του Δημήτρη Τσαϊλά*Η Τουρκία, εκτιμάται ότι υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και της πουλά
UAV και πλοία, ελπίζοντας να αγοράσει κινητήρες αεροσκαφών, αφού η διεθνής αγορά της έκλεισε τις πόρτες. Ωστόσο, το εμπόριο συνεχίζεται με τα κατεχόμενα από τη Ρωσία εδάφη της Αμπχαζίας και της Κριμαίας. Επιτρέποντας αυτό το παράνομο εμπόριο, η Τουρκία υπονομεύει τόσο τη δική της αξιοπιστία όσο και την ασφάλεια των εμπορικών εταίρων της. Τα μεταφερόμενα αγαθά όχι μόνο βοηθούν στη σύνδεση των κατεχόμενων ζωνών με τη Ρωσία, αλλά το εμπόριο φέρνει επίσης οφέλη σε αυτές τις ζώνες, οι οποίες βρίσκονται εκτός του διεθνούς τραπεζικού συστήματος.
Γιατί λοιπόν η Τουρκία βοηθά τη Ρωσία να εδραιώσει την παράνομη κατοχή της, ενώ στηρίζει και τις Ουκρανικές θέσεις; Τα βραχυπρόθεσμα κέρδη που αποκόμισαν οι τουρκικές εταιρείες από αυτό το εμπόριο πρέπει να εξεταστούν στο ευρύτερο πλαίσιο του Ευξείνου Πόντου. Η Ρωσία έχει εισβάλει και στρατιωτικοποιήσει αυτές τις ζώνες, αναπτύσσοντας παράκτια άμυνα με οπλικά συστήματα K-300P Bastion-P οπλισμένα με πυραύλους επιφανείας P-800 Oniks. Αυτό δημιουργεί μια Α2/ΑD ( Anti-Access Area Denial) περιοχή.
Ενώ η Ρωσία είναι απίθανο να επιστρέψει στα αρχικά της σύνορα ή να αποδεχθεί την ανεξαρτησία των κατεχόμενων χωρών, το να επιτραπεί η κατοχή της να γίνει μόνιμη αλλάζει τη στρατιωτική και εμπορική ισορροπία στον Εύξεινο Πόντο για τις επόμενες δεκαετίες. Τέλος η χώρα με τις μεγαλύτερες απώλειες από αυτό είναι η Τουρκία.
Όλες οι χώρες του Ευξείνου Πόντου, ειδικότερα η Ουκρανία και η Γεωργία, θα χρειαστούν προστασία από την αυξανόμενη στρατιωτική ενίσχυση της Ρωσίας. Οι ενέργειες της Ρωσίας αποτελούν απειλή τόσο για τις υποδομές της Ουκρανίας στην Αζοφική Θάλασσα και τη λεκάνη του Ευξείνου Πόντου όσο και για τις εμπορικές οδούς στα διεθνή ύδατα. Η μείωση αυτής της απειλής και η αποκατάσταση του δικαιώματος στην ελεύθερη θαλάσσια ναυσιπλοΐα είναι προς το συμφέρον της Ουκρανίας και άλλων χωρών του Ευξείνου Πόντου, όπως η Βουλγαρία, η Γεωργία, η Ρουμανία και η Τουρκία.
Σήμερα, μια καταιγίδα ξεσπά πάνω από τον Εύξεινο Πόντο και σε αυτό το σημείο, το μόνο ερώτημα είναι πόσο δυνατή θα είναι. Η Τουρκία έχει χαρακτηρισθεί αναξιόπιστη, καθώς οι πολιτικοί της δεν έχουν καταφέρει να ευθυγραμμίσουν τα πολιτικά και οικονομικά της συμφέροντα. Ενώ η Τουρκία να προσπαθεί να πατάει σε δύο βάρκες και να κερδίσει γρήγορα χρήματα επιτρέποντας την παράνομη ναυτιλία, εμείς σε αυτή τη συγκυρία πρέπει να δράσουμε και να υποστηρίξουμε μια μόνιμη ναυτική δύναμη του ΝΑΤΟ και την αεροπορική αστυνόμευση παρόμοια με τις χώρες της Βαλτικής σε συνεργασία με τη Ρωσία.
*Υποναύαρχος ε.α.
Το άρθρο δεν είναι κατανοητό τι υποστηρίζει. Πως είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται ως απειλή οι ενέργειες της Ρωσίας στον Εύξεινο Πόντο και η μείωση αυτής της απειλής να προτείνεται να γίνει από το ΝΑΤΟ με συμμετοχή της Ελλάδος, σε συνεργασία με τη Ρωσία!
“Οταν μαλώνουν τα βουβάλια (ΗΠΑ-Ρωσία-Τουρκία) την πληρώνουν τα βατράχια (Ελλάδα)” Καλό θα ήταν η Ελλάδα να ακολουθήσει πολιτική ουδετερότητας και να μην εμπλακεί στο Ουκρανικό. Δεν την συμφέρει πολιτικά και δεν έχει τις στρατιωτικές δυνάμεις να κάνει τέτοιες κινήσεις.
Με τις εκτιμήσεις για θερμό 2022 στο Αιγαίο, η Ελλάδα που θα πρωτοστείλει δυνάμεις (Σαουδική Αραβία, Σαχέλ, Εύξεινο Πόντο);
Καλή η προβολή δυνάμεων και σημαίας αλλά καλύτερη η άμυνα της Ελλάδος, μέχρι τουλάχιστον να ξεκαθαριστεί το ρευστό πολιτικό-οικονομικό τοπίο στην Τουρκία.
E.P., συμφωνώ απολύτως. Η Ελλάς οφείλει να παραμείνει ουδέτερη στο θέμα τής Ουκρανίας, το οποίο ουδόλως την αφορά. Κακώς μετείχε και στις κυρώσεις κατά τής Ρωσίας, που έγιναν αιτία να μάς γράψουν στον μαυροπίνακα οι Ρώσοι και να μείνουν τα οπωροκηπευτικά μας απούλητα, καθώς και να μειωθεί κάθετα ο ρωσικός τουρισμός προς την χώρα μας, υπέρ τής Τουρκίας. Ήδη πλήρωσε μία φορά (1919) την εκστρατεία στην Ουκρανία ακριβά, ας μην επαναλάβει το ίδιο λάθος.
Κάποιοι φίλοι αντιδράσανε με σκεπτικισμό όσον αφορά την πιθανή εμπλοκή μας σε προτεινόμενη μόνιμη Νατοϊκή ναυτική δύναμη εξισορρόπησης στον Εύξεινο Πόντο σε συνεργασία με τη Ρωσία. Μάλιστα προτείνουν να τηρήσουμε “ουδετερότητα”. Η ουδετερότητα όμως σε περιόδους όξυνσης σημαίνει ότι θα δημιουργηθούν κάποια στιγμή ισορροπίες και συνθήκες χωρίς να μπορείς να τις επηρεάσεις ως χώρα. Άρα ζήτημα ουδετερότητας δεν τίθεται αν θες να έχεις απαιτήσεις η να διατηρήσεις τα σύνορα σου σε μια περιοχή με τόσο αναθεωρητικούς γείτονες. Βέβαια υπάρχουν προϋποθέσεις όπως το κάνουμε την σωστή επιλογή για το εθνικό μας συμφέρον, εκπληρώνοντας αξιόπιστα τις συμβατικές υποχρεώσεις μας στο ΝΑΤΟ και τις αποστολές του. Καθώς η ουκρανική κρίση συνεχίζει να εκτυλίσσεται, θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι ο πρωταρχικός στόχος του Πούτιν είναι να υποχρεώσει τη Δύση να αναγνωρίσει de facto, αν όχι de jure, τη σφαίρα επιρροής της Μόσχας στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτό είναι το βασικό μήνυμα στην απαίτηση του Πούτιν να ακυρώσει το ΝΑΤΟ τη δέσμευσή του 2008 να δεχθεί τη Γεωργία και την Ουκρανία στη συμμαχία. Εάν πραγματοποιήσει την επιθυμία του, η Ρωσία θα κυριαρχήσει για άλλη μια φορά στην περιοχή έξω από την ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, μετά την υποταγή της Ουκρανίας από τον Πούτιν και de facto ενσωμάτωση της Λευκορωσίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, ενώ και η Μολδαβία πιθανότατα θα έχανε επίσης την κυριαρχία της. Ουσιαστικά, η Ευρώπη θα βρισκόταν πίσω σε ένα παράδειγμα νεο-ιμπεριαλικής σφαίρας επιρροής με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες για τη συμμαχική αλληλεγγύη. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, εάν το ΝΑΤΟ επιτρέψει στον Πούτιν να ξεφύγει από αυτό το στοίχημα, το επόμενο βήμα της Μόσχας είναι πιθανό να πιέσει τα κράτη της Βαλτικής, την Πολωνία και τη Ρουμανία, με στόχο να δημιουργήσει αστάθεια εντός της περιμέτρου του ΝΑΤΟ. Τέλος πρέπει να γνωρίζουμε ότι στη διεθνή πολιτική όταν δεν συμμετέχεις ενεργά τότε να μη παραπονιέσαι όταν δεν θα έχεις μέρισμα ειρήνης ή δεν θα σε λαμβάνουν υπόψη.
Ναύαρχε, νομίζω ότι τραγικοποιείτε τα πράγματα εις βάρος τής Ρωσίας. Την εξέγερση και ανατροπή τού νομίμου προέδρου στην Ουκρανία, δεν την προκάλεσε η Ρωσία, αλλά η Δύση (= ΗΠΑ). Αυτό που κατάφεραν ήταν να ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ την Κριμαία στην Ρωσία. Η Κριμαία δεν είναι έδαφος υπό ρωσική κατοχή, όπως γράφετε, αν βέβαια σάς κατάλαβα σωστά. Πριν από την Ουκρανία, το 2008, οι ΗΠΑ έσπρωξαν τον Γεωργιανό πρόεδρο-μαριονέτα των, Μιχαήλ Σαακασβίλι, να επιτεθεί στην Ν. Οσσετία, υποσχόμενές του κάλυψη έναντι τής Ρωσίας. Ήταν το πρώτο “crash test”, για να δουν την ρωσική ετοιμότητα/αντίδραση. Την είδαν και την γνωρίζετε πολύ καλά. Άρα μέχρις εδώ, έχομε ΗΠΑ-Ρωσία 0-2. Η τρίτη αντιπαράθεση ήταν κι εξακολουθεί, δυστυχώς, να είναι στην Συρία, όπου οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν να φέρουν την …. “άνοιξη”, όπως την έφεραν σε άλλα αραβικά κράτη με εκατόμβες νεκρών.
Ποιοι, λοιπόν, είναι αυτοί που επεμβαίνουν παντού και δημιουργούν προβλήματα, οι Ρώσοι, ή οι Αμερικανοί και γιατί εμείς πρέπει να τους ακολουθήσομε στους τυχοδιωκτισμού των;
Παραπάνω (December 14, 2021 At 1:58 pm), γράφω για την ουδετερότητα κι επιμένω ότι δεν υπάρχει λόγος να καταστρέψομε τις όποιες ακόμη καλές (;) μας σχέσεις με την Ρωσία, για χάρη τού ΝΑΤΟ(*) (=ΗΠΑ), το οποίο πάντα υποστηρίζει την Τουρκία και “γράφει” εμάς, που ήμασταν/είμαστε μέχρι δουλικότητος σταθεροί και πιστοί σύμμαχοι.
(*) Το ΝΑΤΟ είναι “εγκεφαλικά νεκρό”, όπως σωστά είπε ο Μακρόν και τώρα, μετά την διάλυση τού Συμφώνου τής Βαρσοβίας, παίζει ρόλο “ΜΑΤατζή” των ΗΠΑ.-
Σας ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις. Κατ’ αρχήν θα έλεγα ότι δεν υπάρχει «αντίδραση» αλλά συμμετοχή σε ανοιχτή προς σχολιασμό συζήτηση. Η ναυτική – συμμαχική προσέγγιση με προσδοκώμενα οφέλη είναι μία άποψη. Την ίδια προσέγγιση (σωστά λόγω περιοχής) έκανε η Ελλάδα στη Μεσόγειο, συμμετέχει στις Νατοϊκές ναυτικές αποστολές και το αποτέλεσμα ήταν οι Τούρκοι να κάνουν βόλτες στο Αιγαίο με το Ουρούτς Ρέιτς το καλοκαίρι του 2020 με την ανοχή και κάλυψη του Στόλτεμπεργκ και του ΝΑΤΟ. Άρα το δις (Νατοϊκό) εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφόν. Η Ελλάδα δεν έχει λάβει κανένα όφελος (μέρισμα ειρήνης) από το ΝΑΤΟ στα εθνικά θέματα.
Η ουδετερότητα είναι στρατηγική και πιθανόν η καλύτερη αυτή την περίοδο στο πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο. Η Ρωσία είναι με 45,85% ο μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου της Ελλάδος, στον τουρισμό και στα οικονομικά υπάρχει αύξηση συναλλαγών, ενώ η Ελλάδα χρειάζεται την υποστήριξή της ως μέλος του ΣΑ/ΟΗΕ στα εθνικά θέματα και κυρίως στο Κυπριακό. Η επίσκεψη του ΠΘ έφερε τα πράγματα σε μία καλύτερη τροχιά και δεν χρειάζεται επιθετική πολιτική (μέσω ΝΑΤΟ). Δεν υπάρχει λόγος η Ελλάδα να συνταχθεί με τα γεράκια (Μ. Βρετανία, Πολωνία, Τουρκία, ΗΠΑ). Το Ουκρανικό θα λήξει στα χαρτιά και στις συζητήσεις γιατί απλά δεν τολμούν τα «γεράκια» να ανοίξουν φασαρίες στη γειτονιά του Πούτιν. Ξέρουν ότι το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο και δεν θα το πάρουν. Επίσης ο Μπάιντεν θέλει να το κλείσει για να αφοσιωθεί προς την αντιμετώπιση της Κίνας. Θα πάνε προς επιβεβαίωση των συμφωνιών του Μινσκ και θα προσπαθήσουν να το παγώσουν. Στο τέλος του 2022 μέχρι και ο Nord Stream 2 μπορεί να λειτουργήσει.
Το Ουρούτς Ρέιτς ποτέ δεν έκανε βόλτες στο Αιγαίο, αλλά προσπάθησε να εκτελέσει έρευνες, στην περιοχή των διεθνών υδάτων νότια του συμπλέγματος Καστελόριζου, χωρίς να το επιτύχει και ΔΕΝ ΕΠΕΚΤΊΝΟΜΑΙ για ευνόητους λόγους. Να εμπιστεύεστε το Πολεμικό Ναυτικό και μην ακούτε μίζερες φωνές που είναι νερό στο μύλο των τουρκικών υβριδικών επιθέσεων. Η μικτή Ναυτική δύναμη εξισορρόπησης σε συμφωνία με τους Ρώσους δεν είναι μονάδα κρούσεως για να απειλεί αλλά μια ομάδα ειρήνης, όπως και οι συμφωνίες SALT. Στη Μεσόγειο αυτή τη στιγμή συμμετέχουμε στην Ευρωπαϊκή ναυτική δύναμη που δεν έχει σχέση με το ΝΑΤΟ. Η μόνη ΝΑΤΟΊΚΗ εμπλοκή στη Μεσόγειο είναι η μόνιμη ναυτική δύναμη για το Λίβανο. Επιμένω ότι από τη συμμετοχή μας σε Νατοϊκές ασκήσεις και επιχειρήσεις έχουμε διασφαλίσει μεγάλο μέρισμα ειρήνης, και αυτός είναι ο βασικός λόγος που ο εχθρικός Τούρκος πλέον βλέπει τη ζυγαριά της ισορροπίας ισχύος να γέρνει προς το μέρος μας.
Ίσως στην ανάρτηση που δημοσίευαν οι Ανιχνεύσεις να μη γίνομαι σαφής, αλλά σε όλες τις αναλύσεις μου προσπαθώ να αναδείξω ένα ρόλο ώστε η Ελλάδα, να έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία και να είναι έτοιμη να γίνει μια «γέφυρα φιλίας και συνεργασίας» μεταξύ της Μόσχας και της ΕΕ, ή ακόμη και του ΝΑΤΟ, στερώντας αυτό το ρόλο από τους γείτονες συμμάχους. Ωστόσο, για να επιτύχουμε πρέπει να ενδυναμώσουμε τη θέσης μας, τόσο διπλωματικά όσο και στρατιωτικά. Ένα άλλο κοινό σημείο μεταξύ Μόσχας και Αθήνας είναι οι σχέσεις μας με την Τουρκία. Τα θέματα της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας και Ελλάδας είναι σημαντικά, δεδομένου ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει την Τουρκική αναθεωρητικότητα σε καθημερινή βάση, είτε στο Αιγαίο ή στη Μεσόγειο. Όμως, δεν μπορούμε να αναμένουμε κάτι σημαντικό.
Υπό τις συνθήκες αυτές, που ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για την περιφερειακή επιρροή είναι μια πραγματικότητα, η εξωτερική πολιτική μας πρέπει να επεξεργαστεί μια στρατηγική που θα επιτρέψει να ανοίξει ένα διάλογο με τα στρατόπεδα των αντιμαχομένων πλευρών, και όχι παθητική ουδετερότητα. Δεν έχει σημασία πόσο δύσκολο μπορεί να είναι. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να γίνουμε διαμεσολαβητές τους με τη Δύση, ως μέλη της ΕΕ, βρίσκοντας έναν κοινό παρονομαστή για τις μελλοντικές δραστηριότητες στην Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο που αλλάζουν, και το σημαντικότερο χαρτί μας είναι η θαλάσσια και η ναυτική μας ισχύς. Διαφορετικά, μαζί με τις νέες ευκαιρίες, υπάρχει η πιθανότητα για διαμόρφωση επικίνδυνων συνεπειών για την εθνική μας ασφάλεια.
https://www.anixneuseis.gr/%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF/?fbclid=IwAR3AUVpDdYQGCsBzGLIGp_fua4H11gNK7IqZ7bqeQGtjg7aA-V4Y5CSunw0
Σχετικά με το Ουρούτς Ρέιτς ο πρώην ΣΕΑ Ναύαρχος κ. Δ.Α. είπε την αλήθεια και η εξέλιξη είναι γνωστή.
Η Ελλάδα συμμετέχει στην Νατοϊκή OSG: https://mc.nato.int/media-centre/news/2021/6th-nato-operation-sea-guardian-focused-patrol-of-2021-is-underway
H Ελλάδα συμμετέχει επίσης σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ στην Νατοϊκή SNF Mediteranean https://geetha.mil.gr/en/standing-naval-force-mediterranean-snmg-2/
Κανείς δεν αμφισβήτησε την ναυτική ισχύ ως συντελεστή ισχύος. Το νέο επιχειρησιακό πεδίο όμως έχει 5 τομείς (domains): Ξηρά, Θάλασσα, Αέρα, Κυβερνοχώρο και Διάστημα. Η Ελλάδα σωστά αυξάνει την στρατιωτική ισχύ της ταυτόχρονα σε όλους τους τομείς.
Σημαντικότερο χαρτί της Ελλάδος είναι η ειρηνική κουλτούρα της, η προσήλωση στο διεθνές δίκαιο (de jure), η ιστορία της, ο πολιτισμός της, ο λαός της και φυσικά οι ένοπλες δυνάμεις της. H συνεχής διελκυστίνδα είναι βούτυρο στο ψωμί της απειλής. Άλλο η αποτροπή και άλλο η επιθετική άμυνα που από ότι φαίνεται προτείνετε. Σας ευχαριστώ, θα αφήσω εδώ τη συζήτηση.