Αυτές οι 11 διακοινοτικές «συνομιλίες» για 44 χρόνια αποτελούν, ίσως την μεγαλύτερη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ εις βάρος του λαού και των δικαίων της Κύπρου
γράφει η Φανούλα Αργυρού*
Στις 10 Οκτωβρίου 2021 ο αγαπητός συνάδελφος Λάζαρος Μαύρος έγραψε στη «Σημερινή» το άρθρο «Διακοινοτικές: Απελπισία και απόγνωση…» για να τονίσει ότι με τον μονόδρομο των διακοινοτικών συνομιλιών από το 1977 τα πράγματα έχουν φθάσει στην άκρη του βαράθρου. Με τον «Μονόδρομο των διακοινοτικών» και αφού χόρτασαν με το δικό μας δώσε-δώσε οι κατακτητές τώρα λένε «τέρμα οι δια-κοινοτικές, μόνο δια-κρατικές, ισότιμο και εξίσου νόμιμο διεθνώς το κατεχόμενο μέρος με την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία!»
Ο «μονόδρομος»:
«ΔΙΑΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ συνομιλίες μεταξύ: 1) Μακαρίου – Ντενκτάς,2) Κυπριανού – Ντενκτάς, 3) Βασιλείου – Ντενκτάς, 4) Κληρίδη – Ντενκτάς, 5) Τάσσου – Ντενκτάς, 6) Τάσσου – Ταλάτ, 7) Χριστόφια – Ταλάτ, 8) Χριστόφια – Έρογλου, 9) Αναστασιάδη – ΄Ερογλου, 10) Αναστασιάδη – Ακιντζί, 11) Αναστασιάδη – Τατάρ.
Από το 1977 έως και το 2021. Συνολικής διάρκειας 44 ετών».
Αυτές οι 11 «συνομιλίες» όμως για 44 χρόνια αποτελούν, ίσως την μεγαλύτερη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ εις βάρος του λαού και των δικαίων μας. Η οποία ξεκίνησε, από την 1η συνάντηση Μακαρίου/Ντενκτάς στις 12 Φεβρουαρίου 1977 στην Λευκωσία, προεδρεύοντος του τότε ΓΓ του ΟΗΕ Αυστριακού Κούλτ Βάλτχαιμ. Στα πρακτικά, λοιπόν, της συνάντησης, που κράτησαν τα Ηνωμένα Έθνη, περιλαμβάνονταν και «4 κατευθυντήριες γραμμές» αποτέλεσμα συνεννόησης μεταξύ του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και του Ραούφ Ντενκτάς Τ/κ ηγέτη ως «οδηγίες προς τους διαπραγματευτές για επανέναρξη του δια-κοινοτικού διαλόγου».
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΡΕΤΑΝΟ ΥΠΑΤΟ ΑΡΜΟΣΤΗ
Έγραψεο τότεΎπατος Αρμοστής της Βρετανίας στην Λευκωσία στις 14 Φεβρουαρίου 1977, ενημερώνοντας το Φόρειν ΄Οφις:
« … The agreed instructions to the negotiators had been worked out painstakingly and word by word – Waldheim clearly considered this the major achievement of the meeting… No document had been signed, but the minutes of the meeting, taken by the UN, included the points on the basis of which the negotiators would work. It had been agreed in principle that Cyprus would be federal, unitary, bicommunal, independent and non-aligned…».(Από το άρθρο της γράφουσας στη «Σημερινή» 16 Οκτωβρίου 2015, «Φάντασμα οι Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου»).
(Ελεύθερη μετάφραση: «… Οι οδηγίες που συμφωνήθηκαν για τους διαπραγματευτές ετοιμάστηκαν με κόπο λέξη προς λέξη – ο Βάλτχαιμ ξεκάθαρα το θεωρεί το κύριο επίτευγμα της συνάντησης… Δεν υπογράφτηκε κανένα έγγραφο, όμως τα πρακτικά της συνεδρίας, που κράτησαν τα ΗΕ, περιέλαβαν τα σημεία της βάσης πάνω στην οποία θα εργαστούν οι διαπραγματευτές. Συμφωνήθηκε ως αρχή ότι η Κύπρος θα είναι ομόσπονδη, ενωμένη, δικοινοτική, ανεξάρτητη και αδέσμευτη…».
Εκπληκτικό το γεγονός ότι στην δημοσιογραφική τους διάσκεψη 13.2.1977 (Βάλτχαιμ. Μακάριος και Ντενκτάς) σύμφωνα με την έκθεση του Αρμοστού, και ο ίδιος ο Μακάριος ανέφερε ότι δεν υπογράφτηκε κανένα έγγραφο αλλά οι 4 κατευθυντήριες γραμμές περιελήφθησαν στα πρακτικά που κράτησαν τα ΗΕ!
Και όμως, οι «4 κατευθυντήριες οδηγίες» από προϊόν συνεννοήσεως στα πρακτικά, ενσυνείδητα μετατράπηκαν σταδιακά και έντεχνα από τους υποστηρικτές της βρετανο-τουρκικής διαιρετικής και διαλυτικής για την ΚΔ, Δι-κοινοτικής, Δι-ζωνικής Ομοσπονδίας, Βρετανούς, δικοί μας, και ΗΕ, σε ανύπαρκτη «Συμφωνία Κορυφής» φάντασμα! Στην συνέχεια έκαναν το ίδιο με τα 10 σημεία της συνάντησης Προέδρου Σπύρου Κυπριανού/Ντενκτάς που επίσης δεν ήταν «Συμφωνία Κορυφής», αλλά δεύτερη συνεννόηση μεταξύ Προέδρου Κυπριανού και Τ/κ ηγέτη Ρ. Ντενκτάς ΚΑΙ κρατήθηκαν και πάλιν στα πρακτικά του ΟΗΕπροεδρεύοντος του ιδίου ΓΓ Κούλτ Βάλτχαιμ.
«διζωνική»
Ο δε λόγος που η λέξη «διζωνική», (την οποία ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε δεχθεί από το 1975 αλλά το απέκρυψε από το λαό), δεν αναφέρθηκε στις «4 κατευθυντήριες» γραμμές ήταν γιατί ο Μακάριος το ζήτησε από τον Ντενκτάς για να του «διδόταν καιρός να προετοιμάσει το λαό». Αυτό το μάθαμε τελικά χρόνια αργότερα από το Αρχείο του ΟΗΕ.
Η αποδοχή της ΔΔΟ από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και η ετοιμασία «διζωνικού χάρτη» επιβεβαιώθηκε και από πρακτικά συνεδρίας του «Εθνικού Συμβουλίου». Ο Τάσος Παπαδόπουλος τον έδωσε στους Τούρκους στην Βιέννη 31 Μαρτίου 1977.
Η απάτη με την παραπλάνηση, παραπληροφόρηση και μεταμόρφωση των κατευθυντηρίων γραμμών 1977 και 1979 σε «Συμφωνίες», τελικά βοήθησε τους Βρετανούς, επί προεδρίας Γ. Βασιλείου να περάσουν το διαβόητο ψήφισμα του Σ.Α 649/90.
Η «Δέσμη Ιδεών» με τα ορνιθοσκαλίσματα Τ. Παπαδόπουλου και Μεχμέτ Αλί Ταλάχ (Πηγή – Αρχείο ΟΗΕ)
Στο οποίο για πρώτη φορά εμφανίστηκε η λέξη διζωνική. Με ύπουλο και παραπλανητικό τρόπο. Εφόσον η αναφορά του σε «inlinewiththeir1977 and1979 highlevelagreements”υπονοούσε καθαρά ότι α) οι κατευθυντήριες περιείχαν τη λέξη διζωνική και β) ότι ήσαν «υψηλού επιπέδου συμφωνίες». Ενώ δεν ήσαν καθόλου τέτοιες είτε με κεφαλαία είτε όχι.
Πάνω σ΄αυτή την ΑΠΑΤΗ και το 649/90 οι Βρετανοί προώθησαν τις δικές των συνομόσπονδες ιδέες ως «Ιδέες Γκάλι» (ΓΓ του ΟΗΕ Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι αντικαταστάτη του Βάλτχαιμ) και το απότοκό τους έκτρωμα «Σχέδιο Ανάν» (ΓΓ Κόφι Ανάν αντικαταστάτη του Γκάλι) για να το απορρίψει ο Ελληνισμός στο νησί στις 24.4.2004.
Ο λαός με την ψήφο του στο δημοψήφισμα είχε, και ήταν γενικά αποδεκτό αυτό ακόμα και από την «Διεθνή Ομάδα Κρίσεων» (“InternationalCrisisGroup”), απορρίψει και την ΔΔΟ. Το Λονδίνο ήταν έντονα ενοχλημένο με την απόρριψη, αλλά ο μ. Τάσος Παπαδόπουλος πριν πεθάνει, και πέραν της επιστολής του προς τον ΓΓ 7 Ιουνίου 2004 διαβεβαιώνοντας τον ότι εκείνος και ο «λαός του» δεν απέρριψαν την ΔΔΟ, την επανέφερε με την «Δέσμη Αρχών» στην συνάντησή του με τον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στις 8ηςΙουλίου 2006. Το ίδιο έκανε και ο μ. Δημήτρης Χριστόφιας στην συνάντησή του με τον Ταλάτ στις 23 Μαΐου 2008 και την «Κοινή Δήλωσή» τους που έλεγε « Επαναβεβαίωσαν την δέσμευσή τους σε μια ΔΔΟ με πολιτική ισότητα όπως καθορίζεται στη ψηφίσματα του Σ.Α… αυτός ο συνεταιρισμός….»
Σημειώνω εδώ ότι το μόνο έγγραφο που βρήκα μέσω του Αρχείου του ΟΗΕ που φέρει, όχι υπογραφή αλλά δύο ορνιθοσκαλίσματα «μονογραφής» είναι η «Δέσμη Αρχών» από τους Τ. Παπαδόπουλο και τον Μ. Αλί Ταλάτ.
Και το επιστέγασμα της ΑΠΑΤΗΣ μέχρι τώρα: H «Κοινή Διακήρυξη Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη/Τ/κ Ντερβίς Έρογλου 11 Φεβρουαρίου 2014. Η 3η παράγραφος, παραπλανητικά γράφει: «Η διευθέτηση θα βασίζεται σε δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου…»
Έτσι η μεγάλη ΑΠΑΤΗ εις βάρος του Ελληνισμού στην Κύπρο, με παραπλάνηση ( ανύπαρκτες «Συμφωνίες») απόκρυψη (απαράδεκτες υποχωρήσεις από τον Μακάριο δίχως την έγκριση του λαού) και παραπληροφόρηση, ακόμα συνεχίζεται. Από το 2015 έχουμε πρώτοι στην «Σημερινή» ξεσκεπάσει αυτή την διαχρονική ΑΠΑΤΗ.
«κατευθυντήριες γραμμές» – guidelines (με μικρό g)
Εν κατακλείδι, δεν υπήρξαν είτε «Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου» είτε «Χαμηλού Επιπέδου», ήταν και παραμένει ένα ψεύδος, μια μεγάλη απάτη από όλους εκείνους, ξένους και δικούς μας, που ανήγαγαν ασύδοτα, αλλά συνειδητά μια συνεννόηση σε πρακτικά σε «Συμφωνία» με κεφαλαίο «Σ» και την έκαναν και «Υψηλού Επιπέδου», για να δίνουν άλλοθι στις έκτοτε και μέχρι ΣΗΜΕΡΑ μειοδοτικές παραχωρήσεις και υποχωρήσεις, προς εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων καθοδηγούμενοι από το Λονδίνο. Με την ενοχή και ανοχή του εκάστοτε Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ…
Οι κατευθυντήριες γραμμές 1977 Μακαρίου/Ντενκτάς ούτε λαϊκή εντολή είχαν ούτε διαχρονική ισχύ, έτσι και όσες ακολούθησαν. Είτε δέσμες αρχών είτε κοινά ανακοινωθέντα είτε λεγόμενες κοινές διακηρύξεις, και που εμφανίστηκαν μετά το δημοψήφισμα της 24.4.2004 δεν δεσμεύουν τον λαό, όλες στηρίζονται σε παραπλανητική βάση δίχως λαϊκή εντολή. Περιφρονώντας και την μοναδική ετυμηγορία του λαού στο δημοψήφισμα.
Τα σχετικά αποσπάσματα από την αναφορά του Υπ. Αρμοστή προς το Φόρειν Όφις 14.2.1977
Πέραν του εντύπου του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας (Μαρτίου 1977), που δημοσίευσα στο άρθρο μου στις 31 Αυγούστου 2015, το οποίο αναφερόταν σε «κατευθυντήριες γραμμές»,
Πέραν του ότι και ο Μακάριος στις 13.2.1977 δήλωσε δημόσια ότι δεν υπογράφτηκε κανένα έγγραφο, και οι 4 κατευθυντήριες πέρασαν στα πρακτικά της συνάντησης ως οδηγίες προς τους διαπραγματευτές,
πέραν των τουρκοκυπριακών προτάσεων της 13ης Απριλίου 1978, στις οποίες σε δέκα ξεχωριστές περιπτώσεις η αναφορά είναι σε κατευθυντήριες γραμμές με μικρό «g» (guidelines),
πέραν της έκθεσης του ΓΓ του 1978, και πέραν των αναφορών στη Βουλή των Λόρδων της 8ης Μαρτίου 1978 (σε «κατευθυντήριες γραμμές»),
την αδιάσειστη αλήθεια την χρωστούμε στον Βρετανό ΄Υπατο Αρμοστή DonaldMcDonaldGordon! Απεβίωσε το 1985. Αιωνία του Μνήμη.
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
