Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 13.09.2020
=============================================
Είμαι αρκετά μπερδεμένη, σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στο χώρο των ελληνοτουρκικών. Συγκεκριμένα, μου φαίνεται δύσκολα ερμηνεύσιμο, και γι αυτό απειλητικό το γεγονός ότι, σε διάστημα ωρών, άλλαξε εκ βάθρων το κλίμα, και από το σημείο που οι Τούρκοι έδειχναν εξαγριωμένοι με τις χώρες του ευρωπαικού Νότου, που μας στηρίζουν, καθώς και από τις λεκτικές εξάρσεις τους ότι “θα μας κάνουν μεζέ”, ξαφνικά ξημέρωσε μια….ήρεμη ημέρα. Δηλαδή, “σαν καλά παιδιά” οι Τούρκοι κατευθύνουν με ηρεμία τα πλοία τους προς τα τουρκικά παράλια, και αντιμετωπίζουν με ανεκτικότητα τη συμβολική επίσκεψη της προέδρου της Δημοκρατίας στο Καστελόριζο.
Να θυμηθούμε, βέβαια, πριν ενθουσιαστούμε για τη θεαματική αυτή μεταστροφή της συμπεριφοράς των Τουρκων, ότι σε ελάχιστο χρόνο από τη μεταβολή τους αυτή, κραύγαζαν ότι “δεν θα δεχθούν διάλογο με προϋποθέσεις”, και αμέτρητες φορές, με πολλούς τρόπους διευκρίνησαν τι ακριβώς απαιτούν από το Αιγαίο, ώστε να πάψουν οι δήθεν αδικίες και ο δήθεν ελληνικός “φαταουλισμός” εναντίον της “γαλάζιας πατρίδας” τους. Αλλά, και από τη δική μας πλευρά διευκρινήσαμε με σθένος, ότι δεν πηγαίνουμε σε διάλογο, παρά με το μόνο και αποκλειστικό θέμα της υφαλοκριπίδας.
Δεν νομίζω να μου διέφυγαν επεισόδια….Γι αυτό και διερωτώμαι, σε ποιά βάση προχωρούμε τώρα, όπως όλα δείχνουν, προς “διάλογο”, παρότι 24ωρα μόνο πριν ο διάλογος αυτός φαινόταν να αποκλείεται.
Ποιός υποχώρησε τελικά, αποφεύγοντας ωστόσο να το ανακοινώσει, από τη θέση που είχε, και την οποία κλιμάκωνε, ακατάπαυστα στο πρόσφατο παρελθόν; Εμείς ή οι Τούρκοι; Γιατί, οπωσδήποτε, κάποιος από τους δύο υποχώρησε.
Ομολογώ, ότι αφού άκουσα τις μεσημβρινές ειδήσεις και τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού, έχω μια ανεξήγητη αίσθηση ότι παρακολουθώ θεατρική παράσταση, και μάλιστα αρκετά κακόγουστη, κυρίως επειδή (όπως τουλάχιστον μου φαίνεται) η εναλλαγή των επεισοδίων δεν έχει ειρμό και συνέχεια, και συνεπώς δεν είναι πειστική.
Και η αίσθηση μου αυτή ενισχύεται, δυσάρεστα, κάθε φορά που προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τη “στήριξη των εταίρων μας του Νότου”. Δηλαδη, πείθομαι ότι η στήριξη αυτή, για την οποία εμφανιζόμαστε τόσο, μα τόσο ικανοποιημένοι, προϋποθέτει (με εξαίρεση ίσως τη Γαλλία), ότι θα δεχθούμε το πικρό ποτήρι του να καθίσουμε στο τραπέζι για διάλογο με τους Τούρκους. Για έναν διάλογο, οπωσδήποτε, αδιανότητο και απαράδεκτο, με βάση τις ύβρεις και τις πράξεις των Τούρκων, ώρες μόνον πριν αυτοί μετατρεπούν σε “καλωσυνάτους γείτονες”. Να μην απορήσει κανείς; Να μην ανησυχήσει στο έπαρκον για αυτές τις εξελίξεις που είναι σαφώς και ποικιλοτρόπως απειλητικές;
Επιβάλλεται, συνεπώς, να παρακολουθήσουμε με μεγάλη προσοχή τη συνέχεια αυτού, που μοιάζει επικίνδυνα με θέατρο σκιών, πριν καταλήξουμε σε οποιοδήποτε συμπέρασμα.
Μήπως ,αγαπητή κυρία Νεγρεπόντη-Δεληβάνη , οι Τούρκοι-που δεν είναι μόνον ο κ.Ερντογάν- που τελευταία άλλοι -λέτε οι διάδοχοι του -ομιλούν περισσότερο από τον ίδιο- να πήραν στα σοβαρά τις Ευρωπαικές κυρώσεις και την συμβολικώτατη επίσκεψη,αλλά και τις δηλώσεις του κ.Πομπέο στην Κύπρο;;;.
Εντάξει να είμαστε ”υποψιασμένοι” ,αλλά να μην έχουμε και εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή μας ,-η οποία από πέρυσι δεν είναι της Αριστεράς- ,ούτε και στους συμμάχους και εταίρου μας ,οι οποίοι από πέρυσι έγιναν και συνεταίροι στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου;;;.
Στο τέλος-τέλος ας μη δικαιωθούν στις προβλέψεις τους οι ”ακραίοι’ και οι ”Θωμάδες” πολιτικοί αρχηγοί και πολίτες -οι περισσότεροι γιατί ”δεν πάνε το Μητσοτακέικο-.
Δεν ισχύει το αρχαίο ”Αρχή άνδρα δείκνυσι”;;;.
Κυρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη,
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να απορείτε. Τα πάντα είναι προσχεδιασμένα και το σχέδιο τίθεται σταδιακά σε εφαρμογή. Μάς πάνε για “δίκαιη μοιρασιά” και αυτό δεν το έκρυψαν ποτέ οι “φίλοι” και “εταίροι” μας ΗΠΑ και Γερμανία. Κακώς, κάκιστα, δεχτήκαμε ειδικά την τελευταία σαν διαμεσολαβητή, αλλά αυτά παθαίνει κανείς όταν δεν έχει νύχια να ξυστεί. Ο “κυρίαρχος” ελληνικός λαός παρακολουθεί απαθής τα τεκταινόμενα, λες και αφορούν στην Ταϊλάνδη.
Συμπλήρωμα στο παραπάνω σχόλιό μου. Αν διαβάσετε το άρθρο Ο Χ.Ακάρ απέναντι από το Καστελόριζο: «Εμείς πήραμε το Oruc Reis τώρα σειρά σας να κάνετε ένα βήμα πίσω», δεν θα σάς μείνει η παραμικρή αμφιβολία ότι τα πάντα βαίνουν βάσει σχεδίου. Και η τουρκική “οπισθοχώρηση”, για την οποία φυσικά ζητούν ανταλλάγματα οι Τούρκοι. Θα καθίσομε, ως μη οφείλομε, στο τραπέζι “για έναν διάλογο, οπωσδήποτε, αδιανότητο και απαράδεκτο, με βάση τις ύβρεις και τις πράξεις των Τούρκων, ώρες μόνον πριν αυτοί μετατρεπούν σε “καλωσυνάτους γείτονες””, όπως πολύ σωστά το θέτετε.