Διαβάζοντας, χθές, ένα άρθρο στο αμερικανικό The Hill μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως οι Αμερικανοί επεδίωξαν την βάση της Αλεξανδρούπολης για να μπορούν να επιχειρούν στον Εύξεινο Πόντο απο άλλες χώρες, εκτός Τουρκίας.
Θέλησαν να διασφαλίσουν ότι δεν θα είναι αιχμάλωτες της Άγκυρας στην πρόσβασή τους στον Εύξεινο. Η Τουρκία εκμεταλλεύεται με αγοραίο τρόπο την θέση της. Το αν οι αμερικανοί πέτυχαν στον στόχο τους ή όχι, είναι θέμα στρατιωτικής ανάλυσης.
Ίσως απο την διαπίστωση αυτή προέρχεται η τουρκική αντίδραση κατά της αμερικανικής αυτής βάσης. Είναι απίθανο οι Τούρκοι να πιστεύουν πως οι Αμερικανοί εγκαταστάθηκαν στην Αλεξανδρούπολη για να τους επιτεθούν.
Το ίδιο αφελές θα ήταν να πιστεύουν και οι Έλληνες ότι αμερικανικά στρατεύματα θα εμποδίσουν την προέλαση της Τουρκίας αν καταφέρει να σπάσει το μέτωπο του Έβρου. Κάτι αδύνατον να συμβεί. Ο Έβρος δεν καταρρέει και η Τουρκία το γνωρίζει. Ό,τι κάνει θα το κάνει απο ευάλωτες, στρατιωτικά, πλευρές.
Η Τουρκία απέκτησε την δυνατότητα ελέγχου των Στενών με την Συνθήκη του Μοντρέ (1936) με την οποία αναθεωρήθηκε η σχετική αναφορά της Συνθήκης της Λωζάνης. Αλλά τα Στενά ήταν στη Συνθήκη της Λωζάνης διασυνδεδεμένα με την Λήμνο και την Σαμοθράκη. (Στην σχετική ομάδα νησιών υπάγονται και η Ίμβρος και η Τένεδος). Αλλαγή του καθεστώτος των Στενών συνεπάγεται αλλαγή των προβλέψεων για τα νησιά. Η δυνατότητα στρατιωτικοποίησής τους δηλώθηκε ρητά απο τον τότε τούρκο υπουργό εξωτερικών. Μήπως θα μπορούσε να διαμηνυθεί, ατύπως έστω, στην Άγκυρα πως αν επιμείνει στα σχετικά με τα νησιά, η Ελλάδα θα αναλάβει διεθνή πρωτοβουλία για κατάργηση του τουρκικού ελέγχου των Στενών; Μια τέτοια πρωτοβουλία σε σχέση με τα Στενά, μπορεί να μην είχε άμεσα αποτελέσματα. Θα αποτελούσε, όμως, μέσο πίεσης.
Καθώς, χθές, αναπτύχθηκε στο διαδίκτυο μια έντονη συζήτηση για τα γερμανικά τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού που η γερμανική κυβέρνηση θέλει να παραχωρήσει στην Ελλάδα με αντάλλαγμα την προώθηση, απο την Ελλάδα στην Ουκρανία, ρωσικής κατασκευής ανάλογων οπλικών συστημάτων, οι στρατηγοί έβγαλαν τα μαχαίρια απο τα θηκάρια και τα είπαν κάπως πιο ελεύθερα.
Απο την συζήτηση εκείνο που αντιλήφθηκα είναι ότι:
1.-Δεν έχουν όλοι οι στρατηγοί την ίδια άποψη για την χρησιμότητα των οπλικών συστημάτων.
2.-Αν αυτό είναι λογικό, το επόμενο ερώτημα είναι αν υπάρχει διαμορφωμένη τακτική, επιχειρησιακή και στρατηγική αντιμετώπιση της Τουρκίας. Δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο όταν δύο ανώτατοι αξιωματικοί, σε επίπεδο ηγεσίας, έχουν καθολοκληρίαν, απόλυτα, διαφορετική προσέγγιση στην αποτελεσματικότητα και την χρήση οπλικών συστημάτων.
3.-Αν και ο ικανός στρατηγός κρίνεται στη μάχη, θα ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια στις προαγωγές στο στρατό ή οι προαγωγές αφήνονται στις υποκειμενικές προτιμήσεις της ηγεσίας. Καθημερινά πληροφορούμαι τραγικές περιπτώσεις αποστρατείας ικανότατων αξιωματικών που θα έχουν επίπτωση στο αξιόμαχο του στρατού. Άλλο να γνωρίζεις τι στρατό διοικείς και με τι οπλικά συστήματα είναι εφοδιασμένος και άλλο να διοικείς έναν στρατό χωρίς να γνωρίζεις τι κάνουν τα όπλα που έχει στη διάθεσή του.
Δεν θέλω να γίνω περισσότερο συγκεκριμένος.
Πιστεύω πως ηθικό έχει ο στρατός και γι αυτό φρόντισαν οι Τούρκοι. Μας έχουν αγανακτήσει με τις παράλογες απαιτήσεις, τις προσβολές και το στυλάκι τους τόσο που ο Ερντογάν να εύχεται να μην δοθεί καμιά εντολή στρατιωτικής ενέργειας. Δεν ξέρω αν μπορέσει κανείς να την σταματήσει.
4.-Περισσότεροι του ενός στρατιωτικοί με άμεση εμπειρία στο πεδίο του συζητούμενου θέματος θέτουν ζητήματα όπως πότε θα έρθουν τα τεθωρακισμένα της Γερμανίας, πως θα γίνεται η προμήθεια των βλημάτων τους και, κυρίως, πότε θα είναι έτοιμα για χρήση με εκπαιδευμένο προσωπικό.
Επειδή η άμυνα της χώρας στις ημέρες που διανύουμε είναι, ίσως, το σοβαρότερο θέμα, ας δοθούν οι απαντήσεις. Όχι κατ ανάγκην, δημοσίως, αλλά εκεί που χρειάζεται.
Σε προσωπικό επίπεδο απο την στιγμή που ο πρωθυπουργός δήλωσε δεδομένος ανησυχώ. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να τέθηκε στην διάθεση εκείνων που επιθυμεί, δεν μπορεί να παρασύρει και την χώρα. Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και σε όσους αισθάνονται Έλληνες. Όχι στους δεδομένους.
Ο πρωθυπουργός οφείλει να επανορθώσει την δήλωσή του.
Π. Σαββίδης
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας κ. Σαββίδη. Σε όλα τα μέσα υπάρχουν απόψεις των “ειδικών”, επί του θέματος, οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Αυτό ως ένα σημείο μπορεί να θεωρηθεί φυσικό και θεμιτό. Η ουσία είναι, κατά τη γνώμη μου, αν η ανταλλαγή αυτών των συστημάτων μειώνει ή όχι την αποτρεπτική ικανότητα της χώρας στα νησιά μας. Πάντα, με την προϋπόθεση ότι τα νέα οπλικά συστήματα θα διατεθούν, άμεσα, για την ενίσχυση της άμυνας τους. Σε άλλη περίπτωση θεωρώ πως τίθεται θέμα έμμεσης αποστρατιωτικοποίησής τους. Όσο για τον κ. Μητσοτάκη, νομίζω ότι η προτεραιότητά του είναι να γίνει αρεστός στους ισχυρούς συμμάχους μας (ΗΠΑ, Γερμανία). Είναι εμφανής η προσπάθεια αυτή, κάτι που μαρτυρούν όλες οι ενέργειές του από τη στιγμή που ανέλαβε. Μάλλον, είναι ζήτημα ιδεολογικού υπόβαθρου. Έτσι, ίσως, μπορεί να εξηγηθεί η αποστροφή του για καθετί που δε συνάδει με τις κατευθυντήριες γραμμές της Νέας Τάξης Πραγμάτων και όσων την αντιπροσωπεύουν.
Αγαπητέ κ.Σαββίδη και λοιποί αναγνώστες των ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ ”μας” μετά το τελευταίο σχόλιο μου στο άρθρο σας ”Η υψιπετής Ελληνική εξωτερική πολιτική ” στο σημερινό άρθρο σας -για να διαπιστώσετε τα” αντικειμενικά” κριτήρια” που ισχύουν -σχεδόν απολύτως- στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας θα αυτπαρουσιασθώ για να μη λογίζομαι ως θρασύς ,ή, άλλως πως, άσχετος τιμητής των πάντων και πασών .
Ονομάζομαι Σταύρος Αθανασίου Ναλμπάντης ,εξ’ ού και το (Σ.Α.Ν). Κατάγομαι από την Δαδιά-Έβρου ,είμαι από το 1993 απόστρατος Ταξίαρχος της Αστυνομίας, μετά από 30ετή υπηρεσία σε Χωροφυλακή-Αστυνομία ,με καλή σειρά εξόδου από την Σχολή Αξ/κών Χωρ/κής , με τρία πανεπιστημιακά πτυχία (Παιδαγωγικού, Νομικής και Δημοσίου Δικαίου), ,με πολλές επιμορφώσεις και αυτομορφώσεις , χωρίς ποινές και σχεδόν καθημερινές υπηρεσιακές επιτυχίες ,αλλά παρέμεινα ΑΧΕΙΡΑΓΩΓΗΤΟΣ από πολιτικά κόμματα ,οπότε θεωρήθηκα ”αχρηστος” για περαιτέρω παραμονή στην Αστυνομία. Κάποιο συνάδελφοι-το πλείστον- χειραγωγούμενοι συνέβαλαν για την αποστρατεία μου ,οι οποίι στη συνέχεια ”στρατήγευσαν” και αρχήγευσαν’
-ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ-.
Με τους στρατιωτικούς συναδέλφους ,που εγκαταστάθηκαν στον Έβρο μετά την στρατιωτικοποίησή του το 1964 ,-λόγω των γεγονότων στην Κύπρο και των απελάσεων των Κωνσταντινουπολιτών-δημιοιύργησα άριστες σχέσεις και φυσικά παρακολουθούσα την εξέλιξή τους και τα συμβαίνοντα , ιδιαίτερα μετά την ΑνδρεοΠασοκική Αλλαγή του 1981 , η οποία επεδίωκε τον ”εκδημοκρατισμό ” των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας και τον κατάφερε με τους άπειρους πρόθυμους -για ιδιοτελείς σκοπούς-συναδέλφους ,παρ’ότι προηγουμένως αυτοί είχαν ορκισθεί σε πίστη στον Συνταγματικό Βασιλέα των Ελλήνων , στον Φοίνικα της 7ετίας και στο Εθνόσημο του Συντάγματος του 1975 , το οποίο Σύνταγμα απαγόρευσε ρητώς την κομματικοποίηση των στελεχών τους.
Από το σημερινό άρθρο σας θα σχολιάσω μόνο την φράση-πρότασή σας να αναλάβει η κυβέρνησή μας διεθνή πρωτοβουλία για κατάργηση του τουρκικού ελέγχου των Στενών, ουσιαστικά για κατάργηση της Συμφωνίας του Μοντραί του 1936 ,την οποίαν υπέγραψαν -και σίγουρα δε θα ομοφρονήσουν τώρα για την κατάργησή της-τα κράτη , Βουλγαρία, Ρουμανία Σοβιετική Ένωση-Ρωσία τώρα- ,Τουρκία, Αυστραλία ,Γαλλία ,Ελλάδα ,Ιταλία ,Αγγλία και Γιουγκοσλαβία -προπολεμική-.
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ .
Σε γνωρίζουμε καλά.
Σωστά όλα αυτά που γράφετε, κ. Σαββίδη, αλλά δυστυχώς (και) ο Μητσοτάκης είναι δεδομένος (παραείναι, θα έλεγα), με αποτέλεσμα να βάζει την χώρα σε περιπέτειες με απρόβλεπτες συνέπειες. Εκτός τού ότι έκαμε την χώρα μέρος τού Ουκρανικού, με συνέπειες που θα βρούμε μπροστά μας, για να ικανοποιήσει τις ΗΠΑ, την έμπλεξε και με το Ιράν, πράγμα που δεν ξέρομε πού θα οδηγήσει:
Κρίση Ελλάδας – Ιράν: Το υπουργείο Εξωτερικών πετάει το μπαλάκι στο υπουργείο Δικαιοσύνης
Κίνηση ματ η Αλεξανδρούπολη, φαίνεται από την ενόχληση της Τουρκίας. Οι ΗΠΑ παρακάμπτοντας τα στενά μπορούν χωρίς τα τερτίπια της Τουρκίας να σχεδιάσουν επιχειρήσεις εναντίον της Ρωσίας. Το πάθημα στο Ιράκ από την Τουρκία έγινε μάθημα.
Η Ελλάδα κέρδισε τον σταθμό LNG και τους διασυνδετήριους άξονες. Δύσκολα η Τουρκία θα σκεφθεί να επιβουλευθεί τον Έβρο. Πρώτα γιατί θα συντριβεί από τον Ελληνικό στρατό και επίσης θα εισπράξει την δυσαρέσκεια των ΗΠΑ σε αναστολή εξοπλισμών και πιθανόν άμεση αντιπαράθεση στο πεδίο.
Μέχρι και οι Γερμανία πούλησε την Τουρκία, οπότε η εξωτερική νομιμοποίηση πήγε περίπατο και η σιγουριά της ήττας αναγκάζουν την Τουρκία να αλλάξει σχέδια.
Επιχειρησιακές αξιολογήσεις στρατιωτικών δεν υφίστανται, αλλά εκφράζουν πολιτικές απόψεις τυλιγμένες με “επιχειρησιακό” μανδύα. Πότε και πού πολέμησαν για να βγάζουν “πολιτικά” συμπέρασμα. Ο ΜΚ υποστηρίζει την Νέα Δημοκρατία και ο ΓΚ τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε ότι τους λένε τα κόμματα βγαίνουν και το διαλαλούν. Απαράδεκτο αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
“Μέχρι και οι Γερμανία πούλησε την Τουρκία” … στα λόγια. Σταμάτησε να πουλά/παραδίδει οπλισμό, π.χ. τα υποβρύχια, που θα χρησιμοποιηθούν κατά τής Ελλάδος; Συμφωνεί με την επιβολή αυστηρών κυρώσεων κατά τής Τουρκίας, για την κατοχή τής μισής Κύπρου, κράτους-μέλους τής ΕΕ, το casus belli κατά τής Ελλάδος, τις καθημερινές παραβιάσεις εθνικού χώρου και υπερπτήσεις; Όχι καταδίκες με λόγια. ΚΥΡΩΣΕΙΣ, όπως κάνει με την Ρωσσία.
Ευχαριστώ πολύ για την σύντομη απάντησή σας κύριε Σαββίδη .
Ελπίζω να κατασταλάξατε για τους τρόπους της αντικειμενικότητος των ετήσιων κρίσεων των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας .
Φυσικά και δεν υπάρχει πλήρης αντικειμενικοποίηση των κρίσεων -ιδιαίτερα στους ανωτάτους βαθμούς -,αλλά θα έπρεπε να έτειναν ε περισσότερη αντικειμενικότητα ,με πρωτεύον την δυνατότητα επιβολής με σεβασμό και πειθώ των Αξιωματικών στους υφισταμένους τους και φυσικά να είχε υιοθετηθεί κάποια αντιπαραβολή με τις προαγωγές των στελεχών των Ανωνύμων Εταιρειών.
Υ.Γ Μονίμως ”αδικημένοι’-ως άγνωστοι -οι εκτός του” κλεινού άστεως” υπηρετούντες.
κ. Σαββίδη, θέλουμε δυνατό καφέ την Κυριακή.
Πικρό ή όχι, αδιάφορο. Ενδιαφέρον, ναι.
Βάλτε και κανά διάλειμμα να φάμε κανά φρούτο και ας μεγαλώσει η εκπομπή κανά μισάωρο.
We ain’t going anywhere (εμείς οι λίγοι).
Οι θέσεις μου στα προηγούμενα συναφή άρθρα έχουν καταχωρηθεί και καλύπτουν και το παρόν άρθρο.