του Παντελή Σαββίδη
Υπάρχει μια σειρά στοιχείων εξοργιστικής αδράνειας που δημιουργεί ερωτηματικά για την στάση της Αθήνας. Προκαλεί, κυρίως, το ερώτημα μήπως έχουμε παραδοθεί;
Ο αντίλογος των υποστηρικτών της κυβέρνησης είναι πως περιμένουμε να εξοπλισθούμε πριν αντιδράσουμε αλλά και η άλλη πλευρά δεν μένει αδρανής, Εξοπλίζεται και, μάλιστα, περισσότερο. Στο παρελθόν, μάλιστα, υπήρξαν περίοδοι που το εξοπλιστικό ισοζύγιο έγερνε υπέρ της Ελλάδας αλλά δεν έγινε τίποτε σε κρίσιμες στιγμές. Αντιθέτως, χάσαμε.
Όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός πόλεμο δεν θέλουμε να κάνουμε, και δεν θα κάνουμε, με την Τουρκία. Επίπεδο πειστικής αποτροπής δεν μπορούμε να πετύχουμε, η αγορά πανάκριβων εξοπλισμών χρειάζεται αποφασιστικότητα χρησιμοποίησής τους για να είναι επιτυχής αλλά δηλώθηκε ότι δεν υπάρχει τέτοια διάθεση, άρα το ερώτημα είναι γιατί ξοδευόμαστε και, βεβαίως, πως θα προασπίσουμε την ύπαρξή μας.
Ούτε στο διπλωματικό και νομικό πεδίο η Αθήνα αναλαμβάνει κάποια πρωτοβουλία. Πιάστηκε στον ύπνο στην ανακήρυξη του τουρκολιβυκού μνημονίου, δεν προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο για την ακύρωσή του, δεν αντέδρασε κατά την κατάθεση σχετικών εγγράφων και χαρτών από την Τουρκία στον ΟΗΕ, δεν έκανε τίποτε για την κατάθεση των δικών της συντεταγμένων υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στον ΟΗΕ, δεν χαράσσει τις γραμμές βάσης για τον ορισμό των θαλάσσιων ζωνών, δεν απάντησε, ακόμη, στον ισχυρισμό της Τουρκίας ότι η ελληνική κυριαρχία στ νησιά προϋποθέτει αποστρατιωτικοποίησή τους..
Το ερώτημα είναι γιατί αυτή η διστακτικότητα; Και που οδηγεί;
Αν σε όλα αυτά από το στρατό μέχρι τη διπλωματία και τις νομικές διεκδικήσεις η Αθήνα δεν κάνει τίποτε πως περιμένει να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα; Αλλά, κυρίως, το ερώτημα είναι γιατί δεν κάνουν τίποτε ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί άμυνας και εξωτερικών;
Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή προάσπισης της χώρας. Η δουλική υποταγή στον προστάτη. Αλλά και ο προστάτης βαρέθηκε να κάνει αυτήν την δουλειά και έχει άλλα συμφέροντα.
Δεν είναι εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα μήπως έχουμε παραδοθεί και, απλώς, δεν μας το ανακοίνωσαν ακόμη;
ΥΓ: σε αντίθεση με όλες αυτές τις ανάγκες, η κυβέρνηση της Αθήνας επιφύλαξε επικριτική στάση στον κυβερνήτη της φρεγάτας Λήμνος Ιωάννη Σαλιάρη που προσπαθώντας να αποφύγει επιθετική κίνηση της τουρκικής ναυαρχίδας Kemal Reis την επακούμβησε και της προκάλεσε ελαφρές ζημιές στο πρυμναίο τμήμα. Ο έλληνας κυβερνήτης επικρίθηκε για την κίνησή του, προς μεγάλη ικανοποίηση της Τουρκικής ηγεσίας- και το μέλλον του είναι δυσοίωνο στο Πολεμικό Ναυτικό. Αναρωτιούνται, ύστερα, πολλοί γιατί τέτοια αδιαφορία απο νέα παιδιά για την στελέχωση των στρατιωτικών μονάδων. Γιατί δεν θέλουν να θεωρηθούν υπεύθυνοι παράδοσης της χώρας.
Μητσοτάκης, Γεραπετρίτης, Δένδιας, είναι εξίσου υπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει σήμερα στις σχέσεις της χώρας με την Τουρκία. Και ας ελπίσουμε ότι στην Αθήνα υπάρχουν δικαστές. Γιατί πολιτικοί δεν υπάρχουν.
Tο Ελληνόφωνο πωλειτικό απόστημα, ενδιαφέρετε μόνο για να γλύψει το κοκαλάκι που του πετάνε από την εποχή της Ρωμαιοκρατίας μέχρι και σήμερα.
Δεν τους ενδιαφέρει ποια σημαία θα κυματίζει στην Ακρόπολη, αρκεί να έχουν λόγο ύπαρξης, στο κάτω, κάτω, όλοι τους, Δεξιοί, και Αριστεροί, δηλώνουν πολίτες του λώκου.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, τα μνημόνια ήταν η αρχή του ξηλώματος της όποιας Εθνικής κυριαρχίας είχες.
Έχουν όραμα, και σχέδιο, και οι περισσότεροι “πολίτες” ήταν, και είναι, για μαμ, κακά, και νάνι.
Δεν υπάρχει η κρίσιμη μάζα που θα αλλάξει τα πράγματα, για αυτό και εάν δεν βγει από εμάς, για εμάς, ο Άνδρας για το κράτος, θα γίνουμε χυλός.
Η πολύ καλή “δουλειά” που έχει κάνει η αριστερά της δεξιάς τσέπης, έχει θαμπώσει τους “νοικοκυραίους” κάνοντας αίσχη σε όλα τα επίπεδα.
Δυστυχώς έχουν ακριβύνει και οι σφαίρες λόγο της σωστής πλευράς της ιστορίας τους, και έτσι πρέπει να τους πάρουμε με τις πέτρες.
Αφού αυτή την κατάσταση του ”μάγκα” Τούρκου την ζούμε από το καλοκαίρι του 1964 -τότε άρχισε η ”λάϊτ” επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο , χωρίς να ανοίξει μύτη από πλευράς μας και τότε ,αλλά και το 1967 και το 1974-γιατί τώρα , για να μην αποδειχθεί ότι ”παραδοθήκαμε”, να ”κάψουμε το πάπλωμα” και να έχουμε και δεύτερο πόλεμο στην Μέση Ανατολή μεταξύ μάλιστα δύο συμμάχων στο ΝΑΤΟ και ”φίλων” από το 1930, με απρόβλεπτες συνέπειες ;;;.
Αν προτιμάμε την Ελλάδα μόνον ”να γαυγίζει” για να μας ικανοποιεί έστω λεκτικώς -χωρίς να πολεμήσει- αυτό δεν θα το κάνει αυτή η κυβέρνηση που απεχθάνεται τον λαϊκισμό, θέση που προτιμούν οι περισσότεροι Έλληνες, αφού αυτήν ψηφίζουν και υποστηρίζουν .
Να προσθέσω και τον πόλεμο που ΘΑ, ΘΑΘΑ κάναμε, -αλλά δεν κάναμε – τον Μάρτιο του 1987 ΚΑΙ μετά την συνάντηση στο Νταβός τον Ιανουάριο του 1988 Ανδρέα και Οζάλ , είχαμε και το mea culpa του Ανδρέα μας .
ΜΗΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΈΧΟΥΜΕ ΕΠΤΑΣΦΡΑΓΙΣΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ;;;.
Τι στο καλό δεν θα αντιδρούσαν για την σημερινή κατάσταση οι υπερυπουργοί στην 20ετία του ΠΑΣΟΚ οι κ.κ. ΓΑΠ(έγινε και πρωθυπουργός με τα λεφτά που υπήρχαν ,αλλά μόνο στα χαρτιά ) και Βαγγέλης Βενιζέλος ;;;.
Αλλά όταν , υπογράφει ο κ. Σημίτης το 1997 στην Μαδρίτη -ενώπιον όλων των μελών του ΝΑΤΟ -για ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο και για λύσεις στις θαλάσσιες ζώνες όχι στην Χάγη αλλά στις Βρυξέλλες στο Ελσίνκι το 1999 , πως να βγεις από δεξιά στην κυβέρνηση της Δεξιάς;;;.
Γιαυτό ”κρείττον το σιγάν” από όλους τους λάτρεις του Πράσινου Ήλιου.
Απ’ ό,τι φαίνεται, ναι, έχομε παραδοθεί. Έχομε γίνει δορυφόρος τής Τουρκίας, γι αυτό και ο τζιτζιφιόγκος που κάνει τον πρωθυπουργό, παρακολουθεί αδιάφορος … τένις στο Παρίσι.
Νέα Ίμια στην Κάσο
Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι ότι δεν έχει ανακηρύξει επισήμως ΑΟΖ, με κατάθεση συντεταγμένων στον ΟΗΕ κι εξακολουθεί να κρατά τα χωρικά τής ύδατα στα 6 νμ, αντί των 12 που δικαιούται από το ΔΔΘ (Montego Bay, 1982).
Η Ελλάδα είναι κράτος μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, αν έχει και καθόλου πια.
Όλα δείχνουν ότι ναι, έχουμε παραδοθεί. Το ερώτημα είναι πώς αισθάνεται η πλειοψηφία γι’ αυτό κι αν το θεωρεί ως κάτι που αξίζει να την απασχολεί…
Το αξιοπρόσεκτο πλέον είναι ότι αυτή η κυβέρνηση της ΝΔ δηλαδή, έχει καταστήσει το Κυπριακό θέμα ανεξάρτητο της τρέχουσας ελληνικής εξωτερικής πολιτικής . Δεν αρθρώνεται πλέον λέξη για παράνομη κατοχή. Το επίσης αξιοπερίεργο είναι ότι δεν γίνεται ενημέρωση και των υπολοίπων πολιτικών αρχηγών (δεν ξέρω πόσο την ζητούν και οι ίδιοι ) . Έχει περάσει μια νέα αντίληψη των πραγμάτων .
Μην ξεχνάμε και τις βαθιές σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στον πρωθυπουργό και στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Τουρκίας ( οικ. Ερντογαν και οικ. Κοτς) και για τις οποίες πάλι δεν μιλάει κανείς.
Η τριάδα Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη-Παπαδοπούλου εφαρμόζει την τελική φάση του εγκλήματος. Τίποτε πέρα από τα 6 ναυτικά μίλια, 50-50 στο Αιγαίο, αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, συνδιαχείριση από τους Έλληνες και Τούρκους ολιγάρχες. Ο Κοτς, με στενούς δεσμούς με την οικογένεια Μητσοτάκη, είναι ο ισχυρότερος Τούρκος ολιγάρχης και ο βασικός παράγοντας της Γαλάζιας Πατρίδας. Δεν είναι μόνο ότι μοιράζουν το Αιγαίο. Μοιράζουν το Αιγαίο ιδιωτικά, μεταξύ τους!! Δεν είναι συνδιαχείριση μεταξύ κρατών, αλλά συνδιαχείριση μεταξύ οικογενειών!! Ο Δένδιας είναι συνυπεύθυνος για όσα συμβαίνουν, μολονότι ρητορικά εκφράζει όσα πρέπει να ειπωθούν. Ο Μητσοτάκης τον χρησιμοποίησε στην αρχική φάση υποχώρησης. Τότε που, με τα μαγειρεία Καλίν-Σουρανή στο Βερολίνο, η πολιτική ήταν “αφήνουμε στην Τουρκία τη ζώνη από τον 28ο μεσημβρινό και πέρα”. Ο Δένδιας έκανε τις συμφωνίες οριοθέτησης με Ιταλία και Αίγυπτο. Και οι δύο ήταν ετεροβαρείς, σε βάρος της Ελλάδας. Αλλά πολλοί τότε σκέφτονταν (απαράδεκτα, εννοείται) ότι είναι “ρεαλιστικό” να αδυνατίσει το Καστελλόριζο για να οχυρωθεί η Κρήτη). Ο Δένδιας ήταν διαθέσιμος για μια τέτοια υποχώρηση, αλλά όχι και για τη συνέχειά της. Γι’αυτό αντικαταστάθηκε από τον γνωστό ΤΕΡΝΑπετρίτη. Έναν εντελώς αστοιχείωτο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά άνθρωπο των ειδικών αποστολών του Μαξίμου. Αφού προσπάθησε να βάλει πλυντήριο στα ματωμένα Τέμπη (δυστυχώς, για όλους τους, αυτή η υπόθεση θα ρίξει στο τέλος την κυβέρνηση…), ανέλαβε τη νέα αποστολή των τεμενάδων. Σε επίπεδο δημοσίων σχέσεων και των γνωστών επαφών του με τους ολιγάρχες, βέβαια, γιατί στην πραγματικότητα η Παπαδοπούλου οργανώνει τα πάντα σε απευθείας συνεννόηση με το Μαξίμου.
Μοιράζουν το Αιγαίο ιδιωτικά, μεταξύ τους!! Δεν είναι συνδιαχείριση μεταξύ κρατών, αλλά συνδιαχείριση μεταξύ οικογενειών!!
Ακριβώς αυτό και δεν θα ανοίξει ρουθουνι…
Ιδιωτικές μπίζνες κάνουν και οι δύο…ειδικά ο δικός μας θα ξεσκιστει στο κλέψιμο
φέτος και του χρόνου μιας και ο χρόνος του τελειώνει…
Είναι αλήθεια; Η προγραμματισμένη ναυτική άσκηση ΤΡΊΑΙΝΑ, που θα γινόταν χωρίς πυρά στα ανατολικά της Ρόδου, ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ; Έδωσε το Μαξίμου εντολή στο Πεντάγωνο να ακυρώσει την άσκηση;;; Είναι εντάξει τώρα; Μπορεί ο Μητσοτάκης να συνεχίσει να βλέπει τένις στο Παρίσι;
Η περήφανη Ελλάς δεν παραδίνεται ποτέ ναούμ..! Ούτε σπιθαμή στον Ρώσο..!
Καλά ξυπνητούρια. Το 2010 παραδοθήκαμε. Μας πήρε μόνο 14 χρόνια να το εμπεδώσουμε. Σε 14 χρόνια θα φτιάξουμε μια επιτροπή για να μελετήσει πως πρέπει να αντιδράσουμε.