Αριάδνη Χατζηγιώργη: ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΑΙΟΙ ΚΑΙ ΜΠΑΓΑΠΟΝΤΗΔΕΣ

της ΑΡΙΑΔΝΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΩΡΓΗ

Η υπερβολική δόση ελληνοτουρκικών του τελευταίου διαστήματος έχει το ίδιο αποτέλεσμα με κάθε υπερβολική δόση: την τελική αναισθησία. Το ίδιο κι ο ρυθμός, μονότονος, της ζητιανιάς, κι αυτός ενοχλεί τ’ αυτί και το στομάχι. Ας μας κάνουν δορυφόρο πια να τελειώνουμε. Ας πάνε μέχρι και την Πελοπόννησο. Και κει έχει τζαμιά αναστηλωμένα και αν κάνει μερικές μετάνοιες ο Δήμος Τρίπολης θα λάβει άφεση αμαρτιών για εκείνη την παλιά σφαγή με λίγες βιτσιές στα ανοιχτά χεράκια.

Θα πούμε ήμαρτον όλοι για όποια αδικία συντελέστηκε από τους μακρινούς μας προγόνους, αυτούς που επέζησαν από τις οργανωμένες σφαγές και διώξεις κι έτσι μπορεί να μην μας δείρουνε πολύ. Μπορεί και η φορολογία να είναι χαμηλότερη. Και το κόστος υγείας με το δικό τους σύστημα είναι χαμηλότερο και οι δάσκαλοι βρίσκουν δωμάτια στα κατσάβραχα σχεδόν τζάμπα. Φτηνές κάλτσες, φτηνές συσκευές, φαγητό δρόμου καλής ποιότητας, μαγειρευτό -καμία σχέση με τα ελληνικά ντελίβερι- φτηνότερα σχεδόν όλα. Τον μέσο άνθρωπο τον συμφέρει κι απορώ πώς δεν το βλέπουν. Να τελειώνει το μαρτύριο. Ας αρπάξει ό,τι θέλει, μόνο μην μας δουλεύετε αναλυτές και ιστορικοί με έδρες σε φημισμένα πανεπιστήμια, ειδικά στο να κάνουνε το άσπρο μαύρο, αφού προηγουμένως έχουνε προετοιμάσει την κοινή γνώμη με επίμονα ναι μεν αλλά.

Οι κοτζαμπάσηδές μας, που είναι μέσα σ’ όλες τις δουλειές, αυτοί και οι υπηρέτες τους, νομίζουν πώς έχουνε χρόνο να κλέβουν ακόμα. Απατώνται! Η νέα κατάσταση θα βρει καινούριους να στήσει τα δίκτυά της. Κι έπειτα δεν τους εμπιστεύεται. Αυτοί πουλάνε και τη μάνα τους, στο συνεταίρο θα κολλήσουν; Έτσι για λίγο διάστημα θα υπάρξει αέρας ανανέωσης, ο αυταρχισμός δεν θα γίνει αμέσως αισθητός, γιατί η άνοδος του βιοτικού επιπέδου που θα προέλθει από τη μείωση της κλεψιάς και τον έλεγχο σκοπιμότητας των επενδύσεων θα κάνει τα χαμηλά στρώματα να ανασάνουν.

Η παιδεία θα περιοριστεί, καθότι κύκλωσε κι αναπαράγεται πια και οι φροντιστές βγάζουν καινούριους φροντιστές που θα ποντάρουν κι εκείνοι στη στασιμότητα για να κυκλοφορεί το χρήμα κι η κάθε γενιά νομοτελειακά να βγάζει χειρότερους στούρνους από την προηγούμενη. Αυτά θα τα κόψει. Να εργαστείς κύριε! Τέρμα τα δίφραγκα!

Για την έρημη ύπαιθρο δεν θα σκάσει καθόλου. Θα τη γεμίσει. Θα στέλνει και θα στέλνει σε κάθε περιοχή σύμφωνα με τις ανάγκες της. Οι εκκλησιές θα ξαναγίνουν τζαμιά, γιατί δεν θα βρίσκεται ούτε επίτροπος, ούτε εκκλησίασμα. Θα σπέρνουν, θα κλαδεύουν, θα μαζεύουν και θα γελάνε με τους έξυπνους που άφησαν τα χωράφια χέρσα για να βολοδέρνουν στην Αθήνα. Τα εργατικά χέρια θ’ αυξηθούν και οι επιχειρήσεις θα πάψουν να ψάχνουν και να μη βρίσκουν. Το κόστος της στέγης θα πέσει γιατί και οι τουρίστες θα το σκέφτονται να πάνε σε χώρα με περίεργο καθεστώς, ίσως γιατί εσφαλμένα θα πιστεύουν ότι θα υπάρχει αντίσταση και όλο θα σκάει καμιά βόμβα. Οι συνήθεις λαϊκοί αγωνιστές θα λουφάξουν. Ειρήνη, ησυχία και ασφάλεια, όπως είπαμε. Ο συρφετός που ακολουθεί τον τουρισμό, αντίθετα, θα ενδυναμωθεί. Θα γίνει και η δική μας επισήμως χώρα παραγωγής και η μοιρασιά του υποκόσμου, που ήδη στον τομέα αυτό γίνεται προεργασία, θα ολοκληρωθεί σε νέες βάσεις.

Στα επιστημονικά τώρα, μουλιασμένοι καλά από τη χρόνια εσωτερική προπαγάνδα, θα αποδεχθούμε την αλήθεια που κρύβαμε προσεκτικά δύο αιώνες: δεν υπήρχαμε πριν. Κάποιοι λίγοι εθνικιστές με ισχυρή προσωπικότητα μας έπεισαν ότι ήμασταν έθνος πριν γίνουμε κράτος, ενώ συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ήμασταν και αγράμματοι τότε και μας κατάφεραν. Και η γλώσσα μας δεν ήταν ελληνική, ήταν ένα συνοθύλευμα με τις μισές λέξεις ξένες. Την ελληνική γραφή και ανάγνωση μας την έμαθαν και πάλι οι εθνικιστές. Αυτοί μας έβαλαν σε περιπέτειες και μας έδεσαν πίσω από το άρμα των μεγάλων δυνάμεων να υπηρετούμε τους σκοπούς τους. Δεν υπήρξαμε, δεν γράψαμε, δεν χτίσαμε. Ήμασταν κάτοικοι ενός ενδιάμεσου χώρου, ανάμεσα στην προϊστορία και την άυλη εποχή. Μήτε σπαθί, μήτε βλέμμα κοφτερό αυτογνωσίας.

Δεν θα χρειαστεί να τα υπογράψουμε όλα αυτά. Θα θεωρηθεί η ησυχία μας σιωπηρή συμφωνία. Οι κοτζαμπασαίοι, βαρείς από το γεύμα και αφελείς, κάθονται στον καφενέ για business as usual.