Το στοίχημα της 7ης Οκτωβρίου, η σύγκρουση που κακοφόρμισε και ο IMEC ως κορυφαία στρατηγική πρόκληση…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Από την πρώτη στιγμή που επιβεβαιώθηκε το μέγεθος της κτηνώδους δολοφονικής επίθεσης της Χαμάς την 7^η του περασμένου Οκτωβρίου, που είχε ως συνέπεια την μαζική δολοφονία περισσοτέρων των 1200 νέων, αθώων και ανυποψίαστων ανθρώπων, άρχισε να γίνεται φανερό ότι ο πλανήτης έμπαινε πλέον οριστικά και αμετάκλητα σε μια νέα εποχή…

Η κλιμάκωση των επομένων ημερών, μας υπενθύμισε με τον πιο τραγικό τρόπο, ότι τα απαραίτητα ερμηνευτικά και μεθοδολογικά εργαλεία που οφείλουμε όλοι μας να επιστρατεύσουμε για την προσέγγιση των εξελίξεων που είχαν ήδη πυροδοτηθεί, δεν θα μπορούσαν να έχουν πλέον καμία απολύτως σχέση με τις παραδοσιακές απλοϊκές και μονοδιάστατες συναρτήσεις και παραδοχές στις οποίες καταφεύγαμε κατά το παρελθόν, προκειμένου να αξιολογήσουμε κρίσιμες παραμέτρους μιας περιφερειακής σύγκρουσης, έστω και εάν ενίοτε είχαν εμπλοκή σε αυτήν, ακόμη και περισσότεροι των δύο δρώντες.

Άλλωστε δεν χρειάστηκε να περάσουν παρά μονάχα ελάχιστες ημέρες, για να αποδειχτεί ότι, αυτό που άρχιζε να ξετυλίγεται μπροστά μας με αφορμή την συγκεκριμένη επίθεση, αλλά και όλα όσα έμελλε να ακολουθήσουν, μόνο τύποις και μόνο για λίγο, θα μπορούσε να εκλαμβάνεται ως μια συνηθισμένη σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων.

Τυπικά, αυτό που θεωρήσαμε όλοι μας ότι είχαμε υποχρέωση να αποτιμήσουμε παρακολουθώντας το ξέσπασμα αλλά και την κλιμάκωση των συγκρούσεων που ακολούθησε, είναι την γνωστή επώδυνη «ρουτίνα» με τα καταστροφικά αποτελέσματα ενός θεάτρου επιχειρήσεων, το οποίο για μια ακόμη φορά διαδραματίζεται στην γνωστή μαρτυρική και πολύπαθη περιοχή και με το γνωστό ιστορικό επίδικο να κυριαρχεί στην συγκρουσιακή εξίσωση. Αυτό πιστεύαμε. Αλλά δυστυχώς κάναμε λάθος.

Το εύρος των προκλήσεων και των κρίσιμων στοιχημάτων που ανέδειξε η συγκεκριμένη σύγκρουση, είναι πολύ πιο εκτεταμένο και εξαιρετικά πολυσύνθετο. Και αυτό που αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε σταδιακά, είναι ότι το εδαφικό αποτύπωμα είναι η μία μόνο παράμετρος της εξίσωσης. Από αυτό αρχίζουν και σε αυτό τελειώνουν όλες οι ομοιότητες με όλα όσα γνωρίζαμε από τις συγκρούσεις του παρελθόντος. Όλα τα υπόλοιπα είναι πολύ διαφορετικά.

Διότι επί της ουσίας, αυτό που συντελέστηκε την 7^η Οκτωβρίου, ήταν μια απολύτως χορογραφημένη προσπάθεια, με στόχο την ελεγχόμενη μετάσταση της συστημικής σύγκρουσης που είχε ήδη πυροδοτηθεί και συνεχίζει να βρίσκεται σε εξέλιξη στο έδαφος της Ουκρανίας.

Πρόκειται όμως για μια «μετάσταση», η οποία ήταν μοιραίο να κακοφορμίσει, αφού η κρίσιμη παράμετρος στον σχεδιασμό αυτών που την χορογράφησαν, ήταν ένα ευρύτερο και πολύ σημαντικό γεωπολιτικό διακύβευμα, με κάμποσες επιμέρους εργολαβίες που επιστρατεύονται συντονισμένα για να το προωθήσουν. 

Στον αρρωστημένο τους σχεδιασμό όμως οι χορογράφοι αυτής της αθλιότητας, θεώρησαν ότι ο καταλύτης για τις ανατροπές που επιδίωξαν να επιφέρει η συγκεκριμένη σύγκρουση, θα ήταν οι δεκάδες χιλιάδες των «αναλώσιμων» αθώων αμάχων που επρόκειτο να θυσιαστούν, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι και να εκβιαστούν συναισθηματικά, τόσο οι άμεσα όσο – και κυρίως αυτοί – οι έμμεσα εμπλεκόμενοι δρώντες, ούτως ώστε να αναγκαστούν να επανεξετάσουν την στάση τους, την συμπεριφορά και την στρατηγική τους.

Καλό θα είναι λοιπόν να την κρατήσουμε στην άκρη του μυαλού μας αυτήν την επισήμανση, διότι θα χρειαστεί να αποτιμήσουμε με περισσότερη νηφαλιότητα και ψυχραιμία, επιδιώξεις και συμπεριφορές που μπορούν να εκλαμβάνονται και ως εγκλήματα πολέμου, αλλά και τα ονοματεπώνυμα εκείνων που τα προκάλεσαν. Ας επιχειρήσουμε όμως πρώτα να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά…

Πρώτο ερώτημα: Ποιό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκδηλώνεται ο συγκεκριμένος δολοφονικός τυχοδιωκτισμός της Χαμάς…

• Α. Η σύγκρουση στην Ουκρανία, ΔΕΝ γίνεται για τα μάτια των ρωσόφωνων του Ντονμπάς. Αυτοί είναι απλώς το πρόσχημα. Και η ανάπτυξη της νατοϊκής αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ανατολική Ευρώπη, είναι μια καλή επιχειρησιακή αφορμή, εξ αιτίας της οποίας στοχοποιήθηκε ολόκληρη η Ουκρανία, στο πλαίσιο μιας επιχείρησης που έφερε υποκριτικά τον τίτλο της «Ειδικής στρατιωτικής Επιχείρησης», η οποία μεταξύ άλλων έθεσε ως στόχο της, την υποτιθέμενη αποναζιστικοποίηση αυτής της χώρας.

Η Ουκρανία ως σημείο συνάντησης δύο αντιπαρατιθέμενων πόλων ισχύος και η γεωφυσική του ευρύτερου περιβάλλοντός της, μέσα από την οποία αναδεικνύονται σημαντικά φιλέτα με εξαιρετικό ειδικό βάρος στον σχεδιασμό των ενεργειακών δρόμων, της τροφοδοτικής αλυσίδας και της στρατηγικής ανάσχεσης, πάνω στα οποία θα στηρίξουν τον στρατηγικό και γεωοικονομικό τους σχεδιασμό οι ισχυροί του πλανήτη για τα επόμενα 50 χρόνια τουλάχιστον, είναι το πραγματικό μοτίβο πάνω στο οποίο φιλοτεχνείται και ξετυλίγεται το σκηνικό αυτού του πολέμου.

Το τελικό του επίδικο, είναι ο επαναπροσδιορισμός ρόλων, δυναμικών προσεταιρισμών, αλλά και ειδικού βάρους των πρωταγωνιστών, στο νέο ισοζύγιο της ισχύος.

Από την στιγμή λοιπόν που αυτή η σύγκρουση, έχει προσλάβει τα χαρακτηριστικά μιας ανελέητης συστημικής αντιπαράθεσης με κατονομαζόμενους πρωταγωνιστές, με σημαντικούς παρασκηνιακούς δρώντες αλλά και με κομπάρσους που ρευστοποιούν την γεωπολιτική τους υπόσταση γιατί αδυνατούν να διεκδικήσουν ρόλο σε αυτήν την δυναμική γεωπολιτική εξίσωση, είναι αυτονόητο πως η αναζήτηση καναλιών τακτικής διαφυγής, που θα είναι ικανά να διασφαλίσουν στρατηγικό πλεονέκτημα σε αυτόν που θα τα αξιοποιήσει στοχευμένα, μπαίνει στην ημερήσια διάταξη με κατεπείγοντα τρόπο.

• Β. Έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται ότι οι Συμφωνίες του Αβραάμ, δημιουργούν ένα σαφές στρατηγικό πλεονέκτημα πολλαπλών επιπέδων, όχι μονάχα γιατί, με αφορμή και μέσω αυτών, μπορούν να διευθετηθούν κρίσιμα γεωοικονομικά στοιχήματα που αφορούν στην ενέργεια, στην τόνωση της παραγωγικής διαδικασίας και στην γραμμή μεταφοράς εμπορευμάτων και πρώτων υλών, αλλά κυρίως διότι η δυναμική μόχλευση που διαφαίνεται ότι μπορούν να τροφοδοτήσουν, δημιουργεί ένα νέο modus operandi για τους πρωταγωνιστές, νέα επίπεδα στόχων, νέα πεδία δράσεων, αλλά και νέους προσεταιρισμούς που μπορούν να οριοθετήσουν μια νέα γραμμή στρατηγικής ανάσχεσης, με πολλές και σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις για την άλλη πλευρά.

Είναι λοιπόν φανερό, ότι οι χορογράφοι του εγκλήματος της 7^ης Οκτωβρίου, είχαν να διαχειριστούν ένα σύνθετο στοίχημα. 

Από την μία αυτό που επιδίωξαν, ήταν να παρέμβουν έμμεσα, προκειμένου να τροποποιηθούν οι όροι που θα προσδιορίσουν την έκβαση της σύγκρουσης ή το πλαίσιο της ειρήνευσης στο Ουκρανικό και συνακόλουθα τις παραδοχές που θα διέπουν την νέα μεταπολεμική ισορροπία. 

Ενώ από την άλλη, έχοντας συνειδητοποιήσει το ΜΗ αναστρέψιμο των Συμφωνιών του Αβραάμ και την δυναμική της περαιτέρω διεύρυνσής της, αποφάσισαν να καταφύγουν στο μοναδικό διαθέσιμο εργαλείο που θα μπορούσε ίσως να προκαλέσει ανατροπές και αυτό δεν είναι άλλο από τον συναισθηματικό εκβιασμό των κρίσιμων και θεωρητικά επισφαλών μερών αυτής της διεργασίας, που κατά την αντίληψή τους είναι οι Αραβικές χώρες που την πλαισίωσαν.

Το ότι η υπεργολαβία της Χαμάς προέβλεπε αυτής της έκτασης την αιματοχυσία, ήταν μέρος της ευρύτερης επιδίωξης και του σχεδιασμού τους να προκαλέσουν γενικευμένη και ολοκληρωτική αντίδραση του Ισραήλ. Ήθελαν θύματα… Πολλά θύματα… Πολλούς νεκρούς… Για να ξεσηκώσουν τις Αραβικές κοινωνίες σε βάρος των μοναρχιών που είχαν αποφασίσει μέσω ΚΑΙ των Συμφωνιών του Αβραάμ να αλλάξουν οριστικά σελίδα στην διαχείριση των προκλήσεων της Μ. Ανατολής και ταυτόχρονα να αναπροσδιορίσουν εκ βάθρων το εύρος και την φυσιογνωμία των στρατηγικών τους συνεργασιών.

Ήθελαν νεκρούς και βεβαίως είχαν και την «τεχνογνωσία» για να τους εξασφαλίσουν. Αυτός είναι και ο λόγος που κατέφυγαν σε ρυθμούς και σε έκταση πρωτοφανή σε ότι αφορά στην χρήση αμάχων ως ανθρώπινη ασπίδα… Αυτός είναι και ο λόγος που ΔΕΝ επέτρεπαν την φυγή των αμάχων σε ασφαλέστερες περιοχές, μετά τις εκκλήσεις και τις προειδοποιήσεις των IDF.

Είναι λοιπόν χρήσιμο και επιβεβλημένο, αντί να σερβίρουμε στο Ισραήλ τα γνωστά αναθέματα για τον αριθμό των θυμάτων, να απαιτήσουμε τουλάχιστον μια φορά από τους εκπροσώπους της Χαμάς τους οποίους αναβάθμισε θεσμικά η ανοχή μας, να μας πουν τι έκαναν και ποιά ήταν τα μέτρα που πήραν για να περιορίσουν στο ελάχιστο δυνατόν τα θύματα μεταξύ των αμάχων. Είναι βέβαιο ότι απάντηση δεν πρόκειται να δοθεί, αλλά εάν δοθεί θα μας εκπλήξει το θράσος και η αναίδεια αυτών των τεράτων.

• Γ. Η επιδίωξη της πολιτικοθρησκευτικής ηγεσίας του Ιράν, να διατηρήσει προνομιακές ενεργειακές συμφωνίες με την Κίνα και το λοιπό περιβάλλον του, να επενδύσει στον ενδοαραβικό ανταγωνισμό και στην διαίρεση για να διεμβολίσει δυναμικά τον μουσουλμανικό κόσμο και φυσικά να εξασφαλίσει την αναγκαία πίστωση χρόνου προκειμένου να ολοκληρώσει τα πυρηνικά του σχέδια, τα οποία όπως είναι ήδη γνωστό, αποτελούν – και σωστά – αδιαπραγμάτευτη κόκκινη γραμμή για το Ισραήλ, το οποίο σπεύδει σε κάθε ευκαιρία να το επιβεβαιώσει με απόλυτη κατηγορηματικότητα.

Η απρόκλητη εμπλοκή της Χεζμπολάχ και η συνακόλουθη γεωπολιτική απομείωση του Λιβάνου. Αλλά και…  Η προσχηματική εμπλοκή των Χούθι και τα σοβαρότατα προβλήματα που προκάλεσε στην οικονομία της Αιγύπτου με την γεωπολιτική απομείωση του Σουέζ, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε ανατροπή της κυβέρνησης Σίσι… Ήταν μια σχεδιασμένη επένδυση στην οργή, που θα μπορούσε δυνητικά να οδηγήσει στην πολυπόθητη για το Ιράν έκρηξη και στην ανατροπή των σχεδίων που είχαν δρομολογηθεί.

Δεύτερο ερώτημα: Θα μπορούσε μέσα σε αυτές τις συνθήκες να έχει επιλέξει μια διαφορετική διαχείριση το Ισραήλ;;;

Αφού ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι το επίδικο ΔΕΝ είναι αυτό που θα θέλαμε ΕΜΕΙΣ, αλλά αυτό που υποχρεούται εκ των πραγμάτων να επιλέξει, ένας αποφασισμένος δρων που μάχεται για την επιβίωσή του από την ημέρα που δημιουργήθηκε, να πούμε ότι: Κατά την άποψή μας η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να είναι σαφής και ξεκάθαρη. ΟΧΙ δεν θα μπορούσε… Πρωτίστως διότι οι εξελίξεις το εκβίασαν να ιεραρχήσει κατ’ αποκλειστικότητα και ως μονόδρομο αυτήν την επιλογή.

Και επειδή το Ισραήλ είναι ένας σοβαρά και στρατηγικά σκεπτόμενος δρων, είμαστε βέβαιοι ότι, μέσα στο συγκεκριμένο περιβάλλον, ακόμη και εάν θα μπορούσε (που δεν θα μπορούσε) να κάνει μια διαφορετική επιλογή, με περισσότερη εγκράτεια, με λιγότερη αποφασιστικότητα και με μετριασμό της καταστρεπτικότητας των χτυπημάτων του, το Ισραήλ ΔΕΝ θα ήθελε να κάνει την όποια διαφορετική επιλογή. Διότι απλούστατα δεν θα ήθελε να πετάξει την ιστορική ευκαιρία που του δίνεται αυτήν την στιγμή, προκειμένου να διαδραματίσει έναν πραγματικά πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή και να τροποποιήσει δραματικά τον χάρτη των απειλών και συνακόλουθα των ευκαιριών που το αφορούν.

Για το Ισραήλ αλλά και για συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας στις ΗΠΑ, που δεν είναι διατεθειμένα να ενδώσουν στις φλύαρες κουταμάρες και τις επιπολαιότητες της αλαφροΐσκιωτης διοίκησης Μπάιντεν, αυτή η σύγκρουση θα πάει μέχρι το τέλος.

• Διότι το στρατηγικό διακύβευμα είναι εξαιρετικά σημαντικό και ως εκ τούτου είναι ταυτόχρονα ΜΗ διαπραγματεύσιμο ΚΑΙ για το βαθύ κράτος των ΗΠΑ…
• Διότι η διπλωματική διαχείριση η οποία επελέγη και αφορούσε στο ζήτημα της αναβαθμισμένης και με στρατηγικά χαρακτηριστικά Αραβοϊσραηλινής προσέγγισης, ναρκοθετήθηκε από τον δολοφονικό τυχοδιωκτισμό της Χαμάς, με την αβάντα και την στήριξη του Ιράν και αυτή η ιστορία θα πρέπει κάποτε να τελειώσει. Και…
• Διότι η νέα ισορροπία ισχύος, η οποία είναι και το ζητούμενο, θα υποκύπτει και θα προσδιορίζεται αντικειμενικά από τα νέα τετελεσμένα που θα υπαγορεύσουν ρόλους και θα επιβάλλουν βιώσιμους συμβιβασμούς.

Ο IMEC ως κορυφαία στρατηγική πρόκληση…

Δεν είναι απλώς ένα επιπλέον αποτύπωμα στην καρδιά του περιφερειακού χάρτη. Είναι ο καταλύτης που θα τροποιήσει το διάγραμμα της ισχύος στην ευρύτερη περιοχή αλλά και σε ολόκληρη την Ευρασία. Και για να είμαστε τελείως ξεκάθαροι, θα πρέπει να πούμε ότι αυτή η εξέλιξη, απαιτεί ανατροπές πριν απ’ όλα και κυρίως, στην ίδια την γεωπολιτική υπόσταση των δρώντων.

Το Ισραήλ διαθέτει ΚΑΙ την ισχύ… ΚΑΙ την αποφασιστικότητα… ΚΑΙ την αμέριστη στήριξη του βαθέως Αμερικανικού κράτους (και όχι μόνο), γι’ αυτό και θα είναι ο καταλύτης αυτών των ανατροπών, το περίγραμμα των οποίων θα συνίσταται…

• Στην περαιτέρω ενίσχυση της ισχύος του που θα σηματοδοτήσει μεταξύ άλλων και την επέκταση των συνόρων του στα όρια της βιβλικής Γης του Ισραήλ και φυσικά στο οριστικό τέλος κάθε συζήτησης για κράτος των Παλαιστινίων. Εννοείται πως κυριαρχία στην Γάζα, δεν πρόκειται να ξαναδούν ούτε στον ύπνο τους οι Παλαιστίνιοι και προφανώς λεβεντόπαιδα της Χεζμπολάχ δεν πρόκειται να ξαναπερπατήσουν ούτε για ρομαντικό περίπατο κάτω από το όριο του ποταμού Λιτάνι…
• Σε αποφασιστικά χτυπήματα που θα σηματοδοτήσουν ένα ουσιαστικό φυσιογνωμικό restart του Ιράν, το οποίο θα περιέλθει σε παρατεταμένη πολιτικοκοινωνική περιδίνηση για να επανέλθει στο περιφερειακό στερέωμα, χωρίς την κυριαρχία των μουλάδων, χωρίς την δυνατότητα να διασφαλίζει στην Κίνα απεριόριστη πρόσβαση στην Ενέργεια, χωρίς πυρηνικές δυνατότητες ικανές να το αναβαθμίζουν σε απειλή. Πρόκειται για μια εξέλιξη η οποία θα σηματοδοτήσει με την σειρά της:…

Α. Eνεργειακές δυσκολίες στρατηγικού χαρακτήρα για την Κίνα. Δυσκολίες που θα την αποκαθηλώσουν από την θέση του φασονάδικου της Δύσης και θα αναγκάσουν ενεργοβόρες παραγωγικές μονάδες να αναζητήσουν ασφαλέστερο ενεργειακό καταφύγιο προς Δυσμάς και μέσα στα όρια των νέων περιφερειακών δυνατοτήτων που θα δημιουργήσει ο IMEC. Και…

Β. Νέες δυνατότητες για την στρατηγική απεμπλοκή της μεταπολεμικής Ρωσίας από την Κινεζική πατρωνία και για την συνακόλουθη ανάδειξή της σε διαχειρίσιμο ενεργειακό τροφοδότη του γεωπολιτικού σύμπλοκου που θα στηρίζει ουσιαστικά και στρατηγικά τον IMEC…

Στην γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας και της Κύπρου σε ισοδύναμο του στρατηγικού βάθους για το εξαιρετικά ενισχυμένο Ισραήλ, γεγονός που θα σηματοδοτήσει την δημιουργία νέων ευκαιριών αλλά την εμφάνιση καινούριων πιο σύνθετων υποχρεώσεων στις οποίες θα πρέπει πάση θυσία να μπορεί να ανταποκρίνεται σύμπας ο Ελληνισμός, που θα πρέπει να πάρει οριστικό διαζύγιο από την διαχρονική Νιρβάνα του.

Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαία η επιλογή του Νετανιάχου να αναδείξει τους συγκεκριμένους χάρτες στην ΓΣ του ΟΗΕ, όπως δεν είναι διόλου τυχαία και η απόφαση της Ισραηλινής πολιτικής ηγεσίας να κηρύξει ως “persona non grata” τον ανεκδιήγητο και παντελώς απαράδεκτο Γκουτιέρες. Και φυσικά δεν είναι διόλου τυχαία η εμφάνιση του κρύου ιδρώτα που λούζει τον τρισάθλιο υποκριτή Ερντογάν, διότι πλέον γνωρίζει καλά ότι ο ίδιος αποτελεί φτηνό μπιχλιμπίδι στο στόχαστρο του Νετανιάχου και η Τουρκία μια απλή μεταβλητή στους ευρύτερους στρατηγικούς του σχεδιασμούς…

Επίλογος…

Αντιλαμβάνεται ίσως ο αναγνώστης, τον πραγματικό λόγο για τον οποίο φροντίσαμε από την πρώτη στιγμή να κρατήσουμε αποστάσεις από την ακατάσχετη θυματολογία. ΟΧΙ γιατί υποτιμήσαμε τα θύματα και το δράμα των αμάχων… ΟΥΤΕ βεβαίως επειδή δήθεν διακατεχόμαστε από μειωμένες επιδόσεις στην ευαισθησία και στον ανθρωπισμό…

Ο λόγος που δεν μείναμε προσκολλημένοι σε αυτό και επιμέναμε να αναδεικνύουμε – στο μέτρο πάντα των δικών μας δυνατοτήτων – την ευρύτερη διάσταση του προβλήματος, είναι γιατί… ΔΕΝ υποτιμήσαμε το διακύβευμα… ΔΕΝ θελήσαμε να απομειώσουμε τις ευθύνες αυτών που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ επιδίωξαν να υπάρχουν εκατόμβες θυμάτων προκειμένου να μπορούν να εξαργυρώσουν την οργή για τα θύματα, στο χρηματιστήριο της Γεωπολιτικής. Και βεβαίως γιατί ΔΕΝ πιστέψαμε ούτε στιγμή ότι τα όρια αυτής της τρέλας, εξαντλούνταν σε μια έκταση όση η Πελοπόννησος, σε μια ευρύτερη περιοχή που δήθεν περιβάλλεται από Αρσακειάδες.

Κατά τα λοιπά… Κυριακή κοντή γιορτή… Το Ισραήλ δείχνει αποφασισμένο να μην συμβιβαστεί με τίποτε λιγότερο. Θεωρητικά αυτή η εξέλιξη θα ανοίξει μια νέα ελπιδοφόρα σελίδα, ούτως ώστε να δικαιώσει το: «Πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι» του Ηράκλειτου, το οποίο διατηρεί στο ακέραιο και εις το διηνεκές την επικαιρότητά του…