της ΑΡΙΑΔΝΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΩΡΓΗ
Από τα πολλά επικίνδυνα που γίνονται γνωστά τον τελευταίο χρόνο, θα ήθελα να ξεχωρίσω ένα. Δεν είναι είδηση που τη διάβασα κάπου, αλλά την έμαθα με τον παραδοσιακό τρόπο, μιλώντας. Είναι μάλλον κοινός τόπος ότι οι Έλληνες νέοι αρνούνται να δεσμευτούν και να βάλουν μπρος για οικογένεια. Ο γάμος δεν είναι της μόδας. Άλλοι κάνουνε αμάν και τι κι εκείνοι που θα ’πρεπε δεν θέλουν. Αρκούνται στην αιώνια εφηβεία και ελπίζουν για τα πρακτικά της ζωής στην καλή υγεία της μαμάς τους. Το μετά μοιάζει μακρινό.
Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες για το πού πάει το πράγμα για τους νέους αυτούς, που κι αυτοί θα γίνουν μεσήλικες, χωρίς βαθύτερους δεσμούς και χωρίς ευθύνη. Αυτό όμως που βρήκα πιο εφιαλτικό είναι η μόδα που θέλει τα κορίτσια, που κουτσά στραβά βρήκαν μια δουλειά, να τρέχουν να καταψύχουν τα ωάριά τους. Έτσι, η προπαγάνδα λέει θα ξενοιάσουν από το άγχος να βρουν σύντροφο και θα αφοσιωθούν ολοκληρωτικά στην καριέρα τους. Μη φανταστείτε καμιά καριέρα που θα σώσει τον κόσμο. Δωδεκάωρα που πληρώνονται οκτάωρα, εξαντλητικά ερευνητικά προγράμματα που κυρίως ωφελείται ο επιβλέπων, εταιρείες που πετάνε τους εργαζόμενους, μόλις αρχίσουν κι αποκτάνε δικαιώματα. Για ποιό μέλλον πάει το κορίτσι και αδικεί τον εαυτό του;
H κατάψυξη ωαρίων ξεκίνησε πριν κάποιες δεκαετίες για ειδικές κατηγορίες ασθενών, όπως οι καρκινοπαθείς που επρόκειτο να υποβληθούν σε χημειοθεραπεία. Μόδα έγινε στους κύκλους της ιδιότυπης αμερικάνικης πρωτοπορίας του θεάματος, όπου η κάθε περσόνα κάτι πρέπει να εφεύρει, έναν τρόπο ζωής άξιο να συζητιέται και να αντιγράφεται. Παιδιά αργότερα, αφού επιτευχθούν οι στόχοι. Ένα μεγάλο εγώ αποφασίζει και συνθέτει. Η αφαίρεση ωαρίων ούτε ανώδυνη είναι, ούτε ακίνδυνη. Ούτε η επέμβαση που θα ακολουθήσει μετά από κάποιες δεκαετίες έχει αυτονόητα ποσοστά επιτυχίας. Ένα μέρος των νέων γυναικών αποφασίζουν να θυσιάσουν την ικανότητα που τους δίνει η φύση να γίνουν μητέρες την ώρα που πρέπει, με την υπόσχεση να γίνουν κάποτε αργότερα μέσω ιατρικών πράξεων. Ένα ποσοστό αυτών θα αποτύχουν. Ένα άλλο ποσοστό θα γίνουν μητέρες, όταν το σώμα τους δεν θα ακολουθεί κι από το μωρό τους θα τους χωρίζει χάσμα. Δεν θα υπάρχει χρόνος πια να επενδύσεις. Η ανάγκη της συντροφικότητας έγινε δωδεκάωρα. Κι ακόμα χειρότερα, η ανάγκη για ένα στέρεο ψυχικό περιβάλλον, για οικογένεια, για λίγη ανθρωπιά βρε αδερφέ, τον καιρό που πρέπει, με τον καιρό μπροστά, συκοφαντείται και χτυπιέται. Η επίσημη σκέψη τρελλαίνεται να αναδεικνύει τις παθογένειες της ελληνικής οικογένειας, καταχαίρεται με τη βία και τη διάλυση. Είναι ένας τρόπος να φανεί πώς δεν υπολείπεται σε τίποτα, για να μην πούμε είναι μια σοβαρή εναλλακτική, το μοντέλο ζωής που η επίσημη σκέψη κανακεύει.
Μια εξήγηση είναι ότι οι υγιείς γυναίκες ηλικίας κάτω των 30 ετών είναι λάτρεις του νεανικού πανσεξουαλισμού -ιδίως κατά τας θερινάς διακοπάς – και ”ονειρεύονται γάμο -ιδίως πολιτικό και Σύμφωνο Συμβίωσης-με μεγαλύτερους σε ηλικία άνδρες όταν και αυτές κατά τα 40 τους και άνω (με αδύναμα ωάρια και σπερματοζωάρια) ” θα νοιώσουν το μητρικό φίλτρο ” και θα αισθανθούν την ανασφάλεια των γηρατειών χωρίς παιδιά.
Θα παρακαλούσα την κυρία αρθρογράφο να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με το σχόλιό μου .
Η ελλαδικόη κοινωνία κι εδικά στην πρωτεύουσα κι ευτυχώς όχι στην Κύπρο είναι άκρως εχθρική προς το να κάνει ένας νέος οικογένεια. Έχοντας γεννηθεί μεγαλώσει σπουδάσει στο κέντρο της Αθήνας κ φύγει γερμανια κι επιστρεψει για 1.5 χρόνο Ελλάδα κ ξανά φύγει για Ελβετία κι έχοντας ταξιδέψει αρκετά στον κόσμο ισχύει απόλυτα ότι όχι μόνο ριναι ντεμοντέ ή θα σεκοροιδετουν γάμος οικογένεια για τους νέους
στην Ελλάδα αλλά είναι μια εικόνα που την συναντώ μόνο στην Ελλάδα κι ειδικα Αθήνα. Πλούσιες η φτωχές χώρες, βόρεια η νότια δυτική η ανατολική Ευρώπη, Ασια πουθενά δεν υπάρχει αυτή η αντιπάθεια προς την οικογένεια. Δεν θυμάμαι πότε ήταν τελευταία φορά που είδα γυναίκα έγκυο η γυναίκα με καροτσάκι με μωρό στις κεντρικές συνοικίες στην Ελλάδα. Δεν έχει να κάνει με το έθνος φτωχεια καριερα κτλπ. Γιατί κ στην Κύπρο Έλληνες είναι ακόμη κι οι Αθηναίοι που μεταναστευουν στην δύση παντρευονται.μ και κάνουν αμέσως οικογένεια. Δεν είναι τα βοηθήματα από το κράτος , γιατί και σε πιο φτωχές χώρες από την Ελλάδα δεν υπάρχει αυτό το χαλι είναι η πεποίθησή που εκτρεφεται στην Αθήνα από όλα τα μμε για σποραδικές σχέσεις κ αντιπάθειας για να κάνεις οικογένεια. Σε όλες τις χώρες που έχω ζήσει κ έχω παει υπάρχει διαφήμιση τι καλό που είναι να κάνεις οικογένεια. Στην Αθήνα το πρότυπο ειναι τι καλό ποτ είναι να είσαι σεξυ κ να έχεις επιπόλαιες σχέσεις.