του Παντελή Σαββίδη
1.- Ήμουν υπέρ της παροχής βοήθειας στην Λιβύη για πολλούς λόγους. Και πολιτικούς και ανθρωπιστικούς και εθνικού συμφέροντος. Επικρότησα την αποστολή.
2.-Επικροτώ την αποστολή δεν σημαίνει ότι αποδέχομαι μια αποστολή που στέλνει τους ανθρώπους ως πρόβατα επι σφαγήν. Αυτό έκαναν.
3.-Μέχρι αυτήν την στιγμή δεν έχουμε εικόνα για την σύνθεση της αποστολής. Ήταν μέλη και στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, ήταν πολίτες εθελοντές παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας; Τι ήταν;
4.-Σε ένα “ατύχημα” σαν και αυτό που βλέπουμε στις εικόνες το αν έχεις θανάτους μπορεί να το αντιληφθείς πολύ γρήγορα. Απο την πρώτη στιγμή. Η ανακοίνωση του ΓΕΣ, αργά χθες το απόγευμα, γιατί μιλούσε για τραυματίες; Ούτε σε αυτό μπορούν να ενημερωθούν στην ηγεσία του στρατεύματος; Και θέλουν να μας πείσουν ότι θα τα καταφέρουν σε έναν πόλεμο;
5.-Σεβαστός πρώην στρατιωτικός της αεροπορίας έγραψε ότι σε τέτοιες αποστολές σε εμπόλεμες περιοχές καταστρώνεις σχέδιο. Δεν το γνωρίζει αυτό η ηγεσία του στρατεύματος; Δεν μπορεί να καταστρώσει σχέδιο; Που νόμιζε ότι στέλνει την αποστολή; Είναι τόσο χαμηλού επιπέδου η ανάλυση της κατάστασης επικινδυνότητας που έκανε; Μήπως, αδυνατεί το στράτευμα να καταστρώσει και ένα στοιχειώδες σχέδιο; Αν ναι και θέλει να έχει διεθνή παρουσία-κάτι που μέχρι χθες το υποστήριζα και εγώ- γιατί γνωρίζοντας τις αδυναμίες του δεν ενέταξε την αποστολή υπο την ομπρέλα της Γαλλίας, ή υπο την βοήθεια των ΗΠΑ ή της Αιγύπτου; Παιδική χαρά κατήντησε ο σκληρός πυρήνας του κράτους; Κατά τον ίδιο πρώην στρατωτικό, στο Σουδάν διασφάλισαν την ασφάλεια της επιχείρησης Γάλλοι και Ιταλοί. και στην συνέχεια έγινε η επιχείρηση των ΕΔ. Στην προκειμένη περίπτωση γιατί δεν ζητήθηκε η συνδρομή τους;
6.-Με την επιφύλαξη ότι ακόμη δεν γνωρίζουμε την σύνθεση της αποστολής, αν επρόκειτο για παροχή ιατροφαρμακευτικής βοήθειας γιατί το κράτος δεν απευθύνθηκε στους Γατρούς Χωρίς Σύνορα ή στους Γιατρούς του Κόσμου που έχουν σχετική εμπειρία απο εμπόλεμες περιοχές;
7.-Ο κ Μητσοτάκης δήλωσε πως οι Ένοπλες Δυνάμεις θα ενταχθούν γενικότερα στην Πολιτική Προστασία. Πέραν απο την στάχτη που μας ρίχνει ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι έτσι και αλλοιώς δεν θα τις χρειαστεί πουθενά εκεί που πρέπει, ας τις απασχολήσει στην Πολιτική Προστασία. Με μια τέτοια φιλοσοφία είμαι αντίθετος. Αν επικρατήσει δεν αγοράζεις Ραφάλ Μπελάρα και F-35 για Πολιτική Προστασία. Εκεί χρειάζεσαι άλλον εξοπλισμό.
8.-Δυστυχώς, μέχρι σήμερα είχα την άποψη πως είτε με την διπλωματία είτε με τον στρατό πρέπει να είμαστε παρόντες όπου μπορούμε. Έχω πεισθεί ότι ο στρατός πρέπει να κλεισθεί στα στρατόπεδά του. Έτσι αναπαράγουμε το αφήγημα της ισχυρής αποτροπής χωρίς να κινδυνεύουμε απο γελοιποίηση και, κυρίως, χωρίς να χάνουμε νέους ανθρώπους. Θλίβομαι και για την απώλεια και για την κατάντια του κράτους μας.
9.-Φαίνεται σαν ατύχημα. Μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο. Η παιδική χαρά της Αθήνας παίζει με τις Μπάρμπι ενώ ο κόσμος καίγεται και αλλάζει.
«Ανήκομεν εἰς τήν Δύσιν» Κ. Καραμανλής 12.06.1976
Σωστά.
Θεωρώ ότι έχει αποφασισθεί από πολύ παλιά, ότι η άμυνα της χώρας ουσιαστικά έχει δοθεί outsourcing στους γνωστούς και μη εξαιρετέους “φίλους” μας.
Μας το πιστοποίησε και ο Σημίτης από το βήμα της Βουλής άλλωστε, αρκετά χρόνια αργότερα.
Συμφωνώ απολύτως με το άρθρο. Κατάφεραν ακόμη και τον στρατό να διαλύσουν, διότι προφανώς δεν έχουν σκοπό να τον χρησιμοποιήσουν για τον σκοπό που χρειάζεται. Οι εξοπλισμοί γίνονται από το υστέρημα τού Έλληνα φορολογουμένου -το έχω γράψει ξανά- για την μίζα.
Για σταθείτε ,καλοί μου φίλοι .Ούτε διάλυση και ούτε αρίστη λειτουργία υπάρχει και δυστυχώς και στον Στρατό-από άλλα γεγονότα και όχι από το δυστύχημα της Λιβύης -,όπως και στην Αστυνομία από τα επεισόδια των Κροατών φιλάθλων.
ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ ;;. Διαχρονικά όλες οι κατώτερες των περιστάσεων ηγεσίες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας , οι οποίες επιλεγόμενες ”κάθε Μάρτη κάθε Απρίλη κάθε Μάη (που λέει και το τραγούδι του αείμνηστου Γιάννη Πουλόπουλου) ακολούθησαν-πλην εξαιρέσεων για τον κανόνα- εκ νεότητός τους το γνωστό μας ”γλείφοντας και έρποντας” .
Αν γίνει μια έρευνα για το ποιοι -πρώτοι από το τέλος της σειράς εξόδου από τις Παραγωγικές Σχολές- έγιναν στρατηγοί εδώ και σαράντα χρόνια και πόσοι πρώτοι της κάθε σειράς αποστρατεύθηκαν με τον βαθμό του Συνταγματάρχη θα εκπλαγούμε.
Ένα να ξέρουμε όλοι μας πως κανένας πρωθυπουργός και υπουργός Εθνικής Αμύνης ή Δημοσίας Τάξεως (το ΠροΠο) είναι εκτός πραγματικότητος) δεν απαγορεύει στις φυσικές ηγεσίες τους να σχεδιάσουν στρατιωτικά-αστυνομικά και λογικά καμιά ενέργειά και δράση τους .
Οι ίδιες δεν μπορούν λόγω των πολλών αρμοδιοτήτων και καθηκόντων ,αλλά και γιατί στερούνται και καταλλήλου προσωπικού και ας είναι όλοι οι αξιωματικοί επιστήμονες ”με γυαλάκια” 4ετούς φοιτήσεως και με μεταπτυχιακά.
ΤΡΙΜΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ”ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ” ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ . ΦΑΝΕΡΗ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ.
Υ.Γ Στην Λιβύη-με τις δυο κυβερνήσεις και με τέτοια καταστροφή από τον ”ΔΑΝΙΗΛ” της Θεσσαλίας μας- ποιες Αρχές μπορούσαν να μας πληροφορήσουν επακριβώς. Η ατυχία ήταν ότι τραυματίσθηκαν όλοι οι επιβαίνοντες Έλληνες και είναι άγνωστο αν λειτουργούσαν κινητά τηλέφωνα ή ασύρματοι .
Πάντως κάθε ελλειμματική πληροφόρηση δεν υποκρύπτει και συνωμοσίες .
Η Ελλάδα πληρώνει τις συντεχνιακές επιχειρησιακές εμμονές κάποιων (κάποιου). Έφτιαξαν μία αμφιλεγόμενη διοίκηση ειδικού πολέμου ως αντιστάθμισμα στα μπορντό μπερελί των Τούρκων. Μετά την ίδρυση υπήρξε μία εκτενής καμπάνια προβολής της νέας διοίκησης και ήθελαν να στείλουν τους στρατιωτικούς στο σαχέλ της Αφρικής, όταν έφευγαν οι Γάλλοι! Τώρα στο σαχέλ γίνεται χαμός.
Έτσι και στην Λιβύη έστειλαν κόσμο για να ικανοποιήσουν την λανθασμένη αντίληψη περί προβολής ισχύος (βοήθεια) στο εξωτερικό στα πρότυπα της Τουρκίας. Η Τουρκική κοινωνία όμως έχει αποδεχθεί τα φέρετρα ως μάρτυρες, η Ελληνική κοινωνία δεν θέλει φέρετρα.
Προφανώς η ανάλυση κινδύνου πριν τις αποστολές είναι χαμηλής ποιότητας και προσαρμοσμένη στη βούληση του σχεδιαστή. Το πρόβλημα είναι ότι ο σχεδιαστής τυγχάνει της αρεσκείας του πθ, παρακάμπτει τις πολιτικές ηγεσίες σε ΥΠΕΘΑ, ΥΠΕΞ και κάνει ότι θέλει. Πάσχοντας από το άγχος της επόμενης ημέρας προβαίνει σε συνεχή λάθη τα οποία πέρα των άλλων επιπτώσεων ξευτελίζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Η Ελλάδα μέχρι την Λιβύη είχε χάσει έναν στρατιωτικό στην Αφρική πριν 30 χρόνια. Η απώλεια τριών στρατιωτικών και δύο πολιτών προκαλεί θλίψη, συντριβή, θυμό, και απαίτηση απόδοσης ευθυνών στον σχεδιαστή.
SEVERE GREEK REALITY SYNDROME
Κατά πάσα πιθανότητα το―δίχως ωστόσο κανένα προφανές πέραν κάθε αμφιβολίας
στοιχείο―φερόμενο από την Ελληνική Κυβέρνηση ως ατύχημα, για κάποιους ήταν ευτύχημα. Δράστες του πιθανότατα η ντόπια Ισλαμική φράξια κατόπιν εντολής από κάποιους που δεν θέλουν την ελληνική παρουσία εκεί. Ίσως διότι είμαστε ανταγωνιστές τους στο επιχώριο γεωπολιτικό παιχνίδι· ίσως διότι μας θεωρούν επικινδυνότερους από τον Κυκλώνα. (Αστειεύομαι.)
Το γεγονός ότι: “Στην Λιβύη όλα τα αυτοκίνητα έχουν τουλάχιστον ένα επιπλέον δοχείο με βενζίνη”, όπως υποστήριξε ένας ορισμένος κύριος, πρώτο: δίνει την τέλεια κάλυψη για να γεμίσει κάποιος το αυτοκίνητο του με επιπλέον δοχεία βενζίνης, και δεύτερο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, από πού γνώριζε ότι υπήρχε μόνο ένα επιπλέον δοχείο βενζίνης; Οι έρευνες ούτε καν είχαν ξεκινήσει, σωστά; Και σε μια φωτιά είναι πολύ δύσκολο ν’ ανιχνεύσεις τα ευρήματα, χρειάζεται χρόνος. Το ίδιο και η Κυβέρνηση: από πού είχε τέτοια σιγουριά για τα αίτια; Πώς αποκλείεται η τρομοκρατική ενέργεια δίχως να έχουν γίνει επιτόπιες έρευνες, ανακρίσεις, κλπ. κλπ. Ο έλεγχος δεν έχει καν ξεκινήσει και τα συμπεράσματα έχουν ωστόσο ήδη εξαχθεί; Μπράβο! Χελώνες στην μέθοδο αλλά λαγοί στα συμπεράσματα.
Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να κάνει τίποτα. Δεν νοιάζεται πραγματικά για κανέναν: είτε είναι απλός πολίτης είτε των ενόπλων δυνάμεων. Είναι δειλοί και διεφθαρμένοι ως το κόκκαλο. Οι αναλύσεις κινδύνου είτε δεν γίνονται όπως πρέπει είτε γίνονται αλλά δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Η όλη επιχείρηση έγινε με τον πλέον αφελή σχεδιασμό· λες και πήγαιναν πενθήμερη με το σχολείο. Όπως περίπου γίνεται παντού. Επιμελής σχεδιασμός γίνεται μόνο όταν είναι να κόψουν συντάξεις, να επιβάλλουν τιμωρητέους φόρους κλπ. κλπ. Τους ενδιαφέρουμε μοναχά ως όντα που τους παρέχουν το αίμα για να ζούνε. Είναι παράσιτα που μας καταβροχθίζουν κι εμείς τ’ άκακα υπάκουα κατοικίδια τους. Έχουμε υποπέσει στην κατάσταση του έμβιου, του δίχως ουσιαστικά πολιτικά δικαιώματα ανδράποδου, του σκλάβου. Μας μεταχειρίζονται σα να μην έχουμε δικαίωμα βίου, μόνο γυμνή ζωή, τιποτένιες σκλήθρες στο πλάι μιας κτηνώδους διαδικασίας ηθικής απαξίωσης και θανάτου.
Σωστός έλεγχος δεν πρόκειται να γίνει. Διότι θα φανούν όλες οι αδυναμίες και οι εγκληματικά αμελείς παραβλέψεις. Θα πρέπει κάποιοι ν’ αντικρίσουν την δικαιοσύνη. Πράγμα ασύμφορο διότι αυτοί μπορεί να μιλήσουν.
Αυτό που είναι άκρως δυσοίωνο και δεν θα πρέπει να παραβλεφθεί είναι ότι σε περίπτωση ας πούμε που μια εχθρική, όπως πχ. η Τουρκία, χώρα μας επιτεθεί, ύστερα από όλα αυτά που έχουμε βιώσει, θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι κανένας αξιωματούχος των ΕΔ δεν θα πάρει πρωτοβουλία ν’ ανταποδώσει το χτύπημα προτού το Μαξίμου κάνει το Επιτελικό τηλέφωνο για “αυτοσυγκράτηση”. Πράγμα που θα καταβαραθρώσει το ηθικό όλων: οπλιτών και πολιτών τε. Να είστε σίγουροι: η μάχη θα χαθεί πριν καν αρχίσει.
Το να παίζεις ωστόσο με τις ένοπλες δυνάμεις, όπως κάνουν δεκαετίες τώρα, είναι ριψοκίνδυνο, σα να παίζεις με γεμάτο απασφαλισμένο πιστόλι, διότι στις ένοπλες δυνάμεις ανήκουν δυνητικά όλοι οι έλληνες και οι ελληνίδες που μπορούν να φέρουν όπλο, όχι μόνο ο τακτικός στρατός.
Ένα ακόμα στοιχείο το οποίο δεν πρέπει ν’ αγνοηθεί είναι το έλλειμμα εμπιστοσύνης που μπορεί να βιώνουν οι κάτοικοι περιοχών οι οποίες παραμένουν υποβαθμισμένες από την εκάστοτε Κεντρική Διακυβέρνηση, ιδιαίτερα περιοχών που συνορεύουν με κράτη μή φιλικά. Η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι ένας εξωκρατικός ή εξωγενείς παράγοντας, είτε πρόκειται για άλλο κράτος (πχ. η ΗΠΑ στο Ιράκ) είτε για κάποια ισχυρή εγκληματική οργάνωση (πχ. η Καμόρρα στην Καμπανία), ο οποίος εμπνέει εμπιστοσύνη και προστασία εν αντιθέσει με την Κυβέρνηση του οικείου κράτους των γηγενών, είναι σε θέση να ελκύσει προς το μέρος του τους δυσαρεστημένους γηγενείς. Έχει συμβεί πάμπολλες φορές, συμβαίνει, και θα συνεχίζει να συμβαίνει. Λέγεται αύρα της γοητείας του ισχυρού και του φερέγγυου. Διότι ο ισχυρός μοιάζει και πιο φερέγγυος. Σε τελική ανάλυση οι άνθρωποι θέλουν έναν Λεβιάθαν, έναν Οπλισμένο Τρίτο, που να μπορεί να τους διασφαλίσει ασφάλεια, ευημερία, και αξιοπρέπεια.
Τα όπλα τα μαζεύουμε για πλάκα και για να δίνουμε λεφτά στους Γάλλους και στους Αμερικανούς συμμάχους μας. Αφού η Ελλάδα είναι το Καλό Σκυλί όλων των συστημικών, είτε είναι η Γαλλική Κυβέρνηση, είτε η Goldman Sachs, είτε κάποιος φαρμακευτικός κολοσσός, είτε κάποιος εφοπλιστής· οι Έλληνες αποδεικνύεται ότι είναι οι πρώτοι γλείφτες, Brown Noses―λόγω ότι έχουν τις μύτες τους χωμένες διαρκώς … ξέρετε πού―, τους λένε τ’ αμερικανάκια που τα κοροϊδεύουμε.
Και δεν είναι το πρόβλημα μοναχά στο αν μας επιτεθεί μία ξένη χώρα, όπως πχ. είναι η Τουρκία. Τι γίνεται σε περίπτωση που μία εγκληματική οργάνωση όπως πχ. η Ντράγκετα ή η Καμόρρα βάλει στο στόχαστρο της την Ελλάδα; Τέτοιες οργανώσεις είναι ικανές κράτη όπως η Ελλάδα που οι κυβερνήσεις, οι κάθε λογής αξιωματούχοι και πολίτες διαφθείρονται εύκολα, να τις διοικήσουν μέσα σ’ ένα μήνα. Σ’ ένα rogue-&-failed-state, και σε μία εξόχως προβληματική και διασπασμένη από τον σολιψισμό τής ιδιοτέλειας (φιλοπλουτισμός και ευδαιμονοθηρία) κοινωνία όπως η Ελλάδα ο κίνδυνος ένα από αυτά τα συνδικάτα του οργανωμένου εγκλήματος να διεισδύσει δυναμικά σαρώνοντας ολόκληρη την κοινωνία, υπόβαθρο και εποικοδόμημα, δεν θα πρέπει να αγνοείται.
Σχετικά με τα φέρετρα: πολύ ορθή επισήμανση του Ε.Ν: οι Τούρκοι είναι μπαρουτοκαπνισμένοι, έχουν θάψει νεκρούς από πολεμική σύγκρουση, εμείς πάλι λόγω ότι είμαστε πασιφιστές θάβουμε εν καιρώ ειρήνης.
(προσθήκη: Υπάρχει ένα ιδιωματικό πρόσκομμα φαινομενολογικού τύπου, σχετίζεται δηλαδή με την φιλοσοφία του νου, στην ελληνική πραγματικότητα, το οποίο διατρέχει κάθετα όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας μ’ έναν ενδογενή σχεδόν μυστηριακό τρόπο που κάνει τα μέλη της κοινωνίας αυτής ν’ ΑΨΗΦΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΩΡΗΣΙΑΚΟ ΛΟΓΟ ως μή αληθή απ’ όπου κι αν προέρχεται αυτός: είτε από Μετεωρολόγους είτε από Στρατιωτικούς αναλυτές, αυτά που λένε δεν λαμβάνονται υπόψη, είναι μη αφομοιώσιμα από ένα μεγάλο κομμάτι, είτε πρόκειται για Κρατικούς και Δημόσιους παράγοντες που έχουν αναλάβει την διαχείριση Δήμων και Περιφερειών είτε για πολίτες που διαχειρίζονται ιδιωτικές επιχείρησης και περιουσίες, μοιάζει σα να αποφεύγουν ν’ αντικρίσουν το φλέγον ζήτημα. Αρνούνται άραγε την αρχή της πραγματικότητας; (Μήπως χρειάζεται να επέμβει ο νευροχειρούργος;) Είναι ένα ζήτημα που δηλώνει πάθηση στις λειτουργίες του νου ως αυτοσυσχετιζόμενης πραγματικότητας με την εξωτερική πραγματικότητα που αναδύεται ως αντικειμενικότητα η αλήθεια του νου. Ο νους ως εσωτερική ύπαρξη και ο κόσμος ως εξωτερική φαινομενικότητα δεν συμβαδίζουν, δεν μπορούν να συντονιστούν, διότι ο νους δεν δέχεται τις εξωτερικές συνθήκες ως ικανές να λειτουργήσουν αντικειμενικά γι’ αυτόν. Κοντολογίς, ό,τι δεν με συμφέρει το αγνοώ ως ανύπαρκτο. (Ακριβώς όπως συνέβη τόσο με τον Κρητικό που έπνιξαν και διακωμώδησαν την σωρό του όσο και με το κοριτσάκι που πέθανε από την υπερβολική πίεση που άσκησε πάνω του η βαριά μεταλλική πύλη στην είσοδο του εργοστασίου: όλοι έκαναν ότι δεν έβλεπαν πως πρόκειται για άνθρωπο, για συμβάν με άνθρωπο, αλλά η συνείδηση τους διέγραψε αυτόματα, με αρρωστημένη γρηγοράδα κάθε ηθική υποχρέωση, παρατώντας έναν άνθρωπο ν’ αργοπεθαίνει μπροστά στα μάτια τους, κι αυτοί συνέχισαν να ζουν τις τρισάθλιες ζωούλες τους―Φρίκη, φρίκη και πάλι φρίκη!) Ούτε είναι τυχαία η στάση απέναντι στο περιβάλλον: μόνο αν πρόκειται να βγει από αυτό κάτι όπως πχ. με την πράσινη ενέργεια εκδηλώνεται ενδιαφέρον. Το περιβάλλον έχει άξια αν είναι αποδοτικό. Η φύση έχει νόημα μόνο όταν βγάζουμε έσοδα από αυτή. Σε τελική ανάλυση οι συνειδησιακές λειτουργίες και το ήθος κάθε ανθρώπου είναι που κάνουν τα πράγματα να λειτουργούν σωστά ή όχι. Φοβάμαι ωστόσο ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει καμία διάθεση φιλοσοφικής και ηθικής προσέγγισης της ζωής και των πραγμάτων των σχετικών με αυτή. Και ότι έχει χάσει κάθε επαφή με αυτό που ονομάζω ηθικά συγκροτημένη κοινωνία. Σε αυτές τις περιπτώσεις η κατάρρευση ανάλογων κοινωνιών αποτελεί νομοτελειακή αυτοκάθαρση της ίδιας της ιστορίας: ο ανίσχυρος θα σβήσει, θα εξαφανιστεί, για να επιβιώσει ο ισχυρός.)
Συγγνώμη αν σας κούρασα, όχι αν σας τσίμπησα.
Φυσικά και μας κουράσατε και το κυριότερο δεν μας γράψατε την γνώμη σας για το συμβάν .Ήταν τρομοκρατική ενέργεια ή τροχαίο δυστύχημα σαν αυτά που συμβαίνουν καθημερινά σε όλο τον κόσμο και την πατρίδα μας κυρίως στην Αθήνα ,στην οποίαν κυκλοφορούν εκατοντάδες χιλιάδες οχήματα , τα οποία οδηγούν άσχετοι ,νευρικοί -μέχρι και ψυχοπαθείς- και υπό την επήρεια διαφόρων ουσιών;;;.
Κατά πάσα πιθανότητα ο υπαίτιος – νεκρός Λίβυος οδηγός- πήγε να αποφύγει την μετωπική σύγκρουσή του με το όχημα -προπομπό του Λεωφορείου – και έπεσε πλευρικά στο Λεωφορείο με συγκρουσθέντα μέρη τις αποθήκες καυσίμων τους γιαυτό και η άμεση ανάφλεξη και των δύο οχημάτων . Τέτοιες είναι οι συγκρούσεις όταν καίγονται τα συγκρουσθέντα οχήματα. ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΙΑΣ 12ΕΤΙΑΣ ΕΧΩ .
κ. Γιανναρά, εσείς;
Επιτηδευμένος λόγος και γλωσσολογική ανάλυση με επιρροές από μεταμεσονύκτιο Ζουράρι under the influence.
Ενδιαφέρον.
Τζάμπα σκοτώθηκαν…