του Κωνσταντίνου Λαμπρόπουλου, Στρατηγικού ΑναυτήΗ περίπτωση της ουκρανικής επίθεσης στο Κουρσκ παραπέμπει σε στρατηγικό αιφνιδιασμό και στη κλασική λογική του Πολέμου Ελιγμών αφορούσα την επιθετική χρήση μιας δύναμης προσβάλλουσας τα μετόπισθεν της εχθρικής αμυντικής γραμμής δημιουργώντας ρήγμα ως Σφήνα (Wedge) και λειτουργώντας ως Εξέχουσα (Salient) της διάταξης του Μετώπου.
Η λογική δημιουργίας του λεγόμενου salient από τους Ουκρανούς στοχεύει σε επιχειρησιακό αποτέλεσμα τη δυνητική παράλυση εκτεταμένης ρωσικής επίθεσης στα βόρεια και στρατηγικό αποτέλεσμα την δυνητική τριβή του καθεστώτος Πούτιν.
Υπόκειται όμως σε σημαντικούς περιορισμούς.
Ως προς το στρατηγικό αποτύπωμα το καθεστώς Πούτιν πιθανότατα θα εφαρμόσει καθολικό δόγμα Πολέμου πλέον έναντι της Ουκρανίας ισοπεδώνοντας πόλεις όπως το Χάρκοβο η ακόμη και δυτικά το Λβιβ και βέβαια θα αποπειραθεί να εξαλείψει άμεσα την Ουκρανική Εξέχουσα.
Επιχειρησιακά η δημιουργία ενός salient είναι χρήσιμη εφόσον η Εξέχουσα δύναται να λάβει σημαντικές ενισχύσεις για να διευρύνει το αποκτηθέν πλεονέκτημα και να αντέξει σε αντεπιθετική ενέργεια των πλευρών της.
Το πλεονέκτημα δημιουργίας ενός salient δύναται να μετατραπεί σε μειονέκτημα εφόσον υπάρξει διάτρηση των γραμμών από εχθρικές δυνάμεις βάλλουσες στην εύτρωτη πλευρά της διάταξης και η Εξέχουσα καταπέσει εν τέλει σε αποκομμένο θύλακα (Pocket). όπως ακριβώς συνέβη με την Εξέχουσα της Ελληνικής Αμυντικής Διάταξης στο Αφιόν Καραχισάρ το 1922.
Οι δυνάμεις της Εξέχουσας δεν δύνανται να παραμείνουν στατικές αλλά οφείλουν να εκμεταλλευθούν το πλεονέκτημα όπως έγραφε ο κορυφαίος Έρβιν Ρόμμελ στο περίφημο Το Πεζικό επιτίθεται.
Απαιτείται σταθερή ροή ανεφοδιασμού σε άνδρες και υλικό.
Το μείζον για την Ουκρανία είναι να αποκαλύψει έτι περαιτέρω την ευαλωτότητα των ρωσικών συνόρων επιχειρώντας όσο βαθύτερα δύναται και να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων με παρόμοιες επιθετικές πρωτοβουλίες και σ άλλα μέτωπα.
Η κίνηση αυτή σαφέστατα συνιστά κάθετη κλιμάκωση και εγκυμονεί κινδύνους για τη περιφερειακή σταθερότητα καθώς όπως και με τη περίπτωση της Βάγκνερ και του Πριγκόζιν το ρωσικό καθεστώς δεν έχει κανένα περιθώριο υπαναχώρησης.
Αν δεν εξαλείψει σύντομα την ουκρανική Εξέχουσα θα τεθεί σε καθεστώς στρατηγικής αδυναμίας και το ρίσκο θα αυξηθεί σημαντικά για τη πολιτική ηγεσία.
Το δίδαγμα πηγάζον εκ της ουκρανικής επιθετικής πρωτοβουλίας είναι το εξής:
Ο στρατηγικός αιφνιδιασμός ιδίως στον 21ο αιώνα παραμένει επίκαιρος έχοντας μια δυναμική αλλαγής δεδομένων υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Το κυριότερο όμως είναι η υπενθύμιση στην ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία οτι η διδασκαλία η φιλοσοφία και η εκπαίδευση στην Επιχειρησιακή Τέχνη καθώς και η ενδελεχής μελέτη της Στρατιωτικής Ιστορίας είναι Μονόδρομος για τις Ένοπλες Δυνάμεις αν επιθυμούν να είναι relevant στον σύγχρονο κόσμο.
Η παρούσα ανάρτηση είναι κομμάτι του προσεχούς μου άρθρου στη Huffington Post με στοιχεία και απ το επικείμενο βιβλίο μου Belli Scientia.
Υγ Η παρούσα Ανάρτηση αφιερούται ειδικά στον αγαπημένο φίλο Giannis Theodoratos κ σ όλους τους φίλους ιδίως αυτούς απ τις Ένοπλες Δυνάμεις και τους ακαδημαϊκούς με τους οποίους έχω τη τιμή και τη χαρά να μοιράζομαι τις ανησυχίες τις απόψεις και την αγωνία για το μέλλον της Πατρίδας μας.
Κοψτε τις αγγλικούρες..Να είναι ” relevant ” λέει. Η Ελληνική γλώσσα είναι φαίνεται πολύ βαλκανική για να είναι..” relevant “.Στρατιωτικό ” αποτυπωμα” αγγλικούρα σε μεταφραση. Επιρροή λέγαμε μέχρι πρόπερσι. Οι στρατιωτικοί όροι, εαν τους θελουμε σε ξένη γλωσσα , αυτή θα είναι η γερμανική ,εκτός εάν ο Ρόμελ μιλούσε αγγλικα.
Σωστή η παρατήρησή σας. Στις μέρες μας οποιαδήποτε μπαρούφα χρησιμοποιήσει κάποιος με θέση υιοθετείται απ΄όλους: Κλασσικό παράδειγμα η λέξη αφήγημα: Την κολούν παντού χωρίς καμία σχέση με αυτό που υποτίθεται προσδιορίζει. Έτσι αντί του ορθού κυβερνητικού προγράμματος ή σχεδίου ακούμε για κυβερνητικό αφήγημα. Αμορφωσιά και ξιπασιά σε όλο της το μεγαλείο.
@ Γ Σεριάτος August 13, 2024 At 10:03 am
Κι εγώ συμφωνώ με το σχόλιό σου. Σήμερα έγραψα κι άλλου σχετικά. Υπάρχουν λέξεις (κυρίως τεχνικοί όροι), που δεν μεταφράζονται στα ελληνικά. Αλλά το να βλέπεις ξενομανείς να σού πετούν αγγλικούρες, ενώ υπάρχουν οι αντίστοιχες ελληνικές λέξεις, είναι δείγμα τού συμπλέγματος κατωτερότητος (αυτοί θα έλεγαν “κόμπλεξ”) τού νεοέλληνα. Δεν αδικώ το Γιωργάκη Παπανδρέου με τις αγγλικούρες του, διότι αυτός όντως είχε για μητρική την Αγγλική. Έτσι τού τα έφερε η μοίρα. Απόδειξη μάλλιστα ότι σκεφτόταν και αγγλικά, το ότι μετέφραζε στα ελληνικά αγγλικές εκφράσεις, π.χ. “θα τούς μάθουμε ένα μάθημα” (we wiil teach them a lesson), “αν ήμουν στα παπούτσια του” (if I were in his shoes) αντί τού “αν ήμουν στην θέση του” κλπ.
ΥΓ: Περιέργως, η λέξη internet απαντάται κυρίως ως διαδίκτυο!!!