυτή η στοχοποίηση σε κάνει δυνατότερο ή όχι. Η Ελλάδα έχει ισχυροποιηθεί πολλαπλά τα τελευταία χρόνια. Απο εκεί και πέρα, αν οι δυνάμεις -εσωτερικές και εξωτερικές- που την θέλουν αδύναμη υπερτερήσουν εκείνων που την θέλουν να προοδεύσει και να μην χάσει το βηματισμό της, το αποτέλεσμα θα είναι το γνωστό. Η ιστορία της Ελλάδας είναι δυστυχώς γεμάτη απο ανάλογα περιστατικά…
Αυτό που ενδιαφέρει είναι αν επιτέλους η Ελλάδα καταφέρει να μην σκοντάφτει απο τις τρικλοποδιές που είτε η ίδια βάζει στον εαυτό της ή όπου κάποιοι άλλοι “έξυπνα στήνουν” για να την παγιδεύσουν. Ούτε όμως και να αναγκάζεται να “αναβιώσει σαν απο θαύμα” για να επιζήσει ιστορικά ως οντότητα, αλλά να συνεχίζει να βαθίζει σταθερά και απρόσκοπτα προς το μέλλον, με την πεποίθηση ότι ούτε αδύναμη είναι ούτε χρειάζεται άλλους να ορίζουν το μέλλον της ή να διορθώνουν τις αδυναμίες της που είναι πολλές και γνωστές.
Αυτό δεν θα συμβεί αν πρώτα οι Έλληνες δεν ομονοήσουμε ως το μέλλον και τη χώρα που οι ίδιοι θέλουμε. Αν υπάρχει ισχυρή θέληση για μια κοινά αντιληπτή εθνική πρόοδο και πορεία προς στο μέλλον, οι τρικοποδιές και οι μικροπαγίδες απλά τις ισχυροποιούν και τις γαλβανώνουν. Και αυτό νομίζω εξίσου αδιαπραγμάτευτο είναι.
Μακάρι να συζητιούνται αυτά τα θέματα περισσότερο (όπως πχ. και το ζήτημα για την ανάπτυξη της Θεσαλλονίκης και της ελληνικής περιφέρειας) αντί να αναλώνόμαστε σε ανούσια και ασήμαντα. Διαβάζω τελευταία τις επιφυλλίδες της “Καθημερινής” (και όχι μόνο) και ειλικρινά απορώ…Ευτυχώς που -κατ’ αντίθεση!- οι “Αντιθέσεις” επιμένουν να θέτουν αυτά τα ζητήματα προς προβληματισμό και μάλιστα αμφίδρομο.
Τό κράτος γιά νά εἶναι ἐνεργό καί ζωντανό προϋποθέτει τό μαζί. Αὐτό τό μαζί στήν δική μας μυθοϊστορία ξεκίνησε ἀπό πάρα πολύ παλιά. Μετά ἦρθε ἡ Δημοκρατία, ἔβαλε κανόνες, ἐκπαίδευσε μέ πολιτισμό καί τρόπο ζωῆς. Πολλοί πίστεψαν, πολλοί ἀγωνίσθηκαν γι αὐτό τό μαζί. Τό μαζί σημαίνει κι ἐσύ κι ἐγώ κι αὐτό προϋποθέτει ἐλευθερία. Ἔχει γράψει κάπου ὁ Μίκης Θεοδωράκης
¨ Ελευθερία είναι να σκέφτομαι,
να σχεδιάζω και να αποφασίζω κυριαρχικά
σε κάθε περίπτωση μαζί με τους άλλους
για μένα και για τους άλλους. Όταν ένας άλλος το κάνει
αυτό για λογαριασμό μου- όποιος και όποιοι κι αν είναι-
τότε εγώ δεν είμαι ελεύθερος. ¨
Γιά νά προχωρήσουμε πρέπει νά πιστεύουμε στόν ῾Ελληνισμό. Τό μαζί μαθαίνεται, δεν εἶναι αὐτονόητο, τό ἔχουν καταφέρει καί ἄλλοι λαοί.
Ἄς ἀναρωτηθοῦμε ποῦ βρισκόμαστε, ποῦ ὑπάρχει κράτος, ποῦ εἴμαστε ἐμεῖς, ποῦ θέλουμε νά πᾶμε καί γιατί;