[Oπου νάναι οι παραφουσκωμένοι λογαριασμοί ρεύματος και αερίου θα ‘ρθουν στα σπίτια μας. Δεν είναι αποτέλεσμα μιας πολεμικής σύρραξης αλλά των «σοφών» αποφάσεων της ΕΕ να τιμωρήσει τον λιγνίτη και το πετρέλαιο ως μολυσματικά, να αγνοήσει το αέριο και να στηρίξει την ενεργειακή πολιτική στην πράσινη ενέργεια: αιολική και ηλιακή. Με δυο λόγια επιδοτούμε την εγκατάσταση ανεμογεννητριών – παραμορφώνοντας το περιβάλλον – και ηλιακών – αφαιρώντας γεωργική γη. Το αποτέλεσμα; Η κυβέρνηση να επιδοτεί και τους καταναλωτές! Δηλ. αδιέξοδο. Οι μπαρούφες του οικολογικού κινήματος – ότι το CΟ2 είναι μολυσματικός παράγοντας, ότι αυξάνει τη θερμοκρασία της γης, όταν μόνο το 3% (!) των εκπομπών CO2 οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα – τώρα πληρώνονται!
Δεν θα φτάναμε εν καιρώ ειρήνης να αντιμετωπίζουμε ακόμα και το ενδεχόμενο διατροφικής κρίσης αν… το Ευρωκοινοβούλιο και αυτός ο ΟΗΕ δεν παραχωρούσαν βήμα σε ένα 16χρονο κορίτσι και τα ΜΜΕ δεν συμμετείχαν ενεργά στη σχετική προπαγάνδα. Εύστοχα ο Jean–Paul Oury έδωσε τίτλο στο βιβλίο του Η Γκρέτα σκότωσε τον Αϊνστάιν…
Το κείμενο που ακολουθεί είναι αποσπάσματα από πρόσφατο βιβλίο – πρώτο σε πωλήσεις στην Αμερική – του πρώην πρωταγωνιστή του οικολογικού κινήματος στις ΗΠΑ, Μάικλ Σελενμπέργκερ με τίτλο Apocalypse never…E.Δ.Ν.]
H γαλλική έκδοση του βιβλίου του Μάικλ Σελενμπέργκερ Apocalypse Never.
…Αποφάσισα να γράψω το Apocalypse Never γιατί είχα βαρεθεί τις υπερβολές, τον φόβο και τον εξτρεμισμό που είναι οι εχθροί του θετικού, ανθρωπιστικού και ορθολογικού περιβαλλοντισμού. […]
Αυτό το βιβλίο σκοπεύει να διερευνήσει πώς και γιατί πολλοί από εμάς μπερδεύουμε σημαντικά αλλά διαχειρίσιμα περιβαλλοντικά προβλήματα με το τέλος του κόσμου και γιατί οι πιο καταστροφικοί σχολιαστές οικολογικών ζητημάτων τείνουν να αντιτίθενται στις καλύτερες και στις πιο προφανείς λύσεις για να τα λύσουμε.
Στην πορεία, θα καταλάβουμε πώς οι άνθρωποι όχι μόνο καταστρέφουν τη φύση, αλλά τη σώζουν. Μέσα από ιστορίες ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, είδη και περιβάλλοντα που έχουν σωθεί, θα δούμε πώς οι περιβαλλοντικές, ενεργειακές και οικονομικές εξελίξεις ενώνονται, στον πραγματικό κόσμο, σε μια μοναδική διαδικασία.
Δισεκατομμύρια θύματα…
Όταν ένας τυφώνας χτυπά τη Φλόριντα μπορεί να μην σκοτώσει κανέναν, αλλά όταν ο ίδιος τυφώνας χτυπήσει την Αϊτή, χιλιάδες άνθρωποι μπορούν να πεθάνουν ακαριαία πνιγόμενοι ή αργότερα από εστίες ασθενειών, όπως η χολέρα. Η διαφορά είναι ότι η Φλόριντα βρίσκεται σε μια πλούσια χώρα με αδιάβροχα κτίρια και δρόμους, ένα εξελιγμένο σύστημα πρόγνωσης καιρού και διαχείρισης έκτακτης ανάγκης. Η Αϊτή, από την άλλη πλευρά, είναι μια φτωχή χώρα που στερείται σύγχρονων υποδομών και εξοπλισμού.
«Σκεφτείτε ότι από το 1940 στις Ηνωμένες Πολιτείες, 3.322 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τους 118 τυφώνες που έφτασαν στην ξηρά», γράφει ο [Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Roger] Pielke. Όταν «ένα τσουνάμι έπληξε τη Νοτιοανατολική Ασία το 2004, περισσότεροι από 225.000 άνθρωποι πέθαναν».
Όποιος πιστεύει ότι η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να σκοτώσει δισεκατομμύρια ανθρώπους και να προκαλέσει την κατάρρευση πολιτισμών μπορεί να εκπλαγεί όταν ανακαλύψει ότι καμία από τις εκθέσεις της IPCC δεν περιέχει κανένα σενάριο καταστροφής. Καμία έκθεση της IPCC δεν αναφέρει ότι ανεπτυγμένες χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες θα γίνουν μια «κλιματική κόλαση» σαν το Κονγκό. Τα συστήματα αντιπλημμυρικής προστασίας, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και οι οδικές υποδομές μας θα συνεχίσουν να λειτουργούν ακόμη και σε δυνητικά ακραία επίπεδα θέρμανσης.
Το λόμπι της πράσινης ενέργειας επέλεξε ως «πρωθιέρεια» του οικολογικού κινήματος την νεαρή Γκρέτα Θούμπεργκ και είχε τη δύναμη να έχει άνετη πρόσβαση στα κέντρα απόφασης και επηρεασμού της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Tα δάση καίγονται…
Το τοπίο που θεωρούμε σήμερα ως ένα ευχάριστο φυσικό σκηνικό, ένα χορταριασμένο λιβάδι που περιβάλλεται από ένα δάσος και το διασχίζει ένα ποτάμι, είναι συχνά ένα τοπίο που διαμορφώνεται από άνδρες για να κυνηγήσουν θηράματα κατά μήκος του πόσιμου νερού. Μια από τις πιο κοινές χρήσεις της φωτιάς από κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες σε όλο τον κόσμο είναι ο καθαρισμός ενός καμένου άλσους για τη δημιουργία ενός λιβαδιού στο οποίο μπορούν εύκολα να σκοτώνονται ζώα. Τα λιβάδια των δασών της ανατολικής Βόρειας Αμερικής θα είχαν εξαφανιστεί αν δεν καίγονταν ετησίως από Ινδούς για πέντε χιλιετίες. […]
Σε όλο τον πλανήτη, η αποψίλωση των δασών από τη φωτιά γέννησε τη γεωργία με λίπανση των εδαφών, προωθώντας τον πολλαπλασιασμό των μούρων, των φουντουκιών, των δημητριακών και άλλων χρήσιμων καλλιεργειών. Σήμερα, πολλά είδη δέντρων χρειάζονται φωτιά για να μετατρέψουν τους σπόρους τους σε δέντρα. Η φωτιά είναι επίσης απαραίτητη, όπως φαίνεται στην Καλιφόρνια ή την Αυστραλία, για την αφαίρεση της ξυλώδους βιομάζας από το δασικό έδαφος.
Εν ολίγοις, η φωτιά και η αποψίλωση των δασών για την παραγωγή κρέατος είναι ουσιαστικοί παράγοντες για το τι μας έκανε ανθρώπους. Ο μόνος εύλογος λόγος για τον οποίο ο [Paulo] Adario [ο επικεφαλής της Greenpeace Βραζιλίας], η [Βραζιλιάνα σούπερ μοντέλο Gisele] Bündchen και άλλοι οικολόγοι βρίσκουν την παραγωγή κρέατος στον Αμαζόνιο τόσο συγκλονιστική είναι ότι δεν γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτήν. “
Πλαστικό στη θάλασσα
Η συντριπτική πλειονότητα των πλαστικών απορριμμάτων στο θαλάσσιο περιβάλλον προέρχεται από χερσαίες πηγές, εγκαταλελειμμένα απόβλητα, υλικά κατασκευής ή απόβλητα που σχετίζονται με παράκτιες ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Τα υπόλοιπα αποτελούνται από ενδοωκεάνια συντρίμμια, όπως δίχτυα και πετονιές. Τα δίχτυα και οι πετονιές αποτελούν το ήμισυ όλων των απορριμμάτων στη διαβόητη δίνη απορριμμάτων του Βόρειου Ειρηνικού. […]
Μεταξύ 2007 και 2013, μια ομάδα εννέα επιστημόνων ξεκίνησε είκοσι τέσσερις αποστολές σε όλο τον κόσμο για να προσπαθήσουν να εκτιμήσουν τη συνολική ποσότητα πλαστικών στη θάλασσα. Επισκέφτηκαν και τα πέντε υποτροπικά «αλώνια», αυτά τα ωκεάνια κυκλικά ρεύματα που παγιδεύουν πλαστικά απόβλητα. […]
Οι επιστήμονες έδειξαν έκπληκτοι από αυτό που βρήκαν: «Το παγκόσμιο βάρος της πλαστικής ρύπανσης στην επιφάνεια της θάλασσας, όλων των κατηγοριών μεγέθους μαζί, αντιπροσωπεύει μόνο το 0,1% της ετήσιας παγκόσμιας παραγωγής. Ακόμη πιο εκπληκτικό, βρήκαν εκατό φορές λιγότερα μικροπλαστικά από όσα περίμεναν να βρουν. […]
Στην Καλιφόρνια, η απαγόρευση των πλαστικών σάκων είχε ως αποτέλεσμα να αντικατασταθούν από χάρτινες σακούλες και άλλες παχύτερες σακούλες, επιδεινώνοντας τις εκπομπές άνθρακα λόγω της απαιτούμενης υψηλότερης ενέργειας. Οι χάρτινες σακούλες θα πρέπει να επαναχρησιμοποιούνται σαράντα τρεις φορές για να έχουν λιγότερες επιπτώσεις στο περιβάλλον. Επιπλέον, οι πλαστικές σακούλες αποτελούν μόνο το 0,8% των πλαστικών απορριμμάτων στους ωκεανούς. Τα γυάλινα μπουκάλια μπορεί να είναι πιο ευχάριστα στην κατανάλωση, αλλά απαιτούν επίσης περισσότερη ενέργεια για την κατασκευή και την ανακύκλωση. […]
Και επειδή τα βιοπλαστικά προέρχονται από καλλιέργειες και όχι από υποπροϊόντα (ρητίνες) της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου, έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στη χρήση της γης, ακριβώς όπως τα βιοκαύσιμα – από την αιθανόλη αραβοσίτου στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το φοινικέλαιο στην Ινδονησία και τη Μαλαισία […] .
Για τις φτωχές χώρες, η δημιουργία σύγχρονων υποδομών για τη διανομή ενέργειας, την επεξεργασία λυμάτων και όμβριων υδάτων θα είναι πιο επείγουσα προτεραιότητα από τα πλαστικά απόβλητα, όπως ήταν για τις ΗΠΑ και την Κίνα πριν από αυτές. Η έλλειψη συστήματος συλλογής και διαχείρισης ανθρώπινων αποβλήτων μέσω αγωγών, υπονόμων και συστημάτων αποχέτευσης αποτελεί πολύ σοβαρότερη απειλή για την ανθρώπινη υγεία.
Moνόδρομος η εκβιομηχάνιση
Στην Ουγκάντα, είχα μια συνομιλία με μια μεσήλικη γυναίκα που εργαζόταν στο οικολογικό μας κατάλυμα, όπου πήγαμε να παρατηρήσουμε γορίλες για δεύτερη φορά. Της είπα ότι μόνο δύο στους εκατό Αμερικανούς εργάζονται στη γεωργία – ενώ δύο στους τρεις Ουγκαντέζους είναι αγρότες.
«Πώς μπορείτε να εξασφαλίζετε αρκετή τροφή; με ρώτησε.
«Με πολύ μεγάλα μηχανήματα», απάντησα. […]
Ενώ είναι αλήθεια ότι μερικές πλούσιες σε πετρέλαιο χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, έχουν επιτύχει ένα πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο χωρίς ποτέ να έχουν βιομηχανοποιηθεί, σχεδόν κάθε άλλη ανεπτυγμένη χώρα στον κόσμο, η Μ. Βρετανία, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Κίνα, έχουν μεταμορφώσει τις οικονομίες τους εστιάζοντας στη βιομηχανία. […]
Σήμερα, οι οικονομολόγοι επισημαίνουν τρεις λόγους για τους οποίους το μεταποιητικό σύστημα, σε αντίθεση με άλλους τομείς της οικονομίας, επέτρεψε στις φτωχές χώρες να πλουτίσουν.
Πρώτον, οι φτωχές χώρες μπορούν να γίνουν εξίσου αποτελεσματικές με τις πλούσιες χώρες στην παραγωγή ορισμένων προϊόντων, ακόμη και να τις ξεπεράσουν. […] Δεύτερον, τα προϊόντα που παράγονται στο εργοστάσιο είναι εύκολο να εξαχθούν. Αυτό επιτρέπει στις αναπτυσσόμενες χώρες να παράγουν προϊόντα που δεν μπορούν ακόμη να αγοράσουν, και να αγοράσουν αντικείμενα που δεν μπορούν ακόμη να φτιάξουν μόνες τους. Ακόμη και όταν άλλοι οικονομικοί τομείς είναι δυσλειτουργικοί λόγω υψηλών επιπέδων διαφθοράς στη διοίκηση ή για άλλους λόγους, η ιστορία δείχνει ότι τα εργοστάσια μπορούν να συνεχίσουν να είναι παραγωγικά και, πράγματι, να τονώσουν την οικονομική ανάπτυξη.
Τέλος, τα εργοστάσια απαιτούν άφθονο εργατικό δυναμικό, το οποίο τους επιτρέπει να απορροφούν μεγάλο αριθμό μικρών, ανειδίκευτων αγροτών. […] Σε αντίθεση με ό,τι πίστευα εδώ και καιρό με άλλους, τα θετικά αποτελέσματα της κλωστοϋφαντουργίας υπερτερούν των αρνητικών επιπτώσεων. Πρέπει λοιπόν να νιώθουμε περηφάνια, όχι ενοχές, όταν αγοράζουμε προϊόντα που φτιάχνουν άνθρωποι όπως η Suparti [μια Ινδονήσια εργάτρια που γνώρισε ο συγγραφέας].
Κοτόπουλα αντί μοσχάρια
Η συνολική έκταση γης που αφιερώθηκε από την ανθρωπότητα στην παραγωγή κρέατος κορυφώθηκε το 2000. Από τότε, σύμφωνα με τον FAO, η γη που αφιερώθηκε στην κτηνοτροφία σε όλο τον κόσμο έχει συρρικνωθεί κατά περίπου 1.400.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μια περιοχή που αντιπροσωπεύει το 80% της Αλάσκας. Όλα αυτά συνέβησαν χωρίς μια χορτοφαγική επανάσταση. Σήμερα, μόνο το 2-4% των Αμερικανών είναι χορτοφάγοι ή βίγκαν. […]
Αυτό οφείλεται εν μέρει στην αντικατάσταση του βοείου κρέατος από το κοτόπουλο. Ένα γραμμάριο πρωτεΐνης βοείου κρέατος απαιτεί διπλάσια ενέργεια σε μορφή τροφής από ένα γραμμάριο χοιρινού κρέατος και οκτώ φορές περισσότερο από ένα γραμμάριο κοτόπουλου. Αυτό όμως οφείλεται κυρίως στην αποτελεσματικότητα. Από το 1925, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να παράγουν κοτόπουλα εσωτερικού χώρου, και το 2017, οι κτηνοτρόφοι μείωσαν τον χρόνο σίτισης κατά περισσότερο από το μισό, ενώ υπερδιπλασίασαν το βάρος των κοτόπουλων.
Η παραγωγή κρέατος έχει πρακτικά διπλασιαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ωστόσο οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από τα ζώα έχουν μειωθεί κατά 11% κατά την ίδια περίοδο. […]
Michael Shellenberger. Νεαρός εργάστηκε δίπλα σε φτωχούς αγρότες στη Νότια Αμερική, το 2008 ονομάστηκε «περιβαλλοντικός ήρωας» από το περιοδικό Time και σήμερα προωθεί ανοιχτά την πυρηνική ενέργεια.
Φτωχές χώρες όπως το Κονγκό χρειάζεται οπωσδήποτε να παρέχουν περισσότερη πρωτεΐνη στους κατοίκους τους και να αυξήσουν την παραγωγικότητα των ζώων τους προκειμένου να μετριάσουν την πίεση στα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση. […] Η παραγωγή κρέατος με τις καλύτερες επιδόσεις στη Βόρεια Αμερική απαιτεί είκοσι φορές λιγότερη γη από την παραγωγή κρέατος με τις καλύτερες επιδόσεις στην Αφρική. Η αντικατάσταση του κυνηγιού με σύγχρονα κρέατα όπως το κοτόπουλο, το χοιρινό και το βοδινό κρέας θα απαιτούσε λιγότερο από το 1% της συνολικής γεωργικής γης του πλανήτη.
Αληθινό και ψεύτικο φως
Στην Ουγκάντα, η Έλεν και εγώ μείναμε σε ένα οικολογικό κατάλυμα εξοπλισμένο με ηλιακούς συλλέκτες και μπαταρίες. Αλλά μετά από μόλις μια μέρα συννεφιασμένου καιρού, είχαμε εξαντλήσει τις μπαταρίες του καταφυγίου φορτίζοντας τους φορητούς υπολογιστές, τις κάμερες, τα κινητά τηλέφωνα και άλλες συσκευές μας. Όταν είπαμε στον διευθυντή του καταλύματος ότι χρειαζόμασταν περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια, έκανε ό,τι κάνουν οι μικρές επιχειρήσεις στην υποσαχάρια Αφρική, έβαλε μπρος μια γεννήτρια πετρελαίου. […]
Εξετάστε το πιο διάσημο έργο αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας της Tesla, ένα κέντρο μπαταριών λιθίου στην Αυστραλία, ικανό να αποδίδει 129 μεγαβατώρες. Παρέχει αρκετή εφεδρική ενέργεια για να τροφοδοτήσει 7.500 σπίτια για τέσσερις ώρες. Αλλά υπάρχουν εννέα εκατομμύρια σπίτια στην Αυστραλία και 8.760 ώρες το χρόνο. Ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα αποθήκευσης μπαταριών λιθίου στον κόσμο βρίσκεται στο Escondido της Καλιφόρνια.
Αλλά μπορεί να αποθηκεύσει αρκετή ενέργεια μόνο για περίπου 24.000 αμερικανικά σπίτια για τέσσερις ώρες. Υπάρχουν περίπου 134 εκ. σπίτια στις ΗΠΑ. Να τροφοδοτήσουν όλα τα αμερικανικά σπίτια, επιχειρήσεις και εργοστάσια με ρεύμα για τέσσερις ώρες, θα χρειαζόμασταν 15.900 κέντρα αποθήκευσης συγκρίσιμων σε μέγεθος με το Escondido με κόστος 894 δις δολάρια. […]
Ένα ινδικό χωριό έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο μετά την εξέγερσή του κατά των ηλιακών συλλεκτών και της μπαταρίας «μικροδικτύου» που είχε δημιουργήσει η Greenpeace ως υποτιθέμενο μοντέλο τεχνολογικού άλματος για τους φτωχότερους πληθυσμούς του κόσμου. Η ηλεκτροδότηση, αναξιόπιστη, ήταν ακριβή. «Θέλουμε αληθινό ρεύμα», φώναξαν οι χωρικοί σε έναν κρατικό πολιτικό, «όχι ψεύτικο! “
Η γοητεία της πλουτοκρατίας
Στα τέλη Ιουλίου [2019], η Google συγκέντρωσε διασημότητες και ακτιβιστές για το κλίμα στη Σικελία για να συζητήσουν συγκεκριμένους τρόπους υποστήριξης της υπόθεσής τους. […] Αυτή η συνάντηση της Σικελίας πραγματοποιήθηκε στο Verdura, ένα θέρετρο πέντε αστέρων μεγαλύτερο από το Πριγκιπάτο του Μονακό, με έξι γήπεδα τένις, τρία γήπεδα γκολφ, τέσσερις πισίνες και ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Παρά τη διαμονή αυτή σε ένα άκρως πολυτελές κτήμα, πολλοί συμμετέχοντες προτίμησαν να μείνουν σε σουπεργιότ αγκυροβολημένα στην ανοικτή θάλασσα, από όπου μεταφέρθηκαν με τις Maserati στον χώρο της εκδήλωσης. Το πρώτο βράδυ, σαράντα ιδιωτικά ζετ προσγειώθηκαν στο κτήμα […].
[Όπως έγραψε] κάποιος στη The Sun, μια ταμπλόιντ του Ηνωμένου Βασιλείου, «απλώς δεν φαίνεται να γνωρίζουν τις τεράστιες ποσότητες ορυκτών καυσίμων που καίνε. Αποβιβάζονται με περιττές συνοδούς από ελικόπτερα ή γρήγορα αυτοκίνητα και μετά κάνουν κήρυγμα για να σώσουν τον κόσμο». […] Το πρόβλημα δεν ήταν ότι οι διασημότητες επιδείκνυαν τον πολύ ενεργοβόρο τρόπο ζωής τους. Το πρόβλημα ήταν ότι έκαναν μάθημα σε ανθρώπους που ήταν πολύ λίγοι.
ΜΜΕ:Η καταστροφή έρχεται!!!
Τα μέσα ενημέρωσης αξίζουν επίσης να κατηγορηθούν ότι παρουσιάζουν την κλιματική αλλαγή και άλλα περιβαλλοντικά ζητήματα ως αποκαλυπτικά και ότι δεν τα τοποθετούν στο παγκόσμιο, ιστορικό και οικονομικό τους πλαίσιο. Οι κορυφαίες εταιρείες ΜΜΕ υπερβάλλουν για την αλλαγή του κλίματος, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1980. Και […] δημοσιεύματα υψηλού προφίλ, όπως οι New York Times και το The New Yorker, αναμασούν ωμά χωρίς μια κριτική απόσταση ένα μαλθουσιανό δόγμα που διαψεύδεται για περισσότερο από μισό αιώνα.
Αλλά αυτό που οι περιλήψεις και τα δελτία τύπου τους δεν λένε, ή τουλάχιστον όχι ξεκάθαρα, είναι ότι η IPCC και άλλοι επιστημονικοί φορείς είναι πιο παραπλανητικοί. Δεν ξεκαθαρίζουν ότι ο αριθμός των νεκρών από φυσικές καταστροφές έχει μειωθεί σημαντικά και αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω με τη συνέχιση της προσαρμογής. Δεν διευκρινίζουν ότι η συσσώρευση καυσόξυλων και η κατασκευή κατοικιών κοντά σε δασώδεις περιοχές έχουν μεγαλύτερη σημασία από την κλιματική αλλαγή στον προσδιορισμό της σοβαρότητας και των επιπτώσεων των πυρκαγιών σε πολλά μέρη του κόσμου. Και δεν ξεκαθαρίζουν ότι τα λιπάσματα, τα τρακτέρ και η άρδευση έχουν μεγαλύτερη σημασία από την κλιματική αλλαγή για τον καθορισμό των αποδόσεων των καλλιεργειών. […]
Ενώ μπορώ να μοιραστώ τη θλίψη και τη μοναξιά που κρύβεται πίσω από τον θυμό και τον φόβο της κλιματικής αλλαγής, της αποψίλωσης των δασών και της εξαφάνισης των ειδών, θεωρώ ότι αυτή η άποψη είναι λανθασμένη, σε αστήρικτες ανησυχίες, ανεύθυνες ιδεολογίες και στρεβλώσεις της πραγματικότητας. […] Η εικόνα που προωθείται από αποκαλυπτικούς περιβαλλοντολόγους είναι ανακριβής και απανθρωπιστική: οι άνθρωποι δεν απεργάζονται ασυλλόγιστα την καταστροφή της φύσης. […]
Τα μέσα ενημέρωσης, οι αρχισυντάκτες και οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να προβληματίζονται εάν η σταθερά συναισθηματική παρουσίαση περιβαλλοντικών θεμάτων συνάδει με την επαγγελματική τους δέσμευση για ίσες αποστάσεις και ακρίβεια, καθώς και με την προσωπική τους δέσμευση να ασκούν θετική επιρροή στον κόσμο. Αν και είμαι δύσπιστος ότι οι περιβαλλοντολόγοι μεταμφιεσμένοι σε δημοσιογράφους είναι πιθανό να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο κάνουν τη δουλειά τους, είμαι αισιόδοξος ότι ο ανταγωνισμός έξω από τα παραδοσιακά μέσα, που έγινε δυνατός από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα δημιουργήσει μια νέα ανταγωνιστικότητα στην περιβαλλοντική δημοσιογραφία και θα ανεβάσει την ποιότητά της.
Συμπέρασμα…
Πιστεύω ότι εάν οι περιβαλλοντολόγοι, οι δημοσιογράφοι και οι ακτιβιστές αφιέρωναν περισσότερο χρόνο συζητώντας με ανθρώπους που ζουν στην Ινδονησία ή το Κονγκό, τους καθημερινούς τους αγώνες θα ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν εμμονή με το τέλος του κόσμου και λιγότερο διατεθειμένοι να πανικοβάλουν σε κάθε νέο περιβαλλοντικό πρόβλημα .
Mετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Πηγή: https://lesobservateurs.ch/2021/10/30/climat-pourquoi-lapocalypse-naura-pas-lieu/
