ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ, ΕΥΑΝΘΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
02.04.2023 • 20:44
Η πρόσφατη αναγνώριση στη Φλώρινα του σωματείου «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα», η άσκηση ενδίκων μέσων κατ’ αυτής και η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Φλώρινας, η οποία απορρίπτει τις προσφυγές και επικυρώνει την αναγνώριση του σωματείου, έχουν δημιουργήσει για μια ακόμη φορά πολλαπλές παρεξηγήσεις στη χώρα. Δεν σκοπεύουμε να σχολιάσουμε τη δικαστική απόφαση, αλλά να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις για την επαρκή κατανόηση του θέματος.
Η αναγνώριση ενός σωματείου που επιθυμεί να προωθήσει τη γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας ως «μακεδονική γλώσσα» έχει προσβάλει σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού. Στην προκειμένη περίπτωση η χρήση του επιθέτου «μακεδονική» δεν αφορά στην Ελλάδα ή στους Ελληνες ή στον ελληνικό πολιτισμό, αλλά σε μια γλώσσα που δεν είναι ελληνική. Οι Ελληνες Μακεδόνες βλέπουν μέσα στο ίδιο το κράτος τους τον όρο «μακεδονικό» (σκέτο) να ανήκει σε κάποιον άλλο. Προσβάλλεται δηλαδή το δικαίωμα των Ελλήνων Μακεδόνων να αυτοπροσδιορίζονται και αυτοί ως Μακεδόνες.
Στη δημόσια συζήτηση δημιουργείται η εντύπωση ότι πρόκειται για μια «τωρινή» εξέλιξη. Λησμονείται ότι αυτή οφείλεται αποκλειστικά στη σύναψη το 2018 και στην επικύρωση το 2019 της συμφωνίας των Πρεσπών. Η συμφωνία στο άρθρο 1 παρ. 3γ ορίζει ρητά ότι «Η επίσημη γλώσσα του Δεύτερου Μέρους [δηλ. της Βόρειας Μακεδονίας] θα είναι η “μακεδονική γλώσσα”». Η γλώσσα δεν αναφέρεται ως «σλαβομακεδονική» ή «βορειομακεδονική» έστω, για να ταυτίζεται με το όνομα του γειτονικού μας κράτους. Επομένως, η Ελλάδα ρητά, με τη συμφωνία των Πρεσπών (δηλαδή με μια διεθνή συνθήκη που, βάσει του Συντάγματος, υπερισχύει των ελληνικών τυπικών νόμων και δεν μπορεί να αναιρεθεί από αυτούς), αποδέχθηκε το 2018, αρχές του 2019, ύπαρξη μιας τέτοιας «μακεδονικής γλώσσας».
Επιπλέον, με το άρθρο 7 της συμφωνίας των Πρεσπών η Ελλάδα αναγνωρίζει ως θεμιτή (και αναλαμβάνει την υποχρέωση να ανέχεται) τη χρήση του όρου «μακεδονικός» –με την έννοια του μη ελληνικού– από έναν άλλο λαό. Δεν είναι μόνον η γλώσσα. Η συμφωνία των Πρεσπών άλλαξε (ορθά) το όνομα της τότε πΓΔΜ, αλλά επέτρεψε –με τις προβλέψεις της αλλά και με την ατελή αναθεώρηση του Συντάγματος της Βόρειας Μακεδονίας– να χρησιμοποιείται ο όρος «μακεδονικός» χωρίς επιθετικό προσδιορισμό για τον λαό και την έννοια του έθνους στο γειτονικό κράτος. Δεν έθεσε επαρκή εμπόδια στη μονοπωλιακή χρήση του όρου «Μακεδονία» και «μακεδονικός/ή/ό» από τη Βόρεια Μακεδονία.
Αυτά τα δεδομένα έχουν ρητά και δημόσια επισημανθεί από τις ημέρες ήδη της συνάψεως της συμφωνίας των Πρεσπών και της κυρώσεώς της από τη Βουλή. Και έχουν επισημανθεί όχι μόνον από τους τότε πολιτικούς δρώντες, αλλά και από τους συγγραφείς αυτού του άρθρου. Στις 19 Ιουλίου 2018, δηλαδή ένα μήνα μετά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, συνεκλήθη στο υπουργείο Εξωτερικών ημερίδα με τη συμμετοχή πολλών ειδικών. Εκεί, οι δύο συγγραφείς του παρόντος άρθρου (αρκετές φορές, διακοπτόμενοι, πρέπει να πούμε) τονίσαμε ότι με τις προβλέψεις της συμφωνίας θα δημιουργηθεί εσωτερικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Eλληνες πολίτες θα ζητήσουν την αναγνώριση μιας εταιρείας μελέτης της «εθνικής μακεδονικής γλώσσας», πλήττοντας το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των περίπου τριών εκατομμυρίων Ελλήνων Μακεδόνων. Είχε λεχθεί από εμάς τότε ότι αυτό είναι δηλητηριώδες σε μια κοινωνία (οι παρεμβάσεις είναι διαθέσιμες στο Διαδίκτυο και στην ιστοσελίδα του υπουργείου των Εξωτερικών).
Η συμφωνία, από τη στιγμή που επικυρώθηκε, δεν μπορεί να αλλάξει. Για την εφαρμογή της, όμως, η Ελλάδα καλείται να κινηθεί σοβαρά και συστηματικά.
Αλλά και στις αρχές του 2019, λίγο πριν από την κύρωση από τη Βουλή της συμφωνίας των Πρεσπών, στο βιβλίο μας «Η συμφωνία των Πρεσπών και το Μακεδονικό», είχαμε διατυπώσει και πάλι αυτήν ακριβώς τη θέση, τονίζοντας αυτό που έλεγαν και πολιτικές δυνάμεις τότε, ότι δηλαδή μετά την επικύρωση της συμφωνίας δεν υπήρχε τρόπος απεμπλοκής από αυτήν: θα δέσμευε τη χώρα, ανεξαρτήτως μελλοντικών κυβερνήσεων. Με τις ρυθμίσεις περί γλώσσας, θα είναι δυνατή η χρήση του όρου «μακεδονικός», μέσα στο ελληνικό κράτος, για να δηλώσει κάτι το μη ελληνικό. Είχαμε επίσης προειδοποιήσει ότι κάτι τέτοιο ήγειρε τον κίνδυνο ενός εθνικιστικού ξεσπάσματος μέσα στην ίδια την Ελλάδα.
*Ο κ. Αγγελος Συρίγος είναι αν. καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, βουλευτής Ν.Δ. στην Α΄ Αθηνών, υφυπουργός Παιδείας.
*Ο κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου είναι καθηγητής ΕΚΠΑ, γενικός γραμματέας του Ιδρύματος της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.
Καθημερινή
“ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ, ΟΜΩΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ.”
Άγγελε, μήπως αυτό να το έλεγες στον Μητσοτάκη, θυμίζοντάς του τι είχε επαγγελθεί προεκλογικά;
Ούτε και τώρα θα πειστούν οι υποστηρικτές της Συμφωνίας των Πρεσπών-πέραν των Συριζοφυλάκων- και οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως α-κομμάτιστοι ότι το θέμα δεν θα υπήρχε αν δεν υπογραφόταν και δεν κυρωνόταν η Συμφωνία των Πρεσπών. Καλόπιστους τους θεωρούν οι δύο αρθρογράφοι,- συγγραφείς και πανεπιστημιακοί- αλλά πόσο θα κρατήσει αυτή η καλοπιστία τους ;;;,
Η Ιστορία -αν τους ενδιαφέρει-θα αγνοήσει τις απόψεις τους. γιατί τα γεγονότα δεν παραγράφονται, δεν διαγράφονται και ούτε ξαναγράφονται.
Ε.. να μη περιμένουμε απαντήσεις από τους κ.κ. Κοτζιά-πανεπιστημιακός και αυτός- και από τον μονίμως υπερήφανο γιαυτήν την Συμφωνία κ. Τσίπρα;;;.
Έχει δίκιο φυσικά να είναι υπερήφανος γιατί στις εκλογές του 2019 πέντε μήνες μετά την κύρωση της Συμφωνίας πήρε ποσοστό 32,5% και τώρα διεκδικεί εκλογή στην πρωθυπουργία .
Παρ’ όλα αυτά πολλοί υποστηρίζουν ότι για την αποεθνικοποίηση και αποϊστορικοποίηση μας ευθύνεται η παγκοσμιοποίηση και όχι οι δικοί μας διεθνιστές και αριστεροπροοδευτικοί από το 1996.
ΚΑΙ φυσικά ο κ. Τσίπρας δεν θα έλεγε τα ίδια αν στις εκλογές του 2019 έπαιρνε ποσοστό 10-15% .
Εγώ πάλι δεν αντιλαμβάνομαι τον λόγο για τον οποίο ο κ. Συρίγος επαναλαμβάνει όσα ο ίδιος, όπως λέει, έχει ήδη διατυπώσει από το 2019.
Θεωρεί μήπως ότι με αυτόν τον τρόπο το κυβερνών κόμμα και η παρούσα κυβέρνηση θα αποφύγει τις πολιτικές ευθύνες για την σημερινή πορεία; Αξιότιμε κε. Συρίγο, οι όποιες πολιτικές ευθύνες αναλογούν στην προηγούμενη κυβέρνηση καταλογίσθηκαν (ή όχι) στις τελευταίες εκλογές.
Από εκεί και πέρα εάν εσείς και άλλοι στην κυβέρνηση δεν βλέπουν τρόπους να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα τότε καταρχάς οφείλουμε να δούμε πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος από αυτό και στην συνέχεια εάν επιμένετε ότι δεν μπορείτε να κάμετε τίποτα να παραιτηθείτε επιτέλους ως κυβέρνηση σε περίπτωση κατά την οποία ο κίνδυνος είναι μεγάλος.
Αλίμονο αν οι Έλληνες ξεχνούσαν σε μια 4ετία τις εθνικές ντροπές των πολιτικών τους. Και μη ξεχνάμε-ξεχνάτε ότι ο Ανδρέας- με όλα τα παλικάρια του μετά το 1974 -θύμιζαν την Δεξιά των δύο αιώνων ,για να την στείλει ο λαός ”στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας” και κυβέρνησαν 22 χρόνια από το 1981 μέχρι το 2011 μονοκομματικώς. .Πάντως η Ιστορία έγραψε ότι την Συμφωνία των Πρεσπών την υπέγραψε ο κ. Κοτζιάς παρουσία του κ .Τσίπρα με στυλό του κ. Καμμένου στις 18 Ιουνίου 2018 και η Ιστορία -για να θυμηθούμε τον πρωθυπουργό του Βουκουρεστίου 2008-” δεν διαγράφεται , δεν παραγράφεται και δεν ξαναγράφεται”.
Α,,, και ότι οι αριστεροί δεν ζητούν συγγνώμη για τα λάθη τους και δεν θέλουν να τους θυμίζουμε τα λάθη τους. Καληνύχτα.
Όπως είπα, δεν είναι θέμα λήθης να απαιτείς από την σημερινή κυβέρνηση να αντιμετωπίζει καί τα προβλήματα τα οποία παρέλαβε από την προηγούμενη και όχι μόνο αυτά τα οποία δημιούργησε η ίδια.
Σήμερα διάβασα στην εφημερίδα ότι, με τον νόμο Παρασκευοπούλου (ξέρεις τι είναι, έτσι;), έβγαλαν από την φυλακή τον Σειραδάκη, έναν επικίνδυνο παιδόφιλο, καταδικασμένο σε … 401 συνολικώς χρόνια κάθειρξης. Ο Παρασκευόπουλος, είχε φτιάξει αυτόν τον απαράδεκτο νόμο, βάσει τού οποίου αποφυλακίζονταν επικίνδυνοι κακοποιοί, για να … αποσυμφορηθούν οι φυλακές. Τότε η ΝΔ ως αντιπολίτευση τον κατέκρινε και δικαίως. Τέσσερα χρόνια μετά, γιατί τον διατηρεί ακόμη; Μα είναι σαφές, για να μαζεύει ψήφους, αφού και οι εγκληματίες και οι οικογένιές των ψηφίζουν. Τι ρωτάς, λοιπόν, γιατί δεν διόρθωσε και το άλλο πρόβλημα που παρέλαβε; Κόμμα δεν είναι, εξουσία δεν θέλει; Ε, ψήφους χρειάζεται.
Λούμπεν, το παραπάνω σχόλιό μου είναι για σένα.
Φοβούμαι ότι ο λόγος είναι κάτι παραπάνω από τους ψήφους.
Δεν είμαι νομικός, αλλά υποψιάζομαι, ότι ο νόμος έχει πολλά παράθυρα για αποφυλακίσεις, τα οποία πολλοί και προπαντώς αναλόγως ισχυροί ενδιαφερόμενοι δεν θέλουν να κλείσουν.
Ίσως, αλλά ο νόμος Παρασκευοπούλου (ν. 4322/2015) είναι απαράδεκτός. Δεν νομίζω να υπάρχει όμοιός του σε άλλο κράτος. Έχουν αποφυλακισθεί πολλά καθάρματα, τα οποία διέπραξαν ξανά φόνους. Στις ΗΠΑ, οι οικογένειες των θυμάτων θα είχαν ταράξει την πολιτεία στις μηνύσεις για αποζημίωση. Τέλος πάντων. Το ερώτημα είναι γιατί δεν τον καταργούν.
Για τους μη νομικούς . Και να καταργηθούν οι νόμοι δεν έχουν αναδρομική ισχύ. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που η κυβέρνηση Τσίπρα κράτησε ανοιχτή τη Βουλή μια εβδομάδα μετά την κήρυξη των εκλογών του Ιουλίου 2019 και ψήφισε την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα με μειωμένες ποινές σε πολλά αδικήματα ,κυρίως κακουργήματα.
Και να μη τα ξέραμε και να μη τα πιστεύουμε ”μας τα έκανε λιανά” ο παραιτηθείς υπουργός του επί της Δικαιοσύνης κ. Κοντονής ,που τώρα ακούγεται ότι θα πολιτευθεί με το ΠΑΣΟΚ-Κινάλ .
Δεν δικαιολογούνται με τίποτε αγαπητοί φίλοι οι συγκυβερνήσαντες από το 2015-2019 .
Πόσα πράγματα που δεν μας αρέσουν από αυτά που μας άφησαν ακόμη και οι γονείς μας μπορούμε να αλλάξουμε ;;; Ας το σκεφθούμε και μετά να απαιτούμε από άλλους ,που και αυτοί είναι σαν εμάς και θα αντιμετωπίσουν τις ίδιες δυσκολίες . Μην αγοράζετε καημενολογία.
Κι επειδή δεν έχουν αναδρομικοί ισχύ, δεν πρέπει να καταργηθούν; Τι άλλες ανοησίες θα γράψεις ακόμη, για να δικαιολογήσεις αυτούς που καθημερινά γλείφεις;
Αν μια κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάμει τίποτε για να αντιμετωπίσει ένα ζωτικό για την εθνική μας ασφάλεια ζήτημα, τότε οφείλει να παραιτηθεί. Δεν συμφωνείς;
Συμφωνώ πλήρως ,αλλά όταν η επόμενη κυβέρνηση είναι -ντε καλά – προοδευτική και πασπαρτού- να μη παραιτείται και ας την ρίξει με εκλογές ο λαός όπως έκανε το 2009 ο κ. Κώστας Καραμανλής , που μας προειδοποίησε και για τα επακολουθήσαντα ,αλλά δεν τον ακούσαμε.
Εν τω μεταξύ όποιος ποινικός νόμος και αν αλλάξει δεν θα ”πιάνει τα μεγάλα ψάρια” του παρελθόντος ,αλλά τα όποια μεγάλα ή μικρά του μέλλοντος. Έγιναν πολλά πλημμελήματα κακουργήματα μετά τις εκλογές του 2019 από τον σημερινό υπουργό Δικαιοσύνης ,αλλά για τους προ του 2019 εγκληματίες ισχύουν τα πλημμελήματα και οι μικρές ποινές τους με τα δικαιώματα της προοδευτικής σωφρονιστικής πολιτικής.
Αφού συμφωνείς τότε η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί ή μήπως όχι;
Προτιμώ να μη παραιτηθεί ,αλλά να καταψηφιστεί στις επόμενες εκλογές ,αν οι Έλληνες έχουν πειστεί για την ασυνέπεια λόγων και έργων της ,αφού φυσικά συνυπολογίσουν την δυνατότητα επιβολής του εφικτού γιατί η πολιτική δεν δεν μπορεί να εφαρμόζει το επιθυμητό αλλά το εφικτό. Ούτε και στις οικογένειες μας κάνουμε τα επιθυμητά.