Κ. Κυριακόπουλος: μια απόφαση υποκρισίας με απροκάλυπτα φιλοτουρκική ταυτότητα και χαρακτηριστικά…

Οι αποφάσεις χωρών, όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Νορβηγία, που προβλέπουν την αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους, προφανώς έχουν την γοητεία τους σε διπλωματικούς και πολιτικούς κύκλους, ενώ από αρκετούς δημοσιολογούντες προσεγγίζονται εγκωμιαστικά, ωσάν να συνιστούν θρίαμβο του αυτονόητου και πεμπτουσία της απονομής του Δικαίου στις Διεθνείς σχέσεις…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτή όμως είναι η μία όψη του νομίσματος… Η συναισθηματική… Είναι η αποσπασματική προσέγγιση μιας πρόκλησης, με μια μέθοδο, στην οποία δεν επιτρέπεται επ’ ουδενί να ενδίδουν οι συγκροτημένες πολιτείες, διότι έτσι ανοίγουν επικίνδυνες Κερκόπορτες και τροφοδοτούνται απαράδεκτες ορέξεις… Είναι η άκρως αντιφατική διαχείριση μιας ιστορικής εκκρεμότητας δεκαετιών, που δεν συντηρήθηκε τυχαία και αναιτιολόγητα μέσα στον χρόνο, ενώ η απερίσκεπτη όσο και βεβιασμένη πρακτική η οποία επελέγη προκειμένου να διευθετηθεί, ξεχειλίζει από αυτογκόλ και απύθμενη υποκρισία…

Στις Διεθνείς σχέσεις, η διαχείριση του αυτονόητου, ακόμη και στις περιπτώσεις που κατά γενική ομολογία το αυτονόητο εκλαμβάνεται περίπου ως αδιαμφισβήτητο, δεν μπορεί να υπαγορεύεται από εκρήξεις θυμικού και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να εκδηλώνεται ως μια καταφανώς ετεροκαθοριζόμενη διαδικασία. Η διαχείριση αυτή, ΔΕΝ είναι αποστολική πράξη που θα πρέπει να επιτελείται με θρησκευτική ευλάβεια και με βάση τα οριζόμενα αποκλειστικά και μόνο στον υπέρτατο κανόνα του Θεού. Είναι μια πράξη ευθύνης, κατά την εφαρμογή της οποίας θα πρέπει να σταθμίζονται δεδομένα, να συνεκτιμώνται ισορροπίες, διαφαινόμενες δυναμικές, παρελθόντα, ισχύοντα και διαφαινόμενες εξελίξεις της επόμενης μέρας. Είναι φανερό ότι τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβη στην περίπτωση των προθύμων…

ΔΕΝ απολογήθηκαν – για παράδειγμα – για τον λόγο για τον οποίο δεκαετίες ολόκληρες απέφυγαν να αποφανθούν γι’ αυτό το οποίο αντιμετωπίζουν σήμερα ως αυτονόητο και σπεύδουν όπως – όπως να «επανορθώσουν», προσφεύγοντας σε βιαστικές και απερίσκεπτες αποφάσεις…

ΔΕΝ μας εξήγησαν καν, εάν η προγενέστερη στάση τους συνιστά αμέλεια και ολιγωρία ή εάν η σημερινή  ορίζεται ως ένα κρεσέντο απερισκεψίας και «καινοτόμων» διεθνοπολιτικών πρακτικών, που υιοθετήθηκαν βιαστικά, υπό το κράτος ανίερων προσεταιρισμών και αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες της επόμενης μέρας…

Είναι φανερό ότι, εάν η παρέα των προθύμων που απεφάσισαν να σύρουν τον χορό της αναγνώρισης, θεωρούν περιττό το προαπαιτούμενο της εκεχειρίας, τότε είναι βέβαιο ότι αυτό που κυριάρχησε στις αποφάσεις τους, είναι η σκοπιμότητα και όχι το ενδιαφέρον για το μέλλον των Παλαιστινίων και για την ολοκληρωμένη θεσμική θωράκιση που θα καταστήσει βιώσιμη εις το διηνεκές την κρατική τους οντότητα.

Είναι επίσης φανερό ότι, για την συγκεκριμένη παρέα των προθύμων, οι διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ και εν τέλει η διασφάλιση της συμφωνίας του σε έναν οδικό χάρτη αναγνώρισης, μετά το πέρας των επιχειρήσεων, θεωρείται περιττή ως διαδικασία και αυτό την ίδια στιγμή που εκλαμβάνεται ως νόμιμη και αποδεκτή, η παρέμβαση των αυτόκλητων που φιλοδοξούν να δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα το οποίο τοποθετείται χιλιάδες μίλια μακριά τους και το επιχειρούν, χωρίς οι ίδιοι να διαθέτουν συγκεκριμένο θεσμικό ρόλο ως προς την διαχείριση της λύσης του.

Να υποθέσουμε λοιπόν ότι στο πλαίσιο της αυξημένης περιφερειακής «ευαισθησίας» που επέδειξε η παρέα των προθύμων, αναγνωρίζεται ΚΑΙ στο Ισραήλ το δικαίωμα να δημιουργήσει το δικό του κλαμπ των ευαίσθητων που θα παρέμβουν με αποφάσεις τους και επικλήσεις του Διεθνούς Δικαίου, στα ζητήματα που σχετίζονται με την αυτοδιάθεση των Καταλανών ανεξάρτητα από την τοποθέτηση της Ισπανίας;;;

• Να υποθέσουμε ότι το ίδιο θα μπορούσε να κάνει στην περίπτωση που αναβιώσει το κίνημα των Βάσκων, επικαλούμενο γενικά και αόριστα τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου για την αυτοδιάθεση;;; Αντιστοίχως ίδιο δικαίωμα του αναγνωρίζεται στην περίπτωση εξελίξεων με πρωταγωνιστή το Sinn Féin, ανεξάρτητα από την συνολική αντίληψη της Ιρλανδίας για το ζήτημα;;;
• Να υποθέσουμε ότι ο επιλεκτικά ευαίσθητος αλλά καραμπινάτα τουρκόφιλος Νορβηγός Έσπεν Μπαρθ Άιντε που επιδόθηκε σε έναν αγώνα δρόμου για να επιβληθούν οι Τουρκικοί σχεδιασμοί στην Κύπρο, δεν πρόκαμε να καταδικάσει την Παλαιστινιακή αθλιότητα περί «Ελληνικής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου», ή μήπως τέτοια ολισθήματα δεν εμπίπτουν στις προδιαγραφές της ευαισθησίας του;;;
• Να υποθέσουμε τέλος ότι, μιας και οι μεταξύ των εμπλεκομένων μερών διαπραγματεύσεις θεωρούνται περιττές από την παρέα των ευαίσθητων, θα περιμένουμε οσονούπω ΚΑΙ αποφάσεις τους με τις οποίες θα αναγνωρίζουν τα όρια της Ελληνικής και της Κυπριακής ΑΟΖ στο εύρος των προβλεπομένων από το Διεθνές Δίκαιο χωρίς να είναι απαραίτητες οι μεταξύ των ενδιαφερομένων διαπραγματεύσεις;;; Και φυσικά…

Να υποθέσουμε ότι τώρα που τίποτε πια δεν τους σταματά, θα έχουμε αποφάσεις των κυβερνήσεων των προθύμων που θα αναγνωρίσουν Ελληνικά χωρικά ύδατα στα 12 νμ χωρίς να απαιτείται καν Ελληνική απόφαση για την επέκταση τους;;;

Και πριν αλέκτορα φωνήσαι…

Η Διεθνής κοινότητα – και όχι μονάχα οι Παλαιστίνιοι – καλείται να θερίσει τους καρπούς αυτής της απαράδεκτης αλλά διόλου τυχαίας πρωτοβουλίας, που «ήρθε κι έδεσε» με την ολέθρια και επίσης διόλου τυχαία πρόταση του Καρίμ Χαν, εισαγγελέα του ΔΠΔ, η οποία προβλέπει την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης της πολιτικής ηγεσίας του Ισραήλ που στο πλαίσιο ενός πρωτοφανούς κρεσέντο φαιδρότητας εξισώνεται με τους εγκληματίες που διοικούν την ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση…

• Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και μαζί τους ΚΑΙ η Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, διχάζονται…
• Οι βομβαρδισμοί στην Γάζα και με έμφαση στην ευρύτερη περιοχή της Ράφα εντείνονται στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την τελική Ισραηλινή έφοδο…
• Η ηγεσία της Χαμάς αποθρασύνεται και αυτή η παράμετρος δεν συμβάλει στην διερευνητική προσπάθεια για την δρομολόγηση μιας βιώσιμης εκεχειρίας.

Σε ότι αφορά πάντως όλους εμάς, πριν αφεθούμε στην λαγνεία μιας υποκριτικής διαχείρισης που πλασάρεται ως τιμητής του Διεθνούς Δικαίου, καλό θα είναι να έχουμε υπ’ όψιν μας τα εξής:

Το Ισραήλ πολεμά για την στρατηγική του επιβίωση και η Ιστορία της περιοχής έρχεται να επιβεβαιώσει ότι, δεν είναι διατεθειμένο να υποστείλει την σημαία αυτού του αγώνα όποιο και αν είναι το τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει…

Όσο το Ισραήλ παρουσιάζεται ως υπεύθυνο και υπόλογο μιας γενοκτονίας χωρίς να καταδεικνύεται ο άθλιος ρόλος των συμμοριών της Χαμάς που καπηλεύεται την Ισλαμική κουλτούρα και χρησιμοποιεί τους Παλαιστίνιους (για τους οποίους αδιαφορεί) ως ανθρώπινη ασπίδα και τις πολιτικές υποδομές ως προκάλυμμα για τις επιχειρησιακές της μονάδες, τόσο οι συμμορίες θα αποθρασύνονται και η ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης, θα απομακρύνεται από τον ορίζοντα των διαπραγματευτών…

Η κατά τα λοιπά ευαίσθητη κυβέρνηση της Ν. Αφρικής, η οποία έσπευσε να αναλάβει πρωτοβουλίες στο πλαίσιο του ΔΠΔ, εντελώς συμπτωματικά λησμόνησε να καταδικάσει την δολοφονική τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου. Τυχαίο;;; Όσοι θέλουν μπορούν να στοιχίζονται πίσω από αυτήν την εκδοχή…

Αναφορικά επίσης με τις πέτσινες «ευαισθησίες» τόσο του Νορβηγού ΥΠΕΞ όσο και της Ιρλανδίας και φυσικά της Ισπανίας, καλό θα είναι να μην βγάζουμε ούτε στιγμή από το κάδρο τον κατάφωρα φιλοτουρκικό προσανατολισμό τους και την μεγάλη εξοπλιστική μπίζνα των Ισπανών με την Τουρκία που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη…

Καλό θα είναι τέλος να έχουμε υπ’ όψιν μας και το γενικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται και η «επιθετική» πρόταση του εισαγγελέα του ΔΠΔ. Ο συγκεκριμένος κύριος Καρίμ Χαν, Πακιστανικής εθνικότητας Βρετανός πολίτης Μουσουλμάνος και μέλος Ισλαμικής σέχτας είναι ο εισαγγελέας του ΔΠΔ που θέλει να συλλάβει τον Νετανιάχου… Πάμε να δούμε λοιπόν γιατί τίποτε δεν είναι τυχαίο…

Όπως πληροφορούμαστε από τον ιστότοπο RADAR, ο Kαρίμ Χαν είναι Βρετανός πολίτης που αυτοχαρακτηρίζεται ως θρησκευόμενος Μουσουλμάνος. Συχνά μάλιστα στις δημόσιες παρεμβάσεις του χρησιμοποιεί στίχους από το Κοράνι. Συγκεκριμένα, ανήκει στην θρησκευτική ομάδα Αχμαντίγια, που είναι ένα ισλαμικό μεσσιανικό κίνημα που βρίσκει πολλούς οπαδούς στις τάξεις των Βρετανών μουσουλμάνων.

Γεννήθηκε στο Εδιμβούργο το 1970 από ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας του είχε γεννηθεί στο Πακιστάν και δούλευε ως δερματολόγος, ενώ η μητέρα του, γεννημένη στο Ηνωμένο Βασίλειο, δούλευε ως νοσοκόμα στο NHS. Ο παππούς του Χαν ήταν ένας πολύ σημαντικός πολιτικός στο Πακιστάν κατά την περίοδο της πρώτης ανεξαρτησίας του κράτους.

Ο Καρίμ μεγάλωσε στην Αγγλία, φοίτησε στο ιδιωτικό σχολείο Silcoates School του Wakefield και σπούδασε νομικά στο King’s College. Ξεκίνησε από πολύ νωρίς την καριέρα του στα νομικά, ώστε πλέον, στα 54 του, μετρά ήδη τρεις δεκαετίες εμπειρίας σε ζητήματα διεθνούς ποινικού δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παρά την εντυπωσιακή του καριέρα, πάντοτε τον ακολουθεί ως στίγμα το γεγονός ότι υπερασπίστηκε τον πρώην πρόεδρο της Λιβερίας, Charles Taylor που είχε καταδικαστεί για εγκλήματα πολέμου σε ένα ειδικό δικαστήριο που έγινε στη Σιέρα Λεόνε.

Ο Χαν εξελέγη στη θέση του επικεφαλής εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου τον Φεβρουάριο του 2021 και ορκίστηκε τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, μετά από μία ιδιαιτέρως περιπετειώδη διαδικασία που στιγματίστηκε από πολιτικές, lobbying και διακρατικές συγκρούσεις.

H θητεία του είναι εννεαετής και θεωρείται μία από τις σημαντικότερες για τον νεοπαγή οργανισμό, που ιδρύθηκε το 1998. «Όποιος επιλεγεί ως επικεφαλής εισαγγελέας, θα αντιμετωπίσει πολύ σημαντικές προκλήσεις που θα αποδείξουν αν το Σώμα, που φτιάχτηκε ως ανεξάρτητος φορέας, θα μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη για τα χειρότερα εγκλήματα ή αντιθέτως θα αντιμετωπιστεί ως ακόμα ένας πολιτικά κατευθυνόμενος οργανισμός», έλεγε η Telegraph λίγο πριν την ψηφοφορία.

Επίλογος…

Συνεκτιμώντας λοιπόν τα «θεμελιώδη» όλων των εμπλεκομένων στην παραπάνω καραμπινάτα αντισημιτική διαχείριση, το πρώτο στοιχείο το οποί μπορούμε να διακρίνουμε, είναι πως το κριτήριο που την υπαγόρευσε είναι κατάφωρα φιλοτουρκικό.

Κατά την άποψη του γράφοντος – η οποία έχει διατυπωθεί απερίφραστα και σε εντελώς ανύποπτο χρόνο – το Ισραήλ εν τέλει θα προσυπογράψει την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους και αυτό είναι το δίκαιο και το ιστορικά αναγκαίο χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτό όμως που επιδιώκει όμως είναι ένα κράτος που δεν θα υποβάλει σε διαρκή γεωπολιτική Ομηρεία το Ισραήλ, κατά τρόπον τέτοιο που να εξυπηρετείται η Τουρκία και οι ευρύτερες γεωπολιτικές της επιδιώξεις. Αυτός είναι και ο λόγος  που αποσκοπεί στην δραστική περιστολή της γεωπολιτικής βαρύτητας του Παλαιστινιακού κράτους και αυτήν μόνο με μια περίκλειστη Παλαιστίνη που δεν θα έχει τον έλεγχο της Γάζας με σύμπασα την γεωπολιτική της προβολή μπορεί να επιτευχθεί. Μια τέτοια εξέλιξη επιχειρούν να προλάβουν οι επιλεκτικοί «καλοθελητές» με την συγκεκριμένη διαχείριση που επέλεξαν.

Το εάν θα τους βγει ή το πραγματικό μέγεθος του κόστους που θα καταγραφεί κατά την προσπάθεια της αποτροπής της, μένει να το δούμε στην πράξη.  Αυτό που κατά την γνώμη του γράφοντος θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο, είναι ότι ο Ιστορικός του μέλλοντος δεν θα μιλά με τα καλύτερα λόγια για τις πολιτικές πρωτοβουλίες των «ευαίσθητων φιλανθρώπων»…

Υ.Γ. Προφανώς ο γράφων δεν θα μπαίνει κάθε φορά στην διαδικασία να δηλώνει την αντίθεσή του σε κάθε γενοκτονία. Του αρκεί να θυμίζει με τα γραφόμενά του πως ότι λάμπει δεν είναι χρυσός και πως η αντίθεση σε κάθε εκδήλωση γενοκτονίας, για να είναι ουσιαστική και συνεπής, θα πρέπει να στοχεύει στην ουσία του προβλήματος και να μην καταγίνεται με επιφανειακές πλην δημοφιλείς προσεγγίσεις του. Η επιλογή της Χαμάς να χρησιμοποιεί τους Παλαιστίνιους ως ανθρώπινη ασπίδα, επενδύοντας στην “κουλτούρα του μάρτυρα” Ισλαμιστή, ΔΕΝ είναι επιλογή του Ισραήλ, αλλά εγκληματική πράξη των αδίστακτων ηγετών μιας τρομοκρατικής συμμορίας.-