του Παντελή Σαββίδη
Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του, το οποίο αναδημοσιεύουν και οι Ανιχνεύσεις, ο συγγραφέας του βιβλίου “Το Μελάνωμα της Κύπρου΄” Βασίλης Φούσκας αναφέρεται στη συνάντηση του Κίσιγκερ, υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, με τον Έλληνα ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Καραμανλή Δημήτρη Μπίτσιο στις 30 Ιουλίου 1975 στο Ελσίνσκι και γράφει ότι είπε ο Κίσιγκερ:
“«Η διαπραγμάτευσή σας [με την Τουρκία] είναι η μόνη που απέτυχα να προχωρήσω. Δεν το λέω για να παραπονεθώ – και οι δύο γνωρίζουμε πως να λύσουμε το θέμα. Η μόνη κριτική που έχω είναι σχετικά με τη διαπραγματευτική σας τακτική η οποία δεν ακολουθεί την αρχή να πάρεις μία θέση και να υπεραμυνθείς αυτής της θέσης. Κάθε τρεις μήνες παραχωρείτε και κάτι και αυτό κάνει την άλλη πλευρά να κωλυσιεργεί».
Ο Κίσιγκερ υπήρξε μια τραγική, για τον ελληνισμό, πολιτική προσωπικότητα (υπήρξε ο αρχιτέκτονας της τουρκικής εισβολής και παράδοσης της Κύπρου) αλλά ακόμη και εκεί που, εκ των πραγμάτων, θα μπορούσε να φανεί θετικός για τα αμερικανικά, όχι τα ελληνικά συμφέροντα, η Αθήνα δεν βοηθούσε.
Το ίδιο γίνεται και σήμερα με την Ε.Ε. και τους χάρτες της Σεβίλλης που εξυπηρετούν τα μέγιστα τις ελληνικές και κυπριακές θέσεις. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τους έχει υιοθετήσει, η Αθήνα τους έχει αποκηρύξει.
Η υποχωρητικότητα έχει καταστεί ιδεολογία στο κυρίαρχο πολιτικό ρεύμα. Το οποίο με τους μηχανισμούς του την επέβαλε και σε σημαντικό τμήμα της κοινωνίας με το ερώτημα: διαπραγματεύσεις κατά τις οποίες κάτι θα δώσουμε ή πόλεμος;
Η εύλογη απορία είναι οποιοσδήποτε αμφισβητεί μέρος της κυριαρχίας της χώρας διαπραγματευόμαστε μαζί του και στο τέλος κάτι θα πάρει για να μην πάμε σε πόλεμο;
Η κατάληξη κάθε λογικού συνειρμού είναι πως η Ελλάδα, αν δεν θέλει να παραδοθεί, δεν έχει άλλη επιλογή από την αποτροπή. Αλλά η πολιτική ηγεσία με τις δηλώσεις του είδους «ό,τι και να γίνει δεν θα κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία» έχει υπονομεύσει κάθε δυνατότητα αποτροπής.
Η αποτροπή βασίζεται στην πεποίθηση του αντιπάλου πως αν ξεπεράσει την κόκκινη γραμμή που του διαμηνύθηκε θα υποστεί συνέπειες. Και οι συνέπειες θα είναι σημαντικότερες από τα οφέλη της αμφισβήτησης. Αυτό πρέπει να το πιστέψει ο αντίπαλος για να λειτουργήσει η αποτροπή. Αν αρχίσει το θόλωμα, τα ήξεις αφίξεις, η αποτροπή τελείωσε.
Όταν η ελληνική ηγεσία δηλώνει πως ό,τι και να γίνει δεν θα προχωρήσει σε ανταπόδοση, το παιχνίδι χάθηκε. Η κυρίαρχη ιδεολογία της υποχωρητικότητας επικράτησε.
Η λογική της αποτροπής δεν σημαίνει πως όποιος την υιοθετεί θέλει πόλεμο, όπως επιδιώκουν να περάσουν στην κοινή γνώμη, που την εκλαμβάνουν ως αφελή, οι κκ Μητσοτάκης και Γεραπετρίτης.
Άρα, με βάση τις θέσεις της ελληνικής πλευράς εκείνο που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση είναι τι θα δώσει. Όχι τι θα πάρει. Τι λιγότερο θα δώσει απο αυτά που δικαιούται και της τα αμφισβητούν.
Εάν συμφωνείτε με τις θέσεις αυτές της κυβέρνησης, καλώς, χειροκροτήστε την.
.
Εξαιρετική επισήμανση.
Η νοοτροπία Ραγιαπετριτη είναι η σημερινή εξωτερική πολιτική των ανανιστων.
Τό σύστημα πού κυβερνά την χώρα μένει αμετανόητο κ εκδικητικό:
Καί στην woke λέπρα κ στό ήθος “τό Αιγαίο είναι παγκόσμια θάλασσα” κ στό ” κάνουμε παζάρια για την Εθνική κυριαρχία όπως κάνουμε για τίς πατάτες στην λαϊκή”.
Πολιτική λύση δεν διαφαίνεται .
Περισσότερο εύστοχη και ξεκάθαρη περιγραφή της κυβερνητικής πολιτικής,έναντι των αμέτρητων παράνομων διεκδικήσεων της Τουρκίας,δεν γίνεται.Τον καταλυτικό ρόλο της προστασίας των νόμιμων ελληνικών εθνικών συμφερόντων θα τον έχει η ενημέρωση του ελληνικού λαού,με κάθε τρόπο και μέσο. Όποιοι έχουν την δυνατότητα να παρεμβαίνουν δημόσια,πρέπει να ενωθούν και να οργανώσουν εκστρατείες ενημέρωσης του κόσμου των ελλήνων.
Το γεγονός και μόνον ότι βάζουν στο ΥΠΕΞ ανθρώπους άσχετους με την εξωτερική πολιτική, δείχνει πόσο σοβαρά σκέπτονται το συμφέρον και το μέλλον τής χώρας. Προφανώς το έχουν προκαθορίσει, γι αυτό κι έχουν επιλέξει ως συμβουλευτικό όργανο το ΕΛΙΑΜΕΠ.
Επειδή το άρθρο περιέχει και εικασίες του -ορκισμένου να αμαυρώσει την εικόνα τόσο του Καραμανλή όσο και του Μακαρίου- κ. Φούσκα -και να ανυψώσει το γόητρο του δυστυχώς αναξιοπαθούς μετά το Χέρφιλντ Ανδρέα Παπανδρέου ,ανέτρεξα ”για την φουκαριάρα” την αλήθεια -όσο μπορεί και αυτή να αποκαλυφθεί- στην κοινή βιβλιοθήκη το google και βρήκα τα ακόλουθα.
1.- Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Λάρισας 30 Ιανουαρίου 2023 αποσπάσματα από το βιβλίο του στρατηγικού αναλυτή κ. Νίκου Λυγερού ( παράκληση να κληθεί σε συζητήσεις και να αρθρογραφεί στις Ανιχνεύσεις ), το οποίο περιλαμβάνει και συνομιλίες Καραμανλή και Μπίτσιου -παρουσία και του επιζώντος Μολυβιάτη-με Φορντ και Κίσινγκερ κατά την Συνδιάσκεψη του Ελσίνκι το 1975.
2.-ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ”Για θέματα Ελληνικής Ιστορίας ,με διαλόγους της Συνδιασκέψεως του Ελσίνκι το 1975 .
3.-Δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ .Συνέντευξη του κ. Φούσκα με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του ”Μελάνωμα της Κύπρου”.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ . Πουθενά δεν διάβασα την απάντηση -που αναφέρεται στο άρθρο – του Κίσινγκερ προς τον Μπίτσιο.
Διάβασα όμως και παραθέτω την φράση του Κίσινγκερ προς τον Μπίτσιο.” Δεν θέλουμε η Ελλάδα να ακολουθήσει τον δρόμο της Πορτογαλίας και νομίζω ότι σε πέντε χρόνια από τώρα ο στρατός σας μπορεί επίσης να στραφεί προς τα αριστερά (οι οπαδοί της Χούντας θα επιτεθούν στον Καραμανλή για να στηρίξουν την Αριστερά-Παπανδρέου) .
-ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΝΑ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ΤΟ 1981-1989 –
Υ.Γ Τα περί υποχωρητικότητας της Ελλάδος γενικότερα και ειδικά της σημερινής κυβερνήσεως της ανυποχώρητης σε εθνικά θέματα Νέας Δημοκρατίας δεν γίνεται λόγος -ελλείψει πληροφοριών και στοιχείων -,γιατί η δίκη τυχόν προθέσεων δεν ”τιμωρείται” χωρίς πράξεις.
Καλό μήνα σε όλους. .
Σταύρος Αθαν.Ναλμπάντης
Διολισθαίνοντας σε επικίνδυνες ατραπούς στα Ελληνοτουρκικά
Το τίμημα της Αποφυγής Έντασης καθίσταται δυσανάλογα μεγάλο για την ελληνική πλευρά καθώς εναπόκειται διαρκώς στη βούληση της Τουρκίας
Και άλλοι αναγνώστες θα το σκέπτονται (αλλά δεν θα το εκφράσουν -γράψουν) ότι δεν συμφωνούνε με τις εκτιμήσεις-απόψεις του αναλυτή κ. Λαμπρόπουλου , του οποίου -όπως και άλλων αναλυτών – δύο χρόνια τώρα καμιά ”προφητεία” δεν επαληθεύτηκε .
Να θυμίζουμε στους σφόδρα ανησυχούντες τώρα ότι, οι συνομιλίες με την Τουρκία άρχισαν και πύκνωσαν επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και του κ.Σημίτη.
Καλά δεν θυμούνται ούτε οι Πασοκτσήδες το Μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ του 1988 -μετά την μάλλον ”σικέ κρίση” του Μαρτίου του 1987- ή την 8ετία 1996-2004 κατά την οποίαν ”οργίασαν” στις ελληνοτουρκικές επαφές οι Σημίτης , Πάγκαλος, ΓΑΠ (και Κοτζιάς ως σύμβουλος του ) , Ροζάκης και άλλοι που τώρα ”ζώσθηκαν τα σπαθιά”;.
Όσοι διατηρούν την μνήμη τους να σιωπούν και αλήθεια για ποιο ανώτερο σκοπό ;.
Σε ποιο ακριβώς σημείο διαφωνείς με το άρθρο, αν το κατάλαβες βέβαια. Η “απάντησή” σου είναι άσχετη προς το περιεχόμενο τού άρθρου, προσωπικά (a hominem) επιθετική προς τον αρθρογράφο και στερείται νοήματος. Επειδή δεν μπορείς να εκφράσεις αιτιολογημένη και συγκεκριμένη αντίρρηση, παρέθεσες ένα από τα κλισέ σημειωματάκια που συνηθίζεις σε τέτοιες περιπτώσεις.