Του Παντελή Σαββίδη
Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι στην Κάσο δεν συνέβη τίποτε σε βάρος των δικαιωμάτων της χώρας αλλά, αντιθέτως, κατήγαγε νίκη αφού, παρά την παρουσία τουρκικών πολεμικών πλοίων ενήργησε στην ΑΟΖ που οριοθέτησε με την Αίγυπτο.
Δεν νομίζω πως είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν την κυβερνητική θέση αλλά οφείλουμε να την αποδεχθούμε υπό προϋποθέσεις.
Οι προϋποθέσεις είναι να μην υπάρχει γραπτό κείμενο προς την Τουρκία που να ζητά ολιγόωρη παραμονή του ιταλικού σκάφους ή οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό στοιχείο ελληνικού αιτήματος, ή, ακόμη και μεσολάβηση του διεθνούς παράγοντα.
Σε μια τέτοια περίπτωση ισχύει ή δεν ισχύει ο ισχυρισμός της κυβέρνησης, οφείλουμε να τον αποδεχθούμε και να τον υποστηρίξουμε διότι παρά την αδυναμία της να προασπίσει τα δικαιώματα της χώρας, είναι μια θέση που συμφέρει την Ελλάδα. Η μη υποστήριξή της παραπέμπει σε αποδοχή της τουρκικής θέσης ότι η θάλασσα έξω από τα 6 μίλια της ανήκει.
Αυτό είναι το ένα.
Το δεύτερο είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα.
Σε ένα κείμενό του ο Αλ. Παπαχελάς προτείνει να αλλάξουν τα εργαλεία με τα οποία αντιμετωπίζει η Αθήνα την Τουρκία. Τι εργαλεία, όμως, εννοεί;
Στην πρόταση καταλήγει αφού επισημαίνει πως κάποια στιγμή ο παράγων Αμερική μπορεί να εκλείψει από το ελληνοτουρκικό ισοζύγιο και, τότε, ποιος θα εγγυηθεί την ισορροπία στην περιοχή;
Είναι ένας κοινός προβληματισμός ιδιαιτέρως αν τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον στην περιοχή ελαχιστοποιηθούν ή βρει κάποιον πληρεξούσιο να τα ασκήσει ή η Τουρκία ισχυροποιηθεί ως περιφερειακή δύναμη.
Για να το θέσουμε πιο ωμά: στρατιωτικά λόγω μεγέθους, δυνατοτήτων, αποφασιστικότητας αλλά και έκθεσης της Ελλάδας με τα πολυάριθμα νησιά η Τουρκία είναι επικίνδυνα υπολογίσιμη παρουσία.
Πολιτικά, το ευρωπαϊκό χαρτί διατηρεί κάποια αξία, όχι, όμως, εκείνη που θα βοηθούσε στην προάσπιση όσων η χώρα δικαιούται.
Στην Ουάσιγκτον δεν πολυενδιαφέρονται για τα ζητήματα που θέτει η Ελλάδα. Και δεν είναι, μόνο οι σχέσεις με την Τουρκία. Έχουν αντιληφθεί αυτήν την στάση και τα Σκόπια και η Αλβανία και με πλάτη της Τουρκία πλαγιοκοπούν την Ελλάδα.
Τα Τίρανα έχουν, ήδη, απευθείας επαφή με την Άγκυρα και λειτουργούν ως παράμετρος της τουρκικής πολιτικής στα Βαλκάνια.
Στα Σκόπια υπάρχει μια μικρή τουρκική μειονότητα αλλά την επιρροή της Τουρκίας θα την ενισχύσει ο ρόλος που το επόμενο διάστημα θα διαδραματίσει η Ουγγαρία. Ιδιαιτέρως, αν στις ΗΠΑ εκλεγεί ο Τράμπ.
Σ’ αυτό το περιβάλλον τι κάνει η Ελλάδα και από άποψη εξωτερικής πολιτικής και από άποψη αμυντικής;
Και ερχόμαστε στο ερώτημα που θέτει ο κ. Παπαχελάς χωρίς να προσδιορίζει συγκεκριμένα: αλλαγή εργαλείων: το ευρωπαϊκό περιορίσθηκε σε εμβέλεια, το αμερικανικό μπορεί να αδιαφορήσει, η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή δεν ευνοεί την Ελλάδα.
Ιδού μερικοί άξονες:
1.-Πρέπει να σοβαρευτούμε ως χώρα. Να ξεφύγουμε από τη σημερινή παιδική χαρά.
2.-Να γίνει συνείδηση στην ελληνική κοινωνία πως το ενδεχόμενο μια σοβαρής κρίσης με την Τουρκία είναι πολύ πιθανό ώστε να διαμορφωθεί η ανάλογη αποφασιστικότητα στην κοινή γνώμη.
3.-Να ενεργοποιηθεί η διπλωματία. Σήμερα την διπλωματική υπηρεσία την έχουν περιορισμένη, να μην πω παραγκωνισμένη υπέρ του γραφείου του εκάστοτε υπουργού ο οποίος αναλαμβάνει με μια σωρεία προσωπικών συμβούλων.
4.-Κυρίως, όμως, να υπάρξει ισχυρή δύναμη αποτροπής που θα υποστηρίξει τη διπλωματία και το κύρος της χώρας. Το συχνό μπούλιγκ που υφίσταται η Ελλάδα δεν αποδυναμώνει, μόνο, το κύρος της στην περιοχή. Οδηγεί συμπλεγματικές, ίσως και λόγω ιστορίας, υποστάσεις να αυθαδιάζουν και να ονειρεύονται αναθεώρηση και του Βουκουρεστίου (εκτός της Λωζάνης).
Η συνέχιση της αδράνειας και της αδιαφορίας ή η αποδοχή ενός σχολίου που διάβασα κάτω από το άρθρο του Παπαχελά στην «Καθημερινή» «μην ασχολείσθε με τα ελληνοτουρκικά, ασχοληθείτε με την τιμή της φέτας¨ οδηγεί σε παράδοση. Δεν υπάρχουν πια προστάτες. Η η προστασία δεν είναι, μόνο, ελληνικό προνόμιο. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για την συνέχιση της ύπαρξής μας.
Η στιγμή είναι τώρα.
“ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;”
Εν πρώτοις, ευχόμεθα στον αρθρογράφο ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και προπαντός ΚΑΛΑ, για την σημερινή ονομαστική του εορτή.
Στην συνέχεια, απλώς επαναλαμβάνομε ότι το “παιχνίδι” με την Τουρκία έχει προ πολλού χαθεί, λόγω ανικανότητας και αδιαφορίας των Αθηνών για τα εθνικά μας ζητήματα. Η αποτρεπτική δύναμη των όπλων είναι καλή για κράτη που τα χρησιμοποιούν, αλλά εμείς έχομε διακηρύξει Urbis et orbis ότι μόνο μας όπλο είναι η επίκληση τού Διεθνούς Δικαίου και καλούμε άπαντας να το σεβαστούν. Γι αυτό γίναμε “μπαίγνιο” τού καθενός, ακόμη και των Σκοπιανών.
Των ανωτέρω λεχθέντων, ας μάς δείξει ο Παπαχελάς τα εργαλεία του, για να καταλάβομε τι εννοεί ότι πρέπει ν’ αλλάξομε.
Την συνέχιση της ύπαρξής μας απειλούν κατ’ αρχάς οι ευρω-θεσμοί και οι επιδοτούμενοι λακέδες τους στη παραδομένη “ελληνική” δημοκρατία (το “ελληνική” υφίσταται ακόμα για να έχουν το δικαίωμα να γδέρνουν τον Έλληνα). Εθνοκάθαρση λέγεται αυτό που συμβαίνει στην πρώην Ελλάδα. Μέχρι το Μάτι ήταν έμμεση, δημογραφική. Από το Μάτι και μετά είναι άμεση, με Τσέτες που καίνε και σκοτώνουν και που όλ’ αυτά ο “νόμος” τα αποκαλεί “πλημμέλημα”. Με Δρ Μένγκελε που το κάνουν πιο επιστημονικά. Με γουώκ τζιχάντια που τις προσδίδουν και ιδεολογικό πρόσχημα. Αν η Τουρκία σας χαλάσει τη μπίζνα, ο Ελληνισμός θα πρέπει να ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ!
Αγαπητέ κε Σαββίδη, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ για την ονομαστική σας εορτή!
Σας ευχαριστώ (και πιστεύω και οι σχολιαστές) για το γεγονός ότι έχει εισάγει την αρχή της ισηγορίας
(έστω όχι αυστηρής) στην ιστοσελίδα σας και με τις δικές σας αυτοπρόσωπες παρεμβάσεις στα σχόλια.
Δέν θα σχολιάσω το κείμενό σας, αλλά συνηγορώ με τη τελευταία παράγραφο του @Επισκέπτης.
Τι κάνουμε; Να προσθέσω λεπτομέρειες προς την κατεύθυνση της αποτροπής. Έχουν μάλλον χιλιοειπωθεί.
α. Πολεμική βιομηχανία με την συμμετοχή ιδιωτών και Ελλήνων απανταχού της γης που έχουν την τεχνογνωσία για να την στήσουν και να την τρέξουν γρήγορα. Ας πληρωθούν χρυσάφι. Το πρόβλημα είναι πια υπαρξιακό.
β. Εξοπλισμός των νησιών (πύραυλοι, UAVs+USVs, κλπ). Όχι μόνο του ανατολικού Αιγαίου. Και ας φωνάζουν οι Τούρκοι. Προγραμματισμός, και εκπαίδευση των μονίμων κατοίκων (ότι θα έκανε το Ισραήλ, αν είχε το Αιγαίο).
γ. Εκστρατεία χρηματοδότησης εξοπλιστικών με την συμμετοχή ιδιωτών, για να ξεπεραστούν τα όρια που επιβάλλει ο κρατικός προϋπολογισμός. Οι Έλληνες του εξωτερικού θα ανταποκριθούν.
δ. Τακτικές κλήσεις, χωρίς εξαιρέσεις (όπως στην Ελβετία ή στο Ισραήλ), για εκπαίδευση (έτσι θα προετοιμαστεί και ο κόσμος). Δύο-τρεις βδομάδες κάθε χρόνο. Έχουμε να καλύψουμε πολύ έδαφος.
Τα παραπάνω είναι εφικτά. Προϋπόθεση είναι η συναίνεση κρίσιμης μάζας πολιτικών όλων των χρωμάτων. Και μετά ξύπνησα…
Οι Τούρκοι θα χτυπήσουν όταν είναι σίγουροι (σωστά ή λαθεμένα) ότι δεν θα χάσουν. Η χώρα πρέπει να προετοιμαστεί για πόλεμο. Από τα σχολεία. Πρέπει να πείθει ότι το κόστος για οποιαδήποτε ενέργεια της Τουρκίας θα είναι τεράστιο.
Η Κύπρος πρέπει να ενισχυθεί στρατιωτικά. Να ξαναπάνε, όχι μία, αλλά δύο μεραρχίες. Τα χωρικά ύδατα να πάνε στα 12 μίλια. Η ΑΟΖ με την Κύπρο, χθες. ΑΟΖ παντού. Να αυξηθεί η θητεία.
Η Ελλάδα πρέπει να απαιτεί. Μόνιμα και σταθερά. Πέρα από την Κύπρο, να εγείρει, πχ, απαιτήσεις για τις περιουσίες των Κυπρίων. Για τις περιουσίες των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης, του Πόντου, κλπ. Αν οι εγκληματίες φασίστες της Τσαμουριάς έχουν το θράσος να μιλούν, οι Έλληνες έχουν μύριες φορές περισσότερο το δικαίωμα. Να απαιτεί την απομάκρυνση των Τουρκικών στρατευμάτων από την Συρία, τη Λιβύη, κλπ. Να καταγέλει και να αναδεικνύει τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην Αρμενία, και όπου αλλού. Να αναδείξει το μαύρο χρήμα της Τουρκίας από την διακίνηση πετρελαίου και ναρκωτικών.
Οι πιέσεις στην Τουρκία πρέπει να είναι σε όλα τα θέματα. Είναι ολέθριο σφάλμα δεκαετιών να ψελίζουμε βλακείες για το “διεθνές δίκαιο” στις παράλογες αξιώσεις της Τουρκίας. Έχουμε γείτονα με πολυφασικό δόγμα Lebensraum.
Το υπουργείο εξωτερικών; Πολύπλευρες εκστρατείες ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο. Θα χρειαστούμε την κοινή γνώμη παντού. Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι τα κυβερνητικά στελέχη σε όλο τον κόσμο προέρχονται από γενιές που είναι ως επί το πλείστον αμόρφωτες. Για αυτούς τους ανθρώπους, πολύ σύντομα, δεν θα υπάρχει διάκριση μεταξύ του εκτρώματος της Β. Μακεδονίας και της Μακεδονίας του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Το ίδιο ισχύει για σωρεία άλλων θεμάτων. Θα χάνουμε κάθε μέρα, σε κάθε επίπεδο, τα ιστορικά επιχειρήματα (αν ποτέ ενδιέφεραν … Θυμάστε τον Holbrooke;). Έχει ποιότητα η πολύπλευρη εκστρατεία γοητείας που έχει εξαπολύσει η Τουρκία. Αργήσαμε και εδώ.
Η Ελλάδα κοιμάται ύπνον βαθύ στο κρεβάτι της παρακμής που την έστειλαν οι πολίτες της και οι άθλιοι ταγοί τους.
Συνεχίστε δυνατά κύριε Σαββίδη. Είναι σημαντικό αυτό που κάνετε.