του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Το Ελληνικό πολιτικό σύστημα, με προεξάρχουσα την εκάστοτε κυβέρνηση αυτού του τόπου, αρνείται πεισματικά να «διαβάσει» τις πραγματικές προθέσεις της τουρκικής πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας και εμφανίζεται εξαιρετικά απρόθυμο να διαμορφώσει μια στρατηγική περπατησιά με όρους που να αναβαθμίζουν την χώρα σε σοβαρό γεωπολιτικό δρώντα…
Σε έναν γεωπολιτικό δρώντα ΙΚΑΝΟ να διεκδικήσει αυξημένο ρόλο και λόγο στην νέα περιφερειακή Αρχιτεκτονική ΚΑΙ κυρίως ΕΤΟΙΜΟ να καταδείξει την αποφασιστικότητά του να πρωταγωνιστήσει στην δημιουργία σοβαρών στρατηγικών αναχωμάτων, ικανών να ακυρώσουν πλήρως τις Ευρωμεσογειακές φιλοδοξίες του Νεο-οθωμανισμού…
Αυτή η απροθυμία, αποθρασύνει τους επιτελείς της Άγκυρας οι οποίοι διευρύνουν σταθερά την αναθεωρητική τους ατζέντα και επιδιώκουν να «κλειδώσουν» ανατροπές στο έδαφος των αλλεπάλληλων τυχοδιωκτισμών, με εργαλείο την επιχειρησιακή κλιμάκωση αλλά ΚΑΙ την εκβιαστική Διπλωματία στην οποία επιδίδονται συστηματικά και σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα.
Στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, η Τουρκία διεκδικεί ρόλο κλειδί για τις εξελίξεις σε ολόκληρη την Ευρασία. Πρόκειται για έναν ρόλο ρυθμιστικό – εξισορροπητικό αλλά και αναχωματικό στο πλαίσιο του νέου πολυπολικού κόσμου, τον οποίο οι κυρίαρχοι πόλοι ισχύος είναι διατεθειμένοι υπό προϋποθέσεις να της τον αναγνωρίσουν, προσβλέποντας στην γεωπολιτική της εργαλειοποίηση, όταν αποσαφηνιστούν πλήρως οι παράμετροι που θα προσδιορίσουν την νέα ισορροπία αλλά και τους όρους που θα διέπουν τον ανταγωνισμό της ισχύος στην νέα εποχή. Όσοι λοιπόν επιμένουν να παραμυθιάζονται φαντασιωνόμενοι μια Τουρκία στα πρόθυρα της κατάρρευσης, διεθνώς απομονωμένη και καθηλωμένη σε γεωπολιτικό κεφαλοκλείδωμα από την αποφασιστικότητα των ισχυρών, καλό θα είναι να αλλάξουν πλευρό, γιατί οι εξελίξεις δεν περιμένουν και αναμένεται να είναι αμείλικτες.
Καλό θα είναι επίσης να θυμίσουμε σε όλους εκείνους που έχουν την τάση να λησμονούν, πως η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας, ΔΕΝ αρκείται στην…
«προστιθέμενη αξία» που τείνουν να της εξασφαλίσουν οι συντελούμενες γεωπολιτικές ανατροπές στον χώρο της Ευρασίας. Οι στοχεύσεις της επικεντρώνονται στην κορυφή της πυραμίδας, πέρα και πάνω από τον συμπληρωματικό ρόλο που είναι διατεθειμένο να της αναγνωρίσει το κλαμπ των ισχυρών του πλανήτη, το οποίο προετοιμάζεται πυρετωδώς για το νέο περιβάλλον των ανταγωνισμών και συγκρούσεων που αναδύεται στην νεοψυχροπολεμική εποχή. Οι ευρύτερες φιλοδοξίες της Άγκυρας, έχουν βαθύ στρατηγικό αποτύπωμα και αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθούμε πάρα πολύ σοβαρά…
Απαραίτητη προϋπόθεση για μια τέτοια σοβαρή ενασχόληση, είναι ο άμεσος και πλήρης απογαλακτισμός της κυρίαρχης στρατηγικής σκέψης στην χώρα μας, από την λογική του ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΥ, που εκτρέφει τερατουργήματα, αναπαράγει ραγιαδισμό και συντηρεί τον πολιτικό καιροσκοπισμό για περισσότερο από δύο αιώνες.
Η απαλλαγή από αυτήν την νοσηρή και καταστροφική λογική, θα συμβάλει στην αποκατάσταση των βιασθέντων κανόνων και κυρίως θα επιτρέψει την ανάδειξη μιας νέας πολιτικής τάξης που θα συνειδητοποιεί πλήρως πως η υπεράσπιση της πατρίδας και των εθνικών δικαίων ευρύτερα, είναι υπόθεση κατ’ αποκλειστικότητα ΕΘΝΙΚΗ και μόνο όταν θα αντιμετωπίζεται ως τέτοια, θα μπορεί να εξασφαλίζεται (ή ακόμη και να εκβιάζεται όταν αυτό είναι απαραίτητο) και η όποια επικουρική στήριξη από ξένα δεκανίκια. Οι ισχυροί «προστάτες» άλλωστε, αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά σε όσους επιμένουν να εναποθέτουν τα πάντα στην καλή τους την διάθεση, είναι να χρησιμοποιούν τις χώρες ως χώρους και όχι να τις προστατεύουν από ξένες επιβουλές, πολύ δε περισσότερο όταν δεν διακυβεύονται τα ιδιαίτερα συμφέροντα και οι ευρύτεροι γεωστρατηγικοί και άλλοι σχεδιασμοί τους.
Η ουσιαστική αναβάθμιση της στρατηγικής σκέψης στην χώρα μας, θα σηματοδοτήσει και την απαλλαγή της από τον πολιτικό καιροσκοπισμό, γεγονός που θα επιτρέψει να προσεγγίζονται με νηφαλιότητα και ρεαλισμό οι κλιμακούμενες προκλήσεις και θα βάλει ένα τέλος στις καταστροφικές αυταπάτες, που επιμένουν να αποδίδουν την επικίνδυνη κλιμάκωση στις εκλογικές ανάγκες της Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας.
Παράλληλα με αυτό, θα συμβάλει στην αποκαθήλωση και στον οριστικό εξοβελισμό νοσηρών και απαράδεκτων ιδεολογημάτων, που ουσιαστικά υπαγορεύουν πολιτικές αποφάσεις και προτρέπουν σε εξαιρετικά επικίνδυνες ανοχές, οι οποίες συντηρούν ένα περιβάλλον ευνοϊκό για την δράση της πέμπτης φάλαγγας στο εσωτερικό της πατρίδας μας (δικαιωματισμός, ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, αποσταθεροποιητική δράση του Τουρκικού προξενείου κλπ).
Είναι λοιπόν αναγκαίο, πριν να οδηγηθούν τα πράγματα σε σημείο που δεν θα υπάρχει επιστροφή, η Ελλάδα ν’ ασχοληθεί πολύ σοβαρά με τρία θεμελιώδη κατά την άποψη του γράφοντος ζητήματα:
Πρώτον: Με την ουσιαστική αποκωδικοποίηση της Τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας, η οποία θα πρέπει να γίνει με όρους στρατηγικούς, σε όλο της το εύρος και να αποτυπώνει τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκικής πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας, χωρίς να εξαντλείται σε αποσπασματικές και αυθαίρετες προσεγγίσεις σκοπιμότητας που συγκαλύπτουν το πρόβλημα, συντηρούν την αναποφασιστικότητα και τα φοβικά σύνδρομα και επιδεινώνουν την θέση της χώρας εις το διηνεκές.
Η Τουρκία έχει επιβεβαιώσει διαχρονικά την προσήλωσή της στον αναθεωρητικό μεγαλοϊοδεατισμό, ο οποίος δεν επιστρατεύεται για να εξυπηρετήσει τις εκλογικές ανάγκες του πολιτικού της προσωπικού, όπως ψευδώς ισχυρίζεται το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο της πατρίδας μας, αλλά αποτελεί ένα δυναμικό εργαλείο συστηματικού ροκανίσματος των Συνθηκών και επιβολής τετελεσμένων που τροποποιούν δραματικά τον περιφερειακό χάρτη.
Η πολυδιάστατη εμπλοκή της Τουρκίας στις αποσταθεροποιητικές διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη τόσο στην Μ. Ανατολή όσο και στην Κεντρική Ασία, ΔΕΝ απέσπασε ούτε κατ’ ελάχιστον την προσοχή της από το Αιγαίο και την ΝΑ Μεσόγειο και ο λόγος που δεν την απέσπασε είναι απλός. Στην δεδηλωμένη επιδίωξη της πολιτικοστρατιωτικής της ελίτ να αναβιώσει το νεο-οθωμανικό imperium, η ανάδειξη της Τουρκίας σε ισχυρή αεροναυτική δύναμη, είναι βασική προϋπόθεση και αναγκαία συνθήκη. Αυτόν ακριβώς τον στόχο υπηρετεί το αφήγημα της «Γαλάζιας πατρίδας», το οποίο αντιμετωπίζει την χώρα μας ως εμπόδιο που πρέπει να ακυρωθεί ή να υποταχθεί γεωπολιτικά, ενώ το Αιγαίο και η ΝΑ Μεσόγειος, αντιμετωπίζονται ως προνομιακός χώρος που θα της εξασφαλίσει τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας σε ολόκληρη την Μεσόγειο και την ουσιαστική συνδιαχείριση στα ενεργειακά projects της ευρύτερης περιοχής.
Σε όσους λοιπόν επιμένουν φαιδρά και ανεύθυνα να συντηρούν επικίνδυνες αυταπάτες στους πολίτες αναφορικά με τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκικής πολιτικοστρατιωτικής ελίτ, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι ένα ευρύ επιχειρησιακό σχέδιο της Άγκυρας σε βάρος της χώρας μας, έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή και υλοποιείται με τις πολυδύναμες υβριδικές και όχι μόνο επιχειρήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη από τον Έβρο μέχρι την Γαύδο, στην θάλασσα, στον εναέριο χώρο και πάνω από τα Ελληνικά εδάφη.
Αυτό το σχέδιο ΔΕΝ είναι στις προθέσεις της Τουρκίας να παραμείνει ημιτελές. Και όσοι επιμένουν να σαγηνεύονται με την αυταπάτη που λέει ότι μέσα από μια αλληλουχία διολισθήσεων και γκριζαρίσματος θα αποφευχθούν τα χειρότερα, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν – πριν συρθούν στην ολοκληρωτική τους ταπείνωση και συμπαρασύρουν την χώρα στον γεωπολιτικό της ακρωτηριασμό – ότι η Τουρκία δεν θα συμβιβαστεί με αμφιλεγόμενες λύσεις και γκρίζο καθεστώς. Αυτό που θα επιδιώξει, θα είναι «καθαρές» ανατροπές και ριζική μεταβολή του καθεστώτος κυριαρχίας στις ζώνες που θα στοχοποιήσει.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι το ΕΑΝ, αλλά το ΠΟΤΕ ακριβώς θα ανάψει ΚΑΙ τυπικά το φυτίλι του δυναμίτη. Και αυτό το στοίχημα η πατρίδα μας πρέπει να είναι έτοιμη να το κερδίσει πάση θυσία, διατηρώντας την πρωτοβουλία των κινήσεων και διαμορφώνοντας τους όρους που θα γυρίσουν ολοκληρωτικά την παρτίδα. Τίποτε λιγότερο από αυτό δεν έχει δικαίωμα να διαχειριστεί το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό και καλό θα είναι να συναισθανθεί τις μεγάλες του ευθύνες για όσα κάνει και κυρίως για όλα εκείνα που εμφανίζεται απρόθυμο να πράξει σε ένα περιβάλλον με εξελίξεις καταιγιστικές.
Το δεύτερο ζήτημα με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθούμε ως χώρα, είναι η σοβαρή επιτελική και διπλωματικοπολιτική προσπάθεια που απαιτείται να γίνει, προκειμένου να διαμορφωθεί η φυσιογνωμία της Ελληνικής απάντησης η οποία θα πρέπει να είναι συνεκτική, ενιαία, απολύτως επικαιροποιημένη, συντριπτική ως προς το επιχειρησιακό σκέλος της και απαλλαγμένη πλήρως από τις κακοδαιμονίες, τις αυταπάτες και τα συμπλέγματα του παρελθόντος, τα οποία ο Ελληνισμός έχει ήδη πληρώσει με πολύ ακριβό τίμημα.
Επείγει λοιπόν να σοβαρευτούμε. Η περίοδος που η πατρίδα μας είχε την πολυτέλεια να ενεργοποιήσει ένα «αφήγημα ανατροπής» της Τουρκικής διπλωματικοπολιτικής αθλιότητας, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του, αρνήθηκε να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του δόθηκαν, αρκέστηκε σε φλύαρες νουθεσίες που δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν πουθενά και τελικά εξαργύρωσε το όποιο Εθνικό απόθεμα αξιοπιστίας και το εξαργύρωσε επιδιδόμενο σε άθλιες, απαράδεκτες και ανεπίτρεπτες εξευμενιστικές ανοησίες.
Το «ΑΦΗΓΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ» πλέον δεν αρκεί. Η Τουρκική επιθετικότητα έχει αλλάξει πίστα και αυτό που επιδιώκει μέσα από αυτήν την μεταστροφή, είναι να αποδεχτούν οι πάντες ότι η οποιαδήποτε λύση προσωρινής ειρήνευσης (ή εάν θέλετε συντήρησης του καθεστώτος «ΜΗ ΠΟΛΕΜΟΥ») μπορεί να διασφαλιστεί μόνον εάν η Ελλάδα αποδεχτεί να απωλέσει κυριαρχικά δικαιώματα και να ευνουχίσει δραματικά την κυριαρχία της σε επίπεδο γεωπολιτικού σώγαμπρου, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος και για τον τυπικό γεωπολιτικό της ακρωτηριασμό.
Η Ελληνική κυβέρνηση εγκληματεί όσο επιμένει να εξαντλεί την ενεργητικότητά της σε λιβανωτούς υπέρ της «συμμαχικής ενότητας» και σε φτηνές παραστάσεις προκειμένου να «εξηγήσει» στους συμμάχους τα αυτονόητα για το έκτρωμα της «Γαλάζιας πατρίδας», για το αλήτικο καθεστώς των υπερπτήσεων και για την απάνθρωπη χειραγώγηση των παράνομων μεταναστών σ αυτόν τον βρώμικο πόλεμο.
Ας τελειώσει αυτό το παραμύθι ΧΘΕΣ. Η Ελλάδα έχει απέναντί της την Τουρκική κοινωνία η οποία παραληρεί με φανατισμό υπέρ του κάθε εμμονικού τυχοδιώκτη που πλειοδοτεί σε αναθεωρητισμό και υποσχέσεις για αναβίωση της Σμύρνης και των μεγαλείων του Πορθητή.
Η Ελλάδα ΔΕΝ θα πρέπει να εξασφαλίσει στην Τουρκία τον χρόνο που χρειάζεται προκειμένου να εξισορροπήσει τις εσωτερικές αντιθέσεις που ταλανίζουν το πολιτικό της προσωπικό και να αναπληρώσει τις σημαντικές επιχειρησιακές απώλειες που καταγράφονται στις ένοπλες δυνάμεις της μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Και φυσικά η Ελλάδα, ΔΕΝ μπορεί να συνεχίζει να παραμυθιάζει τους πολίτες της που θεωρούν ότι αρκεί να έρθουν όλα τα RAFALLE για να κάνουμε την διαφορά και ότι δεν χρειάζεται ν αλλάξει τίποτε στην λογική και στην αντίληψη της πολιτικής ηγεσίας.
Στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου ΔΕΝ υπάρχουν ηλίθιοι που θα περιμένουν την Ελλάδα να εξασφαλίσει υπεροπλία για να πουλήσει εκδούλευση ο πρωθυπουργός στους πολίτες του. Στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου υπάρχουν τυχοδιώκτες και μια κοινωνία παραδομένη στην ντόπα που δεν της καίγεται καρφάκι για τις αβροφροσύνες του Έλληνα πρωθυπουργού.
Η Ελλάδα λοιπόν οφείλει να υιοθετήσει ένα Ολοκληρωμένο Αμυντικό Αρχιπελαγικό Δόγμα για το οποίο έχουμε ήδη μιλήσει αναλυτικά (δείτε περισσότερα ΕΔΩ) και θα πρέπει να σηματοδοτήσει την υιοθέτησή του, διευθετώντας άμεσα το σύνολο των ιστορικών της εκκρεμοτήτων με τον κουμπαρά του Διεθνούς Δικαίου τον οποίο απέφυγε συστηματικά να αξιοποιήσει. Στο πλαίσιο αυτών των ιστορικών εκκρεμοτήτων ιεραρχούνται…
- Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 νμ…
- Ο άμεσος προσδιορισμός συνορεύουσας ζώνης…
- Η οριοθέτηση Ελληνοκυπριακής ΑΟΖ με τρόπο που να αποδεικνύει στην πράξη ότι η χώρα μας σέβεται πλήρως το κυριαρχικό δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να προσυπογράφει Διεθνείς συμφωνίες…
Όλα τα παραπάνω, δεν είναι παρά η αναγκαία πρώτη απάντηση που θα πρέπει να δοθεί άμεσα με τρόπο ενιαίο και συνολικό.
Την ίδια στιγμή και στο φως των νέων δεδομένων που έχουν διαμορφωθεί, η πατρίδα μας οφείλει να ενισχύσει ουσιαστικά την ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ αυτού του δόγματος, προειδοποιώντας τους πάντες και φυσικά την ίδια την Τουρκία των φλύαρων θρασύδειλων Ερντογάν, Μπαχτσελί, Ακάρ & Σία, ότι εάν τελικά χρειαστεί να μιλήσουμε για επίδικα και για γεωπολιτικά λάφυρα σε συνθήκες ανεξέλεγκτου τυχοδιωκτισμού, αυτά ΔΕΝ θα είναι τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και η αδιαπραγμάτευτη Εθνική μας κυριαρχία.
Θα είναι ένα μεγάλο πακέτο «κεκτημένων» που η Τουρκία διασφάλισε αλλά δυστυχώς γι’ αυτήν ΔΕΝ εκτίμησε, γι’ αυτό και έφτασε η ώρα να της αφαιρεθούν οριστικά και αμετάκλητα, προκειμένου να οδηγηθούν σε θριαμβευτική δικαίωση τα Ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού.
Το τρίτο ζήτημα επομένως με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά η πατρίδα μας, είναι η σκυτάλη των πρωτοβουλιών την οποία η χώρα μας οφείλει να «υφαρπάξει» προκειμένου να τροποποιήσει άρδην το σκηνικό κηρύσσοντας το game over για τους τσαρλατανισμούς των φαφλατάδων.
Η σημαντικότερη παρακαταθήκη στο Εθνικό μας οπλοστάσιο, είναι οι δυνητικοί αντίπαλοι της Άγκυρας οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να τοποθετηθούν απέναντι στους σχεδιασμούς της, και να οδηγήσουν σε ολοκληρωτική συντριβή την επιδίωξή της να επιφέρει γεωπολιτικές ανατροπές ικανές να της εξασφαλίσουν τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας στην Μεσόγειο.
Είναι ένα ακόμη διπλωματικό κεφάλαιο το οποίο οφείλει να αξιοποιήσει στοχευμένα η Ελληνική Εξωτερική πολιτική, στην προσπάθειά της να αρχίσει να προσδίδει στρατηγικό χαρακτήρα στις περιφερειακές συνευρέσεις στις οποίες έχει εμπλακεί, προλαβαίνοντας και ακυρώνοντας στην πράξη τους σχεδιασμούς του βαθέως Αμερικανικού κράτους το οποίο επιδιώκει να τις ευνουχίσει αξιοποιώντας στο έπακρο την τακτική του +1, προκειμένου να τις καθυποτάξει και να τις εργαλειοποιήσει για την προώθηση των δικών του περιφερειακών σχεδιασμών.
