ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΝΟΓΛΟΥ VERSUS ΚΟΤΖΙΑΣ

ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΣΠΑΣ

Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου

Διεθνολόγος, τ. Μόνιμος Λέκτωρ Νομικής Σχολής ΑΠΘ,

 Πρόεδρος Περιφερειακού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας

Λαμβάνω αφορμή για το σημερινό σημείωμά μου, από το εξαιρετικό και σφαιρικό αφιέρωμα της Μακεδονίας, της Κυριακής της 27^ης Ιουνίου, για τα τρία χρόνια από τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Τρία χρόνια, λοιπόν, μετά την «επαίσχυντη» Συμφωνία της Πρέσπας (17/6/2018), ο «αρχιτέκτονάς» της κ. Ν. Κοτζιάς δείχνει να μην έχει πάρει «μυρωδιά» από την αληθινή διάσταση και ποιότητα του «κατορθώματός» του! Για το οποίο, βεβαίως, ισότιμη ευθύνη φέρει και ο τέως Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (παρά τη συμβολική αποχώρηση του κ. Καμμένου, όταν αντελήφθη, αργά, βέβαια, το τι διέπραξε) και βέβαια οι 153 Βουλευτές που υπερψήφισαν την κύρωση της κάκιστης Συμφωνίας στις 25 Ιανουαρίου 2019! Κάποιος απ’ αυτούς τιμήθηκε και με κυβερνητικά καθήκοντα από τον σημερινό Πρωθυπουργό!

Οι δυσμενείς συνέπειες της Συμφωνίας δεν ξεδιπλώθηκαν ακόμη! Η αμφίβολη ενταξιακή πορεία των Σκοπίων προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το δυνητικό veto της Ελλάδας (μάλλον θεωρητικό επί του παρόντος!), αλλά κυρίως το ήδη ενεργοποιηθέν ως απειλή, veto της Βουλγαρίας, έχει συγκρατήσει προσωρινά την εκδήλωση του πλήρους «Μακεδονισμού» από τη γειτονική χώρα! Παρά ταύτα, οι αληθινές προθέσεις της, που σήμερα μόνον ως «ατυχήματα» εμφανίζονται, είναι αναμφίβολο ότι θα ανατρέχουν στην καθημερινή πρακτική, τόσο στην κοινωνία των πολιτών όσο, στη συνέχεια, μοιραία και στον δημόσιο χώρο, παρά τα ελάχιστα και ασθενικά ερείσματα, τα οποία παρέσχε ο Έλληνας διανοητής της Πρέσπας στην Πατρίδα του. Έτσι, μόνον στο επίσημο κρατικό και διπλωματικό διεθνές επίπεδο θα παραμείνει σε χρήση (ίσως μεσοπρόθεσμα) το κρατικό όνομα «Βόρεια Μακεδονία»! Όταν το μοναδικό κράτος παγκοσμίως, υποκείμενο της διεθνούς κοινότητας, με τον όρο Μακεδονία στον τίτλο του, είναι πλέον η «Βόρεια Μακεδονία».

Ποιοι θα ονομάζονται συλλήβδην «Μακεδόνες» και συντετμημένα και απλουστευμένα η χώρα τους «Μακεδονία»; Οι Σκοπιανοί ή οι Μακεδόνες Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα (παντού στη χώρα και κυρίως στις τρείς Περιφέρειες της ελληνικής Μακεδονίας) και στην παγκόσμια διασπορά; Βεβαίως, οι υπήκοοι της «Βόρειας Μακεδονίας»! Γνωρίζει ο Αφρικανός, ο μακρινός Ασιάτης ή ο αδαής Ευρωπαίος ακόμη, ότι η καταγωγή, η διάρκεια και η γιγάντια λάμψη του ονόματος Μακεδονία-Μακεδόνες ήταν τμήμα της κληρονομιάς και της ιστορικής και διαχρονικής εθνικής/εθνοτικής ταυτότητας των Ελλήνων; Που, σήμερα, αποτελούν κράτος με το όνομα Ελλάδα και τη μεγαλύτερη από τις 13 Περιφέρειές του τη Μακεδονία, κατατετμημένη σε 3 επί μέρους Περιφέρειες; Γνωρίζουν στους πολυάριθμους Διεθνείς Οργανισμούς, (όπου μέλη είναι κράτη) ή στις τέσσερις άκρες του ορίζοντα, στον πλανήτη των 7,5 δις κατοίκων, ότι ο αληθινός δικαιούχος του Μακεδονικού ονόματος δεν είναι οι Σλάβοι, Αλβανοί, Τούρκοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, Ρομά κλπ. υπήκοοι της «Βόρειας Μακεδονίας», αλλά όλοι οι Έλληνες, που μία ισότιμη με τις υπόλοιπες πτυχές της ιστορίας και της πολλαπλής πολιτιστικής ταυτότητάς τους είναι η Μακεδονική; Με διάρκεια πάνω από 3.000 χρόνια! Το μικρό πολυεθνικό κράτος των 2 εκατομμυρίων κατοίκων, που ψευδεπίγραφα ονομάστηκε «Βόρεια Μακεδονία», έχει σαφώς λιγότερους κατοίκους, από τα 2,5 εκατομμύρια κατοίκων της συνολικής ελληνικής Μακεδονίας. Μολονότι, μόνον μικρές νότιες περιοχές της «Βόρειας Μακεδονίας» δικαιούνται να ανήκουν γεωγραφικά στην ιστορική Μακεδονία, ακόμη και η χαλκευμένη θεώρηση ως «Μακεδονίας» όλης της επικράτειας των Σκοπίων (πρ. ΠΓΔΜ), είναι μικρότερη σε έκταση από την ελληνική Μακεδονία. Και, βέβαια, η παράνομη «χρησικτησία», με την οποία προσπαθούν να τεκμηριώσουν τους δήθεν ιστορικούς τίτλους οι δήθεν «Μακεδόνες» των Σκοπίων (δηλ. περί το 1,2 εκατ. των Σλάβων κατοίκων, ενώ περί τις 600.000 είναι και νιώθουν Αλβανοί), άρχισε να οικοδομείται μεθοδευμένα ως εθνοτική συνείδηση, όχι νωρίτερα από το 1944-5, όταν δημιουργήθηκε η Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας, ως η μία από τις 6 συνιστώσες Δημοκρατίες της πρώην Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας. Ως κράτος δε, ανεξάρτητο και κυρίαρχο, με προσωρινό όνομα ΠΓΔΜ, και με την συναίνεση της Ελλάδας, μόνον το 1991! Συγκρίνουμε, λοιπόν, τα 3.000 χρόνια διαρκούς ιστορίας και παρουσίας στον χώρο της γεωγραφικής Μακεδονίας των Μακεδόνων Ελλήνων, με τα 75 ή 30 χρόνια της σλαβικής ή σλαβοαλβανικής παρουσίας στην Vardarska Banovina (Επαρχία του Βαρδάρη), όπως σε δικούς τους χάρτες ονόμαζαν τη χώρα τους οι Σλάβοι των Σκοπίων στον Μεσοπόλεμο και μέχρι το 1944-45;

Ο πανσλαβισμός των Τσάρων στα τέλη του 19^ου αιώνα και η Κομμουνιστική Διεθνής μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, είχαν αποπειραθεί να χαλκεύσουν «μακεδονικό», μη ελληνικό έθνος και απέτυχαν. Το πέτυχε ο Κομμουνιστής και Κροάτης Τίτο, μετά τον Β΄ Π.Π., για να αποβουλγαρήσει τη νότια Γιουγκοσλαβία. Ενώ, οι Βούλγαροι κομιτατζήδες εθνικιστές προσπάθησαν στο όνομα τού βουλγαρικού εθνικισμού (και όχι κάποιου «μακεδονισμού») να πειθαναγκάσουν και να εκβουλγαρίσουν τους Έλληνες και Ελληνοβλαχικούς, Ελληνόφωνους, Σλαβόφωνους ή Βλαχόφωνους πληθυσμούς στην Οθωμανοκρατούμενη Μακεδονία, στα χρόνια 1903-1908, δηλ. του ηρωικού αγώνα των Ελληνόψυχων Μακεδονομάχων. Και απέτυχαν! Ενώ και στον Ελληνικό εμφύλιο (1946-49)  επιχειρήθηκε απόσπαση Ελληνικών μακεδονικών εδαφών με τη σύμπραξη των λεγόμενων Σλαβομακεδονικών ταγμάτων, για τη δημιουργία της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας  με συνιστώσα και μία «Μακεδονική Κομμουνιστική» και ευτυχώς απέτυχε, λόγω και της τελικής αλλαγής πολιτικής του ΚΚΕ που διέρρηξε τη συμμαχία του για να μην ακρωτηριαστεί   η Μακεδονία μας.

Ο κ. Κοτζιάς   ήταν προφανώς πολιτικά ιδεοληπτικός, γι` αυτό και ίσως επέλεξε το χωριό Ψαράδες στη Μεγάλη Πρέσπα ( και όχι Πρέσπες λοιπόν) για να επιτρέψει συνειρμούς με το 1949 και να ικανοποιήσει το αριστερό πολιτικό του ακροατήριο! Αν όμως έβλεπε και έκρινε καθαρά, θα έπρεπε να σκεφτεί και να συνεκτιμήσει τα εξής:

1. Την κεκτημένη ταχύτητα των Σκοπιανών που ως «ζηλωτές» προωθούσαν την πλαστή «Μακεδονική» ταυτότητα πράγμα που δεν θα οδηγούσε σε σεβασμό των συμφωνημένων κατανομών χρήσεων των μακεδονικών όρων της Συμφωνίας.
2. Την πολύ κακή εμπειρία της Ελλάδος από την «εφαρμογή» της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 από την ΠΓΔΜ , η οποία, ενώ συζητούσε με την Ελλάδα (για 22 χρόνια ! ) για την αλλαγή του ( κλεψίτυπου) συνταγματικού κρατικού της ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας», προώθησε άκρως κακόπιστα την αναγνώρισή της ως Μακεδονίας, από 120-140 κράτη!
3. Ότι συμπεριλαμβάνοντας στη Συμφωνία το αμφίσημο άρθρο 7 θα άνοιγε τον Ασκό του Αιόλου δίνοντας στην κοινωνία της γειτονικής χώρας το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τους όρους «Μακεδονία», «Μακεδόνας» κατά το δοκούν !Δήθεν προσπαθώντας να υπερασπιστεί το αντίστοιχο δικαίωμα των Ελλήνων να χρησιμοποιούν τους ίδιους όρους και αυτοί! Ενώ βέβαια υπήρχε η τεράστια ανισότητα απ` τη μια ενός Κράτους και αντίστοιχου λαού και από την άλλη μιας εσωτερικής διοικητικής υποδιαίρεσης (Περιφέρειας) με ελάχιστη διεθνή εκπροσώπηση !
4. Αν ήθελε ο κ. Κοτζιάς να αναγνωρίσει την διακριτή νέα εθνοτική ταυτότητα των Σκοπιανών πολιτών ως «Μακεδόνων» ( που προφανώς διαμορφώθηκε μετά τον ΒΠΠ) θα έπρεπε πρώτον να είχε ερωτήσει με δημοψήφισμα τον Ελληνικό λαό για ένα τόσο δεδομένο ελληνικό πολιτιστικό κεκτημένο, 3000 ετών παγκόσμιας ακτινοβολίας, ενώ θα έπρεπε να είχε ονομάσει τουλάχιστον  «Βορειομακεδόνες» (και όχι «Μακεδόνες») τη ιθαγένειά τους και την εθνότητά τους , την δε γλώσσα τους «Σλαβομακεδονική».

Θα έπρεπε δε στο νέο Σύνταγμα της «Βόρειας Μακεδονίας» να ξεκαθαρίζεται με ρητό τρόπο, ότι η αναφορά στη Βόρεια Μακεδονία έχει αποκλειστικά γεωγραφικό χαρακτήρα και όχι εθνοτικό –πολιτιστικό, καθώς αυτά ανήκουν με αυτό το όνομα( brand name), με συνέχεια και συνείδηση στο Ελληνικό έθνος!