Αν περιορίσει κανείς την ενημέρωσή του στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης θα αφομοιώνει καθημερινά πόσο ευτυχής πρέπει να αισθάνεται, καθώς η κυβέρνησή του κάθε χρόνο, αφού καταστραφούν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα, γίνεται ολοένα και καλύτερη καθώς βελτιώνεται και μαθαίνει (λες και η άσκηση κυβερνητικής εξουσίας εντάσσεται στην εκπαιδευτική διαδικασία).

Ακόμη και στην ημιδικτατορική Τουρκία, η οποία έχει ξεπεράσει την Ελλάδα σε όλα, υπάρχουν μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι, έστω στο εξωτερικό, που αποκαλύπτουν επικίνδυνες διαστάσεις της πολιτικής Ερντογάν. Επικίνδυνες για όλους.

Για να αντιληφθείτε την παρακμή της χώρας στην ενημέρωση, θα επισημάνω πως ακόμη και στο Ισραήλ, το οποίο βρίσκεται σε πόλεμο, υπάρχουν ΜΜΕ που αποκαλύπτουν την απάνθρωπη και καταδικαστέα από πλευράς Διεθνούς Δικαίου πρακτική της ισραηλινής κυβέρνησης και του ισραηλινού στρατού να χρησιμοποιούν Παλαιστίνιους ως ασπίδες στις επιχειρήσεις τους στα τούνελ, ή σε περιοχές που υποψιάζονται ότι υπάρχει ναρκοπέδιο.

Υπάρχουν, ευτυχώς, Εβραίοι που σώζουν την τιμή του λαού τους. Ένας από αυτούς είναι ο Omer Bartov, πρώην στρατιώτης του IDF και ιστορικός της Γενοκτονίας, που σε ένα συγκλονιστικό άρθρο του στον The Guardian περιγράφει τις τραγικές εμπειρίες που είχε από το Ισραήλ καθώς πριν από μερικές εβδομάδες προσκλήθηκε στο πανεπιστήμιο Ben-Gurion του Negev να μιλήσει και να συζητήσει για τις κινητοποιήσεις φοιτητών στα ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια κατά της πολιτικής της ισραηλινής κυβέρνησης.

Για την ιστορία, ο Omer Bartov είναι Ισραηλινός. Γεννήθηκε, μεγάλωσε, σπούδασε και δίδαξε στο Ισραήλ. Τώρα διδάσκει Ιστορία στις ΗΠΑ. Είναι ειδικός στην Ιστορία της Γενοκτονίας.

Υπηρέτησε στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) για τέσσερα χρόνια, μια θητεία που περιλάμβανε τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973 και αποσπάσεις στη Δυτική Όχθη, το βόρειο Σινά και τη Γάζα, τερματίζοντας τη θητεία του ως διοικητής λόχου πεζικού. Όταν –μετά την ολοκλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων– κλήθηκε το 1976 για εκπαίδευση, τραυματίστηκε βαριά.

Δεν είναι από τους αμερικανοεβραίους που έχουν, απλώς, συναισθηματική σχέση με το Ισραήλ. Όλη του η οικογένεια ζει στο Ισραήλ.

Σε αντίθεση με τα δύο παραδείγματα που αναφέρθηκαν, στην Ελλάδα το σύνολο, σχεδόν, των καθεστωτικών ΜΜΕ, αναλώνεται, μετά από μια νέα τραγωδία, στο πώς θα εξιλεώσει μια κυβέρνηση που με ό,τι έχει ασχοληθεί έχει επιδείξει παροιμιώδη αδυναμία να το διαχειριστεί.

Γι’ αυτό και προκαλεί ανησυχία η δήλωση του Τούρκου υπουργού Άμυνας ότι Ερντογάν και Μητσοτάκης έχουν κάνει μια πολύ καλή συμφωνία για να ζήσουμε στην περιοχή καλύτερα.

Το ερώτημα είναι αν κάποιος –πέραν του κ. Μητσοτάκη– θεσμικός παράγων γνωρίζει κάτι από το περιεχόμενο της συμφωνίας αυτής, έστω και η ανύπαρκτη αντιπολίτευση. Διότι τον ελληνικό λαό η κυβέρνηση όχι μόνο δεν τον σέβεται για να τον ενημερώσει, αλλά τον περιφρονεί, αφού ό,τι και να του κάνει δεν αντιδρά καθώς βρίσκεται σε μακροχρόνια χειμερία νάρκη.

Αιχμαλωτίζοντας τις αντιδράσεις της Αθήνας με τη Διακήρυξη Φιλίας, η οποία προβλέπει ότι κάθε πλευρά διατηρεί τις θέσεις της, ο κ. Μητσοτάκης δεν έδωσε, απλώς, συγχωροχάρτι στην Τουρκία για να την διευκολύνει στο αμερικανικό κογκρέσο. Της έδωσε τα χρονικά περιθώρια να την περικυκλώσει και να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις να διεκδικεί ό,τι υπάρχει έξω από τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας. Η τελευταία κρίση στην Κάσο αυτό ανέδειξε.

Στη γεωπολιτική τα δικαιώματα τα έχει όποιος μπορεί να τα υποστηρίξει. Η Άγκυρα υποστηρίζει με προκλήσεις στο πεδίο τα δικά της. Η Αθήνα δεν μπορεί και το ρίχνει στη φιλοσοφία περί Δικαίου. Τι σημασία έχει που υπεγράφη η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία στην πράξη, αφού δεν μπορεί να παράσχει δικαιώματα παρά μόνο σε αίθουσες διδασκαλίας;

Το μήνυμα της Τουρκίας είναι πως για ό,τι γίνεται έξω από τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας, θα ερωτάται. Και το αθηναϊκό σύστημα έχει αποδυθεί στην προσπάθεια να αποδείξει ότι κέρδισε.

Τα πράγματα εξελίσσονται ακόμη χειρότερα σύμφωνα με το εξαιρετικά αποκαλυπτικό ιστολόγιο Nordic Monitor, το οποίο διαχειρίζονται Τούρκοι φυγάδες στη Σουηδία.

Σε πρόσφατο κείμενό του με τίτλο «Ο νέος διοικητής της τουρκικής Στρατιάς του Αιγαίου σηματοδοτεί πιθανά προβλήματα με την Ελλάδα, σύμμαχο στο ΝΑΤΟ» ο συντάκτης του Abdullah Bozkurt καταλήγει στο συμπέρασμα: «Υπάρχουν σημαντικοί λόγοι ανησυχίας σχετικά με το διορισμό του Özsert ως επικεφαλής της Στρατιάς Αιγαίου και τι μπορεί να σχεδιάζει με αυτή την κίνηση ο πρόεδρος Ερντογάν, γνωστός για την προτίμησή του σε μυστικές επιχειρήσεις για την ενίσχυση της διακυβέρνησής του. Κατά συνέπεια, είναι ζωτικής σημασίας να εξεταστούν προσεκτικά οι δραστηριότητες του Özsert και να παρακολουθούνται οι κινήσεις και οι κινητοποιήσεις εντός των μονάδων του Στρατιάς του Αιγαίου για σταθερότητα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο».

Γνωρίζει κάτι από όλα αυτά και ενδιαφέρεται για τις εξελίξεις η Αθήνα;

Η Τουρκία έχει περικυκλώσει την Ελλάδα, και με τη Στρατιά του Αιγαίου, η οποία βρίσκεται εκτός ΝΑΤΟϊκών δομών, την απειλεί. Απειλεί, κυρίως, τα νησιά τα οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη απογύμνωσε στρατιωτικά. Το δημοσίευμα δίνει και μια εικόνα τού ποιος είναι ο νέος διοικητής, για να επισημάνει ότι δεν τοποθετήθηκε τυχαία στη Στρατιά του Αιγαίου.

Γράφει το Nordic Monitor: «Στο παρελθόν, αυτός ο συγκρατημένος και ντροπαλός στρατηγός είχε επιφορτιστεί με την εκτέλεση μυστικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένης της Λιβύης και του Αζερμπαϊτζάν. Συντόνισε επιχειρήσεις μυστικής επιτήρησης εναντίον στρατευμάτων του ΝΑΤΟ που σταθμεύουν στην Τουρκία, παρακολουθούσε Αμερικανούς αξιωματικούς που είχαν τοποθετηθεί στην Τουρκία, και έπαιξε βασικό ρόλο στην εκκαθάριση δεκάδων χιλιάδων αξιωματικών τοποθετημένων υπέρ του ΝΑΤΟ από το στρατό. Διεξήγε επιχειρήσεις πληροφοριών χρησιμοποιώντας στρατιωτικά μέσα για να υποστηρίξει την κυβέρνηση του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν.

»Ο νέος ρόλος του Özsert είναι αναμφίβολα καθοριστικός, λαμβάνοντας υπόψη την παραδοσιακή δομή της Στρατιάς του Αιγαίου και τη σχετική ανεξαρτησία της από την ευρύτερη τουρκική στρατιωτική διοίκηση.

»Σε σενάρια πολέμου στο δυτικό μέτωπο της Τουρκίας, ιδιαίτερα όσον αφορά την Ελλάδα, η Στρατιά του Αιγαίου έχει ιστορικά οριστεί ως κύρια στρατιωτική δύναμη με την εξουσία να αναλαμβάνει τη διοίκηση άλλων στρατιωτικών μονάδων και άλλων στοιχείων.

»Ένα από τα μυστικά πολεμικά σχέδια της Τουρκίας κατά της Ελλάδας, με την κωδική ονομασία “Μπαρμπαρός” –από τον Οθωμανό ναύαρχο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα–, οραματίζεται έναν κεντρικό ρόλο για την Στρατιά του Αιγαίου.

»Αυτό το σχέδιο περιγράφει τη διοίκηση και τον έλεγχο της Στρατιάς επί των ειδικών δυνάμεων και των αεροπορικών και ναυτικών μέσων για να εξαπολύσουν επιθέσεις σε ελληνικά νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος και στην ηπειρωτική ελληνική επικράτεια.

»Ο διορισμός του στη Στρατιά του Αιγαίου φέτος υποδηλώνει ότι η κυβέρνηση Ερντογάν μπορεί να σχεδιάζει μια νέα στρατηγική για τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας. Είναι πιθανό ότι αυτό περιλαμβάνει μυστικές επιχειρήσεις, με δυνητικό στόχο την Ελλάδα, με κλιμάκωση των εντάσεων και την εδραίωση της εσωτερικής υποστήριξης προς την κυβέρνηση Ερντογάν».

Την Τουρκία όχι μόνο δεν την ενοχλεί κανείς στην καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και της μιλούν απολογητικά όταν θέτει ζητήματα που την απασχολούν, όπως οι δηλώσεις Ερντογάν για την αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα και την απολογία του Αμερικανού πρέσβη ότι στοχεύει στη Ρωσία και όχι την Τουρκία.

Η ενίσχυση της Στρατιάς του Αιγαίου είναι πάρα πολύ επικίνδυνη εξέλιξη, και πρέπει να προσεχθεί από την Αθήνα.

Υπάρχει το σενάριο συγκρότησης μιας κουρδικής κρατικής υπόστασης. Η Άγκυρα θα αντιδράσει στα πιθανά τετελεσμένα. Και θα αντιδράσει προς την κατεύθυνση που νομίζει ότι θα πετύχει.