Ιω.Τουλουμάκος
«Με εξαίρεση την Σλοβενία δεν θα μπορέσει μακροπρόθεσμα κανένα από τα κράτη που προέκυψαν από την Γιουγκοσλαβία του Τίτο να εκπληρώσει τους όρους της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε τους πολιτικούς, αλλά ούτε και τους οικονομικούς. Σε καμιά περίπτωση η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα πρέπει να ενσωματώσει τις βαλκανικές εστίες αναταραχής».
Helmut Schmidt, H Αυτοδυναμία της Ευρώπης, Μόναχο 2000, ελληνική μετάφραση Αθήνα 2003, σ. 169
Ι. Γεγονότα και φρόνημα-προκατάληψη και ανατροπές στην επίσημη
ιστοριογραφία του γειτονικού κράτους
«Τον Αύγουστο του 1904 συμμορίες που εκπαιδεύθηκαν και εξοπλίστηκαν στην Ελλάδα εισέβαλαν στην Μακεδονία με τουφέκια και μαχαίρια με σκοπό να πραγματοποιήσουν το πρόγραμμα του Μακεδονικού Κομιτάτου σχεδιασμένο στο πλαίσιο ενός τρομοκρατικού κινήματος. Η δράση τους ήταν περισσότερο σκληρή στο σαντζάκι της Θεσσαλονίκης και στις περιοχές Κοστούρ (Καστοριάς), Λερίν (Φλώρινας) και Βίτολα (Μοναστηρίου), δηλαδή σε μέρη που βρίσκονταν πλησιέστερα στην Ελλάδα και στρεφόταν εναντίον των χριστιανών κατοίκων που αρνούνταν να προσχωρήσουν στην ελληνική εκκλησία (Πατριαρχείο), να δηλώσουν ελληνικό φρόνημα και να στείλουν τα παιδιά τους σε ελληνικά σχολεία: Ή θα αλλάξετε ή θα σκορπιστούν γύρω τα νεκρά κορμιά σας έγραφαν σε προκηρύξεις οι συμμορίτες … Οι Έλληνες συμμορίτες διέπρατταν δολοφονίες και σφαγές σχεδόν σε κάθε χωριό της Μακεδονίας». Ακολουθούν παρόμοιες αναφορές σε διάφορα περιστατικά. Την ευθύνη για όλα αυτά είχαν ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, ο αξιωματικός Παύλος Μελάς, ο δημοσιογράφος Δημήτριος Καλαποθάκης και ο πρόξενος Λάμπρος Κορομηλάς. Αυτά και άλλα παρόμοια γράφονται σε άρθρο με θέμα τον Μακεδονικό Αγώνα στο συλλογικό έργο Η Μακεδονία και οι Μακεδόνες κατά το παρελθόν (La Macédoine et les Macédoniens dans le passé) που εκδόθηκε από το Ινστιτούτο της Εθνικής Ιστορίας των Σκοπίων το 1979 (Dr. K. Bitoski, «Armed action as means of Greek propaganda in Macedonia, 1904-1908», σ. 241-255).
Το ίδιο Ινστιτούτο εξέδωσε επίσης (και στα αγγλικά) το 2008 την Ιστορία του Μακεδονικού Λαού (History of the Macedonian People). Στο κεφάλαιο με τον τίτλο «Η κατάσταση στην Μακεδονία υπό ελληνική κυριαρχία» η κυριαρχία αυτή χαρακτηρίζεται από τον συγγραφέα-ακαδημαϊκό ως «πολιτιστική γενοκτονία» (cultural genocide). «Από το 1919 ως το 1928 οι Έλληνες άλλαξαν τα μακεδονικά-σλαβικά τοπωνύμια σε πόλεις, χωριά, όρη και ποτάμια της Μακεδονίας του Αιγαίου, εξαφάνισαν ο,τιδήποτε θύμιζε ότι η περιοχή δεν ήταν ελληνική, δηλαδή ό,τι ανήκε σε άλλο λαό». Σε ό,τι αφορά τον λαό αυτόν, δηλαδή τον «μακεδονικό» σλαβικό πληθυσμό, αναφέρεται ότι σύμφωνα με τις μαρτυρίες Ιταλών διπλωματών το 1927 ζούσαν στη «Μακεδονία του Αιγαίου» 140 έως 150 χιλ. Σλαβομακεδόνες και κατόπιν ότι σύμφωνα με πληροφορίες από το ελληνικό κομμουνιστικό κόμμα το 1935 ο σλαβομακεδονικός πληθυσμός ανερχόταν σε 240 έως 280 χιλ. Ο συγγραφέας θεωρεί εξάλλου πολύ πιθανό ότι στις αρχές του 2ου παγκοσμίου πολέμου στο αιγαιακό τμήμα της Μακεδονίας υπό ελληνική κυριαρχία κατοικούσαν 250 έως 300 χιλ. «Mακεδόνες» (Ivan Katardziev, «The situation of the Makedonia under the role of Greece», σ. 219-223).
Με την πολιτική της «κρατικής τρομοκρατίας» (state terror) δημιουργήθηκε στη «Μακεδονία του Αιγαίου», όταν εγκαταστάθηκαν εκεί οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία ένα «νέο ελληνικό έθνος». Αυτό υποστηρίζεται στο βιβλίο Η Μακεδονία και οι σχέσεις της με την Ελλάδα (Μacedonia and its Relations with Greece) που δημοσιεύθηκε από την Ακαδημία Επιστημών το 1993 στο τοπικό ιδίωμα και μεταφράστηκε κατόπιν στα αγγλικά [ως συγγραφείς αναφέρονται τέσσερις ακαδημαϊκοί και έξι διδάκτορες-επιστημονικοί συνεργάτες]. Στο ιδιαίτερο κεφάλαιο με τον τίτλο «Αλλαγή τοπωνυμίων» («Change of Toponyms») τα σλαβικά τοπωνύμια που αντικαταστάθηκαν στο διάστημα 1918-1970 ανέρχονται σε 1966. Ακολουθούν παραδείγματα όπως: Βοδενά (Έδεσσα), Λιμπάνοβο (Πέλλα), Όστροβο (Αρναία), Λαρίγκοβο (Αιγίνιον), Βαλοβίστα (Σκύδρα), Κούτλες (Βεργίνα), Βιστρίτσα (Αλιάκμων), Βαρδάρ (Αξιός), Βαλοβίστα (Σιδηρόκαστρο), Κουζνίκα (Παγγαίον).
Από την Ακαδημία Επιστημών εκδόθηκαν επίσης στο διάστημα 2007-2013 διάφορα έργα για την πολιτιστική και πολιτική ιστορία της «Μακεδονίας». Από τα τελευταία, το περιεχόμενο των οποίων γίνεται ευρύτερα γνωστό με τις αγγλικές περιλήψεις των δημοσιευμένων σε αυτά ανακοινώσεων, αναφέρονται εδώ τα πρακτικά δύο διεθνών συνεδρίων: «Εκατό χρόνια από τους Βαλκανικούς πολέμους» (Σκόπια 3 έως 4 Δεκεμβρίου 2012, εκδόθηκε το 2013) και «Η Ειρήνη του Βουκουρεστίου-Η Μακεδονία και τα Βαλκάνια» (Σκόπια 31 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου 2013, εκδόθηκε το 2014). Στην ανακοίνωση με θέμα: «Η τύχη του άμαχου πληθυσμού της Θεσσαλονίκης κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων» από την Ν. Κotlar-Τραίκοβα (καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας) στο πρώτο περιγράφονται οι βαρβαρότητες που διέπραξαν στην πόλη κατά την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους εις βάρος των αμάχων κατοίκων (Ιουδαίων, Μουσουλμάνων και Χριστιανών) Έλληνες και Βούλγαροι.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το 1ο συνέδριο με την άποψη που διατυπώνεται στην εισαγωγική ομιλία («Από τους Βαλκανικούς Πολέμους στη Βαλκανική Ειρήνη–Η μακεδονική θεώρηση») του ακαδημαϊκού Βλάντο Καμπόβσκι: «Η έναρξη του πρώτου Βαλκανικού πολέμου αποτελεί ένα αποφασιστικής σημασίας γεγονός στη μακεδονική ιστορία. Με τον πόλεμο αυτό άρχισε η τραγωδία του Μακεδονικού λαού και κρίθηκε η τύχη του που επισφραγίσθηκε με την ειρήνη του Βουκουρεστίου το 1913 -ειρήνη που διέσπασε τον Μακεδονικό λαό ως σύνολο και καθιέρωσε τα υφιστάμενα ως τώρα σύνορα μεταξύ της Μακεδονίας του Βαρδάρη (σήμερα Δημοκρατία της Μακεδονίας) που κατέλαβε η Σερβία, την Μακεδονία του Πιρίν που κατέλαβε η Βουλγαρία και την Μακεδονία του Αιγαίου που κατέλαβε η Ελλάδα». Ακολουθούν η διαπίστωση ότι η συνθήκη αυτή δεν συνέβαλε στην σταθερότητα της περιοχής με το λάθος να μην αναγνωρισθεί η ενότητα και η εθνική ταυτότητα του Μακεδονικού λαού και τρία ιστορικά διδάγματα στο δεύτερο μέρος της αγγλικής περίληψης τα οποία έχουν ως εξής (οππ.σ.21-22)
Εξίσου αποκαλυπτικά είναι όσα γράφονται στην ανακοίνωση του ίδιου με τίτλο: «Η Μακεδονία στους Βαλκανικούς πολέμους και οι συνέπειες της Συνθήκης του Βουκουρεστίου» στο δεύτερο συνέδριο: «Είναι λοιπόν αναμφισβήτητο ότι η κατοχή και ο διαμελισμός της Μακεδονίας έγιναν αφού προηγήθηκε η βίαιη ματαίωση της συγκρότησης του κράτους του Μακεδονικού Έθνους και η απόρριψη του νομίμου δικαιώματος της αυτοδιάθεσης από τις δυνάμεις που υπέγραψαν την ειρήνη. Σε ό,τι αφορά τις προοπτικές για διαρκή ειρήνη και συνεργασία στην σύγχρονη εποχή είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι με την ειρήνη του Βουκουρεστίου παγιώθηκε το βαλκανικό μοντέλο του εθνoκεντρικού κράτους. Σε αντίθεση όμως προς τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης, το μοντέλο αυτό δεν προήλθε από την συμβίωση της ιδέας της ατομικής ελευθερίας με εκείνη του κοινωνικού συμβολαίου ως βάση της κρατικής εξουσίας… Νέες προοπτικές μπορούν να προκύψουν μόνο με την ιδέα μιας εθνικής και πνευματικής επανάστασης που θα καταστήσει δυνατή την μετάβαση στο δημοκρατικό κράτος της κυριαρχίας του νόμου και στην πολυπολιτισμική κοινωνία που σέβεται τα δικαιώματα του πολίτη στην βάση του συνταγματικού πατριωτισμού» (αγγλική περίληψη, σ. 20-21).
«Macedonias’ division in 1913 was the final tear of the already tattered cultural and national fabric of the Macedonian people … Separation from the motherland, creating in a foreign language, and on top of that a myriad of other pressures and conditions, brought about changes in the psychodrama of the Macedonian literary creator» είναι μερικές από τις χαρακτηριστικές φράσεις με τις οποίες περιγράφονται οι δυσμενείς συνέπειες που είχε για την λογοτεχνία της «Μακεδονίας» η συνθήκη του Βουκουρεστίου σε σχετική ανακοίνωση στο ίδιο συνέδριο (N. Radiceski, αγγλική περίληψη, οππ. σ. 298).
ΙΙ. Η παραβλεπόμενη ιστορική πραγματικότητα: Ο Μακεδόνας Έλληνας εθνικός ευεργέτης Σίμων Σίνας (!810-1876) για την πατρίδα και το έργο του.
«Μόνον την στολήν και τα παράσημα, τα οποία πάντοτε δεν εκπροσωπούν την αξίαν, μου έδωκε η Αυστρία. Τον εντίμως αποκτώμενον πλούτον, ο οποίος μόνος εκπροσωπεί την αξίαν, απέκτησα με τον ιδρώτα του προσώπου μου ως Μακεδών. Εις την μακεδονικήν λοιπόν καταγωγήν μου οφείλω την αξίαν μου και με αυτήν εθησαύρισα τον πλούτον μου.
Ιω.Τουλουμάκος
Ομότιμος Καθηγητής
της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ
.
Θέλουμε και άλλα κύριε καθηγητά για τα αυριανά 6χρονα της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών , που θα γιορτασθούν στην Αθήνα από τους ανιστόρητους κ.κ. Τσίπρα, Ζάεφ και Κοτζιά -κανένας τους Μακεδόνας από αυτούς που η ένδοξη Ιστορία του Μακεδονικού ελληνισμού αναγνωρίζει ως Μακεδόνες από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας- .
Η δυστυχία είναι ότι όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα και για τους Θεσσαλονικείς που ασχολούνται με τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών για την κυβέρνηση και τον ανασχηματισμό της και για το επικείμενο EYROPRIDE .
”Να ξέρετε πως αν σώσουμε την Μακεδονία η Μακεδονία θα μας σώσει” και αλλού
”Δεν ξέρω αν είμαστε καθαρόαιμοι απόγονοι αρχαίων .
Είτε καθαροί ,είτε ανακατωμένοι μιλούμε γλώσσα ελληνική ” .
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ Μακεδών από το Βογατσικό -Καστοριάς δολοφονηθείς στην Αθήνα στις 31 Ιουλίου 1920 στα 42 του χρόνια από τους Βενιζελικούς ”Γυπαραίους”.
ΤΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΟΣ ΣΤΕΡΗΘΗΚΕΝ Η ΕΛΛΑΣ .
“Ποιος “Μακεδόνας” Έλληνας εθνικός ευεργέτης Σίμων Σίνας (!810-1876)”; “Η καταγωγή του ήταν από τη Μοσχόπολη Κορυτσάς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Βόρεια Ήπειρος). Ήταν γιος του εθνικού ευεργέτη και επιχειρηματία Γεωργίου Σίνα” (Βικιπαίδια). Αυτό θυμάμαι κι εγώ. Β/Ηπειρώτες ήταν η οικογένεια Σίνα, όχι Μακεδόνες.
Η Μακεδονία στην ακμή της έφθανε ως τα μέρη που αναφέρετε.
Επί Τουρκοκρατίας; Μα τότε δεν υπήρχε καν “Μακεδονία”, γι αυτό και δεν αναφέρεται πουθενά στην συνθήκη τού Βουκουρεστίου.
Ας θυμηθούμε την Συνθήκη του Βουκουρεστίου , η οποία ,όπως όλες οι Συνθήκες δεν καθορίζουν εσωτερικά σύνορα με ονομασίες περιοχών , -της Μακεδονίας της καρδιάς των βορειοελλαδιτών εν προκειμένω- , την οποίαν με τους δυο Βαλκανικούς πολέμους απελευθέρωσε (πλην της περιοχής Μοναστηρίου) ο Ελληνικός στρατός υπό την ηγεσίαν του Στρατηλάτη Βασιλέως Κων/νου και την διπλωματική δεινότητα του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου.
Συνθήκη Βουκουρεστίου 10 Αυγούστου 1913 ,άρθρο 5 .
” Η οροθετική γραμμή Βουλγαρίας- Ελλάδος αναχωρεί από των νέων Βουλγαροσερβικών συνόρων επί της κορυφογραμμής του όρους Μπέλες καταλήγουσα εις τας εις το Αιγαίον πέλαγος εκβολάς του ποταμού Νέστου ”.
Σημειώνουμε ότι στην ελληνική αντιπροσωπεία συμμετείχε και ο λαχαγός Εξαδάκτυλος Αθανάσιος , παππούς του υποψηφίου ευρωβουλευτού με τη Νέα Δημοκρατία Αθανασίου Εξαδακτύλου ,Προέδρου του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου και τέως Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης ,που δυστυχώς δεν εξελέγη .