του Παντελή Σαββίδη
Το Ισραήλ επέφερε συντριπτικά χτυπήματα και κατά του Ιράν και κατά της Χαμάς και κατά της Χεζμπολάχ. Αποδείχθηκε πως όλοι τους ήταν μόνο λόγια.
Δεδομένου ότι και οι μεγάλες αραβικές χώρες (Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ κα) έχουν εγκαταλείψει και τους Παλαιστινίους και τα άλλα αραβικά κινήματα, η πρώτη εκτίμηση απο εδω και πέρα είναι:
-Ή περνάμε σε μια φάση τυφλής τρομοκρατίας ως αντίδραση στην τραγωδία που υπέστησαν τα κινήματα που προαναφέρθηκαν.
-Ή η επίδρασή τους στην περιοχή θα εκμηδενιστεί και το Ισραήλ θα είναι αιχμάλωτο της νίκης του.
Παλαιστινιακό κράτος δεν θα δημιουργηθεί και το Ισραήλ θα έχει το πρόβλημα τι θα κάνει με τους Παλαιστινίους.
Το ανθρωπιστικό (οι 50.000 νεκροί + οι 2000 Ισραηλινοί) δεν ενδιαφέρουν κανέναν.
Το κεφάλαιο ανθρωπισμός στο νέο ανθρωπολογικό είδος που διαμορφώνεται είναι μια αδυναμία του παρελθόντος.
Όταν βομβαρδίζεται απο την αεροπορία ένα υπόγειο στο οποίο βρίσκεται η ηγεσία της Χεζμπολάχ και την ίδια στιγμή οι ισραηλινές δυνάμεις γνωρίζουν ποιοι ήταν μέσα και ποιός σκοτώθηκε, τότε το σύστημα ασφαλείας έχει διαβρωθεί. Με απλά λόγια η Χεζμπολάχ και η Χαμάς δεν μπορούσαν να κρατήσουν μυστικές τις συναντήσεις τους, πόλεμο ήθελαν;
Η ιρανική τακτική απο την επομένη της 7ης Οκτωβρίου αποδείχθηκε λανθασμένη. Η ήττα είναι πρωτίστως του Ιράν. Αναλυτές υποστηρίζουν πως θα αντιδράσει. Το Ιράν δεν έχει λόγο να αντιδράσει. Να αντιδράσει για να πετύχει τι; Οι σύμμαχοί του εξουδετερώθηκαν. Να αντιδράσει για την τιμή των όπλων;
Η μόνη αντίδραση του Ιράν που θα έχει νόημα, για το ίδιο, όχι για εμάς, θα είναι μια πυρηνική δοκιμή με παράλληλη δήλωση πως αν παραβιαστούν κόκκινες γραμμές του, κυρίως, σε ό,τι αφορά την ακεραιότητά του, θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά. Δεν νομίζω, όμως, πως έχει. Αν και αναλυτές που το γνωρίζουν καλύτερα λένε πως βρίσκεται σε θέση σε μια ή δύο εβδομάδες να αποκτήσει πυρηνικά, αν επιθυμεί. Θεωρούν πως το Ιράν έχει και θεολογικούς λόγους να μην θέλει πυρηνικά.
Το Ιράν θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί, ίσως, με το Ισραήλ. Αλλά όταν το Ισραήλ είναι μόνο του. Όχι με την παρουσία των ΗΠΑ. Υπάρχει κάποιος γνώστης των δυνατοτήτων των ΗΠΑ με τις δυνάμεις που έχουν συσσωρεύσει στην περιοχή που πιστεύει πως δεν έχουν βοηθήσει στους επιτυχείς βομβαρδισμούς που έχει κάνει το Ισραήλ;
Παρόλο που η πλειονότητα των Ελλήνων και η πολιτική ηγεσία στο σύνολό της είναι κατά του Ιράν, η μείωση του γεωπολιτικού εκτοπίσματος του Ιράν δεν είναι θετική εξέλιξη για την χώρα μας.
Το πρόβλημα της Ελλάδας, εκτός του εαυτού της, είναι η Τουρκία. Το Ιράν αποτελούσε εξ ορισμού αντίπαλο πόλο της Τουρκίας στην περιοχή. Αν, μάλιστα, ήταν ένα κοσμικό Ιράν, ακόμη, καλύτερα. Τώρα ο Ερντογάν θα δρά μόνος του. Το Ισραήλ δεν είναι διατεθειμένο να δράσει ως περιφερειακή δύναμη. Δεν έχει το ανθρώπινο δυναμικό. Το κρατά για να το χρησιμοποιήσει όταν απειλείται το ίδιο, Δεν πρόκειται να το αναλώσει.
Το μεγάλο ερώτημα είναι: γιατί η Χαμάς προέβη σε εκείνη την απεχθή πράξη στις 7 Οκτωβρίου 2023; Τι επεδίωκε;
Εκτιμώ πως το μόνο αξιομνημόνευτο και ενδιαφέρον είναι το τελευταίο ερώτημα του άρθρου σας κύριε Σαββίδη για την Χαμάς.
Να θυμηθούμε δύο σπουδαίες φράσεις για να το εξετάσουμε ”συμπεριληπτικά ” .
” Τι δουλειά είχε η αλεπού στο παζάρι;;;” ΚΑΙ
” Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απολέσαι ”.
Συχνά υποστηρίζω πως ανέλπιστα και απροειδοποίητα βγαίνει στην επιφάνεια ο τυφλοπόντικας της Ιστορίας και αλλάζει τον ρου της.
ΤΩΡΑ ,στην Μέση Ανατολή ,
-θα έχουμε την παντοκρατορία του Ισραήλ για μια 20ετία τουλάχιστον .
-Θα επωφεληθούμε και εμείς και η Κύπρος από την 15ετη φιλία μας με το Ισραήλ, που εξελίχθηκε τελευταία σε στρατηγική ”Εταιρεία”.
-Η Τουρκία -όπως και το Ιράν (οι προστάτες ντε των Παλαιστινίων και των Μουσουλμάνων) -”θα ψάχνονται” , με χειρότερη γεωπολιτικά τη θέση της Τουρκίας που είναι και μέλος του ΝΑΤΟ και της Δύσης, εκτός εάν ”επανέλθει πλήρως στο μαντρί της Δύσης-φυσικά χωρίς τον ”Σουλτάνο” κ. Έρντογαν. ΚΑΙ
τέλος να ετοιμασθούν πολλοί Ελλαδίτες και Κύπριοι να συμμετάσχουν σε Επιχειρήσεις ανοικοδόμησης της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, γιατί σίγουρα θα αποκλειστούν οι Τουρκικές.
Θα ήθελα να συνεχίσω την παράθεση ερωτημάτων, ορμώμενος από την δική σας απορία, κ. Σαββίδη, για τα κίνητρα της Χαμάς να επιτεθεί στο Ισραήλ στις 07/10/2023.
(α) Η Χαμάς έδρασε αυτονόμως, ή για χάρη τρίτου; Διότι εμείς προσπαθούμε να την προσεγγίσουμε με ορθολογιστικά κριτήρια, αλλά ενίοτε ο φανατισμός υποσκελίζει την σώφρονα στοχοθεσία.
(β) Υπάρχει περίπτωση να σχετίζεται η ενέργεια αυτή με προσπάθεια ακυρώσεως του έργου του IMEC, που απεφασίσθη μερικές ημέρες πριν (20/09/2023), στην σύνοδο των G20, στην Ινδία (ως επέκταση των “συμφωνιών του Αβραάμ”;
https://apcoworldwide.com/blog/the-g20s-imec-initiative-an-alternative-trade-corridor-to-chinas-belt-and-road-initiative/
(γ) Είναι τυχαίο ότι στον χάρτη “ευλογίας” (σε αντιδιαστολή με εκείνον της “κατάρας”), που παρουσίασε χθες ο Νετανιάχου στον ΟΗΕ, απεικονίζεται ακριβώς η διαδρομή του IMEC;
https://www.naftemporiki.gr/wp-content/uploads/2024/09/netaniaxou-oie-e1727448613759.jpg
(δ) Ποιός ο βαθμός εμπλοκής της Τουρκίας, πέραν των λεκτικών της παρεμβάσεων; Δεδομένου ότι απέτυχε να καταστεί κόμβος του IMEC, κατά την προαναφερθείσα σύνοδο των G20, θα είχε συμφέρον να συμμετάσχει σε μια βίαιη προσπάθεια ανατροπής του σχεδιασμού;
(ε) Εκτός από τις ΗΠΑ, μήπως και άλλες δυνάμεις του Κόλπου (ΗΑΕ, Σ. Αραβία) στηρίζουν το Ισραήλ (όχι μόνο διά της ανοχής, αλλά και παρέχοντας πληροφορίες) ευελπιστώντας στον εκτοπισμό του Ιράν και την ανάληψη ευρυτέρου ρόλου στην περιοχή;
(στ) Μήπως και το Ισραήλ βασίζεται στην συνδρομή των “μη εχθρικών” αραβικών χωρών, προκειμένου αυτές να αναλάβουν την ποδηγέτηση των (ακεφάλων πλέον) εξτρεμιστικών κινημάτων σε μια κατάσταση win-win (το Ισραήλ εξασφαλίζει ειρήνη και οι σύμμαχοί του παρουσία στην περιοχή, κέρδη από εμπορικές συναλλαγές και απαλλαγή από το Ιράν);
(ζ) Και στις “Ανιχνεύσεις” είχε εκφρασθεί ο προβληματισμός για τον φαύλο κύκλο που διαιωνίζει η τρέχουσα δραστηριότητα του Ισραήλ στην Γάζα.
https://www.anixneuseis.gr/ως-πρώην-στρατιώτης-του-idf-και-ιστορικό/
Η επιβλητικής ισχύος αντίδραση του Ισραήλ ήταν άραγε μια αναπόφευκτη/ενστικτώδης κίνηση αποκαταστάσεως του κύρους του, ή η απαρχή ενός σχεδίου ανακατατάξεων στην περιοχή, σε αγαστή (αλλά κρυφή) συνεργασία με άλλες αραβικές χώρες;
(η) Στο σενάριο που ΗΑΕ και Σ. Αραβία αναλάβουν την διαδοχή του Ιράν, υπάρχει άραγε χώρος για την Τουρκία, ακόμη και αν μεταβάλλει την ρητορική της;
(θ) Δεδομένου ότι το Ιράν, παρά τις αντιθέσεις του, ταυτιζόταν απολύτως με την Τουρκία στην εναντίωση κατά ενός πιθανού κουρδικού κράτους, μήπως διευκολύνεται η ανάδειξη των Κούρδων σε (ρυθμιστικό, αλλά ελεγχόμενο) παράγοντα της περιοχής;
Διευκρινίζω πως κανένα ερώτημα δεν είναι ρητορικό.
ΥΓ:
Για την αναδιάταξη συνόρων και επιρροών στην Μ. Ανατολή, υπενθυμίζω την πρόταση (από το μακρινό 2006) του Αμερικανού στρατιωτικού Ralph Peters (την οποία πρώτη παρουσίασε στην Ελλάδα η εφημερίδα “Μακεδονία”).
https://drive.google.com/drive/folders/1k65kMsZB75FD_D_0iSf1yB_vaoZo3Qh0
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/aa/The_Ralph_Peters_solution_to_the_Middle_East.svg
Έκτοτε κάποιες προτάσεις κατέστησαν ανεδαφικές, λόγω των εξελίξεων (π.χ. Αφγανιστάν), αλλά τίποτε δεν αποκλείει μια τμηματική εφαρμογή του χάρτη ή μια μεταγενέστερη παραλλαγή του.