Η υφαλοκρηπίδα της Αν. Μεσογείου χάθηκε… σειρά έχουν η Κύπρος και το Αιγαίο: Το χρονικό της επερχόμενης Εθνικής Καταστροφής

iEpikaira.- (δημοσιεύτηκε 14:07-11/07/24, ανανεώθηκε 9:19-11/07/24) Στις 10/06/24 η Γενική Διεύθυνση Εξορύξεων και Πετρελαίου (MAPEG) του Υπουργείου Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας, εξέδωσε επικαιροποιημένο χάρτη των περιοχών στις οποίες έχει εκδώσει άδειες για πραγματοποίηση ερευνών για υδρογονάνθρακες. Τον χάρτη (Χάρτης-1) δημοσίευσε το militaire.gr (10/07/24) σχολιάζοντας το γεγονός ότι η Τουρκία εξέδωσε άδειες για έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας νοτίως  του Καστελόριζου.

Χάρτης-1: Αδειοδοτήσεις της MAPEG. Αρχική πηγή: mapeg.gov.tr

Αυτό που παρατηρείται για άλλη μια φορά από τις νέες αδειοδοτήσεις είναι ότι η Τουρκία θεωρεί τον 28ο Μεσημβρινό ως το όριο, το οποίο υπερασπίζεται σθεναρά επί του πεδίου, ρισκάροντας ακόμη και το ενδεχόμενο θερμής διένεξης. Υπενθυμίζεται ότι οι έρευνες του Oruc Reis έγιναν στην εν λόγω περιοχή και οδήγησαν τις δύο χώρες σε παρατεταμένη κρίση το 2020. Το αποτέλεσμα όμως ήταν ότι η Τουρκία τότε ενέγραψε ένα ισχυρό τετελεσμένο το οποίο πολύ δύσκολα μπορεί να αναιρεθεί. Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό είχε τότε εντολή να παρακολουθεί από απόσταση, ενώ το Oruc Reis διεξήγαγε -συνοδεία στολίσκου του τουρκικού ΠΝ- έρευνες επί 3,5 μήνες, «γκριζάροντας» την  ελληνική υφαλοκρηπίδα ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού (Χάρτης-2) .

Εδώ σημειώνεται ότι η προβληματική συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο -που άφησε έκθετη την ελληνική υφαλοκρηπίδα πέραν του 28ου Μεσημβρινού (Χάρτης-4) και σύμφωνα με πληροφορίες ήταν αποτέλεσμα έντονης παρασκηνιακής δραστηριότητας των Αμερικανών σε στενή συνεργασία με το ελληνικό ΥΠΕΞ υπό τον Νίκο Δένδια- πήρε σάρκα και οστά ένα σχεδόν μήνα (06/08/20) μετά την μυστική συμφωνία Σουρανή-Καλίν στο Βερολίνο (13/07/20) και ενώ το Oruc Reis ήδη «όργωνε» τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες από τις 21/07/20. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης ομολόγησε αργότερα σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Γιάννη Πρετεντέρη (δημοσιεύτηκε 12/10/2020) ότι στο Βερολίνο υπήρξε συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες. Δηλαδή, πρώτα έγινε η μυστική συμφωνία, μετά ήρθε το Oruc Reis και εν συνεχεία υπεγράφη η τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Κοινός παρονομαστής της αλληλουχίας αυτών των γεγονότων, είναι το όριο του 28ου Μεσημβρινού που τέμνει την Ρόδο…

Χάρτης-3: Χάρτης Μπάιντεν. Πηγή: mcclatchydc.com

Παραδόξως, και ο «προφητικός» χάρτης Μπάιντεν [ο οδοδείκτης στις παρασκηνιακές διαδικασίες διαμοιρασμού της Αν. Μεσογείου που δημιουργήθηκε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ καθ’ υπόδειξη των τούρκων (1 και 2) πιθανότατα το 2015 αλλά συνέχισε να εμπλουτίζεται μέχρι το 2017], ο οποίος παρουσιάζει κραυγαλέες παραβιάσεις του Δικαίου της Θάλασσας, «χαρίζει» ομοίως στην Τουρκία ολόκληρη την υφαλοκρηπίδα από τον 28ο Μεσημβρινό μέχρι και την Κύπρο (Χάρτης-3). Σε αυτό το σημείο επισημαίνεται ότι το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου αντιτίθεται στις προβλέψεις του χάρτη Μπάιντεν και γι’ αυτό αποτελεί «κόκκινο πανί». Η εγκατάλειψή του έγινε με παρότρυνση των Αμερικανών και μετά από πιέσεις των Τούρκων αφού είναι ξεκάθαρο ότι οι ΗΠΑ θέλουν την Τουρκία στο παιχνίδι της Αν. Μεσογείου.

Χάρτης-4: Αντιπαραβολή στον χάρτη Μπάιντεν (Χάρτης-3) α)Οι παράνομες Navtex του Oruc Reis (σκίαση με διάφορα χρώματα, Χάρτης-2), β)Ο χάρτης Μανιάτη του Ν4001/2011 (με γκρι/πράσινο καρό), γ)Η Ελληνοαιγυπτιακή οριοθέτηση ΑΟΖ (σημεία A,B,C,D,E με μπλε χρώμα). Πηγή: iEpikaira

Επανερχόμενοι όμως στον νέο χάρτη αδειοδοτήσεων της τουρκικής MAPEG (Χάρτης-1) και σε αντιπαραβολή με τον χάρτη Μπάιντεν (Χάρτης-3) -ο οποίος αποτύπωνε όλες τις εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο αρκετά χρόνια πριν συμβούν-, προκύπτει ο Χάρτης-5 στον οποίο παρατηρούμε μια καινοφανή παραδοξότητα. Εκτός του ότι οι δυο χάρτες έχουν προφανείς ομοιότητες -γιατί όπως προείπαμε η Τουρκία υπέδειξε συγκεκριμένα στοιχεία του χάρτη Μπάιντεν-, παράλληλα παρατηρούμε ότι η Τουρκία έχει χαράξει/αδειοδοτήσει βυθοτεμάχια εντός της αιγιαλίτιδας ζώνης βορείως της Κύπρου (κίτρινος κύκλος, Χάρτης-5), δημιουργώντας μια νοητή «γέφυρα» μεταξύ των κατεχομένων και της τουρκικής ενδοχώρας. Η «γέφυρα» αυτή προϋπήρχε και στον χάρτη Μπάιντεν (Χάρτης-3) αλλά ήταν πολύ μικρότερου εύρους.

Χάρτης-5: Αντιπαραβολή των βυθοτεμαχίων (κόκκινη σκίαση) του Χάρτη-1 στον Χάρτη-3.

Το τί ακριβώς μπορεί να συμβαίνει εκεί δεν είναι ξεκάθαρο και μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν. Παλαιότερη ανάλυση (19/11/20) στο slpress.gr αναφέρει ότι αυτό αποτελεί ένδειξη πρόθεσης «προσάρτησης των κατεχομένων», φημολογία την οποία ακόμη και το Stratfor (17/06/23) δεν αποκλείει, ενώ υπάρχουν πολλοί που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου γι’ αυτό. Ένα άλλο ενδεχόμενο για το οποίο πιέζουν οι Τούρκοι ανέκαθεν -και έχουμε σχολιάσει επανειλημμένα-, είναι η κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα της Κυπριακής Δημοκρατίας (νοτίως της Μεγαλονήσου) αλλά και του Ισραήλ, με όδευση βόρεια προς την Τουρκία και διασύνδεσή του με το δίκτυο προς την Ευρώπη, όπως άλλωστε αποτυπώνεται και στον χάρτη Μπάιντεν (πορτοκαλί πλαίσιο, Χάρτης-6).

Ο ανοικτά φιλότουρκος Αμερικανός πρώην υφυπουργός εξωτερικών, ειδικός σε θέματα ενέργειας και λομπίστας υπέρ των τουρκικών συμφερόντων, Μάθιου Μπράιζα, πιέζει διαχρονικά γι’ αυτόν τον αγωγό που είναι ανταγωνιστικός του EastMed. Στο συνέδριο όμως που διοργάνωσε το Economist στην Αθήνα (2 με 4/7/24) για τις ενεργειακές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την Νοτιοανατολική Ευρώπη, ο Μπράιζα πρότεινε την κατασκευή υποθαλάσσιου καλωδίου ηλεκτρικής ενέργειας για την εξαγωγή της στην Κύπρο. Είπε συγκεκριμένα: «Η Κύπρος έχει πολύ μεγάλο δυναμικό ΑΠΕ ωστόσο αυτό από μόνο του δεν διασφαλίζει συστηματική αξιοποίηση της παραγωγής. Τη λύση θα δώσουν οι διασυνδέσεις και συγκεκριμένα η διασύνδεση με την Τουρκία. Χρειάζεται ένα μη πολιτικοποιημένο πλαίσιο το οποίο θα προωθεί τη διασύνδεση της Τουρκίας με την Κύπρο, εφόσον υπάρχει ήδη μια λειτουργική σύνδεση του βορείου με το νότιο μέρος του νησιού, καθώς η Τουρκία είναι μπαταρία ενέργειας, που εκμεταλλεύεται και την πυρηνική ενέργεια, και μπορεί να στηρίξει την ανάγκη της Κύπρου…». Δηλαδή ενδέχεται οι περίεργες τουρκικές αδειοδοτήσεις (κίτρινος κύκλος, Χάρτης-5) να προμηνύουν υπόγειες πιέσεις/προετοιμασίες προς αυτήν την κατεύθυνση, ακόμη και χωρίς πρότερη λύση του Κυπριακού.

Βέβαια είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές οι αναφορές έγκριτων αναλυτών οι οποίοι μιλούν ανοικτά για σοβαρό κίνδυνο επίθεσης της Τουρκίας στην Κύπρο (1, 2, 3, 4, 5), με πρόσχημα την δήθεν συμμετοχή της στον πόλεμο της Γάζας αλλά και το νομιμοφανές υπόβαθρο σύμφωνα με το οποίο η Τουρκία έχει το δικαίωμα να επιτεθεί επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία δήθεν παραβιάζει τη Συμφωνία Εγγυήσεων (1 και 2). Η οργανωμένη αυτή προσπάθεια ενισχύει το σενάριο της προσάρτησης, το οποίο όμως μπορεί τελικά να αποδειχθεί το μικρότερο των προβλημάτων μας. Παρά ταύτα η Αθήνα και η Λευκωσία «περί πολλά τυρβάζουν» ενώ, «ενός εστί χρεία», να αποκτήσουν επιτέλους κοινή στρατηγική και βηματισμό έναντι του επίβουλου γείτονα, ο οποίος μας αντιμετωπίζει ως ενιαία απειλή.

Συμπερασματικά, οι εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο συνεχίζουν να ακολουθούν πιστά τις προβλέψεις του χάρτη Μπάιντεν. Η Τουρκία έχει υιοθετήσει τον 28ο Μεσημβρινό ως το όριο των παράνομων διεκδικήσεών της, ειδικά μετά τα γεγονότα του Oruc Reis. Σημειώνεται ότι το συγκεκριμένο ερευνητικό ανήκει στην τουρκική TPAO της οποίας το πλειοψηφικό πακέτο κατέχει ο Τούρκος μεγιστάνας Ραχμί Κοτς με τις στενές σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη. Ο Κοτς λειτουργεί ως μυστικός «δίαυλος επικοινωνίας» μεταξύ Ερντογάν-Μητσοτάκη και ως αφανής καταλύτης στις υπόγειες διεργασίες της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης» η οποία οδήγησε σε πρώτη φάση στην υπογραφή της «Διακήρυξης των Αθηνών» (1 και 2) και σε δεύτερη, θα φέρει το νέο «Σύμφωνο Ειρήνης / Φιλίας» ή αλλιώς «Σύμφωνο μη επίθεσης».

Εντωμεταξύ η Αθήνα και η Λευκωσία εργαλειοποιώντας την πόντιση καλωδίου οπτικών ινών από το ιταλικών συμφερόντων πλοίο «TELIRI», έχουν από κοινού έμμεσα αποποιηθεί του δικαιώματος για κοινό θαλάσσιο σύνορο, αφήνοντας τις θαλάσσιες ζώνες ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού, βορά στους Tούρκους «πειρατές» της Μεσογείου.

Εν μέσω όλων αυτών, ο υφυπουργός Ενεργειακών Πόρων του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, μιλάει (Ιούλιο 2024) για κυοφορούμενη «ενεργειακή συμμαχία» στην Ανατολική Μεσόγειο όπως ακριβώς μας προϊδέασε και με παλαιότερη δήλωσή του ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας -ο πρώην επικεφαλής του ΕΛΙΑΜΕΠ-, Θάνος Ντόκος, ο οποίος τον Φεβρουάριο του 2023 έκανε λόγο για έναν «μεγάλο συνεταιρισμό κρατών» κατά τα πρότυπα της συνεργασίας Κατάρ-Ιράν «που θα συνεκμεταλλευτεί τους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου».

Καταληκτικά, επαναλαμβάνουμε τα όσα γράψαμε τον Μάρτιο του 2023: «Η φόρμουλα εμπλοκής της Τουρκίας και υφαρπαγής του πολλά υποσχόμενου ενεργειακού μας πλούτου έχει βρεθεί. Σχεδιάζεται να εκτελεστεί με τον προσχηματικό μανδύα της «εταιρικής συνδιαχείρισης», τον οποίο οι ΗΠΑ προετοίμαζαν εδώ και χρόνια.» Αυτό θα επιτευχθεί με την «συγκεκαλυμμένη συνδιαχείριση» μέσω της δημιουργίας κοινών θαλάσσιων πάρκων και τις επενδύσεις Ελλήνων(;) και Τούρκων επιχειρηματιών, χωρίς να σημαίνει ότι η Τουρκία ονειρεύεται μια ειδυλλιακή συνύπαρξη με τον Ελληνισμό.

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες ο Ρ.Τ. Ερντογάν προετοιμάζεται για πόλεμο. Συντηρεί το επίπλαστο «καλό κλίμα» το οποίο χρησιμοποιεί ως προπέτασμα για τα σχέδιά του, εργαλειοποιώντας την ετεροβαρή «Διακήρυξη των Αθηνών», με την οποία του χαρίσαμε αυτό που επιζητούσε εναγωνίως, το να μπορεί δηλαδή πολύ εύκολα να χρεώσει στην Ελλάδα την πρόκληση της οποιασδήποτε κρίσης!