του Παντελή Σαββίδη
Υπάρχει ένα σοβαρό θέμα με νομοσχέδιο του Υπουργείου Ενέργειας που βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση και η κοινή λογική δεν μπορεί να εξηγήσει τον λόγο σύνταξης και προώθησής του για ψήφιση στη βουλή.
Είναι το νομοσχέδιο για τα μικρονήσια, όρος που δεν αναφέρεται στο δίκαιο της θάλασσας αλλά χρησιμοποιείται στο νομοσχέδιο. Δεν πρόκειται για βραχονησίδες.
Θα σας το πω με απλά λόγια για να το καταλάβετε.
Το Δίκαιο της Θάλασσας ορίζει ρητά ότι “οι βράχοι (rocks) οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή, δεν θα έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη ή υφαλοκρηπίδα”.
Μιλά για βράχους. Τα “μικρονήσια” στα οποία αναφέρεται το νομοσχέδιο δεν είναι βράχοι. Μπορεί να μην έχουν σήμερα αλλά είχαν στο παρελθόν, ή μπορεί να αποκτήσουν στο μέλλον ανθρώπινη δραστηριότητα. Και σε αυτά τα … μικρονήσια πολίτες έχουν οικόπεδα για τα οποία πληρώνουν ΕΝΦΙΑ.
Σε αυτά, λοιπόν, τα μικρονήσια και σε βραχονησίδες τις οποίες ορίζει με δικό του, πιο στενό τρόπο το νομοσχέδιο απο ό,τι το δίκαιο της θάλασσας, το νομοσχέδιο ΑΠΑΓΟΡΕΥΕι οπιαδήποτε δραστηριότητα ανάπτυξης, αντί να την ενθαρρύνει.
Ένα σοβαρό κράτος θα είχε εποικίσει με κρατική χρηματοδότηση κρίσιμες βραχονησίδες ενόψει των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Δεν θα απαγόρευε την δραστηριότητα εκεί που μπορεί να αναπτυχθεί.
Η Ελλάδα δεν είναι σύγχρονο κράτος. Έχει μείνει στην εποχή των πόλεων κρατών. Κράτος είναι η Αθήνα και βλέπει την υπόλοιπη επικράτεια ως αποικία. Δεν την ενοχλεί αν απωλέσει και κάποιο έδαφος. Για πόλη κράτος έχει αρκετό.
Σας παραθέτω απο το νομοσχέδιο που ακριβώς ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
• Βραχονησίδες, όπως τις ορίζει το νομοσχέδιο, όχι το ΔΔ
• Νησιά με έκταση μικρότερη των 300 στρεμμάτων.
• Νησιά, τα οποία βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 10 ναυτικών μιλίων από τα θαλάσσια σύνορα της χώρας.
• Νησιά, τα οποία βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των 10 ναυτικών μιλίων από παράκτιες περιοχές του ηπειρωτικού τμήματος της χώρας ή από νησιά που διαθέτουν ακτοπλοϊκή πρόσβαση,
Ουσιαστικά, η συγκεκριμένη υποομάδα, αφορά όλα τα νησιά και τις βραχονησίδες που βρίσκονται κατά μήκος του Βορείου και Νοτίου Αιγαίου, και καθορίζουν τα εθνικά χωρικά μας ύδατα.
Ποια νησιά περιλαμβάνονται;
Παναγιά, Μπαρμπαλιάς, Άσπρη και Μαύρη Πλακούδα, Άγιος Βασίλης της Λέσβου, Παναγιά των Οινουσσών, Χίου, Αντίψαρα των Ψαρών και Στρογγύλης στο Καστελόρριζο, βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 10 ναυτικών μιλίων από τις παράκτιες περιοχές της Τουρκίας.
Καθώς διάβαζα όλα αυτά μου ήρθε στο νου η δήλωση του κ. Μητσοτάκη απο το βήμα του ΟΗΕ ο οποίος αναφέρθηκε σε “παράθυρο ευκαιρίας» όσον αφορά την επίλυση του ζητήματος καθορισμού υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτά τα μικρονήσια έχουν ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα και το νομοσχέδιο τις απεμπολεί.
Οπως είπε, όμως, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, θα απαιτηθεί τόλμη και σοφία για να ανοίξει το παράθυρο ευκαιιρίας..
Μήπως αυτό το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται απο περισσή τόλμη και φαντασία;
Μήπως, εν τέλει, αποτελεί ένα δώρο του Μτσοτάκη στον Ερντογάν; Έτσι διότι ο κ Μητσοτάκης είναι μεγαλόκαρδος και μπορεί να δωρίζει δικαιώματα της χώρας που κυβερνά.
Πόσο σπουδαία ενημέρωση! Πολύ σοβαρό θέμα!
Παρακαλώ, διαβάστε εδώ https://www.terna-energy.com/restories/aioliko-parko-agios-georgios-ena-ergo/ για την “ανάπτυξη” που προσφέρει ο πεθερός του Υπουργού Γεραπετρίτη μόλις 2 παραπάνω μίλια από το όριο των 10 και μόλις 100 στρέμματα από το όριο των 300.
Αξίζει και μόνο να δείτε φωτογραφίες από τον καημένο Άγιο Γεώργιο (Σαν Τζώρτζο) δίπλα στο ακρωτήριο του Σουνίου, στον περίφημο Ναό του Ποσειδώνα -ο οποίος φωταγωγείται πλέον δαπάναις του Μυτιληναίου (τον “αγαπητέ Βαγγέλη” του πρωθυπουργού).
Αναρτήσατε και το άρθρο τού Κ. Κόλμερ κι εκεί έγραψα το σχόλιό μου. Η υπόθεση βρωμά!