«Η υποδειγματικότητα του Μακρόν κατέρρευσε, συσπειρώνοντας και νεκρανασταίνοντας την σχεδόν κλινικά νεκρή αριστεροδεξια αντιπολίτευσή του»

Του Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected]  www.kalkis.eu

Σε άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις στις 18-11-2017  επέκρινα τότε την «μη υποδειγματικότητα» του Γάλλου

προέδρου, αναφορικά με τον τρόπο εκλογής των αρμόδιων οργάνων του νεοφυούς κόμματός του η «Δημοκρατία  Εμπρός» (LREM),   που έλαβε χώρα στις 18 Νοεμβρίου 2017  https://www.anixneuseis.gr/?p=179008. Θυμίζω τις δυο εξαγγελθείσες θεμελιακές αρχές της πολιτικής Μακρόν από την έναρξη της πενταετούς θητείας του : αποτελεσματικότητα (efficacité) και υποδειγματικότητα (exemplarité), για να ξεχωρίσει από το φθαρμένο  «παλιό πολιτικό σύστημα».

Η αρχή της υποδειγματικότατος φαίνεται ότι ήταν «όνειρο και πάει», μετά από τις διενεργηθείσες  ενδοκομματικές εκλογές «δια ανατάσεως της χειρός», τα υψηλά κόστη του ατομικού μακιγιάζ, την κατασκευή πισίνας στην εξοχική κατοικία της Γαλλικής Προεδρίας και τώρα το νοσηρό κολλητιλίκη» του Μακρόν με τον εικονιζόμενο εκ δεξιών του παρακάτω 26χρονο σωματοφύλακά του Alexendre Benella  σε στιγμές προεδρικής χαλάρωσης.

Τι συνέβη με αυτόν τον «κύριο» ;

Ελάχιστες ημέρες μετά τον γαλλικό ποδοσφαιρικό θρίαμβο κατάκτησης του παγκοσμίου κυπέλου, η εφημερίδα Le Monde δίνει στη δημοσιότητα την περασμένη Πέμπτη 20 Ιουλίου 2018  ένα βίντεο το οποίο δείχνει τον Alexendre Benella  να σπρώχνει βίαια πρώτα μια διαδηλώτρια και στη συνέχεια να κλωτσάει έναν άλλο διαδηλωτή της πρωτομαγιάς του 2018, φορώντας μάλιστα ένα κόκκινο περιβραχιόνιο και μια προστατευτική κάσκα των γαλλικών ΜΑΤ (ως μη όφειλε), υπό τα όμματα των οποίων εκτυλίσσεται η εν λόγω «τραμπουκική πράξη» την οποία θα ζήλευαν ακροδεξιοί και ακροαριστεροί «ακτιβιστές της δικτατορίας»! Το συμβάν κρατείται βλακωδώς μυστικό, μέχρι την αποκάλυψη της εν λόγω έγκυρης εφημερίδας, επιβάλλεται στον δράστη μια «ποινή» χάδι 15ήμερης στέρησης του μισθού του και ο Alexendre Benella συνεχίζει να είναι στα μέσα και στα έξω των Ηλυσίων Πεδίων δίπλα στον Μακρόν. Αντί λοιπόν ο πρόεδρος να του «πάρει» το κεφάλι πάραυτα, να κάνει μια σχετική ανακοίνωση στα γαλλικά ΜΜΕ επιβεβαιώνοντας την θεμελιακή αρχή της υποδειγματικότητας (exemplarité) του «νέου πολιτικού κόσμου» που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, φαίνεται ότι προτίμησε την παρασιώπηση του συμβάντος αυτού. Οποία ανοησία !

Και τώρα ;

Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ο Μακρόν σιωπά (δεν ξέρω μέχρι πότε), ενώ η συσπειρωθείσα αριστεροδεξιά σχεδόν κλινικά νεκρή αντιπολίτευσή του ζήτησε και πέτυχε άμεσα τη συγκρότηση «εξεταστικών κοινοβουλευτικών επιτροπών», στην Εθνοσυνέλευση και τη Γερουσία και μάλιστα απαιτεί την εξέτασή του αυτοπροσώπως για να τον ταπεινώσει.  Οι περισσότεροι γάλλοι συνταγματολόγοι βέβαια λένε ότι βάσει του άρθρου 67 του γαλλικού συντάγματος ο εκάστοτε Γάλλος Πρόεδρος δεν λογοδοτεί ενώπιον ουδεμίας αρχής γιατί είναι «ανεύθυνος» (irresponsable), όσο ασκεί τη θητεία του, αφού τον εξέλεξε απευθείας ο Λαός κι όχι οι βουλευτές ή οι γερουσιαστές.  Οι τελευταίοι είναι αρμόδιοι και εξετάζουν την κυβέρνηση, τον αρμόδιο Υπουργό Εσωτερικών, τον επικεφαλής της αστυνομίας του Παρισιού, τον διευθυντή του πολιτικού Γραφείου του Μακρόν στα Ηλύσια αλλά και τους λοιπούς εμπλεκόμενους στην θλιβερή αυτή υπόθεση. Ενώ παράλληλα έχει επιληφθεί του θέματος η γαλλική δικαιοσύνη, αμέσως μετά την δημοσιοποίηση από την Le Monde του βίντεο και το προεδρικό μέγαρο ξεκίνησε την προβλεπόμενη διαδικασία απόλυσης του Δράστη. Τώρα όμως είναι πολύ αργά για την πολιτική ζημιά που υπέστη το πρεστίζ  του Μακρόν, εκεί που περίμενε επικοινωνιακά να καρπωθεί την κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλου από τη Γαλλία.

Και η αποτελεσματικότητα (efficacité) ;

Είναι πάρα πολύ φυσικό σε μια αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως τη γαλλική, η όποια αντιπολίτευση να εκμεταλλευθεί πολιτικά το αντιδημοκρατικό αυτό συμβάν το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει την απαρχή της ανασυγκρότησής της. Πράγματι, όπως δείχνει και η διπλανή φωτογραφία του Le Monde της 20^ης Ιουλίου μέσα από την Εθνοσυνέλευση ο Jean–Luc Mélenchon έχει πλευρίσει τον υποτιθέμενο ταξικό του εχθρό Christian Jacob, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο των Ρεπουμπλικάνων, για να κάνουν τις σχετικές μεθοδεύσεις. «Η εικόνα είναι σπάνια», γράφει η Astrid de Villaines, στον ηλεκτρονικό Le Monde στις 23-7-2028. «Την Παρασκευή 20 Ιουλίου, στους κήπους της Εθοσυνέλευσης η Valerie Rabault (του σοσιαλιστικού κόμματος PS), ο Christian Jacob (του Ρεπουμπλικανικού LR) και ο Sebastien Jumel (του Κουμμουνιστικού PCF) επιστρέφουν μαζί, σχεδόν  χέρι με χέρι, από το ξενοδοχείο Lassay. Ο Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, François de Rugy, μόλις ανακοίνωσε ότι ο πρωθυπουργός δεν θα έρθει στην Εθνοσυνέλευση. Χαμογελώντας, αλληλοσυγχαίρονται {που όλοι συμφωνούν} και μάλιστα δείχνουν  ευγένεια μπροστά στις κάμερες». Η υπόθεση Benalla συσπείρωσε αυτές τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης που τίποτα δεν συνέδεε  συνήθως. «Η αντιπολίτευση στο σύνολό της σηματοδότησε σαφώς το σημείο σύγκλησης», δήλωσε η κυρία Rabault, πρόεδρος της ομάδας Νέας Αριστεράς. «Ο Nicolas Dupont-Aignan (γνωστός ακροδεξιός) και ο Jean-Luc Mélenchon φωτογραφήθηκαν επίσης δίπλα-δίπλα σε ένα διάδρομο της Εθνοσυνέλευσης Palais-Bourbon».

Στην συμπολίτευση επικρατεί επί του παρόντος μια αμηχανία που την οδήγησε σε παράλυση. Διακόπηκαν ξαφνικά, μέχρι νεοτέρας, οι κοινοβουλευτικές εργασίες στην Εθνοσυνέλευση όπου συζητείτο η τροποποίηση του γαλλικού Συντάγματος, μεταξύ των όποιων τροποποιήσεων περιλαμβάνει και τη μείωση του αριθμού των βουλευτών και γερουσιαστών που επιθυμεί η πλειοψηφία των Γάλλων.  Έτσι και η περίφημη κυβερνητική αποτελεσματικότητα (efficacité) υπέστη το ανάλογο πλήγμα, ώσπου να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο, αν ξεκαθαρίσει.

Συμπερασματικά

Ο Μακρόν με ένα ευφυές σύνθημα «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, εμπρός» εξαΰλωσε, αποσυντόνισε και  καθήλωσε σύμπασα την αντιπολίτευση αλλά και τα συνδικάτα. Με την υπόθεση του Alexendre Benella κατόρθωσε να τους νεκραναστήσει !