Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
«Η Ανατολική Μεσόγειος έχει ένα θέμα, το οποίο δεν πρέπει να ξεφεύγει ποτέ από την ανάλυσή μας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι οριοθετήσεις. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η Κύπρος. Από την ώρα που επιλυθεί το Κυπριακό πρόβλημα, απελευθερώνονται φοβερές δυνάμεις. Δηλαδή, αυτομάτως οριοθετείται ΑΟΖ Ελλάδος-Κύπρου, Κύπρου-Αιγύπτου και Κύπρου-Τουρκίας. Αλλά για να φτάσουμε εκεί, πρέπει να πειστεί η Τουρκία.»
Τάδε έφη ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος προ ημερών στον ΣΚΑΙ (13.10.2021). Θυμίζω ότι διετέλεσε υπουργός εξωτερικών επί 12 μήνες, υπουργός εθνικής αμύνης επί 18 μήνες (και επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί πέντε έτη). Ακούγοντάς τα θυμήθηκα την «κυρία Καραβαγγέλη, χήρα Γυμνασιάρχου» στην ταινία «Η Σωφερίνα»: «χήρεψα στους έξι μήνες, τι να προφτάξω να μάθω;».
Δεν έμαθε, φαίνεται, τα εξής ότι το 2003/4 έγινε ήδη η συμφωνία οριοθέτησης Κύπρου-Αιγύπτου από τον Τάσσο Παπαδόπουλο (αυτή που εμείς πρέπει να περιμένουμε δήθεν να λυθεί το Κυπριακό για να γίνει…), και ακολούθως οι συμφωνίες της Κύπρου με Ισραήλ και Λίβανο. Έχουν ήδη αποδοθεί προς έρευνα τα εξής οικόπεδα στις ακόλουθες εταιρείες, Ιταλική ΕΝΙ (2, 3, 6, 7, 8, 9, 11), Γαλλική TOTAL (2, 3, 7, 8, 9, 11), Κορεάτικη KOGAS (2, 3, 9), Αμερικανικές EXXON MOBIL (10) και Chevron (12), Ολλανδοβρετανική Shell (12) και Ισραηλινή DELEK (12). Οι εταιρείες αυτές έχουν ήδη προχωρήσει σε έρευνες και γεωτρήσεις στην περιοχή. Προσθέτω ότι τα οικόπεδα 10, 11 και 12 ακουμπούν στην ΑΟΖ της Αιγύπτου, το 9 και 12 με του Ισραήλ και το 3 και 13 με του Λιβάνου.
Επειδή όμως η ενδοτικότητα που αποπνέουν τα λόγια του κ. Αβραμόπουλου είναι απλώς ένα σύμπτωμα της βαριάς ασθένειας του φοβικού συνδρόμου, η οποία έχει χτυπήσει όλο το πολιτικό φάσμα, θα θυμίσω ότι
- η Κύπρος έχει χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων,
- ότι στην οριοθέτησή της ΑΟΖ με την Αίγυπτο έχει πλήρη επήρεια, δηλαδή 100% και επί ολόκληρης της θαλάσσιας έκτασης. Ακριβώς στη μέση γραμμή. Αντίθετα λοιπόν με την Ελλάδα, η οποία μόλις πέρυσι συμφώνησε ΑΟΖ με την Αίγυπτο, αλλά μόνο δυτικότερα της Ρόδου αφήνοντας δηλαδή έξω μία θαλάσσια περιοχή) ενώ η επήρεια του άξονα Ρόδου-Καρπάθου-Κάσου-Κρήτης, υπολογίζεται από ειδικούς μεταξύ 70% και 90%. Πάντως, σίγουρα όχι 100%, δηλαδή πιο βόρεια από τη μέση γραμμή αυτού του άξονα. [πηγή 1 – πηγή 2 – πηγή 3 – πηγή 4]
- Θυμίζω επίσης, ότι η ισχυρή στρατιωτικά και διπλωματικά χώρα από τις δύο είναι προφανώς η Ελλάδα, ενώ η Κύπρος βρίσκεται και υπό κατοχή! Και όμως τα κατάφερε χωρίς να περιμένει αιωνίως.
Τι φαίνεται όμως ότι έμαθε ο κ. Αβραμόπουλος κατά τη θητεία του: ίσως μόνο ότι η κυβέρνηση Σημίτη το 2003-04, όχι μόνο αρνήθηκε να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κύπρο όπως της ζητήθηκε, αλλά ζήτησε από την Κύπρο να μην θεωρήσει πλήρη επήρεια στο Καστελλόριζο κατά την μονομερή ανακήρυξή της ΑΟΖ της! Την ίδια πίεση άσκησε και η κα. Μπακογιάννη ως υπουργός εξωτερικών.
Η ύπαρξη και μόνο της Κύπρου και των ενεργειών της, αποτελεί γροθιά στο στομάχι για το εκφοβισμένο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Αφοπλίζει ή μάλλον ξεφτιλίζει όλη την επιχειρηματολογία στελεχών του ΕΛΙΑΜΕΠ που έχουν κατακλύσει διάφορες κυβερνήσεις των τελευταίων 25 ετών, επιχειρηματολογία η οποία είναι φανερό πλέον ότι αποσκοπεί στην κατάπτωση του ηθικού των Ελλήνων.
antibaro.gr
“Ακούγοντάς τα θυμήθηκα την «κυρία Καραβαγγέλη, χήρα Γυμνασιάρχου» στην ταινία «Η Σωφερίνα»: «χήρεψα στους έξι μήνες, τι να προφτάξω να μάθω;»”
Όλα τα λεφτά 🙂 🙂
Μα γιατί στην Ελλάδα προκόβουν οι ανίκανοι, οι ανάξιοι, οι “κοπρίτες”; Το εξηγεί σ’ ένα άρθρο του ο Δάσκαλος (με δέλτα κεφαλαίο) Νατσιός από το Κιλκίς, με τον αισώπιο μύθο “Κάμηλος αφοδεύσασα εν ποταμώ”:
«Διέβαινεν ποταμόν, κάμηλος, οξύ ρέοντα. Αφοδεύσασα δε την κόπρον ευθύς έμπροσθεν αυτής ιδούσα, διά το οξύ του ρεύματος, είπεν: Τι τούτο; Τα όπισθέν μου έμπροσθέν μου νυν ορώ διερχόμενα».
Και το επιθύμιον: «Ότι εν πόλει, εν η έσχατοι και άφρονες κρατούσιν αυτή, των πρώτων και φρονίμων, αρμόζει ο μύθος».
Και η μετάφραση: «Μια καμήλα αφόδευσε την ώρα που διέβαινε ένα ορμητικό ποτάμι. Τότε βλέποντας, αμέσως, μπροστά της την κοπριά που έφερε το γρήγορο ρεύμα, είπε: Τι είναι αυτό πάλι; Πώς αυτά που είναι πίσω μου, τα βλέπω τώρα να περνούν μπροστά μου; Ο μύθος ταιριάζει σε πόλη που την κυβερνούν οι έσχατοι και οι άφρονες-οι “κοπριές”- και όχι οι άξιοι και οι φρόνιμοι». (Με τον μύθο κατανοείς, συν τοις άλλοις, γιατί ο λαός λέει ότι μας κυβερνούν «κοπριές» ή «κοπρίτες»).
Και συνεχίζει: “Κόπριζαν, μαγάριζαν, μόλυναν τόσα χρόνια οι «καμήλες της εξουσίας» το ποτάμι της πατρίδας και τώρα διέρχονται «έμπροσθέν» μας οι βρομιές και οι δυσωδίες τους. Και τι πράττουμε; Τίποτε απολύτως. Εισπνέουμε τις αναθυμιάσεις που αναδίδουν οι «κοπριές», γιατί έχουμε συνηθίσει, πάσχουμε από ανίατο μιθριδατισμό”
Όχι μόνο δεν πράττουμε τίποτε απολύτως, αλλά υπάρχουν και ηλίθιοι που τούς χειροκροτούν…, λέω εγώ.