του Κωνσταντίνου Ζιαζιά, Επίτιμου Αργηγού ΓΕΣ
………..ΛΙΓΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΛΙΓΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ…….ΛΙΓΗ ΝΤΡΟΠΗ , ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ……
«18 Ιουλίου 2024.
Δύο μέρες πριν την επέτειο της εισβολής στην Κύπρο, και την έναρξη των μαχών.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΖΕΡΚΟΥΛΗΣ ένας νεαρός που ζούσε στον Καναδά, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα για να υπηρετήσει την θητεία του.
Παίρνει το βαθμό του Λοχία από Λόχο Υποψηφίων Βαθμοφόρων και μετατίθεται στην Κύπρο, (ΕΛ.ΔΥ.Κ.), όπου εντάσσεται στην δύναμη του 4ου Λόχου.
Κατά την διάρκεια της δεύτερης φάσης του πολέμου και ενώ βρίσκεται στα ορύγματα του 4ου Λόχου, τραυματίζεται σοβαρά από όλμο του εχθρού, ο οποίος έσκασε στα πόδια του.
Πάλευε μήνες στα νοσοκομεία, όμως η σωματική του ακεραιότητα δεν αποκαταστάθηκε. Το ένα του πόδι μετά από χειρουργικές επεμβάσεις, έμεινε 7 πόντους πιο κοντό από το άλλο, και αν ψηλαφίσεις τις γάμπες του νιώθεις τα θραύσματα του όλμου τα οποία βρίσκονται ακόμα στα πόδια του.
Φοράει δε και ειδικά παπούτσια που το ένα έχει 7 πόντους εσωτερικό τακούνι για να τον βοηθάει να μην κουτσαίνει.
Τώρα τελευταία όμως έχει σοβαρά κινητικά προβλήματα, τα οποία τον ανάγκασαν να κλείσει το μαγαζί που διατηρούσε.
Ανάπηρος πολέμου λοιπόν. Όχι όμως του πολέμου στην Κύπρο, αλλά του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Στην Κύπρο η Ελλάδα δεν έλαβε μέρος σε κανένα πόλεμο.
Η σύνταξη που παίρνει, πενιχρή (500) € με δυσκολία τα βγάζει πέρα.
Εμ Σωτηράκι φίλε μου, δεν έκατσες εκεί που ήσουν, αλλά ήθελες να κάνεις το καθήκον σου σαν Ελληνας και να επιστρέψεις να υπηρετήσεις. Δεν ήξερες δεν ρώταγες;
Σήμερα 18 Ιουλίου, δύο μέρες πριν από την έναρξη των μαχών, κατά τις οποίες ο Σωτήρης Ζερκούλης κατέστη ανάπηρος πολέμου και ενώ βρισκόταν στο κλειστό μαγαζί του, με τα πάντα κλειστά και μόνο με έναν ανεμιστήρα σε λειτουργία για να τον δροσίζει, πήγαν δύο νεαροί εκ μέρους της ΔΕΗ και του έκλεισαν την παροχή.
Διαμαρτυρήθηκε, λέγοντας είμαι ανάπηρος πολέμου. Εγώ για την Πατρίδα σακατεύτηκα και έχασα την υγεία μου και αυτή έρχεται και μου κλείνει το ηλεκτρικό για 1100€;
Οι υπάλληλοι τηλεφώνησαν στην νεαρή διευθύντρια, της είπαν ότι είναι ανάπηρος πολέμου, αλλά αυτή ανένδοτη, είπε κλείστε του το ρεύμα.
Το σχόλιό μου.
Εμείς στην Κύπρο, δεν ήμασταν εθελοντές.
Διαταχθήκαμε από τους ξεφτίλες που κυβερνούσαν εκείνη την εποχή να πολεμήσουμε τους τούρκους.
Μετά μας αρνηθήκατε και τελικά μας πετάξατε στα σκουπίδια.
Στον διάολο όλοι σας, με κακό τρόπο».
Δημοσιεύει ο συμπολεμιστής του στην Κύπρο Ευάγγελος Μπραουδακης . Δικαιολογείται απόλυτα η αγανάκτηση του …..
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ …… Νομίζω ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις πρεπει να δουν άμεσα το θέμα και αν απαιτηθεί να πληρώσουμε το χρέος στην «ελληνική ΔΕΗ»…….ο Διευθύνων Σύμβουλος που αμείβεται αδρά από τον ελληνα φορολογούμενο τι έπραξε για αυτόν τον ΗΡΩΑ:
Ερωτήσεις κρίσεως:
(α) Αν ο οφειλέτης ήταν αλλοεθνής, ή είχε ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις, θα τολμούσαν οι υπάλληλοι της ΔΕΗ να προχωρήσουν στην πράξη τους;
(β) Αν ο οφειλέτης δήλωνε “αγωνιστής της Δημοκρατίας”, αντί υπερασπιστής της πατρίδος, πόσες διαδηλώσεις και βανδαλισμούς θα βλέπαμε υπέρ του;
Ηθικόν δίδαγμα:
Το κράτος αλλεπαλλήλως και διαχρονικώς επιβεβαιώνει ότι είναι ελληνώνυμο και όχι ελληνικό.
Ας πράττουμε κι εμείς αναλόγως…
Προσωικα δεν πιστευω οτι λαικιζει ο κος αρχηγος, εκεινο που πιστευω ειναι οτι τα θέματα αυτα έπρεπε να εχουν λυθει απο την πολιτεία εδω και χρονια κσι να μη στηριζονται στην καλη θεληση του κάθε υπαλλήλου και κάθε διευθυντριας ( που στο κάτω κάτω καπου θα πρεπει να στηριζονται για να ενεργήσουν). Αλλά τι να περιμενεις απο ενα κράτος που έβαλε φυλακη τον ελευθερωτή του και χορηγησε άδεια επαιτείας σε άλλον αγωνιστη-πρωταγωνιστη στην επανασταση του’21.Ντροπή .Το μονο για το οποιο ενδιαφέρονται οι διοικούντες (διαχρονικα) , ειναι οι πανηγυρικοι και οι τελετες, για να εμφανισθουν στα τελεβίζια και να τους χειροκροτήσει (και ψηφίσει) το πόπολο…
Αν ο ΣΑΝ αυθαδιάζει εν ονόματι της κομματικής του τύφλωσης, θα τιμωρείται.
Ελήφθη και απολογούμαι για την προσωπική επίθεση στον άξιο στρατηγό, τον οποίον δεν θα κατηγορούσα -το κράτος όλο ουδέποτε-αν ένας βαθμοφόρος του θα φερόταν ανοίκεια ή άδικα στον νεοσύλλεκτο ή τον στρατιώτη.
Δεν φταίνε όλα τα ποντίκια , αν ένα έφαγε το τυρί-εν προκειμένω η νεαρά ”διευθύντρια της ΔΕΗ -. Καλημέρα
Θεωρώ κάπως προβληματική αυτή την προσέγγιση (σχετικά με την υποτιθέμενη κομματική τύφλωση).
Είναι σαφές ότι οι προσωπικές επιθέσεις στους αρθρογράφους οφείλουν να αντιμετωπίζονται άμεσα με την παρέμβαση της ιστοσελίδας, αλλά εκτός από κομματική υπάρχει και η ιδεολογική τύφλωση την οποία εμφάνισαν και αρθρογράφοι εδώ και πάραυτα τα άρθρα εμφανίζονται στην ιστοσελίδα (και έτσι πρέπει να γίνεται).
Δεν δέχθηκα την κομματική τύφλωση -ουδαμόθεν προέκυπτε- ομολόγησα την αγενή για τους ευγενείς (είμαι εξ αυτών)προσωπική ”επίθεση” στον στρατηγό (γνωρίζετε πόσες- υβριστικές δε -προσωπικές επιθέσεις δέχομαι) ,αλλά επειδή πιστεύω – πως καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν ”διατάσσει” τους υπαλλήλους της να μη φέρονται καλά και να μην τους εξυπηρετούν στα δίκαια αιτήματά τους πολίτες και επειδή έζησα και προβοκάτσιες κρατικών υπαλλήλων- τόλμησα και έγραψα αυτό το διαφορετικό .
Το πήρε το ποτάμι ,ευχαριστώ για την υπαινικτική υποστήριξή σας .
Αυτό ωστόσο το οποίο δεν αναφέρει ο αρθρογράφος είναι, ότι το κράτος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια που ανοίγει και κλείνει την κάνουλα της χρηματοδότησης κατά το δοκούν.
Πρέπει να (περι)κοπούν αλλού τα επιδόματα για να δοθούν σε άλλους. Αυτά τα γράφω όχι για να μειώσω την κριτική του άρθρου, αλλά για να έχουμε το θάρρος να λέμε ΌΛΗ την αλήθεια (γιατί ακούγεται καλά να λές “δώσε σε κάποιον”).
Δεν νομίζω πως το πρόβλημα στην συγκεκριμένη περίπτωση έγκειται στο αν έπρεπε να τηρηθούν οι διαδικασίες στην περίπτωση ενός απλού κακοπληρωτή, αλλά στις προτεραιότητες που δίνουν οι κρατικές υπηρεσίες και στις τιμές που (δεν) αποδίδει το κράτος σε όσους με αυταπάρνηση το υπηρέτησαν.
Διότι δεν πρόκειται για κάποια εξαίρεση, αλλά για επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές από την εποχή του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά, όπως προανέφερε άλλος σχολιαστής.
Είχα την τύχη να γνωρίσω προ πολλών ετών τον αείμνηστο υποπτέραρχο ε.α. Γ. Μήτσαινα, έναν εκ των κυβερνητών Noratlas, κατά την αποστολή “Νίκη”, που συνέγραψε το εξαιρετικό βιβλίο “Ελληνικά φτερά στην Κύπρο”.
https://biblionet.gr/ελληνικα-φτερα-στην-κυπρο-172975
Δύο βασικά στοιχεία διέκρινα στις διηγήσεις του: υπερηφάνεια για την εκτέλεση του υπερτάτου καθήκοντος προς την πατρίδα και πικρία για την περιφρόνησή τους από την “επίσημη” πολιτεία.
Την ίδια στιγμή, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, γινόμαστε μάρτυρες μιας γελοιωδεστάτης εκδηλώσεως στους κήπους του προεδρικού μεγάρου, λησμονώντας την τραγωδία της Κύπρου. Για να ελπίσουμε σε ένα καλύτερο μέλλον, πρέπει να ξεκινήσουμε από τους συμβολισμούς. Τέλος στα ψευτοπανηγυράκια, τιμή στους ανιδιοτελείς και αφανείς ήρωες! Έτσι εκλαμβάνω το πνεύμα του κειμένου.
ΥΓ:
Ο Σημίτης πρώτος είχε αλλάξει την ρητορική μας περί του κυπριακού, κάνοντας λόγο για “πολιτικό πρόβλημα”, ενώ έως τότε αναφερόμασταν σε “εισβολή και κατοχή”.
Παρατηρώ ότι ο Μητσοτάκης σπεύδει να τον μιμηθεί, επαναλαμβάνοντας τα περί “διηρεμένης” Κύπρου, αντί να τονίζει το “κατεχόμενη”!
Ευτυχώς προέκυψε φέτος το Famagusta και ίσως αφύπνισε κάποιες συνειδήσεις…
https://www.megatv.com/ekpompes/1135061/famagusta/
Όσον αφορά την αντιμετώπιση συγκεκριμένων προσωπικοτήτων της ιστορίας από το εκάστοτε κατεστημένο οφείλουμε να συνυπολογίζουμε και τις πολιτικές αντιπαλότητες της εποχής αλλά καί τις διεθνής συγκυρίες οι οποίες οδήγησαν σε αυτή την αντιμετώπιση.
Γενικότερα θα έλεγα, ότι το ελληνικό κράτος όχι μόνο μερίμνησε για τους αδύναμους αλλά μάλλον είναι γεγονός, ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν μπόρεσε να αναπτύξει σοβαρές (υπο)δομές λειτουργίας και αυτοκέφαλα εργαζόμενες υπηρεσίες, διότι λόγω των συχνών μεταβολώ των συνόρων και των επίσης συχνών εμπλοκών σε γενικότερες πολεμικές αντιπαραθέσεις τα πρώτα 100 χρόνια της ύπαρξής του, ήταν υποχρεωμένο να ενεργεί ως πυροσβέστης με δομές πρόσκαιρες και λόγω της ξενοκίνητης χρημτοδότησης στενά υπουργοκεντρικές.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο αρθρογράφος ως στρατιωτικός παραγνωρίζει το πολιτικοδιπλωματικό σκέλος του ζητήματος εάν βρεθήκαμε σε πόλεμο με την τουρκία το 1974 για να αναγνωριστεί η επέμβαση των Ελλήνων στρατιωτών ως τέτοια. Είναι σκόπιμο πράγματι να θεωρήσουμε ότι το 1974 συμμετείχε ο ελληνικός στρατός στην αντιμετώπιση της εισβολής;
Εύλογη η παρατήρηση για τις πολιτικοδιπλωματικές σκοπιμότητες, αλλά προσωπικώς δεν με πείθει η επίκληση του “εθνικού συμφέροντος”, τόσο στην μη αναγνώριση της ελλαδικής πολεμικής εμπλοκής, όσο και στην αποσιώπηση του “φακέλου της Κύπρου”. Περισσότερο υποπτεύομαι απόπειρα συγκαλύψεως ευθυνών (ίσως κάποιες… “εθναρχικές αγελάδες” – και όχι μόνον – σε Ελλάδα και Κύπρο να απομυθοποιούντο…).
Αφ’ ετέρου, δεν βλέπω απόλυτη συσχέτιση της αποδόσεως τιμών με την υποχρεωτική επίσημη αναγνώριση πολεμικής δράσεως της Ελλάδος στην Κύπρο, αν – όντως – αυτή πλήττει τα συμφέροντά μας. Κάλλιστα οι ήρωες της περιόδου θα μπορούσαν να είχαν τιμηθεί για την εν γένει προσφορά τους, χωρίς να αναφέρεται επισήμως η Κύπρος, αν αυτό θεωρείται τόσο επιβλαβές. Αντ’ αυτού, πολλοί ετέθησαν στο περιθώριο (π.χ. Χανδρινός).
Επιπροσθέτως, το τοπωνύμιο Κύπρος έχει χαραχθεί από ετών στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, ενώ κάθε χρόνο γινόμαστε μάρτυρες επισήμων τελετών (με παρουσία αξιωματούχων και στρατιωτικών αγημάτων) επαναπατρισμού λειψάνων πεσόντων, χωρίς αυτές οι ενέργειες να έχουν την παραμικρή επίπτωση στις διεθνείς σχέσεις της χώρας.
Επομένως, τείνω στο συμπέρασμα ότι το κώλυμα είναι μάλλον εσωτερικό μας θέμα, παρά ζήτημα εξωτερικής πολιτικής.
εύστοχες οι παρατηρήσεις σας για το συγκεκριμένο ζήτημα. Εάν το ελληνικό κράτος επιθυμούσε να αποκαταστήσει τους στρατιώτες οι οποίοι αγωνίστηκαν στην Κύπρο θα είχε τρόπους να το κάμει.
Ο αρθρογράφος ως Αρχηγός Στρατού μεριμνά για τους πολεμιστές του. Εσείς (και εγώ) μπορουμε να δυϊλίζουμε τον κώνωπα σε κάποια παραλία. Άλλοι κόσμοι, άλλη νοοτροπία.
Όσον αφορά την διαφορετική νοοτροπία, έχει ενδιαφέρον να ρίξουμε μια ματιά και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Ανήρτησα στο LinkedIn μια συγκινητική εικόνα (με ένα σύντομο σχόλιο) για την απόδοση τιμών σε πεσόντες σε έναν πολυσύχναστο, αλλά ιδιωτικό, χώρο, στο Ντητρόιτ.
https://www.linkedin.com/posts/konstantinos-karagiannidis-571214234_κατά-την-διάρκεια-ενός-επαγγελματικού-ταξιδιού-activity-7220423146208698368-IiEf
Μπορεί φυσικά να πράττει ό,τι θεωρεί αυτός σωστός, από την στιγμή ωστόσο την οποία απευθύνεται στους πολίτες (και όχι στην πολιτική ηγεσία) και παράλληλα το άρθρο εμφανίζεται στην παρούσα ιστοσελίδα (η οποία προφανώς δεν αποτελεί φόρουμ εμπειρογνωμόνων για στρατιωτικά θέματα) θεωρώ αδόκιμο να απαξιώνονται οι ενστάσεις των σχολιαστών με αυτό τον τρόπο.
“Παρατηρώ ότι ο Μητσοτάκης σπεύδει να τον μιμηθεί, επαναλαμβάνοντας τα περί “διηρεμένης” Κύπρου, αντί να τονίζει το “κατεχόμενη”!”
Όντως ο Μητσοτάκης είναι πολύ προσεκτικός στις (μη) αναφορές του στην Τουρκία και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί, μη και τον παρεξηγήσουν:
Απαράδεκτο μήνυμα Μητσοτάκη για τη μαύρη επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο! Χωρίς «Τουρκία» και χωρίς «εισβολή»!
Το ίδιο είχε κάμει και την ομιλία του στο Κογκρέσο:
“Θέλω να είμαι απολύτως σαφής. Δεν θα δεχτούμε επιθετικές ενέργειες που παραβιάζουν την κυριαρχία μας και τα εδαφικά μας δικαιώματα. Αυτές περιλαμβάνουν υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, οι οποίες πρέπει να σταματήσουν αμέσως” (πηγή)
Απέφυγε να κατονομάσει αυτόν που κάνει τις επιθετικές ενέργειες, αλλά εκείνος, ακριβώς την επομένη, έστειλε τα μαχητικά του πάνω από την Αλεξανδρούπολη, κι “εμείς” το … δεχτήκαμε μια χαρά. Είναι σοβαρότητα πολιτικού αυτή;